khashatra | Unsorted

Telegram-канал khashatra - وُهومَن اَمشاسِپَند

1605

به خشنودی اهورامزدا این درگاه پیوند دارد به تاریخ و دین ایران کهن. امیدوارم مطالب درگاه مورد بهره ی شما دوستان و پسند هم کیشان گرامی قرار گیرد "ایدون باد" دیدگاه و رای خود را به آی‌دی زیر بفرستید.👇 @Shahramzadmehr @Bozorgmehr2017

Subscribe to a channel

وُهومَن اَمشاسِپَند

#ماه_ایزد

ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است.
در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است.
در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود.
این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است.
زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند.
در این روز اوستای «ماه‌ نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.

دوازدهمین روز از ماه سی‎روزه‌ی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود.
ماه نام سیاره‌ای ست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود.
ماونگهه در اوستا آمده و یشت هفتم به ماه است.
در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.

در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی ست و پرورش دهنده ی گیاه و رستنی ست.
نَبُر به چمار (: معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است.
پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه، در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند. اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه،
«ماه»، دوازدهمین روزِ ماه،
گوش، چهاردهمین روز به ماه،
و رام، بیست‌ و یكم روز به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.

 در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از  كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب…
و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.

در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …


سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :

ماه ‌روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.

گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.


اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):

می خور و با دوستان گفت و گو کن.


اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :

بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.

گل نرگس نماد ماه ایزد است.

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

✅ و ندیداد.

وندیداد در اوستا ویدئوهدات است به معنی قانون ضد دیو و یکی از کتاب های اوستایی است که از خطر سالم مانده است.
قسمتی از آن مربوط به آداب و رسوم پیش از اشو زرتشت و فصل هایی هم مربوط به اصول و تعالیم پیامبر می باشد که از کتاب داته زره توشتره در آن جا نقل شده است.
و متضمن ۲۲ کرده یا فصل در مضامین گوناگون است.
۱ - قانون بهداشت.
۲ - قانون جزائی در مورد شکستن پیمان، حمله و آسیب به دیگران و غیره.
۳ - شرایط معلومات و صفات موبد.
۴ - کشاورزی و دامداری.
۵ - جغرافی مربوط به دوره ی توفان.
۶ - شرح نیرن گها و غیره.
هدف مهم متن رعایت آیین اشاست که راستی نظم هم آهنگی پاکی و انضباط باشد تا بدان وسیله کاینات آباد و انسان تابع داده بوده، برابر نفوذ بدی استقامت ورزد و مبارزه کند.

📚 بُن مایه :

دانستنی های آیینی زرتشتی.

🖋 نوشته ی : دستور خورشید دابو.

برگرداننده : رشید شهمردان.

چاپ : تهران ۱۳۵۸ خورشیدی
سازمان چاپ خواجه.

✍رونوشت : بردیا بزرگ مهر.

۳۱
@khashatra

ادامه دارد....

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

✅ انگره منيو - اهریمن - شیطان.

شیطان واژه ی سامی و به معنی بزرگ ترین فریبنده و دغل باز و برابر است با واژه ی اوستایی "دئوه نام دئوه" . توضیح وجود ثنویت یا قطبین در آفرینش که اشوزرتشت ارائه و بیان فرموده است چندان آسان نیست.
هیچ دینی درباره ی پدیده ها یا آفرینش بدون اشاره ثنویت موجود در آن که قطب مثبت و منفی است نمی تواند توضیحات درستی بدهد، مانند زندگی و مرگ، روشنی و تاریکی، شب و روز، جسم و روح جان و بی جان، به گفته ب گوته بدی روح منفی ابدی است استقامت در برابر زور به گفته صاحب مثنوی خود بد مطلق نباشد در جهان بد به نسبت آمد این را هم بدان، طرحی که زندگی، بی ماده امکان ندارد و حقیقتی که ماده نیز نوعی انرژی و نیرو می باشد.
در مزدیسنی انگره مینو اندیشه ی زشت، ویران گر مکار رقیب خدا نیست، بلکه
یکی از دو نیروی متضاد است که در گات ها سپنتا مینو و انگره مینو دو نیروی مخالف همزاد که هر دو بر ضد یکدیگرند سخن رفته است، زیرا که اهورامزدا چنین مقرر فرموده است.
انگره مینو به پارسی اهریمن شده است و مراد از آن اندیشه ی زشت و بد می باشد. به گفته ی بندهشن انگره مینو برای مدت محدودی در برابر راستی استقامت می ورزد و با تزویر خویش در تحریک مردمان فعالیت دارد تا آن که از حجاب گم راهی و بدی و زشتی که نصیبش شده است آزاد گردد.
ماده در طبیعت زود گذر و نابود شدنی است. فناپذیری آن هشداری است به بشر که بر آن اعتماد نکنند.
شیطان در پایان کار و سرانجام مضمحل می گردد. انگره مینو بر خلاف خدا قد بر نیفراخته است و ثنویت در زرتشتی گری نیست، اهورامزدا خدای دو جهان رقیب ندارد.
اهریمن وجود خارجی ندارد. اندیشه ی زشتی است که از دل تراوش می کند، چنان که سپنتامینو اندیشه ی نیکی است که از دل و دماغ انسان بیرون می تابد.
۲۹
@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

#خور_ایزد

خور یا هْوَر به چم (: معنی) خورشید، نام یازدهمین روز از هر ماه در گاه شمار زرتشتی است.
آفتاب‌خوان خور، خوان خور در گات ها به چـم خورشید آمده و در اوستا هْوٓر آمده، در پارسی خُور و هور یا خورشید مى‌گویند.
هَورَخْشَئِتَو در پهلوى خْوَرَشتٓ در گات ها بدون شئت آمده است.

خراسان  نیز از واژه‌های كهن و سرزمین‌ های خاوری بوده و به خورآسان مى‌خواندند به چم بر آینده و بالا رونده همان خورشید را گویند.

«ویس و رامین نوشته‌ی فخرالدین گرگانی»

بر آمدن گاه خورشید هركس سر آید،
خراسان آن بود كز وی خور آید.

خراسان پهلوی باشد خور آید،
عراق و پارس را زو خور بر آید.

خراسان هست معنی خور آبان،
كجا زو خور بر آید سوی ایران.


«سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش»

روز خور است ای به دو رخ هم چو خور،
تافت خور از چرخ فلک باده خور.

باده خور و نیز مرا باده ده،
افسوس احوال زمانه مخور.

اندرزنامه ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم) :

کودک به دبیرستان کن تا دبیر فرزانه بود.

اندرزنامه ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :

به (خور) روز، کودک به استاد ده،
که گردد دبیری خردمند و به.

گل مرو سپید نماد خور ایزد است.

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

✅ گناه - پیت - پشیمانی.

دین زرتشتی هر گونه کار و گفتار و اندیشه ای را که بر خلاف آیین و داد باشد از نادانی می داند و اوستا آن را نوئیت بوذه می خواند که مراد بی دانشی است اما واکنش آن گونه رفتار موجب خرابی وضع و حالت شخص می شود.
عدم رعایت آداب اجتماعی با قانون کشور یا فرمان دین از جمله گناهان است.
شخصی در ارتکاب هر یک از گناهان صرف نظر از وارد کردن صدمات به دیگران به بنیه ی جسمانی، اخلاقی و روحانی خویش صدمه وارد می سازد.
چنان که دیده می شود جنایت کار با سر پیچی از قانون وضع شده، دشمن خویش است و تار و پود جسمانی و اخلاقی خویش را پاره می سازد.
امید رهایی از گناه (گناه گذرشنی) با انجام منظم از دو کار امکان پذیر است.
۱ - بازرسی (پشیمانی) واقعی روزانه مانند یک بازرس حدی از همه ی کارها و گفتارهای روز. آن گاه شخص موارد خلافی را که مرتکب شده کشف می نماید.
۲ - اتخاذ تصمیم قطعی به برگشت به راه راست (پتت) فهرستی از موارد نقض داد و آیین هنگامی که شخص از راه راستی و پرهیزگاری منحرف می گردد در نوشته های دینی موجود است و راهنمای افراد زرتشتی است.
فهرست گناهان مذکور برای توبه ی زبانی و امیدواری به بخشش آن گناهان نیست بلکه منظور دانستن این گناهان و تحکیم مبانی اخلاق و اراده شخص است.

📚 بُن مایه :

دانستنی های آیینی زرتشتی.

🖋 نوشته ی : دستور خورشید دابو.

برگرداننده : رشید شهمردان.

چاپ : تهران ۱۳۵۸ خورشیدی
سازمان چاپ خواجه.

✍رونوشت : بردیا بزرگ مهر.

۲۸
@khashatra

ادامه دارد....

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

✅ بیست و یک نسک در سه بخش تنظیم شد. بخش اول که هفت نسک باشد شامل سرودها بود.
هفت نسک بخش دوم شامل داده های آیینی.
و هفت نسک بخش سوم مراسم و تشریفات دینی را تشکیل می داد.
همه ی این ها به زبان اوستایی بود. اینک یک سوم آن در دست ماست و خرده اوستا برگزیده هایی است از آن.
بقیه ی اوستا در کشمکش ها و بی تفاوتی های مردم از میان رفته است، زیرا مردم زبان اوستا و ارج آن را نمی دانستند.
زبان پهلوی زبان مرزهای ایران خاوری و باختری بود.
پس از انقراض هخامنشیان (زبان) رسمی هخامنشیان فرس باستان است که با اوستا پیوند دارد.
چون الفبای پهلوی ناقص بود و برای یادداشت های فوری ترتیب داده شده بود،
الفبای دین دبیره را که می توان گفت کامل ترین الفباست در زمان ساسانیان رواج یافت و کتاب های دینی و غیر دینی با آن الفبا نوشته می شد.
کتاب هایی که به زبان پهلوی نوشته شده است چون شرح اوستا می باشد زند می خوانند که به معنی گزارش است.
بعدها جنبشی تشکیل شد و واژه های آرامی به واژه های آریایی تبدیل گشت و آن را پازند نام نهادند که در اوستا او پازئین تی می باشد.
بسیاری از دعاها به این زبان نوشته شده است.
دستور آدرباد مهراسپنتمان گروهی از موبدان را به ترجمه ی اوستا برگماشت و شرح هایی به پهلوی بر آن نوشتند که اینک در دست است.
۲۶
@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

#آبان_ایزد

دهمین  روز ماه در گاه شماری مزدیسنی آبان ایزد نام دارد.
نام ماه هشتم از سال خورشیدی و نام روز دهم، از هر ماه زرتشتی را آبان می‌نامند.
در اوستا آپ در پارسی باستان آپی و در فارسی آب گفته می‌شود.
در اوستا بارها «آپ» به چم فرشته‌ی نگهبان آب، گفته شده و همه جا جمع آمده است.

آبان نام پارسی شده‌ی ایزد آب ها یا آناهیتا است.
در اوستا (اردی‌ویسور آناهیتا) به چم رودخانه‌ی نیرومند بی‌آلودگی نامیده شده است.
آناهیتا که کوتاه شده این نام اوستایی ست، نام الهه‌‌ی نماینده ی بر این آب‌های روان بوده و یَشتی که در اوستا به مناسبت این الهه سروده شده آبان یشت نام دارد.

آب یكی از آخشیج‌های چهارگانه و بسیار گرامی در نزد ایرانیان بوده و نیاكان ما ستایش ویژه‌ای برای آب داشته‌اند، به‌ گونه‌ا‌ی كه آتشكده‌ها را نزدیک چشمه‌سارها یا جویبارها می‌ساختند تا هم ایزد آذر و هم ایزد آب، این دو آفریده‌ی نیک اهورایی را بستایند.

در ایران باستان، آلودن آب از گناهان بزرگ به‌شمار می‌رفته‌، به‌گونه‌ای كه بر روی رود گذری می‌ساختند، تا هنگام رفت‌و ‌آمد، آب را گل‌آلود نكنند. هم چنین ایرانیان برای شست شوی بدن در محفظه‌ای به نام «آبزن» كه به اندازه‌‌ی اندام انسان بود، آب ریخته و خود را می‌شستند.
آبزن، چیزی هم چون وان حمام است كه این‌روزها از آن، بهره می‌جوییم.

آب مایه‌ی  زندگی است، انسان نخستین شهرنشینی بشری را در کنار چشمه‌ها و رودها به وجود آورد، سپس آبادانی آغاز شد و به ستایش خداوند پرداخت.
آبان، نام دیگر ارِدْوی سورَ اَنَهیتَه (اَناهیتا)، نماد آب‌های پاک و بالنده روی زمین و نگاهبان پاکی و بی‌ آلایشی در جهان هستی است.
آناهیتا در استوره‌های ایرانی، از جایگاه ارزشمندی برخوردار بوده است به همین روی نیاکان ما نیایشگاه‌هایی در کنار رودخانه‌ها و آب‌های روان برای بزرگ داشت آب ساخته بودند که نمونه‌ی آن در کنگاور کرمانشاه و بیشاپور هم چنان پابرجا است.

 ” بخش‌هایى از اردویسور نیایش یا آبزور”

و توانایى و زور و آفرین باد به اهورامزداى فروغمند، باشکوه و به امشاسپندان، به آب هاى خوب مزدا داده، به آب اردویسور آناهیتاى پاک، به همه‌ی آب هاى مزدا داده،
به همه‌ی گیاهان مزدا داده، به همه‌ی ستودگان مادى و مینوى،
و به فروهرهاى پاکان و راستان که پیروز و پرتوان هستند.

سروده‌ ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش ؛

آبان‌روز است روز آبان،
خرم گردان به آب رز جان.
بنشین به نشاط و دوستان را،
ای دوست به عز و ناز بنشان.

اندرزنامه ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم)

از آب پرهیز کن و آب را میازار.

اندرزنامه ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :

به (آبان) بپرهیز از آب و ای جوان،
میالای و میازار آب روان.

گل نماد این روز #گل_نیلوفر است.

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

✅ نوشته های خجسته ی اوستا، پهلوی، پازند.

آموزش های اشوزرتشت به زبانی است که اوستا نام دارد.
بنا بر سنت در دست همه، اوستا بر ۱۲ هزار پوست گاو نوشته شده بود یکی در دژ نپشت و دیگری در کتاب خانه ی شاهی نگهداری می شد.
چون اسکندر گجستک در حال مستی کاخ شاهی را آتش زد آن نسخه نابود شد.
استاد دانشمندش ارستو اوستای کتاب خانه دیگر را با خود به یونان برد و آن را به یونانی برگرداند نسخه اصلی را نابود کرد تا گویند دانش و فرهنگ از یونان به ایران رسیده است.
پس از اسکندر گجستک آن چه از اوستا در ایران باقیمانده بود بخش های کوچکی بود در دست موبدان.
اما موبدان همه ی اوستاهایی را که در نماز و برگزاری مراسم به کار می رفت به یاد داشتند.
بعدها بلاش سوم پادشاه اشکانی بخش مهمی از آن چه از دست رفته بود به دست آورد.
چون اردشیر بابکان به تخت شاهنشاهی ایران نشست به تنسر موبدان موبد فرمان داد بخش های پراکنده اوستا را در کتابی تدوین نماید.

📚 بُن مایه :

دانستنی های آیینی زرتشتی.

🖋 نوشته ی : دستور خورشید دابو.

برگرداننده : رشید شهمردان.

چاپ : تهران ۱۳۵۸ خورشیدی
سازمان چاپ خواجه.

✍رونوشت : بردیا بزرگ مهر.

۲۵
@khashatra

ادامه دارد....

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

✅ نیایش - یشت.

نیایش روشی است که زیر بنای بندگی زرتشتیان می باشد، در ضمن توجه خاص به زیبایی، جلال، شکوه و بزرگی کاینات، ایثار مهر، تقدیر و سپاس گزاری به آفریدگار است.
نیایش راهی است که اندیشه ی شخص را به سوی آفریننده ی طبیعت می کشاند و در عین حال او را به تفکر درباره ی پنج شگفتی های مهم طبیعت :
۱ - خورشید.
۲ - آسمان پر فروغ شکوه و جلال مهر.
۳ - ماه.
۴ - دریاها و اقیانوس ها.
۵ - آتش که سرچشمه ی همه ی گرمی ها و نیروها و فروغ هاست، به تفکر وا می دارد و بهره هایی که از آن ها می برد بیاد می آورد و آفریدگار را با سکوت و خموشانه سپاس می گوید.

یشت (اوستا ایشیت ) سرودها و حماسه هایی است در بزرگ داشت گروه ایزدان که به عنوان نمایندگان مینوی از سوی اهورامزدا به منظور اداره ی امور تعیین شده اند و راهنما و نگهبان و مشوق انسان هستند.
در همه ی یشت ها خدا را نخستین مسبب، والاترین بصیر بینا، دانا، توانا و حاکم مطلق می شمارد که باران فیض و نعمت خود را بر همه می بارد.
يشت ها شامل عبارات مسلم شاعرانه است. هنگام شرح قهرمانی های ایزد به خصوصی تجسم تمثیلی مبالغه و هنر گریز ندیده می آید.
۲۳
@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

#آذر_ایزد

ایزد آذر از بزرگ ترین ایزدان دین زرتشتی ست و آن نگهبان آتش است.
آذر از آفریده‌های بزرگ اهورامزد است.
زرتشتیان، در تاریخ خود «آتش» را به مانند پرچم سپندینه می‌دانند و آذر ایزدی است نگهبان. و نماد پایداری و استواری دین زرتشتی.
در فرهنگ ایران، آتش یکی از پدیده‌های طبیعی با ارزش است چون گرمای زندگی را در کالبد دیگر پدیده‌های هستی جاری می‌سازد.

«آذر» در اوستا «آترَ»، نهمین روز از هر ماه سی‌ روزه و نهمین ماه در سال نمای زرتشتی به این نام است.
آذر ایزد نگاهبان آتش و فروزه‌ی اهورامزداست از این رو گاه او را در شمار امشاسپندان آورده‌اند.
آذر به چم آتش و گرما و نیروی داخلی برای جنبش و حرکت است. ایزد آذر از بزرگ ترین ایزدان دین زرتشتی است و آن نگهبان آتش است.
آتش یكی از آخشیج‌های چهارگانه طبیعت است كه ایرانیان همواره آن‌را پاس می‌داشته‌اند.
چه نیکوست در این روز آتش نیایش خواندن و نیایش به درگاه اهورامزدا.

در فرهنگ ایران، آتش یکی از پدیده‌های طبیعی با ارزش است چون گرمای زندگی را در کالبد دیگر پدیده‌های هستی جاری می‌سازد و با نور خود که نشانی از آذر اهورایی است جان و دل یاران اهورامزدا را روشنایی می‌بخشد پس سوی پرستش اهورامزدا است.
هر زرتشتی برای نیایش باید رو به سوی روشنایی و پشت بر تاریکی کند.
آتش پرستاران در آتشکده از آن پرستاری می‌کنند. جشن آذرگان از جشن‌های ویژه آتش در فرهنگ ایران است.

سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :

ای خرامنده سرو تابان ماه،
روز آذر می چو آذر خواه.

شادمان كن مرا به مِی كه جهان،
شادمان شد به فر دولت شاه.

گل آفتاب گردان نماد آذر ایزد است.

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

💠 فهرست ده‌ها کانال آموزشی، تاریخی، ادبی و فرهنگی در لینک زیر!👇

💎 /channel/addlist/cDCrAZvhgiBkZjg0 👈🏻

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

✅ سگدیا - گه سرنا.

سگدید رسم ویژه ی باستانی است به این معنی که پیش از دفن مرده سگ را برای نگاه کردن به پیش میت می بردند.
رسم مذکور بنا بر منطق زمان چند جهت دارد.
در ایران باستان به طور اضطراری هنگام لشکر کشی ها دسته جمعی مرده را بالای کوه می گذاشتند و تا پرندگان لاشخور از آن بهره ور گردند و آن را گونه ای دهش و خیرات می دانستند مخالف بودند که کالبد بی جان در خاک بپوسد و متلاشی و گندیده شده و زمین را آلوده کند و لاشخوران از آن استفاده نبرند.
در اوستا اشاره ای ست به سگ چهار چشم که با حس ششم خود مرده را از زنده تشخیص می دهد.
گاه می شود که شخص بیهوش شده چنان به نظر می آید که جان ندارد و مرده است. اگر نمرده باشد سگ تشخیص می دهد.
علت دیگر آن که حضور سگ مانع است که ارواح خبیثه کالبد میت را تصاحب کنند و برخیزد.
در آن صورت مردم و بستگان تصور می کنند که شخص مرده زنده شده است.
در حالی که چنین نیست و روح پلید در کالبد او جای گرفته است. ارواح خبیثه از دیدن سگ از محوطه فرار می کنند.

گه سرنا مراد از گاه سرودهای اشو زرتشت است و مراد از سرنا خواندن سرود است.
و آن مراسم کوتاهی است که دو موبد هفت کرده اهنودگات را هنگامی که بستگان، دوستان و آشنایان هنگام تشییع جنازه حاضر می شوند می سرایند.
۲۱
@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

#دی_به_آذر

دی به آذر، روز هشتم از هر ماه در گاه شماری زرتشتیان است.
دی یکی از نام‌های اهورامزداست.

«دی» (اوستایی:«دَثوش») به چم (:معنی) پروردگار، دادار، آفریننده و جهاندار زیبایی‌ها است.
در گاه‌ شماری زرتشتی، روز نخست هر ماه اورمزد روز نامیده می‌شود، سه روز دیگر به نام اهورامزدای بی‌همتاست که به واژه‌ی دی آمده و از آن سخن گفته شده است.

در هر ماه سه روز با نام «دی» شناخته می‌شود.
روزهای هشتم، پانزدهم و بیست و سوم ماه زرتشتی به نام «دی» است مانند دی به آذر، روز هشتم هر ماه، دی به مهر، روز پانزدهم از هرماه، دی به دین، روز بیست و سوم از هر ماه.
برای باز شناختن هر یک از این سه روز ، نام روز پس از آن به واژه‌ی دی پیوند داده شده است برای نمونه فردای روز دی به آذر روز آذر است.

روزهای دی در هر ماه روزهای نیایش همگانی، به آتشکده رفتن، آسایش و دست از كار كشیدن زرتشتیان است.
 
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش ؛

روز دی است خیز و بیار ای نگار مِی،
ای ترک، مِی‌ بیار كه تركی گرفت دی.

مِی ده برطل و جام كه در بزم خسروی،
بنشست شاه شاد ملک ارسلان به مِی.

اندرزنامه ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم)

سر شوی و موی و ناخن پیرای،

گل بادرنگ بویه نماد دی به آذر است.

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

✅ برشنوم یا نشوه.

برشنوم مراسم تطهیری ست پیچیده شبیه قرنطینه که دوره ی آن ده شبانه روز است
و ویژه ی پیشوایان دینی زرتشتی است و نه بهدینان.
نامزد پیشوایی دین، پس از به یاد سپردن اوستا و آموختن رموز برگزاری تشریفات دینی، پیش از انتصاب به مقام ناور ، دوبار برشنوم را به طور پیگیر به مدت بیست شبانه روز به سرپرستی آموزگار دینی برگزار می کند، و پیش از انتصاب به مقام مراتب یک بار به مدت ده شبانه روز و پیش از انتصاب به مقام یوژداثرگر یک بار دیگر به مدت ده شبانه روز تشریفات نامبرده به جا آورده می شود.
نامزد تشریفات برشنوم بایستی طی مدت برگزاری آن از همه ی مردم جدا باشد و با کسی تماس حاصل نکند و هنگام دست زدن به هر چیزی، هتا هنگام غذا خوردن
دستکش سپیدی در دست داشته باشد.

📚 بُن مایه :

دانستنی های آیینی زرتشتی.

🖋 نوشته ی : دستور خورشید دابو.

برگرداننده : رشید شهمردان.

چاپ : تهران ۱۳۵۸ خورشیدی
سازمان چاپ خواجه.

✍رونوشت : بردیا بزرگ مهر.

۱۹
@khashatra

ادامه دارد....

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

✅ نیرنگ

نیرنگ از ریشه ی اوستایی "نی اره" به معنی ریزش می باشد.
مفهوم واقعی آن نیرو و توانی است که از سپهر مینوی می ریزد هم چنان که در واژه ی درون گذشت نیرنگ اصطلاحی است با مفاهیم چند :
۱ - هر افسون یا اوراد یا ذکری که به مشتاقان و سر سپردگان توان روحی بدهد نیرنگ نامند.
نیرنگ روح و ذهن شخص را متاثر می سازد و جنبه ی تلقینی دارد.
چندین نوع نیرنگ در موارد گوناگون در کتاب دعا و نماز زرتشتیان موجود است.
۲ - اصطلاحی است در تقدیس و تبرک چیزهای مادی مانند آب، شیر، میوه و غیره به وسیله ی خواندن اوراد و دعا بر آن.
بیمار هنگام خوردن چیزهای تقدیس شده می گوید به پاکی و کامه روان باد.
هتا در این روزگار روشن اندیشی در کشورهای متمدن و پیشرفته ؛ مداوای
بیماری های روحی به روش تلقین به نفس در بسیاری از موارد به ویژه اختلال مشاعر به کار می رود.

✔️ مراسم مو کتاد یا فروردگان.

گاه شمار زرتشتی ده روز آخر سال را فروردگان می نامد و در هند آن را مو کتاد نیز گویند که مراد آزادی باشد.
این ده روز ویژه ی یاد بود درگذشتگان است که از روز اشتاد آغاز می شود و در آخر پنجه وه که وهیشتوایش باشد پایان می یابد.
در پنج روز پنجه وه مراسم درگذشتگان با شکوه تر می گردد و همه ی خانواده ها در یاد بود در گذشتگان خویش می کوشند.
باوری چنان است که روانان در این ده روز به راهنمایی فروشی خویش که فروهر نیز گویند
در پاسخ به فراخوانی به دینان در میان زندگان به گردش می پردازند و به کسانی که آن ها را یاد می نمایند و به نام آن ها نذر و نیاز می کنند برکت می دهند و دعای خیر می نمایند.
در این روزها به ویژه در هند تالار مخصوصی در پرستش گاه برای یادبود درگذشتگان با گلدان ها و آفرینگان و بوی خوش و میوه های گوناگون آراسته می شود و موبدان و بهدینان در آن جا به بندگی و خواندن سرودهای اوستا به یاد در گذشتگان می پردازند.
تالار با چراغ های بی شمار پر فروغ می شود و منظره با شکوهی ایجاد و جایی دلکش و جذاب برای بندگی و راز و نیاز به درگاه پروردگار می گردد.
۱۷
@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

#امروز

نَبُر

به روز، پیروز و فرخ روز ماه ایزد از اسپند ماه به سال ۳۷۶۲ مزدیسنی.

برابر با :
دو شنبه ۶ اسپند ماه به سال ۱۴۰۳ خورشیدی.

۲۴ فوریه سال ۲۰۲۵ (ترسایی)

✔️ ماه = ماوَنگهِه ، ماه.

✔️ نَبُر : پرهیز از کشتن حیوانات سود رسان.
پرهیز از خوردن خوراک های گوشت دار.

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

✅ امشاسپندان و ایزدان در الهیات زرتشتی.

زرتشتی گری در باوری، یکتا پرستی کامل است. لیکن به منظور اداره ی امور کاینات
نوعی تقسیم کار بین گروه امشاسپندان و ایزدان ایجاد شده است گروهی که تابع و تحت اراده ی والای خداوندگار یکتا می باشند.
در اوستا اگر واژه های ایزد و ایزدان (یزته و یزه تنام) مورد ستایش قرار گرفته، تمثیلی از افراد خدمت گزار اجتماع و ضمنا درسی است برای تقسیم کار بین سران و
گردانندگان آن.
امشاسپندان پاکان جاودانی که از مراحل هفتگانه ی سیر کمال گذشته و نمایان گر فروزه های اهورایی می باشند که با فراموزی از آن کمال انسانی میسر می گردد.

باژ، سیاو، میزد.

باژ بخشی است که به روان شادی شخص در گذشته جدا گذاشته می شود و به بینوایان و ارزانیان بخشیده می شود و آن عبارتست از میوه (میزد) یا غذا یا پارچه (سیاو) یا ظروف.
سپس نوعی مراسم ایثار و نیاز برگزار می شود و چیزهای نامبرده را با درون هنگام برگزاری مراسم در مجلس می گذارند سپس به ارزانیان بخشیده می شود. روز سالگرد درگذشت روان بخصوصی از جهان را نیز باژ گویند.
۳۰
@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

#خورشید_نیایش

با آوای موبد مهربان فیروزگری

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

#امروز


به روز، پیروز و فرخ روز خور ایزد از اسپند ماه به سال ۳۷۶۲ مزدیسنی.

برابر با :
یک شنبه ۵ اسپند ماه به سال ۱۴۰۳ خورشیدی.

۲۳ فوریه سال ۲۰۲۵ (ترسایی)

✔️ خور = خیر ، خورشید.

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

✅ پنج گاه.

شبانه روز به پنج بخش تقسیم شده است و هر بخشی را نام گاه است. بدین قرار
هاون گاه، رپتون گاه، ازیرن گاه، ایوسروترم گاه، اشهن گاه.
چنان که دیده می شود تقسیم نامبرده به منظور برگزاری تشریفات دینی و مراسم پرستش گاهی است.
متون گات هایی به سه بخش شبانه روزی اشاره می کند.
سه بخش گاه ها که ایوسروترم، اشهن و هاون باشد تقریبا هر یک شش ساعت طول می کشد، دو بخش نیم روز و پسین که رپتون و ازیرن باشد هر یک سه ساعت. گاهان مفهوم ضمنی دیگر نیز دارد و آن پنج مرحله پیش رفت تدریجی روان طی رشد روحانی است تا مرحله ی نهایی کمال.
شخص با سپیده دم دانش بیدار می گردد.... تا شایستگی آرامش شب را به دست آورد که آزادی در سرانجام باشد.
قلمرو ویژه ای به منظور رفع مشاجرات و مباحثات به هر گاهی داده شده است. نخستین گاه در صلاحیت کدخدای خانه است.
دومین گاه در صلاحیت ده بان،
و سومین گاه در صلاحیت شهربان و چهارمین گاه در صلاحیت دربار شاهنشاهی،
و پنجمین کا د در صلاحیت بزرگ ترین مرجع است و آن زرتشتروتمه می باشد.
۲۷
@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

‍ #آبان‌_یشت

آبان‌یشت یکی از قسمت‌های یشت ها در اوستاست که، به ستایش ناهید یا #آناهیتا ایزد بانوی آب ها اختصاص دارد.

آبان‌یشت یکی از یشت ها یا قصاید بسیار بلند اوستا ست، و دارای ۳۰ کرده و ۱۳۳ بند است.
#آبان‌_یشت از نظر ترتیب یشت پنجم و از لحاظ تفصیل، پس از فروردین‌ یشت و مهریشت قرار دارد. و سومین یشت بزرگ به شمار می‌آید.

- در بند ۱–۱۵ در مدح و ثنای ناهید سخن رفته‌است.
- در بند ۱۶–۸۳ از پادشاهان و نامدارانی که پیش از اشو زرتشت ؛ ناهید را ستودند، یاد می‌کند.
- در بند ۸۴–۹۶ از مینوی نژاد بودن ناهید، و نزول وی از کره ستارگان به طرف زمین  سخن می‌گوید.
و حاوی دستوری است که خود ناهید به اشو زرتشت می‌دهد. از آن که چگونه مردم او را بستایند.

- در بند ۹۷–۱۱۸ دگرباره از ستایش پادشاهان، و نامدارانی سخن می‌راند که معاصر اشوزرتشت بودند.
- در بند ۱۱۹–۱۳۲ در تعریف و توصیف ناهید است.

در آبان‌یشت نیز همانند یشت های دیگر باورها پیش از، اشو زرتشت با باور زرتشتی درآمیخته‌است.
در بندهای ۳ تا ۵ و ۹۶ و ۱۳۲ مشخصات پیش زرتشتی (Pre-Zoroastrian)،
ایزدبانوی #آناهیتا و نیروی زندگی بخشی او دیده‌می‌شود.
در بندهای دیگر خصوصیت زرتشتی شده او آشکار است.
و به گونه‌ای اهورامزدا به او زندگی بخشیده‌است. تا در ستیز آفریدگان نیک با بدی یاور آنان باشد، مانند بندهای ۱، ۶، ۷، ۹۴، ۹۵، ۱۰۴ و ۱۱۸.
این بندها همه قدیمی است و شاید به دوره‌های پیش از هخامنشیان تعلق دارد.

#کریستن_سن ذکر نام بابل را در این یشت (بند ۲۹) قرینه‌ای می‌داند.
که این یشت در دروه ی هخامنشی تدوین نهایی یافته‌است.

#ایرانویج_در_آبان‌_یشت

در بند ۱۰۴ نام  ایرانویج آمده است :
«او را بستود اشوزرتشت پاک، در آریاویچ در کنار رود دائیتیا. با هوم آمیخته به شیر با بَرسَم با زبان خرد،
با اندیشه و گفتار و کردار نیک با زَور و با کلام بلیغ»


📚بُن مایه
- ابراهیم پورداوود ؛ یشت ها، جلد اول
- تفضلی، احمد.
کهن نگاره‌ی ادبیات ایران پیش از اسلام.

✍ رونوشت ؛ بردیا بزرگمهر

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

#امروز


به روز، پیروز و فرخ روز آبان ایزد از اسپند ماه به سال ۳۷۶۲ مزدیسنی.

برابر با :
شنبه ۴ اسپند ماه به سال ۱۴۰۳ خورشیدی.

۲۲ فوریه سال ۲۰۲۵ (ترسایی)

✔️ آبان = آب ها فرشته ی نگهبان آب.

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

✅ دین به مزدیسنی.

مراد از دین به مزدیسنی، دین نیک اهورامزدا پرستی است.
هر دین واقعی الهامی است از سوی خداوند به شخص بینا و بصیری که خواست و طرح مینوی را به مردم ابلاغ می دارد وگرنه مردم در گمراهی و تاریکی دست و پا می زنند و برخلاف اراده ی یزدانی ره می سپارند.
وخشور پیامبری است که هنجار حیان هستی و جهان نادیدنی مینوی را بیان می فرماید.
اشوزرتشت پیتمبر و آموزگار آیین هر دو جهان بود. اوستا او را رتوماهوم بیش می خواند.
دین مردم زمان اشوزرتشت، پیش از ابلاغ پیامش مزدیسنی بود و چندین پادشاهان خاندان پیشدادی و کیانی سیوشانس آن بوده اند.
اما به مرور زمان نفوذ بیگانه در آن راه یافت و موجبات تحریف آن را فراهم آورد.
اشوزرتشت قد برافراشت و در اصلاح و پاک کردن دادها و آیین ها و مراسمی که از راه درست منحرف شده بودند بکوشید، مانند قربانی جانداران، بت پرستی، پیش گویی یا احضار مردگان و اجنه و باوری های دیویسنان که، گروه بد دینان بر مردم تحمیل کرده بودند.
اشوزرتشت چندی از اصول نیک دین کهن را بپذیرفت چون مهربانی، نیکی، یگانگی با وجود جدایی، وحدت در کثرت، آزادی ایمان درونی، خدمات بی دریغانه و پاکی کامل و نیز قلمرو اختیارات پادشاهان و فرمان روایان از حوزه های دینی و روحانیون جدا نمود.
۲۴
@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

‍ ‍ #آتش_نیایش

🔥 درود بر تو ای آتش 🔥
ای برترین آفریده ی سزاوار ستایش اهورا مزدا.
درود به تو ای آتش،
ای پرتو اهورامزدا،
خشنودی و ستایش آفریدگار و آفریدگانش برساد.
افروخته باش در این خانه پیوسته!
فروزان باش در این خانه!
تا دیر زمان افزاینده باش در این خانه!
به من ارزانی ده.
ای آتش ای پرتو اهورامزدا ؛
آسایش آسان،
پناه آسان،
آسایش فراوان،
فرزانگی، افزونی، شیوایی زبان و هوشیاری روان،
و پس از آن خرد بزرگ و نیک و بی‌زیان،
و پس از آن دلیری مردانه، استواری، هوشیاری و بیداری،
فرزندان برومند و کاردان، کشورداری و انجمن آرا،
بالنده، نیک کردار، آزادی بخش و جوانمرد،
که خانه مرا و ده مرا و شهر مرا و کشور مرا آباد سازند.
و انجمن برادری کشورها و هم بستگی جهانی را فروغ بخشند.

با نوای :
موبد مهربان فیروزگری

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

#امروز


به روز، پیروز و فرخ روز آذر ایزد از اسپند ماه به سال ۳۷۶۲ مزدیسنی.

برابر با :
آدینه ۳ اسپند ماه به سال ۱۴۰۳ خورشیدی.

۲۱ فوریه سال ۲۰۲۵ (ترسایی)

✔️ آذر = آتر ، آدر ، آگر ، آتش.

✔️ روز دیدار پیر مراد در شهر یزد.

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

✅ سه دوش، سوم

سه دوش وارد پهلوی است و آن تشریفات موقری است که در پسین روز سوم درگذشت شخص برگزار می شود.
حاضران مجلس نیز برای شادی روان در گذشته اوستا می سرایند. بر سنت دیرین، بامداد روز چهارم شخص در گذشته بایستی از پل چنیود (مراد پل جدا کننده) بگذرد.
بنابراین هنگام بر آمدن خورشید آخرین مراسم روز برگزار می شود.
با برگزاری مراسم چهارم تشریفات دل داری به بازماندگان در گذشته پایان می یابد.

✔️ دروند.

دروند در اوستا درونت آمده است. مراد از آن گمراهان راه راستی و اشوبی و پاکی است.
در اوستا آمده است که یک راه هست و آن راستی و اشویی است بقیه بی راهه است.
کسانی که پاک و راست نیستند به نام دروند خطاب می شوند.
در هر حال دروند را به معنی کافر و بی دین می دانند و به کسانی گفته می شود که پیرو دین بهی نیستند.

✔️ نمسکار.

نمسکار در اوستا نمنگه آمده است. در کتاب نماز زرتشتیان تکه های ویژه ای ست که برای بزرگ داشت آفرینش باید سرود و یاد آوری است به شخص از حضور آفریدگار در آن همه ی آفرینش ها و لذت بردن از شگفتی های طبیعت مانند : کوه ها، سرچشمه ها، دریاها، جنگل ها، سبزی ها، درختان، ماه، آسمان پر فروغ، خورشید و ستارگان.
تعظیم و بندگی به حضور مینوی است که در آفرینش ها موجود است.
نیایش کننده سر تعظیم و فروتنی خود را در برابر بزرگی آفرینش و هیچ بودن خویش فرود می آورد و می گوید روان من از شادی و نشاط به پرواز در می آید و در شگفتی ها و مهر و نیایش تو از خود بی خود می شود و خویشتن را فراموش می کند.

📚 بُن مایه :

دانستنی های آیینی زرتشتی.

🖋 نوشته ی : دستور خورشید دابو.

برگرداننده : رشید شهمردان.

چاپ : تهران ۱۳۵۸ خورشیدی
سازمان چاپ خواجه.

✍رونوشت : بردیا بزرگ مهر.

۲۲
@khashatra

ادامه دارد....

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

✅ مگوان، مغ.

اشو زرتشت در یسنا ی ۵۱ می فرماید والاترین پاداش بهشت برین، بهره مغان می باشد.
آن ها دانایانی می باشند که در هر رشته دانش و بهره ی وافی دارند، مانند ؛ پزشکی جراحی، ستاره شناسی، کشورداری، آموزگاری در دربار شاهان و داوری و نیز هموندان سازمان برادری خاور زمین می باشند.
واژه ی اوستایی آن مگو پائیتی است مراد استاد دانش مینوی است.
در رموز روان درمانی که اردی بهشت یشت از آن سخن می راند مهارت کافی دارند.
پذیرش در جرگه ی آنان سه مرحله دارد ؛ نخست : ورزنه مراد هموندان هیئت اجرائیه.
دوم : ائیریمن مراد دانشمندان و استادان.
سوم : خئتو مراد پذیرفتگان نزدیک، مقام آن ها پس از مگوان است.
طرحی موجود است از هشت مقام سروران آن ها در برگزاری مراسم یزشنی.
اشو زرتشت نیز برابر سنت موجود پیش از اعتکاف در غار کوه به منظور به دست آوردن بینش درونی از پذیرفتگان جرگه ی مگوان بودند.
۲۰
@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

#امروز


به روز، پیروز و فرخ روز دی به آذر از اسپند ماه به سال ۳۷۶۲ مزدیسنی.

برابر با :
پنج شنبه ۲ اسپند ماه به سال ۱۴۰۳ خورشیدی.

۲۰ فوریه سال ۲۰۲۵ (ترسایی)

✔️ دی به آذر = آفریدگار.

✔️ روز آرامش و نیایش همگانی زرتشتیان.

@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

✅ مراحل پیشوایی، ناور، مراتب ویوژ داثر گر.

سازمان پیشوایی مزدیسنا ارثی است. (لیکن در ایران امروزه چنین نیست مترجم)
انتصاب آن ها به موبدی پس از گذراندن سه مرحله آزمایش می باشد.
نخستین مرحله ناور است. ناور شبیه واژه ی ناوی است، باید کرجی زندگی را به سلامت به کناری برساند.
ناور مقامی است که باید به رموز مراسم یزشنی کاملا آشنا باشد.
آمادگی مراسم انتصاب به این مقام یک ماه طول می کشد. پس از گذراندن آزمایش به هیربدنامور می گردد.
واژه اوستایی آن ایترا پائی تی می باشد. مراد آن که در آیین اشویی و پاکی سرآمد است.
هیربد آزمایش مرحله ی دوم را باید بگذراند که آن را مراتب نامند.
در این آزمایش باید رموز کامل برگزاری مراسم وندیداد و تشریفات بزرگ دینی را نیز یاد بگیرد. پس از توفیق او را موبد می گویند.
مرحله ی سوم یوژداثرگر است.
موبد پس از تمرینات کامل و آزمایشات سخت تشریفات دینی در صورت توفیق به رتبه ی یوژداثرگری نایل می گردد.
آن گاه می تواند درجات پیشوایی را به موبد زادگان حوزه ی خویش عطا نماید.
رئیس یک پرستش گاه را که موبدان و هیربدان و یوژدائرگرها در آن جا به کار مشغولند دستور می نامند.
۱۸
@khashatra

Читать полностью…

وُهومَن اَمشاسِپَند

#امرداد_امشاسپند

خویش کاری اَمُرداد امشاسپند در جهان استومند (مادی) نگهبانی از گیاهان روی زمین و سرسبز و بارور نگاه داشتن آن هاست و با توجه به این که وی نماد جاودانگی و بی‌مرگی و جوانی همیشگی است.
مسعود سعد سلمان گوید :
«روز اَمُرداد مژده داد بدان،
که جهان شد به طبع باز جوان.»

در بندهش درباره‌ی این امشاسپندبانو می‌خوانیم : «اَمُرداد بی‌مرگ سرور گیاهان بی‌شمار است زیرا او را به گیتی گیاه خویش است.
گیاهان را رویاند و رمه گوسفند را افزاید؛ زیرا همه ی دام‌ها از او خورند و زیست کنند.
به فَرَشکَرت (تازه کردن جهان)، سوشیانت و نوسازی جهان نیز اَنوش از اَمُرداد آرایند.
اگر کسی گیاه را رامش و خرمی بخشد یا بیازارد، آن گاه اَمُرداد از او آسوده یا آزرده می‌شود.
اَمُرداد امشاسپند همیشه با خورداد امشاسپند (نگهبان آب) همراه است. در جهان خاکی، نگهبانی گیاهان و رستنی‌ها به او سپرده شده است.

اَمِرتات: جاودانگی، ماندگار و بی‌مرگی نام هفتمین روز از هر ماه در  گاه شمار زرتشتی و نام پنچمین‌ ماه است. اَ، واگ (واژه‌) نفی هست، مِر: به چم مردن و مرگ، تات.  پسوند  اَمُرداد به پارسی آمده است. در  آفرینش نگهبان گیاهان و رستنی هست، دو گام امشاسپندان خورداد و اَمُرداد به هم پیوسته هستند.
آدمی بتواند این دو رده از زندگی را به وارستگی برساند و به رسایی برسد خودبه‌خود به بی‌مرگی و جاودانگی هم خواهد رسید. اهورامزدا خوشی خورداد و جاودانگی اَمُرداد را به کسی می‌بخشد که در دنیا اندیشه و گفتار و کردارش نیک باشد.
چه نیکوست در این روز به آینده اندیشیدن و برای آینده برنامه‌ریزی کردن.

در اوستا اَمَرتات و در فارسی اَمُرداد بنابراین اَمُرداد یعنی بی مرگی و آسیب ندیدنی یا جاودانی.
پس واژه ی “مرداد” در ادب مزدیسنا جایی ندارد.
اَمُرداد یکی از امشاسپندان است که نگهبانی گیاهان با اوست.
همیشه با امشاسپند هَه‌اُروتات یا خورداد هستند.

در گاه شمار سی‌روزه‌ی زرتشتیان هنگامی که نام روز و ماه برابر می‌شود آن روز را جشن می‌گیرند. فرارسیدن روز اَمُرداد در ماه اَمُرداد را جشن اَمُردادگان می‌نامند.
 
در گات ها، یسنا ٥١ ، بند ٧  می‌خوانیم :

كس به هفت رده، اهورامزدا، روان، نیک اندیشی، بهترین راستی، شهریاری مینوی، آرمان سپند، رسایی و بالندگی بی مرگی، جاودانگی برسد و بر راه آیین راستی مى‌رود، از بخشایش دو مینویی اهورامزدا به پاداش خواهد رسید خوشی خورداد و جاودانگی اَمُرداد را دارا مى شود.

«مسعود سعد» می‌سراید :

روز امرداد مژده داد بداند،
كه جهان شد به طبع باز خواند.
 

سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش ؛

روز اَمُرداد مژده داد بدان،
كه جهان شد به طبع باز جوان.

عدل بارید بر جهان یک سر،
دولت و ملک شهریار جهان.


اندرزنامه ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم)

دار و درخت بنشان.


اندرزنامه ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :

به (خورداد) جوی نوین کن روان، امرداد بیخ نو اندر نشان.

گل چمبک نماد امرداد امشاسپند است.

@khashatra

Читать полностью…
Subscribe to a channel