khashatra | Unsorted

Telegram-канал khashatra - وُهومَن اَمشاسِپَند

1605

به خشنودی اهورامزدا این درگاه پیوند دارد به تاریخ و دین ایران کهن. امیدوارم مطالب درگاه مورد بهره ی شما دوستان و پسند هم کیشان گرامی قرار گیرد "ایدون باد" دیدگاه و رای خود را به آی‌دی زیر بفرستید.👇 @Shahramzadmehr @Bozorgmehr2017

Subscribe to a channel

وُهومَن اَمشاسِپَند

✅ پژوهش گر انگلیسی، نوئل مالکوم در کتاب خود به نام " تاریخچه کوتاه بوسنی" پژوهش ارزشمندی در مورد پیوندهای ایرانیان و گذشته ی مردمان یوگسلاوی پیشین انجام داده است. وی در این کتاب می‌نویسد :
"واژه ی کراوات، یا هراوات (Hravat) در زبان صربی" ریشه در این زبان ندارد.
این واژه از ریشه ی ایرانی ست که در لوحی سنگی در ناحیه ی یونانی نشین جنوب روسیه پیدا شده است.
ریشه ی آن نام، خراوات("Khoravat") در اوستا به معنای " دوستانه" است.

پژوهش های تاریخی نشان می‌دهد که نژاد کنونی کرواسی، کروات ها، از ۳۰۰۰ سال پیش شروع به مهاجرت از سرزمین مادری شان، ایران به سوی کرواسی، صربستان و بوسنی نموده‌اند.
البته موج بزرگ از کوچ این قوم ۱۷۰۰ سال پیش روی داده است.
شاید دلیل این کوچ سرکوب مانویان در دوران ساسانیان بوده است.
برمبنای پژوهش انجام شده توسط این پژوهش گر، واژه ی "صرب " ریشه در واژه‌ای ایرانی با عنوان "چارو" ("Charv") دارد که به معنای رَمه است.
بر پایه ی اسناد قدیمی، مردمان صرب و کروات دارای اصالت ایرانی هستند که بعدها به اقوام اسلاو پیوسته اند.
نوئل مالکوم بر این باور است که نظریه های نوین در این زمینه با شواهد تاریخی همگنی دارد.
برخی از تئوریسین‌های ملی‌گرای کروات، ترجیح می‌دهند که اصلیت خود را با ایرانیان پیوند دهند تا همسایگان اسلاو خود چنین تئوری‌هایی به ویژه در زمان جنگ جهانی دوم، در هنگامی که نژاد ایرانیان در طبقه‌بندی نژادها از سوی آلمانیان بالاتر از نژاد اسلاو قرار گرفت، تقویت شد.

هرچند به باور مالکوم، هم کروات‌ها و هم صرب‌ها مهاجرینی از ایران بوده‌اند که تقریباً به صورت هم زمان از ایران به بالکان کوچ کرده‌اند.
یک نکته آشکار است که کوچندگان نخستین برای آن که از سایر تیره های آن سامان تَمَیُز داده شوند، خود را "خراوات" یا همان کروات می‌نامیده‌اند.

این کوچندگان ایرانی نژاد، برای آن که هویت خویش را نشان دهند، یا برای زیباتر شدن، دستمالی به دور گردنشان می‌بستند، گردن پوشی که بعدها محبوبیتی جهانی یافت و به کراوات مشهور گشت.

در سال ۱۶۵۶، لوئی چهاردهم، هنگی از داوطلبان کروات را در ارتش خود تشکیل داد.
اعضای این هنگ، به رسم پیشینیان خود، دستمالی ابریشمین را به دور گردن خود می‌بستند که در انتهای آن گره‌ای داشت، هم چنین این دستمال برای بستن زخم مجروحین مورد استفاده قرار می‌گرفت.
از آن به بعد این گردن پوش ابریشمی به عنوان بخشی از زیور نظامی در ارتش فرانسه پذیرفته شد و واژه ’a la croate’ وارد زبان فرانسه گشت. ۱۷۰ سال پس از آن بستن کراوات به گردن در جهان رواج یافت.

📚 بُن مایه :

برگرفته از نسک تاریخچه ی کوتاه بوسنی
نگارش : نوئل مالکوم.
و تارنمای روان شاد موبدکورش نیکنام.

✍ رونوشت بردیا بزرگمهر.
۳
@khashatra
پایان🔺🔺

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

#کراوات_در_فرهنگ_ایران

شیوه ی بستن آسان کراوات.
۱
@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

#گنجینه_ی_اوسـتـا

اَوِستا نسکی(کتابی) بسیار کهن است که پیش از اشوزرتشت هم بوده است،
و تا پایان دوران ساسانیان هم آن را نگاشته‌اند.
اوستا نوشتار و سروده‌های نیاکان ماست که همانا دانشنامه ی ایرانیان بوده که در روزگار باستان ٢١ نسک داشته و هم‌ اکنون دارای پنج بخش است.

بخش‌های اوستا براین پایه‌اند :
❇️ ١ - یَسنه یا یسنا سروده‌ها و سخنان خود اشو زرتشت شناخته شده با نام گاهان که در اوستا گنجانده شده است.

❇️ ٢ - یشت‌ها = درباره سروده‌های نیایشی است که با ارزش‌ترین و مهم‌ترین ادبیات مزدیسنا است و ۷۲ تا سروده هست.
سروده‌هایی در ستایش مزدا اهورا و ایزدان گوناگون.
این سروده‌ها بُن مایه ی مهمی برای استوره‌ شناسی ایرانی به‌ شمار می روند که فردوسی توسی در شاهنامه خود از آن ها به بزرگی یاد کرده‌ است.

❇️ ٣ - وندیداد = دربرگیرنده ی دستورهای دینی و مسایل بهداشتی است.
در وندیداد باور به داشتن بهداشت و جلوگیری از بیماری ها. شأن دارایی. یاری به دیگران. ازدواج. کاروکوشش در زندگی است.
وندیداد نسک دینی زرتشتیان نیست و اندیشه ی اشوزرتشت در آن نقشی نداشته است اما دارای دانش ارزشمندی است که نشان می دهد در زمانی که قوم‌های دیگر جهان به گونه‌ی نیمه وحشی زندگی می کرده‌اند و برای به‌ دست آوردن خوراک و جای زندگی همانند جانوران به یک دیگر می تاختند و کشتارهای خونین انجام می شده است، چگونه نیاکان ما به دنبال قانون گذاری در بخش های گوناگون بهداشتی، درمانی، اجتماعی و دیگرها بوده‌اند.
وندیداد بخش بزرگ آن بسیار کهن است و به باور بسیاری، اوستا جزو منابع کهن پیش از زمان اشوزرتشت می باشد که در هزاره‌های بعد و در زمان اشکانیان و ساسانیان به مجموعه ی این نسک به اشتباه هم افزوده شده و از باب استوره‌شناسی و تاریخی تنها می تواند آن ها را خواند و مورد پژوهش قرار گیرد.

❇️ ۴ - ویسپرد = سروده‌های نیایش مزدیسنی و آیینِ شش گهنبار است و مجموعه‌ای از افزوده های یسنا است.

❇️ ۵ - خرده‌ اوستا = اوستای فشرده شده یا گلچینی از نیایش های اوستا که گزیده‌ای از متون : یسنا، ویسپرد، یشت و متن‌های کوتاه و نیایشدهای کوتاه مانند پنج نیایش است.
این مجموعه به عنوان نسک نیایش برای استفاده ی روزانه در نظر گرفته شده‌ است.
باور بر این است که این نوشتار را موبد آذرپاد ماراسپندان در زمان ساسانیان به عنوان نوشتار دینی به نگارش در آورد که در برگیرنده ی مجموعه‌ای از نیایش هاست.

📚 بُن مایه :

برگرفته از تارنمای روان شاد موبد کوروش نیکنام.

✍ رونوشت : بردیا بزرگمهر.

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

#ماه_ایزد

ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است.
در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است.
در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود.
این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است.
زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند.
در این روز اوستای «ماه‌ نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.

دوازدهمین روز از ماه سی‎روزه‌ی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود.
ماه نام سیاره‌ای ست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود.
ماونگهه در اوستا آمده و یشت هفتم به ماه است.
در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.

در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی ست و پرورش دهنده ی گیاه و رستنی ست.
نَبُر به چمار (: معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است.
پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه، در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند. اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه،
«ماه»، دوازدهمین روزِ ماه،
گوش، چهاردهمین روز به ماه،
و رام، بیست‌ و یكم روز به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.

 در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از  كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب…
و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.

در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …


سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :

ماه ‌روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.

گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.


اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):

می خور و با دوستان گفت و گو کن.


اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :

بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.

گل نرگس نماد ماه ایزد است.

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

#هنگامه_ی_رفتن_به_نیایش_گاه_پیر_هریشت

از روز اَمُرداد و فروردین برابر با هفتم فروردین هرسال تا پنج روز ویژه ی نیایش در پیر هریشت است.

نیایش گاه پیر هریشت در ۱۵ کیلومتری شهرستان اردکان، در دامنه ی کوه های کم ارتفاع و بدون پوشش گیاهی واقع شده است.

این نیایش گاه هرسال در برپایی آیین هیرومبا که از سوی زرتشتیان شریف آباد اردکان برگزار می شود، مکان گردهم آیی و فراهم کردن هیزم جشن هیرومبا می باشد.

زرتشتیان هر سال، در روز اَمُرداد روز از فروردین ماه به این محل می آیند و به نیایش همگانی، جشن و شادی می پردازند.

📚 بُن مایه :

برگرفته از نسک یادگار دیرین
نگارش : روان شاد موبدکورش نیکنام.

✍ رونوشت : بردیا بزرگمهر.

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

✅ قانون کرمه (برداشت کشته ی اعمال گذشته) مندرجات بندهای زیر از میان بند
های دیگر نقل از کتب دینی زرتشتیان، دلیل بر ای نست که قانون کرمه (برداشت کشته ی اعمال گذشته) در زرتشتی گری به درستی پذیرفته شده است.
يسنا ۲۹ - ۴ : مزدا از همه بهتر می داند که درگذشته چه کارهای ناشایستی از دیوان و هواخواهان آنان سرزده است یا در آینده سرخواهد زد. "

یسنا ۴۳ - ۵ : داوری تو پیوسته بر این اصل است که بدی بهره ی بدان و نیکی پاداش نیکان است تا روز واپسین . "

یسنا ۳۰ - ۱۱ : هرگاه ای مردم این آیین ها را دریابید که مزدا پدیدآورده ی شادی و رنج یعنی کیفر دیرپا برای پیروان دروغ و سود بی پایان برای پیروان راستی، آن گاه به راستی در پرتو این دستور به خرسندی واقعی خواهید رسید.

یسنا ۷ - ۲۷ : " مزدا آگاه است از مردان و زنانی از زندگان که کردارشان نیک است و بر نیکی آن ها داوری کرده است . "
ویسپه هومته : " تمام اندیشه و گفتار و کردار نیک از دانایی است و رهنمون به
بهترین حالت روحی.
تمام اندیشه و گفتار و کردار بد از نادانی است و رهنمون به بدترین حالت روحی.
۷۵
@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

#خورشید_نیایش

با آوای روان شاد موبد مهربان فیروزگری

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

#امروز


به روز، پیروز ‌و فرخ روز خور ایزد از فروردین ماه سال ۳۷۶۳ مزدیسنی

دوشنبه ۱۱ فروردین ماه به سال ۱۴۰۴ خورشیدی

۳۱ مارس سال ۲۰۲۵ (ترسایی)

✔️ خور = (خیر) ، خورشید.

✔️ دیدار همگانی در پیر هریشت.

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

#گنجینه_ی_اوسـتـا

اَوِستا نسکی(کتابی) بسیار کهن است که پیش از اشوزرتشت هم بوده است،
و تا پایان دوران ساسانیان هم آن را نگاشته‌اند.
اوستا نوشتار و سروده‌های نیاکان ماست که همانا دانشنامه ی ایرانیان بوده که در روزگار باستان ٢١ نسک داشته و هم‌اکنون دارای پنج بخش است.

بخش‌های اوستا براین پایه‌اند :
١ - یَسنه یا یسنا سروده‌ها و سخنان خود اشو زرتشت شناخته شده با نام گاهان که در اوستا گنجانده شده است.

٢ - یشت‌ها = درباره سروده‌های نیایشی است که با ارزش‌ترین و مهم‌ترین ادبیات مزدیسنا است و ۷۲ تا سروده هست. سروده‌هایی در ستایش مزدا اهورا و ایزدان گوناگون.
این سروده‌ها بُن مایه ی مهمی برای استوره‌ شناسی ایرانی به‌ شمار می روند که فردوسی توسی در شاهنامه خود از آن ها به بزرگی یاد کرده‌ است.

٣ - وندیداد = دربرگیرنده ی دستورهای دینی و مسایل بهداشتی است.
در وندیداد باور به داشتن بهداشت و جلوگیری از بیماری ها. شأن دارایی. یاری به دیگران. ازدواج. کاروکوشش در زندگی است.
وندیداد نسک دینی زرتشتیان نیست و اندیشه اشوزرتشت در آن نقشی نداشته است اما دارای دانش ارزشمندی است که نشان می دهد در زمانی که قوم‌های دیگر جهان به گونه‌ی نیمه وحشی زندگی می کرده‌اند و برای به‌ دست آوردن خوراک و جای زندگی همانند جانوران به یک دیگر می تاختند و کشتارهای خونین انجام می شده است، چگونه نیاکان ما به دنبال قانون گذاری در بخش های گوناگون بهداشتی، درمانی، اجتماعی و دیگرها بوده‌اند.
وندیداد بخش بزرگ آن بسیار کهن است و به باور بسیاری، اوستا جزو منابع کهن پیش از زمان اشوزرتشت می باشد که در هزاره‌های بعد و در زمان اشکانیان و ساسانیان به مجموعه ی این نسک به اشتباه هم افزوده شده و از باب استوره‌شناسی و تاریخی تنها می تواند آن ها را خواند و باره پژوهش قرار گیرد.

۴ - ویسپرد = سروده‌های نیایش مزدیسنی و آیینِ شش گهنبار است و مجموعه‌ای از افزوده های یسنا است.

۵ - خرده‌ اوستا = اوستای فشرده شده یا گلچینی از نیایش های اوستا که گزیده‌ای از متون : یسنا، ویسپرد، یشت و متن‌های کوتاه و نیایشدهای کوتاه مانند پنج نیایش است.
این مجموعه به عنوان نسک نیایش برای استفاده ی روزانه در نظر گرفته شده‌ است.
باور بر این است که این نوشتار را موبد آذرپاد ماراسپندان در زمان ساسانیان به عنوان نوشتار دینی به نگارش در آورد که در برگیرنده ی مجموعه‌ای از نیایش هاست.


📚 بُن مایه :

برگرفته از تارنمای روان شاد موبد کوروش نیکنام.

✍ رونوشت : بردیا بزرگمهر.

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

اَرِد وی‌سوره نیایش (آبزور)
با نوای اهورایی موبد مهربان فیروزگری

@khashatra 🌷🍃

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

#آبان_ایزد

دهمین  روز ماه در گاه شماری مزدیسنی آبان ایزد نام دارد.
نام ماه هشتم از سال خورشیدی و نام روز دهم، از هر ماه زرتشتی را آبان می‌نامند.
در اوستا آپ در پارسی باستان آپی و در فارسی آب گفته می‌شود.
در اوستا بارها «آپ» به چم فرشته‌ی نگهبان آب، گفته شده و همه جا جمع آمده است.

آبان نام پارسی شده‌ی ایزد آب ها یا آناهیتا است.
در اوستا (اردی‌ویسور آناهیتا) به چم رودخانه‌ی نیرومند بی‌آلودگی نامیده شده است.
آناهیتا که کوتاه شده این نام اوستایی ست، نام الهه‌‌ی نماینده ی بر این آب‌های روان بوده و یَشتی که در اوستا به مناسبت این الهه سروده شده آبان یشت نام دارد.

آب یكی از آخشیج‌های چهارگانه و بسیار گرامی در نزد ایرانیان بوده و نیاكان ما ستایش ویژه‌ای برای آب داشته‌اند، به‌ گونه‌ا‌ی كه آتشكده‌ها را نزدیک چشمه‌سارها یا جویبارها می‌ساختند تا هم ایزد آذر و هم ایزد آب، این دو آفریده‌ی نیک اهورایی را بستایند.

در ایران باستان، آلودن آب از گناهان بزرگ به‌شمار می‌رفته‌، به‌گونه‌ای كه بر روی رود گذری می‌ساختند، تا هنگام رفت‌و ‌آمد، آب را گل‌آلود نكنند. هم چنین ایرانیان برای شست شوی بدن در محفظه‌ای به نام «آبزن» كه به اندازه‌‌ی اندام انسان بود، آب ریخته و خود را می‌شستند.
آبزن، چیزی هم چون وان حمام است كه این‌روزها از آن، بهره می‌جوییم.

آب مایه‌ی  زندگی است، انسان نخستین شهرنشینی بشری را در کنار چشمه‌ها و رودها به وجود آورد، سپس آبادانی آغاز شد و به ستایش خداوند پرداخت.
آبان، نام دیگر ارِدْوی سورَ اَنَهیتَه (اَناهیتا)، نماد آب‌های پاک و بالنده روی زمین و نگاهبان پاکی و بی‌ آلایشی در جهان هستی است.
آناهیتا در استوره‌های ایرانی، از جایگاه ارزشمندی برخوردار بوده است به همین روی نیاکان ما نیایشگاه‌هایی در کنار رودخانه‌ها و آب‌های روان برای بزرگ داشت آب ساخته بودند که نمونه‌ی آن در کنگاور کرمانشاه و بیشاپور هم چنان پابرجا است.

 ” بخش‌هایى از اردویسور نیایش یا آبزور”

و توانایى و زور و آفرین باد به اهورامزداى فروغمند، باشکوه و به امشاسپندان، به آب هاى خوب مزدا داده، به آب اردویسور آناهیتاى پاک، به همه‌ی آب هاى مزدا داده،
به همه‌ی گیاهان مزدا داده، به همه‌ی ستودگان مادى و مینوى،
و به فروهرهاى پاکان و راستان که پیروز و پرتوان هستند.

سروده‌ ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش ؛

آبان‌روز است روز آبان،
خرم گردان به آب رز جان.
بنشین به نشاط و دوستان را،
ای دوست به عز و ناز بنشان.

اندرزنامه ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم)

از آب پرهیز کن و آب را میازار.

اندرزنامه ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :

به (آبان) بپرهیز از آب و ای جوان،
میالای و میازار آب روان.

گل نماد این روز #گل_نیلوفر است.

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

‍ ‍ #آتش_نیایش

🔥 درود بر تو ای آتش 🔥
ای برترین آفریده ی سزاوار ستایش اهورا مزدا.
درود به تو ای آتش،
ای پرتو اهورامزدا،
خشنودی و ستایش آفریدگار و آفریدگانش برساد.
افروخته باش در این خانه پیوسته!
فروزان باش در این خانه!
تا دیر زمان افزاینده باش در این خانه!
به من ارزانی ده.
ای آتش ای پرتو اهورامزدا ؛
آسایش آسان،
پناه آسان،
آسایش فراوان،
فرزانگی، افزونی، شیوایی زبان و هوشیاری روان،
و پس از آن خرد بزرگ و نیک و بی‌زیان،
و پس از آن دلیری مردانه، استواری، هوشیاری و بیداری،
فرزندان برومند و کاردان، کشورداری و انجمن آرا،
بالنده، نیک کردار، آزادی بخش و جوانمرد،
که خانه مرا و ده مرا و شهر مرا و کشور مرا آباد سازند.
و انجمن برادری کشورها و هم بستگی جهانی را فروغ بخشند.

با نوای :
روان شاد موبد مهربان فیروزگری

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

#امروز


به روز، پیروز ‌و فرخ روز آذر ایزد از فروردین ماه سال ۳۷۶۳ مزدیسنی

شنبه ۹ فروردین ماه به سال ۱۴۰۴ خورشیدی

۲۹ مارس سال ۲۰۲۵ (ترسایی)

✔️ آذر = آدر ، آتر ، آگر ، آتش.

✔️ دیدار همگانی در پیر هریشت.

✔️ روز دیدار پیر مراد در شهر یزد.

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

#جشن_نوروز_در_مرکز_زرتشتیان_کالیفرنیا

گزارش بانو پریسا فرهادی از مراسم جشن نوروزی در مرکز زرتشتیان کالیفرنیا.

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

✅ کراوات در فرهنگ ایران

درباره ی ایرانی بودن "کراوات" باید اشاره کرد که در اوستا ۱۲ چیز را نیاز مرد جنگی دانسته‌اند که هشتمین آن کوئرس (از ریشه کوئرت) می دانند که در گویش پهلوی به آن "گریوپان"می‌گفتند و بر روی زره بسته می‌شده است.

در نقش رجب پارس نرسیده به نقش رستم، که بنا بر نظر هرتسفلد مربوط به بابک، پدر اردشیر پاپکان می‌شود، "کوئرت" بر دور گردن بابک نشان داده شده است که به روی زره بسته است.
این پارچه پهن را بزرگان و سرداران سپاه به صورت پهن و پیش‌سینه‌ای استفاده می‌کردند که نمونه ی پهن آن در نگاره ی تاق‌بستان کرمانشاه دیده می‌شود.

"نوئل مالکوم" پژوهش گر بریتانیایی، در نسک (:کتاب) خود به نام “تاریخچه ی کوتاه بوسنی” بر این باور است که "کراوات" نخستین باردر زمان ساسانی از ایران به اروپا راه یافته است.
آنان از پیروان اندیشه ی "مانی" بودند و برای این که از دیگران متمایز نشان داده شوند از پارچه‌ای در جلوی پیراهن خود استفاده می‌کردند.
پس از آن در چند سده ی گذشته کرواسی‌ها آن را به فرانسه برده اند و در گویش فرانسوی، نام آن به کراوات تبدیل شده است.

این گردن پوش که فرانسویان از زمان لویی چهاردهم (۱۶۵۶) آن را از کراوات ها به امانت گرفتند.
به کشورهای دیگر جهان نیز راه یافته است.

کروات ها (کرواسی) در جنوب شرق اروپا در اصل گروهی از ایرانیان خراسان کهن بودند به نام خروات(خور آوات) یا (خور آباد) که در زمانی به شبه ی جزیره ی بالکان کوچ کرده اند.
کروات ها اکنون به ایرانی نژاد بودن خود خرسندند.

آنان درگذشته پارچه ی زیبایی را برای زیبایی به گردن خود می آویختند.
این گردن پوش به نام خودشان "کراوات"نامیده شد و اکنون در سراسر جهان پوشیده می شود.
۲
@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

#آیین_های_ایرانی_و_زرتشتی

✳️ ماه فروردین :

۱ - جشن نوروز ، جشن سال نو.

۶ - زاد روز اشوزرتشت.

۷ تا ۱۱ - دیدار همگانی در نیایش گاه پیر هریشت در یزد.

۱۳ - سیزده بدر.

۱۹ - جشن فروردین گان، فرودگ.

✳️ ماه اردی بهشت :

۳ - اردی بهشت روز، جشن اردی بهشت گان.

۱۰ تا ۱۴ - گاهنبار چهره میدیوزرم گاه.

۲۵ - بزرگ داشت فردوسی.

✳️ ماه خورداد :

۶ - خورداد روز جشن خوردادگان.

۲۴ - دیدار نیایش گاه ستی پیر در یزد.

۲۴ تا ۲۸ - دیدار همگانی در نیایش گاه پیرسبز، چک چک.

۲۹ - پرسه ی همگانی.

✳️ ماه تیر :

۲ تا ۶ - دیدار همگانی در نیایش گاه پیر نارستانه.

۱۰ - تیر روز جشن تیرگان، حماسه ی آرش کمانگیر.

۸ تا ۱۲ - گاهنبار چهره میدیوشهم گاه.

۱۳ - دیدار نیایش گاه پارس بانو.

✳️ ماه اَمُرداد :

۳ - اَمُرداد روز جشن اَمُردادگان.

۱۲ - دیدار نیایش گاه پیر نارکی.

۳۰ - شهریور روز، جشن شهریورگان.

✳️ ماه شهریور :

۲۱ تا ۲۵ - گاهنبار چهره پیته شهیم گاه.

✳️ ماه مهر :

۱۰ - روز مهر جشن مهرگان، پیروزی فریدون برضحاک.

۲۰ تا ۲۴ - گاهنبار چهره ایاسرم گاه.

✳️ ماه آبان :

۴ - آبان روز،جشن آبان گان.

۷ - روز بزرگ داشت کورش.

✳️ ماه آذر :

۳ - آذر روز، جشن آذرگان.

۲۵ - جشن دیگان.

۳۰ - جشن شب چله.

✳️ ماه دی :

۱ - جشن خرم روز، زایش روشنایی.

۲ - جشن دیگان.

۵ - یادبود درگذشت اشوزرتشت.

۹ - جشن دیگان.

۱۰ تا ۱۴ - گاهنبار چهره میدیاریم گاه.

۱۷ - جشن دیگان.

۲۶ - جشن بهمن گان.

✳️ ماه بهمن :

۱۰ - مهر روز جشن سده، یادبود مهار شدن آتش.

۲۵ - پرسه ی همگانی.

۲۹ - جشن اسپندگان، بزرگ داشت بانوان و مادران.

✳️ ماه اسفند :

۱۴ - نیکوکاری و داد و دهش

۱۵ - روز درخت کاری.

۱۹ - سال روز پایان یافتن شاهنامه.

آخرین سه شنبه شب، چهارشنبه سوری.

۲۵ تا ۲۹ - گاهنبار چهره همس پت میدیم گاه.

📚 بن مایه :

برگرفته از تارنمای روان شاد موبد کورش نیکنام.

✍ رونوشت : بردیا بزرگمهر.

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

#چهار_روز_نبر


روزهای نبر در کیش زرتشت چهار روز در هر ماه است.
به عبارت دیگر، زرتشتیان ۴۸ روز در سال نبر یا (پرهیز از خوردن گوشت و کشتار حیوانات سودمند) را می‌گیرند اما نه پشت سرهم.
زرتشتیان برای زیاده روی نکردن در خوردن گوشت جانوران، روزهای #دوم و #دوازدهم و #چهاردهم و #بیست_و_یکم هر ماه زرتشتی از خوردن گوشت پرهیز می کنند.

این چهار روز متعلق به چهار امشاسپندِ و ایزدان  #وهمن #ماه #گوش و #رام می‌باشد.
در نزد زرتشتیان برای هر سی روز ماه اسم خاصی وجود دارد.
یکی از این روزها «وهومن» است که بعدها به نام بهمن تغییر ریخت داده و به چم‌ منش نیک است.
روز «ماه»، روز «گئوش» یا گوش و روز «رام» نیز به همراه روز «وهومن» روزهایی هستند که گوشت خوردن درآن نکوهیده شده و به آن نبر(Nabor) می گویند.

"نبُر" فعلی جزو سنت زرتشتیان می‌باشد.
به چمار نبریدن و منظور از آن نکشتنِ حیوانات و سر آن ها را نبریدن بوده است.
در قدیم، برخی از زرتشتیان در کلِ ماه بهمن نیز لب به گوشت نمی زدند.
نیک است بدانید که نمادِ بهمن، سپیدی و پاکی است از همین رو موبدان زرتشتی سپید می پوشند چرا که؛
منش نیک به چم سپیدی ست.
هم چنین برای اطلاعاتِ عمومی می‌ گویم که وهومن نزدِ مزدیسنان بزرگی زیادی دارد.
چرا که با وهومن است که یک مزدیسن هوخت/Hovakht و هورشت/Hovarasht را می فهمد و رعایت می کند.
به چم این که با اندیشه ی نیک به کردار نیک و گفتار نیک نیز می رسد و منطقی می شود.
زرتشتیان باید در سه بخش #مینویِ #شنوایی، #اندیشه و #احساس همیشه کوشا باشند.
به آن چم که با این سه حس،
از نیکی و "امر نیک" دور نشوند.
و “اندیشه و احساس و شنوایی” باید همیشه سرشار از نیکی باشد.

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

#امروز


نَبُر

به روز، پیروز ‌و فرخ روز ماه ایزد از فروردین ماه سال ۳۷۶۳ مزدیسنی

سه شنبه ۱۲ فروردین ماه به سال ۱۴۰۴ خورشیدی

۱ آپریل سال ۲۰۲۵ (ترسایی)

✔️ ماه = ماوَنگهِه ، ماه.

✔️ نبُر : پرهیز از کشتن حیوانات سودرسان
🐂پرهیز از خوردن خوراک‌های گوشت دار.

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

✅ قانون تکامل تدریجی روان (فرادئیتی ، وردئیتی) صریحا" در دین زرتشتی آموزش داده شده است مانند گاهنبار که مراحل آفرینش کاینات می باشد.
بی مرگی و جاودانی آخرین آماج زندگی است، گرفتاری طی مدت درازی در بهشت یا دوزخ، کار تکامل تدریجی را به تعویق می اندازد.
بنا به گفته ی بندهشن فرمان نزول روح به جهان، برای کسب تجربیات و رشد دانش و مبارزه با بدی و سرانجام برگشت به سرای شادی و سرور و سرچشمه ی خویش است.
خدا و شانس مغایر یک دیگرند. در باوری خویش در مورد طرح مینوی، باید واژه ی قسمت و شانس را ریشه کن کرد.
باید دانست که قانون ابدی و تغییر ناپذیر هستی، تابع هوس و پسند و ناپسند انسان نیست.
قانون بازگشت روان در زرتشتی گری هتا همراه با رستاخیز و فرشوگرد، ذکر شده است و با اصول آموزش های اشوزرتشت منافات ندارد، زیرا زندگانی تکراری، تشکیل میدان های پیکار است که در آن میدان ها با کسب تجارب و مبارزه علیه نادانی و وسوسه های نفسانی می توان به کمال نهایی رسید.
از دانشمندان پارسی انتظار داریم، روش بی طرفانه ای از لحاظ مندرجات هفتن یشت در پیش گیرند که می گوید : " کلیه ی اندیشه ها، گفتارها و کردارهای نیک، به هر هنگام و در هر جا انجام گیرد شایسته ی گرامی داشت می باشد.
زیرا ما زرتشتیان طرفدار نیکی می باشیم. در غیر این صورت فرضیه ی منطقی دیگری از راه انصاف و داد به دین و ایمان خود ارایه دهند که مخالف داد مینوی نیز نباشد و اصطلاح گندم از گندم بروید و جو زِ جو هم نقض نگردد.
توضیحات سرهم بندی و بچگانه ی کنونی آن ها به کلی رضایت بخش نیست.
به ویژه آن که دل شان گواهی می دهد که بیشتر پارسیان باورمند به کرمه می باشند و سرنوشت زندگی خود را نتیجه ی کِشته ی اعمال زندگی گذشته می شمارند.
متون کتب دینی زرتشتیان هم موید بازگشت روان است.

📚 بُن مایه :

دانستنی های آیینی زرتشتی.

🖋 نوشته ی : دستور خورشید دابو.

برگرداننده : رشید شهمردان.

چاپ : تهران ۱۳۵۸ خورشیدی
سازمان چاپ خواجه.

✍رونوشت : بردیا بزرگ مهر.

۷۶
@khashatra

ادامه دارد....

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

✅ نکته ی مهم دیگری که نباید از نظر دور داشت، حقیقت باوری روز محشر (رستاخیز ، قیامت ، فرشوگرد) است که با بازگشت روان هم آهنگ می باشد.
هر دو نظریه درست است، لیکن بازگشت های بسیار لازم است تا روان به آزادی نهایی که موجب جاودانگی است برسد.
قانون خطا ناپذیر "کرمه" یعنی برداشت کشته ی اعمال گذشته (داد مطلق) را اشوزرتشت درگات ها تصریح فرموده است و موضوع مهم کیش زرتشتی گری است، و بازگشت روان، استنباط طبیعی قانون عدل و داد را میسر می سازد و در غیر این صورت امکان توضیح بوالهوسی های عجیب سرنوشت مانند تولد کودک بی گناهی در فقر که از نواقص مادرزادی بلاهت رنج می برد، و یا تولد کودک خوش بخت و نابغه ای در خانه ی یک میلیاردر، محال است.
تنها توضیح قابل پذیرش آن ست که مسول محاسبه ی کشته ی اعمال گذشته ی انسان (بغ و بختار) یعنی کسی که سرنوشت را تعیین می نماید، بازمانده ی حساب اعمال یک زندگی را در زندگی دیگر او بدهکاری یا بستانکاری می کند.
در غیر اینصورت دادگری خداوند پر از اشتباه است و خداوند خود به جانب داری منسوب می گردد.
لیکن باید یقین داشت که، خدا دادگر اعمال جهانی است.
۷۴
@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

#خور_ایزد

خور یا هْوَر به چم (: معنی) خورشید، نام یازدهمین روز از هر ماه در گاه شمار زرتشتی است.
آفتاب‌خوان خور، خوان خور در گات ها به چـم خورشید آمده و در اوستا هْوٓر آمده، در پارسی خُور و هور یا خورشید مى‌گویند.
هَورَخْشَئِتَو در پهلوى خْوَرَشتٓ در گات ها بدون شئت آمده است.

خراسان  نیز از واژه‌های كهن و سرزمین‌ های خاوری بوده و به خورآسان مى‌خواندند به چم بر آینده و بالا رونده همان خورشید را گویند.

«ویس و رامین نوشته‌ی فخرالدین گرگانی»

بر آمدن گاه خورشید هركس سر آید،
خراسان آن بود كز وی خور آید.

خراسان پهلوی باشد خور آید،
عراق و پارس را زو خور بر آید.

خراسان هست معنی خور آبان،
كجا زو خور بر آید سوی ایران.


«سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش»

روز خور است ای به دو رخ هم چو خور،
تافت خور از چرخ فلک باده خور.

باده خور و نیز مرا باده ده،
افسوس احوال زمانه مخور.

اندرزنامه ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم) :

کودک به دبیرستان کن تا دبیر فرزانه بود.

اندرزنامه ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :

به (خور) روز، کودک به استاد ده،
که گردد دبیری خردمند و به.

گل مرو سپید نماد خور ایزد است.

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

#شادباش_نوروز_به_گویش_های_ایرانی

شاد باش نوروز به گویش مردم دانا و فرهیخته از ۴ گوشه ی سرزمین پاک آریایی مون.

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

#اصول_دین_زرتشتی

۱ - باور به یکتایی خدا.
۲ - باور به پیامبری اشو زرتشت.
۳ - باور به بقای روان و جهان واپسین ( = مینو)
۴ - باور به اشا ( = راستی)
۵ - باور به گوهر آدمی و آدمیت
۶ - باور به هفت پایه ی کمال ( = امشاسپند )
۷ - باور به داد و دهش و دست گیری از نیازمندان.
۸ - باور به سپندینه بودن چهار آخشیج ( آب، هوا، آتش، خاک، )
۹ - باور به فرشکرد بودن.
پیامبران کمینه به سه اصل :
یکتایی خداوند، پیامبری پیامبر و جهان آخرت( معاد) ایمان دارند.

📚 بُن مایه :

برگرفته از نسک جهان بینی اشو زرتشت.
نوشته ی : موبد دکتر اردشیر خورشیدیان.

✍ رونوشت : بردیا بزرگمهر.

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

‍ #آبان‌_یشت

آبان‌یشت یکی از قسمت‌های یشت ها در اوستاست که، به ستایش ناهید یا #آناهیتا ایزد بانوی آب ها اختصاص دارد.

آبان‌یشت یکی از یشت ها یا قصاید بسیار بلند اوستا ست، و دارای ۳۰ کرده و ۱۳۳ بند است.
#آبان‌_یشت از نظر ترتیب یشت پنجم و از لحاظ تفصیل، پس از فروردین‌ یشت و مهریشت قرار دارد. و سومین یشت بزرگ به شمار می‌آید.

- در بند ۱–۱۵ در مدح و ثنای ناهید سخن رفته‌است.
- در بند ۱۶–۸۳ از پادشاهان و نامدارانی که پیش از اشو زرتشت ؛ ناهید را ستودند، یاد می‌کند.
- در بند ۸۴–۹۶ از مینوی نژاد بودن ناهید، و نزول وی از کره ستارگان به طرف زمین  سخن می‌گوید.
و حاوی دستوری است که خود ناهید به اشو زرتشت می‌دهد. از آن که چگونه مردم او را بستایند.

- در بند ۹۷–۱۱۸ دگرباره از ستایش پادشاهان، و نامدارانی سخن می‌راند که معاصر اشوزرتشت بودند.
- در بند ۱۱۹–۱۳۲ در تعریف و توصیف ناهید است.

در آبان‌یشت نیز همانند یشت های دیگر باورها پیش از، اشو زرتشت با باور زرتشتی درآمیخته‌است.
در بندهای ۳ تا ۵ و ۹۶ و ۱۳۲ مشخصات پیش زرتشتی (Pre-Zoroastrian)،
ایزدبانوی #آناهیتا و نیروی زندگی بخشی او دیده‌می‌شود.
در بندهای دیگر خصوصیت زرتشتی شده او آشکار است.
و به گونه‌ای اهورامزدا به او زندگی بخشیده‌است. تا در ستیز آفریدگان نیک با بدی یاور آنان باشد، مانند بندهای ۱، ۶، ۷، ۹۴، ۹۵، ۱۰۴ و ۱۱۸.
این بندها همه قدیمی است و شاید به دوره‌های پیش از هخامنشیان تعلق دارد.

#کریستن_سن ذکر نام بابل را در این یشت (بند ۲۹) قرینه‌ای می‌داند.
که این یشت در دروه ی هخامنشی تدوین نهایی یافته‌است.

#ایرانویج_در_آبان‌_یشت

در بند ۱۰۴ نام  ایرانویج آمده است :
«او را بستود اشوزرتشت پاک، در آریاویچ در کنار رود دائیتیا. با هوم آمیخته به شیر با بَرسَم با زبان خرد،
با اندیشه و گفتار و کردار نیک با زَور و با کلام بلیغ»


📚بُن مایه
- ابراهیم پورداوود ؛ یشت ها، جلد اول
- تفضلی، احمد.
کهن نگاره‌ی ادبیات ایران پیش از اسلام.

✍ رونوشت ؛ بردیا بزرگمهر

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

#امروز


به روز، پیروز ‌و فرخ روز آبان ایزد از فروردین ماه سال ۳۷۶۳ مزدیسنی

یک شنبه ۱۰ فروردین ماه به سال ۱۴۰۴ خورشیدی

۳۰ مارس سال ۲۰۲۵ (ترسایی)

✔️ آبان = آب ها ، فرشته ی نگهبان آب.

✔️ دیدار همگانی در پیر هریشت.

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

#پیام_نوروزی_شهریار_ایرانساز_ایران

بخشی از پیام نوروزی شهریار ایران دوست و ایرانساز ایران شاه شاهان
محمدرضا شاه پهلوی و گلایه او از عملکرد دولت :

"برای من عید واقعی هنگامی است که به عنوان پادشاه ملّت ایران،
هنگامی که به کشورم می نگرم :
در سرتاسر آن سدها، کارخانه ها، راه ها،
راه آهن ها، بنادر، آموزشگاه ها، بیمارستان ها، دانشگاها، مراکز ورزشی، بیمه های اجتماعی، مزارع و کشتزارهای آباد و بسیاری چیزهای از این قبیل، که از پیشرفت و تکامل یک ملت حکایت می کنند، را در حال فعالیت ببینم...

برای من عید واقعی هنگامی است که
مردم کشورم را همه جا مشغول کارهای مثبت و سازنده و خلاقانه ببینم،
که هدف نهایی ساختن ایرانی پرشکوه و آباد و مترقی، و زندگی پر سعادت برای ملتم است..."

نوروز سال ۱۳۵۴ خورشیدی

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

#آذر_ایزد

ایزد آذر از بزرگ ترین ایزدان دین زرتشتی ست و آن نگهبان آتش است.
آذر از آفریده‌های بزرگ اهورامزد است.
زرتشتیان، در تاریخ خود «آتش» را به مانند پرچم سپندینه می‌دانند و آذر ایزدی است نگهبان. و نماد پایداری و استواری دین زرتشتی.
در فرهنگ ایران، آتش یکی از پدیده‌های طبیعی با ارزش است چون گرمای زندگی را در کالبد دیگر پدیده‌های هستی جاری می‌سازد.

«آذر» در اوستا «آترَ»، نهمین روز از هر ماه سی‌ روزه و نهمین ماه در سال نمای زرتشتی به این نام است.
آذر ایزد نگاهبان آتش و فروزه‌ی اهورامزداست از این رو گاه او را در شمار امشاسپندان آورده‌اند.
آذر به چم آتش و گرما و نیروی داخلی برای جنبش و حرکت است. ایزد آذر از بزرگ ترین ایزدان دین زرتشتی است و آن نگهبان آتش است.
آتش یكی از آخشیج‌های چهارگانه طبیعت است كه ایرانیان همواره آن‌را پاس می‌داشته‌اند.
چه نیکوست در این روز آتش نیایش خواندن و نیایش به درگاه اهورامزدا.

در فرهنگ ایران، آتش یکی از پدیده‌های طبیعی با ارزش است چون گرمای زندگی را در کالبد دیگر پدیده‌های هستی جاری می‌سازد و با نور خود که نشانی از آذر اهورایی است جان و دل یاران اهورامزدا را روشنایی می‌بخشد پس سوی پرستش اهورامزدا است.
هر زرتشتی برای نیایش باید رو به سوی روشنایی و پشت بر تاریکی کند.
آتش پرستاران در آتشکده از آن پرستاری می‌کنند. جشن آذرگان از جشن‌های ویژه آتش در فرهنگ ایران است.

سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :

ای خرامنده سرو تابان ماه،
روز آذر می چو آذر خواه.

شادمان كن مرا به مِی كه جهان،
شادمان شد به فر دولت شاه.

گل آفتاب گردان نماد آذر ایزد است.

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

آهنگ زیبای معین
چه‌سالی‌بشه‌امسال
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

#پیشرفت_آیین_زرتشتی_در_هند_و_یونان

چون آوازه ی پیامبری اشوزرتشت اسپنتمان و آیین مزدا پرستی سراسر جهان آن روز را فرا گرفت، دانشمندان و فیلسوفان بسیاری از هر کشور برای پژوهش و دریافت پاسخ به پرسش های پیچیده و دشوار خود به پیشگاه وخشور ایران در شهر بلخ روی آورده، پس از شنیدن پاسخ های نغز و خردمندانه ی اشوزرتشت به آیین مزدیسنی در می آمدند و در هنگام بازگشت به کشور خویش آن را در میان هم میهنان خود می گستردند.
از میان این دانشمندان، برهمنی از هند به نام " چنگرگهاچه " و فیلسوفی از یونان به نام " توتیانوس حکیم " بودند که پس از گرویدن به آیین زرتشتی و آموختن آیین و دین و زبان اوستا،
به میهن خود بازگشتند و مردم بسیاری را در کشور خویش از روی نامه های دینی زرتشتی که با خود برده بودند، به دین یکتا پرستی زرتشتی درآوردند.


📚 برگرفته از ؛ نسک زرتشت و آموزش های او.
نوشته ی موبد موبدان، روانشاد رستم شهزادی.

@khashatra

Читать полностью…
Subscribe to a channel