Telegram-канал molanaye_shams - MolanayeJan مولانای جان: Unsorted

MolanayeJan مولانای جان

19 July 2025 20:03

MolanayeJan مولانای جان

19 July 2025 10:38

راز و ریشه
(قسمت اول)
✍سهراب واحدی راد

در آغاز، پیش از آن‌که خاک به صورت آدم بیاراید، ما بودیم؛ نوری آشنا، تماشاگر حقیقت. اما عهدی بستیم... که به زمین آییم، در غلاف تن درآییم، و از نو راه را بیابیم.
و چون گام بر عرصه‌ی خاک نهادیم، پرده‌ی فراموشی بر دیدگان ما افتاد؛ حافظه‌مان از پیش‌ازآن پاک شد، تا هر آن‌که بازگشت، به نیروی انتخاب خویش بازگردد، نه به یاد گذشته.
انسان، این رازپوشِ دو نفس، با خُم وجودی دوگانه متولد شد:
نفسی از نور، و نفسی از نار.
نفس نخست، ما را به سوی تعالی می‌خواند؛ صدایی نرم، اما ژرف، که به درون می‌خوانَد و دعوت به خویشتن می‌کند.
نفس دوم، از جنس هوس است؛ فریبی شیرین، که ما را به بیرون پرتاب می‌کند، به تملک، به دروغ، به فریادِ خاموشِ منیت.
و اینجاست که انسان، در مقام مختار، شکاف را تجربه می‌کند؛
برخی، دل در آینه‌ی درون سپردند، و در تاریکی خویش نور آفریدند.
و برخی، دیده در بازار بیرون گشودند، و خویشتن را در ویترین دیگران گم کردند.
آنان‌که به درون رفتند، خود را در آستانه‌ی حقیقت دیدند.
آهسته قدم برداشتند، تهمت نگفتند، غارت نکردند، ریا نپوشیدند، و هر شب، در سکوت سینه‌ی خویش را می‌کاویدند.
از نور نبودند، اما نور شدند.
و آنان‌که از درون گریختند، نقاب بر چهره زدند؛
زبان‌شان پر از نصیحت، اما دل‌شان جایگاه شیطان بود.
نیکی را ابزار قدرت ساختند، و حقیقت را در بازار فریب حراج کردند.
پس در این جهانِ وانفسا، آن‌که به خویشتن بازمی‌گردد، خویش را از نو می‌آفریند.
هر که چشم بر بیرون بست، دل بر درون گشود؛
و در آن سکوت عمیق، ندایی شنید که نه از عقل بود و نه از حس، بلکه از جایگاه راز.
نیکی در آنجاست، که دیده بر ناپیدا می‌گشایند؛
آنجا که تهمت خاموش است، و قضاوت بی‌جا راه ندارد.
آنجا که دل، به پرهیز آراسته است و به صداقت روشن.
کسانی که به این مقام رسیدند، نه از انسان بودن گریختند، بلکه انسان شدند.
و آنان‌که از خویش به در شدند، در چهره‌ها گم گشتند، و آینه‌ی دل‌شان را با غبار بیرون پوشاندند.
خود را به چنگ آوردند، اما خویشتن را از دست دادند...

ادامه دارد
@Molanaye_shams