Telegram-канал moudtbzmed - کانون موعود دانشگاه علوم پزشکی تبریز: Unsorted

کانون موعود دانشگاه علوم پزشکی تبریز

01 July 2025 10:00

میان بهشت و جهنم ایستاده‌ای!

صبح روز دهم، مخیر ایستاده بود و می‌نگریست. چشمانش بین دو سپاه، چپ و راست می‌شد. یکی از یارانش گفت: «حر، اگر از شجاعان عرب می‌پرسیدند، اسمت در صف اول بود. الان اما دو دل ایستاده‌ای!»
گفت: «بین بهشت و جهنم ایستاده‌ام. به خدا قسم، جز بهشت را برنمی‌گزینم. اگرچه بدنم را پاره‌پاره کنند.»
---
امام به او گفت: حالا که نمی‌شود رفت، بگذار برگردیم. گفت: نمی‌شود. دستور، دستور است یا بیایید و یا مهیای جنگ شوید. او راه را نه فقط برای رفتن، بلکه برای برگشتن هم بسته بود، چون دستور، دستور بود...
---
لشکریانش را که سیراب کردند هیچ، چهارپایانشان را هم سیراب کردند. او، آن حسینی نبود که توی تبلیغ‌ها گفته بودند. آن‌ها گفته بودند که او خروج کرده، قصد فتنه دارد و بی رحم است، ولی او حتی به چهارپایان آن‌ها هم رحم ‌کرد. خدای من، کدام روایت درست است؟
---
در سراسر کوفه، بازار تبلیغات داغ بود. کسی عکس آهنگری را گذاشته بود که داشتند شمشیر‌های گداخته را شکل می‌دادند. نوشته بود این شمشیرها منتظر گردن کسانیست که از بیعت درآمدند و قصد شورش دارند.
آن طرف‌تر یکی نوشته بود: جامعه مسلمان، آنقدر ظرفیت ندارد که دوباره خودش را درگیر فتنه جدید کند. فتنه باید در نطفه کور شود. حسین را باید زمین‌گیر کرد. یا بیعت، یا مرگ!
یکی هم نوشته بود: مردم آرامند، این حسین است که قصد ناآرامی دارد. فلان والی در قصر چه می‌کند به تو چه؟ به من چه؟ به ما چه؟ به حسین چه؟
---
از آن پهلوان‌های چهار شانه بلندی بود که همه جا ورد زبان بود. همه‌جا با انگشت نشانش می‌دادند. با غرور راه می‌رفت، الگویی بود برای خودش. حالا همان پهلوان، ایستاده بود بر سر دو راهی بهشت و جهنم. بهشت، آن حسینی است که آن‌جاست و جهنم، لشکری است که اکنون در میان آن ایستاده. بهشت را بردارد، مردم در دنیا چه می‌گویند؟ عکسش را می‌گذارند و سالها تمسخرش می‌کنند که:« نگاه کنید پهلوان ما را! یک کودک هم می‌داند که هفتاد و دو نفر نمی‌توانند مقابل کوفی جماعت بایستند!». به سمت بهشت برود، باز ممکن است هدف تهمت‌ها شود و از فردا بنویسند که:« ای فرمانده بی‌تدبیر، حسین به تو چه داد که ناگاه رو برگرداندی؟ مرگت اینقدر ارزان بود؟ به چند خودت را فروختی؟».
به جلو چشم دوخت. حر، به سمت بهشت حرکت کرد .
---
فرمود: اجازه دهید اول من به میدان بروم، من اولین کسی بودم که راه را بر شما بستم، اکنون می‌خواهم اولین کسی باشم که در راه شما کشته بشوم. رفت و شهید شد. لشکریان کفر به دست و پا زدنش در خون نگاه می‌کردند، می‌خندیدند، اما مولایش بر او رحمت فرستاد و فرمود: تو حر (آزاده) هستی، همان گونه که مادرت تو را نام نهاد.
او نشان داد که لزوما آغاز درست دلیل خوب بودن نیست؛ شریف تر از آغاز درست، پایان خوب است.

پرسونای سرباز پشیمان:
سرباز پشیمان کسی‌ست که دیر فهمید، اما فهمید. دیر برگشت، اما برگشت. در زمانی که دیگران به سمت دروغ دویدند، او ایستاد، فکر کرد، و مسیرش را عوض کرد. نشان داد که انسان، تا وقتی زنده است، فرصت دارد حقیقت را بفهمد و به‌سوی آن برگردد حتی اگر دیر باشد. او ثابت کرد که «پایانِ خوب» گاهی از «آغازِ درست» شریف‌تر است، چون در آن، فهم هست، توبه هست، شهامت هست.

تو میان بهشت و جهنم ایستاده‌ای، بدون توجه به اهل جهنم، به سمت بهشت بیا.