وُهومَن اَمشاسِپَند

14 February 2025 08:23

#پیمان_دین

🌱من مَزداپرستِ(مزدیسنا=ستاینده مزدا) زرتشتی ام، باور دارم به اهورامزدا که نیک و سزاوار ستایش است.
چه از اوست هر آن چه نیکوست، از اوست گیتی، از اوست روشنایی، از اوست شادی در جهان.
من زرتشتی ام، بر اندیشه نیک،گفتار نیک و کردار نیک باورردارم.
🔥من به دین مَزدیسنا(ستاینده مزدا) باور دارم که جنگ را براندازد و رزم افزار را کنار نَهَد و دوستی و مردمی را برقرار سازد.
🔥چنین است باور و پیمانِ من به دین اهورایی.
@khashatra

وُهومَن اَمشاسِپَند

14 February 2025 07:56

#امروز


نَبُر

به روز، پیروز و فرخ روز وهومن امشاسپند و اسپند ماه به سال ۳۷۶۲ مزدیسنی.

برابر با :
آدینه ۲۶ بهمن ماه به سال ۱۴۰۳ خورشیدی.

۱۴ فوریه سال ۲۰۲۵ (ترسایی)

✔️ وهومنه = منش نیک.

✔️ نَبُر = پرهیز از خوراک های گوشتی.
و پرهیز از کشتار حیوانات سودمند.

@khashatra

وُهومَن اَمشاسِپَند

13 February 2025 11:43

#جستاری_پیرامون_پرسه‌ی_همگانی_اورمزد_و_اسپندماه

✔️ «پُرسه‌‌ی همگانی اورمزد و اسپندماه»
   
سد هزاران آفرین و درود بر روان و فروهر سرورمان «اشوزرتشت اسپنتمان» و همه‌ی فرزانگان، دین ورزان، پارسایان و بهدینانی که در درازای تاریخ، در راه پاسداری از دین و فرهنگ زرتشتی جانباخته‌اند.

خجسته روز اورمزد و اسپندماه در گاه شمار زرتشتی برابر با ۲۵ بهمن‌ماه در گاه شمار خورشیدی، مصادف با پُرسه‌ی همگانی نامور به «پرسه‌ی همگانی اورمزد و اسپندماه» است.
واژه‌ی «پُرسه» در پیشوند این روز از بُن «پُرس» به‌چم «پرسیدن» است و مراد از آن آیینی است که با همت بازماندگان و باشندگی خویشان و  آشنایان برای گرامی‌داشت شخص درگذشته برپا می‌شود.

جدا از پُرسه‌ی یکایک درگذشتگان، زرتشتیان جهان در درازای سال به‌ یاد همافروهران و هماروانان درگذشتگان به‌ ویژه جانباختگان راه حق و حقیقت، دو پُرسه‌ی همگانی هم برگزار می‌کنند.
یکی در روز «اورمزد و تیرماه» (۲۹ خوردادماه خورشیدی) و دیگری در روز «اورمزد و اسپندماه»(۲۵ بهمن ماه خورشیدی) برپا می‌شود.
فلسفه‌ی برگزاری این دو آیین به جان‌فشانی بهدینان در راه ماندگاری و پایایی دین و میهن باز می‌گردد. پُرسه‌ی همگانی تیرماه برای گرامی‌ داشت یاد و فداکاری «آرش کمانگیر» و بهدینان جان برکفی است که در هنگامه‌ی ستیز با تورانیان جان خویش را از دست داده‌اند.
دومین پُرسه‌ی همگانی در روز اورمزد و اسفندماه برای گرامی‌داشت جانباختگانی است که در یورش تازیان جان سپرده‌اند.
می‌گویند در چنین روزی شمار بسیاری از بهدینان در راه پاسداری از ارزش‌های دینی و میهنی جان خویش را از کف داده‌اند.
از آن جا كه شمار جانباختگان این یورش به اندازه‌ای بوده كه هر خانواده‌ی زرتشتی عزيزی را از دست داده بود، مردم بر آن شدند تا پُرسه‌ی همگانی برگزار کنند و جانفشانی‌های آن جانباختگان را گرامی بدارند.

در روز برگزاری پُرسه‌‌ی همگانی، کنار در ورودی سالن مراسم ميزی قرار داده می‌شود.
بر روی این میز دو ظرف برای استفاده باشندگان قرار می‌دهند.
در يكی از اين ظرف‌ها نبات خورد شده می‌ريزند و در ديگری مخلوطی از شكر و قهوه قرار می‌دهند.
پیش از برگزری پُرسه‌ی همگانی، مدیریت برگزاری مراسم اقدام به تهیه ی دفترچه‌ای می‌کند كه در آن نام، نام پدر، روز درگذشت برابر با گاه نمای زرتشتی و جای درگذشتن بهدینانی که در آن سال درگذشته‌اند، درج شده است.
در هنگام ورود هريک از باشندگان در مراسم، این دفترچه در اختیار آن ها گذارده می‌شود. هر یک از باشندگان بنابر تمایل خویش هنگام حضور در مراسم، شاخه‌هایی از برگ سبز «مورد» یا «شمشاد»، «عود»، «کُندر» و یا «چوب سندل» را با خود به مراسم پُرسه‌ی همگانی می‌آورند و در کنار سفره‌ی پُرسه قرار می‌دهند. در برخی از محله‌های زرتشتی‌نشین یزد در بامداد روز پُرسه‌ی همگانی، مردم پیش از باشندگی در آیین پُرسه‌ی همگانی، نخست به دیدار خانواده‌هایی می‌روند که در آن سال درگذشته‌ای داشتند.
زمانی کوتاه در آن خانه می‌مانند و چای یا شربت می‌خورند و برای روان هماروانان شادی آرزو می‌کنند.
۱
@khashatra

وُهومَن اَمشاسِپَند

13 February 2025 04:04

#پرسه‌ی_همگانی_اورمزد_و_اسپندماه

پیروان دین پاک بهی مزدیسنی هر سال دو بار پُرسه ی همگانی دارند.
تا برای روان پاک و فروهر درگذشتگان خود آیینی ویژه داشته باشند.

پُرسه‌ی نخست سال درماه تیر است و پُرسه‌ی دوم درماه اسفند برگزار می‌شود.
هر دو پرسه‌ی همگانی در روز اورمزد که نخستین روز ماه است برپا می‌گردد.

پُرسه‌ی همگانی ماه "تیر" برای بزرگ داشت یاد نیاکانی است که، در حمله‌ی تورانیان به ایران جان باخته‌اند.
و پُرسه‌ی همگانی ماه اسپند نیز یادبود جان باختگان راه میهن، در یورش تازیان ناپاک به سرزمین پاک ایران بوده است.

زرتشتیان درشهرهای بزرگ، به هنگام بامداد درتالار، آدریان، یا انجمن گردهم می‌آیند. خانواده‌هایی که در یک سال گذشته، درگذشته‌ای داشته‌اند. باشندگی دارند تا کسانی که نتوانسته‌اند در پُرسه‌ی ویژه، و آیین‌های درگذشته‌ی آنان باشند اکنون و در روز پُرسه همگانی، با دیداری از بازماندگان برای آنان آرامش، و برای روان درگذشتگان شادی آرزو کنند.

برخی از کسانی که می‌آیند به ویژه مهربانوان در باور، ترادادی (سنتی) خود، شاخه‌هایی از برگ سبز، گیاه مورت و شمشاد، اندکی عود، کُندر و چوب سندل، را باخود می‌آورند و درکنار سفره‌ی پُرسه می‌گزارند.

در شهرستان‌ها و روستاهای زرتشتی نشین، پُرسه‌ی همگانی، به هنگام بامداد تا نیم روز در خانه‌ی کسانی برپاست که، در یک سال گزشته (از پُرسه‌ی سال پیش)، درگذشته‌ای داشته‌اند.

در تالار رو به خاور که "پسکم مس" نام دارد، سفره‌ای گسترده می‌شود که روی آن بشقاب‌های میوه، سینی‌های لُرک (خشک بار ترادادی) و کاسه‌ای از قهوه،
(پودر قهوه با اندکی آرد نخود و کمی پودر قند و پودر هل)، در کنار جامی که درون آن تکه‌هایی از نبات است گذاشته اند.
آتشدانی از آتش نیز در کنار سفره است و پیوسته کُندر، و چوب خوش بو به آن می‌افزایند تا بوی خوش به هوا پیشکش کرده باشند.
به هنگام پسین روز پُرسه‌ی همگانی همه به آرامگاه درگذشتگان می‌روند.
موبدان در کنار سفر‌ه‌ی پر بارتری از لُرک و میوه با سرودن، بخش‌هایی از سرود اوستا که آفرینگان دهمان نام دارد، به روان پاک و فروهر همه‌ی درگذشتگان درود می‌فرستند.


📚 بن مایه:

برگرفته از : نسک یادگار دیرین.

نوشته ی : روانشاد موبد دکتر کورش نیکنام.

✍ رونوشت : بردیا بزرگمهر.

@khashatra

وُهومَن اَمشاسِپَند

13 February 2025 04:01

#اورمزد

امروز اورمزدست ای يار مِی گسار،
برخيز و تازگی کن و آن جام باده آر.
ای اورمزد روی بده روز اورمزد،
آن مِی که شادمان کُندم اورمزدوار.

🔻اورمزد
((یکتا پروردگار بزرگ ایرانیان باستان و مزدیسنان،
و آفریدگار زمین و آسمان و آفریدگان.
امشاسپندان و ایزدان نیز آفریده اویند.
او عین قدرت و دانش پر از خیر و راستی و سپندی و نیکی ست.
👈 اورمز، هورمزد، هرمزد = مخفف اهورامزدا، خدای یگانه، نام ستاره ی مشتری، نام فرشته‌ای، نام روز اول از هر ماه مزدیسنی.
👈 اهورامَزدا؛
(به اوستایی مزدا اهوره «مَزدا اَهورَه»)
نیز با نام‌های : اهورا ، اورمَزد، هورمَزد، اورمُزد، هورمُز و هُرمُز)، نامِ آفریدگارِ نِکویی‌ها و دادار و پروردگارِ همه ی هستی در مَزدَیَسنا است. اهورامزدا آفریننده ی جهان است. مزدیسنان اهورامزدا را می‌پرستند.
اهورامزدا آفریدگار و داور همه چیزهای مادی و مینوی، و نیز آفریننده ی روشنی و تاریکی و برقرار کننده ی نظم هستی (اشا) است.
او با اندیشیدن همه چیز را هستی بخشیده ‌است.
پس در واقع او از عدم می‌آفریند و با خود تنهاست.
✔️ برای اهورا مزدا ؛
در هرمزد یشت، در حدود شست صفتِ نیک آورده شده، و همه ی چیز های خوب به وی منتسب شده‌است. هم چنین او در مزدیسنا دارای شش صفتِ برجسته زیر است :
۱ - سپنتامینو به چم سپند ترین روان.
۲ - خشثره ویرنه به گویش امروزی شهریور، به چم شهریار و پادشاهی که باید برگزیده شود.
۳ - سپنته آرمیتی ست به چم پارسایی سپند و پاک.
۴ - هورتات بگویش امروزی خورداد به چم جامعیت و رسایی.
۵ - اَمرتات جاودانگی و بی مرگی ، او اَشَه. به چم راستی و درستی و دات ایزدی و پاکی ست.
۶ - وهومَنَه است به چم خوب منش، منش نیک، این صفات در مزدیسنا به نامِ امشاسپندان خوانده می‌شوند.
و پایه‌های کمال در دین مزدیسنی برای رسیدن به روشنایی بی پایان است.
از این هفت امشاسپندان است که هفت شهر عشق، و هفت آسمان و هفت خوان اسفندیار و هفت خوان رستم، و هفت سین و هفت کشور و … اقتباس شده است.

گیاه مورت نماد روز اورمزد (خداوند) می باشد.

@khashatra

وُهومَن اَمشاسِپَند

12 February 2025 05:01

۴ - چهارمین مرحله ی روییدن روییدنی ها و گیاهان از زمین بود و آن نخستین نشانه ی زندگی به شمار است.

۵ - پنجمین مرحله ی پیدایش جهان جانداران بود که از یاخته های اولیه هستی یافت.

۶ - ششمین مرحله ی به کمال رسیدن جانداران و پدید آمدن شعور ذاتی در آنان بود و انسان اندیشمند هستی یافت انسانی که با نیل به رسایی نهایی و جاودانگی (خرداد و اَمُرداد) رشد بیشتری در انتظار آن هاست.
تا چون نیکان مینوی در خدمت و پیشرفت جهان آفرینش بکوشند.
در ایران باستان مراحل کمال آفرینش نامبرده به موسم های سال بخش گردیده است. اولی را میدیوزرم گاه گویند که نیمه ی بهار باشد و آن از دهم تا چهاردهم اردی بهشت است که خیر روز تا دی به مهر باشد.

دومی میدیوشهم گاه نیمه ی تابستان باشد از هشتم تا دوازدهم ماه که خیر روزتا دی به مهر باشد.
در ایران باستان دو فصل بوده است تابستان بزرگ هفت ماه و زمستان بزرگ
پنج ماه.

سومی پیته شهم گاه است که موسم کاشت و ۷۵ روز پس از نیمه ی تابستان و از ۲۱
تا ۲۵ ماه شهریور است که اشتاد روز تا انارم روز باشد.

چهارمی ایا سرم گاه است که گاه درو از ۲۰ تا ۲۴ ماه مهر می باشد و آن روزاشتاد
تا انارم است.

پنجمی میدیاریم گاه نیمه ی زمستان ۸۰ روز پس از هنگام درو از دهم تا چهاردهم ماه دی است که از روز مهر تا ورهرام باشد.

ششمی همس پت میدیم گاه موسم برابری شب و روز و آخر سال از ۲۵ تا ۲۹ ماه اسفند است و آن را پنجه وه گویند که ماه گاتابیو و از اهنود روز تا وهیشتوایش باشد.
جشن در هر یک از موسم ها پنج روز طول می کشد و ایرانیان باستان در آن روزها
انجمن های همگانی، میهمانی و داد و دهش برپا می کردند و پادشاهان بار همگانی می دادند و با بزرگان به میان مردم می رفتند و با خواندن نماز و نیایش سپاس آفرینش های اهورا مزدا را به جا می آوردند.

📚 بُن مایه :

دانستنی های آیینی زرتشتی.

🖋 نوشته ی : دستور خورشید دابو.

برگرداننده : رشید شهمردان.

چاپ : تهران ۱۳۵۸ خورشیدی
سازمان چاپ خواجه.

✍رونوشت : بردیا بزرگ مهر.

۴
@khashatra

ادامه دارد....

وُهومَن اَمشاسِپَند

12 February 2025 05:01

به نام خداوند بخشنده.

✅ پیش گفتار

دستور خورشید دابو موبدان موبد پیشین آتش و رهرام و ادیا در بمبئی و استاد اوستا و پهلوی و مرجع پرسش های دینی و صاحب تالیفات بسیاری به انگلیسی و گجراتی در مورد دین مزدیسنی است.
اخیرا رساله ی کوچکی به نام راهنمای آگاهی های مزدیسنی نوشته است که در اندک زمانی به چاپ دوم آن نیاز افتاد.
چندین تن از ناشران مغرب زمین ، اجازه ی چاپ بسیاری از مطالب آن را برای درج در کتاب خویش در خواست کرده اند.
چون آگاهی بر مندرجات آن در مورد دین مزدیسنی نیاز بسیاری از جویندگان را از حقایق دین رفع خواهد کرد.
پس از برگرداندن آن به پارسی با برداشت ها و توضیحات بیشتری به چاپ آن اقدام شد.
در پایان از آقای خداداد خنجری که در اصلاحش کوشیده و ارباب اردشیر - جهانیان که با نگاه انتقاد، سراسر این رساله را از نظر گذرانده اند و سروران ارجمندی
که با پیش خرید آن وسایل چاپ را فراهم نموده اند سپاسگزارم.

رشید شهمردان
تهران آبان ماه ۱۳۵۷ خورشیدی
۲
@khashatra

وُهومَن اَمشاسِپَند

12 February 2025 04:59

#انارم_ایزد

انارم به چم (معنی) «روشنایی بی پایان» است و در اوستا «اَنَغرِرَاوچَ» خوانده می‌شود.
کسانی که با اندیشه، گفتار و کردار نیک زندگی می‌کنند و با دروغ و ناپاکی مبارزه می‌کنند، سرانجام به سرای نور و سُرور می‌روند که سرشار از خرسندی و شادمانی برای آن‌هاست.
این سرا، همان خانه‌ ی واپسین و جایگاه روشنایی و فروغ بی‌پایان است.
مسعود سعد پیرامون این ایزد می‌سراید :
«انیران ز پیران شنیدم چنان،
که مِی خورد باید به رطل گران».

زرتشتیان در این روز به سفر می روند و اهورامزدارا به شوند داده‌های نیکش برای زندگی ستایش می‌کنند،

گل «مروارید شيران» نماد انارام در دین زرتشتی است.

@khashatra

وُهومَن اَمشاسِپَند

11 February 2025 17:56

📚 نسک ؛ مراسم مذهبی و آداب زرتشتیان.

✍ نوشته ی ؛ موبد اردشیر آذر گشسب.

✍ رونوشت ؛ بردیا بزرگمهر.

@khashatra

وُهومَن اَمشاسِپَند

11 February 2025 09:25

✅ هنگام گردیدن به گرد آتش نوزود و ورسال و موبدان آتش نیایش می سرایند و دهموبد با آواز بلند اشعار نوزودی می خواند وزن ها و سایرین گل و برنج و سنجد و آویشن به سر نوزود می ریزند بعد نوزود و ورس دار داخل یزشن گاه شده تاج و ورس را به کناری می گذارند و با كمک دو موبد دیگر یزشن می خوانند و موبدان دیگر که بیرون از یزشن گاه نشسته و با موبدان داخل یزشن گاه به وسیله ی کشتی هم پیوند شده اند تا پایان، های ۱۹ یسنا در سرودن هم کاری می کنند. مطلبی که باید اضافه نماییم این است که نوزود هنگام گردیدن به دور آتش يک شيئى فلزى به شكل T در دست دارد که عوام آن را کلید در باغ بهشت می خوانند ولی واژه ی اوستایی آن ورد Verd است که به معنی گردیدن می باشد.
قسمت بالایی ورد به قسمت پایینی آن با لولایی به طوری وصل شده که می تواند دور محور خود بچرخد و نو زود هنگام گردش به دور آتش با انگشت خود قسمت بالایی ورد را می چرخاند.
نوزودی روی هم رفته چهار روز طول می کشد و نوزود در بامداد این چهار روز یسنا می‌سراید و بعد از ظهرها آفرینگان می‌خواند.
۲۷۶
@khashatra

وُهومَن اَمشاسِپَند

11 February 2025 09:25

#مانتره_سپند_ایزد

بیست و نهمین روز ماه، مانتره‌سپند دو بخش دارد؛ نخست مانتره یا مَنتره به چم سخن اندیشه برانگیز و دوم سپند یعنی مقدس.
در اوستا «مانترَسپِنتَ»، فارسی میانه «اَمَهرَسپنت» و فارسی امروز «ماراسپند» و «مانترسپند» آمده است.
وی ایزد و نگاهبان آب است. ایزد ماراسپند نگهبان گاه و روز و خرد و گوش‌ها و چشم‌هاست.
مانتره‌سپند به چم گفتار نیک، پاک و سپندینه و سخن فزونی بخش است.

اشوزرتشت اسپنتمان در سرودهای خود گات ها را مانتره که همان سخن اندیشه‌ برانگیز است نامید.
مانتره در سراسر اوستا ستوده شده است.
مانترسپند ایزد درمانگری ست و به چم آرام بخش روان‌ها هم آماده است و شفا می‌بخشد قلب‌های خسته انسان در رنج را.

«مانتره» یکی از واژه‌های بنیادین گاهان ست.
این کلمه از ریشه ی من به چم اندیشیدن و در کل به چم وسیله ی اندیشه کردن و یا موجب اندیشه برانگیزی آمده است.
اما روان‌ترین ترجمه کلام اندیشه برانگیز است.
اشوزرتشت در گات‌ها، سرودهای خود (گاهان) را مانتره می‌نامد.
هم چنین در اوستا، او ِستاهای «اَشِم وُهو» و «یَـتااَهو = اَهونَ‌وَر» به نام مانتره شناخته می‌شوند.
سراینده ی مانتره نیز «مانترن» نامیده می‌شود.

# ویژگی‌های_مانتره


۱- درمان بخشی :
در گاهان در هات ۴۴ بند ۱۶،
از درمان بخشی و به عبارتی همان جنبه روان شناسی مانتره اشاره شده است.

۲- الهام گونه بودن :
اشوزرتشت فردی است که با الهام از جهان ِ پیرامون خویش (چه درون و چه محیط) به بزرگی رسید، وی مانتره را هم نوعی الهام (چه درونی و چه از محیط) می‌داند.

۳- موسیقیایی بودن :
یکی از شروط مانتره بودن ِ یک سخن، موسیقایی بودن آن است.

۴- توانایی اهورایی مانتره :
در گاهان برای تاثیر کلام مانتره بر اقشار مردم و سعادت آن ها بسیار گفته شده است.

از آن چه که در متون اصلی دین ِ ما گات ها و قسمت‌های اصلی اوستا بر می‌آید، مانتره جزیی از نوای خداوندی است که به مانند «فرَوَهَر» در وجود هر انساتی قرار داده شده است و در اصل توانایی اندیشه برانگیزی است و از آن جایی که خداوند «مبدا خرد» است، پس مانتره هم توانایی اندیشمندی و اندیشه برانگیزی است، که یک انسان از آن بهره‌مند می‌شود.
و نیز مانتره کلامی است از همین نوع که از مانتره ِ وجودی انسان به صدا در می‌آید و به مانتره وجودی انسان دیگری می‌رسد و آن را بر می‌انگیزد.
چه نیکو و زیباست در این روز خواندن گات ها.
پیدایی و روایی دین نیک اندر جهان به دست مانترسپند است و می‌توان نیکی دین را به وسیله مانترسپند از آن خویش کرد.
گویند هر کس در این روز زاده شود دلیر باشد.

سروده‌ ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌‌ی نسک (کتاب) بندهش :

ای دلارام روز مار‌اسپند،
دست بی‌جام لعل مِی، مپسند.
خرمی در جهانِ خرم بین،
شادمانی كن و به ناز بخند.

اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم) :

جامه افزای و دوز و پوش و زن به زنی کن،
که فرزند تیز ویر ( باهوش) و نیک زاید.

اندرزنامه ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :

زن تازه در (ماراسفند) گیر،
که فرزند نیک آید و تیز ویر.

گل کرکم نماد مانتره سپند ایزد است.

@khashatra

وُهومَن اَمشاسِپَند

11 February 2025 09:22

✅ ولی ورس را از شاخه های انار انجیر یـا بید درست می کنند.
شماره ی شاخه ها شش تا است. دور این شاخه ها پشم هایی به رنگ های مختلف پیچیده می شود به طوری که هر شاخه به رنگی جداگانه در می آید.
یکی از این شاخه ها را تا نموده در سینی گردی قرار می دهند به طوری که دو انتهای آن در يک نقطه به هم وصل شود بعد شاخه های دیگر را طوری قرار می دهند كه يک طرف آن ها توی سینی زیر شاخه ی اول واقع شود و انتهای دیگر این پنج شاخه در بالای سینی از حلقه ای گذشته به هم وصل شوند. در این حال ورس به شكل يک هرم در می آید که قاعده ی آن گرد است.
پارچه ی توری نازکی به دور تا دور این هرم پیچیده می شود و چهار عدد آیینه ی قاب گرفته و زنجیردار با مقدارى لرک و نقل و يک دانه انار در توی ورس گذاشته می شود.
در بامداد روز نوزودی موبدان موبد و دیگر روحانیون در پسكم مس Pesken Mas (صفه بزرگ ) نشسته اند ، سایر مهمان ها در قسمت های دیگر خانه قرار دارند، مجمر بزرگی بر روی سه پایه ی بلند در وسط حیاط گذاشته شده و آتش در آن شعله ور است، انبوه مردم که برای تماشا آمده اند در صحن خانه و پشت بام غلغله می کنند.

📚 بُن مایه :

برگرفته از نسک ؛ مراسم مذهبی و آداب زرتشتیان.

✍ نوشته ی ؛ موبد اردشیر آذر گشسب.

✍ رونوشت ؛ بردیا بزرگمهر.

۲۷۴
@khashatra

ادامه دارد...

وُهومَن اَمشاسِپَند

10 February 2025 07:13

#زامیاد_ایزد

زامیاد به چم زمین است. زمین سرچشمه‌ ی همه داده‌ها برای زندگی بهتر آفریده‌‌ هایی است که روی آن زندگی می‌کنند.
گویند در این  روز درخت نشاندن  و تخم  کاشتن و آبادانی کردن بسیار خوب است.

روز «زامیاد» بیست‌ و‌ هشتمین روز ماه در گاه شمار زرتشتی به این ایزد نامیده می‌شود.
زامیاد (زم، زمین + یزد) یا زامیاد نام فرشته‌ ی زمین است‌ که با صفت نیک کنش، از او یاد شده است.
ایزد زامیاد (زمین) با ایزد آسمان یک جا یا جداگانه سپند شمرده شده‌اند.
زمین نماد مادر است برای انسان و دیگر موجودات زنده‌ ی روی آن، بنابراین ستودنی و سپندینه بوده و در آموزش‌های دین زرتشتی به نگهداری پاک و نیکو از آن بسیار سفارش شده است.
ایزد زامیاد از ایزدان همکار اَمُرداد است.

در ستایش زامیاد نیایش و ستایش اهورمزدای یگانه از همه‌،
نیكوكاران به داده‌های هرمز هست،
نگهدارنده و پروراننده‌ ی آفریده‌ ی زمین نیكو را همی مى‌ستاییم ….

سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌‌ی نسک بندهش ؛

چون روز زامیاد نیاری ز می ‌تو یاد،
زیرا كه خوش‌تر آید مِی ‌روز زامیاد.

اندرزنامه ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم)

دارو مخور

اندرزنامه آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ استاد ملک‌الشعرای بهار :

گرت خوردن دارو افتد به سر.
به (زامیاد) روز، هیچ دارو مخور.

گل بانو اسپرغم نماد زامیاد ایزد است.

@khashatra

وُهومَن اَمشاسِپَند

09 February 2025 08:32

✅ کارآموز موبدی در مدتی که در تحت تعلیم و کار آموزی است برای تزکیه ی نفس و تهذيب روح خود باید چندین بار برشنوم Bareshnum شود.
مدت هر دفعه برشنوم شدن نه شبانه روز است و کار آموز در طول این مدت تماس خود را با دیگران قطع می کند، به پرستش اهورامزدا و تمرکز قوای درونی خود می پردازد، اصول پاکی و پرهیز کاری را به حداکثر رعایت می کند خوراک او خیلی ساده است و با کمال تمیزی و پاکی تهیه می شود.
پیش از خوردن خوراک، اوستا می خواند هنگام خوراک خوردن خاموش است، خوراک را با قاشق و چنگال می خورد با دیگران هم خوراک نمی شود و پس از خوراک نماز می خواند و از خداوند بزرگ برای نعمت هایش سپاس گذاری می کند.
گرچه آیین برشنوم رفتن که زرتشتیان آن را به مناسبت طول مدتش نشوه Noshva (نه شبه) نیز می گویند. در اصل تنها نسبت به پاکشویان و اشخاصی که به نحوی با مرده با چیزهای ریمن و ناپاک تماس داشته و آلوده می شدند و نیز نسبت به مسافرین تازه وارد به ویژه در ایامی که بیماری واگیرداری شیوع داشت اعمال می شد و در حقیقت می شود آن را يک نوع قرنطینه دانست، زیرا که به این اشخاص پس از نه روز انزوا در صورتی که آثاری از بیماری در آن ها دیده نمی شد اجازه می دادند که با دیگران آمیزش نمایند ولی در ادوار بعد برای حصول صفای درونی نوموبدان نیز به این کار توسل جستند، زیرا نه روز پیاپی اوستا خواندن و در فکر و ذکر خدا بودن و زندگی ساده و پاک داشتن و در حال تنهایی و تفكر در ماوراء طبیعت به سر بردن را جهت بالابردن سطح فکر و روح موبدان آینده مفید می دانستند.

📚 بُن مایه :

برگرفته از نسک ؛ مراسم مذهبی و آداب زرتشتیان.

✍ نوشته ی ؛ موبد اردشیر آذر گشسب.

✍ رونوشت ؛ بردیا بزرگمهر.

۲۷۲
@khashatra

ادامه دارد...

وُهومَن اَمشاسِپَند

09 February 2025 08:31

✅ آیین نوزودی.

واژه ی نوزود از دو تکه ی نو + زود ساخته شده و به طوری که در صفحات پیش اشاره شد واژه ی زود به موبدی اطلاق می شود که در مراسم یزشن خوانی همه ی ۷۲ های یسنا را می خواند بنابر این ما می توانیم کلمه ی نوزود را به نو موبد ترجمه نماییم.
برخی ها به جای نوزود واژه ی نوزاد به کار می برند که در این صورت معنی آن کاملا آشکار است زیرا منظور کسی می باشد که در مقام روحانیت و موبدی از نو زاییده شده است.
کار آموز موبدی پس از فراگرفتن همه ی معلومات مذهبی و کامیابی در امتحان نهایی طی آیین نوزودی که در زیر به شرح آن می پردازیم به درجه ی موبدی ارتقاء می یابد.
اصولا باید گفت که نوزودی به منزله ی جشن فارغ التحصیلی است.
همان طور که در بسیاری از ممالک راقيه رسم است که در پایان سال تحصیلی مجلس جشنی با حضور عده ای از معاریف و دانشمندان مملکت تشکیل می دهند و دانشجویانی که در آن سال فارغ التحصیل شده اند با لباس و کلاه ویژه برای گرفتن ورقه ی لیسانس خود آن جا حاضر می شوند.
به همین قسم جشن نوزودی نیز برقرار می شود تا کار آموز موبدی را به همه بشناسانند و درجه ی موبدی به او بدهند.
در ایران باستان تنها اشخاصی در این رشته پذیرفته شده و به آن ها اجازه ی موبدی داده می شد که افرادی راست گو و درست کردار بوده و طالب حق و حقیقت باشند. و به علاوه سال های زیادی زیر دست استادی شایسته و موبدی ورزیده تعلیم دیده و از عهده ی امتحانات لازمه برآمده باشند (نیرنگستان فصل اول).
۲۷۰
@khashatra

وُهومَن اَمشاسِپَند

14 February 2025 08:08

#وهومن_امشاسپند

وهومن امشاسپند دومین روز از هر ماه سی روزه‌ در گاه شمار زرتشتی است.
واژه‌ی وهومن دو بخشی است یعنی «وهو» به چم نیک و خوب و «منه» از بن «من» به چمار اندیشیدن شناختن و فهمیدن است. هر دو بخش یعنی اندیشه ی نیک.
بهمن از فروزه‌های اهورا مزدا ست در جهان مینوی نماینده‌ی اندیشه ی نیک. بهمن در اوستا وهومنه خوانده می‌شود. «من» در ادب پارسی به چم منش و روان و دل به کار مى رود.

استاد فرزانه فردوسی بزرگ می‌سراید :

سرش سبز بادا، منش ارجمند،
منش بر گذشته ز چرخ بلند.

وهومنه نخستین آفریده‌ی اهورامزد هست و یکی از مهین ایزدان مزدیسنای هست.
در جهان مینویی نماد پاکى اندیشه و خرد و دانایی خداوندگار هست.

آدمی را به خرد و اندیشه کردن و دانایی بهره مى‌بخشد و آدمی را به پروردگار هستی نزدیک مى‌سازد. وهمن همان بزرگ امشاسپند و ایزد بزرگ هست که در خواب روان اشو زرتشت اسپنتمان را به پیشگاه اهورامزدا رهنمون کرد.
ایزد وهومنه به آدمی سخن نیک و گفتار برتر آموزش مى‌دهد و آدمی را از ژاژگویی و هرزه‌گویی باز مى‌دارد. اندیشه‌ی نیک و منش نیک اهورایی و نخستین امشاسپند و پرستار جانوران هست.
نخستین روز نبر در ماه زرتشتی هست و در این روز از خوردن گوشت پرهیز مى‌دارند.
با ایزد ماه، گوش، و رام روز هم کار هستند.

اندیشه‌ی نیک، اندیشه‌ای است که مردمان سراسر جهان را به‌سوی اشا سو می‌دهد و اندیشه ی بد اندیشه‌ای است که مردمان را به فریب و کژ راهی انداخته و آن ها را از اشا دور می‌سازد.
در گات ها سناریوی آزاد اندیشی و دموکراسی اجتماعی به‌ روشنی به‌چشم می‌خورد.
وهومن به اندازه‌ای در آیین مزدیسنی مهم است که گفته می‌شود آن زندگی بهترین زندگی به‌ شمار می‌آید و تنها از راه اشا می‌توان به آن رسید. واژه‌ی وهومن در گات‌ها ۱۲۷ بار آمده است.
اشوزرتشت با نیروی خرد و به کارگیری اندیشه‌ی نیک به شناخت خداوند دست یافت‌.
اندیشه ی نیک یا خرد سپند یا بهمن نمادی از گوهر خرد اهورا مزدا است که خود سرچشمه خرد است.

گل یاسمن سپید نماد وهومن امشاسپند است.

@khashatra

وُهومَن اَمشاسِپَند

13 February 2025 11:51

✅ سرورمان «اشوزرتشت» در قالب آموزه‌های اهورایی گات‌ها به مردمان جهان آموخت که هستی(آفرینش) از دوبخش «گیتی» و «مینو» تشکیل شده است.
این دو بُعد آفرینش اهورایی چنان درهم آمیخته‌اند که هر کرداری در گیتی، برابر با قانون اشا بازتاب مینوی نیز درپی خواهد داشت.
در پیام اهورایی گات‌ها، مرگ پایان زندگی ما انسان‌ها نبوده و می‌آموزد که زندگانی انسان در بُعد مینوی ادامه خواهد داشت و انسان پادافره خود را چه در دوران زندگی گیتی و چه زندگی مینو دریافت خواهد کرد.
چنان‌که از کتاب اوستا بر می‌تابد در بامداد روز چهارم پس از مرگ در دادگاه سراسر دادگری اهورایی «ونا» (گناه) و «کرفه» (ثواب) روان ما انسان‌ها با ترازویی مینوی که سراسر اشویی و دادگری است، سنجیده خواهد شد و هر یک به سرانجام نیک و بد کردارهای خویش خواهیم رسید.
کرفه‌ کاران در «وَهیشتم مینو» (بهشت یا بهترین جایی که در اندیشه می‌گنجد) و گناه‌کاران در «اَچیشتم مینو» (دوزخ یا بدترین جایی که در اندیشه می‌گنجد) جای خواهند گرفت.
آن گونه که از کتاب اوستا بر می‌تابد سرنوشت نهایی روان ما انسان‌ها بازگشت به‌سوی ذات‌ بی‌پایان و بی‌کران خداوندی است.
چه، روان ما حداکثر پس از سی‌ سال به فروهر خود در «گروسمان» (سرای نور و سرود) می‌پیوند (ممزوج می‌شود) و در روشنایی‌ بی‌پایان ذات خداوندی، جاودانه می‌آرمد.
باید بدانیم بهشت و دوزخ، در دین زرتشتی مفاهیمی از روشنایی و تاریکی است و کاملا صورتی مینوی داشته و مختص روان یا حقیقت وجودی ما انسان‌هاست و جنبه‌های کاذب مادی و فیزیکی به دور است.

امید آن‌ که با یاری یکتا آفریدگار رایومند و خروهمند و همازوری در راه اشا بتوانیم از هرگونه اندیشه‌ی اهریمنی دوری جسته، راستی‌ها و نیکی‌ها را دریابیم و وجدان، اخلاق، عشق، نوع‌ردوستی و انسانیت را چنان‌ که آرمان دین‌ بهی است، بیش از پیش پیشه‌ی خویش ساخته و بگسترانیم.

ایدون باد ایدون ترج باد.

📚 بُن مایه :

برگرفته از : (تارنمای برساد ؛ فرید شولیزاده)

۲
@khashatra
(پایان)

وُهومَن اَمشاسِپَند

13 February 2025 11:33

#به_یاد_جانباختگان_جنگ_قادسیه

زمین گر گشاده کند راز خویش،
 نماید سرآغاز وانجام خویش.

کنارش پر از تاج داران بود،
سرش پر زخون دلیران بود.

پر از مرد دانا بود دامنش،
پر از خوب رخ چاک پیراهنش.

                          #فردوسی

       ایدر یاد با انوشه روان،
⚜روان جان باختگان راه میهن.⚜

        ایدر یاد با انوشه روان،
زنان و مردان کشته شده در جنگ قادسیه.
سالگرد نبرد #قادسیه و نسل کشی
ایرانیان با یورش #تازیان وحشی
   را یادآوری و ارج می گذاریم.

گرامی می داریم؛
ایستادگی، جان فشانی، پایداری،
گذشت و شکیبایی سرداران و سربازان ایرانی در چهار روز نبرد پی در پی با یورش آوران پست و پلشت بیابان گرد تازی به سرزمین اهورایی ایران، که در گاهداد (:تاریخ) به نام شکست نابرابر ایرانیان به دست ناپاکان تازی بیابان گرد ملخ خور به ثبت رسید.
اکنون خون های پاک ریخته شده و جان فشانی در راه دفاع از سرزمین پاک مان را پاس می داریم.
زخم های پدیدار شده برتن و جان دلاوران،
دل های آشوب زده و نگران،
بانوان و دوشیزگان ربوده شده،
نوجوانان و اسیران فروخته شده،
خروارها گنج و گنجینه به یغما رفته،
همه و همه یادشان گرامی باد.🌿

زرتشتیان، هرسال روز #اورمزد روز از ماه اسپند مزدیسنی که برابر با بیست و پنجم بهمن ماه خورشیدی است را به یاد
جان باختگان جنگ قادسیه پُرسه همگانی برپا می‌دارند.

هرآن کو شود کشته زایران سپاه،
    بهشت برینش بود جایگاه.

@khashatra

وُهومَن اَمشاسِپَند

13 February 2025 04:01

#نیایش

#اورمزد_یشت

با آوای دل نشین
موبد مهربان فیروزگری

@khashatra

وُهومَن اَمشاسِپَند

13 February 2025 04:00

#امروز


به روز، پیروز و فرخ روز اورمزد و اسپند ماه به سال ۳۷۶۲ مزدیسنی.

برابر با :
پنج شنبه ۲۵ بهمن ماه به سال ۱۴۰۳ خورشیدی.

۱۳ فوریه سال ۲۰۲۵ (ترسایی)

✔️ اورمزد = هرمزد ، خداوند.

✔️ روز آرامش و نیایش همگانی زرتشتیان.

✅ پُرسه ی همگانی اورمزد و اسپند ماه.

@khashatra

وُهومَن اَمشاسِپَند

12 February 2025 05:01

✅ گاهنبار.

گاهنبار به پارسی انبار و گاه بارو بر گویند و آن جشن های موسمی و میهمانی و سپاس گزاری گروهی و دسته جمعی از پروردگار به پاس هدیه های جور واجور آفرینش است، که از آن بهره مند می شویم.
زیرا آن چه در این گاه ها پدید آمده به راستی بارو بر جهان آفرینش به شمار می رود.
به درستی گاهنبار نشانه ی شش مرحله تکاملی است که کاینات هستی یافته است.
پیش از آفرینش، هستی بی کران و بی پیکر و بی نمود بود.
آن گاه اراده ی مینوی (اهون ور) به وسیله ی خرد بی کران (وهومن) به تجلی درآمد و جهان مادی و هنجار هستی پدید آمد.
۱ - نخستین مرحله ی تکامل آفرینش، فروغ هایی چون ستارگان بود و آتش هم وجود داشت که به احتمال قوی در حال غبار سفید رنگ داغ دارای درخشندگی بود.

۲ - دومین مرحله پس از سرد شدن آفرینش پیشین، آب آفریده شد و کره ی زمین را فرا گرفت.
۳ - سومین مرحله با سردی بیشتر و تبخیر آب، زمین با کان های بی شمار، نهان در دل خود پدید آمد.
۳
@khashatra

وُهومَن اَمشاسِپَند

12 February 2025 05:00

#دانستنی_های_آیینی_زرتشتی

نوشته ی : دستور خورشید دابو.

برگرداننده : رشید شهمردان.

چاپ : تهران ۱۳۵۸ خورشیدی
سازمان چاپ خواجه.
۱
@khashatra

وُهومَن اَمشاسِپَند

12 February 2025 04:57

#امروز


به روز، پیروز و فرخ روز انارم ایزد از بهمن ماه به سال ۳۷۶۲ مزدیسنی

چهار شنبه ۲۴ بهمن ماه به سال ۱۴۰۳ خورشیدی.

۱۲ فوریه سال ۲۰۲۵ (ترسایی)

✔️ انارم = فروغ و روشنایی بی پایان.

@khashatra

وُهومَن اَمشاسِپَند

11 February 2025 09:26

✅ پس از پایان نوزودی، نوموبد می‌تواند در همه ی کارهای دینی و مراسم مذهبی با دیگر موبدان هم کاری نماید و تنها پس از یک سال ممارست و تمرین در کار است که به او اجازه می‌دهند راساً مشغول کار شود.
این گفتار را با اشعار نوزودی که در صفحات پیش به آن اشاره شد، پایان می‌دهیم.
اکنون به فضل کردگار،
عالم شده هم چون بهار.
خلقان هر شهر و دیار،
در و گهر کرده نثار.
نوزاد ما نونا بر است،
یشت و یزشنش در بر است.
از جد او پیامبر است،
ساقی ز حوض کوثر است.
عالم شده هم چون بهشت،
از دین پاک زردهشت.
نوزاد ما نونابر است،
یشت و یزشنش در بر است.
از جد او پیامبر است،
ساقی ز حوض کوثر است.
دستور و دستوران دین،
یشت و یزشن و آفرین.
همت کنید از داد و دین،
در راه این دین گزین.
نوزاد ما نونابر است،
یشت و یزنشنش در بر است.
از جد او پیامبر است،
ساقی ز حوض کوثر است.

--------------------------------------
اشعار نوزودی و دیگر جزییات این گفتار از مقاله ی ادیبانه شادروان دستور خدایار دستور شهریار، مندرج در کتاب زیر اقتباس گردیده است:
Sir J.J. Madressa Jubilee Volume - By J.J. Modi.

📚 بُن مایه :

برگرفته از نسک ؛ مراسم مذهبی و آداب زرتشتیان.

✍ نوشته ی ؛ موبد اردشیر آذر گشسب.

✍ رونوشت ؛ بردیا بزرگمهر.

۲۷۷
@khashatra

پایان🔺🔺

وُهومَن اَمشاسِپَند

11 February 2025 09:25

✅ در این حال نوزود در حالی که تاج به سر گذاشته و پنام در جلو صورتش آویزان است پهلوی دست موبدان موبد قرار می گیرد، موبدان موبد اندرز نوزودی می خواند و ضمن دادن نصایح و اندرزهای سودمند به نوموبد توبه می دهد از گناهانی که مرتکب شده و از او می خواهد که در زندگی جدید که از این ساعت شروع می شود در دین داری و پرهیزکاری و نیکی کردن به مردم کوشا باشد و آنی از یاد خدا و فرمایشات پیامبر غافل نماند.
سپس همه می ایستند و نوزود با كمک ورسال(۱) به موبدان موبد و سایر موبدان ضمن دست دادن می گوید : «همازور بیم یعنی با هم پیوسته و متحد باشیم.»
سپس ورسال هم ورس را بر می گذارد و دست نوزود را گرفته با دیگر موبدان و دهموبد دست در دست هم دور آتش فروزان سه مرتبه می گردند.

-------------------------------------
۱ - ورسال Varsal یا ورسدار یعنی کسی که ورس به سر می گذارد موبدی است که مراسم نوزودی را پیش تر طی و به رموز و ریزه کاری های آن آشنایی حاصل نمود.
و اينک موظف است که آن ها را به نو موبد یاد بدهد و او را در گذراندن مراسم نشوه و نوزودى كمک نمايد.
۲۷۵
@khashatra

وُهومَن اَمشاسِپَند

11 February 2025 09:23

#امروز


به روز، پیروز و فرخ روز مانتره سپند ایزد از بهمن ماه به سال ۳۷۶۲ مزدیسنی

سه شنبه ۲۳ بهمن ماه به سال ۱۴۰۳ خورشیدی.

۱۱ فوریه سال ۲۰۲۵ (ترسایی)

✔️ مانتره سپند = سخن اندیشه برانگیز.

@khashatra

وُهومَن اَمشاسِپَند

11 February 2025 08:08

✅ باری پس از پایان دوره ی آموزش و پرورش جلسه ای به ریاست موبدان موبد و شرکت دیگر پیشوایان دین جهت آزمایش کارآموز تشکیل می شود.
امتحان کنندگان نه تنها از معلومات مذهبی کارآموز امتحان می کنند بلکه نسبت به سلامت جسم و صفای روح و حسن اخلاق و رفتار او نیز آزمایشات کافی به عمل می آورند و در صورتی که کار آموز در همه ی امتحانات موفق شود اجازه ی نوزود شدن و اشتغال به کار موبدی به او داده می شود.
کارآموز پس از اخذ پروانه روزی را برای انجام مراسم نوزودی معین می کند ولی چون او موظف است که پیش از نوزود شدن دو بار پیاپی برشنوم شود بنابراین در حدود بیست روز پیش از نوزودی برشنوم ها یکی پس از دیگری انجام می پذیرد و سپس کارآموز آماده ی نوزود شدن است.
يک روز پیش از نوزودی چند تن موبد در خانه ی کارآموز حاضر می شوند و با كمک هم يک عدد تاج و يک ورس Vars درست می کنند.
تاج نوزودی عبارت از دستاری است که به اندازه ی سر نوموبد می پیچند و روی آن را با زنجیرهای طلا و نقره که سکه هایی به آن ها آویزان است و مدال ها و دیگر زیور آلات می آرایند به طوری که به شكل يک تاج واقعی می شود و درخشش آن چشم ها را خیره می کند.
به قسمت جلوی تاج پنامی (۱) آویزان است که وقتی نوزود تاج را به سر می گذارد این پنام جلو دهان و صورت او را می پوشاند.
روی پنام هم مزین به زنجیر طلا و سکه هایی است.

-------------------------------------
۱ - پنام که واژه ی اوستایی آن پئتی دن Pait Dan می باشد پارچه ی نازک سفيد رنگی است که دو نخ به دو طرف بالایی آن وصل شده و موبدان هنگام یزشن خوانی آن دو نخ را پشت گوش خود برده می بندند و پنام جلو صورت آن ها را می گیرد و مانع آن می شود که نفس گرم آن ها هنگام سرودن یسنا مستقیماً به آلاتی که در یزشن گاه است بدمد و آن ها را آلوده کند در عهد باستان هر کس به حضور شاهنشاه هم مشرف می شد پنامی به صورت خود می بست.
۲۷۳
@khashatra

وُهومَن اَمشاسِپَند

10 February 2025 07:07

#امروز


به روز، پیروز و فرخ روز زامیاد ایزد از بهمن ماه به سال ۳۷۶۲ مزدیسنی

دو شنبه ۲۲ بهمن ماه به سال ۱۴۰۳ خورشیدی.

۱۰ فوریه سال ۲۰۲۵ (ترسایی)

✔️ زامیاد = زمین

@khashatra

وُهومَن اَمشاسِپَند

09 February 2025 08:31

✅ کارآموز موبدی به موجب دینکرد بایستی دانا راست گو، صبور، حق شناس و پاک دل باشد و برابر نوشته ی اثرپتستان کر، گنگ، کور و چلاق نبوده کاملا تندرست باشد.
این شخص طبق مفاد آبان یشت بایستی به بیماری پیس گرفتار نباشد، پشتش قوز نداشته باشد و هتا دندان هایش نامرتب و بی قواره نباشد و به هم چنین نباید ستم کار، خشمگین و آدم دو رو و ترسو و پست باشد.
بالاخره کسی که می خواست در طبقه ی روحانیون زرتشتی وارد شود هیچ گونه عیب یا نقصی در جسم و روح او نبایستی دیده شود.
در عصر حاضر اشخاصی که مایلند در جرگه ی روحانیت داخل شده و به کار موبدی اشتغال ورزند مجبورند سال ها در تحت نظر و تعلیم یکی از موبدان ماهر و ورزیده به کار آموزی بپردازند.
این گونه کار آموزان ضمن فرا گرفتن اوستا و تعلیمات دینی و نکات و رموز آیینی باید در تهذیب اخلاق و رفتار خود نیز بکوشند.
معلومات مذهبی که به این کار آموزان تعلیم داده می شود عبارت است از : خرده اوستا، درون، فروشی و یسنا با طرز اجرای کلیه ی مراسم مذهبی مانند : گهنبار، سال ، روزه ، یزشن خوانی و غیره به علاوه کارآموز در طول سال های کارآموزی باید درباره ی دین زرتشتی و بنیان گذار آن و دیگر مسایل آیینی و مطالبی که با مذهب بستگی دارد حقایقی یاد بگیرد تا هنگامی که به کار موبدی می پردازد بتواند آن ها را به بهدینان بیاموزد و از جواب دادن به سوالات آن ها در نماند.
۲۷۱
@khashatra

وُهومَن اَمشاسِپَند

09 February 2025 08:31

#آسمان_ایزد

بیست‌وهفتمین روز از هر ماه در گاه شمار مزدیسنی آسمان نامیده می‌شود.
آسمان از آفریده‌های اهورایی و ایزد نگهدارنده‌ ی سپهر.
واژه‌ ی آسمان در اوستا به صورت اَسن، اَسمن، در پارسی میانه و در پازند به صورت آسمان آمده است.
این واژه در اوستا به چم (:معنی) سنگ نیز به کار رفته است.
آسمان نخستین آفریده‌ ی اهورامزدا پیش از جهان مادی است که آغاز و انجام آن نادیدنی است.
(یشت ها فروردین یشت بند ۳) و در اوستا ستوده شده است.
آفرینش دیگر پدیده‌‌ها با آسمان در پیوند است.
به این معنی که اهورامزدا از گوهر آسمان آب و از آب زمین را آفرید.
و به یاری آسمان شادی را آفرید. “که در دوران آمیختگی که ”روزگار ماست” آفریدگان به شادی زندگی کنند.
ایرانیان باستان آسمان را هفت پایه می‌دانستند.
نخست ابر پایه‌ ی دیگر سپهر اختران، سه دیگر ستارگان آلوده نشده، چهارم بهشت که ماه بدان پایه ایستد، ششم گاه امشاسپندان، هفتم روشنایی بی کران که جای اورمزد است.
در برخی بُن مایه ها (منابع) برای آسمان فقط سه پایه، ستاره پایه و ماه پایه و خورشید پایه نام برده شده است اما در ادبیات پهلوی از هفت طبقه‌ ی آسمان یاد شده است.
همکاران آسمان، شهریور، خور و مهر و انارم ”انغر روشن” می‌باشند.
آسمان نخستین گیتیایی اهورامزداست و در گهنبار میدیوزرم آفریده شده است.
آسمان از آفریده‌های بسیار زیبا و ستودنی اهورامزداست.
آسمان برای ایرانیان باستان سرچشمه ی نور و گرمای خورشید بوده و همان گونه که خورشید نیایش می‌شده، آسمان هم ستوده می‌شده است.

در شاهنامه آمده است :

« مه بهمن و آسمان روز بود،
که فالم بدین نامه پیروز بود».

سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی نسک (کتاب) بندهش :

آسمان‌روز ای چو ماه آسمان،
باده نوش و دار دل را شادمان.

جان ز باده شاد كن زیرا كه عقل،
باده را بیند همی شادی جان.

هر زمان باده خور ای تازه چو گل،
تازه كن شادی به باده هر زمان.

گیاه هوم نماد آسمان ایزد است.

@khashatra