Telegram-канал rigabad_salam - کانال سلامی به ریگاباد: Unsorted

کانال سلامی به ریگاباد

26 January 2023 19:45

(صفحه چهارم)

دیگر نزدیک به آسانسور شدیم باخیال آسوده ماسکم رابرداشتم
هوای سرد ومطبوعی رااستشمام نمودم تاحدودی حالم بهتر شد بقیه کارگران نیز یکی پس ازدیگری به محل آسانسور می آمدن حدود ۱۰ دقیقه بعد تقریبا همه کارگران برای سوارشدن به آسانسور وبرگشتن به بالای چاه آماده بودن درهمین حین صدای بلندناشی ازرسیدن آسانسور به گوشم رسید وسپس خود آسانسور متوقف شد
کارگران آهسته وپشت سرهم سوار آسانسورشدن ودرب آنرا محکم بستن
آسانسور بعدازدوسه دقیقه بازدن شاسی توسط کارگر مسول آن شروع به بالا رفتن کرد
اینبار دیگرآن ترس ودلهره پایین آمدن رانداشتم
وغرق درافکار کارپدر ودلسوزی وایثار وفدکاری اوبودم‌ درهمان لحظات تصمیم گرفتم من هم مثل پدر روز روزگاری اگر دستم به دهانم رسید باعث شادی وخوشحالی دلهای رنجیده ونیازمند هموطنانم شوم
غرق درآن لحظات ناب ودوست داشتنی بودم‌
که به سرچاه رسیدیم
پدروهمکارانش برای دوش گرفتن به حمام مخصوص معدن رفتن تاگردوغبار وعرق ناشی ازکارراازتن خویش بزدایند ومنهم لباسم راتعویض نمودم وازمش محمد ودیگر همکاران بابا تشکر نمودم پدر قبل ازرفتن به ایستگاه ازلابلای سنگلاخها تکه چوبهای شکسته وتخته های کوچکراجمع آوری کرد وآنهاروی هم توسط تک سیمی محکم بست به اندازه سوختن یک تنور
چون مادرم عزیزم هفته ای یکبار نان تافتون سیستانی که بسیار بزرگ وخوشمزه بود می پخت
که بو ومزه آن نانهارا هنوز که هنوز باتمام وجودم حس می کنم پس ازآن باپدربه ایستگاه اتوبوس ها رفتیم اتوبوسها آماده سوارکردن کارگران بودن وهراتوبوسی که پرمی شد شروع به حرکت می کرد ماهم دریک جفت صندلی تقریبا آخر اتوبوس نشستیم به کیوسک نگهبانی وانتظامات معدن رسیدیم.
اتوبوس متوقف شد ویکی از مامورین مهربان انتظامات وارد اتوبوس شد وباسلام وخسته نباشی به کارگران تا آخر اتوبوس آمد ویه نگاهی به زیر پای کارگران انداخت به ما که رسید لبخندی زیبا نثارم کرد وگفت مردجوان آیا بهت خوش گذشت که منهم باتکان دادن سرم ازاو تشکر کردم ودیگر تاپایان راه من درسکوت وفکر عمیقی فرو رفتم ودرحالیکه که به کوههای سربفلک کشیده شده ودامنه های کوه ومسیر سیلابها چشم‌ دوخته بودم
پدر نیز ازاین سکوت من استفاده کرد وچشمانش رابست وتقریبا این سه ربع ساعت راه را درخوابی عمیق فرورفت
درحالی که به چهره سبزه ومردانه وبلند بالای اومی نگریستم به خود می بالیدم وسپاسگزارخدای مهربان شدم ازاینکه خدای مهربان اینچنین پدر دلسوزو،مهربان ،باغیرت نوعدوست وزحمتکشی را به ما عطافرموده
ازآن پس هرشب وهرزمان که ازدرس خواندن خسته می شدم بیاد آن لحظاتی می افتادم که پدر
آن‌پیکور بلند وسنگین رابروی سرخویش گذاشته بود ودل کوه رامی کاوید
دوباره شروع به درس خواندن می کردم

ازآن روزها سالیان سال گذشت پدرنیز پیرشده تقریبا آن قد رعنا وکشیده وورزیده او تاحدودی خمیده شده لاغر وتکیده شده
اوایل دهه هشتادبود که برای دیدن پدرومادربه سیستان رفته بودم
پدرازمن تقاضا کرد که جهت دریافت حقوق بازنشستگی اش اورابه بانک ببرم
آن موقع هنوزحقوق توسط کارت های بانکی قابل برداشت نبود وهنوز همه گیر نشده بود پدررابه بانک محل دریافت حقوقش بردم بعدازاینکه حقوقش رادریافت کرد خواستیم ازبانک خارج شویم
که ناگهان پیرمردی کم جثه وبسیارنحیف ولاغر به دست پدرانداخت پدرگویا اوراشناخت وسریع اورادربغل گرفت وصدای پدربلندشد که چرامش محمد اینکار را می کنی من راضی نیستم وازاینکار ناراحت می شوم
ودرهمان حال سروصورت اورابوسید
تازه من متوجه شدم که این مش محمد آنروزهای سخت معدن است
مش محمد درجواب پدرگفت اگر من زنده هستم وفرزندانم وهمسرم باعزت هم اکنون زندگی می کنن اینها رامدیون رنج وزحمت وازخودگذشتگی شما می دانم وگرنه تابحال شاید ازرنج وفلاکت زنده نبودم وفرزندانم نیز درسختی وفلاکت بزرگ می شدن
که دوباره پدرسروصورت اورابوسید وگفت اینها همه عنایت وبخشش خدای مهربان بوده اگر توانسته ام کاری بکنم
وباخداحفظی ودلجویی ازمش محمد به خانه پدر برگشتیم وخوشحالی ونشاط ومهربانی رایکبار دیگر درچهره پدر مشاهده کردم‌.
آری از آن روزها سالیان سال می گذرد وآرزویی که درهنگام بالا آمدن ازچاه
۴۵۰ متری کردم خدای مهربان توفیق آن آرزوی زیبا را به بنده عنایت فرمود
که ازاین بابت خداراسپاس وشاکرم که این توفیق یعنی خدمت به کودکان دررنج
سرزمینم ایران وخدمت به خانواده های محروم را به بنده عنایت فرمود