Telegram-канал mousavi2025 - ژانوس ِ سیاست Janus of politics: Unsorted

ژانوس ِ سیاست Janus of politics

07 June 2025 22:38

معادله‌ای با مجهولات متحرک: روایت چندضلعی از دیپلماسی هسته‌ای ایران

✅بخش پایانی

در این ساختار پیچیده، روسیه ممکن است بتواند از نظر فنی به تثبیت برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای ایران کمک کند، اما در عمل بیشتر نقش موازنه‌گر دارد تا میانجی‌گر. هر توافقی که بدون نقش مسکو به نتیجه برسد، برای کرملین به معنای باخت ژئوپلیتیک است.

لذا مشارکت روسیه بیشتر تضمین تداوم نقش خود در ساختار امنیتی ایران است تا تضمین توافق. امری که موجی از نگرانیِ ایرانیان را ایجاد می کند؛ بی تردید آنها می گویند؛ «ما را به خیر تو امید نیست؛ شر مرسان»

اما کلافِ گره خوردهٔ ایران این است که ناگزیر است در مسیر هرگونه توافق با آمریکا، هم رضایت واشنگتن را جلب کند و هم مراقب واکنش مسکو و سایرین باشد. چندگانگی تلخی که محصول موقعیت ژئوپلیتیک ایران در جهانی چندقطبی و آنارشیک است.

ایران از یک‌سو به سبب فشار تحریم‌ها، ناچار است خواسته‌های حداکثری آمریکا را تعدیل و به حداقل ترین آن‌ها تمکین کند، و از سوی دیگر، نمی‌تواند هزینه بی‌توجهی ناشی از چرخش به غرب را به کرملین و دیگر بازیگران نپردازد. جایی که واقعاً سخت و به شدت زیر ضرب بی اعتمادی به غرب قرار دارد. خلاصه می ترسد از «یار بُبُرد و به دوست هم نرسد». یا «از این در رانده، پشت آن در مانده.»

مشکل در جای دیگری همچنان ادامه دارد و آن نسبت و کم و کیف امتیازات پایاپای است؛برداشتن تحریم ها در برابر آنچه ایران باید بپردازد هم زمان بر و هم در هم تنیده است و هم تحریم ها صرفاً هسته ای نیستند[حکایت همچنان باقیست]. به عبارتی یاداور نقد در برابر نسیه است که ایران تجربیات تلخی از آن دارد.

به بیان دقیق‌تر، ایران اگر بخواهد بر سر دال مرکزی یعنی غنی‌سازی به یک نقطه تعادل برسد، این نقطه باید مستقیماً با آمریکا تعریف شود. اما برای دوام آن نقطه، باید اروپا را نگران نکرد، اسرائیل را تحریک نکرد، چین را نگران نساخت و روسیه را نیز در حاشیه باقی نگذاشت و آژانس را نیز همراه کرد.

در این معادله چندضلعی و پیچیده، توافق اگر هم ممکن باشد، به‌جای راه‌حل نهایی، بیشتر شبیه تعادل ناپایدار متغیرهاست—تعادلی که فقط با دقت، عقلانیت و شناخت موقعیت قدرت‌ها، می‌تواند موقتاً حفظ و تدریجی گسترده شود.

با این حال، باید تأکید کرد که هر تحلیلی، ازجمله آنچه در این متن عرضه شد، مبتنی بر داده‌های در دسترس تا این لحظه است.

از منظر استنباط بیزی، تحلیل‌ها باید همواره به‌مثابه برآوردهایی مشروط بر شواهد موجود فهمیده شوند—و نه احکام قطعی. در نتیجه، ورود هر داده تازه و قابل اتکاء، به‌ویژه از جانب آژانس، آمریکا یا بازیگران کلیدی منطقه، پاسخ مکتوب ایران به پروپوزال آمریکا و غیره می‌تواند توزیع احتمالات و مفروضات تحلیلی را دگرگون سازد.

🆔@mousavi2025