Telegram-канал rigabad_salam - کانال سلامی به ریگاباد: Unsorted

کانال سلامی به ریگاباد

27 June 2024 16:19

سفر در تونل زمان
قسمت دوم.....
از جلسه نهایی ستاد.....تا آغاز ورود میهمانان ساعت سه و نیم عصر۱۶ مرداد

کانال سلامی به ریگاباد

26 June 2024 15:47

#تونل زمان

سفر در تونل زمان : مروری بر خاطرات ۱۶مرداد۹۳

✍🏻 از علی اعظمی

سفر در تونل زمان،،قسمت اول،،

✍🏻تهران چهارده مرداد ۹۳ ساعت ۱۷ ایستگاه راه آهن..

پس از هشت ماه انتظار وبرنامه ریزی برای دیدار بزرگ ۱۶ مرداد وپایان دادن به سال‌های طولانیِ دوری از شیرین شهر خاطرات،، ریگاباد،،به اتفاق دوستم میکائیل نجفی از کرج به تهران رسیدیم به دلیل کارهایی که داشتیم از کرج دیر حرکت بودیم و بیست دقیقه مانده به ساعت حرکت قطار هنوز درمتروی داخل شهری بودیم ، اما خوشبختانه توانستیم با هر زحمتی بود خود را به ایستگاه راه آهن برسانیم گرچه مسیری را دویدیم تا گرفتار ترافیک نشویم... ،اما اینک دور از استرس و با یک دنیا شور و هیجان داخل کوپه قطار منتظر حرکت قطار بودیم .البته درایستگاه تهران عادل نجفی نیز همراهمان شده بود .. با تبلت و گوشی هایمان سعی میکردیم علی رغم نت ضعیف بصورت آنلاین در وبسایت نظرات را پاسخ دهیم وثبت نامی های جدید را ثبت نماییم آنروز بازدید از سایت رکورد هزار نفر را شکست.در همین موقع مسافری که در کوپه ما بود با نگاهی مهربان و دقت تمام ما را زیر نظر داشت ،گویی از صحبت های ما با هم ما را شناخته بود ،با صدایی پر مهر پرسید شما آقای نجفی و اعظمی هستید ؟ از گردانندگان وبلاگ ریگاباد ؟ ودر پاسخ مثبت ما خود را معرفی کرد: سینا مختار نیا که بهمراه خانواده و خانم تیرا از شمال عازم ریگاباد جهت شرکت در همایش بودند، با شور وهیجان خاصی دیده بوسی،کردیم ،واز خاطرات گذشته ولذت همایش پیش رو سخن گفتیم ، و به اتفاق به کوپه آنها رفتیم تا به رسم ادب سلامی عرض کنیم و به اولین میهمانانمان خوش آمد بگوییم ،،

دیدن چهره مهربانشان ما را بیاد همه شمالیهای خونگرم و پر محبت ساکن ریگاباد ،انداخت .....
هرچه به یزد و کرمان نزدیک تر می شدیم ،طپش قلبمان بیشتر میشد و خاطرات بیشتری را در ذهنمان مرور میکردیم ،انگار دیگر مسافت جغرافیایی را نمی پیمودیم و فقط از تونل زمان به عقب بر میگشتیم ،شب را در میان خواب و بیداری گذراندیم ،حد فاصل ایستگاه یزد و زرند با دیدن درختان گز،کویر، باغات پسته وحتی کوههایی که شبیه دیار خودمان بودند ،لذت میبردیم ،صدای صوت قطار نشان از رسیدن به ایستگاه راه آهن زرند داشت .....
انگار به دوران کودکیمان برگشته بودیم ،فارغ از همه مشکلات و گرفتاریهای امروزی که درگیرش هستیم ،شاداب و سرحال بودیم ،به هیچ چیز جز ساعات خوشی که در انتظارمان بود نمی اندیشیدیم........

✍🏻زرند پانزده مرداد ساعت ۱۰:۱۰ دقیقه ..... قطار در ایستگاه زرند توقف کرد وما از خانواده مختارنیا و تیرا موقتا خداحافظی کردیم و پیاده شدیم ..گرچه طبق برنامه دوستان ستاد قرار بود مستقیما به کرمان برویم ،..اما نتوانستم بیشتراز این دوری شهرسازی را تحمل کنم ..در ایستگاه با هماهنگی قبلی دوست عزیزم علی نجارزاده به استقبالمان آمده بود ..وبه اتفاق بسوی دیار خوبی ها براه افتادیم..

✍🏻چهار شنبه ۱۵ مرداد ساعت ۱۱ صبح شهر سازی ریگاباد...
از ایستگاه زرند که به راه افتادیم دیدن شهر زرند وپل راه آهن مرا به یاد روزهایی انداخت که برای تحصیل در دبیرستان امام به آنجا میرفتیم وبارها در کنار پل راه آهن منتظر ماشین های ریگاباد می ماندیم.و اینقدر منتظر می ماندیم که یا پیاده راه می افتادیم یابا سواری های کرایه ای ویا بلاخره سرویس کراز از راه میرسید وسوارمان میکرد....با گذشتن از زرند نو و کارخانه زغالشویی وگتکوئیه و داهوییه به بلندی ماسه شویی رسیدیم ،دیگر میشد چشم انداز زیبایی از دیار خاطراتمان را ببینیم ،وبا نزدیک شدن به ورودی شهرسازی میشد صدای طپش قلبمان را شنید،...... از دروازه ورودی که گذشتیم وقتی از دیدن منازل و اماکن نا امید شدم نگاهم را به درختان وکروکی خیابانها چرخاندم وگاهی به آسفالت ها نگاه میکردم ودر تصوراتم خانه های اطراف آن را مرور میکردم .اگر نبود امید دیدار یاران ومردمان خوب آن دیار در فردای آن، روز تحمل آن همه ویرانه آسان نبود .مهد کودک ،دیوارهای بازار جدید و دومنزل درچهار ابوذر تنها یادگاران اماکن دوست داشتنی آنجا بودند ،بغض غریبی گلویم را میفشرد ،اما به احترام دوستان آن را فرو میخوردم ،خواهش کردم به سمت خانه امان برویم بسوی ویرانه های چهارده دستگاه مهندسی کنار کانتین (ساواک) براه افتادیم ،،
در ذهنم ترانه ،،خونه آخرین پناه واسه خستگی هام ..خونه آخرین امیده واسه دلبستگی هام،،را زمزمه میکردم با دیدن خانه ای که سقفش به زمین رسیده وباغچه خشکیده ای که پدرم با زحمت انواع درختان را آنجا کاشته بود ،یاد پدر برایم زنده شد وخاطرات قشنگی که در آن خانه داشتیم ،انتظار آمدن پدر از سر کار وشنیدن صدای بوق موتور وبعدها پیکانی که خریده بود ...اینبار دیگر اشک به یاریم آمد تاکمی آرام شوم،،..