Telegram-канал tarighatfarsi - طریقت فارسی: Unsorted

طریقت فارسی

04 May 2024 08:27

▪️دفاع علم الهدی از برخورد با بی حجابی با استناد به شاهنامه
علم الهدی در خطبه های نماز جمعه گفت:
➖عزیزان من، مسئله حجاب نیز یکی از همین هویت‌های دینی و ملی است. اصلاً حجاب متعلق به فرهنگ ایران است. حتی آن زمان که هنوز اسلام وارد ایران نشده بود، حجاب فرهنگ ایرانیان بود؛ به‌خصوص در تاریخ ایران باستان و انعکاس این فرهنگ را می توان در شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی دید؛ آن زمان که از قول منیژه به عنوان نماد یک زن فرهیخته و ایرانی نقل می‌کند:
«منیژه منم، دُختِ افراسیاب،
برهنه ندیده، تنم آفتاب».
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
✅ جواد رنجبر، شاهنامه پژوه تبریزی، در یادداشتی، سخنان علم الهدی را نقد می کند. پاسخ این شاهنامه پژوه تبریزی را بخوانیم:
👇 👇 👇 👇 👇

▪️توسل به منیژه در خطبه‌های نماز جمعه مشهد
✍️ جواد رنجبر درخشیلر، شاهنامه‌پژوه،

🔗امروز در خطبه‌های نماز جمعه مشهد، خطیب گفته است: حجاب متعلق به فرهنگ ایران است؛ در شاهنامه، فردوسی از قول منیژه نقل می‌کند: «منیژه منم، دُختِ افراسیاب،
برهنه ندیده، تنم آفتاب».

🔗این نوع فهم و بیان شاهنامه، اساساً غلط است. یک بیت را از جایی درآوردن و خواندنِ بدون اینکه پس و پیش آن گفته شود، روشی مرسوم، اما غلط در شاهنامه‌خوانی است.

🔗این بیت به این صورت در شاهنامه آمده است:
منیژه منم دُختِ افراسیاب
برهنه ندیدی، مرا آفتاب

منیژه دارد خودش را به رستم معرفی می‌کند تا کمک‌شان کند.

🔗مصداق "عفت"، قلمداد کردن منیژه، بسیار عجیب است. منیژه، دختر افراسیاب است. دشمن ایران، دیو و کسی که تمام وجودش پلیدی است. شاید بفرمایید به دخترش چه؟ او دختر پاکی بوده است.
🔗اما این طور نیست. منیژه قبل از اینکه ادعا کند تنش را آفتاب ندیده، با بیژن ماجراها داشته است:
سه روز و سه شب، شاد بودند بهم
گرفته بر او خواب و مستی ستم

🔗در چادر، سه روز و سه شب در اوج شادی بودند. وقت رفتن، منیژه دلش نیامد بیژن را رها کند. بیهوشش کرد و با خود به خانه بُرد. وقتی بیژن از بیهوشی نجات یافت، منیژه را در بغل خودش دید.
چو بیدار شد بیژن و هوش یافت
نگار سمن بر در آغوش یافت

🔗بیژن و منیژه در همان خانه در حال مستی به دام می‌افتند ‌و بیژن به دستور افراسیاب (پدر منیژه) به چاه انداخته می‌شود.

🔗منیژه را به رخِ زنان ایران کشیدن چندان محترمانه نیست و مهم‌تر از آن اینکه حجاب یا بی‌حجابی در روزگار ما مسئله‌ای مربوط به تحولِ حقوق زنان است بر مبنای اندیشه های جدید. مثال آوردن از متن‌های کهن که بر مبنای اندیشه‌های کهن صورت‌بندی شده‌اند، دردی را دوا نمی‌کند. این مسئله را باید به زبانِ جدید طرح کرد و پاسخ داد.
🔗ولی اگر در بهره‌گیری از شاهنامه، اصراری وجود دارد، بهتر است به دادگری آن توجه شود که بسیار پررنگ‌تر و مفصل‌تر و اساسی‌تر است و اتفاقاً به دردِ جامعه امروز هم بیشتر می‌خورد.
/channel/tarighatfarsi