🔥پیروز باد خَروِه اَویژِه وَه دینِ مازدیَسنان🔥 (پیروز باد دین نیک و ویژه و فرّهمند مزدیسنا) کتابخانه : t.me/Library92ZO گروه گفتگو : t.me/Zoroastrianschat یوتیوب: https://youtube.com/@echoesofgataha?feature=shared
"
آنجا که عرب نی انداخت " یا "وقتی مصقله برگردد " ریشه در نبردی دارد که تازیان با ایرانیان داشتند درآن نبرد....
🆎 آموزش خط و الفبای اوستایی
● به همراه فایل PDF آموزشی و تمارین و تکالیف مفید برای نوآموزان و پیشروی در دوره آموزشی، با نمونههای اصلی در متون اوستا. یک دوره کوتاه و مفید برای آموزش خط و الفبای دین دبیره.
برای هماهنگی به آیدی زیر پیغام بفرستید:
@Behdin_parsa
🌐 @EchoesofGATAHA
مناظره خداشناسی دین زرتشتی و اسلام
🎙 بهدین پارسا، زرتشتی
🎙 جناب رضا، مسلمان
در گروه انجمن پژواک گاهان
گروه زرتشتیان، برای پرسش و پاسخ دینی :
/channel/Zoroastrianschat
🔍 جایگاه و ارزش یشتها و گاتها در اوستای ورجاوند، فرهنگ ایرانی و دین مزدیسنا
🔸 حتی خواننده غیر متخصص بیدرنگ درمییابد که میان یشتها و گاتها، قرنها فاصله افتاده است. در حالی که در گاتها تنها هدف زرتشت، به دور از توجه به باورهای باستانی ایرانیان، جا انداختن دُکترین یکتاپرستی خود است، در یشتها پس از آفرینش یکتاپرستی، این فرصت بدست آمده است که دوباره باورهای کهن ایرانی ویراستاری شوند و یکی پس از دیگری، بر بدنه آیین زرتشت پیوند بخورند. بنابراین جا دارد دوره یشتها را، دوره آرامش مذهبی بدانیم. پیداست که دوره یشتها یک شبه پدید نیامده است. بایستی قرنها سپری شده باشد، تا پیدایش یشتها نتواند آسیبی به بدنه آیین وارد آوَرَد.
گویی در دوره یشتها، آیین زرتشتی به صورت ظرف بزرگ و مقاومی درآمده بوده است که دیگر، ایرانیان میتوانسته اند بدون کوچکترین باکی، ذخیره فرهنگی و آیینی کهن خود را در آن بریزند!
این ذخیره فرهنگی و آیینی، به خودی خود، پس از هزاره ها و سده هایی که از پدیداریشان گذشته بود، باور و دین ایرانی را تشکیل میدادند و اینک زمان آن رسیده بود که دوباره به جای راستین خود بازگردند. به همین اعتبار است که دوره یشتها را باید دوره "دینکده" ایرانی، با باروی گاتهایی به شمار آورد. در حقیقت این دینکده را باید گنجخانه فرهنگ ایران باستان دانست و گاتها را گنجنامه آن.
📚 هزاره های گمشده / پرویز رجبی ~ جلد ۱ برگه ۱۳۷
🌐 t.me/EchoesofGATAHA
💠 پیشرفت، توسعه و آبادانی در اوستای ورجاوند؛ خواسته و اندرز پیغمبر پاک راه
در هات ۴۶ میبینیم که زرتشت تنها یک پیامبر دینی نیست؛ او شیفته و بلکه دلباخته یک تحول اجتماعی و اقتصادی نیز هست. او میکوشد با سادهترین جملات ممکن، مردم پیرامون خود را به کشاورزی و یک دامداری مطمئن تشویق کند. او در هات ۴۸ آرزو میکند که فرمانروایان نیک بر ما فرمان برانند که دانشور و پارسا و خوشکردار باشند، و نه شهریاران بد! او میگوید پاکیزگی برای مردم از روز زادن بهترین است. برای آبادانی جهان باید کوشید، جهان را بایستی به درستی پرورانید و آن را به سوی روشنایی برد. او زمین را پناهگاهی نیکو میداند و بر این باور است که زمین به ما اندیشه نیک و توانایی میبخشد و اهورامزدا از آغاز آفرینش و در پرتو راستی، روی آن گیاه و سبزه رویانیده است. او در آرزوی روزی است که راستی و پاکی و پارسایی و کشور پر از کشتزارهای گسترده و خانمان خوب و آباد پدیدار شود.
📚 هزارههای گمشده؛ پرویز رجبی - جلد ۱ ص ۱۲۸
🎙 نشست گفتگوی دینی زرتشتی
👤 مهمان گفتگو: بهدین فریدون راستی، پژوهشگر دین بهی زرتشتی
گفتگو پیرامون اخلاقیات دین بهی زرتشتی نسبت به طبیعت و هستی در مقایسه با مذاهب دیگر و بررسی چند شبهه پیرامون دین زرتشتی
↩️ در یوتیوب انجمن:
https://youtu.be/_uxUWN7x8hg?feature=shared
🌐 @EchoesofGATAHA
رابطه دین و پادشاهی؛ از منظر دین زرتشتی
کتاب تجاربالاُمَم از ابوعلی مسکوَیه رازی¹ به نقل از اندرزنامه شاه اردشیر بابکان نوشته است:
بدانید که دین و پادشاهی دو برادر همزادند که پایداری هر یک جز به دیگری نباشد، زیرا دین شالوده پادشاهی است و تاکنون پادشاهی پاسدار دین بوده؛ پادشاهی را از شالوده و دین را از پاسدار، گزیری نباشد. زیرا آنچه را نه پاسدار است، تباه شود و آنچه را نه پایه، ویران گردد.
این نوشته با دینکرد مطابقت دارد.² در کتاب دینکرد، با اشاره به مفهوم دینی خشثرهوئیریه استدلال شده که ۶ اساس به صورت همقدرت و میزان در سامانه پادشاهی، جهت درستی و استواری این نهاد باید باشند؛ پادشاه، دین، بخشندگی، زینابزار، خزانه و سپاه. گاهی برای مخالفت با این استدلال، به بخشی از کتاب عهد اردشیر³ استناد میشود که تاکید بر استقلال نهاد شاهی داشته؛ این گزاره نادرست است. چون دین پایه و شاهی ستون خوانده شده. و این استدلال نیز نه تنها خواستار جدایی دین و سیاست نیست بلکه نشان از همقدرتی این دو است که باز با دینکرد مطابق است آنگونه که گفته به میزان باید باشند.
برای دیدن رفرنسها کلیک کنید.
💯 حجاب در دین زرتشتی
👤 موبد پدرام سروشپور
🪴 مراسم پیربانو (پارس بانو)
از روز مهر تا روز ورهرام در ماه تیر، برابر با ۱۳ تا ۱۷ تیرماه
نیایشگاه بانوی پارس، به باور برخی از زرتشتیان که باور سنتی دارند، محل جانباختن و ناپدید شدن شهبانوی پارس به نام «خاتون بانو» بوده است.
این نیایشگاه در فاصلهی ۱۲۰ کیلومتری شمال غربی یزد، در جنوب عقدا و در درون درهای از کوهستانهای این خطه به نام «زَرجو» واقع شده است. چند روستای کوچک نیز در نزدیکی نیایشگاه بانوی پارس وجود دارد. ساکنان این آبادیها با آب چشمهای که از کوهستانهای آنجا میتراود، به کشاورزی میپردازند.
زرتشتیان از روز مهر تا ورهرام در ماه تیر، همانند استقبال از دیگر نیایشگاهها، در این مکان نیز حضور مییابند. بنای اصلی نیایشگاه که در کنار مسیر رودخانهی فصلی ساخته شده است، به صورت گنبدی از کاشیکاری به رنگ سبز و با نماد سرو شکل گرفته است. در دامنهی کوه مجاور نیایشگاه، خیلههایی ساخته شده تا خانوادهها در زمان ویژهی پیر پارسبانو، برای سکونت موقت از آنها استفاده کنند. مراسمی که زرتشتیان در پیر پارسبانو برگزار میکنند، همانند آیینی است که در نیایشگاههای دیگر برپا میدارند و در گزارشهای مربوط به پیرهای یادشدهی پیشین به آن اشاره شده است. سرپرستی این نیایشگاه نیز بر عهدهی انجمن زرتشتیان شریفآباد است.
📚 از نوروز تا نوروز
🖌 روانشاد کوروش نیکنام
📌 پاسخ به یک مسئله مهم
⁉️ چرا اهورامزدا با وجود نیکی مطلق، گناهکاران را پاداَفره (مجازات) نیز برنهاده است؟
✔️ پاسخ: در دین زرتشتی تعیین شده است که پاداش نیکو برای اهلایان (کسانی که به راه اَشا پیوستهاند) میباشد و نیز پاداَفره برای دروندان (پیروان دروج). اما درمورد اینکه چرا خداوند اهورامزدا برای گناهکاران، که با اختیار خویش به بدی روی آوردند، جزای گیتیایی و مینوی برنهاده است بایستی به مولفههای دین بنگریم؛
مسئله اول آنچه روشن است، اهورامزدا آفریننده هیچ محرّک بدی نبوده است که عذری بر دوش او باشد. یعنی اینکه چیزی مانند نفس امّاره (در اسلام و یهودیت و مسیحیت) را نیافریده که خودش مسئول تحرّک انسانها به سمت بدی باشد؛ و دوم، با اینکه مسئول تحرّک انسان آگاه به سمت بدی و شرارت بُن شرور (اهریمن) است، باز هم خداوند ابزار شناسایی و تمیز دادن نیک و بد که همانا خرد غریزی و دین هستند را به انسان بخشیده تا به وسیله ایشان بتواند خود را دور از بدی نگه دارد. در گاهان اوستا، هات ۵۱ بند ۶ چنین آمده است:
• مزدااهورا با شهریاری مینوی خویش آنچه را از بِه، بهتر است، به کسی میبخشد که خواست وی را برآورد و در پایان گردش گیتی، آنچه را از بد، بدتر است، به کسی دهد که به آبادانی جهان نکوشیده باشد.
🪴 مراسم نیایشگاه پیر سبز (چَک چَک)
روز اَشتاد تا اَنارام از ماه خرداد، برابر ۲۴ تا ۲۸ خرداد
نیایشگاه پیرسبز که به آن چَکچَک هم میگویند، در فاصله حدود ۶۵ کیلومتری شمال غرب یزد و در دامنه کوه آهکی چک چک واقع شده است. سرپرستی و اداره این نیایشگاه بر عهده انجمن زرتشتیان شریف آباد اردکان است.
گردهایی زرتشتیان در پیر سبز از روز اشتاد در ماه خورداد شروع میشود و تا روز انارام به مدت پنج شبانه روز ادامه مییابد. بسیاری از زرتشتیان از سراسر ایران و گروهی نیز از کشورهای دیگر در این زمان به نیایشگاه پیر سبز میآیند. پیرسبز در دامنه کوهی با شیب تند قرار دارد و برای رسیدن به نیایشگاه باید مسافتی از سراشیبی کوه را بدون وسیله و یا پای پیاده طی کرد.
خیراندیشان زرتشتی، ساختمانهایی را برای اقامت همکیشان خود در پیر سبز ساختهاند که خیله نام دارند. بیشتر شهرها و روستاهایی که زرتشتیان در آنها ساکناند، برای اقامت خود خیلههایی در پیر سبز دارند. هر خیله به شکلی بنا شده است که چند خانواده را میتواند در خود جای دهد. کسانی که قصد دارند بیش از یک روز در پیر سبز بمانند وسایل و خوردنیهای مورد نیاز را با خود میآورند.
جایگاه اصلی نیایشگاه، کمی بالاتر از خیلهها قرار گرفته است. پیرانگاه یا محل اصلی پیر را به صورت فرو رفتگی تراشیده شده در سنگ کوه به وجود آوردهاند. بر دیواره سنگی یک سوی نیایشگاه- که در واقع بخشی از دیواره کوه است- روییدنیهایی چون پر سیاوشان، موثره و انجیر کوهی سبز شده و رشد کرده است. آب، قطره قطره (در گویش زرتشتی، چک چک) از شکاف سنگها بیرون میآید و همانند دانههای باران به داخل حوض سنگی زیر فرو میریزد و در انباری ذخیره میشود. آب آشامیدنی مورد نیاز مسافران، نیایشکنندگان و درختان پیرسبز از این منبع تأمین میگردد.
در میان جایگاه اصلی نیایشگاه، آتشدانی برای افروختن آتش قرار دارد تا نیایشکنندگان عود بسوزانند و کُندر و چوب سندل بر آتش بگذارند و فضای نیایشگاه را از بوی خوش عطرآگین سازند. زن و مرد، پیر و جوان، به هنگام نماز خواندن در گرداگرد نیایشگاه میایستند. کلاه یا روسری سفید بر سر دارند و بخشهایی از اوستا را زمزمه میکنند و خداوند جان و خرد را سپاس میگویند.
فزون بر نیایش و ستایش اهورامزدا که در نیایشگاه اصلی انجام میگیرد، دید و بازدید و احوالپرسی خانوادهها به ویژه کسانی که پس از سالها با یکدیگر آشنا شده و تجدید دیدار میکنند، از امتیازهای حضور زرتشتیان در این گونه گردهماییها است. در برخی از خیلهها، بزرگترها خاطرات افتخارآفرین گذشتگان را بیان میدارند و به کوچکترها پند و اندرز میدهند. همچنین در خیلههایی دیگر از پیرسبز، اندیشمندان نیز حضور دارند که در موضوعهای گوناگون فرهنگی، اجتماعی و علمی سخنرانی و به کارگیری آموزشهای پیامبر ایرانی، اشو زرتشت را در زندگی سفارش میکنند.
در برخی دیگر از خیلهها، اَربونه زدن (نوعی ساز کوبهای کوچکتر از دف) و شادی کردن حاضران تا پاسی از شب ادامه مییابد. پسرها و دخترانی که به تازگی با یکدیگر نامزد شدهاند و برای نخستین بار همراه با خانوادههای خود در مراسم ویژه پیر سبز شرکت میکنند، جعبهای از نقل و شیرینی که روی آن را با زرورق سبز رنگ پوشاندهاند با خود آورند تا با شیرینکامی، آغاز پیوند زناشویی خود را اعلام کنند. در یکی از روزهای نیایش پیر سبز، خویشان و آشنایان در خیلهای که نامزدها در آن حضور دارند، جمع میشوند و نو عروس و تازهداماد را با نواختن اربونه، کف زدن و شادباش گفتن تا پای نیایشگاه همراهی میکنند. در محل نیایشگاه، زروَرق را از روی جمعه کنار میزنند و برای شادکامی عروس و داماد، نقل و شیرینی را به همه تعارف میکنند. مراسم نامزدی و سدرهپوشی همگاهی در پیر سبز برگزار میشود.
📚 از نوروز تا نوروز
🖌 روانشاد کوروش نیکنام
🔹 پاسخ به برخی شبهات دینی
⁉️ آیا دین مزدیسنا محدود به زرتشتیان ایرانی است؟
✔️/channel/EchoesofGATAHA/266
⁉️ آیا زرتشت مانند انبیای ابراهیمی برای اثبات خودش، معجزه کرده؟
✔️/channel/EchoesofGATAHA/307
⁉️ موبدان و هیربدان چه کسانیاند؟ آیا آنها باعث سقوط ساسانیان شدند؟
✔️/channel/EchoesofGATAHA/395
⁉️ جایگاه دعا و نیایش و نیرنگ در دین زرتشتی چیست؟
✔️/channel/EchoesofGATAHA/402
⁉️ ماموریت و آرمان زرتشت سپیتمان چه بود و آیا او فرستاده آفریدگار بود؟
✔️/channel/EchoesofGATAHA/412
⁉️ از کجا بدانیم که ماهیت اهورامزدا نیک است، و تشخیص نیکی از بدی چگونه است، چرا انگرهمینو بر حق نیست؟
✔️/channel/EchoesofGATAHA/516
⁉️ آیا زرتشتیان دوگانهپرست هستند؟ دین زرتشتی هم چندین شاخه و فرقه شده؟
✔️/channel/EchoesofGATAHA/528
⁉️ آیا دوشیزه زیبا در ادبیات زرتشتی، همان حوری اسلام است؟
✔️/channel/EchoesofGATAHA/614
⁉️ همکاری و یاری انسان و آفرینش به اهورامزدا، به معنای ضعف خداست؟
✔️/channel/EchoesofGATAHA/708
⁉️ آیا دین زرتشتی چندخدایی است؟
✔️/channel/EchoesofGATAHA/739
⁉️ آیا در منابع زرتشتی، زن موجودی اهریمنی دانسته شده؟
✔️/channel/EchoesofGATAHA/765
⁉️ آیا موبد ارداویراف با هفت خواهر خود ازدواج کرده؟
✔️/channel/EchoesofGATAHA/698
⁉️ آیا "نوشتن" یک کار اهریمنی است؟
✔️/channel/EchoesofGATAHA/736
⁉️ آیا فضیلت دانستن «خویدوده» در متون پارسیگ دلیلی بر حقانیت یا عدم حقانیت دین بهی مزدیسنی زرتشتی است؟
✔️ /channel/EchoesofGATAHA/870
⁉️ علت استفاده از گمیز چه بوده و آیا این کار ننگ است؟
✔️ /channel/EchoesofGATAHA/828
● با پاسخ به شبهات دیگر، این لیست بروزرسانی میشود.
🌐 @EchoesofGATAHA
📄 شرح مختصر از چگونگی خوردنیها و آشامیدنیها در دین
📚 منبع: دینکرد پنجم؛ برگردان ژاله آموزگار و احمد تفضلی
📠 شماره سند: 5
ویدیویی از آیین سدرهپوشی
مشاهده کنید...
اورمزد روز و آبان ماه هنگامه ای است که دیگر ایزد رَپیتون بر پایه اسطوره ها بر روی زمین نیست و دارد ریشه گیاهان را گرم می کند، پس گاه نماز نیمروز تا پایان سال و برامدن ایزد رَپیتون برگزار نمی شود.
ماه آبان ایزد پرستار آب های نیک جهان گرچه نمادی زنانه دارد ولی پرستار ایزد نیروسنگ ایزد که پرستار تخمه مردانه نیز است، از آنجا که بیشتر تن جانداران را آب ریخت داده است، پس ایزد آبان ایزد تندرستی و بقا و ادامه نسل و ژنوم است
از سوی دیگر نگهبان آب های پاک و شیرین گیتی ، برای آبادانی و زندگی درست نیز است.
جشن آبانگان در روز یکشنبه۴آبان۱۴۰۴هجری خورشیدی برابر با هشتمین روزگاهشمار مینوی ایرانیان برگزار می گردد.
در این جشن گردهم آییم برای آبادانی گیتی و گسترش ژنوم نیک اهورا داده و تندرستی مردمان دادار اورمزد را نیایش کنیم
و یادمان باشد که
#شادی_مردمان_زهر_اهریمن_است
فرتور زیبا را هنرمند بهدین، زریر نجمی پیشکش نموده است و خویشکاری درست کردن این گاهشمار را،پژمان پورماهانی هنرمند گرامی بردوش داشته است.
#هومن_فروهری
#پویندگان_راه_اشا
#اندیشکده_ایرانشهری
https://www.instagram.com/pouyandegan.rah.asha/
📻مستند
🎖میرزا حسن رشدیه موسس مدارس نوین ایران.
🌱 گاهنبار چَهره اَیاثَرِم فرخنده باد
اینک اهورامزدا را میستاییم. شهریاری و بزرگواری و آفرینش زیبای او را میستاییم که گیتی و اَشا را بیافرید؛ آبها و گیاهان نیک را بیافرید؛ روشنایی و زمین و همه چیزهای نیک را بیافرید.
• اوستا، یسنه ۵:۱
🔥 فرخنده جشن مهرگان شاد باد...
• واژه مهر، پیمان و دوستی معنی میدهد. در گاهشماری و فرهنگ ایران باستان، جشن مهرگان پس از نوروز دارای اهمیت برجستهای بوده است. دلیل آن، این بود که در گاهشماری کهن ایران، سال تنها شامل دو فصل بزرگ میشد و این دو جشن آغاز فصل های سال را نوید میدادند. به بیان دیگر، نوروز آغاز فصل نخست و مهرگان آغاز فصل دوم به حساب میآمد.
• به گزارش شاهنامه فردوسی، انگیزهای که به پیدایش جشن مهرگان در تاریخ ایران نسبت میدهند، پیروزی ایرانیان بر ضحاک ستمگر، به رهبری کاوه آهنگر است که پس از تلاش و پایمردی فراوان، او را به بند آوردند و فریدون را به عنوان رهبر خود برگزیدند.
• اکنون نیز زرتشتیان در روز مهر از ماه مهر به آتشکده و نیایشگاه میروند و با خوراکهای سنتی از یکدیگر پذیرایی میکنند. آنان با انجام نیایش و اجرای برنامههای فرهنگی مانند سخنرانیهای ملی و آیینی، سرود، شعر و دکلمه، جشن مهرگان را با شادی برپا میدارند.
○ از نوروز تا نوروز؛ موبد کوروش نیکنام
☀️ مهرگان خجسته و شاد باد ☀️
#مهرگان
🌐 @EchoesofGATAHA
نَِمِهسِتِه آتَرش مَزداو اَهورَهِه هوذاو مَزیشتَه یَزَتَه خشنَهاُثرَه اَهورَهِه مَزداو.
اَشم وُهو. (۳ بار)
فرَهورانه مَزدَیَسنو زَرَثوشتریش، ویدَهاِوُ اَهورَه تکَهاِشو. تَوَه آتَرش پوثرَه اَهورَهِه مزداو، خشنَاُثره یَسنائیچَه وَهمائیچَه خشنَهاُثرائیچَه فرَهسَستَهیَهاِچَه.
نماز بر تو ای آتش، ای آفریده نیک مزدااهورا و ای بزرگترین ایزد سزاوار ستایش؛ به خشنودی اورمزد. اشم وهو ۳ بار.
اقرار میدارم که مزدیسنی زرتشتی و اهورایی کیشم.
بر تو ای آتش، پسر اهورامزدا، خشنودی و یزشن و نیایش و درود و ستایش باد.
اوستای ورجاوند؛ خرده اوستا، آتش نیایش
💠 پیرامون یسن ۵۳ اوستا؛ نخستین منشور آزادی زنان
هات ۵۳ را به حق میتوان نخستین منشور آزادی زن به شمار آورد. یسنا ۵۳ تصویری است از زندگی خانوادگی زرتشت. در اینجا زرتشت به دختر خود پوروچیستا سفارش میکند که در گزینش همسر، با اندیشه نیک و پارسایی رفتار کند. او به دختر خود و دیگر نوعروسان و نودامادان میگوید که به پندش با اندیشه گوش دهند و آن را به یاد بسپارند و با باور درون، گام به میدان زندگی و خانواده خوب بگذارند و در این راه از دروغ بگسلند و از گستردن آن بپرهیزند. در زندگی زناشویی خویش، در تنگنا و فراخی، با همسر خود بجوشند و مهربان باشند و بدانند که اگر دروغ بر آنان چیره شود، پیامد آن آه و افسوس است. بدانند که سرانجام بدکاران فریب میخورند و سرزنش میبینند. تنها در پرتو شهریاری نیک است که مردان و زنان در خانهها و شهرها به آشتی و رامش میرسند و از تبهکاریها و فریبها برمیافتند. باید که با کژاندیشان بدکار، که بنده هوس خوداند و از راستی در هراساند، هرچند که خود نیز در کشمکش و ستیزاند، برخورد شود. باشد که دوستی و برادری که آرزوی همه ماست، به ما روی کند و دلهای زنان و مردان به شادمانی رسند و هرکس در پرتو اندیشه و باور خود از پاداشی شایسته برخوردار شود.
📚 هزارههای گمشده؛ پرویز رجبی - جلد ۱ ص ۱۲۶
✔️⭕️دین زردشت در زمان هخامنشیان
پرسشی را که غالبا در طول این سده، مورخین تاریخ دینی ایرانیان مطرح میکنند و یکی از داغترین موضوعات مورد بحث است، اینکه آیا هخامنشیان زردشتی بوده اند یا خیر.
البته هر کس برای پاسخ دادن به چنین پرسشی، باید آگاهانه هم مذهب #هخامنشیان و هم دین #زردشتی را تشخیص و شناسایی کند. ما مذهب هخامنشیان را بر پایه منابع اولیه و ثانويهی در دسترسمان و دین زردشتی را بر پایه اوستا، کتاب مقدس زردشتیان تعریف خواهیم کرد. خواهیم دید که همگونی های بسیاری بین مذهب هخامنشی و دین زردشتی وجود دارد و از این رو، آشکار میگردد که دشوار است، چنین نتیجه بگیریم دین زردشت، دستکم از زمان داریوش به بعد ، مذهب شاهان هخامنشی نبوده است.
دست کم از زمان داریوش به بعد، اوستا در پارس تحکیم یافته بود.
📚شروو، پرودس اکتور، ۱۴۰۱، پژوهشی در آیین پارسیان، ترجمهی بهزاد معینی سام، تهران: نیک خرد.
@Institute_vohman
🌏 گاهنبار چَهره پِیتَهشَهِمگاه فرخنده باد
این زمین را میستاییم؛ زمینی که ما را در بر گرفته است...● گاهنبارها جشنهای سالیانه و با کشاورزی ارتباط دارند؛ کشاورزی در باور زرتشتی از بهترین کارهاست. گاهنبار چهره پیتهشهم گاه برداشت محصولات است و به روایات سنتی، آفرینش زمین نیکو در این گاه میباشد. زرتشتیان با اجرای آیین گاهنبار به نیایشخوانی و جشن میپردازند. گاهنبار پیتهشهم از روز اَشتاد تا روز اَنارام (۲۱ تا ۲۵) ماه شهریور، به مدت ۵ روز ادامه دارد.
• اوستا، یسنه ۳۸:۱
🪴 مراسم پیر نارستانه
سپندارمَذ تا روز آذر در ماه تیر، برابر با ۲ تا ۶ تیرماه
نارستانه، نام نیایشگاهی در حدود ۳۰ کیلومتری شرق یزد است که زرتشتیان از روز سپندارمَذ در ماه تیر تا روز آذرایزد از ماه تیر، برای نیایش کردن، با هم بودن و شادی کردن به آن محل میروند.
این نیایشگاه در داخل درّهای کم عمق جای دارد که سه طرف آن را کوههایی کم ارتفاع در برگرفته است. تا مدتی پیش برای رسیدن به نیایشگاه، پس از پارک کردن اتومبیلها، باید قسمتی از راه را، در دل کوهها پیاده بالا میرفتند. ولی اکنون این مسیر بهسازی شده است.
در کنار جایگاه اصلی پیر نارستانه، چشمهای وجود دارد که آب آن از ذخیره شدن بارندگی ارتفاعات پیرامون در استخری آن سوی پیر تأمین میشود. در محل اصلی نیایشگاه، درختی از مورد رشد کرده که شاخههای آن از ساختمان خارج شده و منظره دلانگیزی را پدید آورده است. بعضی از زرتشتیان سنتگرا باور دارند که این زیارتگاه، محل درگذشت و جانباختن شاهزاده اردشیر ساسانی است.
زرتشتیان از شهر یزد و روستاهای پیرامون آن و از استانهای دیگر، به مدت ۵ روز در این نیایشگاه حضور مییابند و با نیایش خود، اهورامزدا را ستایش و به روان و فروهر جانباختگان راه میهن و ارزشهای نیک انسانی درود میفرستند. سرپرستی این نیایشگاه نیز بر عهدهٔ انجمن زرتشتیان مریم آباد است.
📚 از نوروز تا نوروز
🖌 روانشاد کوروش نیکنام
🪴 مراسم پُرسه همگانی
روز اورمزد از ماه تیر، برابر با ۲۹ خرداد
زرتشتیان، پرسه همگانی را به یاد روان و فروَهْرِ درگذشتگان برپا میدارند. در باور سنتی آنها، در چنین روزی گروه زیادی از ایرانیان باستان در راه پاسداری از ارزشهای دینی و میهنی خود، جان خویش را فدا کردهاند. از این روی در نخستین روز هر سال از ماه تیر، یکی از روزهای پُرسه همگانی با مراسم ویژه برگزار میشود.
در شهرهای بزرگ، در بامداد روز پُرسۀ همگانی، زرتشتیان به تالار آدریانِ محل زندگی خود میروند که در آن از سوی انجمن زرتشتیان یا نهاد دینی آن شهر، مراسمی انجام میگیرد. در این مراسم خانوادههایی حضور دارند که از یک سال پیش تا کنون فردی از اعضای آنها درگذشته است. بقیه زرتشتیان نیز برای گرامی داشتن یاد و خاطرۀ نیکان و نیکوکاری درگذشتگان در جهان مادی، در مراسم پُرسه شرکت میجویند.
بعضی از آنان به ویژه بانوان زرتشتی، شاخههایی از برگ سبز مورد یا شمشاد، مقداری عود، کُندُر یا چوب سندل را با خود میآورند و در کنار سفرۀ پُرسه بر روی میز میگذارند.
بر روی میز، سفرهای گسترده شده که روی آن بشقاب میوه، سینی لُرْک و ظرفی از مخلوط قهوه و ظرف دیگری از بلورهای نبات میگذارند. مخلوط قهوه شامل پودر قهوه، مقداری آرد نخود، و کمی پودر قند و اندکی پودر هل است. آتشدانی از آتش نیز در کنار آنها میگذارند و پیوسته در زمان برگزاری این آیین، کُندُر و چوب سندل بر آتش مینهند تا بوی عطرآگین آنها هوا را خوشبو سازد.
زرتشتیان از نخستین ساعت بامداد در مراسم پُرسه همگانی شرکت میجویند. هر نفر کمی قهوه و یا بلوری از نبات را برمیدارد. مُوبَدان در این مراسم بخشی از گاتاها را میسرایند و سخنرانان دینی با یادآوری گوشههایی از پیام اَشو زَرتُشت، مردم را به پیروی از آنها سفارش میدهند. در پیش از روز پُرسۀ همگانی، مردم به آرامگاه میروند و با نیایش خود به روان و فروهر همه درگذشتگان درود میفرستند.
در شهرهای استان یزد، مراسم پرسه در خانههایی برگزار میشود که درگذشتهای (فوتشدهای) از یک سال پیش تاکنون داشتهاند. در این خانهها، نان خانگی، سیرُگ و بقیهی خوراکیهای سنتی تهیه میشود و آنها را نیز بر سر سفره قرار میدهند. مخلوط قهوه، نخود و میوه را نیز روی میز، در کنار آتشدان و گلدان مورد و گل قرار میدهند.
در بامداد روز پرسهی همگانی، آشنایان و خویشان با در دست داشتن شاخههایی از مورد و یا عود، به تمام خانههایی که در آن مراسم پرسه وجود دارد، میروند. مورد و عود را در ظرف مسی و در کنار سفره قرار میدهند. آنان برای چند دقیقه در مجلس پرسه میمانند، یاد درگذشته را گرامی میدارند و با خوردن چای یا شربت، شادی را برای روان آن درگذشته آرزو میکنند. آنگاه از خانه خارج شده و به پرسههای بعدی در محل میروند.
یکی از نوشیدنیهایی که در برخی از خانوادهها به هنگام برگزاری پرسهی همگانی ماه نیز در خانه تهیه و به میهمانان داده میشود، شربت خرفه است. برای تهیهی این نوشیدنی، دانههای کوچک گیاه خرفه را کاملاً نرم میکنند، سپس آن را در آب ریخته و به هم میزنند. شیره سفیدرنگ بهدستآمده را از پارچهی نازکی عبور میدهند تا پوست دانهها از مخلوط جدا شود. سپس مقداری شکر، کمی گلاب و چند بلور یخ به آن میافزایند و برای آشامیدن به همه تعارف میکنند.
📚 از نوروز تا نوروز
🖌 روانشاد کوروش نیکنام
☘ مراسم نیایشگاه سِتیپیر
روز اَشتاد از ماه خرداد برابر با ۲۴ خرداد
ستیپیر، نام زیارتگاهی است که در نزدیکی مریمآباد، یکی از محلهای زرتشتینشین پیرامون یزد واقع شده و سرپرستی آن نیز به عهده انجمن این محل است.
بنای قدیمی ستیپیر به صورت قلعهای است که آثار چهار برج در چهارسوی آن هنوز پابرجاست. در زمانی نهچندان دور این بنا در ریگزار کناره کویر، یکه و تنها قرار داشت ولی اکنون گسترش شهرسازی در یزد، ستیپیر را در محدودهی این شهر جای داده است.
در روز اشتاد از ماه خورداد، گروه کثیری از زرتشتیان استان یزد و دیگر شهرهای ایران در این نیایشگاه حضور مییابند تا ضمن آشنایی، تجدید دیدار و باخبر شدن از حال یکدیگر در فرصتی مناسب نیایش بجای آورند و اهورامزدا را سپاس گویند.
ساختمان ستیپیر را اتاقها و تالارهای تو در تو به وجود آورده است. در یک سوی این ساختمان جای اصلی نیایشگاه واقع شده است. این محل اتاقی است که دو اتاق کوچکتر در دو سوی آن قرار دارد. در یک سوی جایگاه اصلی سکوهایی وجود دارد. روی این سکو و در کنار آتشدان، چراغهایی که با روغن مایع میسوزد روشن است.
نیایشکنندگان در این محل و در حالتی که کلاه یا روسری سفید بر سر دارند، عود میسوزانند، چوب صندل و کندر بر آتش مینهند تا بوی خوش پراکنده شود و در پای آن اهورامزدا را نیایش و ستایش کنند.
سیرُگ (نوعی نان) با پشمک یزدی و آش رشته از غذاهایی است که برخی از خانوادهها در این نیایشگاه تهیه و با آنها از خویشان، دوستان و حاضران پذیرایی میکنند. زرتشتیان این روز را در نیایشگاه ستیپیر با شادی به پایان میرسانند.
📚 از نوروز تا نوروز
🖌 روانشاد کوروش نیکنام
🔹 قوانین دین درمورد انواع خوراک و پوشاک همسو با اوستای سپند
در دین زرتشتی، بنابر چهارچوبهای عقیدتی، قوانین تعیین شده است و این قوانین در راستای تکامل دین در حوزه اجتماعی و فرهنگ جامعه میباشد؛ هر فرد زرتشتی نیک است که بداند و بکار بندد تا نمود بیرونی دین در جامعه پدیدار باشد.
در گاهان اوستا، هات ۴۸ بند ۵ اشو زرتشت اسپنتمان فرموده است:
... پاکی از هنگام زادن، مردمان را بهترین کار است.
📄 پوشاک در دین زرتشتی
📚 منبع: دینکرد پنجم؛ برگردان ژاله آموزگار و احمد تفضلی
📠 شماره سند: 4
🪴 آیین سدرهپوشی
سدرهپوشی مراسمی است ملی که گروهی از ایرانیان پیشین در نقاط مختلف به انجام آن میپرداختند و نوجوانان خود را در سنین بلوغ مُزَیَّن به لباس و کمریندی ویژه میکردند و آن را نماد پاکی و شجاعت میدانستند. این اعتقاد و آیین، بعدها در بین زرتشتیان نیز رواج یافت و جنبهی دینی به خود گرفت و در حقیقت به لباس هوشیاری و خردمندی تبدیل شد. سدره پیراهنی سفید و گشاد، از جنس پنبه است، دارای آستینهای کوتاه و بدون یقه که آن را در زیر لباس، بر تن میکنند، تا همواره پاکی و فروتنی را به یاد داشته باشند.
کُشتی، بندی سفیدرنگ از جنس پشم گوسفند است. آن را سه دور به روی سدره، بر کمر میبندند. بستن کُشتی بر کمر، نشان داشتن کمریندی است در جهت گسترش راستی و مبارزه با دروغ و کژاندیشی. البته. مراسم سدرهپوشی، جشنی است که خانوادههای زرتشتی برای فرزندان خود به هنگام رسیدن به سن هوشیاری و مسئولیتپذیری برگزار میکنند. هر دختر و پسر در خانواده زرتشتی، هنگامی که به سن هوشیاری میرسد و خرد او اجازه میدهد تا آموزشهای پیامبرش را درک کند و در زندگی به کار گیرد، جشن سدرهپوشی برایش برپا میشود. او در این مراسم سدرهپوش میگردد و به طور رسمی کیش و آیین نیاکان خود را میپذیرد و با خود پیمان میبندد تا سفارشهای آیین راستی و خرد را به کار گیرد. این جشن در خانه یا در تالار آیین یا در یک نیایشگاه برگزار میشود.
مراسم سدرهپوشی گاهی به صورت همگانی برگزار میشود، بدینگونه که چند جوان زرتشتی با هم در یک مجلس سدرهپوشی میشوند. در این جشن بسیاری از خویشان و آشنایان پسر یا دختر در روز سدرهپوشی حضور دارند تا گواه و شاهد برگزاری جشن سدرهپوشی آنان باشند.
در برگزاری آیین سدرهپوشی، سفرهای سپید همانند سفره جَشَنخوانی در جایی مناسب میگسترانند و آنچه که لازم است یعنی گلدان گل و سرو، شمعدان یا شمع یا چراغ روشن، آتشدان یا چوب سندل و کُندر، میوه و شیرینی، قند سبز و بشقابی کوچک که مخلوطی از برنج، گلاب و برگهای خشک آویشن در آن ریخته و شاخهای سرو نیز بر روی آن نهاده شده بر آن میچینند.
در این مراسم، نخست به آئینه و گلاب از میهمانان که با دعوت قبلی به محل برگزاری جشن آمدهاند، استقبال میشود یعنی از گلابدان به آنان گلاب داده میشود و آیینهای را مقابل آنان میگیرند تا چهره خود را در آن مشاهده کنند، سپس با کیک، شربت و شیرینی پذیرایی میگردند و به انتظار شروع مراسم مینشینند.
نوجوان در حالی که سر و تن خود را شسته است، سدره و لباس سرتاسر سفید میپوشد. پسران کلاه و دختران روسری سفید بر سر میگذارند و همراه با موبد که او نیز لباس سفید ویژه مراسم بر تن دارد، در کنار سفره سدرهپوشی حاضر میشوند. کسی که قرار است سدرهپوش شود، در کنار سفره و در برابر روشنایی مینشیند و موبد روبروی او قرار میگیرد.
موبد، اوستای اورمزدیَشت یا آتش نیایش را میسراید و کشتی را از هم باز میکند.
پس از آن به طرف دیگر سفره میرود و در پشت سر نوجوان میایستد. موبد انگشت میانی دست چپ خود را به وسط بند کشتی میبرد و دو سوی دیگر کشتی را که گره دارد، با انگشت میانی دست راست خود میگیرد. نوجوان، انگشت کوچک دستهای موبد را میگیرد تا با وی در اوستاخوانی همپیوند شود. به بیان دیگر، آنان اوستای کشتی را با هم میخوانند. در قسمتی از سرایش اوستا، کشتی توسط موبد به کمر نوجوان بسته میشود. کشتی سه بار به دور کمر میچرخد، دو گره در جلو و دو گره در پشت به آن زده میشود و پس از آن سرود مزدیسنو اَهمی خوانده میشود.
در این سرود، نوجوان، آیین نیاکان خود را میپذیرد و به پایبندی خود بر آیین مزدیسنا، گواهی میدهد. ترجمۀ این بخش کوتاه از اوستا، چنین است:
برمیگزینم دین مزدیسنا را که آورده زرتشت است و استوارم بر این کیش. میستایم اندیشه نیک را، میستایم گفتار نیک را و میستایم کردار نیک را. میستایم دین نیک مزدیسنا را که نکوهندۀ جنگ و خونریزی، ستایشگر آشتی، از خود گذشتی و پارسایی است. این کیش زرتشتی و اهورایی، اهورامزدا را آفرینندۀ همۀ نیکیها میداند.
📚 از نوروز تا نوروز
🖌 روانشاد کوروش نیکنام