27645
به کانال خاکستر هنر خوش اومدید . . . هنر داریم تا حقیقت ما را نابود نکند ف.ن
در چه دوره مادی و بی شرمی زندگی می کنیم! حالا پی می برم که انهدام بشر نتیجه عقلانی دوره ماست.
س‌گ‌ل‌ل/ صادق هدایت
@grayart
آنچه که این مردم را اداره می کند اول شکم و بعد شهوت است با یک مشت غضب و یک مشت باید و نباید که کورکورانه به گوش آن ها خوانده اند.
گجسته دژ/ صادق هدایت
@grayart
من، وحشتناک خودخواهم. عینهو یکی از همین قوزی‌ها و کوتوله‌ها؛ زودرنج و حسّاس و بدگمان هم هستم. امّا راستش را بگویم؛ در زندگی‌ام لحظاتی هم بوده که اگر پیش می‌آمده کسی سیلی نثارم کند، خوشحال هم شده‌ام. جدی می‌گویم. شاید بتوانم لذّتم را در اینجا پیدا کنم؛ یقیناً منظورم لذّت توسری‌خوردن و خوارشدگی است. آخر در کوچک شدن و تحقیر هم لذّت سوزانی هست، به خصوص وقتی کاملاً به اِستیصال و واماندگی خودت پی می‌بری؛ سیلی خوردن را می‌گویم. آگاهی به اینکه تا چه حد خوار و خفیف شده‌ای، به آدم بد فشاری می‌آورد. نکته این‌جاست که هر جور هم قضیه را توجیه کنم، در هر حال، همیشه خودم مجرم ردیف اوّل از آب درمی‌آیم و آزاردهنده‌تر از همه اینکه بی هیچ گناه و تقصیری، مقصرم. چطور بگویم؛ انگار اصلاً طبیعت چنین اِقتِضا کرده باشد.
یادداشت‌های زیرزمینی/ داستایوفسکی
@grayart
هر بی مبالاتیِ ناشی از غرور و هر ایرادگیریِ مغرضانه‌ای زیردستان را به خشم می‌آورد. بعضی گمان می‌کنند مثلا اگر به زندانی خوب بخورانند و برایش خوب خرج کنند و مطابق قانون عمل کند، دیگر کار تمام است؛ اما این هم اشتباه است. هرشخصی فارغ از این که تحقیر شده باشد یا نشده باشد، به هرجهت ناخودآگاه و ذاتا می‌خواهد که حیثیتش احترام بگذارند. زندانی خود می‌داند که زندانی است و طرد شده، و به جایگاه خود در برابر روسا واقف است، اما هیچ حصار و غل و زنجیری نمیتواند او را وادار کند که فراموش کند انسان است.
خدای من! برخورد انسانی حتی ممکن است کسانی را هم که وجه انسانی‌شان مدت‌هاست رنگ باخته، انسان کند.
یادداشت‌هایی از خانه‌ی مردگان/ داستایوفسکی
@grayart
مسخره ترین چیز دنیا اتفاق افتاده بود؛ شما نمرده بودید، اما زندگی هم نمی کردید، فقط زنده بودید. آدمی که فقط می شنود، بسختی حرف می زند، می خندد، می گرید، اما اصلا نمیتواند سرپا بایستد، نمی تواند قلم بدست بگیرد. فقط هست که بگوید من هنوز نمرده ام.
متاسفم.
پیکر فرهاد
عباس معروفی
@grayart
شاید باشد کسی که حکم اعدامش را برایش خوانده باشند و عذابش داده باشند و بعد گفته باشند: "برو، گناهت بخشوده شد! شاید چنین کسی می توانست آنچه کشیده است وصف کند. آنچه مسیح گفته در خصوص همین عذاب و همین وحشت سیاه بوده است. نه، انسان را نباید این طور شکنجه کرد.
ابله/فئودور داستایفسکی
@grayart
قبل از گرون شدن و ارزون شدن هر چیزی تو ایران این کانال خبرشو میده: @dolar_arz
Читать полностью…
بیشترِ مجادلات از آنجا ناشی می‌شود که انسان‌ها به درستی منظورِ خود را بیان نمی‌کنند، و یا نظراتِ دیگران را بد تفسیر می‌کنند. زمانی که آنها به شدت با یکدیگر مخالفت می‌ورزند [دو حالت وجود دارد:] یا نظرِ یکسانی دارند یا در موردِ چیزهای متفاوتی می‌اندیشند؛ در هر دو صورت چیزهایی که خطا و مهملات می‌انگارند، در طرفِ مقابل خطا نیستند.
اسپینوزا
@grayart
انسان به شرطی قادر به زیستن است که احساس کند که زندگی یک چیز را از او دریغ می کند.
اگر انسان احساس کند که زندگی همه داشته هايش را رو کرده است، دیگر میلی وجود ندارد و این نقطه ی پایان انسان و زندگی است.
ژان لاکان
@grayart
شخصیت، تا جایی که ما طبیعت اش را می فهمیم، فوق و ورای زمان است، نمی تواند تحت تأثیر زندگی دستخوش تغییری شود.
در باب طبیعت انسان/ آرتور شوپنهاور
@grayart
بعضی اوقات
دلمان می‌خواهد آدم خوار باشیم؛
نه به خاطر لذت بلعیدنِ این یا آن شخص, بلکه بیشتر به دلیلِ
لذت بالا آوردن آنها!
امیل سیوران
@grayart
در نهایت، تنها چیزی که از زندگی برایمان باقی می‌ماند، ترس است؛ ترس از تنهایی، ترس از درد، و در نهایت ترس از مرگ. همه چیز به تدریج فرو می‌ریزد، حتی خاطراتمان. روزی می‌رسد که حتی نمی‌توانیم خودمان را به خاطر بیاوریم، چه رسد به دیگران. این همان سرنوشت همگان است؛ فروپاشی آرام و اجتناب‌ناپذیر. شاید تنها چیزی که واقعاً برای ما هست، همین سفر طولانی به سوی هیچ‌کجا باشد.
سفر به انتهای شب/سلین
@grayart
در این جهانِ بدون دست و بازو، نخستین سگ ولگرد و گری را که می بینی، در آغوش می گیری، و مدتی که لازم است تا او عاشق تو شود و تو هم عاشق او شوی، در آغوش نگهش می داری و بعد پرتش می کنی پایین.
ساموئل بکت
@grayart
خانواده باید یگانه و متحد باشد، وگرنه دست فاجعه بر در خواهد کوبید.
پل توماس مان
@grayart
فکرهایِ کینه‌جویانه‌ای روز و شب در سرم می‌چرخد، احساساتی در وجودم لانه کرده که قبلاً با آنها بیگانه بودم. هم نفرت می‌ورزم، هم تحقیر می‌کنم، هم ناراضی‌ام، هم بَرآشفته می‌شوم، هم می‌ترسم. بی‌اندازه سخت‌گیر، پرتوقع، تندخو، بداخلاق و شکاک شده‌ام. حتی چیزی که قبلاً بهانه‌ای به دستم می‌داد تا مِزاحی بکنم و با خوش‌قلبی بخندم، حالا ناراحتم می‌کند. منطقم هم تغییر کرده است: قبلاً فقط پول را خوار می‌شِمردم، حالا دیگر نه تنها از پول، بلکه از پولدارها هم متنفرم، انگار آنها مقصرند. قبلاً از خشونت و زورگویی بیزار بودم، ولی حالا از کسانی که به خشونت متوسِل می‌شوند هم متنفرم، انگار فقط آنها مقصرند و نه همه‌ی مایی که نمی‌توانیم یکدیگر را درست تربیت کنیم. این به چه معناست؟ اگر فکرهایِ جدید و احساساتِ جدید در اثرِ تغییر عقاید من به وجود آمده‌اند، پس خودِ این تغییر عقاید ناشی از چیست؟ جهان بدتر شده یا من بهتر؟ شاید هم من قبلاً کور و بی‌تفاوت بوده‌ام؟
داستان ملال‌انگیز/ چخوف
@grayart
یک‌نوع کینه مبهم نسبت به پدر و مادرش حس می‌کرد که او را به این ریخت و هیکل پس انداخته بودند! اگر هرگز به دنیا نیامده بود به کجای دنیا بر می‌خورد؟
بن بست/ صادق هدایت
@grayart
خدایی واسه خوردن کافه گلاسه میری کافه؟😐
پولت زیادی کرده؟ خب بیا اینجا خودت درست کن انقد که خوشمزس قول میدم نمک گیر بشی😋 @Shekamow
فکر می‌کنم عاقبت تمامش خواهم کرد. بهترین‌ها را برای آخر کار گذاشته بودم، اما حالم چندان خوش نیست،
شاید دارم می‌روم...
این یک ضعف گذراست، همه این‌جور ضعف‌ها را تجربه کرده‌اند.
آدم ضعف می‌کند، بعد این حالت می‌گذرد، قوای انسان احیا می‌شود و دوباره همه‌چیز را از سَر می‌گیرد.
احتمالا همین اتفاق دارد برایم رخ می‌دهد.
مالون می‌میرد/ ساموئل بکت
@grayart
هنوز نمرده بودم، ولی داشتم به سرعت می گندیدم.
کی تو این وضعیت نبود؟
همه مان مسافر این کشتی سوراخ بودیم و دل مان خوش بود که زنده ایم.
چارلز بوکوفسکی
@grayart
توانستم خودم را در مسیری که می‌رفتم گم کنم.
در اوهام، با بستن چشم‌ها و قدم زدن در ساحلی بی‌انتها. یا در اعماق یک شهر.
نام ناپذیر
بکت
@grayart
جرم ما این است که همچنان زنده‌ایم.
نامه‌ی مارتین هایدگر به هربرت مارکوزه
@grayart
یک بار کسی، با انصاف کامل، به من خاطرنشان کرد که همه‌ی انسان‌ها هم چیزی بسیار نیک و بشری در سرشت خود دارند و هم چیزی بسیار شرّ و خطرآفرین؛ و این که او کدام یک را به حرکت در می‌آورد آن چیز را نمایان می‌سازد. منظره‌ی رنج دیگران نه فقط در افراد متفاوت بلکه در یک انسان واحد نیز زمانی موجب دلسوزی زیاد می‌شود و زمانی دیگر موجب نوعی خرسندی؛ و این خرسندی می‌تواند افزایش پیدا کند تا تبدیل به بی‌رحمانه ترین لذّت از درد دیگران شود. من خودم را می‌بینم که زمانی همه‌ی بشر را با ترحم عمیق می‌نگرم و وقتی دیگر با حداکثر بی‌اعتنایی، و گاه با نفرت و حتی لذّتی حقیقی از دردشان.
آرتور شوپنهاور
@grayart
فکر می کنم مردم برای نجات خودشان به هر کاری حتی خودکشی، دست می زدند.
کارلوس فوئنتس
@grayart
من هنوز زندگی‌کردن را فقط به این خاطر می‌پذیرم که فکر می‌کنم و باور دارم که دنیایی که زندگی‌اش به من توهین می‌کند و به شما اهانت می‌کند، قبل از من خواهد مُرد.
آنتون آرتو خطاب به آندره برتون
@grayart