خاتمی و رئیسی
دو هفته است همه اندوخته های فکری خود را دارم به کار می گیرم که بین دولت های بازرگان، میرحسین، رفسنجانی، خاتمی، احمدی نژاد، روحانی و رییسی از منظر رویکردهای استراتژیکشان، نزد خویش تفاوتی تجسم کنم، به اندازه خردلی لمسش نکرده ام. باور کنید با همه کلنجار رفتن ها در مرور رویکردها، نقش ها، سیاست‌گذاری ها و طرح و برنامه های این دولت ها، که چکیده آن می شود، خطوط استراتژی ملی، شوربختانه نمی توانم از این منظر تارمویی تفاوت ببینم و یا دستکم درک کنم. امروز بالاخره بدین نتیجه دست یافتم: کسی که نتواند بین دولت های حجت‌الاسلام خاتمی و آیت‌الله دکتر رئیسی، تفاوتی از منظر استراتژی ملی ببیند، حتما دچار خرفتی و کودنی شده است.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
انسانم آرزوست است
روزی آفتابی بود، روشن روشن. دیوژن کلبی با مشعلی یا چراغی فروزان در دست، در بازار گام بر می داشت و همزمان به چپ و راست و بال و پایین به راسته ها و درون حجره ها خیره شده و یکی پس از دیگری را نگریسته و رد می شد. آن هم در آتن شهر فلسفه و حکمت. گفتند دیوژن، روز روشن آفتابی، آن هم با چراغ در پی چه میگردی؟!! گفت در پی یافتن انسانم. حضرت مولانا این داستان را خیلی کوتاه کرده است:
دی شیخ با چراغ همی گشت گرد شهر
کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزو است
اگر در عصور دیوژن و مولانا یافتن آدمی و آدمیت ممکن الوقوع بود، امروزه روز در دوره چیرگی فراگیر سرمایه داری و بشر کاپیتال زده، دستکم ساختارهای زیربنایی تمدن چیره بر عالم ادم، راه را بر انسان شدن بس سخت و دشوار کرده است. به خود و سازهای پیرامونمان بنگریم:
- خانه های فراختر و پر زرق و برق تر، ولی خانواده های کوچک تر؛
- آدمای تحصيل کرده تر، ولی دارای عقل سلیم و خرد کمتر؛
- پزشکی پیشرفته و داروهای بیشتر، ولی سلامتی جسمی و روحی کمتر؛
- به ماه و مریخ رسیده ایم، ولی همسایگانمان خود را نمی شناسیم؛
- درآمدهای بالا، ولی آرامش از دست رفته؛
- ضریب های هوشی بسیار بالا، ولی عواطف و احساسات پایین؛
- ساعت های گرانبها و لاکچری، ولی نداشتن وقت و زمان برای تامل بر خود و ...؛
- دارای مناسبات متعدد جنسی، ولی بی هیچ عشق و شیفتگی راستین؛
- دوستان فراوان و انبوه در فضای مجازی، ولی در زندگی واقعی بی دوست و ...؛
- و انسان های فراوان و ۱۰۰ برابر بیشتر از عصر خیام و سقراط، ولی انسانیت کمتر.
این نمایی کوچک از چشم اندازی است که سیستم سرمایه داری و ادامه عصر انقلاب صنعتی برای آدمیان مهیا ساخته است. حال فکر کنید در چنین دوزخ نکبت باری، حکومت هایی هم با نگهبانان شمشیر در دست یافت شوند که از آزادی های کوچولوی کوچولو آدمیان جلوگیری کنند. بخواهند از ته و توی تو زندگی ها با خبر باشند، زیر مهمیزت درآورند وهر گونه جنبیدنت را مهندسی کنند. آری شاگردان به استادشان، دیوژن کلبی راست گفتند که:
گفتند یافت می نشود، جسته ایم ما
گفت آن چه یافت می نشود، آن هم آرزوست
بله فریاد درونی آگاهانه و یا ذاتی امروزه روز بشریت، خواه و ناخواه از ستم مستمر و سیستماتیک حکام و حکومت ها چنین است:
جانم ملول گشت ز فرعون و ظلم او
آن نور روی موسی عمرانم آرزو است.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
سرنوشت در دستان کی است؟!
نتانیاهو بی ترس و به گفته خویش مستقلانه، همچنان در دم جنگ می دمد. او که شعبده باز و هنرپیشه ای زبردست است، با وجود در اقلیت بودن رویکروش دایر بر استمرار جنگ تمام عیار تا آخرین لحظه، کماکان فرمانش جاری است. نابودی کامل حماس، کشتن طراحان و مجریان حمله هفت اکتبر، بیمه کردن امنیت همیشگی اسرائیل(اشغالگر) از ناحیه باریکه غزه و به ویژه نابودی اندیشه تشکیل کشور فلسطینی، چهار کلید واژه بی بی طی ۷ ماه اخیر بوده است. ولی برخلاف تصور لیکودی ها، سرنوشت جنگ همچنان در دست آمریکا و بقیه غرب است؛ دستکم تا امروز ۲۳ اردیبهشت.
از پگاه امروز، رسانه های لیکودی و شاید بی بی و اعضای تندرو کابینه جنگی اش در شوک آشکار شدن خبری محرمانه قرار گرفتند: تیم بایدن از بی بی خواسته اند، در ازای ارائه داده های دقیق و به روز جاهای اختفای یحیی سینوار و فرماندهان ارشد حماس و نقشه کامل تونل های استراتژیک، و نیز آزاد شدن همه ربوده شدگان، جنگ در رفح متوقف شود. برای همیشه.
در همین حال پایگاه خبری عبری زبان والا از اوجگیری شکاف میان فرماندهان ارتش اسرائیل(اشغالگر) و بی بی خبر داده است. گویا برآورد فرماندهان ارتش چنین بوده که در ازای دستاوردهای پر هزینه جنگی، کوشش های دیپلماتیک برای آزادی ربوده شدگان نیز انجام گرفته و همطراز با عملیات پیش رود. لازم به یادآوری است که رسانه های مستقل و متمایل به احزاب میانه رو و لائیک، بی بی را متهم به تمرکز برای ادامه دادن جنگ و جلوگیری از دستیابی به توافق به خاطر منافع شخصی سیاسی خود و خانواده اش متهم می کنند. بی بی تا کنون چندبار در آخرین مراحل گفتگوها، مانع رسیدن به توافق آتش بس و مبادله اسرا شده است.
به هر روی با وجود دست و پا چلفتی بودن بایدن و واهمه دمکرات ها از آیپک، در نهایت بخش بزرگی از سرنوشت جنگ به استراتژی ناتو- پنتاگون گره خورده است. به اغلب احتمال، امروزه روز، هیچ رخدادی در کل خاورمیانه و تک تک ۱۶ دولت تشکیل دهنده این منطقه، سرنوشت سازتر از چگونگی پایان نبرد غزه نیست. به گمانم چگونگی پایان این جنگ، سرنوشت بیشتر رژیم های خاورمیانه تا ۲۰۲۶ را تعیین خواهد نمود.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
انقلاب و نظام‌های ایدئولوژیک
تا کنون چند حکومت ایدئولوژیک از راه انقلاب نابود شده و یا تغییر یافته است؟! اتحاد شوروی؟ کوبا؟ کره شمالی؟ طالبان نخست(مقطع اول)؟ عراق بعثی؟ سوریه بعثی؟ چین مائو؟. به اغلب احتمال، نظام های ایدئولوژیک تا سرحد امکان، با ابزار خشونت، زمینه شکل گیری برای هیچ انقلابی را فراهم نمی کنند. چرا که این گونه نظام ها فرصت تکوین، استقرار و استمرار رهبری و در عین حال تکوین حزب و یا سازمانی فراگیر، به مثابه اپوزیسیون متشکل به مخالفین خود نمی دهند. این درحالی است که رهبری و گسترش اندیشه ملی‌گرایی، دو عنصر، از پنج عنصر حیاتی، برای موفقیت هر انقلابی می باشند. بر پایه پیشینه تاریخی، حمله فراگیر خارجی، ریزش دومینوار درونی ستون های حکومت و کودتا، سه پدیده ای هستند که تا کنون درصد بسیار بالایی از علل تغییر حکومت های ایدئولوژیک بوده اند. از جمله بنگرید به سرنوشت رژیم های ایدئولوژیک اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی، امارت اسلامی افغانستان، مصر و عراق.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
ارزیابی استراتژيک توان اسرائیل(اشغالگر)
اسرائیل(اشغالگر) از منظر ژئواستراتژیک با سه چالش کلان روبرو است:
۱- محصوریت
اسرائیل ۲۷۰ درجه توسط ملت-دولت های عرب تحت محاصره دائمی جغرافیایی است. لبنان، سوریه، اردن، مصر و عربستان(در خلیج عقبه) و غزه و کرانه باختری، با این دولت همسایه اند. هم چنین این دولت در خاورمیانه و شمال آفریقا، فاقد عقبه جغرافیایی است؛
۲- گسل جمعیتی
دستکم ۲۲٪ جمعیت اسرائیل عرب تبارند. هم چنین به دلیل زایش بالای اعراب، به اغلب احتمال درصد آنان در ترکیب جمعتی این دولت تا پایان سده ۲۱ از عبری زبانان پیشی خواهد گرفت. افزون بر این، بخشی از جمعیت اسرائیل را مارونی ها، ارامنه، چرکسی ها، کردها، دروزی ها و فرقه های مسیحی تشکیل می دهند. نایکپارچگی مردمی اسرائیل، تا ۲۰۵۰، مهمترین چالش درونی این دولت خواهد بود؛
۳- افکار همگانی
افزون بر فضای غالب برملت های عضو اتحادیه عرب و همکاری اسلامی که دستکم خواهان تشکیل کشوری مستقل برای فلسطینی ها هستند، گرایش کلی افکار عمومی جهانی نیز در حال سوگیری به همین سمت و سو است؛
کوتاه آن که اسرائیل(اشغالگر) بین ملت های خاورمیانه تنها مانده و از منظر ژئواستراتژیک در انزوای جغرافیایی است.
با وجود این، اسرائیل از چندین برتری استراتژیک چشمگیر نیز نسبت به دشمنانش برخوردار است:
۱- نفوذ دیپلماتیک
افزون بر ایالات متحده که دفاع همه جانبه از اسرائیل را سرلوحه سیاست خارجی- دفاعی قرار داده است، برای ۳۲ عضو ناتو نیز پشتیبانی از بقای اسرائیل (اشغالگر) تعریف شده است. هم چنین فدراتیو روسیه، چین، هند و دیگر قدرت های بزرگ، استمرار بقای اسرائیل جا افتاده است؛
۲- توان نظامی
اسرائیل(اشغالگر) دارای سیستم جنگی سازمان یافته ای در هر چهار حوزه هوایی، دریایی، زمینی و سایبرنتیک است. هم چنین در شمار ۹ دولت دارنده تسلیحات با زرادخانه هسته ای است؛
۳- توان اقتصادی
اسرائیل با بیش از ۵۵۰ میلیارد دلار تولید ناخالص داخلی، با وجود جمعیت ۸/۷ میلیونی در رتبه ۱۳ ام جهانی است. هم چنین در خاورمیانه تنها کشور توسعه یافته جا افتاده می باشد. با چنین چشم اندازی دارای نفوذ توانمند فراگیر جهانی است؛
۴- نفوذ فرهنگی- رسانه ای
به هر روی اسرائیل با کمک لابی های قدرتمند یهودی دارای بالاترین و فراگیرترین نفوذ فرهنگی- رسانه ای است.
نتیجه سنجش و ارزیابی ضعف ها و توان های این دولت، در چند گزاره خلاصه می شود:
نخست آن که دولت اسرائیل به دلیل محصوریت جغرافیایی توسط دولت های عرب، ناگزیر به خروج از این تنگنا است. دیباچه چنین خروجی تن دادن این دولت، به تکوین کشور مستقل فلسطینی است. این نخستین سنگ بنای شراکت با دولت های این منطقه است. دوم آن که لازمه استمرار پشتیبانی قدرت ها از موجودیت این دولت نیز تن دادنش به برخی الزامات، مانند همکاری و همبستگی با همسایگان و زدایش منابع تنش‌های مزمن است. سوم این که با وجود فرآیند پرشتاب گسترش نفوذ منطقه ای و جهانی، اقتصادهای نو ظهور منطقه ای مانند ترکیه، امارات، عربستان، قطر و...، اسرائیل ناگزیر خواهد بود برای حفظ جایگاه جهانی خویش، در پی تشکیل اتحادیه تجاری منطقه ای با همین دولت ها باشد.
دور بودن امروز دولت واپسگرای نتانیاهو و لیکود از چنین رویکردهای مسالمت جویانه ای، بستری در جهت بازنشستگی و به حاشیه رفتن آنان است. تا جایی که به ماتریس توانها و فتورهای اسرائیل بر می گردد، نابودی آن تا آینده دیدپذیر، کمتر محتمل است، ولی وقوع تغییرات و رویکردهای چشمگیر، پدیداری است که به زودی همه در تل آویو شاهد آن خواهند بود.
#یدالله_کریمی_پور
@karimpour_k
چند پرسش از سردار سرلشگر رشید
سردار سرلشگر رشید فرمانده قرارگاه مرکزی خاتم الانبیا(ص) گفته است: متأسفانه برخی از اساتید دانشگاه و روشنفکران مغالطه کرده‌اند که جمهوری اسلامی ایران، گفته ما می‌خواهیم اسرائیل غاصب را نابود کنیم؛ در حالی که رهبری و مقامات جمهوری اسلامی همیشه گفته‌اند که جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک نظام سیاسی به کمک همه دولت‌ها و ملت‌های مسلمان باید اسرائیل غاصب و متجاوز را که قبله اول مسلمین و سرزمین ملت مسلمان فلسطین را اشغال کرده، شکست دهد و نابود کند. چیزی که برای فرماندهان ارتش اسرائیل آزار دهنده است و مایه کابوسشان است، همین شکننده بودنشان است./ روزنامه ایران/
پس معلوم می شود که جمهوری اسلامی مسئولیت نابودی اسرائیل غاصب را نمی خواهد و از همان آغاز نخواسته است این بهر را به تنهایی بر دوش کشد؛ بلکه قرار بوده و هست که جمهوری‌اسلامی به کمک همه دولت ها و ملت های مسلمان، اسرائیل(اشغالگر) را شکست داده و نابود کند. از جناب دکتر رشید که دارای درجه Ph.D در جغرافیای سیاسی و ژئوپلیتیک است، در همین ارتباط چند پرسش دارم:
۱- جمهوری اسلامی با کمک کدامین ملت-دولت های مسلمان، غاصب قبله اول مسلمین را نابود خواهد کرد؟
۲- با فرض پذیرش گزاره جناب دکتر رشید، مبنی بر شکننده بودن ارتش اسرائیل (اشغالگر)، آیا این گزاره با گزاره دیگر ایشان مبنی بر این که آمریکا و اروپا، رایگان هر امکاناتی را که رژیم صهیونیستی نیاز داشته باشد، در اختیارش قرار می دهند، حتی بمب اتم، سازگار و ممکن الوقوع است. چنان که به گفته ایشان، آمریکا و ناتو در عملیات وعده صادق، با ۲۴۰ جنگنده به اسرائيل(اشغالگر) کمک کردند؛
۳- از هنگام تشکیل این دولت تا کنون، چندین جنگ و نبرد در جهت حذف یا کاهش توانش به منصه ظهور رسیده است. از جمله جنگ های پنجگانه، چرا بی یا کم نتیجه بوده اند؟
۴- امروز ۱۶۵ کشور از مجموع ۱۹۳ دولت ملل متحد این رژیم را به رسمیت شناخته اند. یعنی حدود 85% دولت ها. از جمله هر ۵ عضو شورای امنیت، همه اعضای G.7، تمام ۳۲ عضو ناتو و ۲۷ عضو اتحادیه اروپایی. جناب شما متخصص جغرافیای سیاسی و استراتژیست هستید، به گمانتان در آینده بر ۲۸ کشوری که تا کنون این دولت را به رسمیت نشناخته اند، که ۲۴ دولتش عضو همکاری اسلامی هستند، افزوده خواهد شد؟! آیا این ملت-دولت ها آماده همکاری با جمهوری اسلامی در جهت نابودی این رژیمند؟!
۵- امروزه روز این دولت ۷ ماه است در جنگ است. گروه ها، سازمان ها و دستجات متعددی همچون حرب الله، انصارالله و...تصمیم به مقاومت در برابر این رژیم گرفته اند. جهانیان هم در بیشتر کشورها علیه خشونت اسرائیل برخاسته اند، به گمان جناب شما به عنوان یک استراتژ، نتیجه چه خواهد شد؟ چرا ملت-دولت های مسلمان در برابرش نمی ایستند؟! نتیجه پایانی این معرکه چه خواهد بود؟!
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
روسیه؛ غرق در اوکراین و حذف از قفقاز
البته که شرایط جنگ در اوکراین، با وجود کشته و مجروح شدن 1000 تن (در جبهه روسیه)در شبانه روز، به سود ولادیمیر پوتین در جریان است. ولی چیرگی های نقطه ای در باختر دنیپر، گویای چه پیروزی های استراتژیک جهانی برای کرملین، به ویژه در قفقاز بوده است؟!
همین دو ماه پیش بود که پاشینیان در ایروان، بالاخره پس از کش و قوس های متعدد، فرانسه، یونان، آمریکا و غرب را برگزیده و تکیه گاه قرار داد. از دیروز 13 اردیبهشت( 3 می) نیز اعتراضات گسترده در تفلیس پایتخت گرجستان علیه لایحه "نفوذ خارجی" که معترضان آن را الهام گرفته از روسیه می دانند، آغاز شده است. تمرکز گرجی ها بر پیوستن به اتحادیه اروپایی و گریز از فشار تاریخی مسکو است. در حالی که این اتحادیه تصویب این لایحه را صخره ای در راه چشم انداز پیوستن تفلیس به اتحادیه می داند. به هر روی، روح حاکم بر ملت گرجستان، پیوستن به ناتو و اتحادیه اروپایی می چرخد. آنان اشغال اوستیای جنوبی و آبخازیا توسط فدراتیو روسیه را فراموش نکرده اند. این در حالی است که دستکم از یک دهه پیش، باکو با اتکای همه جانبه بر آنکارا و تل آویو و بازی ظریف با مسکو، دیگر برای همیشه از دسترس استراتژیک کرملین بیرون رفته است.
به اغلب احتمال در حالی که ولادیمیر پوتین بیشتر تمرکزش را بر جبهه اوکراین قرار داده است، ناتو، اتحادیه و ترکیه، روز به روز چادرهای خود را در قفقاز جنوبی بیش از پیش برپا می کنند. به گمانم فدراتیو در حال از دست دادن همیشگی این منطقه فرا استراتژیک است.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
شکنجه صفوی
نه تنها باورم نشد که مو بر تنم سیخ گشت و شقیقه هایم داشت می ترکید. به هر روی از ته دل برای نوشتن این یادداشت نقلی از همه شما پوزش می خواهم. ولی نمی‌دانم چرا به رغم ناپسند بودنش ناچارم آن را نقل کنم:
به اغلب احتمال در دوره صفوی با دستکم طی حکومت چند فرمانروا، مانند شاه عباس و شاه صفی، شکنجه های عجیب و غریب رواج یافته بود. مثلا گروهی زنده خوار مامور بودند که تنها با اشاره شاه بر سر متهم یا مغضوب ریخته و زنده زنده اجزای بدنش را بخورند. گفته شده که چیگین ها حدود ۴۰ تن بودند که با اشاره شاه بر سر فرد مورد نظر ریخته و یکی گوش ها، دیگری بینی، سومی لب ها و خلاصه هر کدام یکی از اجزای بدن مخالف را کنده و آهسته آهسته می خوردند. این گروه همیشه ملازم شاه عباس و...بوده و اورا همراهی می کردند.کریم نجفی برزگر، متخصص تاریخ صفوی نوشته است، بسیاری از این اعمال، تحت عنوان گسترش شیعه و اسلام توجیه می شد. به طور کلی صفویان تمایل داشتند که مشروعیت فرمانروایی خود و جانشینانشان را با اسلام توجیه کنند(Karim Najafi Barzegar, Mughal-Iranian Relations: During Sixteenth Century, Published by Indian Bibliographies Bureau, 2000, p. 211). نصرا... فلسفی با استناد به اسناد معتبری مانند «خلاصةالتواریخ» نوشته قاضی احمد بن شرف‌الدین، «روضة الصفویه» و «تاریخ عباسی»، وجود گروه زنده خوار چیگین را محرز دانسته است. از جمله ژان شاردن جهانگرد فرانسوی دوره صفوی، نقل کرده‌است:
«روزی، چند نفر را در نزد شاه صفی شمشیر می‌زدند. محمدتقی، از اهالی گناباد، که منجم دربار بود، حضور داشت و برای این که وحشیگری‌ها را نبیند چشمانش را بسته بود. شاه صفی متوجه این موضوع شد و بلافاصله دستور داد تا چشمان محمدتقی را از حدقه درآورند.»( تاریخ و جغرافیای گناباد، سلطان حسین تابندهٔ گنابادی، چاپ اول: ۱۳۴۸ خورشیدی، چاپ دوم: ۱۳۷۹، انتشارات حقیقت، تهران. ص۲۵۴). از آن معتبرتر نقل کتاب مشهور «عالم‌آرای عباسی» است؛ مولف نوشته است: جارچی‌باشی با دست خود ریش «شمس‌الدین‌پاشا» را کَنْد و ضمن آن، با اظهار کلماتی تحریک‌آمیز، شاه صفوی را واداشت که به شکنجه وحشیانه او و خانواده‌اش فرمان دهد و جلادان شاه، در اجرای فرمان او، چنان وحشیگری را از حد گذراندند که حتی به فرزند خردسال شمس‌الدین پاشا هم رحم نکردند.
از دیگر شکنجه‌ها و مجازات‌های دوران صفوی، زنده‌زنده کندن پوست مجرمان و مخالفان و پُرکردن پوست آنان با کاه یا آویزان کردن مخالفان و انداختن آنان جلوی سگ‌های آدم‌خوار بود. همچنین کندن اعضای بدن مخالفان، ریختن سرب داغ در گلوی مجرمین، جوشاندن مجرمین در روغن جوشان، ریختن باروت در لباس مجرم و منفجرکردن آن از دیگر شکنجه‌های رایج در آن دوران بود.
البته برخی این نقل ها را مردود دانسته و یا به توجیه زمانی آن پرداخته اند. شماری نیز ضمن پذیرش واقعیت اینگونه شکنجه ها آن را میراثی مغولی پنداشته و شیعه و اسلام را مبری از آنها دانسته اند.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
اگر جنگ غزه پایان نیابد
بیشتر شرایط برای پایان یافتن جنگ اسراییل- حمس تجميع یافته اند. چنان چه به همین زودی ها آتش بس در غزه برقرار نشود، به اغلب احتمال باید در انتظار استمرار رخدادهای زیر بود:
۱- تداوم و گسترش اعتراضات در اسرائیل(اشغالگر)؛
۲- تداوم و بلکه گسترش اعتراضات در ایالات متحده و سرایتش به دیگر جاها؛
۳- عقیم ماندن صلح ابراهیم؛
۴- عقب ماندن بایدن از ترامپ در افکار عمومی ۶ ایالت کلیدی؛
۵- کاهش و بلکه قطع کمک های جنگی به اسرائیل تا ۷ هفته آینده؛
۶- آغاز تکوین روند به رسمیت شناختن کشور فلسطینی؛
۷- کاهش پشتیبانی جهانی و دولت های عرب از حمس؛
۸- استمرار نا امنی کشتی رانی در تنگه باب المندب و پیامدهای بزرگ آن؛
۹- بالا رفتن احتمال تنش و بلکه آشوب در چند کشور عرب؛
۱۰- افزایش فشارهای نهادهای حقوقی بین المللی بر اسرائیل و نتانیاهو؛
۱۱- تداوم تمرکز کمتر ناتو بر جبهه اوکراین؛
۱۲- تعمیق نفوذ چین-روسیه در کشورهای مسلمان- عرب و بین فلسطینی ها.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
چرا در دانشگاه های ایران نه؟!!
از سه روز پیش اعتراضات و تحصن های دانشجویی در آمریکا-اروپا را سخت پیگیرم. چه شور و شوق و غوغا و بگیر و ببندی. اعتراض های دانشجویی در دانشگاه های جهانی ایندیانا، نورث ایسترن، ییل، تگزاس، هاروارد، نیویورک، جورج تاون، امرسون، کالیفرنیای جنوبی، اموری درجورجیای آتلانتا، پاریس و ...علیه اسرائیل و استمرار جنگ غزه، همچنان که از تلویزیون دارم می بینم، ادامه دارد. بی وقفه و پر شر و شور. زن و مرد، استاد و دانشجو، سیاه و سفید و اسپانیولی و آسیای شرقی و خاورمیانه ای، با مشتان گره کرده و فریاد زنان بر سر نتانیاهو وگاه حمس. ولی چرا کمترین صدایی از این گونه فریادهای خود جوش و غیر حکومتی در دانشگاه های جمهوری اسلامی نیست؟! چرا دانشگاه های جمهوری اسلامی اعم از دانشجو و استاد و ...در این معرکه جهانشمول برکنارند، لالمونی گرفته اند و حتی حوصله جدی پیگیری و تفسیر و تحلیل تحولات جنگ را هم به خود نمی دهند؟!
رهبران و مدیران جمهوری اسلامی نمی خواهند به کند و کاو در باره این خاموشی همگانی دانشگاه ها بیندیشند؟! یا پاسخ آن را وجدان کرده اند؟!تا جایی که به احساس و تلقی کنونی من بر می گردد، هیچ عاملی نخواهد توانست بدنه انسانی دانشگاه های جمهوری‌اسلامی را در مسیر استراتژی حکومت وتبلیغات رسانه ملی قرار دهد. قهر سیاسی دانشگاه هزاران نکته در خود نهفته دارد.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
نقش مدیریت و رهبری
همان گونه که سفیر عثمانی پیش بینی کرده بود، امپراتوری صفوی به رغم شکوه و فراخنایش با ورود سپاه افاغنه فروپاشید. متعاقب آن روس و عثمانی و...مشغول بلعیدن ایران شدند. ولی چرا این امپراتوری شکوهمند به سرعت برق و باد فروپاشید و از آن مهم‌تر چرا با سرعت نور دوباره احیا شد؟! هیچ پاسخی کامل تر از نقش رهبری و مدیریت نمی تواند توجیه گر واقعی این دو رخداد باشد. همان گونه که شاه سلطان حسین در اوج ناتوانی و بی عرضگی ایران را به دست خود تسلیم کرد، نادر با بازسازی همان نیروهای تحقیر یافته، شکست خورده، پراکنده، خرافات زده و نابسامان، طی مدتی بس کوتاه، با شکست دادن پیاپی افغان های هوتکی، امپراتوری عثمانی، روسیه و ... ضمن بازپس‌گیری سرزمین های از دست رفته و احیای یکپارچگی ایران، ثابت کرد که برترین عنصر در کشورداری و پاسداری از یکپارچگی ملی-سرزمینی، چیزی نیست مگر رهبری و مدیریت. عناصر دیگر تنها و بیشینه نقش ابزاری دارند.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
واقعگرایی سیاسی
صبح امروز چهارشنبه ۵ اردیبهشت ۱۴۰۲، برابر با ۲۴ اپریل ۲۰۲۴، رهبر انقلاب در دیدار با کارگران در ارتباط با فلسطین و مقاومت فرمودند:
"به جبهه‌ی مقاومت میگویند تروریسم. میگویند شما چرا از فلسطین حمایت میکنید؟ حالا امروز که همه‌ی دنیا دارند از فلسطین حمایت میکنند. در خیابان‌های کشورهای اروپایی، در خیابان‌های واشینگتن و نیویورک مردم راه می‌افتند از فلسطین حمایت میکنند، شعار به نفع فلسطین میدهند. مخصوص ما که نیست حالا. میگویند از حزب‌الله چرا حمایت میکنید؟ یک موردی را نشان دادند که پرچم حزب‌الله را در یکی از خیابان‌های یکی از شهرهای آمریکا بلند کردند، مردم دارند در دنیا حمایت میکنند از اینها. اینها مقاومت‌اند، اینها غیرت‌اند، اینها ضدظلم‌اند.
فلسطینی دارد از خانه‌ی خودش دفاع میکند، خانه‌ای غصب شده، خانه‌ای که به زور از او گرفته شده، شهرک‌نشین صهیونیست به پشتیبانی پلیس خبیث رژیم صهیونیستی می‌آید باغ طرف را، مزرعه‌ی طرف را، خانه‌ی مسکونی طرف را با بولدوزر صاف میکند برای اینکه آنجا شهرک بسازد، فلسطینی دارد از خانه‌ی خودش دفاع میکند. او تروریست است؟ جبهه‌ی مقاومت تروریست است؟ تروریست آن کسی است که اینها را بمباران میکند. این فاجعه‌ای که اینها آفریدند، البته به جایی هم نرسیدند و به جایی هم نخواهند رسید". به عنوان یک واقعگرا در سیاست، در باره رویکرد رهبر معظم دو اِن قُلت دارم؛ امید است که خوانده شود:
۱- فرض می گیریم این گزاره که همه دنیا دارند از فلسطین حمایت می کنند، درست باشد؛ ولی اثبات َشی نفی ما عدا نمی کند. درست است که بیشتر ملت-دولت ها و جامعه جهانی خواهان زدایش ستم از فلسطینیان هستند، ولی در همان حال، کمتر ملت-دولتی هست که خواهان محو اسرائیل(اشغالگر) باشد. آری صحیح، اسرائیل به دلیل آن که تا کنون حاضر به پذیرش قطعنامه ۲۴۲ شورای امنیت(مصوب ۲۲ نوامبر ۱۹۶۷) نشده و تن به تشکیل کشور فلسطینی نداده، اشغالگر است. ولی همین دولت تحت رسمیت ملل متحد بوده و دستکم ۱۶۵ کشور موجودیتش را پذیرفته اند. پس هم به عنوان دولت تحت پذیرش رسمی جهانی است و هم اشغالگر است؛
۲- هنگامی که از همه دنیا سخن می گوییم، جدا از آرمان ها، ایده آل ها و هدف دیرباز جمهوری اسلامی در باره نابودی اسرائیل(اشغالگر)، چند ملت دیگر چنین هدفی را در دستور کار قرار دارند؟! کدام ملت ها را می شناسید که با وجود تکوین کشور فلسطینی، همزمان خواهان محو اسرائیل هم باشد؟!
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
بهترین همسایه ایران
از هر دو دیدگاه استراتژی ملی و استراتژی نظامی، پاکستان بین ۱۵ کشور همسایه، می تواند بهترین متحد درازمدت متحد ایران و ایرانیان باشد. این گزاره ای گذرا نیست، بلکه ریشه در جغرافیای استراتژیک داشته است. چرا؟!
۱- نخست آن که تمرکز کانونی پاکستان بر هند است و به همین دلیل، آرایش نظامی بنیانی خود را در جهت مرزهای خاوری خود سامان داده است؛
۲- تمرکز بعدی اسلام آباد بر افغانستان متمرکز بوده است. زیرا دولت های مستقر در کابل پس از عبدالرحمان خان، همواره مخالف خط مرزی بین دو کشور بوده اند (خط دیورند). طالب ها نیز از پذیرش این مرز امتناع ورزیده اند؛
۳- سوم آن که گرایشات استقلال خواهانه در ایالت بلوچستان پاکستان به عنوان پهناورترین ایالت این کشور(۵۶٪ سرزمین) زنده و رو به اوجگیری است. گرچه این گرایش بین بلوچ های ایران کمرنگ تر است، ولی دو کشور را در جهت کاهش تنش در این منطقه بسیار گسترده، ناگزیر به هماهنگی استراتژیک کرده است. کوتاه آن که از دیدگاه اسلام آباد، مرزهای باختری اش با ایران، حیاط خلوتی استراتژیک محسوب می شود؛
۴- چهارم این است که پاکستان بین ۹ کشور دارنده رسمی تسلیحات هسته ای، رتبه پنجم را داراست. اتحاد آرمانی تهران-اسلام آباد، چتر اتمی پاکستان را بر فراز ایران خواهد کشاند؛
۵- دو بازار کلان ایران و پاکستان، با فرض کردن جا افتادن روند توسعه یافتگی دو ملت، گیراترین وزنه از منظر توسعه یافتگی محسوب می شود؛
۶- دالان های جهانی- منطقه ای بین دو کشور، از پتانسیل پیوند جمعیت ۲/۳ میلیاردی اروپا-شبه قاره برخوردار است(کریدور خاوری- باختری)؛
۷- هفتم آن که با احتمال تکوین و فعال شدن اتحادیه کشورهای اقیانوس هند، ایران و پاکستان به دلیل همسایگی و اشراف بر شمال این اقیانوس و شاخه ها و شاخک های حیاتی بحر مکران و خلیج فارس، همچنین با فرض نوسازی سواحل و بنادر همجوار دو کشور، احتمال توسعه یافتگی کرانه های مکران بس فزونتر خواهد شد.
لازم به یادآوری است که دو کشور در یک زون فرهنگی قرار دارند(لطفا سرود رسمی پاکستان را که فارسی است گوش دهید). همین عنصر زمینه پیوستگی و همبستگی دو کشور را محقق خواهد ساخت. هم چنین ایران در درازای تاریخ خود، هرگز از ناحیه جنوب خاوری(شبه قاره) مورد حمله قرار نگرفته است. شوربختانه با وجود دهها دلیل جا افتاده و بارها منتشر و نقل شده، طی ۴۵ سال اخیر مناسبات دو ملت به نسبت توان هایشان، بس ناچیز بوده است. چرا؟!!
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
زمانش فرا رسیده است
امروزه روز بیشتر زمینه های ممتاز گفتگو در جهت حل وفصل جامع مسائل بین ایران-آمریکا مهیا است. نخست آن که این گفتگوها و توفیق آرام آرامش، در جریان مبارزه سخت انتخاباتی، آبی حیاتی به کشتزار دموکرات ها به رهبری بایدن در برابر ترامپ کله شق است. دوم آن که کنگره و هاوس در برابر حوثی ها کلافه شده و سر در گم هستند و سخت نیازمند دخالت جمهوری اسلامی مانده اند. سوم آن که نگرانی های غرب و منطقه در اتمی شدن جمهوری اسلامی رو به اوجگیری بوده و چنین گفتگوهایی مزید خوش‌بینی جهانی را فراهم خواهد آورد. چهارم آن که با تصویب کمک بیش از ۶۰ میلیارد دلاری آمریکا به کیف، تمرکزها بر اوکراین و دور سازی حامیان تصوری کرملین، به ویژه تهران از این معرکه و مهلکه سخت است. پنجم آن که عزم جهانی برای به رسمیت شناختن کشور فلسطینی برگشت ناپذیر بوده و در این مسیر همراهی جمهوری اسلامی راه را کوتاه کرده و دست نتانیاهو را در پیشگیری از این هدف، بازخواهد داشت. ششم آن که آمریکا و ایضا ناتو به هیچ روی در صدد گسترش میدان غزه و خاورمیانه ای کردن جنگ نبوده و در این جهت خواهان همیاری تهران می باشند. هفتم آن که رصد آن چه در افغانستان می گذرد، بدون ورود ایران ناممکن می نماید. هشتم آن که آرام سازی منطقه تبدار قفقاز جنوبی، بی همکاری ایران چندان میسر نخواهد بود. نهم آن که بر خلاف دیدگاه های نامعقول، حفظ ثبات ایران در دستور کار ناتو و آمریکا بوده و لیبیایی، سوری و سومالیایی شدن ایران اوراسیا را سخت تحت تاثیر قرار خواهد داد. دهم آن که بشار اسد راه مذاکره با آمریکا و سازش با واشنگتن را در پیش گرفته و به اغلب احتمال به زودی گفتگو بین دمشق-واشنگتن آغاز خواهد شد. بدین ترتیب بزرگترین همکار جمهوری اسلامی راهش را از تهران جدا می کند.
بنابراین بر واشنگتن و تهران است که بیشینه طی هفت ماه آینده گفتگوهای برونرفت از بن بست در مناسبات را با رویکرد مثبت در دستور کار قرار دهند. به گمانم شورای عالی امنیت و سپاه، توانایی جلوگیری از مداخلات ناصواب فدراتیو روسیه را دارند.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
خاورمیانه بر لبه پرتگاه
یادداشت امروز نیویورک تایمز در باره استراتژی خاورمیانه ای بایدن بخردانه به نظر می رسد. در این که استراتژی بایدن باعث شده جنگ غزه طی ۶ ماه گذشته در همان جغرافیا محدود بماند، گمانی نیست. با این همه واشنگتن در حل وفصل ریشه ای تکوین جنگ ناموفق بوده است. مثلا با این که عزم جهانی برای به رسمیت شناختن کشور فلسطینی محرز است و حتی کاخ سفید نیز بارها آن را پذیرفته، در شورای امنیت با بهره گیری از حق وتو، پاسخ مثبت ۱۲ عضو دیگر را ملغی کرد. این در حالی است که حتی بریتانیا و سوئیس حاضر به دادن رای منفی به آن نشدند. در شگفتم که چرا بایدن با استمرار سیاست یکی به نعل، یکی به میخ، می کوشد همچنان خاورمیانه را در لبه پرتگاه نگاهدارد.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
بیچاره پوتین
مائو در همه عمر مبارزاتی و حکومتمداری، به گونه هایی زیر سایه رهبران اتحاد جماهیر شوروی بود. از استالین تا برژنف. طی دوره دیکتاتوری مائویی، چشم پکن به پشتیبانی مسکو دوخته شده بود. وقتی هم مائو وجدان کرد که آبی از روسیه برای چین گرم نشده و از پشمش کلاهی دوخته نمی شود، به مسکو پشت کرد؛ سهل است که شوروی را امپریالیست خواند. آن هم امپریالیستی جوانتر و خشن تر از واشنگتن. به هر روی روسیه قبله مائو ماند، گرچه گاه‌گاهی به آن پشت می کرد.
ولی طی ۴۴ سال اخیر اندک اندک ورق به سود چین برگشت. در حالی که سوسیالیسم طراز مسکو به بن بست خورد و به فروپاشی بزرگ انجامید و اتحاد شوروی از جایگاه ابرقدرتی به هشتمین یا نهمین قدرت اقتصادی فرو افتاد، چین در اقتصاد دنیا دوم شد و سخت است که تا ۱۰- ۱۲ سال دیگر واشنگتن را پشت سر ننهد. اینها را گفتم تا به دیدار دیروز شی ژینپینگ و ولادیمیر پوتین نگاهکی بیندازم. آنانی که کلیپ های دیدارهای این دو را خوب دیده اند، بس بعید است به عجز و خواری ولادیمیر پی نبرده باشند. از اول تا آخر این فیلم ها، سخن نمای بدن پوتین از درماندگی و بیچارگی پوتین حرف ها در بر داشت. البته کاری به دامنه امتیازات تازه ای که پوتین به خاطر اندکی بهبود در شرایط اقتصادی فدراتیو داد، کاری ندارم. ولی هر چه هست به خوبی نشانگر آن است که روسیه در چنگال چینی ها گرفتار شده است. وقتی ولادیمیر برای دریافت چند گلوله توپ بیشتر مجیزگوی دیکتاتوری چون کیم جونگ اون می شود، چرا در برابر شی ژینپینگ سر خم نکند؟!!
ولی به هر روی پکن برنده نهایی نبرد روسیه-اوکراین- ناتو است. آن جا که به دلیل تمرکز مسکو بر خارکیف و کیف، ناگزیر خواهد بود دستان چینی ها را در نورسلطان، تاشکند، بیشکک و عشق آباد باز گذاشته و این حیاط خلوت ۲۰۰- ۳۰۰ ساله روس ها را دو دستی تقدیم چینی ها کند. من که می گویم بیچاره پوتین، غصه دار و درمانده ملت روس از پس استراتژی ندانی کرملین نشین ها.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
شکست بزرگ قفقازی
باور داشتن به این که قفقاز جنوبی پس از اروپای خاوری چشم اسفندیار فدراتیو روسیه بوده، برای ژئوپلیتیسین ها از آفتاب روشن تر است. بر پایه واقعیت های ژئوپولیتیک تاریخی، از ۲۳۰ سال پیش بدین سو هرگاه روس ها در قالب تزاری و شوروی سوسیالیستی، حتی اندکی نسبت به قفقاز تمرکز خود را از دست داده اند، سیلی محکمی خورده اند. به گمانم نقش قفقاز جنوبی برای فدراتیو روسیه بی شباهت به تایوان برای چین نیست؛ و این پدیده ای است که اندک اندک در حال رخ دادن است. باکو از سال ها پیش مناسبات استراتژیکش را با مسکو به سود آنکارا کاهش داده است. تفلیس نیز از بن و پایه (مردمی)سال ها پیش از مسکو خداحافظی کرده بود. حال نوبت به ایروان رسیده که روسیه ولادیمیر را به همکار درجه دو خود تبدیل کند. اینک واگرایی ایروان از مسکو از حد و مرزهای امنیتی در قالب اخراج قاطعانه مرزداران پوتین و خداحافظی با تسلیحات روسی، به عرصه اقتصاد رسیده است. ایروان که از ۲۹ مارس امسال تراکنش های مرتبط با کارت های بانکی روسیه را متوقف کرده بود، اکنون با شگردهای گوناگون می کوشد پیوندهای اقتصادیش را از روسیه کم کم کنده و آن را به سمت غرب بکشاند. سهل است که روس ها را از جایگاه نخست در مبادلات تجاری، به رتبه های سوم و چهارم کشانده است. آشکار است که چنین رویکردی خشم مسکو را در بر داشته است. به گونه ای که ماریا زاخارو ایروان را به کرنش در برابر غرب متهم کرده و ارمنستان را به تهدیدات ضمنی کشورش سوق دهد. ولی دیگر کار از کار گذشته است. ایروان نه تنها نسبت به مسکو واگرایی در پیش گرفته، که چهار نعل در امور دفاعی، مناسبات دیجیتالی، خطوط ریلی و هواپیمایی و... در پی استحکام مناسبات تو در تو با غرب، به ويژه فرانسه، یونان و آمریکا و چک برآمده است.
کمترین گمانی نیست که روسیه پس از بیش از دو سده باید از جایگاه نخست قفقازی، به رتبه دستکم سوم، پس از غرب و ترکیه، قناعت کند. برای ژئوپلیتیسین ها این تغییر حاوی دهها نکته در خور تعمق و کاربردی است.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
نتانیاهو می تازد و می بازد
دیشب بی بی طی بیانیه ای ضمن اشاره تلویحی به تحریم بسیار محدود تسلیحاتی آمریکا، به خاطر حمله به رفح خاوری گفت: اگر ناگزیر باشیم مانند ۷۶ سال پیش تنها ایستاده و تنها خواهیم جنگید و به یاری یهوه پیروز می شویم. این در حالی است که حتی جان کربی، سخنگوی شورای امنیت ملی آمریکا گفته است: انجام عملیات بزرگ اسرائیل در رفح، هدف اسرائیل(اشغالگر) و یا آمریکا برای شکست حماس را عملی نمی کند. همین دیروز بود که مجمع عمومی ملل متحد قاطعانه با تشکیل کشور فلسطینی و عضویتش به عنوان ۱۹۴ امین واحد مستقل سیاسی سازمان ملل موافقت کرد. البته اتحاد نظر ۱۴۵ کشور در این باره با تمسخر اسرائیل و نیز رای مخالف آمریکا و ۷ عضو دیگر مواجه شد. ضمن آن که این اتفاق نظر، فاقد هر گونه وجاهت قانونی و عملی است. ولی بالاخره غرب ناگزیر است اسرائیل را وادار به تسلیم کرده و تل آویو را وادار به پذیرش راه‌حل دو دولتی نماید. چرا؟!
همین امروز وزارت دفاع روسیه اعلام کرد که واحدهای نظامی اش، شهرک های بوریسیوفکا، اوگورتسوو، پلتنفکا، پیلنابا و استرلچیا در خاور خارکیف را تصرف کرده و خیز خود را برای اشغال کلانشهرخارکیف آغاز کرده اند. هم چنین جمهوری خلق چین نیز افزون بر نفوذ در جزایر کلیدی سلیمان، همین هفته طی سفر رئیس دولتش به بوداپست، با مجارستان در قلب اروپا قرارداد درازمدت همکاری و دوستی امضا کرد. به گمانم به رغم جار وجنجال بی بی، رویکرد غرب بر ایجاد فضای آرامش و صلح در خاورمیانه استوار است. آمریکا و ناتو نمی توانند با پیروی دائمی از اهداف نزدیک به محال خاورمیانه ای نتانیاهو، میدان های اصلی رقابت و درگیری جهانی، شامل دریای چین جنوبی، اروپای خاوری و فلات قاره اقیانوس منجمد شمالی را رها کنند. درست به همین دلیل، به اغلب احتمال، بنی گانتس نامزد مد نظر واشنگتن و لندن برای جانشینی بی بی در تل آویو است. در واقع بنیامین نتانیاهو از دیدگاه واشنگتن، تازنده بازنده ای بیش نیست.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour
بشار به کجا چشم دوخته است؟!
چرا طی ۷ ماه گذشته، بشار اسد نسبت به جنگ در غزه رویکرد و بلکه موضعی روشن و دقیق از خود بروز نداده است؟ چرا جبهه دمشق در مبارزه با اسرائیل مانند یمن و لبنان(حزب الله) چندان فعال نبوده است؟! به گمانم اسد و مدیران بعثی حاکم بر دمشق پی برده اند که تنها با پشتوانه فدراتیو روسیه و جمهوری اسلامی نخواهند توانست کشورشان را از کمتر توسعه یافتگی مزمن نجات بخش باشند. به گمانم بیشینه تا پایان سال جاری نشانه های سه تحرک نوین از بشار و بعثی ها نمایان خواهد شد:
۱- تقویت مناسبات با غرب؛
۲- ارتقای روابط با کشورهای عرب حوزه خلیج فارس و حتی ترکیه؛
۳- محدود سازی کمرنگ فعالیت جمهوری اسلامی.
به هر روی بس بعید است که بشار اسد بیش از این تحمل ماندن کشورشان در دور تسلسل فقر و فلاکت مردم و کشورشان داشته باشند.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
چرا نتانیاهو با توافقنامه مخالفت کرد؟!
حمس توافقنامه نیم بند با اسرائیل(اشغالگر) را با فشارهای آمریکا، قطر، مصر و عربستان پذیرفت. ولی نتانیاهو نه تنها از پذیرش آن خودداری ورزیده، که حمله به رفح خاوری را آغاز کرده است. گویا بر پایه این توافقنامه که در سه مرحله ۴۲ روزه به درازا می کشد، حمس می بایست شماری از اسیران(یا ربوده شدگان) را آزاد می کرد و در ازای آن روزانه بیشینه ۱۲ ساعت گشت زنی هوایی قطع می شد. در عین حال کمک های بیشتری روانه غزه شده و ارتش از برخی مناطق غزه عقب نشینی می کرد. حتی در این توافقنامه سخنی از پایان یافتن جنگ نشده بود. به هر روی حمس با پذیرش آن، ضمن متقاعد ساختن آمریکا، قطر و مصر، توپ را به زمین اسرائیل انداخته است. با این همه تیم اعزامی اسرائیل به قاهره از پذیرش آن سرباز زده و حاضر به پذیرش آن به رغم قبولش از سوی ایالات متحده و... نیست. چرا بی بی از برقراری صلح در نوار غزه هراس دارد؟!
۱- با برقراری آتش بس، حتی تنها در ۱۲۶ روز، شروع دوباره جنگ برای اسرائیل بس سخت بوده و این دولت را بیش از پیش میان ملت ها منزوی خواهد ساخت؛
۲- با وجود مخالفت دستکم ۵۳٪ شهروندان در نظر سنجی ها با استمرار کابینه نتانیاهو و پشتیبانی ۲۹/۴٪ از طرح و برنامه های آن، بی بی و لیکود در شرایط حضیض قرار دارند. با پذیرش چنین توافقی، از دست دادن پشتیبانان تندروی لیکودی گریزناپذیر است؛
۳- در واقع این توافقنامه دستپخت واشنگتن و دموکرات ها بیشتر در جهت پیروزی بایدن بر ترامپ است. این در حالی است که بی بی و لیکود ترامپی بوده و نمی خواهند آب را به آسیاب دمکرات ها جاری سازند؛
۴- نابودی تمام و کمال حمس و زدایش اندیشه تکوین کشور فلسطینی، سرلوحه برنامه بی بی بوده است. با چنین توافقنامه ای دستیابی به این اهداف عملا از دست رفته است.
ولی با وجود مخالفت نتانیاهو، در نهایت اسرائیل(اشغالگر) ناگزیر به پذیرش آن یا طرحی مشابه آن خواهد بود. زیرا در صورت ادامه جنگ، پرستیژ این دولت در افکار عمومی جهانی و نیز نزد ملت های عرب محو خواهد شد.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
غزه؛ قربانی تندروها
تا امروز گفتگوهای فشرده آتش بس میان حمس--اسرائیل(اشغالگر) با میانجگیری مصر-قطر و آمریکا به شکست انجامیده است. ولی چرا به رغم خواست جامعه جهانی، مردم غزه و ملت های منطقه، صلح برقرار نشده است؟!
نخست آن که پایان جنگ و شکل گیری هرگونه آرامشی در غزه و عادی شدن اوضاع در جامعه اسرائیل(اشغالگر)، به معنای آغاز تند پایان کار بی بی و بلکه لیکود و لیکودیسم است. از سوی دیگر پیامدهای برقراری آتش بس و صلح، به معنای علنی شدن مناسبات ریاض-تل آویو و ناگزیر گسترش صلح ابراهیم است. اینان موجبات توانمند شدن تیم بایدن و تضعیف موقعیت ترامپ است. چگونه ممکن است محمد بن سلمان و بنیامین نتانیاهو، این شیفتگان ترامپ و ترامپیسم، به سادگی آب تازه را به جویبار انتخاباتی جو بایدن روانه سازند؟! هم چنین بی گمان در پشت پرده، دستگاه کرملین بیکار نیست. طبیعی است که با فروکش کردن جنگ در غزه و باب المندب و جنوب لبنان و سوگیری خاورمیانه به سوی صلح، تمرکز ناتو و آمریکا بر جبهه اوکراین اوج خواهد گرفت. به قول ژوزف بورل مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، این واکنش بسیار نامتناسب بی بی به رخداد هفتم اکتبر بود، که فضای جنگی را بر خاورمیانه چیره ساخت. چه کسی است که نداند آغاز پایان جنگ غزه، به معنای آغاز و بلکه مرگ تند تندروها در 16 کشور تشکیل دهنده خاورمیانه خواهد بود؟!
با این همه و به رغم همه این سناریوها و دسیسه ها، کمترین گمانی نیست که سناریوهای جنگ افروزی همه رژیم های تندروها به زودی زود، شکست خورده و نتیجه جنگ غزه، در شرایطی گریزناپذیر در نهایت سه واژه خلاصه خواهد شد: گفتگو، آتش بس و صلح.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
قلب امروز جهان
نتانیاهو بارها به روشنی گفته است که هیچ عاملی اسرائیل(اشغالگر) را وادار به نیمه تمام رها کردن جنگ نکرده و ارتش بالاخره و به زودی حمله به رفح را آغاز خواهد کرد. وی طی دیدار با بلینکن وزير خارجه ایالات‌متحده گفت که اسرائیل هرگز از انجام عملیات ارتش در رفح امتناع نخواهد کرد.
ولی این چیزی نیست که جهان می خواهد. پشت این هدف لیکودی و تمرکزی بی بی، اهداف بزرگ دیگری خوابیده است. به اغلب احتمال، امروز سرنوشت رفح برای آینده خاورمیانه و بلکه اوراسیا تعیین کننده است. چرا؟
۱- رفح در سوگیری پیمان بزرگ و همه جانبه ریاض- واشنگتن بس تاثیرگذار و بلکه وتو کننده است. لازم به یادآوری است که عربستان- آمریکا، پس از مدت ها رایزنی اینروزها بالاخره در دستیابی به پیمانی امنیتی که متضمن امنیت درازمدت این پادشاهی خواهد بود، به توافق نزدیک شده و در انتظار حل و فصل مساله غزه اند؛
۲- این قرارداد دو جانبه مکمل پیمان صلح ابراهیم است. پیمان فراگیر منطقه ای، که سرنوشت آن نیز به پایان صلح آمیز غزه پیوند خورده است؛
۳- این در حالی است که فشار همگانی داخلی نیز برای سرنگونی بی بی و لیکود در اسرائیل و بازگرداندن ربوده شدگان توسط حمس رو به فزونی است. بنابراین سرنوشت رفح، با سرنوشت دائمی بی بی نیز گره خورده است؛
۴- طی همین روزها، پکن تبدیل به جایی شده که زمینه گفتگو و آشتی فتح و حمس را نوید می دهد. حمس به صراحت گفته است با تشکیل دولت فلسطینی از قالب نظامی بیرون آمده و به حزبی سیاسی تبدیل خواهد شد؛
۵- فشار مصر، قطر و سعودی و شاید ترکیه بر حمس، برای پذيرش آتش بس، اگر چه موقت، روبه فزونی است. به گمانم واشنگتن نیز در این زمینه با رهبران حمس در حال رایزنی است؛
۶- هم چنین اینروزها بی بی از خارج نیز تحت انواع فشار است. امروز کلمبیا مناسباتش با اسرائیل را به اتهام نسل کشی قطع کرد. ۷ کشور اروپایی آمادگی خود را برای به رسمیت شناختن کشور فلسطینی، حتی پیش از تکوین آن اعلام کرده اند و دیوان کیفری لاهه به رغم فشارهای واشنگتن، ممکن است است بی بی را به دلیل انجام جنایات جنگی تحت تعقیب قرار دهد؛
۷- ضمن این که به گمان بیشترکارشناسان، توافق اسرائیل- حمس، تنها امید استراتژی خاورمیانه ای بایدن در جهت کاستن از انتقادات حامیان اصلی رئیس جمهور در ماه‌های انتخاباتی و برگرداندن آرامش به تنش های دانشگاه ها است.
کوتاه آن که با وجود مواضع قاطعانه بی بی برای حمله به رفح و درهم شکستن جنگی حمس و نیز پافشاری اعضای لیکودی کابینه جنگی اسراییل بر انهدام حمس و بلکه غزه، برقراری آتش بس و در ادامه آزاد شدن ربوده شدگان در دست حمس و شاید صلحی پایدارتر، کم احتمال نیست. به هر روی باورمندم که امروز رفح نقطه کوچکی است که سرنوشت بسیاری از مسائل جهانی در آن جا رقم خواهد خورد. دور از انتطار است که جهان تسلیم خواست بی بی و لیکود شود.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
اگر جنگ غزه پایان یابد
باورش سخت است، ولی از فردای صلح رسمی و گریزناپذیر جنگ غزه و پس از پایان یافتن دوره آتش بس، من انتظار وقوع تدریجی رخدادهای اینگونه ای دارم. البته در افق ها:
۱- تکوین کشور فلسطینی، حتی با آغازی کاریکاتوری و فانتزی؛
۲- برقراری مناسبات میان ریاض-تل آویو؛
۳- برقراری مناسبات میان دوحه-تل آویو؛
۴- خیز منطقه به سمت پیوستن به صلح ابراهیم؛
۵- تبدیل حمس به یک سازمان یا حزب سیاسی و دست کشیدن از نبرد های نظامی؛
۶- سرازیر شدن کمک ها به فلسطین(کرانه باختری و باریکه غزه)؛
۷- زوال لیکودیسم و به محاق رفتن همیشگی نتانیاهو؛
۸- نرمتر شدن تدریجی مواضع حزب الله و تمایلش به مذاکره پیرامون کفرشوبا و فلات قاره دریایی لبنان؛
۹- ملایم شدن مواضع کهن عراق در قبال فلسطین و اسرائيل(اشغالگر)؛
۱۰- سنگ اندازی متعدد فدراتیو روسیه برای ایجاد ثبات خاورمیانه و تکوین دولت فلسطینی؛
۱۱- به رسمیت شناختن اسرائیل توسط ۱۷ تا ۲۲ عضو ملل متحد؛
۱۲- پایان یافتن یا کمرنگ شدن تحرکات و تهدیدهای دریایی حوثی ها.
چه کنم با این ذهن خیال پردازی و کودک گونه ام.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
جنگ غزه رو به پایان است؟!
توماس فریدمن ژئوپلیتیسین و یادداشت نویس نیویورک تایمز دیروز نوشت: اسرائیل ناگزیر است بین رفح و ریاض یکی را برگزیند. بدین معنی که یا باید به رفح حمله کند و از امتیازات صلح ابراهیم صرفنظر کند و در افکار جهانی منزوی تر شود، یا این که با خروج از غزه و سپردن آن به یک نیروی بین المللی، روند عادی سازی با ریاض و سایر ملت های عرب را در پیش گیرد.
در صورت صحت خبر امروز تلویزیون کان اسرائیل(اشغالگر)، دایر بر فرود آمدن هواپیمای حامل مقامات تل آویو در ریاض، برای گفتگو در باره عادی سازی مناسبات عربستان-اسراییل، احتمال برقراری آتش بسی چند ماهه و بلکه دائمی کم نیست.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
نیروی سرکوب روسی
اقتصاد فدراتیو روسیه تکافوی رویارویی با هزینه سرسام آور یک تریلیون دلاری دفاعی آمریکا را ندارد. حتی بودجه دفاعی سالیانه مسکو به یک دهم عدد ۱۰۰۰ میلیاردی واشنگتن هم نمی رسد. در عین حال کرملین هنوز هم ناگزیر به حفظ برخی علائق سلفش اتحاد جماهیر شوروی است. بنابراین دستگاه ولادیمیر برای جبران این نابرابری دست به ابتکار عملی میانبر و کم هزینه زده است.
تشکیل شبکه جهانی سرکوب روسیه، در خدمت استراتژی روس ها جلوه گر شده است. ریشه و منشأ این شبکه از سوریه در جریان بهار عربی آغاز شد. این نیروی ویژه روسی- سوری، با آموزش های فوق العاده پیچیده و چند وجهی، همراه با نیروهای سرکوبگر اسد، بر علیه معترضان و انقلابگران وارد عمل شده و در نهایت هم موفق به مدیریت و کنترل آن شدند. گرچه به بهایی سنگین و خرد کننده برای این کشور تاریخی.
ولی تجربه روس ها در سوریه، طی ۱۴ سال گذشته دستمایه تکوین این نیرو در کشورهای دوست و نیز ارتش روسیه شد. چنان که در ونزوئلا، میانمار(به واسطه چین)، بلاروس و برخی از کشورهای ساحل و...، با بهره گیری از تجربیات روس ها تکوین یافته است. این نیروها گرچه تعدادشان معدود می باشد، ولی دارای سه ویژگی بارزند: کارایی بسیار بالا برای سرکوب اعتراضات، دسترسی ویژه به منابع مالی-پولی حکومت ها و حفظ پیوند با کرملین.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
پیش بینی شگفت فروپاشی حکومت صفوی
متن زیر در صفحه ۴۳۰ کتاب، دیباچه ای بر نظریه انحطاط ایران، تألیف روانشاد سید جواد طباطبایی به نقل از کتاب سفرنامه احمد دری، سفارت نامه های ایران، آمده است. هنگامی که صفویان مست قدرت بودند و خود را رهبر جهان می پنداشتند، سفیران عثمانی با چشمان باز و با دقتی حیرت انگیز، تحولات ایران را به خوبی رصد می کردند؛ سهل است که به روشنی امنیت و حتی آبادی ظاهری عصر صفوی، آنان را فریب نداده و از درون و باطن، حکومت صفوی را مورد ارزیابی قرار می دادند. این یادداشت بخشی از گزارش احمد دری افندی، سفیر عثمانی پس از بازدید از ایران در پایان های حکومت صفوی است:
"همه کشور قزلباش آباد و ویرانه آن بسیار کم است، ولی عیاذ بالله چنین می نماید که انقراض دولت شان نزدیک است. چاکر، آشکارا و پنهان، وضع شان را مو به مو رسیدگی کردم. کشورشان به غایت آباد است، اما دولت شان رجالی ندارد، گویی قحط الرجال است. و از آن رو، نظام شان آشفته و پریشان و دولت شان متزلزل است. از هر سو، به آنان حمله می شود و نمی توانند دفع کنند. سربازانی هم که از این طرف جمع می کنند، از آن طرف در حال گریختن اند. اگر کسانی را که در مقام رجال دولت هستند به حرف بکشیم، دست از لاف زنی بر نمی دارند و می گویند « پس میرویس از رعایای ماست. این قدر هست که با شاه ما ناز و نیازی دارد! البته به زودی می آید و در برابر شاه سر تعظیم فرو می آورد. شاه هم گناهان او را می بخشد. او هم باز رعیتی را می پذیرد و می رود سر جای خود می نشیند» اما حقیقت نه چنین است. به تحقیق، محمود افغان دشمن سرسخت آن هاست. سرداران شان هم که به جنگ می روند، نا امید و بدبین می روند. به امر خداوند نکبت و نحوستی بر رخسارشان سایه افکنده است. هرگز خنده ای بر لبان شان دیده نمی شود. و همه همداستان اند و آشکارا می گویند که « بخت شیخ زاده – یعنی شاه – به سر آمده است"
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
جن و بسم الله
هنگامی که ۵ اسفند ۱۳۹۷(۲۴ فوریه ۲۰۱۹) در همین جا آمد که دانالد ترامپ در دور دوم مغلوب جو بایدن خواهد شد، چندین پیامک در مردود بودن آن دریافت کردم. این ردیه ها و بلکه انواع مضحکه کردن ها، پس از به اشتراک گذاشتن یادداشت: برای ترامپ بازگشتی در کار نیست( ۷ مارچ امسال)بس فراوان تر شد. تا این که ساعتی پیش، استادی همکار و رفیق، که گویا تازه یادداشت ۱۷ اسفند ۱۴۰۲(۷ مارچ ۲۰۲۴) کانال را دیده بود، تماس گرفت که: کریمی پور این یادداشت رو فوری حذفش کن. ۷-۸ ماهه دیگه آبروت میره، یا دستکم مشروط به شرایطش کن. ترامپ حتما رئیس جمهور بعدی است. پس از سپاسگزاری از دلسوزیش، از ایشان خواستم که پاسخ نقدش را به خاطر احترامی که برای خودم قائلم، تا ساعت ۱۹ امروز در کانال به اشتراک خواهم گذاشت.
جناب استاد مایلم به آگاهی برسانم:
به اغلب احتمال، ترامپ دیگر به هیچ روی و هیچگاه در جایگاه ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا قرار نخواهد گرفت. پیش بینی من تا امروز(۲۳ اپریل) نسبت به استقرار مجدد ترامپ در کاخ سفید، به مثابه ضرب المثل و نسبت جن و بسم الله است.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
ایران نمی تواند بی ثبات شود
امروزه روز، حتی تصور بی ثباتی ایران دهشتناک است. چنین گزاره ای بس نزدیک به معادلات اثبات شده ریاضی است. به عبارت دیگر در استراتژی ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا(در وهله نخست)، سپس در استراتژی ایالات متحده و نیز ناتو و هم چنین در استراتژی چین و هند، بی ثباتی ایران نه تنها دیده نشده، بلکه تلاش بر آن است که ایران در هیچ شرایطی وارد فاز ناپایداری نشود. از دیدگاه ژئواستراتژی، ایران صفحه متحرک آسیای جنوب باختری است. هم چنین آشکار است که بی ثباتی آن دستکم اروپا را وارد فاز تنش خواهد کرد.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
زمانش فرا رسیده است
امروزه روز بیشتر زمینه های ممتاز گفتگو در جهت حل وفصل جامع مسائل بین ایران-آمریکا مهیا است. نخست آن که این گفتگوها و توفیق آرام آرامش، در جریان مبارزه سخت انتخاباتی، آبی حیاتی به کشتزار دموکرات ها به رهبری بایدن در برابر ترامپ کله شق است. دوم آن که کنگره و هاوس در برابر حوثی ها کلافه شده و سر در گم هستند و سخت نیازمند دخالت جمهوری اسلامی مانده اند. سوم آن که نگرانی های غرب و منطقه در اتمی شدن جمهوری اسلامی رو به اوجگیری بوده و چنین گفتگوهایی مزید خوش‌بینی جهانی را فراهم خواهد آورد. چهارم آن که با تصویب کمک بیش از ۶۰ میلیارد دلاری آمریکا به کیف، تمرکزها بر اوکراین و دور سازی حامیان تصوری کرملین، به ویژه تهران از این معرکه و مهلکه سخت است. پنجم آن که عزم جهانی برای به رسمیت شناختن کشور فلسطینی برگشت ناپذیر بوده و در این مسیر همراهی جمهوری اسلامی راه را کوتاه کرده و دست نتانیاهو را در پیشگیری از این هدف، بازخواهد داشت. ششم آن که آمریکا و ایضا ناتو به هیچ روی در صدد گسترش میدان غزه و خاورمیانه ای کردن جنگ نبوده و در این جهت خواهان همیاری تهران می باشند. هفتم آن که رصد آن چه در افغانستان می گذرد، بدون ورود ایران ناممکن می نماید. هشتم آن که آرام سازی منطقه تبدار قفقاز جنوبی، بی همکاری ایران چندان میسر نخواهد بود. نهم آن که بر خلاف دیدگاه های نامعقول، حفظ ثبات ایران در دستور کار ناتو و آمریکا بوده و لیبیایی، سوری و سومالیایی شدن ایران اوراسیا را سخت تحت تاثیر قرار خواهد داد.
بنابراین بر واشنگتن و تهران است که بیشینه طی هفت ماه آینده گفتگوهای برونرفت منتج به نتیجه از بن بست کنونی در مناسبات را با رویکرد مثبت در دستور کار قرار دهند. به گمانم شورای عالی امنیت و سپاه، توانایی جلوگیری از مداخلات ناصواب فدراتیو روسیه را در این باره باید داشته باشند.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
چرایی جدایی از خدا
طی هزاره قرون وسطی، هیچ جای جهان به اندازه اروپا اصحاب دین و مذهب نفوذ نبودند. کلیسای کاتولیک با نام عیسی مسیح و اناجیل، دستگاهی راه انداخته بود که حکومت پاپ و روحانیت کلیسایی را آسمانی، قدری، خدا بنیان و مقدس را جلوه می‌داد. اروپاییان نیز خواه و ناخواه، دستکم ۱۰۰۰ سال چونان بردگان مطیع و منقاد اصحاب کلیسا بودند. ولی چه شد که وضعیت دینداری به چشم انداز لاادریگری کنونی رسید؟! چه شد که بیش از ۸۰٪ مردمانی مانند ملت استونی و ... خداناباور شده و دیگر حتی خدا و کلیسا در اذهان بیشینه مردم جا نمی گیرد؟! چه شد که خدا بین مردمان این قاره مرد؛ چنان که بیش از ۱۰۰ سال پیش، نیچه مرگ خدا را اعلام کرد؟! البته که جغرافیا(رشته آموزشی من) توانایی مهیا سازی پاسخ های مناسبی برای این پرسش ها ندارد. ولی بس روشن است که پایه های دوری از روحانیت کلیسایی و دستگاه مقدس پاپی، اندک اندک با آغاز پرسش هایی از دوره رنسانس جان گرفت و در دوره روشنگری گسترده و فراگیر شد. در آغاز ملت های باختر و شمال اروپا، چونان انگلیس، شمال فرانسه، شمال آلمان و اسکاندیناوی، نخست در قالب پروتست (اعتراض) از جان و دل با کلیسای پاپ محور خداحافظی کردند و سپس به مرور چتر دنیا گرایی در سرتاسر اروپا و سپس جهان نو سایه افکند. از لابلای ادبیات ۴۵۰ ساله رنسانس تا انقلاب صنعتی(رنسانس، روشنگری، عصر انقلاب ها)، می توان برخی پرسش های بی پاسخ مانده اندیشمندان و بلکه توده مردم را از دستگاه کلیسایی، استخراج کرد:
۱-این چه خدایی است که شکنجه را به هر برهان در باره مخلوقش روا داشته است؟!
۲- این چه خدایی است که مخلوق خود را از همان بدو زایش و بلکه پیش از آن، به طبقات عالی و ادنی و میانه تقسیم کرده است؟!
۳- این چه خدایی است که آفریدگان خود را تنها به خاطر تفاوت باورهایشان به منازعه و بلکه جنگ و جهاد و کشتار یکدیگر فراخوانده و بلکه آن را واجب دانسته است؟!
کوتاه آن که پرسش های بی شماری از این دست، درست یا نادرست، خوب یا شوم، سبب بازنشستگی زود هنگام خدا شدند. دستگاه کلیسا نتوانست حتی به یکی از این پرسش ها، پاسخی در خور دهد. سهل است که همچنان بر خرافه های رسوب یافته پای فشرد. چنان که هنوز هم داعیان و الگوهای شکنجه‌گری، جنگ افروزی، قتل و کشتار مشهور تاریخش را قدیس می پندارد و کمترین توجهی به بازنگری کلان در ماهیت اصولش ندارد.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
