به خشنودی اهورامزدا این درگاه پیوند دارد به تاریخ و دین ایران کهن. امیدوارم مطالب درگاه مورد بهره ی شما دوستان و پسند هم کیشان گرامی قرار گیرد "ایدون باد" دیدگاه و رای خود را به آیدی زیر بفرستید.👇 @Shahramzadmehr @Bozorgmehr2017
جشن اردی بهشت گان خجسته و فرخنده باد.
@khashatra
#جشن_اردیبهشتگان :
✅ اردی بهشت، اردی بهشت روز،
جشن اردی بهشتگان، اردی بهشت یشت :
✅ در اوستای نو «اشه وهیشت» به چم بهترین اشه، نام یکی از مهمترین امشاسپندان (مهین ایزدان) است که پس از «بهمن» و در دومین پایگاه امشاسپندان جای میگیرد.
در گاهان، اردی بهشت بیشتر به صورت اشه آمده و یکی از فروزههای اهوره مزداست که ارج فراوان دارد.
و آنان که یار اویند، بهترین پاداشها را خواهند یافت.
اهوره مزدا او را از نیروی خرد خویش آفریده و پدر اوست.
✅ اردی بهشت نگاهبان کشتزارها و گیاهان روی زمین است و پرهیزگاران در مرغزارهای او بسر میبرند.
به یاری او بود که اهوره مزدا هنگام آفرینش، گیاهان را برویانید.
در یشتها، اردی بهشت یشت زیباترین امشاسپند و دشمن دیو خشم و از میان برندهی بیماری و مرگ و جاودان و خرفستران است.
✅ در ویسپرد آمده است که اهورامزدا آن چه را که به دست بهمن آفریده است، به دستیاری اردی بهشت افزایش خواهد داد.
در ادبیات پهلوی هرمزد با بهمن و اردی بهشت رایزنی میکند و اردی بهشت است که آتش را میپاید و از میان کماله دیوان (دیوان بزرگ و کارگزاران اصلی انگره مينيو) «ایندر» - که به نوشتهی بندهشن دیو فریفتار و گمراه کننده است، همستار اردی بهشت است.
✅ در بندهشن میخوانیم : «اردی بهشت را خویش کاری این است که دیوان را نهلد تا روان دروندان را اندر دوزخ، بیش از گناهی که ایشان را هست، پادافره کنند و دیوان را از ایشان باز دارد»
در همان نسک آمده است : «اردی بهشت را به گیتی آتش خویش است. آن که آتش را رامش بخشد یا بیازارد، آنرگاه اردی بهشت از او آسوده یا آزرده بود.»
✅ ایزدان آذر و سروش و بهرام از یاوران و همکاران امشاسپند اردی بهشتاند.
سومین یشت اوستا ویژهی ستایش و نیایش این امشاسپند و دومین ماه سال و سومین روز ماه به نام اوست و به نوشتهی بندهشن گل مرزنگوش ویژهی اوست.
✅ نیایش نامی «اشم وهو» را نیز «نماز اشه» میخوانند و به این امشاسپند نسبت میدهند.
✅ اردی بهشت روز، نام سومین روز ماه است که به نام امشاسپند اردی بهشت خوانده شده است.
اردی بهشتگان، نام جشنی است که در اردی بهشت روز از ماه اردی بهشت برگزار میشود.
✅ اردی بهشت یشت، نام سومین یشت اوستاست در ستایش و نیایش امشاسپند اردی بهشت که ۱۹ بند دارد.
✅ جشن اردیبهشتگان شاد و خجسته باد.
📚 بُن مایه : نسک جشن های ایرانی
نوشته ی هاشم رضی
✍️ گردآوری بردیا بزرگمهر
@khashatra
#نیایش
#اردی_بهشت_یشت
با آوای زیبای روان شاد ؛
موبد مهربان فیروزگری
@khashatra
#امروز
به روز، پیروز و فرخ روز اردی بهشت امشاسپند و اردی بهشت ماه سال ۳۷۶۳ مزدیسنی
سه شنبه ۲ اردی بهشت ماه به سال ۱۴۰۴ خورشیدی
۲۲ آپریل سال ۲۰۲۵ (ترسایی)
✔️ اردی بهشت = بهترین پاکی و راستی.
✔️ جشن اردی بهشت گان خجسته باد.
@khashatra
✅ بر او برنگارید جمشید را،
پرستنده ی ماه و خورشید را.
فریدون ابا گرزه ی گاو ساز،
بفرمود کردن آن جا نگار.
همه مهتران را بدان جا نگاشت،
نگر تا چنین کامکاری که داشت.
چه نیکو شد آن نامور کاخ زر،
به دیوارها بر نهادش گهر.
به گردش یکی باره ی آهنین،
نشست اندر او گرد شاه زمین.
فرستاد هر سو به کشور پیام،
که چون سرو کشمر به گیتی کدام.
ز مینو فرستاد ذی من خدای،
مرا گفت از این جا به مینو بر آی.
کنون جمله این پند من بشنوید،
پیاده سوی سرو کشمر روید.
بگیرید یک سر ره زردهشت،
به سوی بت چین بر آرید پشت.
سوی گنبد آذر آرید روی،
به فرمان پیمبر راست گوی.
به یزدان که هرگز نه بیند بهشت،
کسی کو ندارد ره زردهشت.
همه تاجداران به فرمان أوى،
سوی سرو کشمر نهادند روی.
پرستش کده شد از ایشان بهشت،
ببست اندر او دیو را زردهشت.
📚 بُن مایه :
پرستشگاه زرتشتیان.
🖋 نویسنده و گردآورنده :
رشید شهمردان.
هشتمین نشریه ی سازمان جوانان ززتشتی بمبئی سال ۱۳۳۶ یزدگردی.
✍ رونوشت : بردیا بزرگمهر.
۲۹
@khashatra
ادامه دارد....
✅ فردوسی سترگ در این مورد از قول دقیقی شاعر، در شاهنامه چنین آورده است :
یکی پاک پیدا شد اندر زمان،
به دستاندرش مجمر عودیان.
خجسته پی و نام او زردهشت،
که اهریمن بد کنش را بکشت.
به شاه جهان گفت پیمبرم،
ترا سوی یزدان همی رهبرم.
یکی مجمر آتش بیاورد باز،
گفت از بهشت آوریدم فراز.
جهان آفرین گفت بپذیر این،
نگه كن بدين آسمان و زمین.
که بی خاک و آتش بر آورده ام،
نگه کن بدو تاش چون کرده ام.
نگر تا تواند چنین کرد کس،
مگر من که هستم جهان دار و بس.
گر ایدون که دانی که من کردم این،
مرا خواند باید جهان آفرين.
زگوینده بپذیر بهدین اوی،
بیاموز از او راه و آیین اوی.
چو بشنید از او شاه به ، دین به،
پذیرفت از او دین و آیین به.
۲۷
@khashatra
#امروز
به روز، پیروز و فرخ روز وهومن امشاسپند و اردی بهشت ماه سال ۳۷۶۳ مزدیسنی
دو شنبه ۱ اردی بهشت ماه به سال ۱۴۰۴ خورشیدی
۲۱ آپریل سال ۲۰۲۵ (ترسایی)
✔️ وهومنه = منش نیک.
✔️ نَبُر = پرهیز از مصرف خوراک های گوشتی و کشتار حیوانات سودمند.
@khashatra
✅ آذر مهر برزین.
به قول فرزانه بهرام بن فرهاد صاحب شارستان پیش از ظهور اشو زرتشت در شهرهای سکستان، پارس، اصفهان، قم و جای های دیگر آتشكده ها موجود بوده است.
گفتیم که اشو زرتشت در سال سی ام پادشاهی گشتاسب شاه به بارگاه او برای تبلیغ پیام اهورا مزدا حاضر گشت، آن گاه آتشی در دست داشت به نام آذر برزین مهر که بی سوخت و عود می سوخت و به قول صاحب شارستان چون به دعوت گشتاسب مأمور شد آتشی در دست داشت که دست او را نمی سوخت چون به مجلس پادشاه درآمد، آن را به دست گشتاسب داد دست او را نیز نسوزانید، هم چنین به دست دیگران برسید حرقتی از آن ظاهر نشد.
شاه گشتاسب این آتش را در شهر بلخ پایتخت خویش در آتشکده ی باشکوهی که گنبد زرین داشت تخت نشین نمود و اشوزرتشت در همین آتشکده به دعوت و اندرز مردم و بندگی اهورا مزدا می پرداخت.
ارجاسب پادشاه توران چون شنید گشتاسب شاه دین اشوزرتشت پیمبر را پذیرفته است خشمگین گشته، از روئین در پایتخت خویش به ایران حمله نمود و به پیکار گشتاسب شاه قد برافراشت.
📚 بُن مایه :
پرستشگاه زرتشتیان.
🖋 نویسنده و گردآورنده :
رشید شهمردان.
هشتمین نشریه ی سازمان جوانان ززتشتی بمبئی سال ۱۳۳۶ یزدگردی.
✍ رونوشت : بردیا بزرگمهر.
۲۶
@khashatra
ادامه دارد....
#نیایش
#اورمزد_یشت
با آوای دل نشین
موبد مهربان فیروزگری
@khashatra
#امروز
به روز، پیروز و فرخ روز اورمزد و اردی بهشت ماه سال ۳۷۶۳ مزدیسنی
یک شنبه ۳۱ فروردین ماه به سال ۱۴۰۴ خورشیدی
۲۰ آپریل سال ۲۰۲۵ (ترسایی)
✔️ اورمزد = هرمزد ، خداوند.
✔️ روز آرامش و نیایش همگانی زرتشتیان.
@khashatra
✅ باز زرادشت آتشکده ای در نیشاپور و دیگر بلاد نسا بنا کرد و گشتاسب را حکم کرد که آتشی که آن را جمشید تعظیم می کرد طلب كنند، پس آن آتش را در شهر خوارزم یافتند.
پس آن آتش را از آن جا نقل کرده به شهر دارابگرد آوردند و آن آتشکده را بنام آذر خوا مشهور کردند و مجوسیان این آتش را از همه ی آتشکده ها بیشتر تعظیم می کنند.
هرگاه کیخسرو برای جنگ افراسیاب برآمد تعظيم آن آتش کرد و گفته اند که انوشیروان آن آتش را به کاریان آورد و بعضی از آن همان جا گذاشت و بعضی را به سوی نسا برد و در ملک روم آتشکده ای ست بر دروازه ی قسطنطنیه که شاپور بن اردشیر بنا کرده بود و کار این ها همین قسم تا زمان مهدی باشد و توران دختر انوشیروان آتشکده ای در مقام اسفينيا قريب شهر سلم بنا کرده بود و هم چنین در ملک هند و چین آتشکدها بسیار اند و مردم یونان را سه آتشکده بود اما در آن جا آتش نیست چنان چه ذکر نموده شد و مجوسیان آتش را تعظیم نمی کنند مگر بدین سبب که آن جوهر پاک علوی ست و دیگر سبب تعظیم کردن آتش این ست که ابراهیم خليل عليه السلام را نسوخت. الغرض این برای آن ها قبله و وسیله و اشاره است.
۲۳
@khashatra
#انارم_ایزد
انارم به چم (معنی) «روشنایی بی پایان» است و در اوستا «اَنَغرِرَاوچَ» خوانده میشود.
کسانی که با اندیشه، گفتار و کردار نیک زندگی میکنند و با دروغ و ناپاکی مبارزه میکنند، سرانجام به سرای نور و سُرور میروند که سرشار از خرسندی و شادمانی برای آنهاست.
این سرا، همان خانه ی واپسین و جایگاه روشنایی و فروغ بیپایان است.
مسعود سعد پیرامون این ایزد میسراید :
«انیران ز پیران شنیدم چنان،
که مِی خورد باید به رطل گران».
زرتشتیان در این روز به سفر می روند و اهورامزدارا به شوند دادههای نیکش برای زندگی ستایش میکنند،
گل «مروارید شيران» نماد انارام در دین زرتشتی است.
@khashatra
#توبه_در_باور_مزدیسنان
واژه ی "توبه" و چگونگی آن در فرهنگ ایرانی نبوده و نداریم. موبدان در دوران ساسانی همانند آن را به پایان خرده اوستا افزودند و نامش را "پَتت" به چم پشیمانی گذاشتند.
شاید به شوه این بوده که در آن زمان دین مسیحی به ایران راه یافته و برخی از زرتشتیان به سبب ساده تر بودن پاک کردن گناهان شان که به شیوه ی "توبه" در دین ترسایی وجود داشته است. گروهی بر آن شده تا به دین مسیحی روی آورند.
بنابراین به انگیزه ی این که از دین خارج نشوند بخش "پَتت" را به خُرده اوستا افزوده اند.
در این بخش به کارهایی اشاره شده که برای مَرتو (:انسان) ناشایست بوده و هرگاه کسی کرداری به باور آن روزگار را انجام می داده که ناشایست بوده، با سرودن این بخش از اوستا، پشیمانی خود را بیان می کرده است.
در برداشتی که از بینش اشوزرتشت در گات ها وجود دارد، هر کردار ناشایستی را پادافراه است و هر کنش نیکی را که مرتو انجام دهد، پاداش نیکِ کردارش را خواهد گرفت.
در این فلسفه که بر پایه ی کنش و واکنش است هر گاه گناهی که از فرد روی دهد آن را نمی توان با پرداخت هزینه و بازگویی (:اعتراف) به پیشوای دینی، آن را جبران کرد بلکه مرتو می تواند پس از آن با انجام کارهای بسیاری که شایسته جایگاه مرتوگانی (:انسانی) است، وجدان خویش را از رنج و آزردگی رها سازد.
زیرا تنها واکنشی که هر کس در برابر کرداری ناشایست خواهد داشت. برخورداری از رنج و عذاب وجدان است.
نتیجه این که هرگاه مرتو به کاری ناشایست روی آورد و گناهی را به کردار خود افزون سازد، نیازی نیست که به چیزی و یا کسی به ویژه پیشوای دینی روی آورد و توبه کند، او باید پس از آن با اراده خویش کار نیک و شایسته بیشتری از خود داشته باشد تا میزان شایستگی هایش در پیروی از کردار نیک افزون گردد و اندک اندک از آرامش وجدان برخوردار شود.
📚 بُن مایه :
برگرفته از درگاه زرتشت و مزدیسنان روان شاد موبد کورش نیکنام.
@khashatra
#مانتره_سپند_ایزد
بیست و نهمین روز ماه، مانترهسپند دو بخش دارد؛ نخست مانتره یا مَنتره به چم سخن اندیشه برانگیز و دوم سپند یعنی مقدس.
در اوستا «مانترَسپِنتَ»، فارسی میانه «اَمَهرَسپنت» و فارسی امروز «ماراسپند» و «مانترسپند» آمده است.
وی ایزد و نگاهبان آب است. ایزد ماراسپند نگهبان گاه و روز و خرد و گوشها و چشمهاست.
مانترهسپند به چم گفتار نیک، پاک و سپندینه و سخن فزونی بخش است.
اشوزرتشت اسپنتمان در سرودهای خود گات ها را مانتره که همان سخن اندیشه برانگیز است نامید.
مانتره در سراسر اوستا ستوده شده است.
مانترسپند ایزد درمانگری ست و به چم آرام بخش روانها هم آماده است و شفا میبخشد قلبهای خسته انسان در رنج را.
«مانتره» یکی از واژههای بنیادین گاهان ست.
این کلمه از ریشه ی من به چم اندیشیدن و در کل به چم وسیله ی اندیشه کردن و یا موجب اندیشه برانگیزی آمده است.
اما روانترین ترجمه کلام اندیشه برانگیز است.
اشوزرتشت در گاتها، سرودهای خود (گاهان) را مانتره مینامد.
هم چنین در اوستا، او ِستاهای «اَشِم وُهو» و «یَـتااَهو = اَهونَوَر» به نام مانتره شناخته میشوند.
سراینده ی مانتره نیز «مانترن» نامیده میشود.
# ویژگیهای_مانتره
۱- درمان بخشی :
در گاهان در هات ۴۴ بند ۱۶،
از درمان بخشی و به عبارتی همان جنبه روان شناسی مانتره اشاره شده است.
۲- الهام گونه بودن :
اشوزرتشت فردی است که با الهام از جهان ِ پیرامون خویش (چه درون و چه محیط) به بزرگی رسید، وی مانتره را هم نوعی الهام (چه درونی و چه از محیط) میداند.
۳- موسیقیایی بودن :
یکی از شروط مانتره بودن ِ یک سخن، موسیقایی بودن آن است.
۴- توانایی اهورایی مانتره :
در گاهان برای تاثیر کلام مانتره بر اقشار مردم و سعادت آن ها بسیار گفته شده است.
از آن چه که در متون اصلی دین ِ ما گات ها و قسمتهای اصلی اوستا بر میآید، مانتره جزیی از نوای خداوندی است که به مانند «فرَوَهَر» در وجود هر انساتی قرار داده شده است و در اصل توانایی اندیشه برانگیزی است و از آن جایی که خداوند «مبدا خرد» است، پس مانتره هم توانایی اندیشمندی و اندیشه برانگیزی است، که یک انسان از آن بهرهمند میشود.
و نیز مانتره کلامی است از همین نوع که از مانتره ِ وجودی انسان به صدا در میآید و به مانتره وجودی انسان دیگری میرسد و آن را بر میانگیزد.
چه نیکو و زیباست در این روز خواندن گات ها.
پیدایی و روایی دین نیک اندر جهان به دست مانترسپند است و میتوان نیکی دین را به وسیله مانترسپند از آن خویش کرد.
گویند هر کس در این روز زاده شود دلیر باشد.
سروده ی مسعود سعد سلمان، بر پایهی نسک (کتاب) بندهش :
ای دلارام روز ماراسپند،
دست بیجام لعل مِی، مپسند.
خرمی در جهانِ خرم بین،
شادمانی كن و به ناز بخند.
اندرزنامهی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم) :
جامه افزای و دوز و پوش و زن به زنی کن،
که فرزند تیز ویر ( باهوش) و نیک زاید.
اندرزنامه ی آذرباد مهر اسپندان در سرودهی استاد ملکالشعرای بهار :
زن تازه در (ماراسفند) گیر،
که فرزند نیک آید و تیز ویر.
گل کرکم نماد مانتره سپند ایزد است.
@khashatra
📕 بیش از 30 کانال برتر تاریخی و فرهنگی و ادبی!
🎓👌اگه دنبال محتوای مفید و خاص هستی، حتماً یه نگاه بنداز!👇
📌 /channel/addlist/Hermxf4bBixlZmVk
⤵️ این پایین یه کانال نمونه رو بدون جوین هم میتونی ببینی!👀
جشن اردیبهشتگان خجسته باد!
سومین روز از گاهشمار مزدیسنی که اردیبهشت روز نام دارد در برابری با تقویم کنونی خورشیدی ۲ اردیبهشت معادل میشود، جشن اردیبهشتگان است .
جشن های ایرانی را پاس داریم. 🔥
ترانه سرا و خواننده : دکتر خداداد کاویانی با همخوانی هایده
@khashatra
#نیایش
#اردی_بهشت_یشت
با نوای تار روان شاد ؛
موبد کورش نیکنام.
@khashatra
#اردی_بهشت_امشاسپند
اَردی بهشت یا «اَشاوَهیشتا»، نام سومین روز ماه در گاه شمار زرتشتی است.
اَردی بهشت به چم «بهترین پاکی و راستی» و یکی از اَمشاسپندان دین زرتشتی است که در جهان مینوی نماد پاکی، اَشویی و نشان اَشا (قانون دگرگونناپذیر جهان) است.
اَردی بهشت یا اَرتهوَهیشتَه یا اَشهوَهیشتَه در استورههای زرتشتی و ایرانی دومین اَمشاسپند است.
او زیباترین نماد از نظام جهانی قانون ایزدی و نظم اخلاقی در هر دو جهان است.
این امشاسپند نه تنها نظم را در جهان برقرار میسازد، بلکه نگاهبان نظم دنیای مینوی و دوزخ نیز هست. نماینده ی جهانی او آتش است.
اَمشاسپند اردی بهشت، از نظر اهمیت و ارج دومین اَمشاسپند پس از اَمشاسپند وُهومَن است.
این موجود در اصل همان آرتا یا ریتای هندی است، که در زمانهای بعد اَشاواهیشست نام گرفت که به چم اَشای برتر یا بهترین اَشَهَ یا برترین اَرتَه (راستی) است.
این اَمشاسپند پاسدار و نگهبان آتش و یا عناصری که در عین حال بازگو کننده ی طبیعت آتش هستند، میباشد.
او ضامنِ پایداری نظم جهان است، چه نظم اخلاقی و چه نظم فیزیکی (نظم مادی).
واژه اَشَهَ در اوستا و به ویژه در گاهان بسیار به کار رفته است.
«اَشا» یا هنجار هستی در زندگی انسانها به گونه توانمندی در نظم دادن به زندگی، خانواده، هازمان (:جامعه)، زیستبوم، طبیعت و … نمودار میشود.
از همین رو بر انسان شایسته است تا پیوسته این توانایی را در خود پرورش داده تا بتواند با «اَشا» هماهنگ شود و راستی را در خود بپروراند.
اَشو زرتشت در گاهان تنها راه رسیدن به بارگاه خدایی را راه اَشَهَ میداند. در یسن ۴۴ بند ۱۱ میگوید : «تا توش و توان دارم میکوشم مردم را به سوی اَشَهَ رهنمون باشم.»
یکی از سپندترین دعاهای زرتشتی دعای [اشم وهو] است که در آن اَشَهَ و راستی ستایش میشود که یک ذکر ۱۲ واژهای است که سه بار در آن نام اَشَهَ برده شده است.
دعایی که برای تمرکز ذهن بر روی اَشَهَ استوار است از این قرار است : اَشَهَ نیک، اَشَهَ نیکترین است. مطابق آرزوست، مطابق آرزو خواهد بود، اَشَهَ از آن اَشَهَوَهیشتَه است.
در آموزههای آیین اَشو زرتشت پاکی برون نیز به اندازهی پاکی درون اهمیت دارد.
پاکی برون به چم پاک نگه داشتن تن و محیط زندگی از همه ناپاکیها است و به همین شوند، سِدره و کُشتی، لباس آیینی و نشانه زرتشتیان، به رنگ سپید است تا هرگونه ناپاکی را نمایان کند.
گل مرزنگوش نماد اردی بهشت امشاسپند است.
@khashatra
#زرتشت_آموزگار_راستی
اشوزرتشت-پیام آورایرانی، گاهداد (:تاریخ) بسیار درخشانی دارد که هویت ملی نیرومندی به آن داده است.
یکی از ستارگان درخشانی که مسیر حرکت و پیشرفت را برای مرتوگان (:مردم) این کشور روشن ساخته است.
برخی از ایرانشناسان بزرگ، «زرتشت» را به چم (:معنی) «ستاره ی زرین» دانستهاند.
«موبد آذرگشسب»، «زرتشت» را به چم کسی که چهرهاش از نور اهورایی میدرخشد، آورده است.
پیام اشوزرتشت راستی، درستی، مهربانی، کار، تلاش، آزادی گزینش است.
اشوزرتشت سرنوشت انسان را از نگاه و پندار نادرست کاهنان به در آورد و گزینش راه زندگی را برپایه ی خردمندی و دانایی استوار ساخت.
یکی از ویژگیهای بیهمتای اشوزرتشت، جهانی اندیشیدن اوست.
خدای او که اهورامزدا نام دارد، به چم "دانایی و آگاهی بی کران هستی مند" است. خدایی یگانه و دانش پایه که همه ی تیره ها (:اقوام) و نژادها، آن را پذیرا می باشند.
به جز نابخردانی که از دانش و آگاهی پرهیز می کنند و به پندارهای نادرست وابسته اند.
پرسش این جاست که اشوزرتشت کیست؟
او در سرودهایش "گات ها" میفرماید :
«ای مزدا آن گاه که تو را با دیده دل نگریستم، در پرتو اندیشه ی خود دریافتم،
که تویی سرآغاز و تویی سرانجام …
و آن گاه تو را به خوبی شناختم.
ای اهورامزدا (: دانایی و آگاهی بیکران)،
که وهومن (:اندیشه ی نیک) به سویم آمد،
از من پرسید، تو کیستی؟
به او پاسخ دادم ؛ منم زرتشت و تا آن جا که در توان دارم، دشمن دروغ و پاسدار راستی خواهم بود.»
از دیدگاه اشوزرتشت، اهورامزدا در سرشت هستی آمیخته شده وبا همه چیز هستی هم گون و همراه است، با این نگرش، مرتو (:انسان) نیز که در این هستی گام نهاده ذره ای از فروزه اهورایی است که چنان چه با اراده ی خویش در راه پیشرفت اشا (: هنجار راستی در هستی) گام بردارد، دوست و یار اهورامزدا خواهد بود.
بینش اشوزرتشت هر مرد و زنی را آزاد و دارای اختیار میداند که بین نیروی نیک و سازنده (سپنتامینو) و نیروی ویران گر و اهریمنی (انگره مینو) یکی را برگزیند.
آموزگار ایرانی سفارش میکند که دانا، سپنتامینو را برگزیند تا به پاداش او آرامش و شادی روان باشد.
شایسته نیست تا مرتوی دانا به انگره مینو روی آورد تا رنج روانی داشته باشد.
❇️ اشوزرتشت و ایران.
آشکار است که خردمندان ایرانی و پژوهندگان بر تاثیر بینش اشوزرتشت بر کشور ایران آگاهند.
بهویژه این تاثیر در زمان هخامنشی بسیار گویا و روشن است.
این که چگونه پادشاهانی با اندیشه، گفتار و کردار نیک، مانند کوروش و داریوش بزرگ بر ایران سروری داشتند.
کوروش به بابل و یهودیان آزادی میدهد و حقوق بشر را به جهان ارمغان میکند.
و داریوش میفرماید :
«خدای بزرگ است اهورا مزدا که زمین را آفرید، که آسمان را آفرید، که مرتوگان (:مردم) را آفرید.
که شادی را برای مرتوگان آفرید»
و میافزاید : «همهی کردار و پیروزیهای من مرهون یاری اهورا مزدا است،
اهورا مزدا این سرزمین را،
ازدشمن، خشک سالی و دروغ به دور بدارد.»
📚 بُن مایه:
۱ - کنکاشی در زندگی و اندیشه ی زرتشت.
نگارش : روان شاد موبد کورش نیکنام.
۲ - زرتشت و آموزشهای او،
نگارش : روان شاد موبد رستم شهزادی.
✍ رونوشت : بردیا بزرگمهر.
@khashatra
✅ سران بزرگ از همه کشوران،
پزشکان دانا و کمند آوران.
همه سوی شاه زمین آمدند،
به بستند کشتی به دین آمدند.
پدید آمد آن فره ایزدی،
برفت از دل بد سکالان بدی.
ره بت پرستی پراکنده شد،
به یزدانپرستی پُر آکنده شد.
پر از نور ایزد بِبُد، دخمهها،
وز آلودگی پاک شد تخمهها.
پس آزاده گشتاسپ بر شد، بگاه،
فرستاد هر سو به کشور سپاه.
پراکند گرد جهان موبدان،
نهاد از بر آذران گنبدان.
نخست آذر مهر برزین نهاد،
به کشور نگر تا چه آیین نهاد.
که آن مهر برزین بی دود بود،
منور نه از هیزم و عود بود.
یکی سرو آزاد را زردهشت،
به پیش در آذر اندر بکشت.
نبشتش بر آن زاد سرو سهی،
که پذیرفت گشتاسب دین بهی.
چو چندی برآمد بر این سالیان،
بُبد سرو بالا سطبرش میان.
چنان گشت آزاد سرو بلند،
که بر گرد او بر نگشتی کمند.
چو بالا بر آورد و بسیار شاخ،
بکرد از بر او یکی خوب کاخ.
چهل رش به بالا و پهنا چهل،
نکرد از بنه اندر او آب و گل.
یک ایوان بر آوردش از زر پاک،
زمینش همه سیم و عنبرش خاک.
۲۸
@khashatra
#وهومن_امشاسپند
وهومن امشاسپند دومین روز از هر ماه سی روزه در گاه شمار زرتشتی است.
واژهی وهومن دو بخشی است یعنی «وهو» به چم نیک و خوب و «منه» از بن «من» به چمار اندیشیدن شناختن و فهمیدن است. هر دو بخش یعنی اندیشه ی نیک.
بهمن از فروزههای اهورا مزدا ست در جهان مینوی نمایندهی اندیشه ی نیک. بهمن در اوستا وهومنه خوانده میشود. «من» در ادب پارسی به چم منش و روان و دل به کار مى رود.
استاد فرزانه فردوسی بزرگ میسراید :
سرش سبز بادا، منش ارجمند،
منش بر گذشته ز چرخ بلند.
وهومنه نخستین آفریدهی اهورامزد هست و یکی از مهین ایزدان مزدیسنای هست.
در جهان مینویی نماد پاکى اندیشه و خرد و دانایی خداوندگار هست.
آدمی را به خرد و اندیشه کردن و دانایی بهره مىبخشد و آدمی را به پروردگار هستی نزدیک مىسازد. وهمن همان بزرگ امشاسپند و ایزد بزرگ هست که در خواب روان اشو زرتشت اسپنتمان را به پیشگاه اهورامزدا رهنمون کرد.
ایزد وهومنه به آدمی سخن نیک و گفتار برتر آموزش مىدهد و آدمی را از ژاژگویی و هرزهگویی باز مىدارد. اندیشهی نیک و منش نیک اهورایی و نخستین امشاسپند و پرستار جانوران هست.
نخستین روز نبر در ماه زرتشتی هست و در این روز از خوردن گوشت پرهیز مىدارند.
با ایزد ماه، گوش، و رام روز هم کار هستند.
اندیشهی نیک، اندیشهای است که مردمان سراسر جهان را بهسوی اشا سو میدهد و اندیشه ی بد اندیشهای است که مردمان را به فریب و کژ راهی انداخته و آن ها را از اشا دور میسازد.
در گات ها سناریوی آزاد اندیشی و دموکراسی اجتماعی به روشنی بهچشم میخورد.
وهومن به اندازهای در آیین مزدیسنی مهم است که گفته میشود آن زندگی بهترین زندگی به شمار میآید و تنها از راه اشا میتوان به آن رسید. واژهی وهومن در گاتها ۱۲۷ بار آمده است.
اشوزرتشت با نیروی خرد و به کارگیری اندیشهی نیک به شناخت خداوند دست یافت.
اندیشه ی نیک یا خرد سپند یا بهمن نمادی از گوهر خرد اهورا مزدا است که خود سرچشمه خرد است.
گل یاسمن سپید نماد وهومن امشاسپند است.
@khashatra
📕 25 کانال برتر تاریخی و فرهنگی و ادبی!
🎓👌اگه دنبال محتوای مفید و خاص هستی، حتماً یه نگاه بنداز!👇
📌 /channel/addlist/A6LDt0nfxi4wNjg0
⤵️ این پایین یه کانال نمونه رو بدون جوین هم میتونی ببینی!👀
✅ انتقال آتشكده ها.
هنگامی که اشور زرتشت اسپنتمان از سوی اهورا مزدا به پیمبری برگزیده شد و در بارگاه شاه گشتاسب به تبلیغ آیین مزدیسنا پرداخت، پرستشگاه بزرگی در کوه ریوند بنا گردید و سومین آتش برزه سوانگ تقدیس شده تهمورث را از کوه پوستتو بدان جا منتقل گردانیدند.
شاه گشتاسب آذر فرنبغ واقع در خوارزم تقدیس شده ی شاه جمشید را به کوه روشن در شهر کابل آورده تخت نشین نمود و پس از گذشت زمان درازی دوباره به داراب گرد منتقل گردید.
۲۵
@khashatra
#اورمزد
امروز اورمزدست ای يار مِی گسار،
برخيز و تازگی کن و آن جام باده آر.
ای اورمزد روی بده روز اورمزد،
آن مِی که شادمان کُندم اورمزدوار.
🔻اورمزد
((یکتا پروردگار بزرگ ایرانیان باستان و مزدیسنان،
و آفریدگار زمین و آسمان و آفریدگان.
امشاسپندان و ایزدان نیز آفریده اویند.
او عین قدرت و دانش پر از خیر و راستی و سپندی و نیکی ست.
👈 اورمز، هورمزد، هرمزد = مخفف اهورامزدا، خدای یگانه، نام ستاره ی مشتری، نام فرشتهای، نام روز اول از هر ماه مزدیسنی.
👈 اهورامَزدا؛
(به اوستایی مزدا اهوره «مَزدا اَهورَه»)
نیز با نامهای : اهورا ، اورمَزد، هورمَزد، اورمُزد، هورمُز و هُرمُز)، نامِ آفریدگارِ نِکوییها و دادار و پروردگارِ همه ی هستی در مَزدَیَسنا است. اهورامزدا آفریننده ی جهان است. مزدیسنان اهورامزدا را میپرستند.
اهورامزدا آفریدگار و داور همه چیزهای مادی و مینوی، و نیز آفریننده ی روشنی و تاریکی و برقرار کننده ی نظم هستی (اشا) است.
او با اندیشیدن همه چیز را هستی بخشیده است.
پس در واقع او از عدم میآفریند و با خود تنهاست.
✔️ برای اهورا مزدا ؛
در هرمزد یشت، در حدود شست صفتِ نیک آورده شده، و همه ی چیز های خوب به وی منتسب شدهاست. هم چنین او در مزدیسنا دارای شش صفتِ برجسته زیر است :
۱ - سپنتامینو به چم سپند ترین روان.
۲ - خشثره ویرنه به گویش امروزی شهریور، به چم شهریار و پادشاهی که باید برگزیده شود.
۳ - سپنته آرمیتی ست به چم پارسایی سپند و پاک.
۴ - هورتات بگویش امروزی خورداد به چم جامعیت و رسایی.
۵ - اَمرتات جاودانگی و بی مرگی ، او اَشَه. به چم راستی و درستی و دات ایزدی و پاکی ست.
۶ - وهومَنَه است به چم خوب منش، منش نیک، این صفات در مزدیسنا به نامِ امشاسپندان خوانده میشوند.
و پایههای کمال در دین مزدیسنی برای رسیدن به روشنایی بی پایان است.
از این هفت امشاسپندان است که هفت شهر عشق، و هفت آسمان و هفت خوان اسفندیار و هفت خوان رستم، و هفت سین و هفت کشور و … اقتباس شده است.
گیاه مورت نماد روز اورمزد (خداوند) می باشد.
@khashatra
✅ فردوسی سترگ بر خلاف گفته ی شهرستانی کنکدژ را باره و شهری می داند که آباد شده ی فریدون می باشد نه سیاوش و در آن جا آتشکده موجود است و اوستا نبشته با آب زر در آن جا محفوظ.
مراد از واژه ی اوستا این جا بایستی کتب دینی پوریوتکیشان باشد که در اوستا از آن ستایش می شود.
افراسیاب هنگام جنگ با کیخسرو آن جا را نشیمنگاه خود ساخت.
به گفته ی فردوسی سترگ کنکدژ را بعد ها بیکند نام کرده اند چنان که گوید :
جها ن جوی پردانش افراسیاب،
به کنکدژ نشسته بخورد و بخواب.
نشست اندر آن شهر از آن کرده بود،
که کنکدژ فریدون برآورده بود.
برآورد در کنگدر آتشکده،
همه ژند و استا به زر برزده.
ورا نام کنکدر بُدی پهلوی،
اگر پهلوانی سخن بشنوی.
کنون نام کنکدژ به پیکند گشت،
زمانه پر از بند و اورنگ گشت.
📚 بُن مایه :
پرستشگاه زرتشتیان.
🖋 نویسنده و گردآورنده :
رشید شهمردان.
هشتمین نشریه ی سازمان جوانان ززتشتی بمبئی سال ۱۳۳۶ یزدگردی.
✍ رونوشت : بردیا بزرگمهر.
۲۴
@khashatra
✅ آتشکدههای پیش از زردشت.
شهرستانی در جلد اول ملل و نحل، مؤلفه ۲۵۱ه، در بیان آتشکدههای زرتشتیان چنین آورده: اولین آتشکده ی افریدون در شهر توس ساخته است.
و دیگر آتشکده در شهر بخارا که آن را بردسون گویند و بهمن یک آتشکده در سحبستان ساخته و آن را کرکرا گویند و آتشکده ی دیگر در نواحی بخارا هست که آن را قباذان می خوانند و آتشکده ی دیگر به نام کویسه در میان فارس و اصفهان است که آن را کی خسرو بنا نهاده و آتشکده در شهر قومس است که آن را جریر گویند و آتشکده ای در مشرق چین بنا کرده ی سیاوش است که آن را کنکدژ گویند و آتشکده ای در ملک فارس به نام بارجان و آن را ارجان جد کشتاسب بنا کرده بود و این همه آتشکده ها پیش از زرادشت بوده اند.
۲۲
@khashatra
#امروز
به روز، پیروز و فرخ روز انارم ایزد از فروردین ماه سال ۳۷۶۳ مزدیسنی
شنبه ۳۰ فروردین ماه به سال ۱۴۰۴ خورشیدی
۱۹ آپریل سال ۲۰۲۵ (ترسایی)
✔️ انارم = فروغ و روشنایی بی پایان.
@khashatra
#زندگی_پس_از_مرگ_در_باور_مزدیسنان
اشوزرتشت در سرودهای خویش گاتاها درباره ی زندگی پس از مرگ سخنی به میان نیاورده است.
او به زندگی این جهانی اهمیت بیشتری داده است، تا مرتوگان(:بشر) در پرتو اشا(:هنجار راستی) و بهره مندی از وهومن(:منش نیک) و به یاری خرد؛ به پیشرفت و سازندگی روی آورند.
جهان را آباد و جهانیان را شاد کنند، به آرامش و آسایش دست یابند.
در باور ترادادی(:سنتی) مزدیسنان، زندگی مرتو(:انسان) از دو بخش مادی و مینوی فراهم شده است.
بخش مادی تن و جان است.
تن هر مرتو ارزش فراوانی دارد و نباید آسیب ببیند به همین روی مزدیسنان آزردن تن و نخوردن خوراکی و آشامیدنی و ریاضت کشیدن را شایسته نمی داند.
جان، نیرویی است که تن را به حرکت و جنبش وا می دارد.
آن گاه که جان از تن جدا شود هر دو ارزشی نخواهند داشت.
پیکر بی جان هر مرتو باید چنان از دسترس بیرون رود که زیست گاه زندگان را آلوده نسازد.
به همین روی با شیوه های گوناگون تن درگذشتگان را با کمک پاک کننده های آب، خاک، هوا و آتش از زیست گاه ناپدید می کردند.
مرده پرستی نیز نداشته اند که برای پیکر درگذشته بارگاه و جایگاهی آن چنانی بسازند.
تا پس از مرگ از آن جا حاجت بگیرند.
بخش مینوی باور مزدیسنان روان(:روح) و فروهر است.
روان در اوستا اوروان نام دارد و همان است که با کارهای خوب خشنود خواهد شد، و با کرداری ناشایست آزرده می گردد.
هر مرتو در اینجهان می تواند شادی روان خویش را فراهم گرداند و آن چه را بهشت نامیده اند بهره مند گردد.
چون باور مزدیسنان به جاودانی روان است، بدین روی پس از مرگ نیز روان برای خود جایگاهی خواهد داشت.
فروهر که در اوستا فروشی یا فرورتی آمده فروزه ی اهورایی در نهاد هر مرتو است که از آغاز زاده شدن در نهاد او پدیدار شده تا راهنمای مرتو برای انجام کارهای نیک باشد.
که به باور ترادادی مزدیسنان پس از درگذشت به همان فروزه اهورایی خواهد پیوست.
بدین روی زندگی پس از مرگ چنان که در ادیان ابراهیمی آمده، زرتشتیان ندارند که بهشت(:جنت) با آن همه خوبی، پاداش نیکوکاران باشد و دوزخ(:جهنم) با عذاب و آسیب به گناهکاران برسد.
بهشت مزدیسنان از واژه "به" به چمارخوب آمده که بهتر و بهشت شده است. بهره ی روان نیکوکاران است.
و آن ماندن در سرای نور و سرود یاد آوری شده و دوزخ از دروج و دمانه در اوستا داریم به چمار جایگاه دروغ کاران. دروج چمار دروغ و دمانه خانه و جایگاه است.
چنین برداشت می شود سرایی تاریک با سکوت همراه باشد.
در ادبیات پهلوی دوره ی ساسانی جهان پس از مرگ در باور مزدیسنان را به ناچار با پیروی از ادیان سامی درک شدنی کرده اند. پیروان مزدا کمبودی نداشته باشند.
از یک سو موبدی به نام اردای ویراف با نوشیدن می و مواد سکرآور به جهانی دیگر رفته و پس از سه شبانه روز که بیهوش بوده، گفته هایی دارد که در نسکِ(:کتاب)اردای ویراف نامه آمده و همانند عذاب در جهنم ادیان دیگر است.
در نوشته هایی نیز سخن از گذر روان نیکوکار از پل چینود یادآوری شده که بسیار پهن می گردد ولی روان گناهکار که از پل چینود به نازکی موی سر باید گذر کند.
گفتنی است این باورها در پیام اشو زرتشت اسپنتمان نیامده است.
📚 بُن مایه :
برگرفته از تارنمای روان شاد موبد کورش نیکنام.
✍ رونوشت : بردیا بزرگمهر
@khashatra
#امروز
به روز، پیروز و فرخ روز مانتره سپند ایزد از فروردین ماه سال ۳۷۶۳ مزدیسنی
آدینه ۲۹ فروردین ماه به سال ۱۴۰۴ خورشیدی
۱۸ آپریل سال ۲۰۲۵ (ترسایی)
✔️ مانتره سپند = سخن اندیشه برانگیز
@khashatra
#زامیاد_ایزد
زامیاد به چم زمین است. زمین سرچشمه ی همه ی دادهها برای زندگی بهتر آفریده هایی است که روی آن زندگی میکنند.
گویند در این روز درخت نشاندن و تخم کاشتن و آبادانی کردن بسیار خوب است.
روز «زامیاد» بیست و هشتمین روز ماه در گاه شمار زرتشتی به این ایزد نامیده میشود.
زامیاد (زم، زمین + یزد) یا زامیاد نام فرشته ی زمین است که با صفت نیک کنش، از او یاد شده است.
ایزد زامیاد (زمین) با ایزد آسمان یک جا یا جداگانه سپند شمرده شدهاند.
زمین نماد مادر است برای انسان و دیگر موجودات زنده ی روی آن، بنابراین ستودنی و سپندینه بوده و در آموزشهای دین زرتشتی به نگهداری پاک و نیکو از آن بسیار سفارش شده است.
ایزد زامیاد از ایزدان همکار اَمُرداد است.
در ستایش زامیاد نیایش و ستایش اهورمزدای یگانه از همه،
نیكوكاران به دادههای هرمز هست،
نگهدارنده و پروراننده ی آفریده ی زمین نیكو را همی مىستاییم ….
سرودهی مسعود سعد سلمان، بر پایهی نسک بندهش ؛
چون روز زامیاد نیاری ز می تو یاد،
زیرا كه خوشتر آید مِی روز زامیاد.
اندرزنامه ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم)
دارو مخور.
اندرزنامه ی آذرباد مهر اسپندان در سروده استاد ملکالشعرای بهار :
گرت خوردن دارو افتد به سر.
به (زامیاد) روز، هیچ دارو مخور.
گل بانو اسپرغم نماد زامیاد ایزد است.
@khashatra