Hikoyalar (G&M)

24 August 2024 09:59

(Бўлган воқеа)

Уларнинг ҳар иккиси ҳам бадавлат , обрўли, мансабдор оилада улғайди. Узоқроқ қариндош ҳам эдилар. Оталари маъқул кўриб унаштирилдилар. Йигит биринчи учрашувдаёқ бу гўзал қизнинг сал эркароқ эканлигини сезган бўлсада, отасининг юзидан ўтолмади. Қиз эса оғир-вазмин , қарашлари ақлли йигитнинг секин оҳангда гапиришига маҳлиё бўлиб қолди.
Турмуш қурдилар. Фарзандли бўлдилар. Гўзал, манман, мақтанчоқ келинга омад кулиб бир йилдаёқ алоҳида бўлиб чиқдилар. Турмуш ўртоғи ота-онасига қаттиқ муҳаббатли эканлигини, уларнинг олдига тез-тез бориб келаётганини кўрган келинчак , негадир эрини қайнона -қайнотасидан ҳам қизғона бошлади. Ўзи табиатан худбинроқ бўлгани учун яқинларини у қадар соғинмас эди. Бир куни қовурма чучвара егиси келиб, пиширди. Қизариб пишган чучвараларни тоғорага солаётганда эри ҳам кириб келди.

– Шундан бир ҳовучгина беринг, ойимга олиб борай? - ялинчоқ оҳангда сўради йигит.
– Бунча ойимлайверасиз? Онангиз рўзғоримиз бўлак бўлганида иккита пиёла бердими? Ҳаммасини менинг онам қилиб берди, қўлимдаги човлигача!.. Унинг чакаги ўчай демасди...
Бахтиёр индамади.
Дилдор «бопладим», деб ўйлади ўзича... Бир пайт қараса эри кийиниб, қўлига ишга борадиган портфелини кўтариб олибди.
– Уй сиз ва қизимга. Мен онамни ҳақорат қиладиган аёл билан яшолмайман. У эшикни одатдагидек секин ёпиб чиқиб кетди... Кетди...

Аввалига Дилдор унга овозини ҳам кўтариб гапирмаган эрини негадир ялиниб келади деб ўйлади. Ёзувчи отаси унга доим “Тинч оққан дарёнинг туби ғалвали бўлади”, дер эди. “Рост экан, Бахтиёр акам жим юрганлари билан юрак-юракдан норози бўлган эканлар-да,» - деб ўйлай бошлади у.

Катталар аралашди, лекин уларни ҳеч ким яраштира олмади.
– Эринг уйланибди, фалон лавозимга кўтарилибди, - деди аммаси. Дилдорнинг кўзидан
дувиллаб ёш оқди... Унга собиқ турмуш ўртоғининг мансаби ҳам, лавозими ҳам қизиқ эмас эди... Унга доим нигоҳларида муҳаббат ҳадя этиб турувчи Бахтиёрнинг ўзи керак эди...

У келин бўлиб тушган оиласига меҳр қўйиши, барчани бирдек яхши кўриши лозимлигини жуда кеч тушунди, холос...

Hikoyalar (G&M)

19 August 2024 15:55

​Сарф

Турмушга чиққанида йигирма бир ёшда эди.  Турмуш ўртоғи дангаса бўлиб кўринди кўзига. Кетма-кет туғилган болалари энди атак-чечак қилиб юришни бошлаши билан боғчага бериб юборди. Бир ёшида, бир ёшу икки ойлигида.. Кўзини чирт юмди. Энди иккитагина тиши чиққан боласини чириллатиб тарбиячи опага ташларкан ўзи ҳам ишга боргунча йиғлаб борди.
Жон-жаҳди билан ишлади.
—Сен зўрсан!-деди эри тайёр мардикор топилганига хурсанд бўлиб.

Аёл югурди, елди, ҳамиша икки сменда ишлади. Тўртта ўғилни оёққа қўйди. Уйни ҳам эплади, кўчани ҳам. Ҳамма таътилда тоғма тоғ, дачама дача, санаторий, курорт қилиб юрса, у болаларини ёнига олиб ғишт қуйди...
Йиллар тез ўтиб кетди. Ўғиллар йигит бўлди, ёнига кирди. Ҳамма орзуларига эришди.

Атрофдагилар шунча ишни аёлнинг ёлғиз ўзи бажарганини сезмади ҳам. У ҳаммага турмуш ўртоғини меҳнаткаш қилиб кўрсата олди. Ҳаммманинг унга ҳаваси келди, , аммо...
Аёл дугоналаридан, тенгқурларидан  эрта қариди, авваллари икки одам учун ишлаган одам энди яримта одамнинг ишини бажаргани мадори қолмади... Ёши улғайганда билдики, аёл киши кучини ҳам сарфлашни билиши керак экан. Ер юзида ҳамма нарса йўқлик қаърига чўмгани каби куч ҳам тугаб қоларкан.
У эса куч-қувватини эрта тугатиб қўйганди...

Феруза Салходжаева

Hikoyalar (G&M)

17 August 2024 17:16

* * *
Zarifaning oy kuni yaqinlashib qoldi. Kundan kunga ahvoli ogʻirlashar, kechalari uxlamay chiqardi. Murod Zarifani koʻz qorachigʻidek avaylab unga deyarli ogʻir ishlarni qildirmadi. Ishdan keliboq ayolidan xabar olar, uyda biror ogʻirroq ish boʻlsa oʻzi bajarar edi. Haqiqiy sevgi mana shu boʻlsa kerak! Er-xotin bir-birlariga mehribon, ogʻir kunda ham, quvonchli kunda ham doim birga, barcha muammolarni hamjihatlikda yechishyapti, kelajak rejalarini tuzishiyapti. Chaqaloqqa deb oʻyinchoqlar, har xil koʻzni quvnatadigan kiyimlar olib qoʻyishdi.
- Agar qiz boʻlsa ismini Zilola qoʻyamiz, agar oʻgʻil boʻlsa Muhammad!
Zarifa uyalib yerga qaradi.
- Chiroyli ismlar tanlabsiz.
Murodning koʻngli yorishdi. Ayoli juda oqila. Oilasi bekamikoʻst. Faqat ayoli endi 18 ga kirdi. Hali yosh. Juda qiynalyapti... Mayli yaxshilikka boʻlsin.
* * *
Mana Murod Zarifani tugʻruqxonaga olib kelganiga ham 6 soatdan oshdi. Hali ham hech qanday xabar yoʻq. Koʻp qon yoʻqotdi. Ishqilib eson omon bagʻriga bosib olsinda! Shifoxonada odam nihoyatda koʻp. Yangi tugʻilgan chaqaloqlarning "ingaa-ingaaa!"si har tarafdan eshitilib turibdi. Murodni hayajon bosdi "Mana hozir mening ham bolamni ovozi eshitiladi!". Yana 2 soat vaqt oʻtdi. Murod oʻtirolmay qoldi. Zal boʻylab u yoqdan bu yoqqa asabiy borib-kelib yurdi. Birdan operatsiya xonasi eshigi ochilib ichidan vrach ayol chiqdi. Murod yugurib vrachning oldiga bordi.
- Doktor, ayolim, bolam yaxshimi?
Doktor lablarini tishladi... Nima deyarini bilmay uzoq jim boʻlib qoldi
- Gapirsangizchi?!
- Ukam... Bardam boʻling. Allohni irodasi ekan. Biz qoʻlimizdan kelganini qildik. Bola orqasi bilan kelib qoldi. Ayoliz ham juda koʻp qon yoʻqotdi. Ikkalasini ham saqlab qololmadik. Operatsiya vaqti halok boʻlishdi...
Murod turgan joyida oʻkrab yigʻlab yubordi.Oyoq-qoʻlidan mador ketdi. Boshini changallagan koʻyi tinimsiz yigʻlardi.
- Yo, Alloh! Allohim! Nega?! Nega axir?!
Doktor Murodning yelkasini silab qoʻydi. Uning koʻzlaridan ham yosh sizib chiqqan, ham ayolini, ham bolasini yoʻqotgan bu baxti qaro yigitga achinib qarardi.
- Ukam... Kuchli boʻling. Allohni irodasi ekan. Qoʻlimizdan nima kelardi. Hali yosh ekansiz...
- Yoʻq! yoʻq! Menga Zarifamdan boshqasi kerakmas!

Hikoyalar (G&M)

17 August 2024 17:16

- Bilaman.
Guli mayin tabassum qilganicha dugonasiga qaradi...
* * *
"Qalbim chechagi! Sevgilim, yagonam Zarifa! Sizni anchadan buyon yoqtiraman.Allohim ko'nglimga sizning ishqingizni soldi. Bu albatta behikmat emas. Men sizni shunchaki sevgilim emas, balki bir umrlik yo'ldoshim bo'lishingizni Allohimdan so'rab erta-yu kech duo qilaman. Sizni juda sog'inyapman. insha'Allah armiyadan qaytay uydagilarimni uyingizga jo'natanan. Ungacha o'zingizni ehtiyot qiling xo'pmi? Sizni jondan yaxshi ko'radigan Murod"
Zarifa pochtadan kelgan bu maktubni qayta-qayta o'qidi. Ko'zlaridan quvonch yoshlari oqardi. Qalbi esa yangi tuxumdan chiqqan musicha bolasidek muttasil tipirchilaydi. Mana Murodni armiyadagi hizmati ham yakunlab qoldi. Endi kelsa... Buyog'i Xudo xohlasa to'y!
* * *
- Hoooy Zarifa! Qayoqdasan qizim?
Manzura opaning tag'in mazasi qochdi. Chap biqinini changallagancha inqillab qizini chaqirardi.
- Zarifaaaaa! Qayerdasan?!
Zarifa xonasidan o'qdek otilib chiqdi.
- Nima qildi ayajon?!
Zarifa qo'rqib ketdi. Rangida rang qolmadi. Onasini opichlagancha uyga olib kirdi. Manzura opa hanuzgacha inqillab nafas olar, og'riqdan ko'zlari yoshlangan, peshonasidan ter oqardi.
- Ayajon, meni qo'rqitmang...
Zarifa onasining yuzlarini, peshonasini sochiq bilan artib qo'ydi. Bir piyola muzdek suv ichirdi. Manzura opa biroz o'ziga kelgandek bo'ldi. Qiziga mayin nigoh tashladi.
- Jonim bolam, seni ham qo'rqitvordima... Alloh umringni ziyoda qilsin.
- Nima bo'ldi yana, aya? Biqiningiz og'riyaptimi? Balki doktorga olib borarman yo shu yerga chaqiraylikmi?
- Yo'q-yo'q bolam, shart emas. O'tib ketdi...
Manzura opa chuqur-chuqur nafas oldi. U o'zining kasalini juda yaxshi biladi. Davolanishi kerak aslida, lekin... Yo'qchilik qursin! 4 ta bolani bir o'zi katta qildi, yemay yedirdi, kiymay kiydirdi. Mana endi rohatini ko'raydigan paytlari kelyapti. Katta farzandi shu - Zarifa, qolganlari 3 o'g'il. Ular hali kichkina, maktabda o'qishadi. Shukr. Bolalarini shu yoshigacha gard yuqtirmay kotta qildi. Albatta bunda ukalarining hissasi ham katta bo'ldi. Ukalari "Jiyanlarim otasiz qoldi. Lekin ularni tog'dek tog'alari bor. Hech kimga kam qildirib qo'ymaymiz! Opajon siz tashvishlanmang"deyishdi. Bu gapdan Manzura opaning ko'ngli shu qadar ko'tarildiki, tariflashga til ojiz qoladi. Bir mushtipar, beva ayolning qalbini, faqatgina o'ziga o'xshagan qalbli ayol tushuna oladi. Endi esa bu dard. Endi ukalaridan hadeb yordam so'rashga yuzi chidamaydi. Axir ularning ham xotini, bola-chaqasi bor. Baraka topishsin Manzura opani shuncha qo'llashdi. Endi bas... Endi bu yog'iga o'zi harakat qilishi kerak. Hech kimga ortiqcha og'irligi tushishini xohlamaydi.
- Ayajon...
Zarifaning ovozi Manzura opaning hayollarini har tarafga to'zg'itib tashladi. "Nima gap?"degandek qiziga qarab qoldi.
Zarifa uyalar, yerga qaragancha anchagacha gapirolmadi.
- Nima bo'ldi, qizim? Gapirsangchi...
- Ayajon... Halegi... Bugun uyga mehmonlar kelishmoqchi edi...
Manzura opa ajablandi. Ukalari yaqindagina kelib ketishobdi-ku, tag'in qanaqa mehmon kelarkin.
- Qanaqa mehmonlar?
Zarifa haligacha yerdan ko'zini uzmas. Onasiga qanday qilib uni so'rab Murodning uyidagilari kelishini aytishni bilmas edi.
- Mehmondaqa mehmonda aya! Kelishsa bilarsiz...
Zarifa turib xonasiga yugurib kirib ketdi. Qizining bu qiziq holadi Manzura opani g'alati qilib o'ylantirib qo'ydi. Zarifa endigina maktabni tamomladi, 17 yosh. Hali yosh-ku! Hali o'qishi kerak, hayotda o'z o'rnini topishi kerak. Nahotki sovchilar kelsa?! Manzura opa anchagacha o'tirgan joyida o'tirib qoldi. Bir-ikki qo'shnilari, uzoqroq qarindoshlari Manzura opaga " Manzuraxon qizingiz ko'z tegmasiz bir chiroyli bo'ptiyaa! Ko'rgan odamning ko'zi quvnaydi. Shiringina, qo'l-oyog'i chaqqon. Qachon to'y qilmoqchisiz endi?"deb aytishganida, Manzura opa "Hali qizim yosh. Hech bo'lmasa 20 ga kirsin. Keyin o'ylab ko'ramiz" degandi. Endi o'z qizi uyga sovchilar keladi deb turibdi. Bu nima degani? Berib yuboravering, o'zimni tanishimdan kelyapti demoqchimi bu?

Hikoyalar (G&M)

16 August 2024 05:17

ҲАЁТИЙ САБОҚ...

Мен Низомий номли Тошкент давлат педагогика институтида ўқиб юрган кезларим. Тахминан 1995 йиллар. Тарих фанлари доктори, профессор Абдуғофир Набиев деган домла бўлардилар. Мен уларнинг кафедраларига бориб, суҳбатларини тинглашни яхши кўрардим.

Навбатдаги сафар борганимда ёдимдан кўтарилмайдиган бир воқеа содир бўлди. Домла менга даб-дурустдан: “Беҳзоджон, бугун бир ҳаётий сабоқни ўз кўзингиз билан кўришни истайсизми?”, - деб сўраб қолдилар. Мен албатта рози бўлдим.

Биз домла билан ректорат томонга йўл олдик. Устоз қўлларида янги китоб ҳолида нашрдан чиқаришга тайёр ҳолда турган қўлёзмаларни ушлаб олганлар. Менимча ноширлик ишлари бўйича проректорнинг олдига киришдан аввал домла “Мана мени айтди дерсиз, барибир “ЙЎҚ” деган жавоб бўлади” деб огоҳлантириб қўйдилар. Проректорнинг олдига кирдик. Салом-аликдан сўнг домла китоб қўлёзмасини проректорнинг столига қўйдилар-да: “Шуни китоб қилиб чиқариб беришга ёрдам берсангиз”, - дея илтимос қилдилар. Шунда проректор шунақанги чиройли баҳоналарни рўкач қилиб ташлади ва энг сўнггида ундан ҳам чиройлироқ қилиб рад жавобини берди. Хуллас, домла ўз китобларини ўзлари чоп этадиган бўлдилар...

Проректорнинг олдидан чиққанимиздан сўнг Абдуғофир Набиев домла менга қараб:
“Нега унинг олдига кирдим, биласизми?” – деб сўрадилар.
“Китобни чоп этишга ёрдам беришлари учун”, - дея жавоб бердим.
Шунда домла елкамга қоқиб қўйдилар.

“Бугун бир ҳаётий сабоқни ўз кўзингиз билан кўрдингиз. Ҳаётда ҳар-хил одамлар бўлади. Ўтган йили бир китоб чиқаргандим. Шунда бу проректор ҳамманинг олдида “Домла, нега овора бўлиб бошқа нашриётларга пул тўлаб, китоб чиқариб юрибсиз? Менга бир оғиз айтсангиз, институтдан пул ўтказиб бериб, текинга чиқартириб берардим”, - деди. Мен унинг характерини яхши биламанку, бировга яхшилик қиладиган инсон эмас. Ишинг битганидан кейин “Менга айтмайсизми, ўзим битказиб берардим”, - деб ҳамманинг олдида ўзини ҳотамтойдек кўрсатади. Шунинг учун бу сафар ҳам ўтган йилгидагидек бўлмаслиги учун аввало унинг олдидан ўтдим. Рад жавобини олдим. Энди китобни чиқарсам ҳам менга индай олмайди. Ваҳоланки, китобим кейинги ҳафта босмадан чиқаяпти, пулини ҳам тўлаб бўлганман...

Домланинг бу ҳаётий сабоқлари бир умр ёдимдан чиқмайди...

БЕҲЗОД ҲОЖИМАТОВ.

Hikoyalar (G&M)

15 August 2024 04:14

Ҳақиқий умр...

Ривоят қилинишича, бир сайёх жуда кўп юртларга борган экан. Бир шаҳарга борар, у ердаги диққатга сазовор жойларни кўрар, сўнг бошқасига бориб айланарди. Бир куни сафари давомида олис қишлоққа борибди ва умрида кўрмаган нарсага гувоҳ бўлибди.
  Қишлоқ аҳолиси кабрдаги лавҳаларга ўлган одамнинг исми ва умрини ёзиб қўйишган экан. Лекин сайëҳни даҳшатга солган нарса шу эдики, қабрлар катта, ўлганлар ёши эса жуда қисқа вақтни кўрсатар эди. У кабристонга фақат гўдаклар кўмилган, деган ўйга борибди.
  Биринчи қабрдаги ёзувни ўқибди, унда шундай ёзилган экан:
– Бу Суод исмли одамнинг кабри, у 1 йилу 3 кун яшаган.
  Иккинчи қабрдаги ёзувни кўриб ҳайратдан ёқа ушлабди:
– Ушбу кабрда Жасур исмли одам ётибди, у 2 йилу 1 ҳафта яшаган.
  Бир кабрдан бошкаси томон борган сари ажабланиши ортаверибди. Қабристон қоровулига:
– Мен шунча йил дунё кездим ва ҳеч ҳам бундай ғалати ҳолатга гувоҳ бўлмадим, – дебди.
  Кабристон коровули табассум қилиб:
– Меҳмон, ҳойнаҳой, сиз кабрдаги инсонлар умри жуда ҳам қисқа эканидан ҳайратланаётгандирсиз? – дебди сайёҳга.
– Ха, -деб жавоб берибди сайёх хаёл сурганча.
– Биз фақат ҳаётимизнинг бахтли кунларини, ўзгаларга ёрдам бериш, яхшилик килиш билан ўтган қисмини ҳисоблаймиз, холос. Масалан, Суод деган инсон 50 йил умр кўрган, лекин фақат 1 йилу 3 кунини фароғатда, ўзгаларга ёрдам беришда ўтказган. Қолганини чиқариб ташлаганмиз, – дебди.
– Шунда сайёҳ қабристон қоровулига ғамгин оҳангда шундай дебди:
– Агар мен сизларнинг қишлоғингизда ўлиб қолсам қабримга:
– Бу одам сайёҳлик қилиб умрини ўтказган ва онасининг қорнидан тушиши билан ўлган, – деб ёзиб қўйинглар, – дебди.

 

Hikoyalar (G&M)

13 August 2024 12:07

Ким тарқатса, барака топсин!

Hikoyalar (G&M)

12 August 2024 16:50

SUV trendchilari uchun do’stim Mansurbekdan tuhfa!

Xulosa o’zingizdan.

Hikoyalar (G&M)

11 August 2024 01:58

Izohsiz…

Lekin ko’rilishi albatta kerak bo’lgan video ekan .

Hikoyalar (G&M)

10 August 2024 22:42

Qayday gunohlar qilgani bir-bir koʻz oldidan oʻtdi: sharobdan mast boʻlib uyda onasiga baqirgan kunlari, singlisini urgani, koʻchadagi buzuq qizlar bilan tunlarni oʻtqazganlari... Dilbekning koʻziga yosh quyulib kelar, qalban Alloh bilan gaplashar, Undan tinmay gunohlarini magʻfirat qilishini soʻrardi. Klubdagi doʻstlarining barchalari mast-alast holda raqs tushishyapti, Dilbek esa hamon oʻsha stulda behol oʻtirardi.
- Hoy Dili! Kelmaysanmi? Kel bizga qoʻshil!
- Jam! Qoʻysangchi! Bugun Diliga nimadur boʻldi. Hech qovogʻi ochilmaydi. Kelganidan beri oʻshetta oʻtiribdi.
Dilbek doʻstlariga javob bermadi. Stoldagi gazli suvdan olib stakanga quyib ichdi.
Sherzod Dilbekning bu holatidan hayron boʻldi. Kelib yoniga oʻtirdi.
- Haa doʻstim, mazang yoʻqmi? Shampanskiy ochganmiz, kel shundan quyib beraman!
- Yoʻq-yoʻq! Ichmayman.
Sherzod doʻstiga koʻzlarini katta-katta ochib qaradi.
- Nega ichmaysan? Yoqtirardingku oldin?
- Sherzod doʻstim, bu yerga bolalikdagi doʻstligimiz xurmati uchun keldim. Ichishni, maishatni tashladim.
Dilbek shunday deganicha Sherzodga maʼnoli qilib jilmaydi. Sherzod karaxt holatda oʻrnidan turib doʻstining yelkasini asta qoqib qoʻydi.
- Maylida oʻzingga qara!
Alloh agar bir bandani oʻzining yoʻliga hidoyat qilmoqchi boʻlsa birgina sabab kifoya qiladi! Birgina sabab bilan qalbi iymondan, taqvodan berk har qanday kishi iymonli, taqvoli boʻlib ketishi hech gap emas. Dilbek ham maishatparast, koʻcha bezorisi boʻlgan bir yigit edi. Uning hayoti ham turli gunoh, masiyatlarga toʻlgan edi. Onasiga, otasiga qoʻpol muomalada boʻlar, ularni kuydirib adoyi tamom qilgan edi. Lekin u oʻzgardi. Uning qalbi oʻzgardi. Alloh bir deganda qalbini iymon nuri bilan toʻldirib qoʻydi!
* * *
Bir necha oy oldin...

Dilbek ulfatlari bilan koʻchani toʻldirib ketib borar edi. Birdan yoʻl chetida turgan yoshi chamasi 5-6 yoshli bir bolakay koʻzlarida yosh bilan osmonga qarab ichida bir narsalarni pichirlaganicha oʻtirardi. Dilbekka uning holati qiziq tuyuldi. Doʻstlari allaqachon undan uzoqlashib ketishgan birgina Dilbek bu bolakayga termulganicha joyida jim turardi. Oxiri boʻlmadi, bolaning yoniga bordi.
- Ha ukam, nimaga yigʻlayapsan?
Bolakay yoshli koʻzlari bilan Dilbekka qaradi.
- Yomon akalar veligimni sindirib ketishdi. Oyimlar qattiq tayinlagandilar: oʻgʻlim veligingni avaylab mingin. Farroshlik qilib zoʻrgʻa roʻzgʻordan orttirib olib berdim degandilar.
Bolakay piq-piq yigʻlaganicha soʻzida davom etdi.
- Oyimni beli sanchib ogʻrib qoladi koʻp koʻrganman. Agar xozir veligimni singanini aytsam mazalari qochib qoladi. Keyin men nima qilaman?!
Dilbek oʻylanib qoldi. Bolakayga qarab, qoʻllari bilan koʻz yoshlarini artdi.
- Osmonga qarab nima deb pichirlayapsan?
- Oyimlarni aytishi boʻyicha osmonda Alloh borakan! U bizni doim kuzatib turarkan. U koʻrdi men bilaman. Yomon bolalar meni xafa qilganini koʻrdi. Shunga Allohga aytdim "Ey Allohim, yomon akalarni jazolama. Ularning ham oyisini mazasi qochib kasal boʻlib qolmasin, ularni Oʻzing yaxshi bolalarga aylantirib qoʻy! Shunda oyilari ham xursand boʻladi. Menga oyim endi yangi velig oberolmedilar. Iltimos men judayam yaxshi koʻramanda velig minishni. Menga yangisini Oʻzing ber" dedim.
Dilbek allanechuk bir seskanib ketdi. Bolaning sochlarini siladi.
- Yur, men senga oʻzim yangi veloseped olib beraman. Balki Alloh duolaningni eshitib meni sening oldinga yuborgandir.
Bola yangi velosipedni koʻrib koʻzlari chaqnab ketdi. Quvonchdan qiyqirib yubordi. Dilbek bolani uyiga olib borib qoʻydi. Lekin oʻzi bola onasini chaqirib chiqqunicha koʻzdan gʻoyib boʻldi.

Hikoyalar (G&M)

09 August 2024 09:21

👁 Ўзбегим, айрим қилиқларинг хўрлигимни келтиради!

🚘 Россиялик бир ўпкаси йўқ ўзини пойга бўйича тенгсиз ҳисоблармиш. У бизникиларга чақириқ билан чиқибди, ютганга мошинасини берворармиш ё 500 минг доллар тўлармиш.

🔥 Биздаги пишқириб турганлар ҳам тайёр! Ўзбекистоннинг ори учун жавоб беришармиш. Эй, Ўзбекистон шарафи сенларга қолганми? Яна нимамиш, “келавер, фақат пул ёки мошинани тикиб ўйнаш қимор бўлиб қолади, унинг ўрнига бизнинг бойлар 1 млн доллар ўртага қўяди, ютган шуни олади” эмиш...

🚦Мантиқни қарая – томонлар ўртага тикса ҳаромлигини билишади, лекин кимдир шу бемазагарчилик учун миллионлаб доллар тикишини тўғри қабул қилишади. Эй думбуллар – кибрчи, исрофчи, оммага кўрсатаётган аҳмоқлигингчи? Ё бу пойгаларни кўрган ёшлар ҳам газни қаттиқроқ босмайдими, тезликдан қутириш орқали нечталаб болалар ўлиб кетаётганидан хабарларинг йўқми?!

🤷🏻‍♂️ Ўзи автомобилга шунчаки ҳаракатланиш воситаси сифатида эмас, бошқа бир улуғвор буюм сифатида қарайдиганлар тоифаси борки, уларнинг ақли ўта чегараланган бўлади. Шу темир ҳақида оғиз кўпиртириб шунчалик сафсата сўқийдики...

🏦 Ўзининг пули, истаганини қилади, дейсизми? Тўғри айтасиз! Фақат бир истиҳолам бор. Шу миллион доллар жигар циррозига чалинган 30-40 кишини ўлимдан қутқариши, илик кўчиришга муҳтож 20-30 болага нажот бўлиши, юрак порогига чалинган 200 боланинг дардини аритиши, 1000 нафар талабани контракт ташвишидан қутқариши, 30 мингдан ортиқ оиланинг рўзғорликдан ками битиши мумкинлигидан ичим ачийдида.

❓Лекин менинг ичим ачигани билан кимнинг иши бор?..

Аброр Зоҳидов
@az_sss Инстаграм

Hikoyalar (G&M)

07 August 2024 11:02

HAD

Muqaddas kitobdek yodladim seni,
Noyob sharob kabi ichdim qultumlab.
Qush edim, quladim parvozim sinib,
Senga duchor bo’ldim men qutqutalab.

Puch bo’ldi sig’ingan haqiqatlarim,
Majolim qolmadi, quridi tinka.
Kecha malikadek mag’rur boqardim,
Itdek javdirayman bugun ko’zingga.

Poyingga sochildim, terib olmagil,
Tortib olma mendan xorlik lazzatin.
Bu ishqni tadabbur aylab muttasil,
Ilohiy nigohing qilurman xatm.

Yig’layman, ko’zimdan to’kilmas huzun,
Bahaybat baxt berding, to’lmadi bag’rim.
Ovunmog’im uchun, sevmog’im uchun,
Tangri yubormog’ing shartmidi, Tangrim?

✍️MehrNoz

@qodirova_g

Hikoyalar (G&M)

04 August 2024 18:13

Фарзанд тарбияси

  Токиода, дeнгиздан оқиб кeлиб дeнгизга қуйилувчи бир дарё бор.
Бу дарё шаҳар марказида жойлашгани учун, дарёнинг икки қирғоқи одамлар сайр қиладиган болалар ўйнайдиган сўлим гўша қилиб қўйилган.
    Адашмасам бундан икки йил олдин, айнан мана шу пайтлари эди. Гоҳ-гоҳида китоб ўқиш учун ўша ерга борар эдим. Бу гал ҳам бордим. Тинч, осойишта жой. Ҳар доимгидeк, японлар сайр қилиб юрибди.
Кимдир китоб ўқияпти, кимдир итини сайрга олиб чиққан, кимдир мусиқа тинглаяпти, кимдир югуриш машқларини бажараяптии, бир нeчта болалар махсус болалар майдончасида ўйнаяпти.

Болалар майдончасига яқин жойга, “скамeйка”га бориб жойлашдим. Тўсатдан, бир 3-4 ёшлар атрофидаги япон болача югураман дeб йиқилиб тушди ва болаларча бeғуборлик  билан ўксиниб йиғлаяпти. Ўрнидан турмай, кимдир кeлиб кўтариб турғизиб қўйишини, эркалаб овутишини кутаётгандeк йиғлаяпти.
Бизни ўзбeк мeнталитeтимиздан, болажонлигимиздан кeлиб чиқиб қарайдиган бўлсак, бeгона бўлишидан қатъий назар овутишга ёрдамга ошиқамиз.
Балки бу бизнинг хатойимиздир.

Қисқа фурсат ичида ҳаёлимга шундай фикрлар кeлди-да, ўзимча ғудраниб, сўкингандек бўлдим. Наҳотки, жондан азиз фарзандинг йиқилиб йиғлаб ўтирибди бориб овутмасанг, хавотир олмасанг дeган маънода, нарироқда икки учта аёл кўриб пинагини ҳам бузмагани учун уларга қараб (қайси биридир боланинг онаси)
    Ҳуллас, ўрнимдан турдим-у , югуриб бориб болакайни турғизиб қўйдим, кийимидаги чангларини қоқиб, овутдим. Шу пайт бир аёл биз томонга кeла бошлади. Фаҳмладимки, болани онаси. Кeлиб раҳмат айтса кeрак дeган ҳолатга тайёр турган миямга болға билан ургандай бўлди. Аёл кeлиб бақириб- бақириб мени урушиб кeтди-ку.
Нима дeйишимни, нима қилишимни билмай қолдим. Яхшилик қилганимга жавобинг шуми дeдим-у, бузилган кайфиятда ўз “скамeйка”мга бориб ўтирдим.
Бунақа кайфиятда китоб ҳам ўқиб бўлмайди, сайр ҳам қилиб бўлмайди. Қаердан ҳам, шу ишни қилдим , айбсиз айбдор бўлдимми?
Ёки хақиқатдан ҳам айбдорманми, каби бир қанча саволлар қийнаб, жаҳлим чиқиб  уйга қайтаман дeб турганимда, ҳалиги аёл яна мен томонга кeла бошлади. Бу сафар миямни бошқа ҳолатга тайёр,  жаҳл билан аччиқ гапириб ташлайман дeб тургандим. Аммо, ҳалиги аёл бу сафар жуда мулойимлик билан, японларга хос маданият билан гап бошлади:
- Боя бўлиб ўтган воқeа учун чин қалбимдан узр сўрайман. Жуда ҳам яхши (мeҳрибон) инсон экансиз.
-Ие, нимага ҳeчқиси йўқ.
-Сизни урушмасам ҳам бўлар эди. Аммо сизни қилган хатти-ҳаракатингиз менинг фарзандимнинг кeлажаги учун, тарбияси учун ёмон таъсир қилар эди.
- Нимага ? Мен нима ёмон иш қилдим? Ёрдам бeрдим ҳолос.
- Тўғри, сиз ёрдам қилдингиз. Аммо бир томондан катта зарар ҳам қилдингиз. Ҳозир болам йиқилиб тушиб, кимдир кeлиб турғизиб қўйсин дeб йиғлаб ётибди, мен ёки бошқа одам турғазса, у ўрганиб қолади. Келажакда ҳам бирор қийинчик бошига тушса, қоқилса, кимнидир ёрдамини кутиб яшайдиган бўлиб қолади. Ўзининг қўлидан ҳeч нарса кeлмайдиган бўлиб қолади. Сиз кeлажакда ҳам мени фарзандимни турғизиб қўяман, қийинчиликка тушса ёрдам бeраман дeсангиз, бўйнингизга олсангиз, бeмалол ёрдам қилавeринг. Қила олмайсиз-а?
Мури (имконсиз) бу нарса. Бугунги ҳолат учун узр сўрайман. Ҳайр.

-Фарзандингиз буюк инсон бўлсин. Минг бор узр.

Анчадан бeри ўйлайман бу воқeани.
Кўпчилик японларнинг нима сабабдан бировдан унча-бунчага ёрдам сўрамаслигининг сабабини тушундим. Кўп сонли японлар қийинчиликда ухламасдан, ўқиб ишлаётганларини кўриб ҳайрон қоласиз. Қайсидир акаси, таниш-билишни ишга солиб бирор бир ишини ҳал қилаётганларини дeярли кўрмайсиз. Кўпчилик қисми, фарзандларининг контракт пулларини тўлашмайди. Ўзлари арубаито (соатбай иш) қилиб тўлашади. Ёки давлатдан крeдит олиб ўқишади. Ўқишни битиргандан кeйин нeча йиллар давомида ойлигидан ушлаб қолишади. ( Яхши тизим)

Баҳодир Искандаров

Hikoyalar (G&M)

03 August 2024 10:57

Yigit kishi yoʻlini bemalol topib ketadi xunukmi, tasqarami, qoʻpolmi hatto oʻlasi boʻlib ichib-chekib atrofga qoʻlansa hid taratib yursa ham choʻntagida puli bormi unga tegadigan qizlar,juvonlar albatta topiladi. Qiz bolaga judayam qiyin ekan! Juda qiyin...
* * *
Zebo ishidan bugun har safargiga qaraganda ancha vaqtli qaytdi. Kelsa uyida begona ayollar oʻtiribdi. Onasi Umida oshxonada opa nimalardir qilib kuymalanib yuribdi.
- Ayaaa... Assalomu alaykum.
Umida opa qiziga qaradi. Uni koʻzlari quvonchdan porlardi. Juda xursandligi shundoqqina koʻrinib turibdi. Balki shungadir bugun Zeboga yaxshi muomala qildi.
- Va alaykum assalom qizim yaxshi keldingmi? Uyda mehmonlar bor. Tezroq menga qarashib yubor. Bor kiyimlaringni almashtirib chiq.
- Kim ular?
- Haaa, ularmi?
Umida opa biroz aytishga ikkilanib qoldi.
- Ular sovchilar qizim...
Zebo allanechuk gʻalati boʻlib ketti. Mana yoshi ham salkam 27 ga yaqinlashib qoldi. Shuncha paytdan beri unga biron marta ham sovchi kelmagan edi. Sovchilarni menga kelgan deb oʻyladi shekilli, uyalib ikki yuzi qizardi. Sekin onasidan soʻradi:
- Kimga kelishibdi?
Umida opa nooʻrin iljaydi. Oʻngʻaysizlikdan boʻlsa kerak qizidan yuzini burganicha javob berdi.
- Singling Dilraboni soʻrab kelishibdi. Yoshlar institutda bir birlariga koʻngil qoʻyishgan ekan. Mana ikkoviyam oʻqishni tamomlashdi. Shunga tezgina toʻy qilaylik deb kelishibdi.
- Haaa... Yaxshi boʻpti aya. Baxtli boʻlishsin...
Zeboning yuragi qattiq ogʻridi.Qollgan 3 ta opasi Madina, Muslima va Nozimalar, allaqachon oʻz juftlarini topib oila qurishgan hammalarini shirindan shirin farzandlari bor. Endi uning gali kelgandi, umri bahor faslidek oʻtib ketyapti. Endi esa undan kichik singlisini toʻyi boʻlish arafasida... Bunday vaziyatda u nimalarni his qildi ekan! Yuragidan qanday oʻgʻriqlar oʻtdi ekan?! Bu faqat Yaratganga ayon.
* * *
- Umidaxon! Shu kenja qizingizni Zebodan oldin uzatishingiz yaxshimikan? Axir opasini boshi ochiq boʻp turib singlisi erga tegishi biroz gʻalatida. Zebo oʻksib qoladimi deymanda! Ham odamlar nima deydi?! Sizga gap boʻladi qoʻshni.
Umida opa koʻzlarini yerga qaratdi. Qoʻni qoʻshnilari oldida hijolatli jilmaydi.
- Opa! Oʻzimga qolsa ertagayoq shu Zeboni toʻyini qilar edim! Nima qilay?! Hech kim soʻrab kelmasa?! Shu paytgacha sovchi kelmadi... Bir ikki xotin qoʻygan, bolasi bor kishilardan kelishdi lekin Zebo yoʻq deb oyoq tirab turib oldi. Bir kun mening ham tengim keladi deydi. Bu ketishda yaqinda 30 ga chiqadi. Qachon tengi keladi?! Men qachon bu qizdan qutulaman?!
Umida opa yigʻlab yubordi. U Zeboning orqasidan juda koʻp tanalar eshitgandi. U qizidan uyalar, bunaqa qiz tuqqandan koʻra tugʻmaganim yaxshiydi derdi. Lekin bilmaydimi farzand Allohning ne'mati. Uni qanday yaratish faqat Oʻziga havola! Allohning taqdiriga qarshi chiqish oliy gunohdir! Zebo tugʻulibdiki shu oilada roʻshnolik koʻrmadi. Axir u ham inson, uning ham qalbi, ruhi bor, yigʻlaydigan koʻzlari bor...
* * *
Toʻy kuni. Dilrabo chiroyli oppoq koʻylakda hammaning koʻzini quvnatib oʻtiribdi. Zebo toʻyda hech yayrab oʻtirolmadi. Yuragi siqildi. Nazarida hamma unga qarayotganday, hamma uni gapirayotganday. Haqiqatdan ham toʻyda koʻpchilikning koʻzi Zeboda boʻldi. Baʼzilar unga achindi, baʼzilar mazah qildi... Zebo ortiq chidolmadi. Toʻyxonadan chiqib toʻgʻri uyiga qaytdi.

Hikoyalar (G&M)

03 August 2024 10:57

Mehrsizlik

(Hikoya)

Zebo yosh, navqiron ayni balogʻat yoshida. Sevib, sevilaydigan har xil tuygʻularga berilish fasli keldi. Endi u koʻp vaqtini sokin koʻchalarda sayr qilish, dugonalari bilan suhbat qurish, ba'zan she'r yozish, bazan esa qoʻshiq eshitish bilan oʻtkazgisi kelyapti. Albatta bu tabiiy hol! Xalq orasida "18 ga kirmagan kim bor?!"degan gap bor-ku! Yoshlik bu - yoshlik! Lekin Zebo u darajada chiroyli emas, oq sariq, bo'yi pastakkina koʻrimsizgina bir qiz. Balki shungadir uni unchalik ham yoqtirishmaydi. Dugonalari davrasida ham, oila aʼzolari oldida ham oʻzini kemtik his qiladi. Atrofi toʻla odam, lekin qalban yolgʻiz edi. Uni hech bir yigit sevib qolmadi. Hatto hazillashib ham gap otishmasdi. Qandaydir bu qizning koʻrinishi yoqimsizroq edi. Lekin Alloh bergan husn! Uni oʻzgartirib boʼlarmidi?! Ammo Zebo buni tushunmas, oʻzidan jirkanar, nafratlanardi.
"Nega meni hech kim yaxshi koʻrmaydi?! Na ota-onam, na opalarim, na sinfdoshlarim! Ustozlarim ham menga past nazar bilan qaraydi. Boshqa dugonalarim - Malika, Nodira, Dilshoda hammalari chiroyli qizlar, kiyimlari ham qimmatbaho, men esa opalarimning eski tuskilarini kiyib maktabga boraman" Zebo sinf xonasining eng oxirgi partasida yolgʻiz oʻzi oʻtirganicha piq-piq yigʻlardi. Uyda onasi kun bermas, nuqul Zebodan nolir, unga hamisha opalarini oʻrnak qilib koʻrsatar edi.
- Zebo! Zebo deyapman! Qayerdasan yer yutgur!? Seni tug'may men oʻlay! Men oʻla qolay!
Zebo ertalabdan mana shundan miyasiga yod boʻlib ketgan qarg'ishlar sadosi ostida uyg'ondi. Erinibgina oʻrnidan turdi, yuz qoʻlini yuvdi. Kichkina singlisi Dilrabo uni mazah qilganicha gap ochdi:
- Haa, opa?Qalesiz endi turdizmi noz uyqudan?
Dilrabo chiroyli koʻzlarini suzganicha opasiga bir qarab oldida oynakni oldiga keldi.
- Voyyy! Dilrabo! Buncha goʻzal boʻlmasang. Qosh-koʻzlaring tim qora, sochlaring ham uzun chiroyli.
Dilrabo oynadagi oʻzining aksiga xiringlab gapirganicha unga eshik oldida qarab turgan koʻrimsizgina opasiga imo qildi.
- Keling opa! Oynaga qarab oling har xolda siz ham qizbolasiz!
Dilrabo qah-qah urib opasini mazah qilganicha xonadan chiqib ketdi. Zebo oyna oldiga keldi. Koʻzlaridagi achchiq yoshni tutib turolmadi. U haqiqatda juda xafa boʻldi. Sepkil bosgan sarg'ish yuzlariga sizib oqqan koʻz yoshlarini artdi.
- Zebo...
- Labbay ayajon!
- Bugun maktabga bormaysan! Uyda ish tiqilib yotibdi. Hammayoqni yogʻ tushsa yalagudek qilib tozalaysan!
- Ammo ayajon... Maktabga borishim, oʻqishim kerak... Bilasizku bugun tarix darsim bor. Juda yaxshi koʻraman shu fanni. Iltimos boray. Kelib albatta aytgan ishlarizi qilib qo'yaman...
Zebo onasiga yalinchoq ovozda gapirdi. Uni darsga rossa borgisi kelayotgan edi. Sababi birgina shu tarix fani ustozi - Shahnoza opa uni yaxshi koʻrar, unga mehr bilan qarar, yaxshi muomala qilar edi. 2 haftadan buyon Shahnoza opa betob boʻlib darslarga kelolmayotgan edi. Kecha sinf rahbari tarix ustozinglar tuzalibdi ertaga darsni oʻzi oʻtadi deganida Zeboning koʻzlari quvonchdan porlagan edi. Lekin onasi...
- Yoʻq dedim. Nima oʻqib olim boʻlarmiding? Yo menga shahar oberarmiding? Maktabni bitirish oʻng bilan seni oʻrab chirmab erga bervoraman! Ovora boʻlib oʻqiyman deb yurma!
- Ayaaa...
- Oʻchir ovozingni. Bugun mehmonlar keladi uyga. Uy top toza boʻlishi shart!
Umida xola shunday deganicha Dilrabo bilan uydan chiqib ketdi. Zebo hovli oʻrtasida anchagacha serrayib turib qoldi...
Shahnoza opa Zeboni juda yaxshi koʻrardi avvalosi inson sifatida ham tarix faniga mehr qoʻygan yosh nihol sifatida unga boshqacha nigoh bilan qarardi. Bir kuni Zeboning uyiga borganida u yerdagi muhit Zeboga oila aʼzolari tarafidan qilinadigan qoʻpol munosabatlarni koʻrib yoqa ushlagandi. Shu masalada qizning onasi Umida opa bilan gaplashgani yodida:
-"Opa nega Zeboni boshqa qizlarizdek koʻrmaysiz. Axir u ham sizni jigarbandingiz-ku! Bolalarni ajratish yaxshi emas axir. Dili oʻksib qoladi. Oʻzini hech kimga keragi yoʻq insondek his qiladi.

Hikoyalar (G&M)

22 August 2024 18:35

#УЯТИ_БОРЛАР_ЎЛИБ_КЕТГАН

Айтишларича Усмонийлар халифалиги даврида Шом юртлари оммавий ҳаммомлар билан таниқли эди. Ҳаммомда иссиқ сув, совун ва бошқа хушбўйликлар бўлгани учун кўплаб одамлар оммавий ҳаммомларда ювинишган.

Кунларнинг бирида катта бир ҳаммомга ўт кетди. Ичкаридаги одамлар ярим-яланғоч ҳолида жонсарак бўлиб ташқарига қочишди. Баъзи одамлар эса кийимсиз ҳолатда ташқарига чиқишдан уялиб ичкарида қолишди ва аланга ичида куйиб ҳалок бўлишди.
Кейин шаҳарда «Бу ёнғинда кимлар ўлди?», — деган саволга бир киши: «Уяти борлар ўлди!», — деб жавоб берди.

Шу одамнинг гапи тарқаб масал бўлиб қолди. Ҳозир ҳам Шомда бу гап машҳур: «Уяти борлар ўлиб кетган!»

Икром Шариф таржимаси

Eng zo'r, sara, tarbiyaviy va sevimli @Hikoyalar shu yerda

📜📚📖 @Hikoyalar kanaliga qo'shilish uchun 👇
https://t.me/joinchat/AAAAADuknkYHGVbghYjS1A
👆 ni bosing va OK.
Bizni aslo tark etmang! Yaxshilari albatta bo'ladi. Biz izlanishdamiz!

Hikoyalar (G&M)

17 August 2024 17:17

*   *   *
Murod aka oʻsha mash'um kundan buyon telbanamo boʻlib qoldi. Boshida hech kimga bir ogʻiz ham gapirmadi. Erta sahar turib mahalla koʻchalarini kezar, to kechqurungacha uyiga qaytmasdi. Bora-bora duquqlanib gapiraydigan boʻldi. Yuzi doim kulib turadi, lekin qalbi...
   - Tur! Qo-qo-qoplon! Bu-bugun Z-z-zari-zarifamni tugʻilgan k-k-kuni! Ta-tabriklab kelamiz.
Qoplon eganising soʻzini ikki qilmasdan dik etib oʻrnidan turdi. Yoʻl boshlab koʻchaga chiqib, Murod akaning chiqishini poylab turdi. Murod aka toʻyida kiygan oʻsha havorang kostyumini kiyibdi, qoʻlida oppoq atirgullar. Qoplonga qarab izoh bergan boʻldi.
   - G-g-gulim... Shunaqasini yo-o-qtirardi.
Birgalashib Zarifa yotgan qabristonga yoʻl olishdi. Murod aka qabr boshida anchagacha turib qoldi. Zarifaga nimadurlar dedi. Qoʻlidagi gulni qabrga qoʻyarkan, undagi mayin tuproqlari qoʻllari bilan siladi. Qabrni silagan barmoqlarini koʻzlariga surtdi. Chidolmadi. Piqqillab yigʻlab yubordi...
   - Gulim... Seni judayam sogʻindim!

TAMOM.

✍ Usmonaliyeva Munira.
05.08.2024.                    ⏰22:30

@Hikoyalar

Hikoyalar (G&M)

17 August 2024 17:16

Manzura opa kuni bo'yi qizini o'yladi. Sovchilar kelib ketishganiga ham ancha bo'lib qoldi. Murodjon juda yaxshi yigit. Barcha orzu qiladigan kuyov! Oy desa oydek, kun desa kundek. Ham aqlli, ishbilarmon. Lekin... Zarifa hali bola-ku! Og'zidan ona suti ketmagan go'dak! Hech narsani bilmaydi. Hayotni past balantini ko'rmagan bo'lsa, na bir hunari bor, na bir qo'lida ishi. O'qishga-ku umuman qiziqmaydi. Dadasi rahmatli juda aqlli, o'qimishli kishi edi. Markaziy shifoxonada vrach bo'lib ishlardi. Manzura opa ham bir vaqtlar maktabda kutubxonachilik qilgan. Tog'alari ham tadbirkor odamlar. Bu qiz kimga o'xshadi ekan?!
Manzura opaning yuragi siqildi. Har xil o'y hayollar uni bo'g'ar, qizining taqdiridan tashvishlanardi. Qizini u yigitda ko'ngli bor, Murod ham Zarifaga befarqmas, ham u ayni uylanadigan yoshda 26 ga kiradi bu yili. Ular to'yni tezlatishmoqchi, Manzura opa esa hali tayyor emas. Qizim yosh deyishsa ham sira unashmadi. Qo'yarda qo'ymay non sindirib ketishdi! Manzura opa chuqur xo'rsindi. "Mayli Alloh o'zi bir yo'lga boshlar..."
* * *
- Gulim...
Murad mayin tabassum qilgani ko'yi Zarifaga qaradi.
- Assalomu alaykum.
Manzura uyalib yerga qaradi. Yuzlari qizargan, o'zini qo'ygani joy topa olmas edi.
- Va alaykum assalom. Yaxshimisiz?
- Shukr, alhamdulilloh.
Murad va Zarifa anchagacha ko'm-ko'k maysalar o'sib yotgan yo'lakda sayr qilib yurishdi. Ikkisi ham bir so'z deyishmas, bir-birlaridan qandaydur tortinishardi. Mana! Xudo xohlasa 3 kundan keyin ularning to'yi. Shod-xurramlikda, hamisha baxtli hayotda birgalikda kun kechirish asosiy maqsadlari. Kelajakda bu ikkovining qanchadan qancha orzulari bor, qanchadan qancha umidlari bor. Bu uzun yo'lda bir birlariga suyanchiq, yelkadosh bo'lishlari, yaxshi-yomon kunlarda doim hamjihatlikda yashashlari lozim.
- Zarifa... Siz mening qalbimda avaylab asragan gulimsiz, sizni quvonchiz mening ham quvonchim, sizning dardingiz mening ham dardim. Alloh guvoh hech kimni sizni sevganchalik sevmadim. Siz hali juda yoshsiz, tushunaman. Havotirlanmang, o'zim sizga hamma ishlarizda yordamlashib turaman.
Zarifa astoydil xursand bo'ldi. Murodga ma'noli qaradi. Shiringina kuldi.
- Rahmat, Murod aka! Alloh sizdan rozi bo'lsin.
* * *
Bir kunlik baka-bang bilan to'y ham o'tdi-ketdi. Hamma mamnun, kelin-kuyov bir-birlariga juda mos, ham aqli, ham qalbi, ham husni...
Murod va Zarifaning eng shirin damlari keldi. Ular bu kunni ozmuncha kutishdimi? Endi bundan buyog'i faqat va faqat baxtli kunlar...

Hikoyalar (G&M)

17 August 2024 17:16

Gulim...

(Hikoya)

Mahalla ko'chalarida yosh-yosh bolachalarning qiy-chuvi. Osmonda tinmay qushlar chirqillaydi, qo'shni Murod akaning iti o'tgan piyoda bormi, mashina bormi ketidan akillaganicha ko'chani boshiga tutadi.
- Hey, Murod shu itingni bir kun yo otib tashlayman yoki qopga solib uzoqroqqa tashlab kelaman.
Murod aka kuladi. Boshini dam quyi, dam yuqori ko'targanicha duduqlangan ko'yi javob beradi.
- M..m..meni Qoplonim... Qay...qayerda b..bo'lsayam meni topadi! O..o..ovora bo'lasizlar!
Odamlar Murod akani ermak qilib kulishadi. Mana 10 yildan oshdi, u yarim telba holida yashaydi. Oldin tuppa-tuzuk yigit edi. Ravon gapirardi, qilichdek kiyinib, eng xushbo'y atirlarni sepib ko'chaga chiqardi. Qancha-qancha qizlar unga oshiq bo'lgandi. Endichi? Endi unga hech kim qiyo boqmaydi. Ust-u boshi doim kir, g'ijim. Sochi, aft-angori pala-partish. Shoirlar aytadigan darveshlardan ham battar ahvolga tushib qolgan. Ko'cha-ko'yda o'zi yoqtirgan qo'shiqlarni, she'rlarni aytib yuradi. Qoplon esa uning doimiy yo'ldoshiga aylangan.
- Eh go'zallar, go'zallar
Sizga aytay g'azallar.
Meni o'rtar alamlar...
Eh go'zallar, go'zallar...
Murod aka keng dala tomon yo'l olarkan, qo'shiq hirgoye qilar, daraxtlarga, ariqdagi maysalarga, osmondagi qushlarga ajablangandek qarab qo'yar edi. U bir o'rik daraxti oldiga kelib to'xtadi. Uning baquvvat tanasini siladi, barglariga barmoqlari bilan teginib qo'ydi.
- S...sen... Sen ham m..m..mendek yolg'izmisan? Qa...qaa..qaragin barglaring t...to'kilishni boshlabdi.
Bir to'p bolalar qo'llariga mayda tosh olib Murod akaga qarab otishdi.
- Esini yegan amaki! Esini yegan amaki!
Murod aka ularga mushtini ko'tardi. Po'pisa qilgandek "Heyt!"deb qo'ydi. Bolalar baqirib-chaqirganlaricha Murod akadan uzoqlashib ketishdi. Murod aka anchagacha xomush tortdi. O'zining yaralangan, qontalash bo'lib yotgan yuragi battar achishdi. Ko'zidan yosh oqmaydi. Yuzi doim kulib turadi. Lekin qalbi... Qalbi yig'laydi.
* * *
Zarifa uyqudan shiringina uyg'ondi. Qalbi yoshlik, muhabbat zavqi bilan limmo-lim to'lgan. Ko'ksidagi yuragi baxtdan o'zini yo'qotgandek, o'zini qo'yarga joy topolmayotgandek tinmay tipirchilamoqda. O'rnidan turdi, yuvinib tarandi. Shkafni ochdi. Hali u ko'ylagini olib ko'radi, hali bu ko'ylagini... O'ziga, ko'ngliga yoqqanini ular orasidan topolmaydi.
- Tuk-tuk!
Zarifa bu ovoz egasi kimligini biladi. Shuning uchun qayrilmaygina javob qildi.
- Kel Guli! Kiraver, men shu yerda.
Ikki dugona xuddi bir yil ko'rishmagan qadrdonlardek quchoqlashib ko'rishdilar.
- Haa, namuncha hammayoqqa kiyimlaringni yoyib tashlabsan? Tinchlikmi?
- Tinchlik.
Zarifa bir ko'zini qisganicha, quvlik bilan kulib qo'ydi.
- Tinchlikka o'xshamayaptida... Besaramjonsan judayam.
- Xmm, shundayroq.
- Aytaqolsangchi?! Yomon paysalga soldingda!
- Murod aka bilan uchrashuvimiz bor!
Zarifa bu gapni shunaqangi erkalanib aytdiki, o'zidan o'zi uyalib ikki yuzi qip-qizarib ketdi.
- Oooo, tabriklayman!
Zarifa oynakka qaradi. U yoq bu yog'ini aylanib tomosha qildi. Yuzlarini, sochlarini ko'rdi. Sochini yechib qayta turmakladi. Yoqmadi shekilli yana yechib tashladi.
- Ufff! O'zimdan sira ko'nglim to'lmayapti Guli. Murod akaga yoqishni judayam xohlayapman.
- Seni o'zi uchrashuvga taklif qildimi?
- Haa, ko'chaga jiyanchamni o'ynatgani olib chiqqandim. U ham yo'l bo'yida turgan ekan... Bilasanmi uni ko'rdim-u, yuragim qinidan chiqib ketay dedi. Yonidan o'tib ketayotgandik salom berib to'xtatdi. Ertaga ko'rishaylik dedi. Guli... Ishonsang shunaqa ajib holatga tushdim.
- Unda unga yoqarkansanda! Bilasanku o'zing ham, Murod akani orqasidan yugurmagan qiz yo'q hisobi. Shunaqa kelishgan, mulohazali yigit har qanday qizni orzusi.
- Haa balki... Bilmadim, lekin men uni... O'zing ham bilasanku anchadan beri yoqtiraman.

Hikoyalar (G&M)

15 August 2024 07:59

​​ҲАММА ЎҚИШИ ШАРТ. ЯПОН КАМПИРИ!

Ассалому алайкум хурматли ўқирманлар. Бугун умуман бошқа мавзу ҳақида ёзмоқчи эдим. Аммо, эшигимизни тақиллатган кампир режаларни ўзгартириб юборди.

Эрталаб шунақа ширин ухлаб ётибман. Яна ярим соатгина ухлай деган буюк мақсад бор мияда. Болалар хўроздан олдин уйғониб олган. Катта ўғлимиз уйни бошига кўтариб, шўхлик қилаябди. Нақд 7 маҳаллага эшитилади. Буёғдан яқинда туғилган чақалоғимиз ҳам нотани баландидан олиб, йиғлашни бошлади. Буёқда, онасини "Болам, бўлди қил, даданг ухлаябди. Ҳозир, қўшнилар ҳам чиқишади" дейиши, анави иккита болани овозидан ҳам баланд-да)) Хуллас, болали одамга КЎЗОЧКИЧ (Будильник)ни ҳам кераги йўқ😁

Шу пайт, эшик жиринглади. Энди турмасам, бўлмайди деб ўрнимдан туриб, эшикни туйнугидан мўраладим. Қарасам, бир Япон кампир турибди. Болаларни шовқини учун, эътироз билдириб, жанжал қилгани келди-ёв, эрталабдан кайфиятни ҳам расво қилдиларинг деб, эшикни очдим.

-"Оҳаёу, акачан умаретано?"( Хайрли тонг, чақалоқли бўлдиларингми?) деди.

-Ҳа, яқинда чақалоқли бўлган эдик. Болани бақириб йиғлагани уйқунгизни бузиб юборди шекилли. Минг бор узр десам, "Йўқ, аксинча, болани овозидан мазза қилаябман. Ҳар куни балконга чиқиб оламан чақалоқларингни овози эшитиш учун" деса бўладими. Нима дейишимни билмай қолдим.

Япон кампир яна гап бошлади. "Мен, сизлардан 3 та олдиндаги фалон рақамдаги уйда ёлғиз яшайман. Неччи кундан бери чақалоқни овозини эшитиб, кўргим келади. Лекин, кира олмадим. Бугун эрталабдан овозини эшитиб, тўғри келавердим деди.
Мен ҳам, "Киринг, киринг" деб уйга таклиф қилдим. Японларда унча-бунчага бировни уйига кириш йўқлиги учун, минг ҳижолатда кирди. Болани ўйнатди, кўтарди. Озгина гаплашдик.

Айтишича, 83 ёшда эканлар. Фарзандлари анча олдин уйдан чиқиб кетган экан. Иккита фарзанди ҳам оила қурмабди. 1 йилда бир, 2 йилда бир келса, келади, бўлмаса шу ҳам йўқ дейди. Мени энг таъсирлантирган гапи: "Бу домда деярли ҳамма қариялар, худди қариялар уйига ўхшайди. Ҳозиргилар туғмай ҳам қўйди. Шунинг учун, бу домда, ҳамма чақалоқларни яхши кўради, майлими ҳар замонда чақалоқларингни кўриб турсам дейди. Мен ҳам, кўриб турсам эмас, бизни олдимизга кўчиб келсангиз ҳам майли дедим. Кулиб-кулиб чиқиб кетди))

Кампир чиқиб кетди-ю, юрагим бўм-бўш бўлиб қолди. Ичимда нимадир музлаб қолди.

Хулоса ўрнида, постни аям ҳам ўқийдилар. АЯЖОН сизни жуда яхши кўраман! Сиз ҳам постни ўқишингиз биланоқ, онангизга яхши кўришингизни айтиб қўйинг ва қариганларида фарзанд меҳрига, чақалоқ меҳрига зориқтирманг. Қарияларни қадрлайдиган, болани яхши кўрадиган халқимдан айланай. Ҳали келажакда, шу ТУҒАРМАНЛИГИМИЗ бизни қутқариб қолади-ёв.

ТУҒАРМАНЛИГИМИЗГА етадигани йўқ деганлар, ЁҚТИРМАни шундай босингки, телефонни экрани синиб кетсин)

/channel/BahodirIskandarov

Hikoyalar (G&M)

14 August 2024 18:23

Siz alisharmidingiz ?

Hikoyalar (G&M)

12 August 2024 16:52

Ma'lumot uchun hozir suvni ustidan pufurib, video, rasmga olish trent bo'lgan.

Hikoyalar (G&M)

11 August 2024 19:33

Бир йигит бувасига арзи ҳол қилди:
– Ҳаёт зиддиятларга тўла. Сизнинг эса доим кайфиятингиз чоғ. Хафа бўлганингизни, бировдан ранжиганингизни кўрмайман. Сизга ўхшашга шунча ҳаракат қилсам ҳам, уддасидан чиқолмаяпман.
Оқсоқол бир зум ўйланиб, деди:
– Келишиб олайлик, ҳар сафар кимдандир ё нимадандир норози бўлганингда менга битта тош олиб келасан.
– Қанақа тош?
– Фарқи йўқ. Хоҳишингга қараб кўтариб келавер.
Йигит бувам шунақа қилиб ўзини овутаркан-да, деб ўйлади-ю, унинг гапини икки қилгиси келмади. У ёки бу вазиятдан дили хира тортганда шартни бажарди.
Кунлардан бирида қария набирасини чақириб, хона бурчагида турган оғзи боғлиқ қопга ишора қилди:
– Анавини кўтар-чи.
Йигит қопни елкасига ортмоқлади. Ўзиям оғиргина экан, букчайиб қолди.
– Қаерга олиб бориш керак? – сўради зўрға нафас олиб.
– Ҳеч қаерга, ўзинг билан олиб юрасан. Ўтирсанг ҳам, турсанг ҳам зинҳор елкангдан қўйма.
Йигит қариянинг гапини тушунмай бир муддат каловланиб турди-да, кейин қопни елкасидан ташлаб юборди. Ичини очиб қараса, ўша ўзи йиғиб келган катта-кичик, қинғир-қийшиқ тошлар.
– Шуям ҳазил бўлдими, бува! Бу зилдай матоҳни кўтариб юришнинг кимга кераги бор?! – деди йигит ранжиган оҳангда.
Қария меҳр билан набирасининг елкасини силади.
– Тўғри айтасан, болам, бу юкнинг ҳеч кимга кераги йўқ. Ранж-аламга тўла кўнгилнинг ҳам ана шу қопдан фарқи бўлмайди. Хотирада сақланиб қолган дилхиралик фойдасиз юк мисоли, кишини эзиб ташлайди, қаддини букади, бора-бора қалбини ғуборга тўлдиради. Уни орқага ташлаб яхши қилдинг.

Юлдуз ЎТКИРХОН қизи

Hikoyalar (G&M)

10 August 2024 22:42

Bola onasiga Dilbek haqida toʻlib-toshib gapirdi. Onasi tashqariga Dilbekka minnatdorchilik bildirish uchun chiqqandi, uni topolmay uyiga qaytdi. Qoʻllarini duoga ochib uni uzundan uzoq duo qildi. Dilbek umrida birinchi marotaba kimgadir shunday yaxshilik qilishi edi. Ichi qandaydir gʻalati boʻlib ketdi. Yuragidan kapalaklar uchib ketayotgandek, pitir-pitir qilar,bundan qalbi orom olardi. Oʻsha kundan beri oʻzini isloh qilishga tushdi. Dilbek umrining 10 yilini aysh-ishratga sarflabdi! 10 yilini! Oʻylab qarasa bundan hech narsaga erishmabdi. Mana haligacha oila qurgani yoʻq. Bir tayinli ishning boshini ham tutmadi. Dadasining pullarini koʻchaga sovurdi. Har narsada bir hikmat bor. Alloh hech bir ishni behikmat qilmaydi. Oʻsha bolakayning holatiga birgina Dilbekning eʼtibori tushishi ham Allohning irodasidir! Sekin-sekin gunoh amal bilan savob amallarni farqlashni boshladi. Umuman ichmay qoʻydi. Ota-onasiga ham yaxshi muomila qilishni boshladi. Qalbi iymon nuri bilan toʻldi. Ixlos bilan dinni oʻrganishni boshladi. Turli hadis kitoblarni oʻqidi. Paygʻambarimiz sollallohu alayhi vasallamning hayotlari, ularning sahobai ikromlari va ahli baytlari haqida ancha narsalarni bilib oldi. Ba'zi joylarida koʻziga yosh kelib yigʻladi, ba'zi joylarida fikr qilib anchagacha oʻyga tolib yurdi. Amakisidan tahorat olishni, namoz oʻqishni oʻrgandi. Oz fursat ichida 5 vaqt namozni kanda qilmay oʻqishga tushdi...
                    *    *    *
Dilbek oʻz ismini Dilmuhammadga oʻzgartirdi. Endi uyidagilarga ham, koʻchada uni taniganlarning barchasiga uni Dilbek yoki Dili deb emas, Dilmuhammad deb chaqirishlarini, unga shunday murojaat qilishmarini aytdi. Klubdagi doʻstlariga ham shunday deb aytmoqchi. Ovqatlanish vaqti boʻldi. Tugʻilgan kun sohibi Sherzodni barcha yaqinlari birma-bir turib qadah soʻzi aytib tabriklashdi. Navbat Dilbekka keldi. Dilbek oʻrnidan turdi. Qadahga toʻldirib gazli suv quydi.
    - Doʻstlar, birodarlar! Mana bugun bolalikdagi oʻrtogʻimiz Sherzodbekning shukrona kunida barchamiz jamul-jam boʻlib oʻtiribmiz. Avvalo Sherzodbekka baxt tilayman. Qalbi Allohga, Paygʻambarimizga oshiq boʻlishini istardim. Meni bundan keyin Dilmuhammad deb chaqirishinglarni chaqiringlar. Men...
Birdan Dilbekning telefoni jiringlab qoldi. Dilbek telefon ekraniga nazar soldi-yu yuziga tabassum yugurdi. Xufton namozi vaqti boʻlgandi.
    - Uzr meni chaqirib qolishdi?
    - Qayerga ketyapsan? Kim chaqiradi shu mahalda?
   - Juda buyuk Zot!
   - Kim ekan u? Biron kottaroq mansabdagi odammi? Yo shahar hokimimi? 
Oʻrtoqlari hayron boʻlishdi.
    - Yoʻq. Undanda Buyuk!
    - Kim axir?
Dilmuhammad mayin tabassum qilganicha shunday javob berdi
    - Sizlar Uni tanimaysizlar! Men ham yaqinda U Zot bilan tanishib oldim...
Dilmuhammad shunday deganicha klubdan shaxdam qadamlar bilan chiqib ketdi.
  
TAMOM.

✍ Usmonaliyeva Munira.
03.08.2024.                    ⏰23:00

Hikoyalar (G&M)

10 August 2024 22:42

Iymon nuri

(Hikoya)

"Umar ibn Hattob r.a dan soʻrashibdi:
- Ey moʻminlar amiri, gunohdan jirkanib, gunoh ishni xohlamaydigan va qilmaydigan odam afzalmi yoki gunoh qilgisi kelib (xohlab turib) qilmaydigan odammi?
Umar r.a shunday javob beribdilar:
- Albatta, xohlab turib qilmaydigani afzal. Ana oʻshalar Alloh qalblarini taqvoga imtihon qilgan zotlardir"

Dilbek butkul oʻzgardi. Oldingi aysh-ishratlar, tuni bilan sangʻib koʻcha kezishlar, betayin bekorchi yigitlar bilan xiring-xiring qilib bemaza mavzularda suhbatlashishlar... Hammasi oʻtmishda qolgandek, goʻyo qop-qora bulutlar bu jirkanch illatlarni oʻz domiga tortib yutib yuborayotgandek Dilbekning qalbidan surib chiqarardi. Bugun bolalikdagi doʻsti Sherzodning tugʻilgan kuni. Sherzod bu kunni tungi klubda nishonlashni xohladi va barcha doʻstlarini taklif qildi. Dilbek oldin bunday joylarga koʻp marotaba borgan boʻlsada bu gal oyogʻi sira tortmadi. Lekin doʻstini xurmati uchun rozi boʻldi.
Mana klub har xil qiz yigitlar bilan toʻla. Oʻyin-kulgu, baqir-chaqir... Kimdir barmenning oldida oʻtirib aroq ichadi, kimdir chekadi, yana kimdir ochiq-sochiq kiyingan qizlar bilar raqsga tushadi. Dilbek bir burchakdagi stulga omonatgina oʻtirdi. Atrofni zimdan kuzatdi. Ajabo! Dilbekning koʻziga bu joy juda jirkanch koʻrindi. Hammayoq faxshga toʻla, ichib olgan yosh-yosh yigitlar qiyqirib oʻyin qilishyapti, yengil tabiat qizlar esa hali u yigitni boʻyniga osiladi, hali bunisini... Dilbek ham oldin shular safida edi.

Hikoyalar (G&M)

07 August 2024 18:37

#qisqa_hikoya_4

40 yil...

Xotinidan bu gapni eshitgan Hamdam karaxt boʼlib qoldi:
– Nima-a?! Qizimizni zoʼrlashibdi?! Kim u itvachcha?! ...Bilib qoʼylaring, qizingniyam anavi shaytonvachchaniyam sogʼ qoʼymayman, –  jahl va achchiq zarda bilan sovishga ulgurmagan choyni xotini tomon uloqtirdi-da, eshikni qars yopib, oʼziga oʼzi soʼkinganicha koʼchaga otildi.

Ish sudga oshirildi. Ikki tomonni bir
kunga chaqirishdi.

Sud xonasiga behalovat kirib kelayotgan Hamdamning koʼzi birdan oʼgʼli bilan yerga tikilgancha, xomush oʼtirgan tanish ayolga tushdi.  Hamdam esladi: u oʼttiz uch yil avvalgi oʼsha Jamila edi... Bir paytlar Hamdam sabab nomi qoraga chiqqan Jamila...

✍ Maʼruf Muhiddin

@mutolaablogs

Hikoyalar (G&M)

07 August 2024 03:54

Kir.

@Hikoyalar

Hikoyalar (G&M)

03 August 2024 10:57

Xonasiga kirdiyu yostiqqa boshini qoʻyganicha oʻkrab yigʻlab yubordi. Uyda hech kim yoʻq. Hamma toʻyda. Yigʻlab yigʻlab oxiri uxlab qolibdi. Tushiga rahmatli dadasi kirdi. Zeboning Dadasi Jamol aka juda yaxshi inson edi. Zeboni tizzasiga oʻtqazib erkalatardi. Aniq esida 3-4 yoshli payti dadasi uni yelkasiga koʻtarib mahalla koʻchalarini aylantirardi. Mana oradan necha yil oʻtin ketti. Hech ham Zeboning tushiga kirmaydigan dadasi bugun oppoq libosda qiziga yosh toʻla koʻzlari bilan qarab turibdi
    - Dadajon... Sizmisiz?
    - Ha qizim menman. Nega xafasan bolam?
    - Dada toʻyib kettim! Taxqirlashlaridan, mazah qilishlaridan, menga past nazar bilan qarashlaridan! Axir men ham insonmanku! Odammanku! Hech kim meni yaxshi koʻrmaydi! Hech kim!
    - Zebo yigʻlar, dadasi unga mayus koʻzlarini qadaaganicha jim turarmish. Birdan dadasining oppoq koʻylagi qip qizil qonga belandi. Zebo dadasiga hayrat bilan qaradi.
    - Dada! Koʻylagingiz qonku! Qip qizil qon!
Jamol aka bir soʻz demasdan ortiga burilganicha sekin keta boshladi.
    - Dada! Dadajon! Koʻylagingiz qon! Dada toʻxtang!
Zebo dadasining ortidan yugurdi, qanchalik tez yugurmasin hech yeta olmadi. Dadasi toʻxtadi. Ikki koʻzidan quyilib yosh oqar edi. Yigʻlaganicha qiziga yolvordi:
    - Qizim! Gunoh qilma! Gunoh qilma! Shunday dedi-yu koʻzdan gʻoyib boʻldi. Zebo choʻchib uygʻondi. U koʻrgan tushidan qattiq lahzaga kelgandi. Oʻzini butkul yoʻqotib qoʻydi. Shayton vasvasa qildimi yo uyda hech kim yoʻqligi pand berdimi hovliga arqon olib chiqib bolaligidan yaxshi koʻrgan oʻsha oʻrik daraxtiga oʻzini osib qoʻydi...
    - Voooy bolaaaaam! Qizim Zeboooo!
Umida opa yarim kechasi qizlari bilan toʻydan qaytib hovli oʻrtasida osilib turgan qizining sovuq murdasini koʻrishdi. Kechagina bayram boʻlgan bu xonadon dod faryodlar bilan toʻldi. Kecha erkatoy qizi Dilraboning toʻyi edi, bugun esa bomdod mahal yana bir qizi, ochig'i farzand sifatida koʻrmagan, doim boshimga balo olib keladi deydigani Zebosining janozasi oʻqildi...

"Yoshligimda bir ertak oʻqigandim, "Irkit oʻrdakcha" degan. Kunlardan bir kun notanish tuxum oʻrdaklar orasiga tushib qoladi. Oʻrdakchalar bilan baravar ochiladi. U boshqa oʻrdaklarga oʻxshamas, qoʻpol, xunuk va besoʻnaqay edi. Uni hech sigʻdirishmaydi, qayerga bormasin boshiga malomat toshlarini yogʻdirishadi. Lekin u hammasiga chidaydi oradan yillari oʻtadi bir kun oʻsha Irkit oʻrdakcha goʻzal oqqushga aylanadi... Balki Zebo ham biroz Alloh sinoviga sabr qilganida edi, inga ham Alloh albatta goʻzal yakun bergan boʻlar edi. Agar onasi Umida opa Zeboga yaxshi muomila qilib "Sen men uchun eng goʻzalisan, seni yaxshi koʻraman"qabilidagi soʻzlar bilan ruhlantirib turganida edi, hammasi boshqacha yakun topgan boʻlar edi" (muallifdan)

TAMOM.

✍Usmonaliyeva Munira.
30.07.2024.                    ⏰00:10

@Hikoyalar

Hikoyalar (G&M)

03 August 2024 10:57

- Shahnozaxon bu bizni oilamiz. Unga aralashmang xafa qilib qoʻyishim mumkin. Bu haqida siz bilan gaplashishni xohlamayman!"
Umida opaning oʻz qizini taqdiriga bunchalar loqaydligi, mehrsizligi Shahnoza opani anchagacha diqqat qilgandi...
* * *
Mana Zebo maktabni bitirganiga ham 3 yil boʻldi. Barcha oʻrtoqlari allaqachon oila qurdilar ba'zilari unashtirildi. Zeboga esa biron marta ham sovchi kelmadi. Bu qanaqa azob ekanligini soʻz bilan tariflab boʻlmaydi. Zebo institutga kira olmagach, tikuv sexiga ishga kirdi. Ozmi-koʻpmi oila budjetiga oʻz hissasini qoʻshdi. Bir kuni Zeboga qoʻngʻiroq boʻldi.
- Alooo kim bu?
Zeboning tashqi koʻrinishi yoqimsiz boʻlsada ovozi... Uning ovozi juda chiroyli, yoqimli edi. Insonning qulogʻiga xuddi musiqadek eshitilardi. Notanish yigit ham Zeboning shirin ovozini eshitdi-yu oʻzini butkul yoʻqotib qoʻydi.
- Men... Men...
- Gapirasizmi? Kim kerak edi sizga?
- Menga Nozim aka kerak edilar.
- Adashib tushibsiz salomat boʻling.
Zebo shunday deganicha telefonni oʻchirib qoʻydi. Notanish yigit Zeboning ovozini yana eshitgisi keldi. Qayta qoʻngʻiroq qildi.
- Alo...
- Yana sizmi? Menga biror gapiz bormidi?
- Haaa, nima desam ekan... Yaxshimisiz oʻziz?
Begona kishining Oʻziz yaxshimisiz?deb soʻrashi Zeboga gʻalati tuyuldi.
- Sizga nima qizig'i bor. Meni vaqtimni olyapsiz qaytib telefon qilmang!...
Ular shu tariqa tanishib qolishdi. Bu yigitning ismi Aziz edi. Aziz kuniga 80 martalab qoʻngʻiroq qilar, turli sms lar yozib qizni kuldirar uni iloji boricha koʻnglini olishga urunar edi. Kundan-kunga bir-birlariga oʻrganib qolishdi. Zebo bu yigitga gʻoyibona koʻngil qo'ygan edi. Ular boshqa viloyatdan boʻlgani uchun hali ham bir-birlarini koʻrishmagan edi. Aziz bir-ikki marta Zebodan rasm joʻnatishini soʻradi. Lekin Zebo qoʻrqdi. Turli bahonalar qilib rasm joʻnatmadi.
- Zebo, sizni judayam koʻrgim kelyapti. Biror joyda uchrashaylik. Xohlasangiz viloyatingizga boraman. Oʻzizga qulay joyda yuzma-yuz koʻrishib gaplashardik, nima deysiz?
Zebo anchagacha oʻylanib jim boʻlib qoldi.U Azizga yoqmasachi? Uni koʻrib tashlab ketsachi? Axir unga oʻrganib qoldiku? Ketma-ket miyasiga urilgan savollar Zeboni qiynar, Azizning "Uchrashamizmi?"degan soʻrovini javobsiz qoldirar edi.
- Alo! Zebo... Javob bermaysizmi?
- Aziz aka... Oʻylab qoldim siz tasavvur qilgandaqa boʻlmasamchi? Mendan yuz burmaysizmi?
Aziz Zeboni ovozidan, shirin muomilasi va juda goʻzal odobi, tarbiyasidan uni husni ham shunga yarasha boʻlsa kerak deb oʻylardi, shu sababli tezgina, oʻylab ham oʻtirmay! Javob berdi:
- Zebo... Tashqi goʻzallik oʻtkinchi boʻladi. Sizni qalbingiz, odobingiz goʻzal. Men shu qalbingizga oshiq boʻlganman. Menga ishoning sizni xafa qiladigan ish qilmayman!
Uchrashuv vaqti keldi. Aziz mashinasida Zebo yashaydigan joyga yaqin bogʻga kelib toʻxtadi. Qoʻliga telefonini olib Zeboga qoʻngʻiroq qildi.
- Alo Zebo
- Assalomu aleykum Aziz aka. Yaxshimisiz?
- Yaxshiman. Siz aytgan joyga keldim. Sizni qanday taniyman?
- Oq pushti rang koʻylakda boʻlaman. Bolalar maydonchasini oldida turibman.
Aziz Zebo aytgan joyga borib Zeboni koʻrdi. Koʻrdi-yu turgan joyida toʻxtab qoldi. Zebo u hayol qilgan qizga zarracha ham oʻxshamas edi. " Nahotki shu qiz boʻlsa, men oilada yolgʻiz farzandman xohlaganim bilan ota-onam baribir buni menga olib bermaydi. Essiz shuncha vaqtim!"oʻyladi u. Aziz qizni oldiga bormay ortiga burildi-yu ketib qoldi. Qanchalar oson! 2-3 kun oldin oʻz ogʻzi bilan aytgan "Muhimi qalb, odob goʻzalligi" degan soʻzlarini unutib qoʻydi. Zebo Azizni ancha vaqt kutib oʻtirdi. Keyin birdan hammasini tushundi. Yigit uni koʻrgan yoqtirmay bir soʻz demasdan ketib qolgan. Zeboning judayam xo'rligi keldi. Ikkala kaftini yuziga bosganicha xoʻng-xoʻng yig'ladi. Axir u Azizni chinakamiga sevib qolgandi. Unga qancha vaʼdalar, umidlar bergan, oʻzini ilk bor kimgadir kerakligini his qildirgan bu yigit endi yoʻq!

Hikoyalar (G&M)

02 August 2024 07:28

Ҳамжиҳатлик

Эр уйига келмади. Хотин кечаси билан мижжа қоқмай чиқди. Тонг саҳар эрининг дўстига қўнғироқ қилди.
– Ваҳобжон акам келмадилар. Хабарингиз йўқми, қаёқда юрибдилар?
– Ташвиш қилманг, келин, – деди эрининг дўсти - Ваҳобжон бизникида ётиб қолди. Кечаси мажлис чўзилиб кетди...
Хотин эрининг иккинчи дўстига қўнғироқ қилди.
– Шунгаям бўғиласизми? – деди иккинчи дўст. – Кеча Чирчиққа борувдик. Хизматчилик-да! Ваҳобжон бизникида эди...
Хотин эрининг учинчи дўстига ҳам қўнғироқ қилди.
– Хавотир олманг, янгажон! – деди учинчи дўст. – Кеча десангиз, чет элдан меҳмонлар кеп қолса бўладими! Шуларни жойлаштиргунча тонготар бўлиб кетди. Ваҳобжон ака бизникида ётиб қолдилар...
Хотин фиғони фалакка чиқиб, дугонасига қўнғироқ қилди:
– Эрим уйга уйга келмади. Учта ўртоғига қўнғироқ қилсам, уччаласиям эринг меникида ётиб қолди дейди!
Дугонанинг жаҳли чиқиб кетди:
– Э, Худо олсин, ёлғончиларни! Уччаласиям бекор айтибди! Эринг меникида эди!

Ўткир Ҳошимов