Telegram-канал pianolandhk50 - 🎹 سرزمین پیانو 🎹: Unsorted

🎹 سرزمین پیانو 🎹

03 June 2025 22:05

بین فوریه و آوریل ۱۸۲۰، #یوزف_کارل_اشتیلر، هنرمند دربار پادشاهان باواریا، تصویری را خلق کرد که همچنان مشهورترین #پرتره #لودویگ_ون_#بتهوون است. این تصویر به مدت دو قرن، تصویر محبوب این #آهنگساز - رفتار غم‌انگیز و شهرت او به عنوان عاشق و نیروی طبیعت - را جاودانه کرده است. #بتهوون در حالی که در محیطی جنگلی روشن شده است، به دوردست‌ها نگاه می‌کند و منتظر الهام گرفتن برای #میسا_سولمنیس خود است ، #پارتیتور آن را در دست چپ خود گرفته است.

اگرچه این #نقاشی، استقبال از آن و تأثیرش بر هنرمندان بعدی در حال حاضر موضوع نمایشگاه دویستمین سالگرد در خانه #بتهوون در بن است، اما تاریخ گاه آشفته آن به عنوان یک اثر هنری مادی کمتر شناخته شده است - چگونگی تبدیل شدن آن به چیزی شبیه به یک یادگار مقدس برای صاحبانش، و گره خوردن آن با داستان تصاحب هنر و زیبایی‌شناسی توسط نازی‌ها در دوران رایش سوم.

#اشتیلر ادعا کرد که او تنها نقاشی بوده که بتهوونِ به شدت عصبی، حاضر شده برایش ژست بگیرد. او به ندرت، اگر نگوییم هرگز، با چنین جلساتی موافقت می‌کرد و آنها را نوعی توبه می‌دانست. در این مورد، او موافقت کرد، عمدتاً برای احترام به آرزوی حامیان مالی و «بهترین دوستان دنیا»، #فرانتس و #آنتونی برنتانو، که #اشتیلر از او نقاشی کند. (برخی از موسیقی‌شناسان، #آنتونی را محتمل‌ترین گیرنده‌ی نامه‌ی پرشور و ناتمام «#معشوق جاودان» آهنگساز دانسته‌اند.) با این حال، بتهوون نتوانست پس از چهار جلسه آرام بماند و اشتیلر مجبور شد دست‌ها را از روی حافظه‌اش نقاشی کند.

پس از استقبال خوب در #آکادمی_هنرها_زیبای_وین، این #پرتره توسط #ویلهلم اشپور، برادر آهنگساز لویی #اشپور، در یک قرعه‌کشی در انجمن هنری برانزویک به دست آمد. پس از مرگ ویلهلم در سال ۱۸۶۰، این پرتره به دخترش روزالی، کنتس زاورما، نوازنده مشهور چنگ، به ارث رسید. به نظر می‌رسد برای کسانی که در دنیای موسیقی دست دارند، تنها پرتره بتهوون که از زندگی نقاشی شده، جذابیت خاصی داشته است.

و بنابراین، در ۱۰ فوریه ۱۹۰۹، هنری #هینریشسن، مالک #انتشارات موسیقی #سی‌اف_پیترز، پرتره را از کنتس به دست آورد. جایگاه ویژه‌ای در اتاق موسیقی خصوصی او به آن داده شد و تعداد کمی از آن برای دوستان نزدیکش تهیه شد. آهنگساز مکس رگر، که آن را در کنار ماسک‌های مرگ ارزشمند #برامس و #واگنر و تکه‌ای از تابوت بتهوون آویزان کرد، نوشت: «من بسیار بسیار مفتخرم که این نسخه کپی عالی را دارم، که در غیر این صورت قابل تهیه نیست.»

#هینریشسن چهره‌ای برجسته در میان جامعه یهودیان لایپزیگ بود که پیش از ظهور ناسیونال سوسیالیسم، حدود ۱۱۰۰۰ نفر جمعیت داشت. به دلیل جایگاه #هینریشسن به عنوان یک خیر فرهنگی سخاوتمند برای شهر، و این واقعیت که او از انتشار آثار «منحط» و آوانگارد اجتناب می‌کرد، در ابتدا توانست خانواده و کسب و کارش را نسبتاً ایمن نگه دارد. با این حال، در شب کریستال در نوامبر ۱۹۳۸، در حالی که هینریشسن و همسرش مارتا در وین بودند، خانه و دفاتر او غارت شد. این شرکت مصادره و سال بعد «آریایی» شد. هینریشسن همچنین مجبور شد مجموعه خود را که عمدتاً از نقاشی‌های آلمانی قرن نوزدهم تشکیل شده بود، واگذار کند. دو نقاشی و طراحی به هیلدبرند گورلیت، دلال هنری و سودجوی جنگ، فروخته شد، اما هینریشسن هرگز پولی دریافت نکرد زیرا تمام حساب‌های او مسدود شد.

برای نازی‌ها، موسیقی آلمانی - به ویژه #بتهوون و #واگنر - برای «رایش هزار ساله» اساسی تلقی می‌شد. علیرغم ابهام دیدگاه‌های سیاسی خود بتهوون، آرنولد شرینگ، موسیقی‌شناس نازی، #سمفونی پنجم را به عنوان «مبارزه برای بقا توسط مردمی که به دنبال پیشوا می‌گردند و سرانجام آن را پیدا می‌کنند» تفسیر کرد. تصاحب پرتره ارزشمند آهنگساز توسط هینریشسن باید به ویژه رضایت‌بخش بوده باشد. #هینریشسن به پسرش والتر، که برای تأسیس شعبه آمریکایی سی. اف. پیترز به ایالات متحده مهاجرت کرده بود، نوشت: «فقط یک #پرتره #بتهوون-اشتیلر وجود دارد. آن مال من بود.»

🎹@pianolandhk50

(((#سرزمین_پیانو)))