دین، فرهنگ، جامعه | محسن‌حسام مظاهری

02 October 2016 11:43

بسم الله



وبلاگ، کلوب، گودر، فیس‌بوک، توییتر، واتس‌آپ، وایبر، پلاس، اینستاگرام و حالا هم تلگرام.

این زنجیره ادامه دارد حتماً. فضاهایی که دقیقاً معلوم نیست آن‌ها به ما خدمات می‌دهند یا ما به آن‌ها. آن‌ها برای ما فرصت می‌آفرینند یا ما برای آن‌ها. آن‌ها ما را نشر می‌دهند، یا ما آن‌ها را. و دقیقاً معلوم نیست که ما به اختیار می‌پیوندیم‌ به‌شان یا به اجبار.

من لااقل از یک‌جایی سعی کردم به این سوال‌ها برای استفاده‌ی خودم از این فضاها پاسخ دهم. سعی کردم با توجه به حوزه‌های مصرفم از آن‌‌ها و نیز جنس مخاطبان و مصرف‌کنندگان هر فضا، تفکیک ایجاد کنم بین‌شان. در هرکدام یک‌سری مطالب را نشر بدهم. مطالب خصوصی و روزمرگی‌ها را در اینستا بگذارم، نوشته‌های اجتماعی و فرهنگی و سیاسی را در پلاس و فیس‌بوک، یادداشت‌ها و مقالات را در وبلاگ و... . کماکان به این تفکیک پایبندم هنوز.
با تلگرام، ولی بلاتکلیف بودم. این وسط معلوم نبود، جایش کجاست دقیقاً. نه این‌که حالا تکلیفم روشن شده باشد. فقط خیلی‌وقت‌ها برمی‌خورم به حرف‌هایی، کلمه‌هایی، نوشته‌هایی، ایده‌هایی که در فضاهای دیگر جایشان نیست انگار؛ آن‌هم با آن مرزگذاری‌ها.
این‌جا را گذاشته‌ام برای همان حرف‌ها و کلمه‌ها و ایده‌ها.

پ.ن.
از سر اتفاق، راه‌اندازی این کانال مصادف شد با اول محرم. سال‌هاست که این قبیل اتفاق‌های مشابه تکرار می‌شوند. اتفاق‌هایی که چندان هم اتفاقی نیستند.