-
بَِرَِسَِــَِدَِ بَِدَِسَِــَِتَِ دَِلَِبَِرَِ2 کانال ویژه چندین هزار شعر بلندِ ناب مخصوص دکلمه http://t.me/paiezsher
یک درخت پیرم و سهم تبرها می شوم
مرده ام، دارم خوراک جانورها می شوم
بی خیال از رنج فریادم تردّد می کنند
باعث لبخند تلخ رهگذرها می شوم
با زبان لال خود حس میکنم این روزها
هم نشین و هم کلام کور و کرها می شوم
هیچ کس دیگر کنارم نیست، می ترسم از این
این که دارم مثل مفقود الاثرها می شوم
عاقبت یک روز با طرز عجیب و تازه ای
می کشم خود را و سر فصل خبرها می شوم!
#لاادری
سایه‌ام در کوچه ها پیداست بعضی وقت ها
ماه هم از پشت شب پیداست بعضی وقت‌ها
در دل آیینه هم حتی نمی‌ماند کسی
آدمی بی‌یادِ خود تنهاست بعضی وقت‌ها
گم شدم در ازدحامِ خنده‌های بی‌دلیل
خلوتِ با گریه با معناست ،بعضی وقت‌ها
با دل خود سخت درگیرم، ولی بی‌دست و پا
این نبردِ خسته هم زیباست بعضی وقت‌ها
دوست هایم رفته‌اند و مانده تنها این سکوت
مثل تیری در دل جانهاست بعضی وقت‌ها
مثل یک تصویر بی‌قابم در این دنیای دور
بودنم انگار بی‌معناست بعضی وقت‌ها
#غزل_کرمانی
ࡅߺ߲ܝߊܨ ࡅߺ߳❟
این که آدم یک جهان تنهاست بعضی وقت‌ها
قصه‌ای غمگین ولی زیباست بعضی وقت‌ها
هرچه با لبخند پنهان میکنی اندوه را
ماه پشت ابر هم پیداست گاهی وقت‌ها
خنده‌ی شیرین گل یا گریه‌ی تلخ گلاب؟
مرگ، بیش از زندگی با ماست بعضی وقت‌ها
برگی از سرشاخه‌ای افتاد و چیزی کم نشد
زندگی این‌قدر بی‌معناست بعضی وقت‌ها
فرض کن سنجاقکی بر آب گاهی هم نشست
یا برای پر زدن برخاست بعضی وقت‌ها
قدر شادی‌ها و غم‌ها را بدان، این لحظه‌ها
آخرین غم‌ها و شادی‌هاست بعضی وقت‌ها
گرچه تنهایی ندارد چاره‌ای، شادم که اشک
قدری از دلتنگی من کاست بعضی وقت‌ها
#فاضل‌نظری
دیوانه نبودی، نه به اندازه‌ی کافی!
هر شب ننشستی که خیالات ببافی
بی‌حدّیِ غم، شوق رسیدن به تو را برد
هرگز نشود اشک به دیدار تلافی
بعد از تو نفهمید کسی عمق غمم را
من ماندم و یک سینه پر از حرف اضافی
من ماندم و یک حسرت و یک قصّه‌ی کوتاه
من ماندم و یک خنده و یک گریه و یک آه
فرق است میان من و تو، ساده بگویم
من بنده‌ی مضمونم و تو بند قوافی...
#سید_تقی_سیدی
دلم در وادی خونخوار عشقی زار افتاده
دلم را با بلا و محنت و غم کار افتاده
ز بزم روح افزای وصال یار خود مانده
بزندان فراق و صحبت اغیار افتاده
رقیبان جمله در عیشند و آسایش بکام دل
منم در کوی او بیمار و بی تیمار افتاده
ز بس از جا سبک خیزد به تار موئی آویزد
دل هر جائیم از دیدهٔ خونبار افتاده
بفریاد دل زارم رس ای دلدار دلداران
ببویت فیض در دنبال هر دلدار افتاده
#فیض_کاشانی
این زمان یارب مه محمل نشینِ من کجاست؟
آرزو بخشِ دلِ اندوهگینِ من کجاست!؟
جانم از غم بر لب آمد آه از این غم چون کنم؟
باعث خوشحالی جان غمین من کجاست؟
ای صبا یاری نما اشک نیاز من ببین
رنجه شو بنگر که یار نازنین من کجاست؟
دور از آن آشوب جان و دل دگر صبرم نماند
آفت صبر و دل و آشوب دین من کجاست؟
محنت و اندوه هجران کشت چون وحشی مرا
مایه‌ی عیش دل اندوهگین من کجاست؟
#وحشی_بافقی
باز هم باغچه از غنچه ی پژمرده پر است
شهر، از مردم دلتنگ و دل آزرده پر است
گر زمین خوردم و برخاستم ای دوست! چه غم
خاک این میکده از مست زمین خورده پر است
گیرم از قصه ی این غصه هم آگاه شدم
زندگی روز و شبش از غم نشمرده پر است
بی سبب نیست که یادآور تنهایی ها است
آه از آیینه که از خاطر افسرده پر است
عشق حق داشت اگر تور نیانداخت به آب
برکه ی بخت من از ماهی دلمرده پر است
#فاضل_نظری
وقت رفتن شده دستان تو را می بوسم
دیده ی یکسره گریان تو را می بوسم
مثل طفلی که هراسان شده از تنهایی
دم به دم گوشه ی دامان تو را می بوسم
سر تو روی سر و شانه ی من می لرزد
شانه ی خسته و لرزان تو را می بوسم
پس از این با کم تو قانعم و جای لبت
لبه ی قرمز فنجان تو را می بوسم
آخرین عکس تو را در بغلم می گیرم
شکل بی حرکت و بی جان تو را می بوسم
توی آن لحظه که در سلطه ی آغوش منی
بی هوا موی پریشان تو را می بوسم
مانده ام بعد تو با خاطره هایت چه کنم؟
روحِ در خاطره پنهان تو را می بوسم
#اردشیر_هادوی_لولتی
گاه بـا نــاز و ادایـت دلـربـایـی می کـنـی
دل به سویت میکشـانی، بی وفایی میکنی
دور از آن زلـف پریشت بی قـرارم نـازنین
دل ز دستـم برده ای، بی اعـتنـایی میکنی
غـمـزه ی مستـانه ای کـردی نثـارم مرحبـا
مــرغ بی بال و پر خـود را هـوایی میکنی
ان چنـان محـو قـد و بالای رعنایت شـدم
بر دل دیـوانـه ام زین رو خـدایی می کنی
بی وفـایی می کنی با عــاشـق دلـداده ات
می رسد روزی که عشقم را گدایی میکنی
موج گیسوی سیاهت وه چه طوفان میکند
زورق بشـکسته را ،کی ناخدایی می کنی؟
گلشـنی ، انـدر کـویر بی کسی هـایـم ، ولی
در خـزان فصل سردم خـود نـمایی میکنی
بی بهـانه ،عاشقـانه ،همدم دل می شـوی ؟
با نــواهـای شـبانـه، همـــسرایی می کنی ؟
" ناصـح " ار نالد ز هجر دلبر دُرّ دانـه اش
گاه با سـوز و گدازش هـم نوایی میکنی ؟
#لاادری
ࡅߺ߲ܝߊܨ ࡅߺ߳❟
دل پیش کسی باشد و وصلش نتوانی
لعنت به من و زندگی و عشق و جوانی
تا پیش تو آورد مرا بعد تو را برد
قلبم شده بازیچه‌ی دنیای روانی
باید چه کنم با غم و تنهایی و دوری
وقتی همه دادند به هم دست تبانی
در چشم همه روی لبم خنده نشاندم
در حال فرو خوردن بغضی سرطانی
آیا شده از شدت دلتنگی و غصه
هی بغض کنی، گریه کنی، شعر بخوانی؟
دلتنگ توام ای که به وصلت نرسیدم
ای کاش خودت را سر قبرم برسانی
#لاادری
ࡅߺ߲ܝߊܨ ࡅߺ߳❟
دیدنش حال مرا یک جور دیگر میکند
حال یک دیوانه را دیوانه بهتر میکند!
حالت پیچیده‌ی مویش شبیه سرنوشت
عشق را بر روی پیشانی مقدر میکند!
آنقدر دلبسته‌ام بر دکمه‌ی پیراهنش
فکر آغوشش لباسم را معطر میکند!
رنگ مویش را تمام شهر می‌دانند، حیف
پیش چشم عاشق من روسری سر میکند!
با حیا بودم ولی با دیدنش فهمیده‌ام
آب گاهی مومنین را هم شناگر میکند!
دوستش دارم ولی این راز باشد بین ما
هر کسی را دوست دارم زود شوهر میکند!
#علی_صفری
ࡅߺ߲ܝߊܨ ࡅߺ߳❟
من عشق را انگار یک شب خواب دیدم
وز رهگذرها داستانش را شنیدم
کو آن سبکباری؟ که چون پر می‌گشودم
چون کودکان در خواب‌هایم می‌پریدم
من زخمی از دیروزم و بیزار از امروز
وز آنچه می‌نامند فردا، ناامیدم
یا جبر بود و یا جهان تاریک، آن روز
روزی که من تقدیر خود را برگزیدم
شب بود و سردابی، ندیدم آفتابی
چندان که تودرتوی ظلمت را، دریدم
شب‌بو نبود آری، تمامش شوکران بود
گلهای بسیاری که از هر سوی، چیدم
گفتم بیفروزم چراغی در شب اما
در زیر آب انگار کبریتی کشیدم
همواره یا دیر آمدم، یا زود، یعنی
هر بار بی‌هنگام شد، وقتی رسیدم...
#حسین_منزوی
ࡅߺ߲ܝߊܨ ࡅߺ߳❟
مرگ در قاموس ما از بی‌وفایی بهتر است
در قفس با دوست مردن از رهایی بهتر است
قصه‌ی فرهاد دنیا را گرفت ای پادشاه
دل به دست آوردن از کشور گشایی بهتر است
تشنگانِ مِهر محتاج ترحم نیستند
کوشش بیهوده در عشق از گدایی بهتر است
باشد ای عقل معاش اندیش، با معنای عشق -
آشنایم کن ولی ناآشنایی بهتر است
فهم این رندی برای اهل معنا سخت نیست
دلبری خوب است، اما دلربایی بهتر است
هر کسی را تاب دیدار سر زلف تو نیست
اینکه در آیینه گیسو می‌گشایی بهتر است
کاش دست دوستی هرگز نمی‌دادی به من
«آرزوی وصل» از «بیم جدایی» بهتر است
#فاضل_نظری
ࡅߺ߲ܝߊܨ ࡅߺ߳❟
گیرم که به هر حال مرا برده‌ای از یاد
گیرم که زمان خاطره‌ها را به فنا داد
گیرم نه تو گفتی... نه شنیدی... نه تو بودی...
آن عاشق دیوانه که صد نامه فرستاد
با آن همه دلبستگی و عشق چه کردی
یک بار دلت یاد من خسته نیفتاد
یعنی به همین راحتی از عشق گذشتی
یک ذره دلت تنگ نشد خانه‌ات آباد
این بود جواب من دل خسته‌ی عاشق
شیرین رقیبان شده‌ای از لج فرهاد
باشد گلهای نیست خدا پشت و پناهت
احوال خودت خوب دمت گرم دلت شاد
#محمدرضا_نظری
ࡅߺ߲ܝߊܨ ࡅߺ߳❟
بی تو این دیده کجا میل به دیدن دارد
قصه ی عشق مگر بی تو شنیدن دارد
بال پرواز مرا سخت شکستی ای داد
بعدتو وحشت یک لحظه پریدن دارد
لب خشکیده ی مارا نظری کن جانا
جز لبت بوسه مگر ارزش چیدن دارد
ای که راهت ز ره عشق جدا بنمودی
واقعا بعد تو این راه رسیدن دارد
مونسی نیست مرا بعد سفر کردن تو
همدم دردم و این درد، کشیدن دارد
تا که پرهیز نمودی ز هم آغوشی من
سینه ام حسرت آغوش ، شدیدا دارد
#شهریار
تو که رفتی به خدا از همه وحشت کردم
آن همه خاطره را طعمه ی حسرت کردم
آمدم پشت سرت با غزلی تازه ولی
تو نبودی و من احساس خیانت کردم
با دل ساده ی خوش باورم این بار فقط
از تو و نفرت این فاصله صحبت کردم
بعد تو حوصله همراه دلم رفت به باد
با خودم با در و با پنجره خلوت کردم
تو که رفتی گذر ثانیه ها کشت مرا
به غم و غربت هر ثانیه لعنت کردم
آمدم پشت سرت شعر بخوانم بروم
هر کجا می شد و هر قدر که فرصت کردم
هی غزل گفتم و هی گفتم و آزار شدم
به همین بغض به دل مانده ام عادت کردم
قول دادم که نگویم غزل این دفعه ولی
باز گفتم غزل و.. نیّت قربت کردم...
#لاادری
چشمان خوش رنگت آیا حواسش هست
ما را به شوخی کرد آواره در بن بست !؟
درگیر ابیاتم وقتی که می تابی
خورشید چشمانت یک مثنوی شعرست
چشمت بهاری در یک باغ پاییزی...
من لنگ تفسیرش با یک قلم در دست
من شاعرت هستم، نقاش چشمت هم ...
تسلیم یک لبخند، دیوانه ام یا مست ؟
آرامش محضی، زیبای بی نقصی
دردت به جانم باد، من مخلصم در بست
#نگار_فلاح
با اینڪہ میخندم ولے غم دارم اے دوست
در دل هواے سوز و ماتم دارم اے دوست
بغضے نشستـہ در گلویـم روز و شب ها
در سینــہ ام آہ دمـادم دارم ای دوست
در حسرتِ خـوابے پـر از آرامش هستم
شب تاسحر احوال مبهم دارم اے دوست
مـن از غـریب و آشنـایـان زخم خوردم
صدهـا گلـہ از ظلم آدم دارم ای دوست
شـایـد نمیـدانـے بـدان مـن پیـر دردم
از غصہ هایم قامتے خم دارم ای دوست
در سینــہ ام عشـقِ تــو را مے پـرورانم
مهر تـو را عشق تو را ڪم دارم اے دوست
دلخستـہ ام از بے ڪسے سنـگ صبـورم
بۍتو جهانۍچون جهنم دارم اے دوست
#لاادری
دلم گرفته و می خواهم آسمان باشم
و یا هر آنچه ببارد بگو همان باشم
چه سرنوشت بدی دارم ، عادتم دادند
چهار فصل پیاپی فقط خزان باشم
سرم به شانه دیوار آرزو بند است
ولی چه فایده وقتی که نردبان باشم
به این نتیجه رسیدم که قسمتم این است
همیشه جای خودم فکر دیگران باشم
دلی شکسته و چشمان خیس و تنهایی
چگونه داشته باشم و شادمان باشم ؟
کجاست دست تو ؟ در دست کیست ؟ بی خبرم
نشد که یک شب از این غصه در امان باشم
چه عیب دارد اگر دلخوشم به مُشتی شعر
نخواستم همه عمر فکر نان باشم
شبی کنار خودم در سکوت می میرم
شبی که خسته ی یک عمر امتحان باشم
#مهرداد_بابایی
برون نمے رود از دل خیال خام وصالت
اگر چہ رفتہ وصالت ولے خوشم بہ خیالت
شبیہ معجزہ هستے پر از سوال و معما
هنوز ماندہ بہ ذهنم جواب خیل سوالت
بہ پشت شهر تو ماندہ نزاع ماهے و دریا
درون شهر تو یڪ ڪس نمے رسد بہ ڪمالت
شبے ڪہ با تو نشستم شروع زندگے ام شد
شروع تازہ ے شعرم ، سرودن از خط و خالت
ببین ڪہ منتظرم باز دوبارہ مست تو باشم
عزیز بتڪدہ باشے نگاہ من بہ جمالت
اگر چہ چیدہ اے از باغ ما فراوان سیب
بگو ز باغ تو چینم ڪمے ز سیب حلالت
وصال شهر تو باشم ڪنار خلوت باران
دوبارہ دل بسپارم بہ سایہ هاے خیالت
#محمدعلی_رستمی
نمے دانے ڪہ یڪ روزت شود یڪ سال یعنے چه؟
خیال آسودہ ڪِے مے داند استیصال یعنے چه؟
نبودے مثل من بازیچہ ے آهو ،نمے دانے
ڪہ بالان دیدہ گرگے گر شود اغفال یعنے چه
دلم را بردے و جرم است غصب مال غیر امّا
یقین دارم نمے دانے ڪہ ردّ مال یعنے چه
میان سفرہ ے تحویل سالت بودم آن ماهے
ڪہ دق ڪرد و نفهمید "احسن الاحوال "یعنے چه
نگو قفل قفس باز است ،در زندان چرا حبسی؟
نمے دانے قناریّ بدونِ بال یعنے چه
تو از هر بند آزادے ، رهایے ڪہ نمیدانی
ڪسے در سرزمین خود شود اِشغال یعنے چه؟
#فاطمه_اتحاد
همانند غزلهایم؛ برایم جاودان بودی
یکی بود و نبودم نه، تمام داستان بودی
تو آن مضمون زیبایِ غزلهای منی شاید!
که چندین سال زندانیِ ذهن شاعران بودی
من آغوش صدفهای بغل وا کرده در ساحل...
تو مروارید اقیانوسهای بیکران بودی
در این دنیا که عاشق هم تجارت میکند با دل
تو تنها آیه‌ی عشق تمام کهکشان بودی
یقین دارم که شعر و عشق، با هم زنده‌اند اما...
نمی‌دانم چرا این سالها از من نهان بودی!
#هاله_محمودی
نگارا، وقت آن آمد که یکدم ز آن من باشی
دلم بی‌تو به جان آمد، بیا، تا جان من باشی
دلم آنگاه خوش گردد که تو دلدار من باشی
مرا جان آن زمان باشد که تو جانان من باشی
به غم زان شاد می‌گردم که تو غم خوار من گردی
از آن با درد می‌سازم که تو درمان من باشی
بسا خون جگر، جانا، که بر خوان غمت خوردم
به بوی آنکه یک باری تو هم مهمان من باشی
منم دایم تو را خواهان، تو و خواهان خود دایم
مرا آن بخت کی باشد که تو خواهان من باشی؟
همه زان خودی، جانا، از آن با کس نپردازی
چه باشد، ای ز جان خوشتر ، که یک دم آن من باشی؟
اگر تو آن من باشی، ازین و آن نیندیشم
ز کفر آخر چرا ترسم، چو تو ایمان من باشی؟
ز دوزخ آنگهی ترسم که جز تو مالکی یابم
بهشت آنگاه خوش باشد که تو رضوان من باشی
فلک پیشم زمین بوسد، چو من خاک درت بوسم
ملک پیشم کمر بندد، چو تو سلطان من باشی
عراقی، بس عجب نبود که اندر من بود حیران
چو خود را بنگری در من، تو هم حیران من باشی
#عراقی
آتشے در سینہ دارم ڪاش خاڪستر ڪنی
یا برویانے مرا یا بی‌صدا پرپر ڪنی
چون نمی‌دانم ڪجایے قبلہ را گم ڪرده‌ام
ڪاش برگردے مرا با دین خود ڪافر ڪنی
باورش سخت است امّا باورم شد رفته‌ای
باورم را می‌توانے واقعاً باور ڪنی؟
رفتنت را با خدا گفتم، خدا هم گریہ ڪرد
ڪاش برگردے مُدارا با من و داور ڪنی
هرچہ گفتم، هر ڪجا رفتم ڪشیدم آہ، آه
طفل بے ڪَس را نشاید صحبت از مادر ڪنی
بے تو یڪ تن با سپاہ لحظه‌ها جنگیده‌ام
ڪاش می‌شد تا مرا با عشق، همسنگر ڪنی
تا سحر با بستر خالیت می‌جنگم، مرا
ڪاش می‌شد تن بہ تن مغلوب این بستر ڪنی
حال فردے محتضر را دارم از هجران تـو
ڪاش برگردے و حالم را ڪمے بهتر ڪنی
پنجرہ، باران، غزل، تصنیف بسطامے و ڪاش
مانده‌ام تنهاے تنهاے مرا آخر ڪنی
این غزل را من ڪہ نہ، این اشڪها بسروده‌اند
ترسم امشب این قلم را بهر من خنجر ڪنی
#لاادری
ࡅߺ߲ܝߊܨ ࡅߺ߳❟
بر خاطر آزاده غباری ز کسم نیست
سرو چمنم شکوه ای از خار و خسم نیست
از کوی تو بی ناله و فریاد گذشتم
چون قافله عمر نوای جرسم نیست
صیاد ز پیش آید و گرگ اجل از پی
آن صید ضعیفم که ره پیش و پسم نیست
از تنگدلی پاس دل تنگ ندارم
چندان کشم اندوه که اندوه کسم نیست
#رهی‌معیری
ࡅߺ߲ܝߊܨ ࡅߺ߳❟
عشق را در قفسی سرد ، نهان باید کرد
شوق را در دل پر درد ، نهان باید کرد
گوش همراز اگر یافت نکردی آخر
غصه را چون غم یک مرد ، نهان باید کرد
حال و روز دل اگر خوب نبود و بگرفت
تاس ننداز در این نرد ، نهان باید کرد
سر سودایی خود را بنه در بند که یار
دید و پاشید بر آن گرد ، نهان باید کرد
پایه عشق که شد سست و منیت آمد
بایدت روی شود زرد ، نهان باید کرد
روی مهتاب بپوشید به ابری تیره
آه را از وزشی سرد ، نهان باید کرد؛
#مهتاب_عابدی
ࡅߺ߲ܝߊܨ ࡅߺ߳❟
دلا دلبسته ی عشقی؟چرا غمگین و تنهایی..؟
اگر ماندی تک و تنها، چرا غرق تمنایی..؟
چرا با دیدن ماهت دل و جانت نمیلرزد..
ولی چشمت به راه و خیره بر مهتاب شبهایی..
ببین در باغ قلبت لاله ها پژمرده اند از غم..
بمیرم از غمت، چون داغدار مرگ گل‌هایی..
خودت هر روز وشب مرهم برای دیگران اما..
نداری یار و غمخواری، برای دردِ فردایی..
اگر دستان سردت را دگر دستی نمی‌گیرد..
خیالی نیست، تو زاییده‌ی آذر ماه سرمایی..
دعا کن تا ببارد قطره ای باران به صحرایت..
مخور غصه که تنهایی حریف ابر غمهایی..
اگر هنگام تاریکی، برایت نور مهری نیست..
بسوزان شمع قلبت را به وقت شور و شیدایی..
چه مشتاقانه میرفتی به استقبال رؤیایت..
دگر شوقی نمانده تا وصالِ آرزوهایی..
ببین خواب رهایی را،در آغوش خدای خود..
مشو غمگین که تو تنهاترین تنهای دنیایی.
#لاادری
ࡅߺ߲ܝߊܨ ࡅߺ߳❟
همان طورى كه مغروران چگونه دل سپردن را
نمى‌فهمند ماهى‌ها درون آب مردن را
تو مى‌ترسانى ام از درد عشق اما نميدانى
كه من آموختم از كثرت غم‌ها شمردن را
ميان اين همه اشعار غمگين بر سر آنم
بياموزم به انسان‌ها اصول غصه خوردن را
بگیر از من تمام آنچه دارم را که چیزی نیست
خدا از من نگیرد فرصت از یاد بردن را
تو هرگز لذت محتاج بودن را نمی‌فهمی
همان طوری که مغروران چگونه دل سپردن را…
#سید_تقی_سیدی
ࡅߺ߲ܝߊܨ ࡅߺ߳❟
در سینه ی من جز غم بسیار کسی نیست
در شهر تو جز سایه و دیوار کسی نیست
عاشق شدنم معنی آواره شدن داشت
آواره تر از مرد گرفتار کسی نیست
از قهوه ی چشم تو غلط بود سرودن
در کافه ی بی‌ذوقِ تو انگار کسی نیست
تنظیم نشد نبض من و شنبه ی بی تو
جز جمعه در این مرد عزادار کسی نیست
هی قافیه بر پیرهنت اشک بریزد
دلتنگ بخوانی که کسی یار کسی نیست
#هادی_نژادهاشمی
ࡅߺ߲ܝߊܨ ࡅߺ߳❟
سوت و کورم؛ تو نباشی شبِ تار است دلم
مثلِ معتادِ به تریاک، خمار است دلم
دلِ من مثل اناری ست که در دستِ شماست
خونِ آن می خوری و تحتِ فشار است دلم
فصل، هر فصل که باشد من از آن بی خبرم
بی تو همواره خزان با تو بهار است دلم
ماهیِ قرمزِ لب های تو شیطان شده است
گربه ای عاشق و دنبالِ شکار است دلم
تا ببازم همه ی زندگی ام را هستم
شرطِ بازی تویی و اهلِ قمار است دلم
#مرتضی_قلی_زاده_بابک