به خشنودی اهورامزدا این درگاه پیوند دارد به تاریخ و دین ایران کهن. امیدوارم مطالب درگاه مورد بهره ی شما دوستان و پسند هم کیشان گرامی قرار گیرد "ایدون باد" دیدگاه و رای خود را به آیدی زیر بفرستید.👇 @Shahramzadmehr @Bozorgmehr2017
#امروز
به روز، پیروز و فرخ روز اَمُرداد امشاسپند و تیرماه ماه به سال ۳۷۶۳ مزدیسنی
برابر با :
چهار شنبه ۴ تیر ماه سال ۱۴۰۴ خورشیدی
۲۵ ژوئن سال ۲۰۲۵ (ترسایی)
✔️ اَمُرداد = بی مرگی و جاودانگی.
✔️ سومین روز دیدار در پیر نارسته.
@khashatra
#امروز
به روز، پیروز و فرخ روز خورداد امشاسپند و تیرماه ماه به سال ۳۷۶۳ مزدیسنی
برابر با :
سه شنبه ۳ تیر ماه سال ۱۴۰۴ خورشیدی
۲۴ ژوئن سال ۲۰۲۵ (ترسایی)
✔️ خورداد = هَئوروَتات ، رسایی و کمال.
✔️ دومین روز دیدار در پیر نارسته.
@khashatra
✅ پیر نارستانه نام نیایشگاهی در سی کیلو متری خاور یزد است، که زرتشتیان از روز سپندارمذ تا روز آذر ایزد و تیرماه برای نیایش کردن، با هم بودن و شادی کردن به آن جا می روند.
زرتشتیان در این پنج روز با نیایش خود اهورامزدا را ستایش می کنند.
و به روان و فروهر جان باختگان راه میهن و ارزش های نیک مرتوی درود می فرستند.
این نیایشگاه درون دره ای جای دارد که سه سوی آن را کوه هایی کوتاه در بر گرفته است.
در کنار راه اصلی پیر نارستانه، چشمه ای ست که آب آن، از برف و باران کوه های پیرامون تامین می شود.
شماری از زرتشتیان ترادادی (:سنت گرا) بر این باورند که این نیایشگاه، جایگاه درگذشتن شاهزاده اردشیر ساسانی است.
سرپرستی این نیایشگاه در دست انجمن زرتشتیان مریم آباد است.
✍ پژوهش و گردآوری : بردیا بزرگمهر
۲
@khashatra
پایان🔺🔺
#سپندارمزد_امشاسپند
سپند آرامئیتی یا همان اسپند به چم (: معنی) بینقصی و تندرستی کامل است.
وی نگاهبان و پاسدار زمین و در عین حال نشان فرمان برداری، پرهیزگاری و نیایش است.
این واژه که در اوستایی «سْپِنْتَه آرمَئیتی» (Spenta-Ârmaiti) است و نام چهارمین امشاسپند شناخته میشود، از دو بخش «سپنته» (Spenta) یا «سپند» به چم (:معنی) پاک و مقدس و «آرمئیتی» (Ârmaiti) به چم فروتنی و بردباری تشکیل شده است و این دو با هم به چم فروتنیِ پاک و سپند است.
این واژه در پهلوی «سپندارمت» (SpandÂrmat) و در پارسی «سپندارمذ» و «اسفندارمذ» و «اسفند» شده است.
سپنته آرمیتی یکی از ایزد بانوان و امشاسپندان زرتشتی است که در زبان اوستایی، سپنته آرمیتی یا سپنت اَرمَیتی یا سپند آرامئیتی خوانده میشود، در زبان پهلوی بدان سپندارمذ یا سپندارمت گویند و در پارسی، سپندارمد نیز خوانده شدهاست.
امشاسپند سپندارمذ، نگهبان و ایزدبانوی زمین سرسبز و نشانی از باروری و زایش است.
در فرهنگ پهلوی سپندرمت یا همان سپندارمذ، نام یکی از امشاسپندان و در عین حال نام پنجمین روز ماه و دوازدهمین ماه سال معرفی شده است.
وی را همان الهه ی بسیار قدیمی اسفند دانستهاند و گفتهاند که او را دو امشاسپند دیگر یعنی هورواتات (خرداد) و امرتات (اَمُرداد) همراهی میکنند و این سه گروهی از امشاسپندان را میسازند که قرینهی سه امشاسپند نخستین، یعنی وهمن (وهومن یا همان بهمن)، اشه وهیشته (اردی بهشت) و خشتره وییریه (شهریور) محسوب میشوند.
این فروزه در انسان به گونهی فروتنی و مهر و خدمت به دیگران، نمایان میشود.
سپندارمزد در جهان خاکی، نگاه دارندهی زمین و زنان است.
زمینی که بیهیچ چشم داشتی هرچه دارد در اختیار جانداران میگذارد و زنانی چون مادر که هم چون زمین، مهربان و فروتنند، مهر میورزند بدون این که چشم به راه پاسخی مهرانگیز باشند.
زن و زمین همسانیهای بسیاری دارند.
زن و زمین هر دو نماد باروری و زایش هستند، زندگی از زن و زمین است که جریان دارد.
سرودهی مسعود سعد سلمان، بر پایهی کتاب بندهش :
سپندارمز روز خیز ای نگار،
سپند آر ما را و جام می آر.
می آر از پی آن که بی مینشد،
دلی شادمان و تنی شادخوار.
سپند آر پی آن که چشم بدان،
بگرداند ایزد ازین روزگار.
اندرزنامه ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم)
ورز زمین کن.
اندرزنامه ی آذرباد مهر اسپندان در سرودهی استاد ملکالشعرای بهار :
به (شهریور) اندر شوی شادخوار،
کنی در (سپندارمز) کشت و کار.
🌺 گل بیدمشک نماد سپندارمزد امشاسپند است.
@khashatra
#شهریور_امشاسپند
خشَتَره وییریه یا شهریور به چم «شهریاری و نیرومندی اهورایی»، نام سومین امشاسپند است.
این امشاسپند نشان از پیروزی دارد، زیرا خویش کاری (:وظیفهی) اصلی او پاسداری از فلزات است.
خشَترا در اوستا نام سومین فروزه ی اهورامزدا از گروه امشاسپندان است.
در اوستا نماد توانمندی و فَر و شکوه پادشاهی اهورامزدا است.
نگهبانی توپالها (فلزات) بر روی زمین به او سپرده شده است.
شهریور (امشاسپند)، خَشَتَرَه وَیریَه نام یکی از امشاسپندان زرتشتی است.
در اوستا «خشَثرَ وَیریَه» و در پهلوی «شَهرِوَر» و در فارسی «شَهریوَر» یا «شَهریَر» است.
بخش نخست این واژه به چم (:معنای) شهریاری و شهر است (مراد از شهر، همانا کشور است، چنانکه سرزمین ایران را، ایران شهر مینامیدند).
بخش دوم این واژه، یعنی «ویریه»، فروزه (: صفت) و به چم مورد پسند است.
بر این اساس، خشترهویریه، به چمار (: معنای) آرمانشهر یا شهریاری آرمانی یا توانایی مینُوی آرمانی است.
در اساتیر زرتشتی و ایرانی این امشاسپند نماد شهریاری و فّر و فرمان روایی اهورا مزدا و نگاهبان فلزها و پاسدار فَر و پیروزی شهریاران دادگر و یاور بینوایان و دستگیر مستمندان است.
در جهان مادی پاسبان فلزات است. شهریاری اهورایی از قانون اشا (هنجار هستی) بر می خیزد و همه ی جهان را در بر می گیرد.
در این روز نیکوست به خواستگاری رفتن و زن خواستن.
در بندهش که از نامه های کهن ایرانی است از دیوی بنام سئورو یاد شده که دیو آشوب و تباهی است و از دشمنان و هماوردان خشَتریور می باشد.
از سوی دیگر ایزدانی مانند : ایزد خور، ایزد مهر و ایزد آسمان از یاران و همکاران او هستند.
در گاه شمار مزدیسنی روز چهارم هر ماه شهریور نامیده میشود و برابر آیین، هرگاه نام روز و نام ماه برابر میشد آن روز را جشن برپا میکردند و به شادمانی و ستایش آفریده های نیک اهورا مزدا میپرداختند و آن روز را شهریورگان مینامیدند.
مسعود سعد سلمان میسراید :
ای تنت را ز نیکویی زیور،
شهره روزی ست روز شهریور.
چکامه ای از «مسعود سعد سلمان»
شهریور است و گیتی از عدل شهریار
شاد است،
خیز و مایه شادی به من بیآر.
باده شناس، مایه شادی و خرمی،
بی باده هیچ جان نشد از مایه شاد خوار.
سرودهی مسعود سعد سلمان، بر پایهی کتاب بندهش :
این تنت را ز نیكویی زیور،
شهره روزی است روز شهریور.
تا به اقبال شهریار جهان،
بگذرانیم جان به لهو و بطر.
اندرزنامه ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم)
خوش باش.
اندرزنامه ی آذرباد مهر اسپندان در سرودهی استاد ملکالشعرای بهار :
به (شهریور) اندر شوی شادخوار،
کنی در (سپندارمز) کشت و کار.
🌺 گل شااسپرغم نماد شهریور امشاسپند است.
@khashatra
✅ ویرانه ی برج سنگی چهارگوش در دشت مرغاب.
به مسافت قريب نيم کیلومتری شمال کاخ اختصاصی کورش پیش از آن که به کوهسار شمالی دشت مرغاب و تخت مادر سلیمان برسند ویرانه ی برج سنگی بلند بسیار موزونی پدیدار است که تنها ضلع غربی برج باقیمانده ارتفاع آن قريب به ۱۴ متر است. این برج را به نام زندان سلیمان می خوانند و به باور بسیاری از دانشمندان آرامگاه کمبوجیه بوده، برخی هم آن را آتشکده می دانند و نمونه ی نسبتاً سالم نظير آن به نام کعبه ی زرتشت در نقش رستم نزدیک تخت جمشید وجود دارد (ص١٤)
📚 بُن مایه :
پرستشگاه زرتشتیان.
🖋 نویسنده و گردآورنده :
رشید شهمردان.
هشتمین نشریه ی سازمان جوانان ززتشتی بمبئی سال ۱۳۳۶ یزدگردی.
✍ رونوشت : بردیا بزرگمهر.
۱۴۱
@khashatra
ادامه دارد....
✅ آرامگاه کورش کبیر در دشت مرغاب :
بنای آرامگاه مشتمل بر اتاق چهار گوشی است که بر فراز سکوی شش طبقه ی متناسی قرار دارد.
کلیه ی این بنا از سنگ های سپید بزرگ ساخته شده.
مجموع ارتفاع آن بالغ بر ۱۱ متر می شود که تقریباً نیمی از آن بلندی طبقات شش گانه ی سکو بوده.
باقی آن بلندی اتاق و آرامگاه و پوشش های آن هاست.
محوطه ی درونی اتاق مزبور به درازای ۳۵ متر و پهنا و بلندی آن ۲۰۱ متر می باشد. بر دیوارجنوبی آن محراب و آيات كلام الله مجید حجاری گردیده است.
بدین وسیله آرامگاه شهریار سترگ ایران را به صورت زیارت گاه اسلامی هم در آورده اند. (ص ۹)
۱۳۹
@Khashatra
#نیایش
#اردی_بهشت_یشت
با آوای زیبای روان شاد ؛
موبد مهربان فیروزگری
@khashatra
#امروز
به روز، پیروز و فرخ روز اردی بهشت امشاسپند و تیرماه ماه به سال ۳۷۶۳ مزدیسنی
برابر با :
شنبه ۳۱ خورداد ماه سال ۱۴۰۴ خورشیدی
۲۱ ژوئن سال ۲۰۲۵ (ترسایی)
✔️ اردی بهشت = بهترین راستی و پاکی.
@khashatra
✅ هیچ یک از ملل پیشین در دنیا و در درازای زمان سندی به این اعتبار و نام نیکی با این همه افتخار ندارند.
تا این درجه دوست و دشمن در مقابل نیکی های اخلاقی و کارهای پسندیده ی آنان سر تسلیم خم نکرده اند و بنا به قولِ اغلب کهن نگاران اروپایی خواهیم دانست که همه ی این صفات نیک و خوی های پسندیده ی ایرانیان باستان در اثر و نتیجه ی تعالیم وخشورِ ایران،
" اشوزرتشت اسپنتمان" است که روح ایرانی را تا این درجه به راستی و درستی و پرهیزکاری پرورش داده و نام نیک شان تا روز رستاخیز با سربلندی و افتخار بر سردفتر کهن نگاران دنیا جاودان نهاده است.
❇️ "اشا" یا راستی و درستی به ما نیرویی میبخشد که در پرتو آن خواهیم توانست ترقی جهان و خوش بختی جهانیان را تامین ساخته شادیِ ابدی را در جهان خاکی و بهشت برین را در راه جهان مینوی به دست آوریم.
۲
@khashatra
#چهار_روز_نبر
در کیش زرتشت چهار روز در هر ماه است.
به عبارت دیگر، زرتشتیان ۴۸ روز در سال نبر یا (پرهیز از خوردن گوشت و کشتار حیوانات سودمند) را میگیرند اما نه پشت سرهم.
زرتشتیان برای زیاده روی نکردن در خوردن گوشت جانوران، روزهای #دوم و #دوازدهم و #چهاردهم و #بیست_و_یکم هر ماه زرتشتی از خوردن گوشت پرهیز می کنند.
این چهار روز متعلق به چهار امشاسپندِ و ایزدان #وهمن #ماه #گوش و #رام میباشد.
در نزد زرتشتیان برای هر سی روز ماه اسم خاصی وجود دارد.
یکی از این روزها «وهومن» است که بعدها به نام بهمن تغییر ریخت داده و به چم منش نیک است.
روز «ماه»، روز «گئوش» یا گوش و روز «رام» نیز به همراه روز «وهومن» روزهایی هستند که گوشت خوردن درآن نکوهیده شده و به آن نبر(Nabor) می گویند.
"نبُر" فعلی دستوری ست و جزو سنت زرتشتیان میباشد.
به چمار نبریدن و منظور از آن نکشتنِ حیوانات و سر آنها را نبریدن بوده است.
در قدیم، برخی از زرتشتیان در کلِ ماه بهمن نیز لب به گوشت نمی زدند.
نیک است بدانید که نمادِ بهمن، سپیدی و پاکی است از همین رو موبدان زرتشتی سپید می پوشند چرا که؛
منش نیک به چم سپیدی ست.
هم چنین برای اطلاعاتِ عمومی میگویم که وهومن نزدِ مزدیسنان بزرگی زیادی دارد.
چراکه با وهومن است که یک مزدیسن هوخت/Hovakht و هورشت/Hovarasht را می فهمد و رعایت می کند.
به چم این که با اندیشه ی نیک به کردار نیک و گفتار نیک نیز می رسد و منطقی می شود.
زرتشتیان باید در سه بخش #مینویِ #شنوایی، #اندیشه و #احساس همیشه روزه داشته باشند.
به آن چم که با این سه حس،
از نیکی و "امر نیک" دور نشوند.
و “اندیشه و احساس و شنوایی” باید همیشه سرشار از نیکی باشد.
@khashatra
#امروز
نَبُر
به روز، پیروز و فرخ روز وهومن امشاسپند و تیرماه ماه به سال ۳۷۶۳ مزدیسنی
برابر با :
آدینه ۳۰ خورداد ماه سال ۱۴۰۴ خورشیدی
۲۰ ژوئن سال ۲۰۲۵ (ترسایی)
✔️ وهومنه = منش نیک.
✔️ نَبُر : پرهیز از مصرف خوراک های گوشتی،
و کشتار حیوانات سودمند.
@khashatra
#نیایش
#اورمزد_یشت
با آوای دل نشین روان شاد ؛
موبد مهربان فیروزگری
@khashatra
#امروز
به روز، پیروز و فرخ روز اورمزد و تیرماه ماه به سال ۳۷۶۳ مزدیسنی
برابر با :
پنج شنبه ۲۹ خورداد ماه سال ۱۴۰۴ خورشیدی
۱۹ ژوئن سال ۲۰۲۵ (ترسایی)
✔️ اورمزد = هرمزد ، خداوند..
✔️ پُرسه ی همگانی اورمزد و تیرماه.
✔️ روز آرامش و نیایش همگانی زرتشتیان.
@khashatra
✅ اقتباس از اقلیم پارس.
دانشمند و باستان شناس محترم آقای سید محمد تقی مصطفوی در کتاب نامور خويش اقلیم «پارس» در مورد آتشکده های باستانی و ویرانه های آن در پارس گفتارهای ارزنده ای دارد.
ما کلیه ی گفتارهای آن دانشمند ایران شناس را با اظهار سپاس گزاری برای اطلاع خوانندگان در این جا نقل می نماییم.
با مختصر آشنایی به نقشه ی آتشکده های ایران در عهد ساسانی می توان شباهت نقشه ی خانه ی کعبه را با نقشه ی قسمت مرکزی چنین آتشکده ها دریافت.
چنان که در بیان آتشكده ی به نام (آتشکوه از ابنيئه ی منسوب به دوران اردشیر بابکان واقع در جنوب غربی دلیجان به محلات پیش از رسیدن به نیماور از راه فرعی دست چپ بدان جا می رسند) اتاق مرکزی و دهلیزهای چهار جانب آن شبيه ساختمان خانه ی کعبه بوده ستون ها یا پایه های چهار گوشه ی اتاق نیز به صورت نیم دایره های متکی به پایه ی سنگی ساخته شده است.
نقشه ی آتشکوه در آثار ایران نشریه ی پیشین اداره ی کل باستان شناسی به زبان فرانسه جلد اول چاپ هارتم ۱۹۳۸ موجود است.
بنای خانه ی کعبه در وسط صحن مسجد جامع عتيق شيراز ( مؤرخ به سال ۷۵۲ه. ) قرار دارد.
وضع ساختمانی حرم ها و بقاع شاه چراغ و سید میر محمد و آستانه ی سید علاء الدین همان ست که در تالار بزرگ کاخ بزرگ سلطنتی بیشاپور ( شاپور کازرون) نمودار است.
این نکته در خور توجه است که نه سازندگان بقاع متبرک شاه چراغ و سید میر محمد و غيره يا معماران دوران کریم خان زند از نقشه ی آتشکده بیشاپور (که ویرانه های آن تا سال ۱۲۱۶ شمسی در دل خاک مدفون بود) اطلاع داشته و نه بنیان گذاران بنای خانه ی کعبه از طرح و هیئت ساختمانی آتشکوه یا آتشکده های دیگر با خبر بوده اند.
این شباهت ابنیه ی اسلامی فارس با آثار معماری پیش از اسلام آن استان تنها به دلیل مداومت سنت معماری و بقای طرح و هیئت ابنیه است که به طور سینه به سینه در نسل های متمادی استادان و هنر مندان پارس باقی مانده.
و منجر به ایجاد این گونه ابنیه با چنین شباهت ها و همانندی ها گردیده است (دیباچه ص ۸ - ۶)
۱۳۷
@khashatra
#خورداد_امشاسپند
خورداد پنجمین امشاسپند و پاس دارندهی آب ها و سرسبزی است.
آب در كنار سه آخشیج دیگر (خاک، هوا، آتش) در میان ایرانیان باستان از اهمیت ویژهای برخوردار بوده است.
وجود ایزدان گوناگون موكل بر آن و نوشتههای ایرانی و انیرانی همه گواه اهمیت این آخشیج است در میان ایرانیان باستان و زرتشتیان، زاستار (:طبیعت) در نظر ایرانیان جایگاه والایی دارد و عناصر آن شایسته ی گرامی داشت و دارای تقدس ویژهای است. آب، باد، خاک و آتش در دین اشوزرتشت و در فرهنگ و سنت ایرانی چهار آخشیج سپند است كه برای هر یک از آن ها فرشتهی ویژهای تعیین شده و خویش کاری فرد زرتشتی است که محیط زیست را در حد توان پاک نگاه دارد.
آب نه تنها سپند است بلكه آشامیده شده و در امور جاری زندگی به مصرف میرسد. عنصری كه وحدت آن نماد یكتایی اهورامزدا و كثرت آن جلوهگاه تمام پدیدههای جهان هستی است، از چكهی باران تا اقیانوس پهناور و از آب آرام چاه تا سیل جاری در بستر رودها موجد و مولد زندگی است.
در ایران باستان تا به امروز ماه سوم سال و روز ششم هر ماه خورداد نام دارد.
یشت چهارم كه به نام خورداد یشت خوانده میشود، به طوری كه این فرشته در جهان مینوی نماد كمال اهورامزدا و در جهان جسمانی نگهبان آب است.
خورداد در اوستا «هـَئوروَتات» و در پهلوی «خُردات» یا «هُردات» به چم رسایی و کمال است که در گات ها یکی از فروزههای اهورا مزدا و در اوستای نو نام یکی از هفت امشاسپند و نماد رسایی اهورا مزدا است.
بخش هئوروه که صفت است به چم رسا، همه، درست و کامل.
بخش دوم تات که پسوند است برای اسم، بنابراین هئوروتات به چم کمال و رسایی است.
خورداد نماینده رسایی و کمال اهورامزداست.
خورداد، امشاسپند بانویی است که نگهداری از آبها در این جهان، خویش کاری اوست و کسان را در چیرگی بر تشنگی یاری میکند از این روی در آیین، به هنگام نوشیدن آب از او به نیکی یاد میشود و در گیتی به نگهبانی آب گماشته شده است.
ایزدان تیر و باد و فروردین از همکاران خورداد هستند.
در گات ها، از خورداد و اَمُرداد پیوسته در کنار یک دیگر یاد میشود و در اوستای نو نیز این دو امشاسپند، پاس دارنده ی آبها و گیاهاناند که به یاری مردمان میآیند و تشنگی و گرسنگی را شکست میدهند.
در یسنا، هات ۴۷، آمدهاست که اهورامزدا رسایی خورداد و جاودانگی اَمُرداد را به کسی خواهد بخشید که اندیشه و گفتار و کردارش برابر آیین راستی است.
در متنهای کهن امشاسپند خورداد : چهارمین یشت از یشت های بیست و یک گانهی اوستا، ویژه ستایش و نیایش امشاسپند بانو خورداد است که در آن یشت از زبان اهورا مزدا یادآور میشود که «… یاری و رستگاری و رامش و بهروزی خورداد را برای مردمان اشون بیافریدم…» و سپس تاکید میشود هر آن کس که خورداد را بستاید همانند آن است که همه ی امشاسپندان را ستایش کرده است.
در بندهش نیز درباره ی خورداد آمدهاست : «… ششم از مینویان، خورداد است؛ او از آفرینش گیتی، آب را به خویش پذیرفت..»، چنین گوید : هستی، زایش و پرورش همه موجودات مادی جهان از آب است و زمین را نیز آبادانی از اوست…»
سرودهی مسعود سعد سلمان، بر پایهی کتاب بندهش :
خورداد روز داد نباشد كه بامداد،
از لهو و خرمی بستانی ز باده داد.
از باده جوی شادی و از باده باش خوش،
بیباده این جهان، صنما بادگیر، باد.
اندرزنامه ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم)
جوی کن.
اندرزنامه ی آذرباد مهر اسپندان در سرودهی استاد ملکالشعرای بهار :
به (خورداد) جوی نوین کن روان،
(امرداد) بیخ نو اندر نشان.
🌺 گل سوسن نماد خورداد امشاسپند است.
@khashatra
#سال_روز_درگذشت_دانشمند_ایرانی_پورسینا
۲ تیر ماه خورشیدی سال روز درگذشت دانشمند بزرگ ایرانی پورسینا بیاد باد.
@khashatra
#امروز
به روز، پیروز و فرخ روز سپندارمزد امشاسپند و تیرماه ماه به سال ۳۷۶۳ مزدیسنی
برابر با :
دو شنبه ۲ تیر ماه سال ۱۴۰۴ خورشیدی
۲۳ ژوئن سال ۲۰۲۵ (ترسایی)
✔️ سپندارمزد = فروتنی پاک و سپند.
✔️ نخستین روز دیدار در پیر نارسته.
@khashatra
#امروز
به روز، پیروز و فرخ روز شهریور امشاسپند و تیرماه ماه به سال ۳۷۶۳ مزدیسنی
برابر با :
یک شنبه ا تیر ماه سال ۱۴۰۴ خورشیدی
۲۲ ژوئن سال ۲۰۲۵ (ترسایی)
✔️ شهریور = شهریاری اهورایی.
@khashatra
✅ بنای اسلامی نزدیک آرامگاه کورش :
به مسافت کمی در شمال آرامگاه کورش آثار بنای عهد اسلامی هویداست که از سوی اداره ی کل باستان شناسی در سال های ۱۳۲۸ و ۱۳۲۹ خاک برداری شد و قطعات نوشته به دست آمد که می رساند در عهد شاه شجاع (۷۷۶ - ۷۷۰ ه ) از سنگ های كاخ ها و ابنيه ی دوران کورش کبیر آن را ساخته اند.
وضع ساختمانی آن نقشه بنای چهار ایوانی را با اتاق ها و ستون ها و راهرو سراسری جلو اتاقها می نماید و چنین بر می آید که کاروان سرایی در کنار شاه راه جهت مسافرین و در عین حال خانقاه و عبادت گاهی جهت معتکفین و نیازمندان در جوار بنای متبرک آرامگاه بوده است. (ص ۱۰)
۱۴۰
@khashatra
#نیایش
#اردی_بهشت_یشت
با نوای تار روان شاد ؛
موبد کورش نیکنام.
@khashatra
#اردی_بهشت_امشاسپند
اَردی بهشت یا «اَشاوَهیشتا»، نام سومین روز ماه در گاه شمار زرتشتی است.
اَردی بهشت به چم «بهترین پاکی و راستی» و یکی از اَمشاسپندان دین زرتشتی است که در جهان مینوی نماد پاکی، اَشویی و نشان اَشا (قانون دگرگونناپذیر جهان) است.
اَردی بهشت یا اَرتهوَهیشتَه یا اَشهوَهیشتَه در استورههای زرتشتی و ایرانی دومین اَمشاسپند است.
او زیباترین نماد از نظام جهانی قانون ایزدی و نظم اخلاقی در هر دو جهان است.
این امشاسپند نه تنها نظم را در جهان برقرار میسازد، بلکه نگاهبان نظم دنیای مینوی و دوزخ نیز هست. نماینده ی جهانی او آتش است.
اَمشاسپند اردی بهشت، از نظر اهمیت و ارج دومین اَمشاسپند پس از اَمشاسپند وُهومَن است.
این موجود در اصل همان آرتا یا ریتای هندی است، که در زمانهای بعد اَشاواهیشست نام گرفت که به چم اَشای برتر یا بهترین اَشَهَ یا برترین اَرتَه (راستی) است.
این اَمشاسپند پاسدار و نگهبان آتش و یا عناصری که در عین حال بازگو کننده ی طبیعت آتش هستند، میباشد.
او ضامنِ پایداری نظم جهان است، چه نظم اخلاقی و چه نظم فیزیکی (نظم مادی).
واژه اَشَهَ در اوستا و به ویژه در گاهان بسیار به کار رفته است.
«اَشا» یا هنجار هستی در زندگی انسانها به گونه توانمندی در نظم دادن به زندگی، خانواده، هازمان (:جامعه)، زیستبوم، طبیعت و … نمودار میشود.
از همین رو بر انسان شایسته است تا پیوسته این توانایی را در خود پرورش داده تا بتواند با «اَشا» هماهنگ شود و راستی را در خود بپروراند.
اَشو زرتشت در گاهان تنها راه رسیدن به بارگاه خدایی را راه اَشَهَ میداند. در یسن ۴۴ بند ۱۱ میگوید : «تا توش و توان دارم میکوشم مردم را به سوی اَشَهَ رهنمون باشم.»
یکی از سپندترین دعاهای زرتشتی دعای [اشم وهو] است که در آن اَشَهَ و راستی ستایش میشود که یک ذکر ۱۲ واژهای است که سه بار در آن نام اَشَهَ برده شده است.
دعایی که برای تمرکز ذهن بر روی اَشَهَ استوار است از این قرار است : اَشَهَ نیک، اَشَهَ نیکترین است. مطابق آرزوست، مطابق آرزو خواهد بود، اَشَهَ از آن اَشَهَوَهیشتَه است.
در آموزههای آیین اَشو زرتشت پاکی برون نیز به اندازهی پاکی درون اهمیت دارد.
پاکی برون به چم پاک نگه داشتن تن و محیط زندگی از همه ناپاکیها است و به همین شوند، سِدره و کُشتی، لباس آیینی و نشانه زرتشتیان، به رنگ سپید است تا هرگونه ناپاکی را نمایان کند.
گل مرزنگوش نماد اردی بهشت امشاسپند است.
@khashatra
✅ این جاست که اشوزرتشت اسپنتمان در نماز خود می فرماید :
بشود که ما از زمره ی کسانی باشیم که در ترقی و بهبودی جهان به سوی کمال کوشش مینمایند.
❇️ ای مردم، پایه ی آیینِ مزدا پرستی بر رویِ راستی نهاده شده ازین جهت سود بخش است.
و پایه ی مذهبِ نادرست بررویِ دروغ قرار گرفته و ازین سبب زیان آور است.
(👈یسنا ۲۹ بند ۲)
❇️ بشود که درین دودمان وشهر وکشور راستی پیوسته بر دروغ چیره گردد.
(👈 یسنا ۶ بند ۵)
❇️ روزی خواهد رسید که سرانجام راستی بر دروغ چیره گردد.
(👈 یسنا ۴۴ بند ۱۴)
❇️ ما میستاییم راستی را که همواره پیروزمند بوده و سراسر نفوذ به دروغ را در هم می شکند.
( 👈ویسپرد ۲۰ - ۲)
❇️ از آن جایی که" اشا" در دنیای ِمادی نماینده ی روشنایی و پاکیزگی است، برابر فرمان اشوزرتشت اسپنتمان باید بکوشیم تا، برون و درون خود را پیوسته پاک و فروغمند سازیم.
و تن و جامه و خانه و محیط زیست را از هر آلودگی دور داشته وپاک نگهداریم.
و دل و روان خود را نیز با فروغ اندیشه و گفتار و کردار راست و درست صفا بخشیم و ضمیر و وجدان مان را ار پرتوِ فروغِ راستی پیوسته روشن نگهداریم.
📚 بُن مایه :
برگرفته از ؛ نگارشات شادروان موبد رستم شهزادی
✍ پژوهش و گردآوری : بردیا بزرگمهر
۳
@khashatra
پایان🔺🔺
#دروج
✅ "دیوِ دروغ" در اوستا "دُروج " نام دارد که مخالفِ اَشاست و بدترین آفریدگان"
دَرگونت" یا دروغ گو است که بر ضد اراده ی اهورامزدا کوشاست.
و پیروِ" انگره مینو" شمرده شده.
◀️ در ( 👈 اردی بهشت یشت بند ۱۷ ) آمده است :
دروغ باید سرنگون شود، دروغ باید نابود گردد.
و در جهان مادی باید راستی بر دروغ چیره شود.
"فرشته ی سروش" در اوستا ؛
(وندیداد پر گرد ۱۸ فقرات ۳۰ و ۴۰) به ضد دروغ میستیزد.
◀️ داریوش بزرگ هخامنشی در کتیبه ی تخت جمشید دعا کرده و میگوید :
مبادا که این مملکت گرفتار لشکر دشمن، قحطی ودروغ شود.
❇️ "راستی" در دین مزدیسنی یکی از سفارش های ویژه است که از دیرزمان تاکنون راهنمایِ پیروانِ مزدیسنی بوده.
و امروز نیز هر مرد وزن زرتشتی موظف به حفظ آن در هر حالی می باشد.
ناگفته نماند یکی از افتخارات ایرانی در گذشته به گواهی همه ی کهن نگاران دنیا راستی ودرستی بوده و ایرانیان بدین صفات مشهور و ضرب المثل تمام گیتی میباشند.
◀️ هرودودت کهن نگار یونانی با این که از دشمنان ایران محسوب می شده در نسک خود از تحسین و توصیف ایرانی در راستی و درستی می نویسد.
ایرانیان از خرید و فروش معاملات بازاری خود داری میکردند.
زیرا مجبور به فریفتن یکدیگر و دروغ گفتن میشدند.
و نیز مایل به قرض گرفتن و قرض دادن نبودند.
برای این که شاید در هنگام سررسیدخود از پرداخت بدهی بر نیایند و دروغی از ایشان سرزند.
◀️ داریوش بزرگ در وصیت نامه ی خود دستورمی دهد :
هر کس میخواهد بنای استقلال مملکت و سعادت ملتش را بر اساس استواری پا برجا سازد باید دروغ را از آن کشور رانده و راستی را در آن سرزمین استوار سازد.
۱
@khashatra
#وهومن_امشاسپند
وهومن امشاسپند دومین روز از هر ماه سی روزه در گاه شمار زرتشتی است.
واژهی وهومن دو بخشی است یعنی «وهو» به چم نیک و خوب و «منه» از بن «من» به چمار اندیشیدن شناختن و فهمیدن است. هر دو بخش یعنی اندیشه ی نیک.
بهمن از فروزههای اهورا مزدا ست در جهان مینوی نمایندهی اندیشه ی نیک. بهمن در اوستا وهومنه خوانده میشود. «من» در ادب پارسی به چم منش و روان و دل به کار مى رود.
استاد فرزانه فردوسی بزرگ میسراید :
سرش سبز بادا، منش ارجمند،
منش بر گذشته ز چرخ بلند.
وهومنه نخستین آفریدهی اهورامزد هست و یکی از مهین ایزدان مزدیسنای هست.
در جهان مینویی نماد پاکى اندیشه و خرد و دانایی خداوندگار هست.
آدمی را به خرد و اندیشه کردن و دانایی بهره مىبخشد و آدمی را به پروردگار هستی نزدیک مىسازد. وهمن همان بزرگ امشاسپند و ایزد بزرگ هست که در خواب روان اشو زرتشت اسپنتمان را به پیشگاه اهورامزدا رهنمون کرد.
ایزد وهومنه به آدمی سخن نیک و گفتار برتر آموزش مىدهد و آدمی را از ژاژگویی و هرزهگویی باز مىدارد. اندیشهی نیک و منش نیک اهورایی و نخستین امشاسپند و پرستار جانوران هست.
نخستین روز نبر در ماه زرتشتی هست و در این روز از خوردن گوشت پرهیز مىدارند.
با ایزد ماه، گوش، و رام روز هم کار هستند.
اندیشهی نیک، اندیشهای است که مردمان سراسر جهان را بهسوی اشا سو میدهد و اندیشه ی بد اندیشهای است که مردمان را به فریب و کژ راهی انداخته و آن ها را از اشا دور میسازد.
در گات ها سناریوی آزاد اندیشی و دموکراسی اجتماعی به روشنی بهچشم میخورد.
وهومن به اندازهای در آیین مزدیسنی مهم است که گفته میشود آن زندگی بهترین زندگی به شمار میآید و تنها از راه اشا میتوان به آن رسید. واژهی وهومن در گاتها ۱۲۷ بار آمده است.
اشوزرتشت با نیروی خرد و به کارگیری اندیشهی نیک به شناخت خداوند دست یافت.
اندیشه ی نیک یا خرد سپند یا بهمن نمادی از گوهر خرد اهورا مزدا است که خود سرچشمه خرد است.
گل یاسمن سپید نماد وهومن امشاسپند است.
@khashatra
#پرسه_ی_همگانی_اورمزد_و_تیرماه
روز اورمزد و تیرماه، پرسه ی همگانی تیرماه به یاد کشته شدگان جنگ ایران و توران و از روزهای یادبود هماروانان است.
پرسه ی اورمزد و تیرماه در شهرهای بزرگ زرتشتی نشین به صورت همگانی به یاد کشته شدگان در راه میهن و درگذشتگان آن سال با گردهمایی بهدينان و اوستا خوانی به وسیله ی موبد برگزار میگردد.
این آیین همه ساله به یاد جان باختگان نبرد ایران و توران و به ویژه آرش کمانگیر برگزار میشود و یاد و خاطره تازه درگذشتگان نیز زنده میشود.
✍ پژوهش و گردآوری :
مهندس شهرام زادمهر
@khashatra
#اورمزد
امروز اورمزدست ای يار مِی گسار،
برخيز و تازگی کن و آن جام باده آر.
ای اورمزد روی بده روز اورمزد،
آن مِی که شادمان کُندم اورمزدوار.
🔻اورمزد
((یکتا پروردگار بزرگ ایرانیان باستان و مزدیسنان،
و آفریدگار زمین و آسمان و آفریدگان.
امشاسپندان و ایزدان نیز آفریده اویند.
او عین قدرت و دانش پر از خیر و راستی و سپندی و نیکی ست.
👈 اورمز، هورمزد، هرمزد = مخفف اهورامزدا، خدای یگانه، نام ستاره ی مشتری، نام فرشتهای، نام روز اول از هر ماه مزدیسنی.
👈 اهورامَزدا؛
(به اوستایی مزدا اهوره «مَزدا اَهورَه»)
نیز با نامهای : اهورا ، اورمَزد، هورمَزد، اورمُزد، هورمُز و هُرمُز)، نامِ آفریدگارِ نِکوییها و دادار و پروردگارِ همه ی هستی در مَزدَیَسنا است. اهورامزدا آفریننده ی جهان است. مزدیسنان اهورامزدا را میپرستند.
اهورامزدا آفریدگار و داور همه چیزهای مادی و مینوی، و نیز آفریننده ی روشنی و تاریکی و برقرار کننده ی نظم هستی (اشا) است.
او با اندیشیدن همه چیز را هستی بخشیده است.
پس در واقع او از عدم میآفریند و با خود تنهاست.
✔️ برای اهورا مزدا ؛
در هرمزد یشت، در حدود شست صفتِ نیک آورده شده، و همه ی چیز های خوب به وی منتسب شدهاست. هم چنین او در مزدیسنا دارای شش صفتِ برجسته زیر است :
۱ - سپنتامینو به چم سپند ترین روان.
۲ - خشثره ویرنه به گویش امروزی شهریور، به چم شهریار و پادشاهی که باید برگزیده شود.
۳ - سپنته آرمیتی ست به چم پارسایی سپند و پاک.
۴ - هورتات بگویش امروزی خورداد به چم جامعیت و رسایی.
۵ - اَمرتات جاودانگی و بی مرگی ، او اَشَه. به چم راستی و درستی و دات ایزدی و پاکی ست.
۶ - وهومَنَه است به چم خوب منش، منش نیک، این صفات در مزدیسنا به نامِ امشاسپندان خوانده میشوند.
و پایههای کمال در دین مزدیسنی برای رسیدن به روشنایی بی پایان است.
از این هفت امشاسپندان است که هفت شهر عشق، و هفت آسمان و هفت خوان اسفندیار و هفت خوان رستم، و هفت سین و هفت کشور و … اقتباس شده است.
گیاه مورت نماد روز اورمزد (خداوند) می باشد.
@khashatra
✅ دانشمند محترم آقای سید محمد تقی مصطفوی در صفحه ی ۲۳ می فرماید «آثار تاریخی فیروز آباد را می توان به جرات هم رديف آثار تخت جمشید دانست. با این اختلاف که یادگار اردشیر بابکان است. خاک برداری کاخ های اردشیر و مرمت دیوارها و تجدید قسمت های فروریخته ی گنبدهای بزرگ سنگی و پر کردن حفره های زیر دیوارها و نظافت محوطه ی درون کاخ ها و آتشکده ی بزرگ آن جا و تعمیر پایه ی چهار ضلعی معظم سنگی که آتش مقدس در روزگار آبادانی برفراز آن درون آتشدان پرتو افکن بوده است و گماردن نگهبان و راهنما و تهیه و نصب الواحی که تاریخچه ی ابنيه ی مختلف این محل مهم باستالی در آن ها ذکر شده باشد از کارهای بدیعی و ضروری ست که باید در آثار فیروزآباد صورت گیرد. (در سال ۱۳۳۹ خورشیدی)
پی بندی و تعمیر بنای فوق الذکر و برخی تعمیرات بسیار ضروری کاخ اردشیر در فیروزآباد به هزينه ی انجمن آثار ملی صورت گرفت و امید می رود بقیه ی خدمات بسیار مهم و دامنه دار در این آثار باستانی بزرگ هم دیر یا زود عملی گردد.»
آتشکده های متعدد که در قسمت های مختلف سرزمین پارس به صورت نیمه آباد یا نیمه ویران هنوز برپا مانده هر کدام برگی از تاریخ و گواهی بر یکتاپرستی و ایمان به خدا و توجه دین داری و معنویت مردم این مرز و بوم است و اثر پی بندی های صحیح و تعمیرات مناسب استوار تر خواهد مانند. ( دپباچه صفحه ی ۲۴)
نخستین اثر تاریخی که پس از ورود به خاک استان پارس می توان نام برد ویرانه های قلعه ی قدیمی ایزدخواست که به مسافت ۱۴۱ كیلومتری اصفهان واقع می باشد.
این قلعه بر فراز صخره ی رسوبی کرانه ی دره ی عريض كم عمقی در مجاورت جلگه قرار دارد و به وسیله ی پل کهنه از جانب جنوب با خارج راه پیدا می کند درون آن خانه های کوچک و کوچه های تنگی که می توان گفت همان وضع دوره ی ساسانیان را نشان می دهد باقی است و چار طاقی عهد ساسانیان را که آتشکده و نیایشگاه قلعه بوده است در اوایل قرن نهم هجری به مسجد تبدیل نموده و چند سال پیش به علت فرو ریختن سراسر کرانه ی دره بدنه ی شرقی، چار تاقی ویران مزبور هم فرویخت و یکی از زنان نیکوکار آبادی دیوار جدیدی برای مصور ساختن آن جا که مسجد کنونی این قلعه بنا نمود. (ص ۱)
📚 بُن مایه :
پرستشگاه زرتشتیان.
🖋 نویسنده و گردآورنده :
رشید شهمردان.
هشتمین نشریه ی سازمان جوانان ززتشتی بمبئی سال ۱۳۳۶ یزدگردی.
✍ رونوشت : بردیا بزرگمهر.
۱۳۸
@khashatra
ادامه دارد....
#انارم_ایزد
انارم به چم (معنی) «روشنایی بی پایان» است و در اوستا «اَنَغرِرَاوچَ» خوانده میشود.
کسانی که با اندیشه، گفتار و کردار نیک زندگی میکنند و با دروغ و ناپاکی مبارزه میکنند، سرانجام به سرای نور و سُرور میروند که سرشار از خرسندی و شادمانی برای آنهاست.
این سرا، همان خانه ی واپسین و جایگاه روشنایی و فروغ بیپایان است.
مسعود سعد پیرامون این ایزد میسراید :
«انیران ز پیران شنیدم چنان،
که مِی خورد باید به رطل گران».
زرتشتیان در این روز به سفر می روند و اهورامزدارا به شوند دادههای نیکش برای زندگی ستایش میکنند،
گل «مروارید شيران» نماد انارام در دین زرتشتی است.
@khashatra