144
@Farhad_Farokhiniya ارتباط با آدمین
@mojezh_f
تجربه دوستان و خودم در انجمن نشان داده که مکان ها ، دوستان و افراد مصرف کننده برای من خطرناک است و من را دچار وسوسه می کند , این روزها گاهی تنهایی و خوردن قهوه سالم هم من را عاجز می کند و وسوسه نیکوتین به سراغم می آید و من باید مراقب خود باشم , وقتی افکار و احساسات ناخوشایند و مایوس کننده مرا در بر می گیرد ؛ تنها چیزی که بدان نیازمندم شکرگذاری بدرگاه خداوند بابت داشته هایم است تا امید و شوق زندگی در وجودم بیدار شود , در گذشته زندگی برای من پوچ به نظر میرسید و امکان رها شدن از آن شرایط به تنهای برایم مهیا نبود , امروز به کمک نیروی برتر سعی میکنم اصول بهبودی را رعایت کنم و به خود خسارت نزنم , بنابر اصول انجمن نیکوتینهای گمنام ، هر چیزی که یار ؛ زمین و توپ بازی مصرف نیکوتین باشد برای من افراد ، مکانها و چیزهای ناسالم به حساب می آیند , با روشن بینی حاصل از اصول روحانی برنامه و کارکرد قدمها و پذیرش نسبی به وجود آمده در درونم از مکانها و چیزهای ناسالم در اطرافم به راحتی دوری می کنم , خودم را در شرایط قرار نمی دهم و وقتهایی که مصرف کننده به اجبار در کنارم هست خویشتن پذیر می شوم و شرایط را میپذیرم , همه آن چیزهایی که مرا به یاد لذتهایی که برای پر کردن خلا خود از آنها استفاده میکردم بیندازد برای من خطرناک است ، چون از سر لذت به آنها نگاه میکنم و رها شده برایم مشکل میشود , مصرف کننده های در خانواده هستند که سعی می کنم با رفتار و عملکرد درست خود برای آنها جاذبه باشم , امروز بیشتر آشنایان من اهل انجمن هستند و برای دوری از شرایط ناسالم سعی میکنم که مشورت را سرلوحه بهبودی خود قرار دهم تا بتوانم درست و با کیفیت زندگی کنم ,مشارکت با یک دوست بهبودی میتواند احساس امنیت و آزادی به من بدهد , بابت زندگی سالم امروز از نیروی برتر تشکر می کنم .
@mojezeh_f
@mojezeh_f
در گذشته اینقدر به در بسته زده بودم خودم باورم شده بود که موفق نمی شوم , به علت آموزش هایی غلط خانواده و اجتماع دچار خودبرتربینی بودم و انسانها را دسته بندی می کردم و خود را عقل کل می دانستم , هم در گذشته و هم در زمان حال من این دو احساس رو با خودم دارم که امروز به کمک برنامه کمرنگ شده است و من یاد گرفته ام که خودم باشم , زمان هایی که به خاطر مصرف ترور شخصی می شدم خودکم بینی به سراغم می آمد , همچنین حماقت مصرف را نشانه توهم بزرگی و فیلسوف بودن میدانستم و با پک عمیقی به افق خیره می شدم , وقتی به خاطر ترک نیکوتین توسط افراد جامعه تشویق می شوم خودکم بینی در من از بین می رود , واقعیت این بود که من از خود چیزی نداشتم و از سر سلطه جویی دعوا درست می کردم تا مورد تایید دیگران قرار بگیرم و به واسطه تواناییهای ظاهری خود را برتر از دیگران میدانستم ,من تعادل ندارم و باید در هر دو مورد فروتنی را به کار بندم , امروز از نیروی برتر تشکر می کنم که میتوانم با واقعیات زندگی روبرو شوم و خود را به همین سادگی بپذیرم .
@mojezeh_f
@mojezeh_f
بله. این سوال می گوید که آیا دلخوری و یا ناراحتی از دست اشخاص و یا مکانها و یا ارگانهایی از گذشته در من وجود دارد که امروز باعث شود من به خاطر آنها، از رفتن به پیش انها خودداری کرده واز آنها دوری کنم.در گذشته سالها با کله خود و با کبر و غرور به علت بیماری اعتیاد و واز دست دادن اختیار زندگی و سلامت عقل، قسمت عمده عمر خود را بیهوده از دست دادم. در ناآگاهی محض زندگی کرده و خود را عقل کل می دانستم، در تمام راه زندگی با شکست مواجه بودم و جز شکست راه دیگری وجود نداشت.مثلا کلاس درس رو برای تایید طلبی و خود بزرگ بینی، بهم ریخته وتنبیه می شدم واز تنبیه کننده نازاحت می شدم، واقعیت این بود که در کلاس درس بی نظمی بوجود آورده و به دیگران خسارت م یزدم و در نتیجه، خودم هم از درس خوندن می افتادم. در زمان مصرف، به خاطر رفتار های گذشته ام و به خاطر مصرف نکوتین از آنها دلخور و ناراحت بودم، امروز آنها را لیست میکنم تا رها شده وبتوانم ازاین به بعد ارتباط بهتری داشته باشم.امروزه، به شکرانه حضور در انجمن، با کمک نیروی برتر و همچنین کارکرد قدمها و تجربه دوستان، با تسلیم شدن در برابر اصول روحانی برنامه و مشورت کردن امروز سعی می کنم ناراحتهای کاذب خود را شناسایی کرده و در فرایند بهبودی آرامش خود را حفظ کنم تا این ناراحتیهای کاذب؛ موقعیتها را در زندگیم محدود نکند تا بتوانم درست زندگی کنم.
@mojezeh_f
حضور داشته باشید، صادق باشید، عمل کنید و به دنبال نتیجه نباشید.
وقتی زمستان میشود و روزها کوتاهتر میشود به یاد تاریکی دوران اعتیاد فعال که مرا در چنگالش گرفتار کرده بود می‌افتم.
طرد شدن از اجتماع، ترس، دلهره و نگرانی صدماتی بود که به جسم و روح و روانم وارد کرده بودم.
ناامید از اینکه تا آخر عمر، مصرف‌کننده باقی خواهم ماند.
تصور زندگی بدون یار همیشگی‌ام نیکوتین برایم غیر قابل تصور بود. با قطع مصرف آموختم که آن قضاوتها فقط خیالات باطل بود.
درست زمانی که فکر می‌کنید که تاریکی هرگز پایان نخواهد یافت همه چیز عوض میشود و روزها بلندتر میشود و رو به گرمی می‌رود.
تصور میکردم که زندگی بدون مصرف نیکوتین طاقت‌فرسا و غیر قابل تحمل است. اما بهبودی به من آموزاند که پشت این خیالات باطل، جهانی سرتاسر شگفتی وجود دارد.
برای امروز، به یاد خواهم داشت که پایان شب سیه، سپید است.
"نود روز نود راه"
مراقبه روز هفتادونهم
نیکوتینی‌های گمنام
قدم چهار 🔹🔹🔹
۱۹ ) آیا معمولا به دلیل رفتار بدم عذرخواهی می کنم ؟ در چه زمانها و به چه دلایلی عذر خواهی نکرده ام ؟
@mojezeh_f
یکسال معجزه
بیست و هشتم دی ماه
God with us
قدم چهار 🔹🔹🔹
۱۸ ) آیا درباره اعمال خاصی که در گذشته انجام داده ام ، احساس گناه می کنم و این احساس را با خود حمل می کنم ؟ تمام موارد را شرح دهید .
@mojezeh_f
تمامی عمر بیش از یک چشم بر هم زدن نیست.
وقتی به انسانهایی که قبل از ما بر روی این کره خاکی زندگی کرده‌اند فکر میکنم، گویی آنها هرگز نبوده‌اند! هیچ اثری از آنها نیست!!!
وقتی به دوران مصرف خودم نگاه میکنم، گویی من نیز آن زمان نبوده‌ام.
یکی از بهترین هدایای این برنامه، زندگی فقط برای امروز است.
روشن‌بینی باعث شد تا زندگی را همانگونه که هست بپذیرم.
"نود روز نود راه"
مراقبه روز هفتادوهشتم
نیکوتینی‌های گمنام
قدم چهار 🔹🔹🔹
۱۷ ) آیا از چسبیدن به رنجشهایم احساس قدرت می کنم ؟ همه رنجشها از انسانها ، مکانها و سازمانها و ... را فهرست کنید و شرح دهید .
@mojezeh_f
گفتگوی بیل ویلسون با پدر اد:
هنگامی که با تازه واردان صحبت می کنم، گذشته در برابرم زنده می شود، من درد و رنج را در چشم‌های امیدوار آنها می‌بینیم. دست خود را دراز می کنم و سپس معجزه اتفاق می‌افتد. شفا... زمانی که با این روح های لرزان ارتباط برقرار می کنم ، مشکلاتم ناپدید می‌شوند.
-از کتاب روح راهنمایی
گفتگوی بیل ویلسون با مشاور
روحانی اش اد داولینگ
🌱
@mojezeh_f
نه، تحت هر شرایطی خیر. من زیر سلطه بیماری اعتیاد به نیکوتین و فراورده های آن، سال ها جسم و روانم را تخریب کرده بودم. رنگ چهره ام همیشه زرد بود، برونشیت مزمن ریه هایم را نابود کرده، سرفه امانم را بریده و چند بار سکته قلبی کرده بودم، هر وقت فراوردهای نیکوتین را جایگزین می کردم حال و احوالم بدتر و بدتر می شد. با مصرف هر نوع از فراوردهای نیکوتین، علاوه بر خودم به همه از جمله، خودم، اطرافیانم، مردم و حتی طبیعت آسیب می رساندم. برای من که طعم پاکی از انواع مواد دخانی و مخدر را چشیده ام، مصرف مجدد و یا جایگزینی مشتقات ان اصلا درست نیست. در گذشته به دلیل نداشتن الگوهای درست در خانواده و اجتماع شروع به مصرف کرده و تصورم این بود که مصرف سیگار و فرآوردهای آن به من شخصیت و بزرگی می دهد، لذا برای مصرف کردن، هزینه های گزافی پرداخت کردم. ارتباط من با نیکوتین ارتباطی گمراه کننده بود. با وجود هشدارها و گلایه های اطرافیان جهت قطع این رابطه، روز به روز بیشتر در آن غرق می شدم، مجبور بودم برای مصرف فرآورده های نیکوتین سالن تئاتر ، سینما یا رستوران یا خانه را ترک کنم. احساس حقارت می کردم که به نیکوتین معتادم و مهم نبود به چه قیمت برایم تمام می شود ! مهم نبود چه کسی صدمه می بیند یا آزار می شود. تعجبی نداشت که هیچ ارزشی برای خود قائل نبودم. بیماری اعتیاد با احساسات من کاری کرده بود که پشت هاله دود خودم را پنهان می کردم تا کسی از درونم خبردار نشود، تمامی احساسات مرا سرکوب و واکنشهای مرا با اطرافیانم قطع کرده بود تا موقعی که اقرار نکردم,کسی به من کمک نکرد.حال پس از آشنایی با انجمن نیکوتینی های سابق، می دانم که من لیاقت پاکی را داشتم ولیکن برای ترک، ابزاری نداشتم. امروزه متوجه شده ام که من بهترین بنده خداوند هستم و لیاقت بهترین زندگی بدون مصرف هر جور فرآورده های نیکوتین را دارم.امروز به واسطه روشن بینی حاصل شده از کارکرد این قدمها شناخت کافی برای مصرف نکردن نیکوتین و فرآورده های آن پیدا کرده ام و خداوند را برای این پاکی شاکرم.
@mojezeh_f
عملکرد ما آینه‌ای است که هویت‌مان را نشان می‌دهد.
رهایی از اعتیاد به نیکوتین بزرگترین هدیه‌ای است که در این برنامه‌ی روحانی به دست آورده‌ام.
این رهایی، لازمه رشد روحانی، سلامت جسم، عزت نفس و عواطفم است.
نمی‌خواهم زندگی را با اعتیادی که ما را در بهترین دوران زندگی فلج میکند و از اجتماع و از نیروی برتر دور می‌سازد از دست بدهم.
خدایا کمک کن کا کمک‌پذیر باشم و به سایر معتادان کمک کنم.
زندگی با قدمهای دوازده‌گانه کمک میکند که از مرگ روحی، جسمی و عاطفی در امان باشیم.
برای امروز میدانم که خواستِ خدا این است که کارهای خوب انجام دهم.
"نود روز نود راه"
مراقبه روز هشتاد‌و‌دوم
نیکوتینی‌های گمنام
قدم چهار 🔹🔹🔹
۲۲ ) چه افراد ، مکان ها و چه چیزهایی برای من ناسالم است ، اما رها شدن از آنها برایم دشوار است ؟
@mojezeh_f
خدایا وقتی از تو غافل میشوم آرامش ندارم.
تنها، حقیر، درمانده و سرافکنده میشوم.
وقتی با تو هستم، آرام و آسوده هستم.
وقتی با نیکوتین قطع ارتباط میکردم ناآرام بودم.
احساس محرومیت و تنهایی در زمان سم‌زدایی امری کاملا طبیعی است.
پس از قطع مصرف نیکوتین در انجمن نیکوتینی‌های گمنام، احساسات بسیاری را در خودم کشف کردم.
برخی از آنها کاملا جدید هستند و برخی دیگر پنهان و عمیق که غالبا به گونه‌ای غیر منتظره با آنها روبرو میشوم.
حمایت و پیوند مشترک در انجمن باعث شد که دوستان جدید پیدا کنم و بفهمم که چیزی را از دست نداده‌ام.
قدمهای دوازده‌گانه به من کمک کرد تا اختیار زندگی را در دست گیرم و از آن لذت ببرم.
برای امروز، خدا را شکر میکنم که احساساتم را میشناسم و به آنها عاقلانه پاسخ میدهم.
"نود روز نود راه"
مراقبه روز هشتاد‌و‌یکم
نیکوتینی‌های گمنام
قدم چهار 🔹🔹🔹
۲۱ ) آیا تحت تاثیر احساس خودکم بینی و یا خود برتر بینی هستم ؟ چه کسانی , چه مکان هایی و یا چه چیزهایی این نوع احساسات را در من تحریک می کند ؟
@mojezeh_f
معیار ارزشها آنچه در بیرون رخ می‌دهد نیست، بلکه چیزی است که از درون سرچشمه میگیرد.
وقتی کودک بودیم شادیمان به آنچه که از بیرون دریافت میکردیم بستگی داشت. این چیز میتوانست یک هدیه تولد، یا یک توجه محبت‌آمیز باشد.
بسیاری از ما وقتی که هنوز بسیار جوان بودیم به نیکوتین معتاد شدیم. یا همه چیز می‌خواستیم یا هیچ چیز نمی‌خواستیم.
هیچ چیز برای‌مان کافی نبود.
وقتی به این درک میرسیم که ارزشهای ما با آنچه که ما با دیگران در میان می‌گذاریم سرچشمه میگیرد به بیداری میرسیم.
برای امروز، آنچه که دارم را با دیگران در میان میگذارم. این گونه بینش، منبع ثروت واقعی است.
"نود روز نود راه"
مراقبه روز هشتادم
نیکوتینی‌های گمنام
قدم چهار 🔹🔹🔹
۲۰ ) آیا از ناراحتی هایی که استفاده از موقعیت ها در زندگیم را محدود کرده ، آگاهی دارم ؟ توضیح دهید .
@mojezeh_f
@mojezeh_f
اکنون بله.
اما در دوران مصرف، عذر خواهی نمی کردم. تا قبل از ورود به انجمن هرگز حاضر نبودم پا روی غرورم گذاشته و بابت اشتباه خود معذرت خواهی کنم. هیچ وقت رفتارهای خود را بد ندانسته و تمام رفتارها و عملکردم را درست می دانستم، یعنی کاملا تحت تاثیر خودخواهی قرار داشتم. همیشه از دیگران ایراد می گرفتم و حق را به خودم داده وعذر خواهی را کار بیهوده وکوچک کردن خودم می دانستم که نتیجه اش کینه، رنجش وتنهاییم در اجتماع بود. حتی مواقعی که حق با من نبود هم، اشتباه خودم را گردن نگرفته ومعمولا تا می توانستم می جنگیدم.در زمان مصرف نیکوتین، به خاطر نواقص اخلاقی مانند خودمحوری، تایید طلبی ، خود نمایی ، خود بزرگ بینی، بی تفاوتی، عدم صداقت و ... خودم را فریب داده و با بهانه و دست آویزهای زیادی زندگی کرده و عذر خواهی نمی کردم. معمولا دیگران را مقصر می دانستم و از دیدن سهم و نقش خود عاجز بودم. بعضی مواقع به خاطر کارهای بی معنی که از روی وسوسه، اجبار و خودمحوری انجام می دادم، مجبور بودم بر خلاف میل باطنی و با نقاب زدن عذرخواهی کنم که خشم و آشفتگی بیشتری برایم به ارمغان می آورد. بعد از آشنایی با انجمن وبه شکرانه نعمت حضور نیروی برتر، امروزه سعی می کنم سهم و نقش خود را درست ایفا کنم در کار دیگران دخالت نکرده؛ خود و دیگران را دوست داشته باشم. با کار کرد قدم ها یاد گرفته ام که فروتن باشم و این فروتنی باعث می شود تا در زندگی آرامش خاصی داشته باشم. در حال حاضر سعی می کنم در مواردی که حتی مقصر هم نیستم، به خاطر اینکه مردمداری کنم عذر خواهی کنم. وقتی آگاهانه و از روی تواضع عذر خواهی می کنم نتیجه مطلوب را حس می کنم که بازتاب خوبی برای خودم و دیگران دارد که باعث صمیمیت هم می شود.امروز مراقب هستم که کاری نکنم تا مجبور به عذر خواهی شوم واگر اشتباه کنم فورا معذرت خواهی کنم.
@mojezeh_f
این لینک را دنبال کنید تا به گروه من در WhatsApp ملحق شوید: https://chat.whatsapp.com/JAvA258np9y4uktgWpo4Yf
Читать полностью…
@mojezeh_f
بله.
البته این احساس بستگی به شرایط و موقعیت پیش آمده دارد. عموما احساس گناه نسبت به خودم(بابت کارهای اشتباه) و نسبت به دیگران (بابت ندادن فرصت اشتباه به آنها) حس می کردم.بالاترین احساس گناهم بابت انداختن خود در ورطه مصرف می دانم، طوری که در سن جوانی با اینکه در عرصه کار وتلاش موفق بودم و دارای زن و بچه بودم، وقتی در اثر عدم سلامت عقل و لذت طلبی و همینطور تفریح کردن و احساساتی بودن، معتاد به مصرف شدم، زندگیم رو به آشفتگی نهاده و اختیار و اراده زندگی من در دستم نبوده و ترسی عمیق زندگی مرا در بر گرفته بود. من نسبت به این دوره زندگی خود همیشه احساس خجالت و گناهی عمیق می کنم. در این دوره، سالها با احساس گناه و خجالت زندگی کرده وآنرا همیشه با خود حمل کرده ام به خاطر اعمالی که از روی اجبار و ناآگاهی بود، همیشه ناموفق بودم و در یاس و انزوا زندگی می کردم. گذشته خود(دوران مصرف) را به عنوان یک شکست بزرگ وناکامی به خاطر روزهای از دست رفته می دانم و اغلب احساس گناه را دارم، امروزه یادآوری گذشته، حائل بین من و لغزش است و من میدانم از چه جهنمی بیرون امدم و دیگر به کمک نیروی برترم دیگر قصد بر گشت ندارم.برخی مواقع این احساس گناه را یکی از بهترین احساساتی می دانم که امروزه و در پاکی بدردم خرده وجلوی اشتباه مرا می گیرد.امروزه وقتی که کار و عملی را برخلاف اصول اخلاقی انجام بدهم ویا به کسی صدمه روحی و روانی بزنم از بابت ان خجالت کشیده واحساس گناه می کنم. به طور کلی هر وقت از اعتماد دیگران سوء استفاده کرده و خیانت کرده ام، احساس گناه وخجالت در من بوجود می آید. کردار و عملکرد من که تباهی به همراه داشته و در راس نواقص من قرار گرفته بود، مثل روابط نا سالم، دروغ و نا صادقی، از کار زدن، تهمت زدن، غیبت کردن، حق دیگران را ضایع کردن، تبدیل به احساس گناه شده است. ولی به کمک نیروی برتر، در انجمن نیکوتینی های گمنام، یادگرفتم که احساساتی مثل گناه، خجالت، ترس وسرزنش خود وسرخوردگیم را کنار بگذارم و افسوس رفتارهای گذشته را نخورم و برای بهبود بخشیدن زندگی در آینده، امروزم را از دست ندهم. باید بخاطر داشته باشم که من بخاطر بیماری اعتیادم، مسئول رفتار گذشته خود نبوده ام ولی مسولیت رفتار امروزم در دوران بهبودی باید بپذیرم. امروزه به طور واقعی زندگی می کنم، به خودم احترام می گذارم. همچنین احساسات منفی جای خود را به احساسات جدید و خوب داده است و امید دارم که هر روز با آگاهی و رشد زندگی کنم.
@mojezeh_f
@mojezeh_f
خیر، لازم به ذکر است که این سوال شخصی و اولین سوال برای ترازنامه گرفتن از رنجش ها است.کاری که باید انجام دهم این است که یک دفتر برای خود، جهت گرفتن تراز نامه از رنجشهایمان تهیه کنم که فقط در دسترس خودم باشد، عمیقاً معتقدم که اگر به یک رنجش خود بطور دقیق و عمیق بپردازم، بهتر است تا هزاران رنجش خود را سَرسَری و یا نیمه و نصفه نگارش کنم. در هر صورت در این رهگذر، ما باید بقدری کاغذ سیاه کنیم تا در نهایت بتوانیم که دل خویش را از رنجش ها شسته و سفید کنیم. بایستی اذعان کنم که رنجشها در زندگیم خلاء ایجاد کرده و بین من وعزیزانم فاصله انداخته و باعث کینه و نفرت در وجودم شده بود، ولی امروزه می دانم که تبدیل کردن رنجشها به بخشش و با خوش بینی به آن نگریستن، آرامشی به وجود می آورد که قدرت نیروی برتر را در وجودم آشکار می کند، لذا علاوه بر اینکه به خاطر رنجشهایم احساس قدرت نمی کنم، بلکه احساس ضعف وناتوانی هم سراغم می آید چون زمانی که من به باور خودم، نمیتوانستم احقاق حق کنم، رنجش وکینه گرفته و دو تا ضربه می خوردم، یکی ضربه اصلی و دیگری کینه و رنجش حاصل از آن. من سالها با رنجشهایم زندگی کرده و همیشه دنبال مقصر می گشتم، به خاطر تحمل این رنجشها بیشتر مواقع احساسات بدی را تجربه می کردم. همین که نمی توانستم با رنجشهایم روبرو شوم، زندگیم را آشفته کرده بود، هیچ راهی برای نجات وجود نداشت و فقط می توانستم با مصرف نیکوتین، احساساتم را سرکوب کنم و یا از خودم فرار کنم.می دانم که توقعات بیش از حد باعث می شد از آدمها رنجش گرفته و ارتباط درستی با مردم نداشته و از لحظه حال و امروزم لذت نبرم، ولی اکنون با زندگی در حال و با توجه کردن به این واقعیت که دیگران را همانگونه که هستند بپذیرم، آرامش فکری دارم. امروز به کمک قدمها صبورانه و آگاهانه زندگی کرده وسعی می کنم رنجشها یم از اشخاص، مکانها وسازمانها را رها کنم. امروز رنجشها را لیست می کنم و با کمک راهنمایم، سعی می کنم نقش خودم را در ایجادآن رنجش ها تشخیص دهم. وقتی لیست رنجش های خود را نوشتم، از اولین گزینه، آنها را در ترازنامه خود مطرح و تراز می گیرم. لیست رنجشها شامل رنجش از پدر و مادر، اقوام و دوستان، سازمانهای دولتی، خداوند و از همه بیشتر خودم بود.
@mojezeh_f
یکسال معجزه
بیست و ششم دی ماه
Do it For Yourself
هر پایانی یک آغاز است.
آنجا که کاری را به پایان می‌رسانی، عملی نو آغاز می‌کنی.
پس از سی سال مصرف و هفت سال قطع مصرف، هنوز آخرین بار مصرف را به خوبی به یاد دارم.
چند لحظه قبل از ورود به نیکوتینی‌های گمنام، با عجله چند پک عمیق به سیگار زدم که لبم سوخت.
به یاد ندارم که نیکوتین در طول سی سال مصرف، کاری مثبت برایم انجام داده باشد.
عاقبت به بیداری رسیدم، راهی جدید برای زندگی نو؛
برای امروز، به "اعتیاد به نیکوتین" غذا نمی‌دهم و آزاد هستم که از زندگی، لذت ببرم.
"نود روز نود راه"
مراقبه روز هفتادوهفتم
نیکوتینی‌های گمنام
قدم چهار 🔹🔹🔹
۱۶ ) آیا فکر می کنم , مصرف فرآورده های نیکوتین ، لیاقت من است ؟ چرا ؟
@mojezeh_f
@mojezeh_f
به نظرم این سوال، غیرمستقیم به من پیشنهاد می کند تا یک ساعت مشخص برای نوشتن ترازنامه ام در نظر بگیرم. می دانم که با نظم و ترتیب حتما تراز نامه بهتری خواهم داشت. سعی می کنم در حین کارکرد قدم ۴، حتما با راهنمایم هماهنگ بوده و در نوشتن ترازنامه روزانه ام با او مشورت کنم. با درخواست کمک از خداوند و خواندن دعا، در جایی ساکت وخلوت به تهیه تراز نامه هر روز اقدام می کنم. به ترتيب از روزی که به یاد می آورم، از دوران کودکی تا امروز، هر دوره را جداگانه مورد موشکافی قرار داده و به لیست کردن رنجشها، ترسها، احساسات، و روابطم اقدام می نمایم. در طول روز هر نکته ای به یاد آوردم آن را سریع ثبت می کنم، به خود سخت نمی گیر م، چون تمام روشهای تراز نامه نوشتن، به شرایط زندگی من بستگی دارد، بنابراین، هر اقدام روزانه را، هر طوری که دوست دارم، فقط می نویسم. خدا را سپاس که نقص نفهمیدن را از من گرفت، امروز دیگر می فهمم که دیگر نباید تکرار اشتباه کنم باید سالم زندگی کرده و تراز بگیرم. ایمان دارم که از این پس بایستی با قدم چهار زندگی کنم، چون قدم چهار می تواند روحم و جسمم را آماده حضور نیروی برتر کند، لذا باید همواره کارکرد قدم چهار را در زندگیم باز نگه دارم تا از اصول بهبودی دور نشوم. با تسویه کامل از رنجشها، کینه ها و نقص ها به زندگی ادامه داده و کار امروز را به فردا نمی اندازم، چه بسا ، فردایی وجود نداشته باشد.
@mojezeh_f