Telegram-канал parnian_khyial - پرنیان خیال (ادبی اجتماعی): Unsorted

پرنیان خیال (ادبی اجتماعی)

20 February 2024 17:54

۱۳۵۶

خوشا خود سوزی عاشق
مرا آتش زدی ای عشق

پرنیان خیال (ادبی اجتماعی)

20 February 2024 01:13

🎯 اگر در فضای مجازی به دوستمان حمله کردند، باید از او دفاع کنیم؟

🔴 فرهنگ شبکه‌های اجتماعی مملو از خشونت کلامی است. آدم‌ها همدیگر را مسخره می‌کنند، ناسزا می‌گویند، برچسب‌های ناخوشایند به دیگران می‌زنند یا اصلاً دروغ می‌گویند. شاید به‌عنوان نظاره‌گر، گاهی این رفتارها برایمان خنده‌دار به نظر برسد، یا نمود بی‌انصافی و حرمت‌شکنی باشد. اما اگر کسی که مورد حمله قرار گرفته، آدمی باشد که از نزدیک می‌شناسیمش و با او صمیمیتی داریم، داستان شدیداً تغییر می‌کند. فرض کنید به دوست چندین ساله، همکار نزدیک، یا خواهر و برادرتان حمله کرده باشند، چه باید بکنید؟

🔴 اگنس کالارد، فیلسوف پرآوازه، چند سال پیش بعد از نوشتن یادداشتی جنجالی در توییتر مورد حملۀ مجازی قرار گرفت. در آن چند روز سخت، احساس می‌کرد هر کس در توییتر از او دفاع می‌کند، مرهمی بر زخم‌هایش گذاشته.

🔴 او می‌نویسد: «روشن‌ترین خاطره‌ام از آن دوران این است که وقتی مردم در توییتر از من دفاع می‌کردند حس بسیار خوبی داشت: بدجور دلم می‌خواست مردم به دفاع از من به پا خیزند. خودم نیز دوست داشتم از خود دفاع کنم.» اما همسرش جلوی او را می‌گرفت. از نظر همسرش، آن جنگ هیچ ‌برنده‌ای نداشت: «هرگونه دفاع و هرگونه موضع‌گیری فقط به جنگ دامن می‌زند و کشمکش را تداوم می‌بخشد. همین است که هرچقدر مردم علیه این فرهنگ مبارزه می‌کنند، هیچ‌کس هنوز نتوانسته است نفرت‌پراکن‌ها را شکست دهد.

🔴 در دعواهای رایج در شبکه‌های اجتماعی، گاهی احساس می‌کنیم «جنگ» تمام‌عیاری بین دو طرفِ مشخص وجود دارد. اما دقیقاً همین نکته اشتباه است؛ چون در این دعواها، توده‌هایی بی‌شکل که موضع و استدلال روشنی ندارند، نقش اصلی را ایفا می‌کنند.

🔴 پس شاید بهترین راه، کنار کشیدن از این مبارزه‌ها باشد. جنگیدن در جنگی که امکان برنده‌شدن در آن وجود ندارد، منطقی نیست. کالارد می‌نویسد: اگر روزی مورد حملۀ مجازی قرار بگیرم «نقشه‌ام‌ این است که مبارزه نکنم. اگر بتوانم با کمی توضیح و شفاف‌سازی به اتهامات پایان دهم، چنین می‌کنم: مردم حق دارند حقیقت را بشنوند. اما، قبل از اینکه نقاب عمومی‌ام را کاملاً حول محور این نبرد سازمان‌دهی کنم، دست از تلاش برمی‌دارم». همین تحلیل، میزان انتظار او از دفاع دیگران از خودش را نیز مشخص می‌کند.

🔴 این انتظار که در حین حمله‌های مجازی، دوستانمان «شجاعت» به خرج دهند و در دفاع از ما صحبت کنند، نخستین گام در راه از دست دادن دوستانمان است. بنابراین نباید حمله‌های مجازی را به آزمون رفاقت و وفاداری تبدیل کرد.

🔴 اگر چنین انتظاری داشته باشیم، اتفاقی که می‌افتد از این قرار است: چند تن از دوستانمان، کم و بیش از ما دفاع می‌کنند، در نتیجه، به کسانی که ساکت مانده‌اند (یعنی اکثر دوستان) مشکوک می‌شویم. حالا باید دوستان جدیدی به‌جای آن‌ها پیدا کنیم که در چنین موقعیت‌هایی بی‌ملاحظه موضع عمومی بگیرند. بعد از چند وقت، در محاصرۀ آدم‌هایی قرار می‌گیریم که فکر می‌کنیم «دوستان واقعی» ما هستند، اما درواقع دیگر دوستی نداریم. و فقط تعدادی متحدِ پرسروصدا داریم که سرشان درد می‌کند برای دعواهای مجازی.

📌 آنچه خواندید مروری کوتاه است بر مطلب «اگر در فضای مجازی به من حمله کردند، بگذارید زنده به گورم کنند»که در بیست‌‌وپنجمین شمارۀ فصلنامۀ ترجمان علوم انسان منتشر شده است. این مطلب در تاریخ ۴ بهمن ۱۴۰۱ در وب‌سایت ترجمان نیز بارگذاری شده است. این مطلب نوشتۀ اگنس کالارد است و علیرضا شفیعی نسب آن را ترجمه کرده است. برای خواندن نسخه کامل این مطلب و دیگر مطالب ترجمان، به وب‌سایت ترجمان سر بزنید.

📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:
https://b2n.ir/q19375