1190
کتابخانه اصلی: https://t.me/ketabkhaFFRF
بهرام چوبین ژنرال کارآزموده ساسانی ، سلاحی شبیه به موشک اندازهای امروزی را ابداع کرده بود که به وسیله یک قاطر درشت هیکل حمل میشد. این سلاح پنج خدمه داشت که یک سرباز وظیفه استوار کردن ستون های آن به هنگام شلیک و ۳ نفر دیگر وظیفه کشیدن زه یا کمان آن را داشتند و نفر دیگر نیز هدف گیری را انجام میداد. گلوله این سلاح از نفت خام و خاکستر تشکیل میشد که انفجار مهیبی را به همراه داشت!
بهرام چوبین در سال ۵۸۸میلادی فقط با ۱۲ هزار سرباز سپاه چندصد هزار نفری اقوام مهاجم در شمال شرق را شکست داد و استفاده ازاین سلاح مرگبار نقش بسزایی در پیروزی او بر اقوام مهاجم آسیای مرکزی داشته است!
#ساسانیان
#بهرام_چوبین
/channel/ketabkhaFFRF
آیا رویارویی آستیاگ و کوروش طولانی و خونین بوده است؟!
@Kheradgan_Official
سوء استفاده جریان ایران‌ستیز از اغراق‌ها درباره انتقال قدرت از آستیاگ به کوروش بزرگ بر کسی پوشیده نیست. آنان همواره مروج گفته‌هایی بودند که یادآور تبلیغات فرقه‌ی پیشه‌وری وابسته به شوروی سابق هستند.
آنچه در منابع گوناگون درباره انتقال قدرت از آستیاگ به کوروش بزرگ اشتراک دارد، انتقال کم تلفات و آرام می‌باشد که همراه با همبستگی کوروش با سپاهیان ماد است.
البته درباره سال این رویداد اختلافاتی در منابع وجود دارد ولی مشخص است که منابع درباره یک رویداد مشخص سخن می‌گویند نه جنگ‌هایی که با فاصله ۳ سال رخ داده باشد.
در این میان نوشته‌های نیکولاس دمشقی که ریشه در نوشته‌های کتزیاس دارد. کاملا متفاوت است و از چندین جنگ بین آستیاگ و کوروش یاد می‌کند.
اگر در نوشته‌های هرودوت، جزئیات افسانه‌ای دیده می‌شوند، در نوشته‌های کتزیاس کلیات هم افسانه به نظر می‌رسند.
همانطور که اشاره شد آنچه در منابع اشتراک دارد، رویارویی آستیاگ و کوروش کم تلفات بوده است و حتی نام بردن از آن با عنوان «جنگ» جای بحث و بررسی دارد.
مهم ترین منبع که درباره این موضوع سخن می‌گوید یک رویدادنامه بابلی است. بر اساس این رویدادنامه، سپاهیان ماد به کوروش بزرگ پیوستند.
ما باید نگاه دقیق‌تری به تاریخ پژوهی داشته باشیم و نباید گفته‌های پژوهشگران بیگانه را کاملا درست و بدون اشکال بدانیم و آنها را بدون بررسی کافی تکرار کنیم. باید به منابع اصلی مراجعه کنیم تا آشکار شود نوشته‌های پژوهشگران سده‌های اخیر بر چه اساس بوده است. باید آنها را نقد کنیم تا جلوی سوء استفاده از نوشته این پژوهشگران گرفته شود.
نوشتار را بخوانید:
https://kheradgan.ir/p/23526
مستند تاریخ ساسانیان: اولین رویارویی ساسانیان با روم | اردشیر بابکان و اولین نبرد با روم
قسمت سوم
قسمت دوم:
/channel/ketabkhaFFRF/10741
قسمت اول:
/channel/ketabkhaFFRF/10740
#ساسانیان
#اردشیر_بابکان
#رویارویی_دو_امپراتوری_ایران_روم
/channel/ketabkhaFFRF
✍بر دیوار جنوبی صفه تخت جمشید، دو کتبیه به فارسی باستان به دستور داریوش بزرگ در ۲۴ سطر حک شده است. در یکی از کتیبه‌ها (DPe) داریوش از کشورهایی که تحت فرمان اوست گفتگو می‌کند و در دیگری (DPd) از اهورامزدا می‌خواهد تا از سرزمینش حراست کند:
«گوید داریوش شاه: مرا اهورمزدا یاری کند با همه بغان و این سرزمین را اهورمزدا بپاید از سپاه دشمن، از سال بد، از دروغ. به این سرزمین نیاید، نه سپاه دشمن، نه سال بد، نه دروغ، این را من چون بخششی درخواست می‌کنم از اهورمزدا با همه بغان».
📙کتاب راهنمای زبان‌های باستانی ایران (جلد اول)
🖊دکتر محسن ابوالقاسمی
📄صفحه ۹۳
#هخامنشیان
#تخت_جمشید
#داریوش_بزرگ
/channel/ketabkhaFFRF
اقتدارِ نظامِ پولیِ ساسانیان حتی در زمانِ بحران‌های سیاسی
نظامِ پولیِ ساسانیان در زمانِ خود یک نشانِ تجاریِ بین‌المللی و نیز یک معرفه‌ی هویتیِ مهم بود. با وجودِ تمامِ بحران‌های سیاسی، سکه‌زنیِ ساسانی برپایه‌ی درهمِ نقره بسیار پایدار ماند؛ امری که نشان‌دهنده‌ی سیستمِ اداریِ بسیار سازمان‌یافته و سیاستِ اقتصادیِ هوشمندانه‌ی ایشان است.
ضرابخانه‌ها در نقاطِ مختلفِ شاهنشاهی برپا شده بودند و به این ترتیب منابعِ سکه‌ی موردِ نیازِ محلی تأمین میشد. سکه‌های ساسانی در سرتاسرِ مسیرهای تجاریِ بین‌المللی، در دریا و خشکی، تا آسیای مرکزی، شبه‌جزیره‌ی عربستان، هندوستان، سیلان و چین نفوذ کرده بودند.
📕 ایران در بستر عهد باستان متأخر، مجموعه سخنرانی‌های دانشگاه آکسفورد، به کوشش تورج دریایی، ترجمه‌ی مهناز بابایی، تهران، نشر سینا، چاپ اول ۱۴۰۰، ص ۲۴، مقاله‌ی میشائیل آلرام(سکه‌شناسِ بزرگ): میراث سکه‌زنی ساسانیان در شرق
#ساسانیان
#اقتصاد_ساسانی
/channel/ketabkhaFFRF
📽مستند تاریخ ساسانیان: آغاز شاهنشاهی ساسانیان | تاسیس قدرتمندترین امپراتوری ایرانی
📺قسمت اول
#ساسانیان
#اردشیر_بابکان
/channel/ketabkhaFFRF
آیا آثار افلاطون درباره تربیت هخامنشیان تناقض دارند؟
@Kheradgan_Official
برخی به دو اثر متفاوت از افلاطون اشاره می‌کنند و معتقدند نوشته‌های افلاطون درباره تربیت شاهزادگان هخامنشی تناقض دارد.
در یکی روش تربیت را ستوده و در دیگری آن را مناسب ندانسته است.
نوشته‌های افلاطون درباره یک دوره زمانی نیست بلکه درباره دوره‌های مختلف است.
این در حالی است که نوشته‌های افلاطون از زبان مرد آتنی درباره شیوه تربیت کوروش و کمبوجیه با حدس و گمان گفته می‌شود ولی آنچه از زبان سقراط درباره نظام آموزشی شاهزادگان هخامنشی درباره اردشیر و... گفته می‌شود و آن را می‌ستاید، با قطعیت همراه است.
تحلیل‌های مرد آتنی جنبه‌های اندکی از زن ستیزی دارد. از سوی دیگر مشخص است تحت تاثیر شایعاتی که در جهان یونانی علیه کمبوجیه و خشایارشا وجود داشته، قرار گرفته است. ولی کتیبه‌های به جا مانده از دوران کمبوجیه و خشایارشا چهره دیگری از آنها را ترسیم می‌کنند.
خود کوروش بزرگ هم از نظر اخلاق فرمانروایی در جهان باستان بسیار خوشنام و موفق بوده است. چنانچه زنان او را پرورش داده باشند (که قطعا هر مادری در تربیت فرزند نقش دارد) به نظر می‌رسد بسیار خوب و درست تربیت شده بود و باید از زنان به ویژه مادر کوروش که شخصیتی چون کوروش بزرگ را پرورش دادند، قدردانی کرد.
اما اینکه چرا مرد آتنی شیوه «ترتیب زنانه» را با حدس و گمان گفته به نظر ناشی از وجود روایات گوناگون درباره تربیت پارسیان در دوران کوروش بزرگ است. برای همین افلاطون این موضوع را با حدس و احتمالات نوشته است.
بنابراین درباره شیوه تربیت کوروش و کمبوجیه و خشایارشا، نوشته‌های افلاطون بیشتر از آنکه جنبه تاریخی داشته باشد، جنبه اخلاقی و فلسفی دارد.
نوشتار را بخوانید:
https://kheradgan.ir/p/23525
پاسخ دکتر شاهرخ رزمجو به اظهارات حسن شایگان پیرامون تاریخ هخامنشیان👇
قسمت۶ :قسمت پایانی
شکی نیست که خشونت در هر جنگ و نبردی اجتناب ناپذیر است. اما از دید آقای شایگان، حکومتی که با تصرف شهرها، با ساکنان آنجا بدرفتاری نمی کرد، به باورهایشان احترام می گذاشت و شاه شکست خورده را اعدام نمی کرد، بی تمدن به شمار می رود. ولی ایشان در خصوص حکومت های سرزمین های دیگر با تاریخ سراسر خونبارشان، کاملا ساکت است. تمدن ما ناگهان از عصر حجر به امروز پرتاب نشده و فراز و نشیب بسیاری در روند تکاملی آن وجود دارد. این تمدن نقاط درخشان بسیاری هم دارد که شواهد علمی آنها را تایید کرده و می توان بدور از تعصب به آنها بالید. اگر شخصیتی چون داندامایف امروز زنده بود و برداشت آقای شایگان را از کار خود می دید، بشدت تعجب می کرد، چرا که خود داندامایف به وجود تمدن هخامنشی باور داشت و هرگز چنین صحبت هایی را نمی پذیرفت. او شخصا به پژوهش هایش در زمینۀ تمدن هخامنشی افتخار می کرد. حتی دشمنان قسم خوردۀ هخامنشیان نیز هیچگاه منکر تمدن هخامنشی نشدند. کاش آقای شایگان نوشته های افلاطون از گفتگوی سقراط و آلکیبیادس را هم خوانده بود. آنچه در گفتگوی آنان دیده می شود، اثبات رفتار متمدنانۀ ایرانیان عصر هخامنشی از دید فیلسوفان بزرگ یونان باستان و نقد کسانی است که به آن باور ندارند. نظرات آقای شایگان چیزی نیست جز یک برداشت گزینشی و ناقص و البته با مقاصد خاص. چنین شیوه ای ارزش آکادمیک ندارد و بجز عده ای بسیار اندک با نگرش خاص، کسی در جهان امروز با انبوه یافته ها و مدارک و شواهد موجود، توجهی به این گفته ها نمی کند. اگر ایشان، نظراتشان را در ترجمۀ کتاب وارد کرده باشند، ارزش علمی کار داندامایف را هم نابود کرده اند. کاش داندامایف چهار سال بیشتر زنده بود تا خود او مستقیما پاسخی در خور به چنین ادعاهای بی پایه و غیر علمی می داد.
هر تمدنی در جهان، نقاط مثبت و منفی داشته و دارد. امروزه مردمان کشورها، حتی با وجود تاریخ سرشار از خشونتشان، با افتخار به نیاکان مغول و وایکینگ خود می بالند و هرگز از تاریخشان با عنوان “سراسر فضاحت” یاد نمی کنند. حتی کشورهای تازه تاسیس، به منظور دست و پا کردن هویت و تمدن برای خود، به دنبال سرقت آثار و شخصیت ها از دیگران و حتی تاریخ سازی برای خود هستند. اما افسوس که در سرزمینی مانند ایران، با پشتوانۀ فرهنگی و تمدنی دیرینه و درخشان، افرادی در صدد هویت زدایی و تخریب داشته های ارزشمند آن به نفع دیگران بر می آیند. نقد و بازنگری تاریخ یک سرزمین، کاری در حوزۀ رشته های دانشگاهی و متخصصان همان رشته هاست. آن مصاحبه، تنها بیان نظرات غیر علمی آقای شایگان است با برداشتی کاملا شخصی و آکنده از ایراد و اشکال، چرا که با دیدگاهی یکسویه وارد موضوعاتی شده اند که در آن صلاحیت و تخصصی ندارند و روش شناسی آن را نمی دانند. گفته هایی از این دست، تنها نشان دهندۀ یک خودباختگی هویتی، خودزنی و خودکشی فرهنگی است.
آن گفته ها، نادیده گرفتن نتیجۀ زحمت ها و دستاوردهای علمی همۀ پژوهشگران و متخصصان این رشته در سطح جهان است. با اینکه چنین گفته هایی توهین به تاریخ، فرهنگ و تمدن یک سرزمین و تک تک مردمان ساکن در آن به شمار می رود، اما درخت تمدن و فرهنگ ایران، تنومندتر از آنست که با این بادها بلرزد. تاریخ و تمدن هخامنشی، بر خلاف گفته های آقای شایگان، نه تنها “فضاحت بار” نیست، بلکه روز به روز با به دست آمدن شواهد تازه، اهمیت و ارزش آن در تاریخ جهان بیش از پیش شناخته شده و جایگاه آن استوارتر می شود. بی تردید، نقاط مثبت این تمدن درخشان به اندازه ایست که حتی پژوهشگران غیر ایرانی هم آن را یکی از بزرگترین تمدن های تاریخ ساز جهان می دانند و به آن اذعان دارند. چنین مصاحبه ای، تشویق مستقیم و بی پرده ایست برای زدودن پیشینۀ غنی فرهنگ، تاریخ و تمدن یک ملت و رواج خود-ویرانگری و هویت-زدایی با کمک روایت هایی تحریف شده و ساختگی، و وارونه جلوه دادن آنچه هزاران سال در شکل گیری تمدن این سرزمین نقش داشته است. زیر سوال بردن هویت ملی و تمدن ایرانی تنها آب به آسیاب عده ای میریزد که از این کار برای مقاصد خود سود می برند.
#پاسخ_به_ایرانستیزان
#حسن_شایگان
/channel/ketabkhaFFRF
پاسخ دکتر شاهرخ رزمجو به اظهارات حسن شایگان پیرامون تاریخ هخامنشیان👇
قسمت۴:
از سوی دیگر، آقای شایگان با وجود حجم انبوهی از شواهد و مدارک گوناگون دربارۀ هخامنشیان، وجود دو قرن تمدن را براحتی زیر سوال می برد، اما در وجود ملکۀ ناشناخته ای به نام تومیریس و داستان کشته شدن کورش به دست او شک نمی کند. به جز هرودوت که در یک روایت بدون مرجع از تومیریس نام برده و کسانی که گفتۀ او را تکرار کرده اند، کوچکترین سند، مدرک، نوشته و اثر معتبری از وجود چنین شخصیتی در هیچ کجای جهان در دست نیست. این دوگانگی را نمی توان درک کرد. خود هرودوت می گوید، یکی از داستان هایی را که دربارۀ مرگ کورش شنیده بوده، به انتخاب خود روایت کرده است. پس خود هرودوت هم از مرگ کورش بی اطلاع بوده و روایتهایی که از این و آن می شنیده نقل می کرده. هرودوت می گوید، از سپاه کورش حتی یک نفر زنده برنگشت، حال چطور آقای شایگان از ۷ نفر نجات یافته صحبت کرده، مشخص نیست. جالب اینجاست که خود آقای شایگان به نقل از هرودوت می گوید، کورش در سرزمین ماساگت ها در آسیای مرکزی کشته شد، اما در جمله ای دیگر می گوید: “پس از بازگشت کورش از آسیای مرکزی … “. این دوگانگی نشان می دهد که خود او نیز روایت هرودوت را باور ندارد، با اینحال به آن استناد می کند. اگر چنین روایتی درست بود، پس چرا تاریخنویسان بعدی از مرگ آرام و طبیعی کورش در پاسارگاد و آرامگاهش در میان باغ ها صحبت کرده اند؟ پیکر و تابوت او در پاسارگاد چه می کرد؟ داستان هرودوت که مورد استناد آقای شایگان قرار گرفته، پر اشکال ترین و بی اعتبارترین روایت از مرگ کورش است.
آقای شایگان حتی در زمینۀ معماری و باستانشناسی هم وارد شده و مشخص نیست چطور آرامگاه سارد را به پدر کرزوس منسوب می داند. هویت سازنده، زمان دقیق ساخت و طرح اصلی بنا به دلیل ویرانی آن، هنوز نامشخص، پر ابهام و تنها بر اساس حدس و گمان است. آرامگاه پدر کرزوس در جایی در شمال سارد و به شکل یک تومولوس بزرگ است که هیچ شباهتی با آرامگاه پاسارگاد ندارد. ایشان آرامگاه کورش را از نظر معماری، یک طرح التقاطی! و برگرفته از آرامگاه بی نام و نشان سارد دانسته است و هنر هخامنشی را برگرفته از هنرهای پیش از خود می داند. اگر منظور ایشان از کلمۀ “التقاطی”، همان “تلفیقی” یا “ترکیبی” است، استفاده از طرح ترکیبی، شیوه ای رایج از تبادل فرهنگی و هنری رایج و متمدنانه در جهان بوده و هست، پس چه مشکلی دارد؟ هنرهای بودایی، مسیحیت (مانند بیزانس) و دوران اسلامی نیز از طرح ها و نقش ها و معماری پیش از خود بهره برده اند. آیا ایشان با چنین استدلالی، تمدن های بودایی، مسیحی و دوران اسلامی را هم از دایرۀ تمدن خارج می دانند؟ امروزه بسیاری از بناهای مهم جهان، ترکیب یا برداشتی از بناهای دیگرند. بسیاری از بناهای رسمی و دولتی در اروپا و آمریکا نیز از طرح های رومی و یونانی و حتی طرح های باستانی مشرق زمینی الهام گرفته اند. این طرح ها در سرتاسر جهان بکار می روند و هیچکس از آنها به عنوان “التقاطی” ایراد نمی گیرد. در ضمن برخلاف نظر ایشان، آرامگاه کورش نمونه ای منحصر به فرد است که به جز بنای ناقص تخت گوهر و بنای ساده تر گور دختر، هیچ نمونۀ مشابهی از آن در بابل یا هیچ سرزمین دیگری وجود ندارد. مصاحبۀ انجام شده، دارای اشتباه های متعددی در زمینۀ هنر، معماری و باستانشناسی است.
#پاسخ_به_ایرانستیزان
#حسن_شایگان
/channel/ketabkhaFFRF
پاسخ دکتر شاهرخ رزمجو به اظهارات حسن شایگان پیرامون تاریخ هخامنشیان👇
قسمت۲:
مدرسان رشتۀ اقتصاد یا رشته های دیگر، مانند جراحی مغز و اعصاب، یا مهندسی راه و ساختمان، اجازه نمی دهند کسی از یک رشتۀ دیگر و بدون داشتن تحصیلات آکادمیک در آن زمینه، دربارۀ رشتۀ تخصصی آنها اظهار نظر کند و یا براحتی اصول و مبانی آنها را زیر سوال ببرد. متخصصی که عمر خود را در این زمینه وقف کرده، صدها و شاید هزاران کتاب و مقالۀ تخصصی مطالعه کرده، سالها کار میدانی و کاوش و بررسی انجام داده، هرگز چنین اجازه ای به خود نمی دهد و چنین نظری ابراز نمی کند. اما اینکه شخصی فقط با خواندن چند کتاب تاریخ و یا ترجمۀ یک کتاب، عنوان پژوهشگر! و مورخ! پیدا کند و نظراتی از این دست داشته باشد، در هیچ کجای جهان پذیرفته نیست. چگونه شخصی که رشتۀ پزشکی را نگذرانده و طبابت می کند، به جرم به خطر انداختن سلامت مردم و دخالت در کاری که در آن سر رشته ندارد، مورد پیگرد قضایی قرار می گیرد، اما در رشته هایی که با مبانی فکری انسان ها و سلامت تفکر و نگرش هویتی و تاریخ و فرهنگ یک سرزمین سر و کار دارد، این کار پذیرفته است؟ کسی نمی تواند بدون تحصیلات دانشگاهی، کار تخصصی، طی مراحل علمی و میدانی و انتشار کارهای علمی-پژوهشی معتبر، خود را صاحب نظر بداند، چه رسد به اینکه ادعاهایی در این حد و اندازه صادر کند.
کاربرد جمله ها در مصاحبه، هیچ نشانی از بحث علمی ندارد و حتی نشان می دهد گوینده، با ساده ترین مبانی و روش شناسی رشته های تاریخ و باستانشناسی، کمترین آشنایی ندارد. در مثال هایی هم که می آورد، این عدم آشنایی بخوبی دیده می شود. با وجود اعتبار علمی داندامایف، گوینده به بحث های خاصی از مطالب او استناد کرده که برخی از آن نظرات امروزه با یافته های جدید نیاز به بحث و بازنگری دارد یا دیدگاه های کمرنگی از زمان شوروی سابق در آن باقی مانده است. البته تحلیل مطالب کتاب، نیاز به داشتن تخصصی در حد داندامایف دارد که مترجم فاقد آن است.
اما نقل قول آقای شایگان از نوشته های یونانی، بدون نقد و راستی آزمایی آنها، واقعا تاسف آور است. درست مانند اینست که شخصی، جنگ جهانی دوم را تنها از زبان گوبلز و دستگاه تبلیغاتی رایش سوم بازگو کند. امروزه بی اعتبار بودن بسیاری از نوشته های تاریخنویسی یونانی که سرشار از اغراق و داستانسرایی هستند، بر تاریخنگاران غیر ایرانی نیز روشن است. نامبرده تلاش دارد تا روی مسئله خواجگان تاکید کند، بدون آنکه متوجه باشد از جوامع بشری چند هزار سال پیش صحبت می کند. جدا از اینکه بسیاری از دربارهای دوران باستان، حتی تا آغاز قرن بیستم، مانند قاجارها و عثمانی ها چنین رسمی داشته اند، معلوم نیست چرا تنها تاکید ایشان بر دورۀ هخامنشی است و شامل دیگران نمی شود؟ کسی که خود را مورخ و پژوهشگر دورۀ هخامنشی میخواند، باید بداند که واژۀ یونانی “ساریس” (saris) به معنی “خواجه” که در متن های یونانی آمده، به درستی درک نشده و آن را نمی توان به سادگی به همان معنی ترجمه کرد. عنوان “ساریس” در متن های یونانی، سوء برداشت یونانیان از عنوان “شَرِش” بوده که در زبان یونانی شبیه ساریس تلفظ شده و آن را به اشتباه “خواجه” ترجمه کرده اند. “شَرِش” (در اصل: ša-reš šarri به معنی “کسی که در جایگاه سر شاه قرار دارد”) عنوانی است برای برخی از مقام های درباری با اختیارات سلطنتی در حد پادشاه، و نه خواجه ها. مورد مشابهی نیز برای موضوع بردگان وجود دارد که بحث مفصلی می طلبد. همین مورد نشان می دهد که درک آقای شایگان از نوشته های یونانی تا چه اندازه سطحی و دور از واقعیت است. بسیاری از داستان های تاریخی یونانی، بدون وجود شواهد علمی و راستی آزمایی، ارزش و اعتبار محدودی دارند. متن های تاریخی کلاسیک را نباید براحتی و بدون دانش و آگاهی از روش شناسی علمی و تحلیل زبانشناسی بکار برد و به آنها استناد کرد. نقل قول های کورکورانه از داستان پردازی های نویسندگان تاریخ کلاسیک که بسیاری صدها سال بعد نوشته شده اند، نتایجی گمراه کننده و فاجعه بار دارد.
#پاسخ_به_ایرانستیزان
#حسن_شایگان
/channel/ketabkhaFFRF
در روز روشن، با وقاحت تمام، یک بی‌و‌طن دستور شخم‌زدن یکی از کهن‌ترین تمدن‌های فلات ایران را داد و آب‌از‌آب تکان نخورد.
این مسئول خائن بعد از تخریب تپه‌های باستانی کُنار صَندل جیرفت گفت: «برای من مردم مهم هستند، نه ثبت جهانی و محوطه باستانی.»
احسان بداغی، روزنامه‌نگار نوشت: در جیرفت برای ساخت مجتمع ورزشی مشغول شخم زدن یکی از مهمترین آثار باستانی تمدنی جهان هستند. حتی برخی از باستان‌شناسان معتقدند تمدن خفته ۴ هزار ساله در تپه کنار صندل می‌تواند به اندازه تمدن بین‌النهرین اهمیت داشته باشد.
#حکومت_اسلامی_دشمن_ایرانی
/channel/ketabkhaFFRF
پاسخ بهرام روشن ضمیر به اظهارات حسن شایگان پیرامون تاریخ هخامنشیان
بخش۴(بخش پایانی)
فرض را بر اقتصاددان بودن ایشان بگیریم، آیا امکان سنجش یک اقتصاد تاریخی معیشت محور در هزاره‌های پیشین، با ابزار اقتصادسنجی مدرن، میسر است؟
خیر! اصلا نمی‌شود با مفاهیم اقتصاد مدرن و یا جامعه‌شناسی امروز، وضعیت عصر باستان را اعم از ایران، روم، هند و چین و یا هرجای دیگری سنجید. بحث‌های اومستد و بسیاری دیگر که رویکردهای مارکسیستی و اوریانتالیستی دارند در رابطه با فساد و تباهی در رابطه با هخامنشیان، توسط پیر بریان به‌شدت نقض شد.
این بحث آقای شایگان که هخامنشیان را فاسد و تباه می‌داند برآمده از تحقیقات اومستد است یا به گزاره‌های افلاطونی گزنفون تکیه دارد؟ گزنفون می‌گفت که ثروت و رفاه هخامنشیان را فاسد کرده است و آقای شایگان هم به شدت معتقد به فساد و انحطاط اخلاقی دوران هخامنشیان است...
به‌نظر من، ایشان به مقدمات کار آشنایی ندارند و من بعید می‌دانم که ایشان متون مرتبط با هردوت، گزنفون، پلوتارک و کتزیاس را خوانده باشد! اینها منابع اصلی هستند. این مباحث را ایشان از پژوهش‌های دسته دوم اتخاذ کردند. مثلا ایشان بحث‌های داندامایف و اومستد را دیده است و البته با گرته‌برداری از همانها، مباحث خودش را جلو میبرد. این را می‌شود از کتاب ایشان دید. ما نمی‌توانیم مباحث مارکس و انگلس را به دنیای باستان نسبت بدهیم. به‌فرض که یک نفر بگوید من اقتصاددان هستم، نمی‌شود با انگاره‌ها و مفروضات علم مدرن اقتصاد تاریخ 2500 سال پیش را قضاوت کرد.
در ترجمه هم باید حتما تاریخ‌دان بود؟ تسلط به زبان و فن ترجمه کفایت نمی‌کند؟
وقتی که شما از منظر اقتصاد می‌خواهید به مباحث تاریخ کهن ورود کنید، نمی‌توانید به نتیجه واقعی در یک پژوهش بی‌طرفانه برسید. ایشان در کتابش، آریستد که یک سیاستمدار آتنی است را، ارسطو ترجمه کرده است! مثلا خاندان معروف آگیبی را ای.جی.بی ترجمه کرده‌اند! ایشان سلسله Seleucieds را سُلوکی (اهل سلوک و طریقت) نامیده است. در مجموع باید گفت که بیم رشد تاریخنویسی توسط غیرمتخصص‌ها بسیار زیاد وجود دارد. در تاریخ‌نگاری و ترجمه متون تاریخی از زبان‌های دیگر هم با یک معضل اساسی به نام تاریخ‌نگاری ایدئولوژیک مواجه هستیم که حتی از تاریخ هزاره‌های کهن نیز خوانش‌های ایدئولوژیک می‌کند. ما در تاریخ‌نگاری افرادی نظیر ناصر پورپیرار و حسن شایگان، بسیار این رویکرد را مشاهده می‌کنیم که در آن گزاره‌های اخلاق ایدئولوژیک را به مثابه سنجه تاریخی در نظر می‌گیرند.
#پاسخ_به_ایرانستیزان
#روشن_ضمیر
/channel/ketabkhaFFRF
پاسخ بهرام روشن ضمیر به اظهارات حسن شایگان پیرامون تاریخ هخامنشیان
بخش ۳
آیا به علت ورود افرادی نظیر پورپیرار و حسن شایگان به حوزه هخامنشیان، باید آنها را مورد نقد قرار داد؟ آیا کم‌کاری بقیه بیشتر باید مورد ملامت باشد یا افرادی که با هر انگیزه‌ای به این عرصه ورود کرده‌اند؟
ببینید حتی در خارج از ایران هم، اوضاع پژوهش در رابطه با تاریخ ایران باستان خوب نیست. ولی دست‌کم تلاش‌های مستندی صورت می‌پذیرد. به‌طور مثال پروفسور پی‌یر بریان که بیش از 50 سال از عمر خود را صرف پژوهش در رابطه با هخامنشیان گذاشتند، چند هفته قبل به ایران آمدند و حضورشان در دانشگاه تهران هم رکورد زد. این اتفاق یک پیام مشخص دارد و به این معنا که جامعه برای پیگیری این مسائل عظش زیادی دارد و پیگیری این حوزه رویکرد ناسیونالیستی به مفهوم منفی ماجرا نیست. اتفاقا پی‌یر بریان در بسیاری از آثارش رویکرد تمجیدی نسبت به هخامنشیان دارد؛ آیا او که یک فرانسوی‌ست، ناسیونالیست است؟ ریچارد فرای، آرتور پوپ، هرتسفلد و رومن گیرشمن هم نگاه ناسیونالیستی دارند؟
#پاسخ_به_ایرانستیزان
#روشن_ضمیر
/channel/ketabkhaFFRF
پاسخ بهرام روشن ضمیر به اظهارات حسن شایگان پیرامون تاریخ هخامنشیان
بخش ۱
حسن شایگان هم به مثابه ناصر پورپیرار ـ که با ترجمه اثری از هاید ماری کخ، خود را به عنوان مدعی اجتهاد در تاریخ باستان معرفی کرد ـ ، با ترجمه اثری از داندامایف، خود را به عنوان متخصص تاریخ باستان معرفی می‌کند. متر و معیار ابراز اجتهاد در علم تاریخ چیست؟
من اثر دیگری از ایشان ندیدم ولی این اثر که در رابطه با تاریخ هخامنشیان، از داندامایف توسط ایشان ترجمه شده است که در واقع اثری‌ست متکی بر یکسری مقالات پراکنده بوده که ایشان با گردآوری و ترجمه این مقالات، آن را به عنوان یک کتاب به فارسی ترجمه کرده است. ایشان به طور مدام با یک لحنی می‌خواهد به تمام کسانی که ایشان را نقد می‌کنند، یک برچسب ناسیونالیستی بدهد. آقای حسن شایگان در یک بخش پایانی که خودشان به این اثر افزودند و ربطی به نویسنده ندارد، به تمام پژوهشگران و باستان‌شناسان، نسبت‌های ناسیونالیستی می‌دهد که البته به دور از وجدان علمی و تحقیق منصفانه است. مثلا ایشان با حمله به آقایان خداد رضاخانی و تورج دریایی به علت ویراستاری یک اثر مرتبط با هخامنشیان حمله کرد و نسبت‌های تندی داد. مسئله این است که برچسبی که ایشان به مورخان و پژوهشگران تاریخ هخامنشیان می‌دهد، دقیق نیست. تاریخ هخامنشیان فقط به ایران مربوط نیست و تقریبا دربرگیرنده نیمی از جهان کشف شده آن روزگار است و از منظرهای گوناگونی به تاریخ هخامنشیان نگاه شده است و ما نباید این بحث تاریخی به یک روایت بومی تبدیل کنیم.
#پاسخ_به_ایرانستیزان
#روشن_ضمیر
/channel/ketabkhaFFRF
دکتر شاهرخ رزمجو عضو هیئت علمی باستانشناسی دانشگاه تهران در یادداشتی، نوشته های غیرعلمی شخصی به نام حسن شایگان دربارۀ هخامنشیان را پاسخ داد. متن یادداشت رزمجو چنین است👇
https://soia.org.ir/%D8%AF%D8%B3%D8%AA%D9%87-%D8%A8%D9%86%D8%AF%DB%8C-%D9%86%D8%B4%D8%AF%D9%87/%D8%AE%D9%88%D8%AF%D9%88%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE-%D9%88-%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF-%D8%A8%D9%87-%DA%A9%D9%85%DA%A9-%D8%AA%D8%AD%D8%B1%DB%8C%D9%81
تخریب هدفمند میراث ایران
#حکومت_اسلامی_دشمن_ایرانی
/channel/ketabkhaFFRF
مستند تاریخ ساسانیان: شاپور یکم جانشین اردشیر بابکان؛ نبرد تاریخی با روم و فتوحات در شرق
قسمت چهارم
#ساسانیان
#شاپور_اول
#رویارویی_دو_امپراتوری_ایران_روم
/channel/ketabkhaFFRF
نسخه نفیس خطی شاهنامه فردوسی با شماره 1339 از مجموعه نسخ خطی کتابخانه مرکزی، متعلق به سال 1001 قمری (دوره صفوی) است و شامل 159 تصویر و مجلس نگارگری از داستان لهراسب تا پایان شاهنامه می‌باشد. این نسخه به‌خاطر دقت و زیبایی ویرایش خطی و هنری، از ارزش بالایی برخوردار است. دو تصویر از نگارگری‌های این نسخه در بالا آورده شده است. برای دانلود کامل نسخه به فایل پایین رجوع کنید.
/channel/UT_Central_Library
#شاهنامه_فردوسی
/channel/ketabkhaFFRF
کتاب تنکلوشا از جمله کهن‌ترین آثار مربوط به نجوم است که بر اساس نجوم ایرانی و با توجه به حکایات زمان اولیه تألیف خود؛ یعنی دوره ساسانی سامان یافته است. ادبیات تنجیمی چنین حکایت می‌کند که تنکلوشا پس از سامان در ایران به فارسی میانه، به زبان سریانی، و سپس در دوره اسلامی به عربی ترجمه شده است.
این اثر منبع اطلاع بسیاری از ادبیات تنجیمی بعد از خود بوده است، اما از ترجمه سریانی آن اثری نیست، ولی از ترجمه‌های عربی و نیز ترجمه فارسی آن نسخه‌هایی در دست است نام مولف اصلی این کتاب نیز مشخص نیست.
پست گرداوری شده در مورد نجوم ایران باستان:
/channel/ketabkhaFFRF/5428
#دانش_نجوم_ایران_باستان
/channel/ketabkhaFFRF
📽مستند تاریخ ساسانیان: اردشیر ساسانی و بنیادگذاری ایرانشهر: داستانی از قدرت و حکمت
📺قسمت دوم
قسمت اول:
/channel/ketabkhaFFRF/10740
#ساسانیان
#اردشیر_بابکان
/channel/ketabkhaFFRF
🔵 اگر میخوای به زبان پارسی در دوره ساسانی گوش کنید، این ویدیو رو ببینید ...
کاری از وحید عباس زاده 👉 ویدیوهای بیشتر
زبان پارسی در دوره ساسانی، همانند امروز چندین گویش نوشتاری و گفتاری ( دریگ ) داشته است و این گویش کتابی و رسمی آن دوره، موسوم به « پارسیگ » ( الفارسیة، پارسی میانه، پهلوی ساسانی ) است. امروزه گویش‌های پارسی جنوبی، همچون اچمی نزدیکی بیشتری به پارسی دوره ساسانی دارند
#ساسانیان
/channel/ketabkhaFFRF
پاسخ دکتر شاهرخ رزمجو به اظهارات حسن شایگان پیرامون تاریخ هخامنشیان:
/channel/ketabkhaFFRF/10730
پاسخ بهرام روشن ضمیر به اظهارات حسن شایگان پیرامون تاریخ هخامنشیان:
/channel/ketabkhaFFRF/10723
#پاسخ_به_ایرانستیزان
#حسن_شایگان
/channel/ketabkhaFFRF
پاسخ دکتر شاهرخ رزمجو به اظهارات حسن شایگان پیرامون تاریخ هخامنشیان👇
قسمت ۵:
معلوم نیست، آقای شایگان چطور سن و سال کورش را با قاطعیت در زمان آخرین لشکرکشی او، ۷۰ سال ذکر می کند. آنچه در کتیبه ها ثبت شده، تنها سال های سلطنت کورش و پایان آن است، نه سن و سال او. همین نشان می دهد تا چه اندازه این نوع اظهار نظرها، بی پایه و غیر علمیست. بدتر از این، نامبرده در ادعایی عجیب می گوید “هخامنشیان نه خط و کتابت داشتند و نه صناعت و طبابت و …”! پاسخ به چنین ادعایی با هزاران سند و مدرک موجود، از حوصلۀ این متن خارج است، اما می توان دید که گویندۀ جمله، با انبوه شواهد و مدارک تاریخی و باستانشناسی کمترین آشنایی ندارد یا آنها را عمدا نادیده گرفته است. تنها چند نمونۀ کوتاه برای پاسخ به این ادعا کافیست: زمانی که در قلمرو هخامنشی روی نجوم ریاضی کار می شد، تدریس “نظریۀ نجومی پارسیان” در آتن جرم به حساب می آمد، چرا که در یونان، زمین را مرکز عالم می پنداشتند. اگر ایرانیان هیچ کتابت و علم و دانشی نداشتند، چرا ارسطو از نوۀ خواهرش که در سپاه اسکندر بود، خواست تا کتابخانه های ایران و بویژه متون نجومی را برایش به یونان بفرستد؟ چرا هرودوت در نخستین جملۀ کتابش، سابقۀ طولانی تاریخ را به ایرانیان نسبت داده؟ چرا از آثار و شیوه های هنری هخامنشی در سرزمین های دیگر و بیرون از مرزها، تقلید می شد؟ بر اساس شواهد تاریخی، مغان ایرانی یا روحانیان آن زمان، اغلب در ستاره شناسی، پزشکی، گیاهشناسی و علوم دیگر سرآمد بودند. در متنی مربوط به نیمۀ سدۀ چهارم پیش از میلاد، حضور گروهی از مغان به سرپرستی شخصی به نام میتریدات همراه افلاطون در آکادمی آتن، گزارش شده است. آیا اینها نشانۀ فقر علمی، فرهنگی و هنری ایران در دورۀ هخامنشی است؟ چرا بیشتر دانشوران یونانی، بدنبال کسب علم، راهی قلمرو هخامنشی می شدند؟ تلاش برای القای بی تمدن بودن هخامنشیان تلاشی بی معنی، بی فایده و خنده دار است که اعتبار گفته های گوینده را زیر سوال میبرد.
مصاحبه شونده حتی حضور کارگران و هنرمندان دیگر کشورها برای انجام پروژه های ساختمانی و هنری را که همواره در طول تاریخ صورت گرفته، نشان بی تمدنی هخامنشیان می داند، چون آن افراد را برده یا اسیر جنگی تصور می کند. با این استدلال، لابد تمدن های مصر و آشور و یونان و روم و بسیاری دیگر که بیشتر آثار و بناهایشان، با استفاده از بردگان، اسیران جنگی یا کارگران خارجی ساخته شده، تمدن به حساب نمی آیند. اما وجود هنرمندان و کارگران خارجی حقوق بگیر و استخدام شده در دورۀ هخامنشی از دید وی، نشان بی تمدنی است! ایشان تلاش دارد همگی این افراد، شامل مهندسان، طراحان، صنعتگران و حتی کورتش ها (کارگران آزاد) را برده یا اسیر جنگی معرفی کند که زمانی یک نگرش محبوب کمونیستی بود. اگر مهندسان هخامنشی، از سرزمین های دیگر بودند، چرا هیچکدام پیش از آن، تالارها و ستون هایی در اندازه های شوش و تخت جمشید در سرزمین خود نداشتند؟ نظر آقای شایگان درباره دستمزد کارگران نیز، برداشتی سطحی و قدیمی است که نشان دهندۀ درک نادرست از اقتصاد باستان و گویای نا آگاهی از روش شناسی علمی در بررسی مضمون الواح است. ایشان نه آشنایی تخصصی با تفسیر الواح دارد و نه از پژوهش های تازۀ بین المللی در این زمینه آگاه است. او در ادعایی خودساخته و خیالی، بدون ارائۀ شواهد علمی می گوید: “در شوش، پرسپولیس و هگمتانه اخته‌خانه‌های بسیاری فعالیت داشتند تا برده‌ها و اسرای جنگی را مدام اخته کنند و به سرکار بگمارند”! در حالیکه در هیچ کجا، هیچ شواهدی در یافته های باستانشناسی و شواهد نوشتاری وجود ندارد که چنین ادعایی را تایید کند. ادعاهای خیالی و بدون سند و مدرک، جایی در جهان آکادمیک امروز ندارند.
#پاسخ_به_ایرانستیزان
#حسن_شایگان
/channel/ketabkhaFFRF
پاسخ دکتر شاهرخ رزمجو به اظهارات حسن شایگان پیرامون تاریخ هخامنشیان👇
قسمت۳:
ایشان ادعا می کنند که بابل حتی یک گرم نقره نداشته و بابلی ها با زور و فشار ناچار به گردآوری خراج برای حکومت هخامنشی بوده اند! همین جملۀ کوتاه چند ایراد اساسی دارد: ۱- بابل که مهمترین مرکز تجاری منطقه و یکی از ثروتمندترین شهرهای جهان باستان بوده، چگونه یک گرم نقره هم نداشته؟ ۲- آقای شایگان از حجم معامله های نقره در بابل در مقیاس بسیار بالا، در دوران بابل نو، هخامنشی و سلوکی، به کلی بی اطلاع است. این معامله ها در صدها کتیبه در بایگانی های بابلی ثبت شده که خلاف گفتۀ ایشان را نشان می دهد. ۳- چرا در کتیبه های بابلی، مردم بابل پس از ورود کورش به شهر، “چونان پرنده هایی رها شده از بند” توصیف شده اند؟ ۴- اگر بابل تحت فشار بوده، چرا در یک کتیبۀ بابلی زمان حکومت اسکندر، مردم بابل، به صراحت آرزوی بازگشت شاه هخامنشی و بازگشت “شادی و خوشبختی” به شهرشان و نجات یافتن از خراج تحمیلی اسکندر به نام زکوتو را داشتند؟
آقای شایگان حتی استفاده از لفظ “کورش کبیر” را نکوهش کرده، در حالیکه این عنوان از قرن ها پیش، نه از سوی ایرانیان، بلکه از سوی مردمان دیگر، مانند اروپایی ها به کورش داده شده و مربوط به امروزه نیست. نظر ایشان که کورش را “جنگ‌افروز جهانخواره” می نامد، با تمامی منابع باستانی مانند کتاب های عهد عتیق و کتیبه ها و گلنوشته ها و حتی نوشته های کلاسیک، کاملا در تضاد است. همۀ این منابع تا به امروز، شخصیت کورش را با احترام آمیزترین عنوان ها ستوده اند، از جمله: پدر، سرور، دلیر، فاتح، بخشنده، نجات دهنده، آزاد کننده، مسیح، برگزیدۀ خداوند … . کورش به همین صورت در حافظۀ تاریخی ملل ثبت شده است. حتی هرودوت که منبع آقای شایگان بوده، در داستان های خود، با احترام تمام از کورش یاد کرده. حال چگونه است که هیچ منبع تاریخی از کورش با عنوان های ساخته و پرداختۀ آقای شایگان نام نبرده؟ افلاطون نیز، در کتاب سوم قوانین، از کورش به عنوان “فرمانروای نمونه” یاد کرده که به همۀ مردم آزادی و برابری بخشیده است. حال، بین گفته های فیلسوف بزرگ و شناخته شده ای چون افلاطون و ادعاهای شخصی که صلاحیت و تخصصی در تاریخ و باستانشناسی ندارد، به کدامیک می توان اعتماد کرد؟
آقای شایگان حتی به منابع یونانی که به آن استناد می کند نیز پایبند نیست. در جایی می گوید، “کورش در هیچ جنگی پیروز نشد”! اما هرودوت که مرتب مورد استناد ایشان قرار دارد به روشنی به “پیروزی های پیاپی” کورش اشاره کرده است. جای تعجب است که از دید ایشان، حتی موردی مانند تسلیم شدن دشمن هم پیروزی به شمار نمی رود. کتیبه های بابلی نیز پیروزی های کورش را تایید کرده اند. لابد اطلاعات ایشان بیشتر از کاتبان بابلی همدوره با رویدادها است! او همچنین می گوید “کورش بود که به لودیه حمله کرد”! در حالیکه همان نوشته های یونانی، همگی از حملۀ کرزوس به کورش سخن گفته اند، نه برعکس. او همچنین ادعا می کند که کورش در آخرین جنگ خود، “کلیه نفرات ارتش عظیم ایران را به باد داد”! اگر چنین بود، چگونه یک امپراتوری بدون ارتش از هم نپاشید؟ چطور ۴ سال بعد، ارتش هخامنشی رهسپار آفریقا شد و مصر را تصرف کرد؟
#پاسخ_به_ایرانستیزان
#حسن_شایگان
/channel/ketabkhaFFRF
پاسخ دکتر شاهرخ رزمجو به اظهارات حسن شایگان پیرامون تاریخ هخامنشیان👇
قسمت ۱:
دکتر شاهرخ رزمجو عضو هیئت علمی باستانشناسی دانشگاه تهران در یادداشتی، نوشته های غیرعلمی شخصی به نام حسن شایگان دربارۀ هخامنشیان را پاسخ داد. متن یادداشت رزمجو چنین است.
دکتر شاهرخ رزمجو: بتازگی مطلبی در خبرگزاری مهر انتشار یافته که در آن با شخصی به نام حسن شایگان، مترجم کتابی از محمد داندامایف با عنوان «نهادهای اجتماعی و ساختار اقتصادی امپراتوری هخامنشی»، گفتگو شده است. او که در این مصاحبه با عنوان مورخ! و پژوهشگر! معرفی شده، به بخشی از تاریخ و تمدن ایران تاخته، و در ادعایی عجیب، تمدن ایران هخامنشی را فاقد پایۀ علمی دانسته و با لحنی زننده، تاریخ هخامنشیان را “فضاحت بار” نامیده است!
این نخستین بار نیست که چنین ادعاهای عجیبی از سوی برخی افراد غیرمتخصص منتشر می شود و برکسی پوشیده نیست که این گفته ها، با هدف گرفتن پیشینۀ تمدن ایرانیان و هویت تاریخی و فرهنگی این سرزمین، مقاصد خاصی را دنبال می کنند. پیش از هر چیز باید یادآور شد، در کتابشناسی داندامایف، هیچ کتابی با این عنوان وجود ندارد، بلکه یکی از کتاب های او با عنوان “فرهنگ و اقتصاد ایران باستان” به طور مشترک با ولادیمیر لوکونین نوشته شده و کتابی نیز با عنوان “شاهنشاهی هخامنشی: ساختار اجتماعی-اداری و دستاوردهای فرهنگی” به روسی منتشر شده است. بنابراین، اگر ترجمه مربوط به یکی از این دو کتاب باشد، به نظر می رسد نیمی از عنوان کتاب (ساختار اقتصادی امپراتوری هخامنشی) دستکاری شده و ساختگی است. آقای شایگان در جایی از مصاحبه، به کتاب تالیفی خود دربارۀ هخامنشیان اشاره کرده که مشخص نیست منظور او همین کتاب است یا نه. اما چون ایشان از کتاب دیگری به جز ترجمه نام نبرده، در این صورت باید نتیجه گرفت، کتابی با نام داندامایف ترجمه و منتشر شده، اما مترجم عقاید و نظرات خود را نیز در آن وارد کرده است.
شیوۀ برخورد آقای شایگان با تاریخ ایران، نه تنها رنگ و بوی ضد ایرانی دارد، بلکه ردپایی از نظرات جعلی و مخدوش ناصر پورپیرار به وضوح در آن دیده می شود. گوینده با گره زدن مخالفان خود به یک طیف سیاسی خاص و متهم کردن آنان به ناسیونالیسم و شووینیسم، تلاش دارد هر نظر مخالفی را وابسته به آن طیف و نگرش ها معرفی کند تا هر که در صدد پاسخگویی بر آمد، بلافاصله به پیروی از آنها متهم شود. این شیوۀ نخ نما شده و تکراری، نشان دهندۀ نگاه یکطرفه، محدود و غیرعلمی گوینده است که پیشاپیش، منتقدان را به داشتن نگرش های خاص متهم می کند تا خود را از نقد در امان نگاه دارد. در حالیکه ایرانیان، فارغ از هر گروه و دیدگاه می توانند به پیشینۀ تاریخ و تمدن سرزمین خود ببالند و از آن دفاع کنند. این مصاحبه،پیش از هر چیز، از سوی کسی است که ادعا شده استاد بازنشستۀ اقتصاد از یک دانشگاه آمریکایی است. البته به جز صفحات شخصی ایشان، هنوز هیچ شواهدی از تدریس و بازنشستگی وی در آن دانشگاه در دست نیست. حتی به فرض درست بودن موضوع، باز مشخص نیست یک کمک مدرس رشتۀ اقتصاد، چه تخصص و صلاحیتی در زمینۀ جهان باستان، تاریخ یا باستانشناسی هخامنشی دارد؟ چگونه اصطلاحات تخصصی کتابی مربوط به رشته ای دیگر را ترجمه کرده؟ به همین دلیل متن کتاب، آکنده از اشتباه های ریز و درشت است؛ از نام ها گرفته تا اصطلاحات تخصصی، جمله ها، مفاهیم و درک موضوع. دیدن تنها چند صفحه از کتاب برای پی بردن به مشکلات آن کافی است. مشکلات کتاب به اندازه ای زیاد است که پرداختن به همۀ آنها، در یک جلد کتاب هم نمی گنجد. چگونه شخصی به خود اجازه می دهد اصول و مبانی یک رشتۀ دیگر و تمدن یک سرزمین را با چند جمله و یک مصاحبه زیر سوال ببرد؟
#پاسخ_به_ایرانستیزان
#حسن_شایگان
/channel/ketabkhaFFRF
همدان در دوره ساسانی یکی از ضرابخانه‌های حکومت بود و سکه‌های متعددی از این دوره کشف شده است، در کتابچه‌ای به نام «شهرها» که حدود سال ۵۰۰ میلادی به زبان پهلوی نوشته شده بنای همدان به یزدگرد اول نسبت داده شده و این نشان می‌دهد که عملیات عمرانی مهمی توسط وی در این شهر صورت گرفته است.
#ساسانیان
#سکه
#متون_پهلوی
/channel/ketabkhaFFRF
پاسخ بهرام روشن ضمیر به اظهارات حسن شایگان پیرامون تاریخ هخامنشیان
بخش۴
علت اقبال به داندامایف و اومستد توسط حسن شایگان چیست؟ داندامایف هم پژوهش‌های زیادی درباره اقتصاد عصر هخامنشی دارد...
داندامایف نقدهای اقتصادی چپ‌گرایانه‌ای نسبت به هخامنشیان دارد به گونه‌ای که می‌گوید هخامنشیان پول و طلا را در خزانه‌هایشان انبار می‌کردند و دنیا را دچار رکود اقتصادی کردند ولی با این حال، حتی اگر نتیجه‌گیری آثار اومستد و داندامایف را هم بخوانید، می‌بینید که بسیار نسبت به غرض‌ورزی‌های امثال حسن شایگان، متفاوت‌تر است. شما وقتی که با یک پرونده قضایی مواجه می‌شوید، با حکم دادگاه سروکار دارید و نه فقط با یک گوشه از کیفرخواست! همین اومستد و داندامایف که نقدهای جدی و اساسی به برخی از شرایط اقتصادی و اجتماعی عصر هخامنشی دارند، در نتیجه‌گیری‌هایشان چنین تحلیل‌های رادیکالی ندارند و نمی‌گویند که: تاریخ هخامنشیان چیزی جز فضاحت و بی‌بند و باری نیست، هخامنشیان اصلا پایه و اساس تمدنی ندارند و غیره! این مباحث بسیار تخصصی است و حتی کسانی که تخصصشان هخامنشی‌پژوهی است، نمی‌توانند به این راحتی در رابطه با شرایط اقتصادی و سیاسی آن دوره قضاوت کنند.
در رزومه آقای حسن شایگان نوشتند که ایشان استاد بازنشسته اقتصاد دانشگاه فلوریداست و من هرچه که گشتم نتوانستم چیزی در رابطه با ایشان در سایت دانشگاه پیدا کنم! نمی‌شود که ادعای سبقه پژوهشی در دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی داشته باشیم و سپس به تولید کتاب و داده مشغول شویم بدون اینکه عقبه‌ای در جایی داشته باشیم
#پاسخ_به_ایرانستیزان
#روشن_ضمیر
/channel/ketabkhaFFRF
پاسخ بهرام روشن ضمیر به اظهارات حسن شایگان پیرامون تاریخ هخامنشیان
بخش۲
تاریخ هخامنشی را به مثابه تاریخ یک ابردولت درنظر می‌گیرید؟
ببینید، به هر حال تاریخ هخامنشیان، یک حالت تاریخ جهانی دارد و خیلی بومی و درون فرهنگی و کشوری نیست! هخامنشیان بخشی از تاریخ نیمی از آسیا و بخش‌هایی از اروپا و آفریقاست. همانطور که ما صفویه و افشار و قاجار را بخش‌هایی از تاریخ ایران می‌دانیم. در این رابطه نظریه‌پردازان، جامعه‌شناسان و حتی برخی از فلاسفه نظیر ماکیاول، هگل و کلازویتس تاملات فلسفی داشتند. اصلا مگر ما چند نفر هخامنشی‌شناس و هخامنشی‌پژوه ایرانی داشتیم، که حالا بخواهند در رابطه با این سلسله، نظریات فانتزی و در زرورق پیچیده شده بدهند. زنده‌یاد شاپور شهبازی در این زمینه فعالیت‌های جدی و مهمی داشتند که البته ایشان هم زیاد در جمع ما نبودند و درگذشتند.
#پاسخ_به_ایرانستیزان
#روشن_ضمیر
/channel/ketabkhaFFRF
پاسخ بهرام روشن ضمیر به اظهارات حسن شایگان پیرامون تاریخ هخامنشیان👇
علت اقبال به داندامایف و اومستد توسط حسن شایگان چیست؟ داندامایف هم پژوهش‌های زیادی درباره اقتصاد عصر هخامنشی دارد...
https://www.ilna.ir/%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF-%D9%87%D9%86%D8%B1-6/704535-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE-%D9%86%DA%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%AF%D8%A6%D9%88%D9%84%D9%88%DA%98%DB%8C%DA%A9-%D8%AE%D8%B7%D8%B1%D9%86%D8%A7%DA%A9-%D8%A7%D8%B3%D8%AA-%D8%A8%DB%8C%D9%85-%D8%B1%D8%B4%D8%AF-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE-%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%DB%8C-%D8%AA%D9%88%D8%B3%D8%B7-%D8%BA%DB%8C%D8%B1%D9%85%D8%AA%D8%AE%D8%B5%D8%B5-%D9%87%D8%A7-%D9%85%DB%8C-%D8%B1%D9%88%D8%AF
#پاسخ_به_ایرانستیزان
/channel/ketabkhaFFRF
نقدی بر گفتگوی حسن شایگان با خبرگزاری مهر
@Kheradgan_Official
چند وقتی است که جریان ایران‌ستیز از گفته‌های شخصی به نام حسن شایگان سواستفاده می‌کنند و گفته‌های او را نشر می‌دهند. برای نمونه سایت آذتورک نیوز که آشکارا رویکرد ایران‌ستیزانه دارد، گفته‌های او را بازنشر کرده است. مشخص نیست خود جناب حسن شایگان موافق این بازنشرها هستند یا خیر؟!
گفته می‌شود رشته تحصیلی حسن شایگان اقتصاد بوده است و آنچه مسلم است حسن شایگان بسیار تحت تاثیر تبلیغات شوروی سابق علیه تاریخ باستانی ایران قرار دارد و گفته‌هایش یادآور فرقه پیشه وری و… است. همین باعث سواستفاده از گفته‌های او شده است.
از همان زمان گفته‌های حسن شایگان با واکنش استادان و دانش‌آموختگان باستانشناسی و تاریخ همراه بود. به طوری که دکتر شاهرخ رزمجو، عضو هیئت علمی گروه باستانشناسی دانشگاه تهران و از پژوهشگران برجسته دوران هخامنشی، نوشته‌ای در واکنش به او نوشت.
با توجه به پاسخ‌های ارزنده‌ای که به حسن شایگان داده شده بود، ما قصد تکرار مکررات نداشتیم. ولی چندی از هم میهنان بارها از ما درخواست کردند که پاسخی آماده کنیم چراکه بازنشر گفته‌های او فراوان شده است.
البته در نوشته‌های دیگر پایگاه خردگان بارها به چنین ادعاهایی پاسخ داده‌ایم.
نوشتار را بخوانید:
https://kheradgan.ir/p/23523