5260
شعرِ حافظ در زمانِ آدم اندَر باغِ خُلد دفترِ نسرین و گُل را زینَتِ اوراق بود
عبوسِ زهد به وجهِ خمار ننشیند
مریدِ خرقۀ دُردی‌کشانِ خوش‌خویَم
#حافظ
@ShereHafez
هر پارسا را، کان صنم در پیش مسجد بگذرد
چشمش بر ابرو افکند، باطل کند محراب را
#سعدی
ابروی یار در نظر و خرقه سوخته
جامی به یاد گوشه ی محراب می زدم
#حافظ
@ShereHafez
هر کس به تماشایی رفتند به صحرایی
ما را که تو منظوری خاطر نرود جایی
#سعدی
خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است؟
چون کوی دوست هست به صحرا چه حاجت است...
#حافظ
@ShereHafez
بکُش چنان‌که توانی، که بی مشاهده‌ات
فراخنایِ جهان بر وجودِ ما تنگ است
#سعدی
@ShereHafez
پیرِ ما گفت خطا بر قلمِ صُنع نرفت
آفرین بر نظر پاکِ خطاپوشش باد!
«در کنار عقل فردوسی که صدای اعتزال است و عشق مولوی که صدای اشعریت است، یک صدای حیرت هم هست که بلندترین صدای آن را خیام سر می‌دهد. چه بهتر که به آن ادبیات خیامی بگوییم. حافظ در پایان دوره‌ی کلاسیسیسمِ ادبیات فارسی، هر سه صدا را با خود دارد. به همین دلیل هیچ‌یک از دواوین [دیوان‌ها]، به‌اندازه‌ی دیوان حافظ مورد توجهِ همه‌ی لحظات ما نیست. ...حرمت و عزت حافظ در ضمیر ما به‌دلیل تجاوزِ او به تابو‌ها است، با آن مقدار از خلاقیتِ هنری که به چشم نمی‌آید».
این کیمیای هستی، جلد سوم
#حافظ
#شفیعی_کدکنی
@ShereHafez
به لابه گفتمش ای ماهرخ چه باشد گر
به یک شِکَر ز تو دلخسته ای بیاساید؟
به خنده گفت که حافظ! خدای را! مپسند
که بوسه ی تو رخ ماه را بیالاید
#حافظ
@ShereHafez
آن قصر که بهرام درو جام گرفت
آهو بچه کرد و روبه آرام گرفت
بهرام که گور می گرفتی همه عمر
دیدی که چگونه گور بهرام گرفت
#خیام
کمند صیدِ بهرامی بیفکن جام جم بردار
که من پیمودم این صحرا نه بهرامست و نه گورش
#حافظ
بهرام درین سراچه‌ی پر شرو شور
تا کی به حیاتِ خویش باشی مغرور
کرده است درین بادیه صیّاد اجل
درهرقدمی هزار بهرام به گور
#بهرام_میرزا_صفوی
@ShereHafez
به لب بگوی که
آن خنده‌ی نهان نکند
#وحشی
گفتمش تیر میزنی بر دل
خنده می زد به ناز و نه می گفت
#امیرخسرو_دهلوی
ز دست جور تو گفتم ز شهر خواهم رفت
به خنده گفت که حافظ برو که پای تو بست
#حافظ
@ShereHafez
و کیست نخستین باختگان شطرنج جز پیادگان!
#بهرام_بیضایی
مرگ‌یزدگرد!
جمله‌های ساده‌ی نسیم و آب و جویبار
فعل لازم نفس کشیدن گیاه
اسم جامد ستاره، سنگ
اشتقاق برگ از درخت
و آنچه زین قِبَل سؤال‌هاست؛
در بر ادیبِ دهر و مکتب حقایقش
بیش و کم شنیده‌ایم و خوانده‌ایم
نکته‌هایی آشناست.
لیک هیچ کس به ما نگفت
مرجع ضمیر زندگی کجاست؟
#شفیعی_کدکنی
کار ما شاید این است
که در افسون گل سرخ شناور باشیم
...
زندگی سوتِ قطاریست
که در خواب پُلی می‌پیچد
#سهراب_سپهری
حدیث از مطرب و می گو و راز دهر کمتر جو
که کس نگشود و نگشاید به حکمت این معما را
#حافظ
@ShereHafez
عزم دیدار تو دارد جان بر لب آمده
بازگردد یا برآید؟ چیست فرمان شما؟
#حافظ
ز درد آن لب جان‌بخش، جانی دارم اندر لب
چو گوید کای مجیر! آن جان بده، درحال بسپارم
#مجیر_بیلقانی
@ShereHafez
نمی بینم نشاط عیش در کس
نه درمان دلی نه درد دینی
درون‌ها تیره شد باشد که از غیب
چراغی برکُند خلوت نشینی
#حافظ
مسلمانان مسلمانان، مسلمانی مسلمانی!
از این آیین بی‌دینان پشیمانی پشیمانی!
مسلمانی کنون اسمی است بر عُرفی و عاداتی
دریغا کو مسلمانی، دریغا کو مسلمانی
فروشد آفتاب دین، برآمد روز بی‌دینان
کجا شد درد بودردا و آن اسلام سلمانی؟
#سنایی
@ShereHafez
دانی غرضم ز می‌پرستی چه بُوَد
تا همچو تو خویشتن‌پرستی نکنم
#خیام
به می‌پرستی از آن نقش خود بر آب زدم
که تا خراب کنم نقش خودپرستیدن
#حافظ
@ShereHafez
سیه‌نرگسانت پر از شرم باد
رخانت پر از رنگ و آزرم باد
#فردوسی
نرگس کرشمه می‌برد از حد برون خرام
ای من فدای شیوۀ چشم سیاه تو
#حافظ
@ShereHafez
ز نقص خود، به امید کمال، خرسندم
اگر چه همچو مهِ عید، لاغر آمده‌ام!
#صائب_تبریزی
خیال حوصله‌ی بحر می‌پزد٬ هیهات!
چه‌هاست در سرِ این قطره‌‌ی محال‌اندیش
#حافظ
@ShereHafez
به هرجا باغبان در یادِ مستان، تاک بنشاند
بگو تا بهرِ زاهد یک دو تا مسواک بنشاند
#بیدل
@ShereHafez
باد است نصیحتِ رفیقان
و اندوه فراق، کوه الوند
#سعدی
کلیات سعدی، تصحیح محمدعلی فروغی، انتشارات هرمس
گر جان به تن ببینی، مشغول کار او شو
هر قبله‌ای که بینی بهتر ز خودپرستی
با ضعف و ناتوانی همچون نسیم خوش باش
بیماری اندر این ره، بهتر ز تن‌درستی
#حافظ
@ShereHafez
مگر تو شانه زدی زلف عنبرافشان را
که باد غالیه‌سا گشت و خاک عنبربوست
#حافظ
نسیم غالیه‌سا گشت و صبح غالیه‌بار
کجاست ساقی و کو باده؟ گو بیا و بیار
#جلال_عضد_یزدی (د. ۷۳۹ ق)
@ShereHafez
این قلم دیری‌ست در جهل مُرَکّب مانده است
کو ید بیضا و انگشــــــتِ ورق‌گــــــردانِ تو ؟
#نوذر_پرنگ
@ShereHafez
فنای درد تو زین پیش‌تر چرا نشدم؟
همین بس است ازل تا ابد، ندامتِ من
هوای فتح توام بود و تار و مار شدم
غزل غزل، همه‌ی دفترم غرامتِ من
چنین که نعره به نام تو می‌زنم در شهر
به دار می‌کشد آخر مرا، شهامتِ من
#حسین_منزوی
@ShereHafez
نه به خاک دربِسودم نه به سنگش آزمودم
به‌کجا بَرم سری را که نکرده‌ام فدایت
#بیدل
شیخ گفت: خلیفه منع کرده است از سماع کردن. درویش را عقده ای شد در اندرون و رنجور افتاد. طبیبِ حاذق را آوردند نبض او گرفت، این علّت ها و اسباب که خوانده بود، ندید. درویش وفات یافت؛ طبیب بشکافت گورِ او را و سینه ی او را، و عقده را بیرون آورد؛ همچون عقیق بود. آن را به وقت حاجت بفروخت؛ دست به دست رفت و به خلیفه رسید، خلیفه آن را نگین انگشتری ساخت؛ می‌داشت در انگشت. روزی در سماع فرو نگریست؛ جامه‌آلوده دید از خون. چون نظر کرد هیچ جراحتی ندید؛ دست برد به انگشتری، نگین را دید گداخته. خصمان را که فروخته بودند باز طلبید، تا به طبیب برسید. طبیب احوال باز گفت:
ره ره چو چکیده خون ببینی جائی
پی بَر که به چشم من برون آرد سر
مقالات شمس تبریزی، تصحیح محمدعلی موحد، ص۸۰
بگشای تربتم را بعد از وفات و بنگر
کز آتش درونم دود از کفن برآید!
#حافظ
@ShereHafez
دیدم به خوابِ خوش که به دستم پیاله بود
تعبیر رفت و کار به دولت حواله بود
چل سال رنج و غصّه کشیدیم و عاقبت
تدبیرِ ما به دستِ شرابِ دوساله بود
آن نافهٔ مراد که می‌خواستم ز بخت
در چینِ زلفِ آن بتِ مشکین کلاله بود
از دست برده بود خمارِ غمم سحر
دولتْ مساعد آمد و می در پیاله بود
بر آستانِ میکده خون می‌خورم مدام
روزیِّ ما ز خوانِ کرَم این نواله بود
هر کو نکاشت مهر و ز خوبی گلی نچید
در رهگذارِ باد نگهبانِ لاله بود
بر طرْفِ گلشنم گذر افتاد وقتِ صبح
آن دم که کارِ مرغِ سحر آه و ناله بود
آتش فکند در دلِ مرغان نسیمِ باغ
زان داغِ سربه‌مُهر که بر جانِ لاله بود
دیدیم شعرِ دلکشِ «حافظ» به مدحِ شاه
یک بیت از آن قصیده بهْ از صد رساله بود
آن شاهِ تندحمله که خورشیدِ شیرگیر
پیشش به روزِ معرکه کمتر غزاله بود.
#حافظ
@ShereHafez
حافظ به سعی سایه
دلدار که گفتا به توام دل نگران است
گو می‌رسم اینک به سلامت نگران¹ باش
#حافظ
مرغ دل باز هوادار کمان ابرویست
ای کبوتر نگران باش که شاهین آمد
#حافظ
چشمم آن دم که ز شوق تو نهد سر به لحد
تا دم صبح قیامت نگران خواهد بود
#حافظ
همه عالم نگران تا نظر بخت بلند
به که افتد که تو یک دم نگرانش باشی
#سعدی
@ShereHafez
¹نگاه کردن - نگریستن
گفته بودی همه زرق‌اند و فریب‌اند و فسوس،
سعدی آن نیست ... ولیکن چو تو فرمایی، هست!
#سعدی
گناه اگر چه نبود اختیار ما، حافظ،
تو در طریق ادب کوش و گو گناهِ من است
#حافظ
@ShereHafez
غمِ انتظار تو برده‌ام، به ره خیال تو مرده‌ام
قدمی به پرسشِ من گشا، نفسی چو جان به بدن درآ
#بیدل
آنکه به پرسش آمد و فاتحه خواند و می‌رود
گو نفسی که روح را می‌کنم از پی‌ات روان
#حافظ
@ShereHafez
عاقلان نقطه پرگار وجودند ولی
عشق داند که در این دایره سرگردانند.
#حافظ
اجرام که ساکنـان این ایوان اند
اسباب تردد خردمنداننـد
#خیام
@sherehafez
مردم هلال عید بدیدند و پیش ما
عیدست و آنک ابروی همچون هلال دوست
#سعدی
جهان بر ابروی عید از هلال وسمه کشید
هلال عید در ابروی یار باید دید
#حافظ
@ShereHafez