2400
تمام زندگی ام صرف شعر گفتن شد از آن زمان که شنیدم تو شعر می خوانی عباس_رازقی
همه چی از یاد آدم می ره
مگه یادش که همیشه یادشه
یادمه قبل از سوال
کبوتر با پای من راه می رفت
جیرجیرک با گلوی من می خوند
شاپرک با پر من پر می زد
سنگ با نگاه من برفو تماشا می کرد
مست می کردم من با زنبور ، از گس عطر گل بابونه
سبز بودم در شب رویش گلبرگ پیاز
هاله بودم در صبح ، گرد چتر یاس
گیج می رفت سرم ، در تکاپوی سر گیج عقاب
نور بودم در روز
سایه بودم در شب
خود هستی بودم
روشن و رنگی و مرموز و دوان
من عفریته مرا افسون کرد
مرا از هستی خود بیرون کرد .
راز خوشبختی آن سلسله خاموشی بود
خود فراموشی بود...
#حسین_پناهی
@nabzeshear
روز نخست ، نوبت تقسیم تاب و تب
تابش به مویِ تو ، به منِ خسته تب رسید....
#عاصی_خراسانی
@nabzeshear
تو این دنیا
چیزی که
ارزش به دست آوردن
داشته باشه،
آسون به دست نمیاد...
📕 اول شخص مفرد
✏️ #هاروکی_موراکامی
@nabzeshear
گر هر ستاره ماه شود؛
باز شب،
شب است...!
#مهدی_اخوان_ثالث
@nabzeshear