𝗢𝗖𝗧𝗢𝗣𝗨𝗦

14 April 2025 10:39

جوری که زمان به سرعت می‌گذره باور نکردنیه، سه روز از این گذشته و اصلا انتظار نداشتم

𝗢𝗖𝗧𝗢𝗣𝗨𝗦

13 April 2025 20:34

دختری که داره میمیره

حس عجیبی به این فیلم دارم چون سناریو و داستان فیلم می‌تونه به شکل عجیبی دردناک باشه اما نیست و در نهایت حالتو بهتر می‌کنه. داستان دوستی اجباری یه پسر رو با دختری که سرطان گرفته نشون میده و پسر به اصرار مادرش با دختر وقت می‌گذرونه فقط برای اینکه حال دختر بهتر بشه اما به مرور زمان زندگی خود پسر هم عوض میشه و فیلم همه این‌ها رو عالی نشون میده.

𝗢𝗖𝗧𝗢𝗣𝗨𝗦

13 April 2025 20:16

می‌خوام یه فیلم که احتمالا ندیدی بهت معرفی کنم

𝗢𝗖𝗧𝗢𝗣𝗨𝗦

13 April 2025 16:57

وقتی که فرمول یک میده و وقت دارم که ببینم، خوشحال ترینم

𝗢𝗖𝗧𝗢𝗣𝗨𝗦

13 April 2025 11:56

به‌به یه روز دیگه پیش منی ایرانی

𝗢𝗖𝗧𝗢𝗣𝗨𝗦

12 April 2025 19:44

امروز یه روز خیلی خوب بود..

𝗢𝗖𝗧𝗢𝗣𝗨𝗦

11 April 2025 21:38

ازش قشنگ ترم داریم؟

𝗢𝗖𝗧𝗢𝗣𝗨𝗦

11 April 2025 10:41

مرثیه ای برای معمولی بودن

به دیوار بین ساندویچی قدیمی و مغازه ای که همیشه کرکره اش پایین است تکیه زدم. امروز سرد‌تر از همیشه است. حتی چایی که از دکه‌ی کنار تلفن عمومی گرفتم برایم کارساز نیست.با خودم گفتم چی بهتر از قدم زدن تا هم به خانه برسم ،هم تحرکم من را گرم کند.سرنوشت انسان و تلفن عمومی چقدر شبیه است روزگاری صف میکشند تا لحظه ای معاشرت کنند و آخرش می‌شوی یادگاری از دورانی که همه خوشحالند که گذشته. هر قدمی که میزنم گزگز زانو هایم مرا یاد لولا های روغن کاری نشده خانه پدربزرگم می اندازد.احتمالا بخاطر اضافه وزنی که از تنها دلخوشی های این روزهایم یعنی غذا خوردن بدست آوردم. احتمالا چهره ام مثل سابق زیبا نیست و هیکلم بهم ریخته است. اگر دیگران من را ببینند و از من متنفر بشوند چی؟اه باز هم رفتم سراغ خیالاتی که حتی برای کسی ذره ای اهمیت ندارد. اصلا مگه خود من اهمیت دارم؟ کی به آدم های سایه نشینی که زنده اند که باشند فکر می‌کند. نکند تا آخر عمرم تنها بمانم و حتی کسی را نداشته باشم تا مرا دوست بدارد یا حداقل مرا سالمندان بگذارد که از من نگهداری شود. آخر اگر من سالمندان هم بروم کسی به ملاقاتم نمی آید باید تنها و بی کس بمیرم.درد به مغز استخوانش رسیده بود. به خانه رسید. تلویزیون فیلم کمدی که بارها پخش شده بود را به نمایش گذاشته بود. پدرش سهم غذای اورا روی بخاری گذاشته بود. غذا کتلت های گوشت با دورچین گوجه سرخ کرده بود که با ماست همزده و نوشابه مشکی کم از شام های درباری زمان قاجار نداشت. غذایش را تا حد انفجار خورد که تمام شود از بچگی با این ایده بزرگ شده بود که منفجر شو اما غذا نباید هدر برود.. درسش را عالی یاد گرفته بود چون کتک های پدرش سر این مسئله فراموش نشدنی بود. او به نحو احسن از این باور پیروی می‌کرد. بعد غذا حس بدی پیدا کرد. از خودش متنفر شد که چرا یک روز دیگر هم گذشته و او رژیم نگرفته است. روی تخت ولو شد و به سقف خیره شد. این عاقبت من است؟ اینکه کسی مرا دوست نداشته باشد و من آرزوهایم را به دست باد که نه داخل توالت بریزم و سیفون هم بکشم. تقریبا هیچکس او را واقعا دوست نداشت. امروز یک مکالمه‌ی موفق داشت که به دکه‌چی گفته بود الباقی پول برای خودت نیازت میشود.باید تعریف خود را از کلمه موفق عوض کنم. او خوشگل نبود، خوش هیکل نبود و حتی ثروتمند هم نبود.در توصیف او فقط میتوان گفت معمولی... او صرفا یک انسان معمولی بود و آن شب را هرچند دیر سپری کرد. او صبحی دیگری را به چشم خود ندید. عزیزانش گریه کردند اما خیلی زود به دست فراموشی سپرده شد. انگار هرگز به دیوار بین ساندویچی قدیمی و مغازه ای که همیشه کرکره اش پایین است تکیه نداده و هرگز وجود خارجی نداشته..آدم های معمولی، مرگ معمولی دارند و ردپایشان در تاریخ مثل نوشتن اسم معشوق روی شن های ساحل به بادی بند است. تمام خاطراتش از بین رفت و احتمالا بعد فوت مادرش کسی حتی اسم اورا هم بخاطر نیاورد. این است عاقبت انسان معمولی با کلی آرزو و ترس و در نهایت حسرت. یک آدم معمولی چه معمولی بمیرد چه نه، از بدو تولد یک طناب از خود تحقیری، اضطراب و ناکامی را روی گردن خود حس میکند که یا تمام عمر سعی میکند از این طناب دار فرار کند و بدین وسیله عمر گران مایه خود تمام کند یا طناب را سفت کرده و چهارپایه را میزند. حقیقتش را بخواهید پایان داستان آدم معمولی برای هیچکس مهم نیست. چیزی که زیاد است آدمهایی با دیوار کوتاه، که دستشان به هیچ ستاره ای نرسیده است.اما یک چیز را از آدم معمولی دوست دارم آن هم معمولی بودنش

𝗢𝗖𝗧𝗢𝗣𝗨𝗦

10 April 2025 22:14

براساس داستان واقعی

این فیلم یه چیزی رو بهم یادآوری کرد. این که تو چی میخوای مهم نیست. طوفان که به پا بشه، نمی تونی با هیچ چتری از خیس شدنت جلوگیری کنی. داستان فیلم محله های پر از جرم و جنایت برزیل رو روایت می‌کنه جایی که تو مجرم به دنیا میای و این شهر برای زندگی تو تصمیم می‌گیره. حالا انتخاب کن: قراره ظلم کنی یا ظلم ببینی؟

𝗢𝗖𝗧𝗢𝗣𝗨𝗦

10 April 2025 22:13

فیلم خوب ببینیم

𝗢𝗖𝗧𝗢𝗣𝗨𝗦

10 April 2025 10:57

فک کنم سریال موردعلاقمو پیدا کردم آقای Bojack horseman سلام

𝗢𝗖𝗧𝗢𝗣𝗨𝗦

09 April 2025 16:09

یه نسخه طولانی تر با بررسی و جزئیات بیشتر از همین پست درست کردم که تمرکزش بیشتر روی ناهماهنگی شناختی در روابطه که تو کامنت های این پست میتونید بخونیدش

𝗢𝗖𝗧𝗢𝗣𝗨𝗦

09 April 2025 11:02

امروز دیگه می‌دونم برق ساعته 2 قطع میشه ازت یه قدم جلو ترم😏

𝗢𝗖𝗧𝗢𝗣𝗨𝗦

08 April 2025 20:43

YOLO 2024
IMDB: 6.9

𝗢𝗖𝗧𝗢𝗣𝗨𝗦

08 April 2025 14:39

باتری لپ تاپم خراب شده و تو این مدت هر بار برق رفت اینم وسط کارم خاموش شده... اگه دنبال اینی یه دیوونه رو از نزدیک ببینی پیشنهاد میکنم بیای به دیدنم

𝗢𝗖𝗧𝗢𝗣𝗨𝗦

14 April 2025 10:33

Just come home.

𝗢𝗖𝗧𝗢𝗣𝗨𝗦

13 April 2025 20:33

Me and Earl and the Dying Girl 2015
Imdb: 7.7

𝗢𝗖𝗧𝗢𝗣𝗨𝗦

13 April 2025 18:36

انتظاری که من از هر مسافری که میاد گیلان دارم:

𝗢𝗖𝗧𝗢𝗣𝗨𝗦

13 April 2025 15:39

ایتالو کالوینو

آینده‌ی تحقق نیافته، چیزی جز شاخه‌ایی از گذشته انسان نیست؛ شاخه‌ای خشکیده..!

𝗢𝗖𝗧𝗢𝗣𝗨𝗦

12 April 2025 23:33

چرا ذهن، همیشه در حال مقایسه‌ست؟🤷‍♂🧠

آدما از اول تاریخ، خودشون رو با هم مقایسه می‌کردن. این یه مکانیسم تکاملیه؛ برای بقا و فهم جایگاه خودمون تو گروه یا قبیله ای که توش بودیم. ما نیاز داریم بدونیم کجا وایستادیم،و چون با عدد رو رقم نمیشه فهمید پس وضعیت و شرایط خودمون رو با دیگران مقایسه میکنیم.

مقایسمون با نسخه فیلتر شده و خوشگل شده دیگران رو اینترنته و مارو به اشتباه میندازه. وقتی مقایسه به انگیزه و رشد ختم بشه،یا اعتماد به نفس مارو بالا ببره، مشکلی نیست.ولی اگه باعث بی‌ارزشی، کمال‌گرایی و فلج ذهنی بشه، همون زهره.
بهترین کاری که تو شرایط میشه کرد چیه؟ اینکه خودتو با دیروزت و شرایط قبلیت مقایسه کنی و اگه در جای بهتری هستی پس کارت درسته.

𝗢𝗖𝗧𝗢𝗣𝗨𝗦

12 April 2025 11:08

باورم نمیشه هوا دقیقا همون چیزیه که می‌خوام: ابری، بسیار خنک و احتمال بارش

𝗢𝗖𝗧𝗢𝗣𝗨𝗦

11 April 2025 19:25

لاهیجان 1404/1/22

𝗢𝗖𝗧𝗢𝗣𝗨𝗦

11 April 2025 10:39

یه داستان کوتاه نوشتم که یکم غمگینه اگه خواستی بخوان و نظرتو بگو.

𝗢𝗖𝗧𝗢𝗣𝗨𝗦

10 April 2025 22:14

City of god 2002
Imdb: 8.6

𝗢𝗖𝗧𝗢𝗣𝗨𝗦

10 April 2025 12:50

اشو

زندگی هيچ چيز بزرگی ندارد. زندگی پر است از چيزهای كوچك. اما اگر تو بدانی كه چطور با اين چيزهای كوچك خوش باشی، آنها را به چيزهای بزرگ دگرگون خواهی كرد.

𝗢𝗖𝗧𝗢𝗣𝗨𝗦

09 April 2025 17:53

و دوباره بهار

𝗢𝗖𝗧𝗢𝗣𝗨𝗦

09 April 2025 16:05

وقتی مغزمون خودش رو گول می‌زنه تا آروم بشه: (ناهماهنگی شناختی)👺🧠

🔻وقتی سیگار می‌کشی ولی می‌دونی ضرر داره، یه صدایی تو مغزت میگه: «خب همه می‌میرن دیگه… یکی با سیگار، یکی بی‌سیگار!» یا «سیگار بهم آرامش میده» این توجیه یعنی مغزت دچار ناهماهنگی شناختی شده.

🔻مغز نمی‌تونه این تضاد رو تحمل کنه، پس شروع می‌کنه یکی از اینا رو تغییر دادن. و معمولاً کی قربانی می‌شه؟ واقعیت! اینجا همون‌جاست که ما خودمون رو قانع می‌کنیم، خودفریبی می‌کنیم، چون دلمون می‌خواد به یه خواسته برسیم یا احساس آرامش کنیم.
🔻بد نیست بدونیم این مکانیسم چطور کار می‌کنه. چون آگاه شدن ازش کمک می‌کنه راحت‌تر اشتباهامون رو بپذیریم، اصلاحشون کنیم، و کمتر اسیر توجیه‌های بی‌منطق بشیم.

𝗢𝗖𝗧𝗢𝗣𝗨𝗦

08 April 2025 20:43

من بردم

این فیلم رو یک جمله مانور میده «هر کسی نیاز به یک رویا داره» داستانش از اتاق یک آدم ناامید از درون و شکست خورده از بیرون شروع می‌شه اما روندی که این فیلم طی می‌کنه تا پایان شگفت انگیزه و واقعا اتفاق افتاده. من به یک جمله باور دارم برای پیروز شدن نیاز به داستان پیروزی داریم و این فیلم یک داستان پیروزی کامله بهتون پیشنهادش می‌کنم.

𝗢𝗖𝗧𝗢𝗣𝗨𝗦

08 April 2025 20:43

یه فیلم باحال دیدم که می‌خوام تو هم ببینیش

𝗢𝗖𝗧𝗢𝗣𝗨𝗦

08 April 2025 13:55

یکی از آهنگ هایی که نوجوونیم باهاش گذشت