📚عربستان سعودی
📌جامعة الملک سعود

بیش از 8000 نسخه از این کتابخانه قابل جستجو و دانلود است. از طریق لینک زیر نسخه های این کتابخانه قابل جستجو است.

https://makhtota.ksu.edu.sa/search/0

@tamadone_arab
@tamadone_islami
@ketabkhane_islami

Читать полностью…

⭕️آیا طبق ادعا قوم گرایان و ایرانستیزان، ایرانیان سیستم شعر گویی خود را تماما از اعراب الگو برداری کردند؟


🔰عبدالوهاب عزام، استاد و ادیب بزرگ مصری عرب، در باب تاثیر ایرانیان از اعراب نوشته:

پارسیان ابتدا در عروض و شعر گویی خود، از اعراب تقلید کردند، اما به سرعت از مشهورترین وزن های عربی مانند طویل و بسیط و ساده و وافر و کامل که اسیر اوزان در شعر عربی است رد شدند، آنرا رها کردند و جز تابع پیشینیان کسی آن اوزان را سامان نداد و بسیار فراتر از آن اوزان رفتند.

سپس در ادامه می‌گوید:

به همین خاطر است که میان عروض اشعار پارسی و عرب باید تفاوت قائل شد

#اوزان_اشعار_پارسی

📚|الصلات بين العرب والفرس وآدابهما في الجاهلية والإسلام
✍️|عبد الوهاب عزام
📖|صفحات ۶۰-۶۳

🌳@Vispobishe | ویسپوبیش
خردورزی عامل جاودانگی است.

Читать полностью…

در یکی از الواح استحکاماتی تخت جمشید مربوط به دوره داریوش، از #اعراب (harba = farbay) به عنوان دریافت‌کنندگان غله به عنوان تدارکات نام برده شده است.

این نشان می‌دهد آن‌ها احتمالاً کارمندان دولت یا دربار بوده‌اند.

از دوره خشایارشا نیز تصویر دیگری از این اعراب داریم.

هرودوت در توصیف ارتش خشایارشا در لشکرکشی به یونان در 480 قبل از میلاد، اعراب را اینگونه توصیف می‌کند:

«اعراب با ردای بسته‌شده به کمر و کمان‌های بزرگ خمیده به عقب مسلح بودند.»

این توصیف مربوط به پیاده‌نظام است. در مورد سواره‌نظام نیز می‌گوید:

«اعراب سواره با همان تجهیزات پیاده‌نظام خود، همگی بر شترهایی سوار بودند که از اسب‌ها کم‌سرعت‌تر نبودند.»

@tamadone_arab

Читать полностью…

قدیمی‌ترین متن، کتیبه بیستون است که حدود ۵۱۹/۵۱۸ پیش از میلاد تکمیل شده است

متن الواح بنیادین شوش به زبان اکدی است. کتیبه بیستون و متن نقش‌رستم نیز به زبان اکدی موجودند. در این متون، واژه «اَرَبَیَه» به صورت «#عرب» (arab) ترجمه شده است.

بنابراین تردیدی نیست که «اَرَبَیَه» در متون فارسی باستان اساساً به همان گروهی اشاره دارد که در متون اکدی پارسی و همچنین متون آشوری پیشین «عرب» نامیده می‌شدند.

در بیشتر متون، «اَرَبَیَه» در کنار سایر اقوام خاورمیانه ذکر شده است. در DB، DSe، DSm و DNa، اقوام خاورمیانه به ترتیب فهرست شدند

در پنج کتیبه مهم از دوران داریوش اول (۵۲۲-۴۸۶ پ.م) - شامل کتیبه بیستون (DB)، تخت جمشید E (DPE)، شوش E (DSE)، شوش M (DSM) و نقش رستم A (DNa) - واژه "اَرَبَیَه" (اعراب) آمده است.

ترتیب ذکر اقوام در بیشتر متون به این صورت است:

بابیروش (بابل)
آثورا (آشور/سوریه)
اَرَبَیَه (اعراب)
مودرایا (مصر)

این ترتیب در نقوش حاملان تخت در نقش رستم نیز دیده می‌شود. تنها در DPe ترتیب متفاوت است:

بابل، اعراب، آشور، مصر

در یکی از مجسمه‌های داریوش که برای جشن تکمیل کانال بین نیل و خلیج سوئز در ۵۱۶ پ.م ساخته شد، معادل هیروگلیفی "اَرَبَیَه" به صورت "HGR" آمده است.

نکته نویسنده جان رتسو:

جالب توجه است که اعراب در شورش‌های علیه داریوش در سال‌های اولیه حکومت او مشارکتی نداشتند. برعکس، زمانی که داریوش از #دجله گذشت تا به #بابل حمله کند، اشاره می‌کند که از سوارکاران شتر نیز استفاده کرده است. چنین سوارکارانی به احتمال زیاد شامل #اعراب بوده‌اند که در این زمان در استفاده از این حیوان تخصص داشتند. آن‌ها احتمالاً همان خدماتی را ارائه می‌دادند که چند سال قبل در زمان گذر #کمبوجیه از تنگه سوئز انجام داده بودند.

@tamadone_arab

Читать полностью…

📌وقتی بین النهرین به عربستان تعبیر یافت

در دوران حکومت داریوش دوم (۴۲۴-۴۰۴ پیش از میلاد)، آشکار است که حکمرانی هخامنشیان در شرق مدیترانه متزلزل شده بود، که این موضوع در فعالیت‌های بسیار مستقل دو ساتراپ آسیای صغیر، تیریبازوس و فارنابازوس، نیز بازتاب یافته است. این مشکلات در نهایت به تلاش کورش کوچک برای سرنگونی برادرش اردشیر دوم در سال ۴۰۱ پیش از میلاد انجامید، که گزنفون در گزارش خود از لشکرکشی ده‌هزار نفر، آن را جاودانه کرده است.

سال‌ها بعد، گزنفون شرح ماجراجویی بزرگ دوران جوانی خود را نوشت، زمانی که در تابستان طولانی و گرم سال ۴۰۱ پیش از میلاد، همراه با ارتش کورش، پسر داریوش دوم، از میان #بین‌النهرین_مرکزی گذر کرد، در حالی که کورش تلاش می‌کرد قدرت را در قلمرو پارس به دست آورد:

از آنجا [از ثاپساکوس، جایی که #فرات را عبور کردند] او [کورش] نه مرحله (حدود ۵۰ پاراسنگ) از طریق سوریه پیشروی کرد و به رود آراخس (یعنی خابور) رسید... سپس از طریق #عربستان، با نگه داشتن #فرات در سمت راست، پنج مرحله در سرزمین بیابانی (حدود ۳۵ پاراسنگ) پیش رفتند... با ادامه حرکت در این منطقه، به رود ماسکاس رسیدند که عرض آن یک پلتروم بود. در آن بیابان، شهر بزرگی به نام کورسوت وجود داشت که کاملاً توسط رود ماسکاس احاطه شده بود... از آنجا، کورش سیزده مرحله (حدود ۹۰ پاراسنگ) از سرزمین بیابانی عبور کرد، در حالی که فرات را در سمت راست داشت، و به پایلائه رسید.»



زنده‌بودن و عینیت این توصیف، نشان‌دهنده تجربه شخصی پشت آن است. هیچ دلیلی برای تردید در درستی این گزارش وجود ندارد.

این «#عربستان» در #بین‌النهرین، یعنی بین دو رودخانه، قرار دارد.

همچنین به نظر می‌رسد که عربستان بخشی از سوریه نبوده و مرز آن در امتداد رود خابور قرار داشته است. مرز جنوب شرقی عربستان در شهر پایلائه بود که نزدیک به الحیت امروزی قرار دارد.

نکته مهم این است که همین نام برای اشاره به منطقه‌ای استفاده شده که هرودوت آن را عربستان نامیده است.

در یک منبع مصری باستان، یعنی اسطوره «جشم خورشید»، درباره الهه خورشید آمده است:

«زندگی او در میان پرندگان هگر است و خوراک او در سرزمین عر[ب...] قرار دارد.»

این متن در نسخه‌ای دموتیک از دوره رومی حفظ شده است، اما محتوا و اصطلاحات آن به دوره‌ای بسیار قدیمی‌تر تعلق دارد و به وضوح نشان‌دهنده همانندی بین عربستان و هگر است که در دوره هخامنشی نیز شاهد آن هستیم. آکوریس اهل شهر مندیس در مرکز دلتای نیل بود. آیا او در واقع یک عرب بود؟ به نظر می‌رسد نام او بیشتر یک نام قومی باشد تا شخصی.

@tamadone_arab

Читать полностью…

📌کنعانی‌ها (Canaanites):

زمان حضور: حدود 3000-1200 ق.م.

منشأ: سامی‌ تبارانی که از شبه‌ جزیره عربستان یا یمن به منطقه شام مهاجرت کردند.

و در سراسر فلسطین، از جمله جریشا،غزّه، و صیدا.

زبانی سامی شمال غربی داشتند که شامل گویش‌ هایی مثل اوگاریتی، فنیقی، و موآبی بود. آن‌ها شهر-دولت‌هایی با اقتصاد تجاری (مثل تجارت فنیقی‌ها) داشتند و آیین چند خدایی (مثل بعل و ...) را دنبال می‌کردند.

📌مدینی‌ها (Midianites):

زمان حضور: حدود 1500-1200 ق.م.

منشأ: سامی‌تبارانی که احتمالاً از شبه‌جزیره سینا یا شمال عربستان مهاجرت کردند.

در مناطق شرق و جنوب شرقی کنعان، نزدیک به صحرای سینا و عدن زندگی میکردند

زبانی سامی داشتند که با عربی باستان و زبان‌های شبه‌ جزیره مرتبط بود. آن‌ها بیشتر به‌عنوان قبایل چادرنشین و بازرگان شناخته می‌شدند و در داستان موسی (خروج ۲:۱۶-۲۱) به‌عنوان همسایگان کنعانی‌ها ذکر شده‌اند.

📌موآبی‌ها (Moabites):

زمان حضور: حدود 1300-528 ق.م.

سامی‌تبارانی که از شرق رود اردن (منطقه موآب امروزی، شرق دریای مرده) به منطقه آمدند.

حضور در شرق کنعان، در منطقه‌ای بین دریای مرده و صحرای شرقی.

زبانی نزدیک به کنعانی داشتند که در کتیبه مِشا (حدود ۸۴۰ ق.م) ثبت شده است. آیین آن‌ها شامل پرستش خدای کموش بود.

کتیبه مِشا (دیر اللاط، اردن) که شورش علیه اسرائیل را توصیف می‌کند.

📌عموری‌ها (Amorites):

زمان حضور: حدود 2000-1200 ق.م.

سامی‌تبارانی که از شبه‌جزیره عربستان یا میان‌رودان به شام مهاجرت کردند.

مناطق مرکزی و شرقی کنعان، از جمله حبرون و مناطق نزدیک رود اردن.

زبانی سامی داشتند که با اکدی و کنعانی مرتبط بود. آن‌ها ابتدا چادرنشین بودند، اما بعداً شهرهایی مثل حبرون را ساختند.

متون اکدی (مثل نامه‌های ماری) و اشاره‌های تورات (سفر پیدایش ۱۰:۱۶).

📌یبوسی‌ها (Jebusites):

زمان حضور: حدود 1800-1000 ق.م.

شاخه‌ای از کنعانی ها یا قومی مرتبط با آن‌ها.
محل سکونت: اورشلیم (که در آن زمان یبوس نامیده می‌شد) و مناطق اطراف آن.

زبانی کنعانی داشتند و آیین چندخدایی را دنبال می‌کردند. آن‌ها به‌عنوان نگهبانان کوه صهیون شناخته می‌شدند.

اشاره‌های تورات و کتیبه‌های محدود باستانی.

📌حِویان (Hivites)

زمان حضور: حدود 2000-1200 ق.م

نژاد: سامی‌تبار

زبانی سامی شمال غربی، نزدیک به زبان کنعانی (شامل گویش‌هایی مثل اوگاریتی یا فنیقی).

حِویان در مناطق کوهستانی کنعان (مثل جبل حرمون و لبنان) زندگی می‌کردند و همیشه به‌عنوان یکی از اقوام بومی در برابر اسرائیلی‌ها بودند.

📌قیداری‌ها (Qedarites):

زمان حضور: حدود 1000-333 ق.م.

قیداری‌ها یک قبیله عرب سامی‌تبار بودند که از شبه‌جزیره عربستان، به‌ویژه منطقه حجاز، سرچشمه می‌گرفتند.

قلمرو قیداری‌ها عمدتاً در صحرای نقب، شمال عربستان، و بخش‌هایی از شام (از جمله مناطق فلسطین) و مصر گسترش داشت. آن‌ها بر مسیرهای تجاری بیابانی از غزّه تا شبه‌جزیره عربستان کنترل داشتند.

📌فِرِزّیان (Perizzites)

زمان حضور: حدود 2000-1200 ق.م (دوران پیش از ورود اسرائیل تا فتح کنعان).

به‌ عنوان قومی سامی یا پیش‌سامی در نظر گرفته می‌شوند. برخی آن‌ها را با اقوام روستایی یا چادرنشین مرتبط می‌دانند که با کنعانی ها هم‌زیستی داشتند.

📌جِرجاشیان (Girgashites)

زمان حضور: حدود 2000-1200 ق.م (دوران کنعانی تا پیش از ورود اسرائیل).

به‌عنوان قومی سامی یا پیش‌سامی مرتبط با کنعانیان تلقی می‌شوند

📌اسماعیلیان (Ishmaelites)

زمان حضور: حدود 2000-1000 ق.م (دوران ابراهیم تا دوره پادشاهی اسرائیل).

نسامی‌تبار، به‌عنوان نسل اسماعیل (پسر ابراهیم از هاجر) شناخته می‌شوند. آن‌ها به‌عنوان یکی از نیاکان اعراب باستانی تلقی می‌شوند.

📌عَمالیقی‌ها (Amalekites)

زمان حضور: حدود 1500-1000 ق.م (دوران پیش از ورود اسرائیل تا دوره قاضیان).

به‌عنوان قومی سامی یا مرتبط با قبایل صحرایی شام و سینا شناخته می‌شوند. برخی آن‌ها را با نسل عَمالیق (نوه عیصو) مرتبط می‌دانند.

زبانی سامی، احتمالاً نزدیک به عربی باستان

📌اقوام دیگر باستانی:

📌فیلیستین‌ها (Philistines):

حدود 1200-600 ق.م، (منشأ احتمالی یونانی یا آناتولی)، ساکن سواحل غزّه و عسقلان. زبانی غیرسامی داشتند که ناشناخته است.

📌هیتی‌ها (Hittites)

: حدود 1400-1200 ق.م، از آناتولی، در شمال کنعان نفوذ داشتند، اما حضورشان در فلسطین محدود بود.

📌آرامی‌ها (Arameans):

حدود 1100-700 ق.م، سامی‌تبارانی که از شمال شام آمدند و در شرق کنعان نفوذ کردند.

📌یطوریان (Itureans):

یطوریان قبیله‌ای سامی بودند که از حدود 300 ق.م تا قرن اول م در شمال فلسطین و جنوب لبنان (منطقه‌ای نزدیک به جلیل) فعال بودند.نواحی کوهستانی لبنان و جلیل (شمال فلسطین)

زبانی سامی (نزدیک به آرامی) داشتند و آیین چندخدایی را دنبال می‌کردند

@tamadone_arab

Читать полностью…

⁨ 📜 هاشم، جد پیامبر، در غزه دفن است.

🔺 در زمان رسالت پیامبر، تجارت مکه در دست بنی‌امیه بود.

🔺 بنی‌هاشم هم مثل سایر قریش اهل تجارت بودند. خود هاشم در یک سفر تجاری در غزه از دنیا رفت و همان‌جا دفن شد.

🔺 بنی‌هاشم در برگزاری مناسک حج مسئولیت پذیرایی از حاجیان و جایگاه معنوی هم داشتند.


@tamadone_arab

Читать полностью…

مقاله ی الفبای فنیقی در سوماترا

پروفسور E. J. رپسون (J) اظهار می‌دارد:

"هر دو الفبای که امروزه به‌عنوان برهمی و خاروشتی شناخته می‌شوند، منشأ سامی دارند؛ یعنی به‌طور نهایی از همان منبعی سرچشمه می‌گیرند که الفباهای اروپایی. این‌ها در دوره‌های مختلف و احتمالاً از مسیرهای متفاوت به هند وارد شدند. برهمی در سراسر شبه‌قاره و سیلان یافت می‌شود. زادگاه خاروشتی در شمال‌غرب است؛ و هرگاه در جای دیگری یافت شود، وارداتی بوده است.

برهمایی به نوع نوشتاری فینیقی که در کتیبه‌ای نمایان است و در آن مِشا، پادشاه موآب (حدود ۸۵۰ ق.م)، شورش موفق خود علیه پادشاهی اسرائیل را ثبت کرده، ردیابی شده است. این احتمالاً از طریق میان‌رودان، به‌عنوان نتیجه تجارت اولیه دریایی بین بابل و بنادر هند غربی، به هند آورده شده است. این الفبا مادر همه الفباهای مدرن هندی است.

"خاروشتی از خط آرامی سرچشمه می‌گیرد، که در قرن ششم ق.م، زمانی که شمال‌غرب تحت حاکمیت پارسی بود و آرامی به‌عنوان وسیله مشترک ارتباط برای اهداف حکومتی در سراسر امپراتوری پارسی به کار می‌رفت، به هند وارد شد.

Читать полностью…

خب خراسانیکیای عزیز میخ بر تابوت شما آوردم

مانفرد مایرهوفر (Manfred Mayrhofer) یکی از برجسته‌ ترین ایران‌شناسان قرن بیستم، در این مقاله به بررسی منشأ خط میخی پارسی باستان می‌پردازد. او استاد دانشگاه وین و نویسنده فرهنگ لغت پارسی باستان است

بریم نظر ایشون رو هم ببینیم

مایرهوفر به نظر وایسباخ (که خط پارسی را یک اختراع مستقل می‌داند) و نقد کامن‌هوبر (Kammenhuber) اشاره می‌کند، که ادعا می‌کند وایسباخ در ۱۹۱۱ به اختراع مجدد فکر نکرده بود، اما این را گمراه‌کننده می‌داند.

@tamadone_arab

Читать полностью…

1.سرباز کلیبناربوس (Clibanarius) از اهواز، اواسط قرن سوم میلادی

کلیباناریوس Clibanarius" به سربازان زره‌پوش سنگین سواره اشاره دارد که در امپراتوری روم شرقی (بیزانس) و ساسانیان به کار گرفته می‌شدند.

2. سرباز کمکی عرب تنوخی، قرن چهارم میلادی؛

تنوخی ها یک قبیله عرب بودند که در قرن سوم و چهارم میلادی در منطقه شام (سوریه امروزی) و بین‌النهرین زندگی می‌کردند. آن‌ها به‌عنوان متحدان امپراتوری روم شرقی (بیزانس) و گاهی ساسانیان عمل می‌کردند

3. سوارکار نخبه عرب لخمی، قرن ششم میلادی

لخمی‌ها یک دودمان عرب بودند که در جنوب عراق امروزی (حیره) مستقر بودند و از قرن سوم تا ششم میلادی به‌عنوان متحدان ساسانیان عمل می‌کردند.

این سوارکاران با زره سبک، نیزه، و شمشیر مجهز بودند و به دلیل چابکی و مهارت در جنگ‌های صحرایی معروف بودند

@tamadone_arab

Читать полностью…

📌#پلاس

در مورد دو لوح میخی ارشامه و اریارمنه


📌محمد معین به مجتبی مینوی :

نه فقط در مساله کاپوس نامه ریچارد فرای که حتی به کتیبه ها و سکه ها و ظروف قدیم هم باید با نظر تردید نگریست.

اخیرا دو لوحه به خط میخی و زبان پارسی باستان از مملکت خارج و در آمریکا عرضه شد که گفتند در همدان پیدا شده و متعلق به ارشامه جد داریوش و اریارمنه پدر ارشامه هستند و در آن ها خود را (شاه بزرگ، شاهنشاه) معرفی می کنند.

من همان وقت در چند جا از جمله مجله پشوتن به انگلیسی اشکالات آن ها را یاد آور شدم و تقاضای آزمایش فنی آن ها را دادم. چنین کاری نشد و دکتر گیرشمن در کتاب ایران این دو لوحه را از أمهات اکتشافات اخیر دانست.

📚منبع: محمد معین، نامه به مینوی، نامه بهارستان، دفتر پنجم، ص 188

@tamadone_arab

Читать полностью…

تاریخچه و ابداع خط میخی فارسی باستان در زمان داریوش اول هخامنشی بدست عیلامی ها

📚تاریخ خط میخی فارسی باستان، دکتر پرویز رجبی، ص 104 تا 108

@tamadone_arab

Читать полностью…

گاهی نیز میل به تقارن باعث تغییر بیشتر شکل کاراکتر می‌شد؛ به این ترتیب، یک میخ عمودی ممکن بود به یک میخ افقی تبدیل شود، یا جایگاه دو میخ جابه‌جا می‌شد. با در نظر گرفتن این دو اصل ساده‌سازی، فکر می‌کنم به‌راحتی بتوانیم بسیاری از حروف پارسی را به نمونه‌های اصلی بابلی آن‌ها ربط دهیم.

بدون شک هنوز برخی از آن‌ها هستند که نمی‌توانم توضیح دهم؛ اما باور دارم که تعداد کافی از آن‌ها برای تحلیل وجود دارند تا صحت روشم را ثابت کنند، و توضیح بقیه تنها به زمان نیاز دارد.

📌نکته من:

اشاره به انتخاب مصوت‌ های بلند بابلی برای پارسی، نشان‌دهنده تطبیق مستقیم با سیستم‌ های پیشین است

سایس به تطبیق ایدئوگرام‌هایی مثل "شاه" (LUGAL), "استان" (KUR), و "پسر" (putra) با معادل‌های بابلی می‌پردازد و نشان می‌دهد که پارسیان این‌ها را وام گرفته و ساده‌سازی کرده‌اند.

سایس تأکید می‌کند که خط پارسی از فرم‌های نو-بابلی (که در دوره کوروش رایج بود) اقتباس شده و لوح‌های گلی قرن ششم ق.م بهترین منبع برای ردیابی منشأ آن هستند.

Читать полностью…

ترجمه این صفحه :

تنها نظریه علمی که تاکنون برای توضیح منشأ الفبای میخی پارسی ارائه شده، نظریه هوشمندانه‌ای است که دکتر اوپرِت پیشنهاد کرده است.

نقص این نظریه این است که بیش از حد پیچیده است. دشوار است باور کنیم که مخترع این الفبا به سراغ روشی این‌چنین پیچیده برای به دست آوردن حروف مورد نیازش رفته باشد، در حالی که هجاهای #بابلی مجموعه‌ای گسترده از نمادها را در اختیار او قرار می‌داد که نماینده هجاهای ساده بودند.

علاوه بر این، نظریه مذکور به محقق مدرن که اذعان دارد شکل‌های اصلی حروف تغییر کرده‌اند و در عین حال تلاش می‌کند کلمه پارسی دقیق را که برای نشان دادن یکی از چندین ارزش ایدئوگرافیک یک کاراکتر اولیه فرض‌شده انتخاب شده، تعیین کند، میدان گسترده‌ای برای گمانه‌زنی باز می‌گذارد.

من متقاعد شده‌ام که این فرضیه پیچیده و قابل‌چالش ضروری نیست و ممکن است حروف الفبای پارسی را بتوان مستقیماً از آن کاراکترهای بابلی که دارای قدرت‌های صوتی متناظر بودند، مشتق کرد، همان‌طور که کاراکترهای هجاهای دومین دوره هخامنشی (آماردی) یا وانیک می‌توانند از سیستم نوشتاری آشور-بابل مشتق شوند.

در واقع، خود دکتر اوپرِت نیز اذعان دارد که در برخی موارد، کاراکترهای پارسی به این شیوه عادی و طبیعی به دست آمده‌اند. او خود اشاره می‌کند که ایدئوگرام‌ها، برای مثال، از "زمین" یا "یک استان"، صرفاً تغییراتی در کاراکترهای متناظر آشوری (E) هستند. این پذیرش، کل نظریه او را نابود می‌کند.

اگر نظریه او درست بود، پارسیان اصلاً ایدئوگرام‌ها را وام نمی‌گرفتند. اینکه آن‌ها این کار را کردند، به وضوح نشان می‌دهد که روشی که برای شکل‌گیری الفبای خود به کار بردند...

Читать полностью…

🟣جعل و نادانی به سبک چادرنشینان پانعرب به رهبری مروان پاشا ادمین چنل تاریخ باستان جزيرة العرب و تمدن اسلامی

فقط پستش که درباره خط میخی پارسی رو ببینید که به صورت کاملا مشخص از چت جی پی تی کپی کرده😁

• اولا ما تاریخدان مشهوری به اسم rolf Rollinger نداریم! و چنین مقاله ای هم دقیقا به این اسم نداریم و نکته جایی جالب تر میشه که اسم اون شخص Robert Rollinger هست و در اثرش A Companian to The achaemenid Persian Empire اصلا اثری از گفتمانی درباره خط میخی پارسی نیست😂

• نویسنده بعدی درست نام برده شده با این حال اثر این اسم رو درست ننوشته آقا مروان بلکه اثر اصلی این پژوهشگر نامش Handbook to Life in the Persian Empire منتشر یافته در سال ۲۰۱۱ است که بیشتر به بیان موضوعات دیگر نسبت به خط میخی پارسی میپردازه و چنین ادعایی توسط وی مطرح نشده.


• میرسیم به پیر برایان فقید در کتاب From Cyrus to Alexander که اونم به ابداع کنندگان خط میخی اشاره نمیکنه!!

پ.ن: دستخوش استاد مروان فقط برای توهماتت لاقل یک اسکرین از منبع بده 😂

@Vispobishe | ویسپوبیش
خردورزی عامل جاودانگی است.

Читать полностью…

⭕️تاثیر گرفتن فراهیدی از ملل دیگر در ایجاد علم عروضی برای اعراب

🔰یوسف بکار ، ادیب فقید اردنی، و دارنده دکتری ادبیات عرب دانشگاه قاهره در یک کتاب مختصر که درباره خلیل بن احمد فراهیدی توضیح داده، بین صفحات ۵۷ تا ۶۰ میگوید:

تاثیر گرفتن فراهیدی از ملل خارجی چون هندی ها، یونانی ها، ایرانیان و سریانی ها امری غیر قابل کتمان است...مسلما فراهیدی تمام این مشخصات عروضی را نمی‌توانسته از جغرافیای جزیره العرب به دست بیاورد ضمن اینکه بسیاری از تقسیمات تا پیش از دوره فراهیدی میان اعراب رواج نداشته.

در صفحات ۶۰ تا ۷۰ یوسف بکار میگوید:

چیزی که من فکر میکنم این است که ایرانیان برای شروع در شعر گویی نیاز به الگویی خاص داشتند و از تقسیمات عروضی عرب الگو برداری کردند و بعد تا حدی پیش رفتند که باید میان علم و مکتب شناسی عروضی عرب و پارسی تفاوت بسیاری قائل شد

در میان ۷۰ تا ۹۰ این نویسنده می‌گوید:

تاثیرات ایرانیان بر شعر عرب نیز غیر قابل کتمان است، تفکری که امروزه میان ما رایج است این است که اعراب رباعیات و دو بیتی هارا از سه بخشی های پیش از اسلامِ ایران گرفتند.



#اوزان_اشعار_پارسی

Читать полностью…

دوستان مطالبی می فرستم صوتی گوش بدید با صبر

Читать полностью…

عکس های منبع پست بالا

@tamadone_arab

Читать полностью…

حضور قومی عرب در شواهد باستانی کتیبه های پارسی هخامنشی

در چندین متن پارسی باستان که به پادشاهان هخامنشی در اواخر قرن ششم و پنجم پیش از میلاد تعلق دارند، نام اقوام و گروه‌های مختلف ذکر شده است. در میان این متون، واژه «اَرَبَیَه» (arabaya) در پنج کتیبه مهم از دوران داریوش اول (۵۲۲-۴۸۶ پیش از میلاد)، جانشین کمبوجیه، دیده می‌شود:

بیستون (DB)
تخت جمشید E (DPE)
شوش E (DSE)
شوش M (DSM)
نقش‌رستم A (DNa) (کتیبه آرامگاه داریوش)

همچنین یک مورد در یکی از الواح بنیادین شوش و یک متن استحکاماتی به زبان عیلامی از تخت جمشید وجود دارد. آرامگاه داریوش در نقش‌رستم، علاوه بر متن اصلی، تصویری دارد که نمایندگان اقوام تحت فرمان شاهنشاه را نشان می‌دهد که تخت پادشاهی را حمل می‌کنند. در این تصویر، «اَرَبَیَه» نیز به عنوان یکی از این اقوام شناسایی شده است.

Читать полностью…

اشاره به عرب های بین النهرین و تمایز با عرب های مصر باستان

ما پیش‌تر مشاهده کرده‌ایم که حتی در دوران #آشور، شواهد فراوانی از حضور اعراب در بین‌النهرین مرکزی وجود دارد، که بعدها در لشکرکشی‌های کورش بزرگ نیز نقش داشتند.

این #اعراب_بین‌النهرینی هیچ ارتباط مستند شده‌ای با اعراب ساکن بین #فلسطین و #مصر ندارند، و هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد تحت یک حکومت واحد اداره می‌شدند.

از این دوره، کاسه‌های نقرهای یافت‌شده در محوطه مقدس #تل_المسخوطه، گواهی گویا بر ثروت #پادشاه_اعراب (arábioi) هستند.

این واقعیت که الهه اصلی اعراب در معبدی واقع در جاده اصلی بین خلیج سوئز و دلتای نیل پرستش می‌شد، نشان می‌دهد که آن‌ها نفوذ قابل توجهی نیز در خود مصر داشته‌اند.

این موضوع با ظهور جانشینان آمیرتائوس به عنوان فرمانروایان مصر، موسوم به سلسله بیست‌ونهم (احتمالاً در ۳۹۹ پیش از میلاد)، تأیید می‌شود

📚منبع:

jan Retso,Arabs in ancient mesopotamia

@tamadone_arab

Читать полностью…

منطقه‌ای که امروزه به‌عنوان فلسطین شناخته می‌شود (شامل بخش‌هایی از سرزمین‌های امروزی اسرائیل، کرانه باختری، و نوار غزه) در دوران باستان میزبان اقوام متعددی بوده است که هر یک تأثیرات فرهنگی، زبانی، و تاریخی خاصی بر این منطقه گذاشتند. به بررسی اقوام باستانی اصلی در فلسطین، از جمله کنعانی‌ها، مدینی‌ها، موآبی‌ها، عموری‌ها، و یبوسی‌ها و... میپردازیم

@tamadone_arab
@tamadone_islami

Читать полностью…

اینکه در ابتدا زبان و الفبای آرامی خالص و ساده به این ترتیب به گندارا وارد شد، همان‌طور که بوهلر در سال ۱۸۹۵ حدس زده بود، اخیراً با کشف یک کتیبه آرامی توسط سر جان مارشال در تکسیلا ثابت شده است.

وقتی اولین کتیبه‌های خاروشتی در قرن سوم ق.م ظاهر می‌شوند، الفبا برای بیان صداهای اضافی مورد نیاز یک زبان هندی سازگار شده است؛ اما برخلاف برهمی که بیشتر تکامل یافته، هنوز نشانه‌های واضحی از منشأ سامی خود، هم در جهت‌گیری از راست به چپ و هم در نمایندگی ناقص مصوت‌ها، دارد."

همان‌طور که بسیاری از محصولات تمدن مجمع‌الجزایر هند تحت تأثیر غالب قاره هند قرار دارند، به همین ترتیب برای توضیح وجود الفباها در این جزایر، این تأثیر فرض می‌شود که غالب بوده است. هند مانند قیفی عمل کرده است.

متن مقاله:

https://www.jstor.org/stable/593239?searchText=&searchUri=%2Faction%2FdoBasicSearch%3FQuery%3DThe%2Borigin%2Bof%2Bthe%2BOld%2BPersian%2Bcuneiform%2Bscript%26so%3Drel%26pagemark%3DeyJwYWdlIjoyLCJzdGFydCI6MjUsInRvdGFsIjoxMDEyfQ%3D%3D%26groupefq%3DWyJtcF9yZXNlYXJjaF9yZXBvcnRfcGFydCIsInJldmlldyIsInJlc2VhcmNoX3JlcG9ydCIsInNlYXJjaF9jaGFwdGVyIiwiY29udHJpYnV0ZWRfdGV4dCIsInNlYXJjaF9hcnRpY2xlIiwiY29udHJpYnV0ZWRfYXVkaW8iLCJjb250cmlidXRlZF92aWRlbyJd&ab_segments=0%2Fbasic_search_gsv2%2Fcontrol&searchKey=&refreqid=fastly-default%3A1c590ddb9503fd06ca27c6789d8c5e40&initiator=recommender&seq=1

@tamadone_arab

Читать полностью…

تأثیر آرامی و عیلامی

مایرهوفر اشاره می‌کند که مخترع خط پارسی (احتمالاً یک کاتب چندزبانه در دربار) از خط آرامی (بی‌واکال) و هجاسنج عیلامی الهام گرفته بود.

انتخاب a به‌عنوان مصوت اصلی نشان‌دهنده درک زبانی اوست، اما ناتوانی در رها کردن کامل هجاسنج (مثل ku) یک محدودیت محسوب می‌شود.

Читать полностью…

آیا فارس ها از خود الفبا داشتند؟

آقای(محمد جواد مشکور)
زبان شناس، تاریخ نگار، ایران شناس و ادیب پاسخ می دهد :

متن : داریوش برای ایجاد ارتباط بین مردم امپراطوری خود خط و زبان آرامی ( نیای عربی را که پیش از وی در بین النهرین و شامات رواج داشت به عنوان زبان دولتی و رسمی برگزید وجود آثار و نوشته های آرامی در تمام مناطق امپراطوری هخامنشی دلالت آن دارد که در عصر هخامنشی خط و زبان آرامی از مصر تا ایران رواج داشته وجود کتیبه ها با زبان کامل آرامی این امر را ثابت میکند که تا دوره اشکانی هنوز هیچگونه هزوارش وجود نداشته و متون آرامی چنانکه نوشته شده به همان زبان خوانده میشده است

@tamadone_arab

Читать полностью…

من اهوار العراق

@tamadone_arab

Читать полностью…

📚 سنت شفاهی انتقال متون و سینه به سینه بودن این سنت ها در بین اقوام ایرانی ، سخن ژان کلنز و مری بویس :

ایرانیان به احتمال قوی در ابتداء اوستا را سینه به سینه منتقل می کرده اند زیرا به نظر می رسد که [ در روزگاران کهن هیچ یک از اقوام ایرانی خط به کار نمی برده اند ] .

با ابداع خط میخی فارسی فارسی باستان ( احتمالا در زمان داریوش ) فقط امکان تدوین متون دینی فراهم آمد ، اما شاهدی در دست نیست که بیان کند هخامنشیان واقعا به نگارش این متون پرداخته باشند .

در ایران تا آغاز دروه ساسانیان و حتی دوره حکومت آنان اسناد مکتوب اندکی وجود داشت ، تا انجا که به سنت دینی مربوط می شود ، سنت هندوایرانی ،به طور کامل ادامه می یابد .تداوم‌آن همان انتقال دقیق و درست شفاهی و آموزش سینه به سینه متون مقدس بوده ...

📚 اوستا و مردمان اوستایی : پرفسور ژان کلنز و دکتر مری بویس : ترجمه سید سعید منتظری : نشر هفت آسمان ص ۲۰۰

@tamadone_arab

Читать полностью…

خط میخی پارسی از خط میخی اکدی(بابلی) مأخوذ است.

📚تاریخ زبان فارسی، پرویز خانلری، ج1، ص173

در زمان پادشاهی کوروش از کاتبان عیلامی استفاده میشد، سپس در سال 539 ق م پس از فتح بابل، کاتبان آرامی و بابلی نیز به کاتبان عیلامی دیوان اداری کوروش اضافه شد، اینک پارسها که بر قلمرو بزرگی از مدیترانه تا آسیای میانه حکمرانی میکردند از خود خطی نداشتند، نه پارسها و نه نیاکانشان و نه مادها و نه هیچ قوم ایرانی(=آریایی)در شمال و شرق از خود خطی نداشتند، داریوش اول، در پایان سال 520 و اوایل سال 519 ق م به کاتبان عیلامی و آرامی دیوان خود دستور داد که خط میخی پارسی(=ایرانی) را اختراع کنند(1)

خط میخی پارسی هخامنشی از خط میخی اکدی اقوام سامی بین النهرین(عراق امروزی)مأخوذ است (2)

(1) داریوش و ایرانیان، والتر هینتس، ترجمه پرویز رجبی،ص40 و 41 و 44
(2) تاریخ زبان، فارسی، پرویز خانلری، جلد1، ص 173


@tamadone_arab

Читать полностью…

سیستم نوشتاری [خط پارسی] همان سیستمی بود که مردم وان یا خاپیرتی آن را به کار می‌بردند.

اما علاوه بر این، الفبای پارسی واقعاً یک الفبا به معنای دقیق کلمه نیست.

در بسیاری از موارد، کاراکترها بسته به مصوت (حرف صدادار) که پس از آن‌ها می‌آید، تغییر می‌کنند. در واقع، این الفبا هنوز تا حدی یک هجایی (syllabary) است و تنها سه مصوت که به رسمیت شناخته می‌شوند، همان سه مصوتی هستند که در 👈هجاسنج آشور-بابلي نیز به رسمیت شناخته شده‌اند.

در حقیقت، یک کاراکتر (میخی) وجود دارد که دو مصوت را نشان می‌دهد، یا به عبارت بهتر، هجای tr را نمایندگی می‌کند. این با tar آشوری چه فرقی دارد؟

مقایسه ایدئوگرام‌های پارسی با نمونه‌های متناظر بابلی نشان می‌دهد که طراح سیستم نوشتاری پارسی تلاش کرده است شکل کاراکترهای وام‌گرفته‌شده را به دو روش ساده‌سازی کند.

دو میخ کوتاه با هم ترکیب شده و به یک میخ واحد < تبدیل شدند، در حالی که یک میخ از گروهی شامل دو یا چند میخ بلند حذف شد.

Читать полностью…

خب بریم یکم تخصصی تر به این موضوع برسیم و بیینیم این دست و پا زدن خراسانیکا و دوستان به کجا میرسه !😀


من در مورد منشا خط فارسی باستان از Archibald Henry Sayce (هنری سایس ) یکی از برجسته‌ترین آشورشناسان قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ که عینا در این مقاله به نقد نظریه جولیوس اوپرِت (Julius Oppert) درباره منشأ خط میخی پارسی می‌پردازد ، استناد میکنم.

سایس استدلال می‌کند که نظریه اوپرِت بیش از حد پیچیده است و نیازی به فرضیه‌های غیرضروری ندارد. او پیشنهاد می‌ دهد که خط پارسی به‌طور مستقیم از کاراکترهای بابلی با ارزش‌های صوتی متناظر گرفته شده، مشابه آنچه در سیستم‌های دیگر رخ داده است.

ادامه..

@tamadone_arab

Читать полностью…

🔴 شواهد زبان فارسی باستان فقط در کتیبه های هخامنشی!

فارسی باستان که نیای فارسی امروز ما به شمار می رود، زبانی است که در دوره هخامنشیان در پارس بدان تکلم می شده و تنها آثار مکتوب آن کتیبه های شاهان هخامنشی است که به خط میخی نوشته است.

اما زبان دیوانی و مکاتبه شاهنشاهی ایران #آرامی بوده است. نامه های دولتی را دبیران آرامی زبان یا آرامی دان از گفته شاه یا فرمان روایان دیگر که به فارسی باستان بیان می شد، با از گفته فرمان روایی که زبان دیگری داشت، به زبان آرامی باز می گردانیدند و می نوشتند و نامه هایی را که از استان های دیگر شاهنشاهی به زبان آرامی می رسید ، برای شاه به فارسی باستان ، یا برای حکمرانی که نامه خطاب به اوبود به زبان خود او ترجمه کرده می خواندند. تعدادی از این مکاتبات متعلق به قرن پنجم ق.م به زبان آرامی بر روی چرم در مصر به دست آمده که متعلق به ساتراپ مصر به نام ارشام است.

👈 شاهدی در دست نیست که اساس آن بتوانیم استناد کنیم که فارسی باستان به صورت مکتوب جز در کتیبه شاهان هخامنشی، که به خط میخی است، در جای دیگر نیز به کار رفته باشد».

منبع📚(احمد تفضلی، تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام، صفحه ۲۳)

Читать полностью…