Telegram-канал marham_foundation - بنیاد مرهم 🫀 Marham Foundation: Unsorted

بنیاد مرهم 🫀 Marham Foundation

13 December 2025 13:51

『 آیا شیطان همیشه در جزئیات است 』

«به هر چیزی بیش از حد خیره شوی، بالاخره نقصش را پیدا می‌کنی؛ چه زن باشد، چه شعر، چه خودِ زندگی. نگاه افراطی همیشه زیبایی را می‌شکند.»

❒تطور تاریخی از الهیات تا روانشناسی

📚افسانه‌ی «شیطان در جزئیات»؛در منطق سنتی، جزئیاتْ جایگاه نظم و دقت‌ هستند:مهندس، حسابدار، نقاشِ ریزبین همه در جزئیات معنا می‌یابند. اما جمله‌ی «شیطان در جزئیات است» نخست از سنت‌های معماری و الهیات آمده؛ جایی که گفته می‌شد هر نقص در طرحِ کامل، درز کوچکی برای ورود شیطان است. اما جهانِ مدرن، معنای این حکمت را وارونه کرد. دیگر شیطان نه در نقصِ جزئیات، بلکه در وسواسِ ما برای کامل کردنِ آن‌هاست. در قرن نقد و کنترل، انسان تبدیل شد به موجودی که برای هر تجربه می‌خواهد «فرمول» بیابد، و در این جست‌وجوی بی‌پایان، گرما و بی‌واسطگیِ زیستن را از دست می‌دهد.

❒ افراط در دیدن، خود زوالِ دیدن است.

🧠روان‌شناسی ذهنِ تحلیلی :روان‌شناسی شناختی، وسواس فکری و کمال‌گرایی را نتیجه‌ی تسلطِ «نظام تحلیلی مغز» می‌داند؛ بخشی از ذهن که می‌خواهد هر چیز را بشکافد تا کنترلش کند. در آغاز، این نیروی تحلیلی موهبت است: ما را از جهل می‌رهاند و به فهمِ دقیق‌تری از جهان می‌رساند. اما زمانی خطرناک می‌شود که تحلیل، از ابزار شناخت به «منش وجودی» بدل گردد. آنگاه انسان نه می‌بیند تا بفهمد، بلکه می‌بیند تا ایراد بگیرد؛ نه برای خلق معنا، بلکه برای حفظ یقینِ سرد خود. این وضعیت به «فلج تصمیم‌گیری» می‌انجامد؛ وضعیتی که هر انتخاب را در برابر هزار احتمالی می‌بیند و بنابراین هیچ‌کدام را انجام نمی‌دهد. ذهنْ می‌چرخد، می‌کاود، اما پیش نمی‌رود. همان وسواسی که در عشق، در کار، و حتی در معنویت پدیدار می‌شود؛ گویی ما از زیبایی فقط نقشه‌ای تحلیلی در دست داریم، نه تجربه‌ای زنده.

❒منطق دو نگاه:«بریدن» در برابر «دوختن»

💬این گفت‌وگوی درونی بسیار عمیق و تفکربرانگیز است. گویی بین دو نگرش اساسی در حال کشمکش است: نگاه تحلیلی و نقادانه در برابر نگاه کلی‌نگر و پذیرنده.

➊نگاه تحلیلگر و ویرانگر: همان نگاه نیچه‌ای است که با موشکافی افراطی، هر ایده‌آل و زیبایی را تا حد اجزای زمخت و ناقصش فرو می‌کاهد. این نگاه، ضروری اما تلخ است. مانند دانشمندی که عشق را به واکنش‌های شیمیایی و غرایز تقلیل می‌دهد، یا منتقدی که شعر را تا سر حد ساختار دستوری و وزنش می‌کاود و جادوی آن را از بین می‌برد. این نگاه، "حقیقت" را آشکار می‌کند، اما اغلب به قیمت از دست رفتن «معنا» تمام می‌شود.

➋ نگاه کلی و آفریننده: این نگاه، پاسخی به ویرانگری مرحله اول است. می‌پذیرد که در سطح تحلیل، هر چیزی ناقص است، اما این سؤال را مطرح می‌کند: آیا «کمال» واقعاً به معنای "بدون نقص بودن" است؟ یا کمال، در "همان بودنِ" چیزی است، با تمام نقص‌های ذاتی و اجتناب‌ناپذیرش؟ نگاه عشق، نقص‌ها را انکار نمی‌کند، بلکه آنها را به عنوان بخشی از هویت منحصربه‌فرد و کاملِ معشوق یا زندگی می‌پذیرد و در آغوش می‌گیرد. این نگاه، «معنا» را بازمی‌آفریند.

~~«تَرَک دیوار محصول گذر زمان است نه زشت بودن آن»~~

🧠مشکل نه از نقص ذاتی چیزهاست و نه صرفاًاز ذهن کنترل‌گر مشکل هنگامی آغاز می‌شود که این ابزار هوشیاری، به یک منش وجودی تبدیل شود.

●وسواس فکری(نشخوار ذهنی)
●کمال‌گرایی بیمارگونه
●غرق شدن در تحلیل و فلج تصمیم‌گیری(آنالایزیس پارالایسیس)

❒ایستایی بر این منوط:

اگر در مرحله نقد و تحلیل باشد، به عیب‌جویی و بدبینی مطلق می‌رسد:

«عیب‌جو عاشق نشود.»

ویا در مرحله پذیرش کورکورانه باشد، به ساده‌لوحی و دوری از حقیقت می‌رسد

🔁 بینش نهایی شاید این باشد انسان بالغ کسی است که میتواند بین این دو نگاه رفت وامد کند میتواند عمق را ببیند نقص را بشناسد اما انتخاب کند که با نگاهی فراگیر وشاید تراژیک به کلیت آن چیز عشق بورزد

🌎«نگاه» تنها یک عمل بصری نیست؛ یک موضع وجودی است. انتخاب بین نگاه کنترل‌گر و نگاه عاشقانه، انتخاب بین دو طریق بودن در جهان است.نقص، نه دشمن کمال، بلکه ماده خام کمال انسانی است.کمال انسان در پذیرش نقص‌پذیری خود و جهان، و عشق ورزیدن با وجود آن است؛مانند ترک‌های ظروف کینتسوگی (هنر ژاپنی) که زیبایی اثر را بیشتر می‌کنند.

✍شیطان در جزئیات نیست؛در جمود است
در ناتوانیِ ما برای رها کردنِ جزئیات ؛وقتی نمی‌دانیم چه وقت باید ببینیم و چه وقت باید دوست بداریم.

┏━━━━━━━━━━━
🏛🎭📔📕@Marham_Foundation
➖➖➖➖➖➖➖➖
@IranaPsychologicalAssociation
┗━━━━━━━━━━━━