⚫️ حضور محترم حجت الاسلام والمسلمین ناطق نوری
درگذشت برادر محترم حضرتعالی، مرحوم حاج محمدناطق نوری را از طرف خانواده آیت الله هاشمی رفسنجانی، خدمت جنایعالی و خانواده محترم، تسلیت عرض نموده و برای آن فقید سعید در ایام عزای سالار شهیدان، همجواری با اباعبدالله الحسین(ع) و برای بازماندگان صبر و اجر آرزو دارم
محسن هاشمی
۲۵ تیر ۱۴۰۴
@mohsenhashemi_ir
🔰ترکِ مخاصمه، نه ترکِ آرمان
🖊محسن هاشمی رفسنجانی
تیرماه که فرا‌می‌رسد، خاطره و حافظه هر ایرانی، بی‌اختیار به سوی موضوعي تاریخی و نقطه عطفی مهم در سیر تحولات انقلاب اسلامی سوق می‌یابد؛ پذیرش قطعنامه ۵۹۸ و پایان نبردي ناشي از جنگ تحميلي در سال 1359 كه به دفاع مقدس تبديل شد. و هشت سال، هستی و حیثیت ملتي را در معرض آزمونی سخت قرار داده.
در این گذرگاه پُرحادثه، نام هاشمی رفسنجانی، چون شمسه درخشان خرد و تدبیر، بر پیشانی تاریخ انقلاب حک شده است؛ راد مردی که در کسوت جانشین فرمانده کل قوا، نه تنها جنگ را به شايستگي مديريت كرد، که مسئولیت ترك تخاصم و بعد صلح را نیز با شجاعتی کم‌نظیر پذیرا شد.
اگرچه لقب فرمانده، در ذهن هر ایرانی غالباً با صلابت میدان و ایستادگی در نبرد درهم تنيده و گره خورده است، اما به گمان من، برازنده‌ترین عنوان برای مرحوم هاشمي «فرمانده صلح» است؛ صلحی نه از سر ضعف و خستگی، بلکه زاییده دوراندیشی، تدبيري درست در زمان مناسب، شناخت موازنه قوا و باور به اولویت مصلحت مردم بر استمرار نبرد فرسايشي.
در ادبیات سیاسی ما، واژه صلح غالباً در تعارض با آرمان‌ها و اصول در ذهن‌ها می‌شود؛ گویی صلح‌طلبی، نشانه انفعال و ترک مقاومت است. حال آنکه همواره نه به صلح در معنای کلاسیک و منفعل آن، بلکه به ترکِ هوشمندانه مخاصمه نیاز داریم.
بي‌ترديد استکبارستیزی، جزء لاینفک اصول انقلاب اسلامی است و همچنان باید به مثابه شاخص هویتی و ارزشی حفظ شود؛ اما درک صحیح از بار معنائي «ستیز» و تفکیک آن از «تداوم خصومت»، عقلانیت انقلابی را از افراط‌گرایی تمايز نشان مي‌دهد در انديشه راهبردي نظام روشن است.
برای پیشبرد آرمان‌های انقلاب، بیش از آنکه به تکرار گفتمان‌های تقابلی بي‌حاصل محتاج باشیم، به بازسازی قدرت ملی، احیای توان بازدارندگی، تقویت زیرساخت‌های اقتصادی، و توسعه صنایع پیشرفته پدافندي و دفاعی نیازمندیم.
آیت‌الله هاشمی رفسنجانی در دوران دفاع مقدس، در کنار تلاش جدی برای تقویت بنیه دفاعی کشور ـ از حوزه‌های موشکی و نظامی تا بخش‌های صنعتی و هسته‌ای ـ هنگامی که به این جمع‌بندی رسید که ادامه جنگ دیگر نه ممکن است و نه به مصلحت، با تمام توان در مسیر اقناع امام خمینی برای پذیرش قطعنامه گام برداشت. حتی با شجاعتی کم‌نظیر پیشنهاد کرد که مسئولیت پایان جنگ را شخصاً بپذیرد و اگر چنین تصمیمی ناصواب تلقی شود، رهبر انقلاب می‌تواند او را به جرم ختم جنگ اعدام کند.
او به‌درستی دریافته بود که تداوم جنگ در آن مقطع، جز فرسایش ظرفیت‌های ملی و تهدید انسجام داخلی، حاصلی ندارد، اما مهمتر از آن، آنچه به صلح و در واقع ترک مخاصمه هاشمی اعتبار و منزلت بخشید، این بود که از موضع اقتدار اخلاقی، مشروعیت سیاسی و درک شرایط راهبردی اتخاذ شد؛ نه از سر اضطرار و زبونی.
پذیرش قطعنامه 598، حتی امروز نیز در ذهن برخی، نه به مثابه تدبیر نجات، که چونان نوشیدن جام زهر تعبیر می‌شود. در حالی‌که بدون آن تصمیم خطیر، معلوم نبود انقلاب، تمامیت ارضی و ساختارهای حیاتی کشور چه سرنوشتی می‌یافت. چنین نگاهی، در تجربه معاصر نیز تکرار شده است.
کافی‌ست سرنوشت توافق هسته‌ای برجام را مرور کنیم؛ توافقی که حاصل تلاش شبانه‌روزی تیمی متخصص به سرپرستی محمدجواد ظریف بود و اگرچه با حمایت بالاترین مقامات نظام انجام شد، اما در نهایت، خود مذاکره‌کنندگان، آماج حملات جناحی و بدفهمی‌های ایدئولوژیک قرار گرفتند.
آیت‌الله هاشمی در سالهای پایانی عمر با برگ خويش بارها تأکید کرد که دوران دولت اوباما، یک فرصت طلایی برای حل‌وفصل بنیادی اختلافات است، اما افسوس که بی‌اعتمادی، جزم‌اندیشی و نزاع‌های داخلی، آن فرصت استثنایی را از ميان برد. تاریخ، به دفعات نشان داده است که صلح‌طلبی در نظام سیاسی ما، با مقاومت‌های ساختاري، ايدئولوژيك و قدرت محور مواجه است و نوعاَ از جنس مقاومت فرهنگي نيست.
اینک و در شرایطی که منطقه خاورمیانه در التهاب دائمی و نگران كننده به‌سر می‌برد، و سایه شوم جنگ از هر سوی بر سر ملت‌ها سنگینی می‌کند، بار دیگر بايد مفهوم ترک مخاصمه را با نگاهی راهبردی، بازتعریف کنیم.
صلح، نه پایان یک نبرد، که آغاز مرحله‌ای نو براي ورود به عصر سازندگی است؛ مرحله‌ای که در آن بنیان‌های اقتصاد، آموزش، پژوهش، رفاه عمومی، تولید قدرت نرم، و توان نظامی بازدارنده بايد تقویت شود.
همانگونه که برای جنگ، عِدّه و عُدّه لازم است، برای صلح نیز اراده، مهارت، زیرساخت و شجاعت و برنامه‌ريزي و واقع‌بيني نیاز است. ترك مخاصمه، محصول گفت‌وگوست و توافق بر سر مشتركات، نه ترحم دشمن؛ پرهيز از خشونت و رويارويي بي حاصل محصول اراده داخلی است، نه الزاماَ مطالبه قدرت‌های خارجی.
🎥کسی مخالف مذاکره نیست
محسن هاشمی عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران در استودیو اتاق خبر ایرنا:
🔹همه حتی از مقام معظم رهبری تا مجلس و دولت و همه دست‌اندرکاران کشور علاقمندند که تحریم‌ها برداشته شود، فقط عده قلیلی‌اند در کشور که تحریم‌ها را نعمت فرض می‌کردند که این تحریم‌ها باعث شده که ما پیشرفت کنیم. حالا معلوم شد در این شکاف تکنولوژیکی که در این جنگ ما پیدا کردیم چقدر در آن زمینه ای که آنها فکر می‌کردند ما پیشرفت لازم را داشتیم، درحالی که نداشتیم و نتوانستیم آن پیشرفت لازم را داشته باشیم.
🔹به نظر می رسد که الان دیگر هیچکس نیست که بگوید ما مخالف مذاکره هستیم و باید با یک دیپلماسی قوی با اروپا صحبت کنیم.
🔹آنچه مهم است مکانیزم ماشه است که اکنون اروپاییان به دنبال آن هستند که ما را دوباره به شورای امنیت و تحریمهای بین المللی برگردانند که اگر این اتفاق بیفتد برای اقتصاد و ناترازیی‌های مطرح شده مخرب خواهد بود.
tv.irna.ir
@IRNA_1313
🎥 باید به بحث نفوذ رسیدگی جدی شود
محسن هاشمی عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران در استودیو اتاق خبر ایرنا:
🔹با توجه به اینکه در ماه محرم هستیم، آرمان ملی گرایی با ایدئولوژی شیعی در کنار هم قرار گرفته و به نظر می‌آید حاکمیت نیز تمایل به تقویت این موضوع دارد.
🔹حرکت مثبتی است و می تواند همبستگی ملی را افزایش دهد؛ دیدیم که در فضای مجازی هم شعر سیمین بهبهانی در مداحی‌ها مورد استفاده قرار گرفت یا رهبر انقلاب گفتند ای ایران خوانده شود ولی مشخص بود این حرکت‌ها از عمق جان صورت می‌گیرد و حالت تصنعی ندارد.
🔹به بحث نفوذ باید رسیدگی جدی شود و دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی از این اتفاق پند جدی بگیرند تا قبل از اینکه دوباره از این منفذ ضربه بخوریم، ورود جدی کنند و تمام روزنه‌های نفوذ را ببندند.
🔹باید تلاش کنیم از این حالت نه جنگ و نه صلح در بیاییم؛ آتش‌بس ناپایدار مخرب اقتصاد کشور است و اقتصادمان را فلج و به یک اقتصاد ناپایدار تبدیل می‌کند که ضربه آن را مردم می‌خورند.
🔹در بحث ایران‌دوستی نباید به دو نوحه و ترانه اکتفا کنیم اگر در همین حد باقی بمانیم، همبستگی فعلی شکننده خواهد بود و باید این شعار، در عملکرد هم متبلور شود مثلا در کتب درسی، صداوسیما و شورای عالی انقلاب فرهنگی و مهمتر از همه آن در امر سیاست‌ورزی خودش را نشان دهد.
🔹دیدیم که هم سیاسیون داخلی و حتی آنهایی که از کشور رفته‌اند با توییت‌ها و مصاحبه‌های خود از ایران دفاع کردند لذا این عملکرد سیاسیون باید به پایه‌ای برای آزادی زندانیان سیاسی تبدیل شود.
🔹مردم باید احساس واقعی از شعار ایران‌دوستی ما کنند نه اینکه هر گاه جنگ، راهپیمایی یا انتخابات است به سمت شعار ایران‌دوستی برویم و بعد که مشکلاتمان حل شد، از این شعارها عدول کنیم و به روش گذشته برگردیم.
tv.irna.ir
@IRNA_1313
فینال مذاکره با آمریکا:
سه راهی خطرناک و سکوت نخبگان
محسن هاشمی
مذاکرات هسته‌ای ایران با آمریکا که حدود دو ماه است ابندای هفته به صورت غیرمستقیم انجام می‌گیرد، به مرحله فینال رسیده است و هر دوطرف در آستانه تصمیم‌های مهم قرار دارند.
با وجود اهمیت این مذاکرات در سرنوشت کشور؛ از اقتصاد ملی گرفته تا دیپلماسی و امنیت ملی، درباره جزئیات و سناریوهای مختلفی که در این مذاکرات امکان وقوع دارد، در فضای نخبگانی و کارشناسی کشور، متأسفانه آنگونه که نیاز افکار عمومی است، مباحث کافی صورت نگرفته است
همین امر موجب آسیب‌پذیری و سردرگمی جامعه درباره موضوع شده و با هر شایعه و خبری، فضای کشور و بازار دچار نوسان و التهاب می‌شود.
موضوع اصلی که به نظر می‌رسد در نتیجه این مذاکرات تعیین‌کننده باشد، ادامه غنی‌سازی صنعتی در ایران است.
در توافقات قبلی که از نامه اوباما رئیس‌جمهور وقت آمریکا به مقام معظم رهبری در سال ۱۳۸۸ آغاز شد و با توافق تهران بین سه کشور ایران، ترکیه و برزیل با تأیید آمریکا ادامه یافت و سپس به ایستگاه مذاکرات عمان در دولت احمدی‌نژاد رسید و سرانجام به برجام در سال ۱۳۹۴ منجر شد، غنی‌سازی صنعتی در ایران مورد پذیرش رسمی اروپا و آمریکا قرار گرفته بود
حال سؤال مهم این است که آیا در این مذاکرات غنی‌سازی صنعتی تا کمتر از چهار درصد مورد پذیرش آمریکا قرار می‌گیرد و درواقع ایران مجددا می‌تواند برجام را احیا کند یا خیر؟
بنابراین اگر ما متغیر اصلی را در نتیجه مذاکرات غنی‌سازی صنعتی و رفع تحریم‌ها قرار دهیم، سه حالت برای نتیجه مذاکرات متصور است.
حالت نخست: آمریکا ادامه غنی‌سازی کمتر از چهار درصد در ایران را می‌پذیرد و توافق امضا می‌شود و به صورت طبیعی برجام احیا می‌شود و مکانیسم ماشه فعال نمی‌شود و تحریم‌ها برداشته می‌شود که این حالت مطلوب برای ایران است.
اما متصور است که اسرائیل، بدون هماهنگی با آمریکا دنبال حمله به ایران باشد، نظیر حمله‌ای که سال ۱۹۸۲ به تأسیسات هسته‌ای عراق داشت. در این شرایط جمهوری اسلامی با چالش پاسخ به اسرائیل مواجه خواهد شد و باید درباره پاسخ متقابل به اسرائیل تصمیم بگیرد.
حالت دوم: ایران نظیر توافق پاریس در سال ۱۳۸۳، تعلیق غنی‌سازی اورانیوم تا مدتی محدود را بپذیرد و در برابر آمریکا و اروپا نیز رفع همه تحریم‌ها و انتقال تکنولوژی صلح‌آمیز هسته‌ای به ایران و ساخت نیروگاه‌های هسته‌ای را متعهد شوند. در این شرایط اسرائیل نباید امکان حمله به ایران را در نظر داشته باشد.
حالت سوم: مذاکرات ایران و آمریکا بر سر غنی‌سازی به توافق منجر نشود. در این حالت، احتمالا کشورهای اروپایی از ماه آینده مکانیسم ماشه را در برجام فعال می‌کنند که پرونده ایران به ذیل فصل هفتم شورای امنیت ارجاع می‌شود
تحریمهای جهانی فراتر از تحریمهای یک‌جانبه فعلی آمریکا علیه ایران برقرار می‌شود و احتمال حمله افزایش می‌یابد. و اگر حمله‌ای هم صورت نگیرد، تحریمهای حداکثری و جهانی ادامه داشته و وضعیت اقتصادی و اجتماعی روز‌به‌روز خراب‌تر از آنچه هست، می‌شود.
پیش‌بینی اینکه کدام‌یک از سه حالت فوق محقق می‌شود، فراتر از این مکتوب است اما نکته مهمی که باید مورد توجه قرار گیرد، این است که تداوم وضعیت فعلی، یعنی مذاکره در این حد خاموش به صلاح جامعه نیست.
البته شاید تیم مذاکره‌کننده با هدف آرام‌سازی بازار و تعدیل قیمت ارز، به امیدآفرینی درباره مذاکرات ادامه می‌دهند، اما این امیدآفرینی اگر با واقعگرایی همراه نباشد، یکباره به شوک در بازار می‌انجامد
شاید هدف دولت آمریکا نیز از دامن‌زدن به این موضوع، همین باشد که به بزرگنمایی تصویر مذاکره بر اقتصاد ایران دست بزند و با سه روز مذاکره غیرمستقیم ارزش پول ملی ایران ۲۵ درصد افزایش یابد و طبیعی است که اگر این مذاکره به توافق منجر نشود، تأثیر مخرب‌تری بر قیمت ارز و اقتصاد و بلاتکلیفی خواهد داشت.
در سالهای ۱۳۸۲ و ۱۳۸۳ که مذاکرات هسته‌ای ایران با سه کشور اروپایی جریان داشت، مشارکت مراکزی مانند مجلس شورای اسلامی، مجمع تشخیص مصلحت نظام و وزارت خارجه در کنار دبیرخانه شورای‌عالی امنیت ملی که مسئول مذاکرات بود و مباحث کارشناسی در رسانه‌ها با مشارکت نخبگان و کارشناسان، موجب شد تا نظام برای یک تصمیم‌گیری مطابق با مصالح ملی از زمینه مناسبی استفاده کند
اما امروز ظاهرا جز شخص وزیر خارجه و تیم محدود مذاکره‌کننده، مباحث کارشناسی در فضای عمومی جامعه و نهادها و دستگاه‌های مرتبط مطرح نمی‌شود.
در این شرایط عدم حضور فعال دستگاه‌های مسئول پرونده ایران در دولت آمریکا، نظیر وزارت خارجه و پنتاگون، این نگرانی را تقویت می‌کند که هدف طرف مقابل از مذاکرات فعلی، سپری‌کردن زمان کوتاه باقی‌مانده تا اجرائی‌شدن مکانیسم ماشه از طرف سه کشور اروپایی است که با خودداری این کشورها از مشارکت در مذاکرات، تقویت می‌شود.
شرق
@mohsenhashemi_ir
خانواده آیت الله هاشمی رفسنجانی از عزیزانی که در مراسم تشییع و ترحیم برادر ایشان، مرحوم احمد هاشمی شرکت داشتند، قدردانی می کنند
@mohsenhashemi_ir
⚫️حاج احمد هاشمی بهرمان، برادر آیت الله هاشمی رفسنجانی امروز در پی یک دوره بیماری به لقاء پروردگار شتافت.
مراسم تشییع آن مرحوم، روز جمعه (۹ خرداد) ساعت ۹ صبح از حرم حضرت عبدالعظیم حسنی برگزار می شود.
مراسم یادبود و ختم نیز روز شنبه ۱۰ خرداد از ساعت ۴:۳۰ تا ۶ بعد از ظهر، در مسجد الرضا (ع)، فرمانیه، دیباجی شمالی منعقد خواهد بود.
@mohsenhashemi_ir
دانشگاه آزاد بی نام هاشمی رفسنجانی
مهرداد خدیر
برابر آنچه خبرگزاری‌ها و تارنمای ریاست‌جمهوری از سخنان مسعود پزشکیان در آیین چهلوسومین سال‌روز تأسیس دانشگاه آزاد اسلامی منتشر کرده‌اند، رئیس‌جمهوری در نطق دیروز خود از پایه‌گذار این نهاد یاد نکرده و این در حالی است که در میان برخی از کلان‌پروژه‌های عصر جمهوری اسلامی که با نام هاشمی‌رفسنجانی گره خورده‌اند و فراموشی‌پذیر نیستند دانشگاه آزاد ممتازترین است.
اگر از چهلوسومین سال‌روز تأسیس دانشگاه آزاد گفته می‌شود بدان سبب است که در چنین روزی در خرداد 1361 هاشمی‌رفسنجانی رئیس وقت مجلس شورای اسلامی در خطبه‌های نماز جمعۀ تهران از تأسیس چنین دانشگاهی با کمک اولیه و یک میلیون تومانی امام خمینی خبر داد وگرنه هنوز نه به دار بود و نه به بار و نمی‌توان از چهلوسومین سال‌روز گفت و به 43 سال قبل نقب نزد.
اگر مسعود پزشکیان هم‌سن و سال جوانان نواصول‌گرا بود می‌شد جدای بی‌علاقگی به حساب آن گذاشت که آن زمان نبوده‌اند یا تاریخ معاصر را نخوانده‌اند ولی رئیس‌جمهوری کنونی ایران در آن زمان 28 ساله بوده و اگر در آن روز تهران بوده باشد قطعاً خاطرۀ مستقیم دارد.
به یاد آوریم که هاشمی‌رفسنجانی بعد از ترور آیت‌الله خامنه‌ای در 6 تیر 1360 عملاً امام جمعۀ تهران شد و اگر چه با عنوان امام جمعۀ موقت از او یاد می‌شد اما تا امام جمعۀ تهران بازگردد و حتی بعد از بهبود و بازگشت هم باز حداقل یک بار دو یا سه بار نماز جمعه را در ماه اقامه می‌کرد و خطبه‌های او شنیده می‌شد تا جایی که یک بار خود رئیس‌جمهور وقت و امام جمعه تهران در ستایش خطبه‌های هاشمی گفتند.
هنوز بعد از گذشت 40 سال خیلی‌ها برنامۀ متنوع و کم‌هزینۀ جمعه‌های دهۀ 60 را به یاد می‌آورند که غالباً با رادیو و تلویزیون تغذیه می‌شد و صداوسیما با تنها دو شبکه وضعیت رقت‌بار کنونی را با ده‌ها شبکۀ رادیویی و تلویزیونی نداشت.
صبح‌ها برنامۀ طنز آن شنیده می‌شد و ظهر بسیاری برای شنیدن سخنان هاشمی‌رفسنجانی گوش به رادیو می‌سپردند و بعداز‌ظهر نوبت تلویزیون بود و فیلم سینمایی. کمی بعدتر می‌شد به امجدیه یا آزادی رفت و بازی‌های استقلال و پرسپولیس را تماشا کرد
اشاره به این جزئیات به ظاهر نامربوط به آن سبب است که بگوییم خطبه‌های هاشمی تا این حد با زندگی مردم عجین شده بود حتی بعدتر که گاه خود امام جمعۀ تهران بیشتر اقامه کردند نیز و نمی‌توان سال‌روز تأسیس دانشگاه آزاد را رخدادی بیرون از کارنامۀ هاشمی توصیف کرد. فراموشی عمدی یا سهوی پزشکیان وقتی بیشتر توی ذوق می‌زند که به یاد آوریم دو سلف و حامی او در انتخابات 1403 در سالروزهای دانشگاه آزاد چگونه به نام پایه‌گذار اشاره می‌کردند.
سیدمحمد خاتمی در دیدار با اعضای ستاد گرامی‌داشت ربع قرن فعالیت این نهاد در سال 1385 و یک سال بعد از اتمام ریاست‌جمهوری خود از نقش ممتاز و هوشمندانه در تأسیس گفت و یک سال قبل از درگذشت هاشمی‌رفسنجانی هم حسن روحانی رئیس‌جمهوری وقت (در سال 94) اشارات مشابهی داشت و این هر دو در حیات او بود و حالا که قریب 9 سال از مرگ هاشمی می‌گذرد یادآوری هم ضروری‌تر است و هم هزینه‌ای برای رئیس‌جمهوری فعلی ندارد.
زنده‌یاد هدا صابر سه نشانه را برای بزرگان برمی‌شمرد: نخست آن که نهادی تأسیس کنند که به خود آنان وابسته نباشد چندان که بعد از آنان هم بماند و بپاید. دوم اثری بر جای گذارند که در غیاب‌شان نیز مردمان را به یاد آنان اندازد و سوم این که اگر هم نهادی یا اثری برجای نگذاشته‌اند اما مسیری گشوده باشند.
به سادگی می‌توان دریافت که درمیان رجال تاریخ معاصر چه در عصر قاجار یا پهلوی یا جمهوری اسلامی کدام‌ها یک، دو یا هر سه ویژگی را داشته‌اند و اگر به این نقطه رسیده‌ایم به آن سبب است که اکثر قریب به اتفاق کار به دستان میانی و کنونی نه در پی تأسیسی بوده‌اند نه تولید اثری ماندگار و نه گشایش مسیری تازه و به تعبیر شاعر تنها دوره می‌کردند و می‌کنند شب را و روز را، هنوز را.
این اشارات نه در ستایش دانشگاه آزاد است نه در نقد آن. تنها در ضرورت یادکرد نقش مؤسسان است کما این که بی‌سبب نیست در آمریکا تصاویر پدران بنیانگذار را بر روی کوه برجسته و ماندگار کرده‌اند.
قصه محدود به دانشگاه آزاد و جمهوری اسلامی یا قاجار یا پهلوی هم نیست. هر جا که امکانی پدید آمده و نهالی غرس شده و نهادی پا گرفته و نمادی شناخته شده، نمی‌توان نقش مؤسسین را از یاد برد. چه یک دانشگاه باشد و چه یک باشگاه.
دربارۀ تاریخ این نهاد خاص البته می‌توان یادآور شد: اوایل شماری از دانشگاهیان در قبال دانشگاه آزاد موضع داشتند؛ هم به خاطر شعب متعدد و هم اعطای مدرک هم‌پای دانشگاه‌های دیگر ولی در مجموع بخشی از سرگردانی و بلاتکلیفی جوانان را پایان داد و به خاطر حمایت شخص هاشمی‌رفسنجانی از دیگر دانشگاه‌های غیردولتی متمایز شد.
ادامه در بخش دوم
⬇️
بخش دوم گفتگوی محسن هاشمی با روزنامه اعتماد:
اعتماد : گروهي از جامعه‌شناسان مذاكرات فعلي را يك مقطع تاريخي مهم براي ايران مي‌دانند، در عين حال اما معتقدند سيستم بايد سطح گفت‌وگوهاي خارجي را به داخل نيز بكشاند و بتواند با طيف‌هاي مختلف مردمي، احزاب و گروه‌ها گفت‌وگو و مذاكره و تفاهم داشته باشد. در اين خصوص چگونه مي‌انديشيد؟
پايه اصلي ناترازي‌هاي كشور مانند ناترازي‌هاي اقتصادي، انرژي، تورم، معضل مسكن و... ناترازي سياسي است، چراكه وقتي كشور با ناترازي سياسي مواجه است، انتخابات پرشوري در كشور انجام نمي‌شود، فعالان سياسي و اساتيد منتقد از گردونه فعاليت خارج مي‌شوند و ظرفيت‌هاي كارآمد كشور به كار گرفته نمي‌شوند، كشور با ناترازي‌هاي اقتصادي و اجتماعي و... مواجه مي‌شود. اگر ناترازي‌هاي سياسي رفع شده به خصوص انتخابات پرشور برگزار و تكثرگرايي در كشور اجرايي شود، نظرات به بحث گذاشته شده و مردم تفكر احسن را انتخاب كنند، مشكلات ديگر كشور و ناترازي‌هاي اقتصادي هم حل مي‌شوند.
- يكي از چهره‌هايي كه طي دهه‌هاي متمادي براي حل معادلات ميان ايران و امريكا تلاش بسياري كردند، آيت‌الله هاشمي‌رفسنجاني بودند. آخرين نمونه از اين تلاش‌ها در زمان امضاي برجام نمايان شد. فكر مي‌كنيد اگر آيت‌الله امروز حضور داشتند چه توصيه‌اي به دولت و مردان ديپلماسي كشورمان مطرح مي‌كردند؟
يكي از مباحثي كه ايشان از سال‌هاي پس از جنگ و پذيرش قطعنامه ۵۹۸ به دنبال آن بودند، حل تخاصمات ميان ايران و امريكا بود. اساسا يكي از مسائلي كه ايشان با امام (ره) مطرح كردند، حل همين معادلات بود.
در دولت خودشان هم سعي كردند به سمت حل اين تنازعات حركت كنند و روابط دو كشور منطقي شود تا توسعه ايران به دليل اين دشمني‌ها متوقف يا كند نشود. ايشان نسبت به معيشت مردم و توسعه ايران بسيار حساسيت داشتند. بارها در طول عمر خود تلاش كردند اين معادله را حل كنند.
در سال‌هاي پاياني دولتشان در مسائل منطقه‌اي تلاش كردند مشكلات ايران و عربستان را حل كنند. بر اثر اين تلاش‌ها بود كه امير عبدالله (وليعهد و پادشاه عربستان) در كنفرانس اسلامي در سال ۷۶ در دولت آقاي خاتمي شركت كرد. طي سال‌هاي ۸۱ و ۸۲ پس از حمله امريكا به عراق و افغانستان و در شرايطي كه غربي‌ها تلاش مي‌كردند پرونده ايران را به شوراي امنيت سازمان ملل بكشانند، آيت‌الله هاشمي‌رفسنجاني، آقاي خاتمي، آقاي حسن روحاني و...تلاش كردند جلوي اين روند را بگيرند. حتي در مرحله‌اي تعليق تزريق گاز به سانتريفيوژها پذيرفته شد تا موضوع عادي‌سازي شود.
اما در زمان احمدي‌نژاد به گونه‌اي عمل شد كه پرونده ايران به سازمان ملل و شوراي امنيت رفت و ايران از سوي سازمان ملل تحريم شد. در ادامه باز هم آيت‌الله در دولت آقاي روحاني و تلاش‌هاي ظريف، برجام را كليد زدند. روندي كه در سال ۹۷ با خروج ترامپ از برجام مختل شد.
البته معتقدم حتي در زمان ترامپ هم مي‌شد موضوع را مديريت كرد تا دلار ۳ هزار توماني ايران به ۱۰۰ هزار تومان نرسد... امروز اما با تلاش‌هاي دولت و رهنمودهاي رهبري شرايط متفاوت شده و مي‌توان اين معادله قديمي را حل كرد. ايران بايد قدر اين فرصت را بداند و نهايت استفاده را از آن بكند تا معيشت مردم اندكي بهبود پيدا كند.
وقتي كشور با ناترازي سياسي مواجه است، انتخابات پرشوري در كشور انجام نمي‌شود، فعالان سياسي و اساتيد منتقد از گردونه فعاليت خارج مي‌شوند و ظرفيت‌هاي كارآمد كشور به كار گرفته نمي‌شوند، كشور با ناترازي‌هاي اقتصادي و اجتماعي و... مواجه مي‌شود.
@mohsenhashemi_ir
🖌ریشه ناترازی ها: بی توجهی به نظر مردم
محسن هاشمی رفسنجانی
کلمه ناترازی مدتی است به مجموعه لغات سیاسی کشور وارد شده، برای مثال، تورم را ناشی از ناترازی بودجه، خاموشی را ناشی از ناترازی انرژی، بی‌خانمانی را ناشی از ناترازی مسکن، ترافیک را ناشی از ناترازی در حمل‌ونقل عمومی، خلق پول را ناشی از ناترازی در وصول تسهیلات و سپرده‌ها، بیکاری را ناشی از ناترازی در سرمایهگذاری، فقر و بی‌دینی ناشی از ناترازی در درآمد و هزینه (لا معاش له، لا معادله) می‌دانند. برای حل این ناترازی‌ها لازم است، اصلاحات را روی ساختاری قابل اتکا بنا نهاد که به نظر با از بین بردن ناترازی سیاسی امکان‌پذیر است.
ساختار سیاسی مستحکم می‌تواند از طریق مردمسالاری به دست آید و شاکله مردمسالاری دینی از طریق مشروعیت و کارآمدی ایجاد شود. مشروعیت از طریق جمهوریت با نظام انتخاباتی سالم به دست می‌آید.
ولی متاسفانه در طول این سال‌ها تداوم مردمسالاری دچار آفات و آسیب‌هایی شد. چراکه نگهبانان مشروعیت و کارآمدی نظام نتوانستند از انحراف مسیر جلوگیری کنند و ناترازی‌های یاد شده در ابتدای صحبت ناشی از ناترازی سیاسی است.
مهمترین عامل در مردمسالاری، انتخابات است اما این رخداد در سالهای اخیر همراه با چالش‌ها و حاشیه‌هایی بوده که جمهوری اسلامی را به جای تقویت، دچار مشکل مشروعیت نزد مردم و در نتیجه مشکل کارآمدی کرده است.
اصولاً باید از انتخابات به عنوان فرصتی برای عبور از نقشه‌های دشمن، ایجاد وفاق و انسجام، چرخش نخبگان، واقعگرایی، عمل‌گرایی، تحقق آرمان‌ها و رشد و توسعه و رفاه کشور و حل ناترازی‌ها استفاده کرد.
چگونه است که بعضاً عوامل موثر در انتخابات در جهت انتخابات غیرمتکثر با بداخلاقی سیاسی حرکت می‌نمایند و منجر به عدم مشارکت و برگزاری انتخابات حداقلی می‌گردند؟
حتی بعد از پیروزی، ناترازی سیاسی در تحقق وعده‌ها پیش می‌آید به صورتی که در مجلس، شورای شهر، حتی ریاست‌جمهوری، منتخبین آراء حداقلی بین ۳ تا ۶ درصد نسبت به واجدین شرایط شرکت در انتخابات مانع تحقق وعده‌ها می‌شوند. همین ناترازی سیاسی منجر به عدم کارآمدی شده و تعادل و پایداری نظام را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.
علت اصلی این مشکل است که بی‌طرفی در انتخابات، در نظر نگرفتن نقش احزاب در انتخابات، شاخص‌های نامزد مطلوب، سلامت و مراقبت از انتخابات، مصلحت‌سنجی در اجرای قانون و هدایتگری به سمت نامطلوب مردم در نحوه تصمیم‌گیری‌ها به راحتی دیده می‌شود.
آنچه ناکارآمدی را دوچندان می‌کند، تلاش حداکثری بازندگان انتخابات در سمت‌های انتصابی برای زمین‌گیر کردن برندگان و سنگ‌اندازی به جهت برد در انتخابات بعدی است و از مشکلات در رشد ناترازی سیاسی است.
مشخصاً در امر انتخابات ردصلاحیت افرادی چون آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی، جهانگیری، لاریجانی و … از نمونه‌های بارز آن است و در امر بعد از انتخابات زمین‌گیر و بدنام کردن تقریباً تمامی رؤسای‌جمهوری در ۳۰ سال گذشته است و در صورتی که برخی از انتخابیون در کشور چه در مجلس، شوراها و ریاست‌جمهوری دچار تهدیدها و محدودیت‌های ایجاد شده توسط مجموعه‌ای از انتصابیون هستند.
افراطیون خود را در این جایگاه قرار داده و مانعی برای عقل‌گرایی و عمل‌گرایی سه قوه در جهت آرمان‌های واقعی انقلاب ایجاد می‌نمایند.
در نتیجه لازم است، آسیب‌شناسی نسبت به ساختار و نحوه عمل صورت گرفته و مشکلات مربوطه احصا و با واقعگرایی نسبت به از بین بردن آنها اقدام کرد.
متاسفانه در شرایطی قرار داریم که سوپرانقلابی‌ها و دلواپسان به بهانه‌های مختلف حتی پزشکیان را برنمی‌تابند و ریشه‌های مردمی انقلاب را یکی پس از دیگری خشک می‌نمایند.
اکنون که با تهدیدات خارجی مواجه هستیم باید از آخرین فرصت‌ها برای احیای مشارکت عمومی و از بین بردن ناترازی سیاسی استفاده نماییم و فضا را برای بازگشت نشاط اجتماعی فراهم کنیم و در اولین انتخابات پیش‌رو شوراهای شهر و روستا، حضور حداکثری مردم تسهیل شود. برای مثال، سال ۱۳۹۲ را رهبری حماسه سیاسی و اقتصادی نامگذاری کردند.
به‌‌رغم بداخلاقی دست‌اندرکاران انتخابات مبنی بر ردصلاحیت آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی، ایشان برای حفظ نظام و از بین بردن ناترازی سیاسی قهر نکرده، همچنان در انتخابات فعال ماندند و حماسه سیاسی مورد نظر رهبری فراهم شد و نظر مردم هم به کرسی نشست و پشت سر هم انتخابات پرشور در سال ۹۴ و ۹۶ هم برگزار شد.
ولی دلواپسان فعال شدند و مجدداً در انتخابات بعدی کشور را با ناترازی سیاسی مواجه کردند و هم‌اکنون که با تمهیدات رهبری انتخاباتی کمتر از ۵۰ درصد مشارکت داشتیم، نتیجه آخرین را نیز برنمی‌تابند و با روش‌های مختلفی از اجرای نظرات مردم در زمینه‌های مختلف مانع ایجاد می‌کنند. باید بدانیم که راه‌حل مشکلات کشور و ناترازی‌ها از طریق مردمسالاری و از بین بردن ناترازی سیاسی خواهد شد.
@mohsenhashemi_ir
توضیحی درباره نقد برخی اصلاح طلبان به خاطرات آیت الله هاشمی رفسنجانی
Читать полностью…
ناگفته های خطر بمباران مراکزاتمی در دولت خاتمی
محسن هاشمی
شرایط کشور در وضعیت حساسی قرار دارد، بخصوص پس از ياداشت اجرایی فشار حداکثری ترامپ و سخنان رهبر معظم انقلاب در رابطه با رد مذاکره با آمریکا، و نامه ترامپ به ايران، نخبگان سیاسی نزدیکي خطر را احساس می‌کنند. در اين شرايط مشغول آماده نمودن خاطرات آيت‌الله هاشمي رفسنجاني سال‌هاي ۸۲ و ۸۳بودم، لذا مناسبت دیدم، با بازبيني تجربه‌ای مشابه میان ایران و غرب در بیست سال قبل، ناگفته‌هایی از آن عملکرد موفق نظام در دور کردن تهدیدات از کشور، را كه بتواند راهگشای عبور از وضعيت کنونی باشد مطرح نمايم.
البته بطور طبیعی خاطرات سال ۱۳۸۲ و ۸۳ آیت الله هاشمی رفسنجانی، سال دیگر منتشر مي‌گردد، اما نظر به خطیر بودن شرایط بریده ای از این خاطرات را در این مقاله ذکر می کنم.
برای آشنایی با شرایط آنزمان توجه به نکات ذیل لازم است:
بوش دوم، پس از حمله ۱۱سپتامبر، افغانستان، ایران و عراق را بعنوان محور شرارت معرفی کرد و به افغانستان وعراق حمله نظامی کرد، وی بارها، با بزرگنمایی فعالیت‌های هسته‌اي ایران، خواستار ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت سازمان ملل وبرخورد با ایران بود و همزمان با اسراییل نیز توافقاتی انجام داده بود که اگر پرونده ایران از طریق دیپلماسی به نتیجه نرسد، اسراییل مانند حمله به تاسیسات هسته ای عراق در سال ۱۹۸۲، به مراکز اتمی ما حمله کند.
در این شرایط مخالفان نظام که جمهوری اسلامی را به دیکتاتوری و استبداد متهم می کردند، انتظار داشتند که با توجه به مخالفت رهبرانقلاب با تعلیق غنی سازی، مسیر دیپلماسی به بن بست برسد و با ارجاع پرونده به شورای امنیت بمباران مراکز هسته ای ایران رخ دهد، اما مردمسالاری نظام جمهوری اسلامی وحاکم بودن عقلانیت، واقعگرایی و هوشمندي در جلسات کارشناسی موجب شد تا رهبرانقلاب به رغم مخالفت شخصی، با درخواست مسئولان مبنی برتعلیق موقت غنی‌سازی موافقت کند و ایران از یک خطر در آن سال دور شود. و اما مطالبي از خاطرات آيت‌الله هاشمي رفسنجاني:
۳ مهر ۸۲
عصر آقای خاتمی آمد. در مورد مسائل هسته‌ای هم نظر شدیم که پیشنهاد سه کشور انگلیس و فرانسه و آلمان را پیگیری کنیم و به ایشان توصيه کردم که در فکر کناره‌گیری نباشد و به کار خود ادامه دهد. گفت: بلر نامه‌ای دوستانه نوشته و شاه اردن پیشنهاد بردن پیام و ميانجيگري با آمریکا را داشت که موافقت نشد و فقط مواضع خودمان را توضیح دادیم که اگر خودش مايل است بگوید.
۹ مهر ۸۲
عصر در دفتر رهبری، جلسه مشورتی بود در مورد مسايل هسته‌ای. ایشان پذیرفتند که با شروطي پروتکل امضا شود و عملاً هم اجرا شود ولی با تعطيلي فعالیت‌های غنی‌سازی که خواست آژانس و اروپا و آمریکا و روسيه است، مخالفت کردند. آقایان روحانی و خرازی و خاتمی خواستار تعطيل موقت شدند. به روحانی پیشنهاد شد که سفری به اروپا برود برای مذاکرات. ولي نظرم اين است که از آنجا کسی بیاید و در ایران مذاکره شود.
۲۰ مهر ۸۲
سر شب دکتر روحانی آمد. گفت: البرادعی هم اخیراً تهدید ضمنی کرده و اروپايی‌ها هم هنوز حاضر نشده‌اند، کسی را برای مذاكره بفرستند و چین و روسیه هم می‌گویند: قطعنامه را کاملاً اجرا کنید وگرنه خطر رفتن به شورای امنيت است که صلاح نیست. و هيأت دولت هم ترسيده، فشار را روی آقای خاتمی زياد کرده که بپذیریم و مجلسيان هم نامه‌ای با بيش از چند امضاء تهیه کرده‌اند كه از آقاي خاتمي خواسته‌اند بپذيريم و رهبري هم جلوتر آمده‌اند و پذيرفته‌اند که موقتاً غني سازي را متوقف كنيم.
۲۹ مهر ۸۲
سفر سه وزیر خارجه انگلیس و آلمان و فرانسه به ایران برای مسائل هسته‌ای و مذاکرات آنها و بیانیه پایانی مذاکرات، بيشترين انعکاس داخلي و جهانی را دارد و همه اخبار را تحت‌الشعاع گرفته. ایران در مقابل پذیرش آنها برای تأييد برخورداري از فوائد صلح آميز فن‌آوري هسته‌اي پذيرفته كه پروتكل الحاقي را امضاء كند و برنامه‌های خود را شفاف کند و غنی‌سازی را موقتاً متوقف کنند.
۳ آبان ۸۲
ظهر، هیأت رئیسه خبرگان در دفترم جلسه داشت. آنها هم از نحوه تصمیم‌گیری در مورد پروتکل و توقف غنی‌سازی ناراحت بودند و معتقدند ابهت نظام شکسته شده به خصوص که برخلاف اظهارات رهبری در ماه‌های اخیر است و تعجب داشتند که: چگونه رهبری از حرف‌های خود برگشته‌اند.گفتم: از همه جوانب به ایشان فشار می‌آيد. می‌گفتند: مسلماً به شورای امینت می‌برند و تحریم علیه ایران تصویب می‌کنند.
۵ آبان ۸۲
آقازاده آمد. گفت: آقای خاتمی مسئولیت امور سیاسی و فنی هسته‌ای را به آقای روحانی داده و عملاً در مذاکرات، سازمان نقشی نداشته و به رهبری نامه‌ای نوشته و با تعویق گازرسانی و تزریق و توقف کارها مخالفت کرده و رهبری جواب دادهاند: فقط با تأخير تزريق گاز اورانيوم موافقت کرده‌اند و به ایشان گفته که هیچ چیز دیگر را متوقف نکنند، ولی آقای روحانی بیش از این می‌خواهد.
⬇️
🟨تناقض‌هزينه دلاری با حقوق ريالی!
✍️محسن هاشمی رفسنجانی:
🟨رهبر انقلاب در سخنان خود حذف دلار را تا حد ممكن از مبادلات ضروري دانسته و يا وابستگي به دلار را مشكل اصلي كشور معرفي كردند.
گفتند: « چرا به دلار حاكميت مي‌دهيد و چرا رقيب ريال را تقويت مي‌كنيد؟» و دلارزدائي از اقتصاد را مهمترين الويت ۱۴۰۳ دانستند و اعتراض كردند كه چرا فلان شركت بزرگ كه متعلق به دولت است و مواد اوليه هم داخلي است، قيمت محصول خود را با دلار تلگرامي عرضه مي‌كند.
🟨با اين مقدمه خبر قرارداد ۱۷ميليارد دلاري براي تزريق گاز به مخازن نفت و گاز و حذف فلرها توجهم را جلب كرد.
به نظر به جاي دلار زدائي در حال دلار زائي هستيم. اينكه واقعاَ چرا با اين همه تذكرم در سيماي جمهوري اسلامي و با حضور مقامات ارشد از جمله رئيس جمهور و وزير نفت، مقامات نفتي با چهار شركت داخلي از جمله قرارگاه سازندگي خاتم‌الانبياء وابسته به سپاه پاسداران انقلاب اسلامي قرارداد را يا افتخار به دلار امضاء و مطرح مي‌كند و در همان بخش خبري با اشاره به صحبت رهبري و رئيس جمهور از لزوم توجه به معيشت مردم مي‌گويند.
اينكه اين شركت‌ها حاضر به قرارداد با ريال نيستند چه علتي دارد؟ آيا تمام فعاليت‌ها آنها ارزي است و هيچ اثري از خودكفائي داخلي ندارد و اگر دارد كه در اين مورد هم ادعا زياد و از توان داخلي در امر نفت و گاز و سكوهاي نفتي و تجهيزات بارها گفته، نوشته شده است چرا حداقل بخشي از قرارداد ريالي نيست. مگر قرار نيست كه هم ريال تقويت شود و هم صنعت داخل فعال و خودكفايي ميسر گردد. يا چرا به جاي كلمه ارزي از كلمه دلار استفاده مي‌شود.
🟨پس مي‌توان نتيجه گرفت كه دست‌اندركاران حذف دلار خود مي‌دانند كه نمي‌توانند حداقل در طول اجراي اين قراردادها به ريال اطمينان كنند و لذا براي از بين بردن ريسك‌هاي خود در امر اجراي قرارداد و سود مربوطه به قرارداد دلاري رو آورده‌اند. يا اينكه اجزاي قرارداد تماماَ ارزي است كه لاف خودكفائي چه مي‌شود؟ ضناَ براساس شرايط عمومي پيمان امكان استفاده از تعديل مبتني بر تورم هم وجود دارد.
🟨از اين نكته كه بگذريم، حال اگر مشكل اصلي كشور و هدف دشمنان تضعيف معيشت مردم عنوان مي‌شود چرا با مردم و حقوق بگيران و بازنشستگان چنين برخوردي نمي‌شود و با آنها قرارداد دلاري يا حداقل معادل دلاري امضاء نمي‌گردد. چرا كه همان مشكل كه قرارداد پيش گفته را ارزي كرده براي آنها هم صادق است.
🟨شايان ذكر است فرضاَ مدير يا كارگر يا كارمندي در سال ۸۶ كه دلار حدود ۹۰۰ تومان بوده است، حدود ۶ ميليون تومان يا ۲ ميليون تومان يا ۴ ميليون تومان حقوق مي‌گرفته و با برابري دلار حقوق آنها حدود شش هزار دلار يا دوهزار دلار يا چهار هزار دلار بوده است، ولي حال در سال ۱۴۰۳ كه احياناَ همان مدير ۵۰ ميليون تومان و همان كارگر ۱۳ ميليون تومان و همان كارمند ۲۵ ميليون تومان دريافت مي‌كند در اصل معادل ۵۰۰دلار، يا ۱۵۰يا ۳۰۰ دلار دريافتي دارد.
لذا آنچه را براي خود در وزارتخانه‌ها و شركت‌هاي طرف قرارداد نمي‌پسنديم چرا براي اكثريت جامعه مي‌پسنديم. سعي مي‌شود در مقالات پي‌درپي تناقض‌ها در گفتار و عمل را مطرح تا امكان اصلاح رفتار و عمل مسئولان كشور فراهم شود
منبع: سازندگی
@mohsenhashemi_ir
🖌 با ترامپ چه باید کرد؟
محسن هاشمی
کشور برای عبور از تحریمهای چهارگانه و خطر سیاست تهدید حداکثری در دوره ترامپ، نیازمند راهبردی واقع‌بینانه و عمل‌گرایانه با نگاه به آرمان‌ها است که با حفظ مصالح و حقوق اساسی ایران، مشکلات شدید اقتصادی و معیشتی مردم را کاهش داده و فرایند توسعه ایران را پیگیری کند. تحریمهای موجود به چهار حوزه بازمی‌گردد:
نخست، تحریمهای هسته‌ای: این تحریم‌ها که با برجام تعلیق شد، به صورت یک‌جانبه در دوران نخست ریاست‌جمهوری ترامپ از طرف آمریکا بازگشت و در صورت اجرای مکانیسم ماشه، برای همه کشورها الزامی خواهد بود.
ریشه اصلی این تحریم‌ها، سطح بالای غنی‌سازی اورانیوم در ایران است که از سه درصد درج‌شده در برجام، ابتدا به ۲۰ و سپس به ۶۰ درصد رسید. برخی از چهره‌ها نیز در کشور از خروج از ان‌پی‌تی و تغییر دکترین اتمی کشور سخن می‌گویند.
فارغ از آنکه آیا اساسا و از نظر فنی و تجهیزاتی، کشور مورد تحریم و مراقبت شدیدی مانند ایران، امکان تولید بمب اتم در کوتاه‌مدت یعنی تا چند ماه را دارد یا نه؟
این پرسش مطرح است که آیا پرداخت چنین هزینه سنگینی در بروز مشکلات اقتصادی و مختل‌شدن توسعه کشور به مصلحت انقلاب است؟
هنگامی که ما بنا به فتوای رهبر انقلاب اراده‌ای برای حرکت به سوی ساخت بمب اتم نداریم، چرا با نپذیرفتن پروتکل الحاقی و همکاری‌های داوطلبانه با آژانس فرصت ایران‌هراسی را به دشمنان و رقبای‌مان می‌دهیم. نیاز اورانیوم برای بعضی از فعالیت‌ها که۲۰ درصد را می‌طلبد یا برای زیردریایی با سوخت اتمی هم می‌تواند در مذاکرات با آژانس در حد لازم و زیر نظر آژانس تأمین شود.
- دوم، تحریمهای تروریستی: از دهه ۶۰، دولت آمریکا به بهانه ارتباطات و حمایت از گروه‌های مقاومت لبنانی و فلسطینی، تحریم‌هایی علیه ایران وضع کرد که به‌تدریج این تحریم‌ها با فعالیت نیروی قدس و تقویت گروه‌های مقاومت تشدید شد و در‌حال‌حاضر به اوج رسیده است، اما در جریان حوادث اخیر، بخشی از نیروهای مقاومت مرتبط با ایران آسیب دیدند و بخشی نیز در حال تغییر استراتژی هستند.
وقایع پس از هفتم اکتبر، آتش‌بس لبنان، تغییر رژیم در سوریه و آتش‌بس غزه برخی از این گروه‌ها را نیز به تجدید نظر در مسیر خود سوق داده؛ بنابراین مناسب است ایران نیز با بررسی هزینه و نتیجه، موضوع را مورد بررسی و تأمل جدی قرار دهد. تا بتواند با حل مشکلات اقتصادی کشور دوباره در شرایط سیاست‌ورزی جدی برای محور مقاومت قرار گیرد. و ایران را نیز بسازد.
- سوم، تحریمهای موشکی: انجام عملیات وعده صادق یک و دو، موجب شده تا نگاه‌ها به ایران به دلیل دارا بودن موشک‌های بالستیک با برد بیش از ۱۵۰۰ کیلومتر بیشتر جلب شود. در این شرایط نیز به نظر می‌رسد دکترین موشکی و دفاعی کشور باید مورد بررسی و ارزیابی مجدد قرار گیرد؛ به‌ویژه آنکه برخی چهره‌ها از ضرورت ارتقای برد موشک‌های بالستیک ایران از حیطه دو هزار کیلومتر به چند هزار کیلومتر و بین‌قاره‌ای سخن می‌گویند، طبیعی است که فلسفه صنایع دفاعی و موشکی کشور جلوگیری از حمله و تجاوز دیگر کشورها به ایران است، نه تحریک و فراهم‌کردن فرصت برای ایران‌هراسی.
- چهارم، تحریمهای حقوق‌بشری: این تحریم‌ها که عمدتا پس از حوادث سال ۱۳۸۸ آغاز و در سالهای اخیر تشدید شده است، با ایجاد فضای آرامش در کشور، قابل خنثی‌سازی است. دولت جدید با شعار وفاق و کاهش تنش‌های داخلی و حل محدودیت‌هایی نظیر فیلترینگ به موفقیت‌هایی در اعتمادسازی با مردم رسید و نظام نیز نیازمند افزایش سرمایه اجتماعی، اعتماد عمومی و بازآفرینی اعتبار رسانه‌های داخلی است
بنابراین می‌توان با ایجاد اجماع در میان تصمیم‌سازان کشور، فضایی فراهم کرد که انتخابات آینده، با رونق و مشارکت حداکثری همراه شود، زندانیان سیاسی با رأفت و سعه صدر نظام آزاد شوند، فضای خودسانسوری و کاهش مخاطب و مرجعیت رسانه‌های داخلی تغییر کند و در یک کلام، وحدت و همراهی جایگزین فضای دوقطبی شود.
اگر این اتفاقات رخ دهد، طبیعتا زمینه‌ای برای تداوم تحریمهای حقوق‌بشری نظام وجود نخواهد داشت.
در مجموع می‌توان گفت هر تلاشی در راستای کاهش سرمایه اجتماعی نظام و افزایش فشارها بر ایران، بازی در زمین دشمنان کشور است و هر قدمی در راستای اصلاح امور، افزایش کارآمدی و رفع تحریم‌ها و موانع، خدمت به انقلاب است
بنابراین می‌توان برنامه‌ای منسجم، واقع‌گرایانه و عمل‌گرایانه برای حفظ و تقویت انقلاب در دوران پیش‌رو ارائه داد، به شرط آنکه دچار افراط و تفریط نشویم.
منبع: شرق
@mohsenhashemi_ir
درک عمیق‌تر از مفهوم صلح، در گرو عبور از تعاریف قراردادی و تقلیدی است. ما به «صلح ایرانی» نیاز داریم؛ ترك مخاصمه‌اي که از دل تجربه تاریخی، سنت‌های عرفانی، آموزه‌های دینی و فرهنگ بومی‌مان برآمده باشد.
در آیین مهر، در آموزه‌های شیعی، در غزل حافظ و موعظه سعدی، همواره نشانه‌هایی از مدارا، گفت‌وگو و همزیستی مسالمت‌آمیز با «دیگری» وجود داشته است.
ترك مخاصمه انتخابی سخت و پرهزینه است؛ اما بارها تجربه و ديده شده است كه آینده از آنِ کسانی‌ست که این هزینه را با آگاهی، جسارت و عزت می‌پردازند.
امروز هم با همان شجاعت، بپذیریم که برای ساختن ایران قدرتمند، باید تنش‌ها را با صبر و متانت و هوشياري مدیریت کرد و فرصت‌ها را از كف نداد.
@mohsenhashemi_ir
🎥خودمان را به فناوری های روز نزدیک کنیم
محسن هاشمی عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران در استودیو اتاق خبر ایرنا:
🔹اولین نگاهی که می شود به این جنگ کرد بحث ملت‌ها و آرمانگرایی و واقعگرایی است. باید این گونه گفت که هر وقت آرمانگرایی با واقع گرایی با هم به صورت منطقی پیش می روند ما نباید شاهد این گونه مشکلات حوادث ناگهانی باشیم. ولی وقتی یکی از این دوتا از هم پیشی می‌گیرند مخصوصاً وقتی آرمانگرایی از واقع گرایی و عقل گرایی پیشی می‌گیرد می‌تواند نتیجه آن چنین مشکلاتی برای کشور باشد.
🔹امیدوارم که این دوبال که زمانی همیشه مطرح بود چون اسم آیت الله هاشمی رفسنجانی را به میان آوردید ایشان به عنوان یکی از استوانه‌های انقلاب که گفته می‌شد همیشه آرمانگرایی را با واقعگرایی هماهنگ پیش می‌برد و اگر بودند شاید شاهد چنین حوادثی پیش نمی آمد.
🔹توازن آرمان گرایی و واقع گرایی خود را در این جنگ نشان داد که علیرغم حرکت بسیار مثبت و استقامتی که نیروهای نظامی ما داشتند در این جنگ ۱۲ روزه و خود همین عکس العمل آنها یک آرامشی به مردم داد ولی خب یه چیز خیلی واضحی روشن شد که این شکاف فناورانه بین ما و دشمن بود و خوب اولین کاری که به نظر میاد برای ورود به همان مسائل اقتصادی باید صورت گیرد این است که باید خود مان را نزدیک کنیم به فناوری های روز که نکته خیلی مهمی است. که البته خوب یکی از دلایل این شکاف می‌تواند خود همون تحریم‌ها باشد. این می تواند یکی از دلایل اینکه این شکاف جدی پیش اومده باشد.
🔹امری که واضح دیده شد بحث همین فناوری در مسائل کشوری، اقتصادی و علی الخصوص در مسئله نظامی است که این بحث باید مورد تحلیل واقع شده و ببینیم کجاها عقب مونده‌ایم چون ما دشمن رو همیشه دور دیده بودیم لذا فرضمون بود که مثلاً این هزاران کیلومتر دورتر از ما قرار دارد ولی بعداً مشخص شد با نفوذ و اتفاقاتی که در کشور افتاده این دشمن به یک صورتی در داخل در خانه هم لانه کرده است.
🔹ما فعالیت عمیقی در منطقه و در دوردست‌ها را آغاز کردیم و خانه را یه مقداری فراموش کردیم و عقلانیت سیاسی و دیپلماسی این را باید برای ما به مقدارزیادی باز کنده و جبران کندتا از این منظر هم مشکلی برامون پیش نیاد. همون طوری که آیت‌الله هاشمی رفسنجانی در انتهای جنگ عمل کردن و یه صلح پایداری رو برای کشور آوردن یعنی اول یک ترک مخاصمه رو به اجرا گذاشتند و بعدهم در عرض یکی دو سال اینو تبدیل کردن به سمت صلح پایدار با عراق و همین آغاز شد که کشور به سمت سازندگی حرکت کند.
🔹خب ما هنوز در مرحله مرحله حتی قبل از ترک مخاصمه هستیم یعنی به نظر میاد اگر با این صحبت‌هایی که شما می‌کنید و نگران اقتصاد کشور هستید اولین حرکتی که باید بشه تصمیم گیری سیاسی در کشور اگر بخوان آیت الله هاشمی رفسنجانی رو الگو قرار بدن باید این رو مد نظر بگیرند که ایشون به جای محافظه‌کاری و فکر خود بودن و آبروی خود بودند اصولاً به فکر کشور و مردم بوده یا نمونه بارزش همون مسئله قطعنامه ۵۸ که ایشون حتی به امام فرمودند که شما من این کارو انجام میدن شما الان محاکمه کنید و اعدام کنید که چرا چنین تصمیمی گرفتی ولی تصمیم باید گرفته شود.
tv.irna.ir
@IRNA_1313
🎥نقش رسانه در اطلاع رسانی موضوعات اقتصاد و ناترازی‌ها و مشکلات کشور مهم است
محسن هاشمی عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران در استودیو اتاق خبر ایرنا:
🔹در موضوع اقتصاد و ناترازی ها و مشکلات کشور، اصولا اطلاع دقیق از وضعیت موجود و آگاهی رساندن به مردم بسیار مهم است، در نتیجه نقش رسانه می تواند مهم باشد، به شرط اینکه مرجعیت رسانه بازبینی شود.
🔹در همین جنگ احساس شد که ما متاسفانه در پدافند ملی که رسانه نیز جزو آن است به صورتی عمل کردیم که مردم گاهی برای دریافت اخبار صحیح به غیر از رسانه ملی خودمان مراجعه می کردند ، در نتیجه اولین کاری که باید انجام شود، قبل از ورود به موضوع ناترازی ها، ورود به مرجعیت رسانه است و داشتن رسانه ای که شفاف بوده و محدودیت نداشته باشد و بتواند اعتماد مردم را جلب کند از مهمترین اقدامات است.
🔹البته امروز در شرایطی نیستیم که بتوانیم درباره پساجنگ زیاد حرف بزنیم و باید ابتدا به سمت آرامش بیشتری پیش رویم تا بتوانیم درباره موضوعات اقتصادی حرف های جدی تری زد.
🔹سال هاست که مجلس، دولت و حاکمیت درباره قیمت سوخت دچار مشکل هستند، چون فکر می کنند اگر درباره آن تصمیمات عاقلانه ای گرفته شود، می تواند برای آنها مشکلاتی ایجاد کند، به همین دلیل نگرانی از تصمیم مردم یا مسایل دیگر دارند، به همین دلیل به اجرای آن نمی پردازند.
🔹این موضوع باعث شده که ناترازی در بعد انرژی پیدا کرده ایم و همین ناترازی ما را به ناترازی در مسایل دیگر مانند بودجه، قاچاق، حجاب و مسایل اقتصادی کشور کشانده است.
🔹درباره مسایل اقتصادی نیز مشخص است که اگر در کشور به یک جایی برسد (همانگونه که رییس جمهوری موضوع وفاق را مطرح کردند) و بتوانند موضوع وفاق میان سیاسیون و دست اندرکاران آشتی برقرار کنند، دیگر نباید برای اجرای ان دچار تردید شده و تا فرصت است باید آنرا اجرایی کنند.
tv.irna.ir
@IRNA_1313
اذن مذاکره برای
اورانیوم یا حل مشکلات مردم؟
محسن هاشمی
حال که ایران به هر دلیل و شاید برای اتمام حجت با طرفداران مذاکره تصمیم گرفته از برخی مطالبات خود در طول ۴۵ سال عبور کرده و فعلا وارد مذاکرات غیرمستقیم با آمریکا شده و احیانا در صورت پیشرفت مناسب مذاکرات می‌تواند حداقل در بخش فنی منجر به مذاکرات مستقیم شود و در نهایت به مذاکرات مستقیم در سطح بالاتر برسد
حال که تصمیم گرفته شد تا بندهای خانما‌ن‌سوز تحریم‌ها از پای ایران باز شود تا امکان حل ناترازی‌ها و معیشت و رفاه مردم در قله فراهم شود، مناسب است
به این حرکت مهم و جدید ساده‌انگارانه و با دفع‌الوقت و با حل بخش کوچکی از محدودیت‌ها که همانا غنی‌سازی ۳ درصد و رفع تحریمهای هسته‌ای است، نگاه نشود
باید نگاه عمیق‌تری به آن شود تا ان‌شاءالله باعث تحول جدی در زندگی مردم و حکمرانی دولتمردان و مسئولیت‌پذیری مسئولان و مدیران شود، نه اینکه مشکل برای اداره حداقلی حل شود.
می‌دانیم که تحریم‌ها علیه ایران شامل تحریمهای اقتصادی، تجاری، علمی و نظامی از سوی آمریکا و متحدان اروپایی و شورای امنیت سازمان ملل، با ماجرای گروگان‌گیری در سفارت آمریکا در ۱۳ آبان ۱۳۵۸ و بعد به بهانه حمایت ایران از جنبش‌های منطقه از جمله حزب‌الله، انصارالله، حشدالشعبی، برنامه هسته‌ای، حقوق‌بشری، حقوق اقلیت‌ها، موشکی، مشکل FATF و عملیات های خارج از کشور، قتل‌های زنجیره‌ای وضع شده است.
با این تحریم‌ها ارتباطات تجاری و اقتصادی مختل شده و درآمدهای خارجی کاهش یافته و روشی جدید از فعالیت‌های اقتصادی و تجاری به بهانه تحریم‌ها بر ایران حاکم شده که با نام کاسبان تحریم از آن یاد می‌شود و ضررهای قابل لمس و پنهانی را به کشور تحمیل کرده و در صورت اجازه تهیه گزارش جامع و دقیق می‌تواند به صدها میلیارد دلار مستقیم و غیرمستقیم و عدم نفع بالغ شود.
از مشکلات تولید و فروش نفت و مشتقات تا به تاراج رفتن ذخایر مشترک و عدم امکان صادرات بدون سربار ایجادشده برای انتقال پول و تجارت به دلیل استفاده از روش تهاتر و استفاده‌نکردن از اقتصاد بازار و رکود توسعه زیربنایی که موجب ناترازی‌ها و کمبود درآمد دولت شده که منجر به چاپ پول و استقراض و در نتیجه تورم کمرشکن تا مرز ۴۰ درصد سالانه و ممتد هم شد.
مجموع موارد مطرح‌شده باید به میز بحث فرهیختگان، کارشناسان، سیاست‌مردان، حاکمان و تصمیم‌گیران براساس واقعیت آمده و برای رفع تمامی آنها اقدام لازم انجام شود. نه اینکه به دریافت اجازه غنی‌سازی در حد NPT و پروتکل الحاقی و رفع تحریمهای مربوطه قانع شد و در نتیجه مشکلی از مردم حل نشود.
حال که مذاکرات داغ شده و قرار است در سال ۲۰۲۵ به نتیجه برسد، ابتدا باید از بانک مرکزی و دارایی‌های ایران در خارج از کشور شروع کرد و به بحث کارشناسی گذاشت که واقعا حجم منابع بلوکه‌شده ایران در خارج چه مبلغی است. آیا آمار دقیقی در اختیار است و اگر هست، چه عدی است و چگونه آزاد می‌شود.
با جست‌وجو در اسناد و مطبوعات و اینترنت این عدد از ۲۰ میلیارد تا ۲۰۰ میلیارد گفته می‌شود، واقعا چه عددی است؟ و چه کسی می‌داند و لیست آن چیست؟!
از دارایی‌ها در آمریکا، اروپا، انگلیس، عراق، کره، چین و قطر، چه بخشی از اموال بانک مرکزی است، چه بخشی مربوط به بانک‌های عامل، چه بخشی مربوط به دولت، چه بخشی مربوط به مردم و تجار، سرمایه‌گذاران، چه بخشی از درآمد نفت و اوراق قرضه و چه بخشی از ذخایر و چه بخشی کالاهای نظامی و غیرنظامی است
به نظر در تعداد زیادی از کشورها درآمد دلاری نتوانسته است منتقل شود و فعلا بلوکه است. وجوه متعلق به نمایندگی‌ها و شرکت‌های دولتی، به دلار، یا یورو و... در چه وضعیتی است.
اگر مذاکرات خوب پیش برود و بعد از آن روابط با آمریکا برقرار شود، طبیعی است که امکان ایجاد پروژه‌های زیربنایی با استفاده از فاینانس‌های درازمدت یا از منابع مالی ناشی از سرمایهگذاری در بخش نفت و گاز، توسط سرمایه‌گذاران، پیمانکاران داخلی و خارجی، فراهم می‌شود. امکان تبادل کالا، خدمات، تکنولوژی و ارز سرمایه بین کشورها آسان‌تر می‌شود و سرمایه‌های ایرانی‌های خارج از کشور و نیروهای ایرانی خارج از کشور به کشور سرازیر شده و در طول ۲۰ سال آینده این سرمایهگذاری می‌تواند به سالانه ۵۰ میلیارد دلار رسیده و به هزار میلیارد دلار بالغ شود.
آنچه مهم می‌شود، چالاکی و انسجام دولت در بخش خصوصی برای جذب این تحول است.
بنابراین لازم است نسبت به حرکات افراطیون در دو طرف و کاسبان تحریم که نفع خود را در این وضعیت نمی‌بینند، با حساسیت بیشتری نگاه شود.
منبع: شرق
@mohsenhashemi_ir
🔵از ۱۰ لغایت ۱۴خرداد ماه بیش از ۳۰۰۰ نفر از قشرهای مختلف ، باحضور در جماران ضمن تجدید میثاق با آرمان‌های بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران ، ازخانه موزه آیت الله هاشمی رفسنجانی نیز بازدید و با قرائت صلوات و فاتحه، یاد وخاطره ایشان را گرامی داشتند.
✍برخی از بازدید کنندگان در پایان بازدید خود، با ثبت نظراتشان در دفتریاد بود خانه موزه نوشتند:
💠به اتفاق خانواده، توفیق حضور در حسینیه جماران وبازدید ازخانه موزه آیت الله هاشمی را یافتیم. با دیدن زندگینامه و منزل مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی، خاطرات انقلاب برایمان زنده شد، روحشان شاد.
💠موزه بسیار عالی بود اولین بار بود که این تعداد بازدید کننده در موزه دیدم که بیانگر قدردانی ملت ایران از زحمات آیت الله هاشمی رفسنجانی است . خدا روحشان را شاد گرداند .
💠به اتفاق خانواده از این مکان بسیار ارزشمند دیدار انجام گرفت، یاد و خاطرات انقلاب و عملکرد خوب آیت الله هاشمی رفسنجانی، برایمان زنده شد روحش شاد و یادش گرامی و راهش پر رهرو باد .
💠تا هاشمی زنده است نهضت زنده است.
💠موزه بسیار عالی با طراحی بسیار جذاب و پر انرژی می‌باشد. خدا ایشان را رحمت کند.
محسن هاشمی در گفتگو با فراز:
مسئولان شعار حمایت از حمل و نقل عمومی می دهند، اما در عمل کاری نمی کنند، خودشان سوار مترو نمی شوند و مشکلاتش را نمی فهمند، در سال یک میلیون خودرو به بازار می آید اما ده واگن مترو هم نمی آورند
https://www.faraz.ir/fa/news/94749/
⬆️
دانشگاه آزاد بی نام هاشمی رفسنجانی
بخش دوم
فراموشی نام هاشمی‌رفسنجانی چه عمدی و از سر ملاحظات سیاسی و پرهیز از هر اصطکاک و سخن قابل تفسیر و چه سهوی از رئیس‌جمهوری چون مسعود پزشکیان پذیرفتنی نیست به چند دلیل:
نخست به خاطر وجه اخلاقی. چراکه بیم آن می‌رود دیگران نیز نقش موسسین را یادآور نشوند و تاریخ‌زدایی مرسوم شود. همان کاری که با نقش طالقانی و شریعتی و بازرگان شده و این حساسیت باید در همۀ امور لحاظ شود و منحصر به هاشمی‌رفسنجانی نیست. اساساً یکی از نشانه‌های بارز جوامع توسعه‌یافته همین است که تاریخ‌زدایی نمی‌کنند و حق هرکه را به‌لحاظ تاریخی ادا می‌کنند.
کما این که در انگلستان مجسمۀ کرامول را برنداشتند یا در روسیه بعد از فروپاشی اتحاد شوروی جنازۀ مومیایی‌شدۀ لنین را تنها از وسط میدان سرخ مسکو به کنار منتقل کردند و همچنان از جاذبه‌های این شهر است. در کشورهای توسعه‌نیافته یا در حال توسعه اما اصرار عجیبی برای تغییر یا تحریف تاریخ وجود دارد و اینکه خود را آغازگر معرفی کنند و انگار که پیشینیان گام از گام برنداشته‌اند!
در رژیم پهلوی به خاطر آن که رضاشاه بنیانگذار ایران نوین معرفی شود هر اقدام عمرانی قبل از او که از زمان ولیعهدی عباس‌میرزا شروع شده بود و در دوران ناصرالدین شاه و مظفرالدین‌شاه گسترش یافت انکار می‌شد در حالی که اگر رضاشاه بنیانگذار ارتش بود و قبل او قشونی در کار نبود، چگونه خود در زمان قاجار افسر قزاق بود و اگر قبل از دانشگاه تهران دانشگاهی نبود دارالفنون به معنی پلی‌تکنیک چه بود؟
دلیل دوم این است که تصور می‌شود آقای پزشکیان هنوز در حال‌و‌هوای چپ سنتی دهۀ 70 به سر می‌برد که میانه‌ای با هاشمی نداشتند و انگار به این خاطر علاقه و میلی به ذکر نام مرحوم هاشمی ندارد. با قاطعیت نمی‌توان این انگاره را مطرح کرد ولی به هر حال از این غفلت چنین تفسیری برمی‌خیزد.
وجه سوم این است که با این اشاره نکردن تصور می‌شود رئیس‌جمهوری به عمد از مباحث حساس سیاسی فاصله می‌گیرد و می‌خواهد مواردی را مطرح کند که بر سر آن بحث سیاسی در نگیرد ولی اگر این نکته هم باشد باز می‌توانست توجیه کند جنبۀ تاریخی را بازگفته است و قصد گشودن اختلافات کهنه را ندارد.
داستان البته منحصر به شخص رئیس فقید هیئت امنای دانشگاه آزاد نیست و در تصاویر رئیس پیشین این دانشگاه خصوصا رئیس طولانی‌مدت آن – عبدالله جاسبی و جانشین او حمید میرزاده- هم دیده نمی‌شود یا اگر هستند در کانون توجه نیستند.
این اشارات البته به معنی آن نیست که دانشگاه آزاد مِلک هاشمی و جاسبی بوده است یا نسبت اینان با این نهاد مانند نسبت کسانی چون مهدوی‌کنی با دانشگاه امام صادق یا موسوی اردبیلی با دانشگاه مفید یا حتی هاشمی شاهرودی با دانشگاه عدالت است اما آنچه آن را از دیگران متمایز کرد همین حمایت‌های حکومتی به انحای مختلف بوده و قابل چشم پوشی نیست.
همچنین به معنی آن نیست که نطق آقای رئیس‌جمهور نکات مثبت نداشته است بلکه از این حیث جای تعجب است که چگونه اشعار محمد اقبال لاهوری را به یاد دارد و از بر می‌خواند ولی از یاد پایه‌گذار دانشگاه آزاد فرومی‌کاهد؟
آقای پزشکیان به جز آموزه‌های نهج‌البلاغه و اشعار شهریار به این ابیات اقبال هم بسیار علاقه دارد و انصافاً نغز و پرمغز است:
مانند صبا خیز و وزیدن، دگر آموز
دامان گل و لاله کشیدن، دگر آموز
اندر دلک غنچه، خزیدن دگر آموز
موئینه به بر کردی و بی‌ذوق تپیدی
آنگونه تپیدی که به جایی نرسیدی
در انجمن شوق تپیدن، دگر آموز
کافر دل آواره دگر باره به او بند
بر خویش گشا دیده و از غیر فروبند
دیدن، دگر آموز و ندیدن دگر آموز...
درست است که اقبال، ما را به دیدنی دیگر و ندیدنی دیگر فرامی‌خواند اما آن دیدن دگر که باید بیاموزیم دنیای تازه و نسل جدید با مطالبات و آگاهی‌های دیگر است و آن ندیدن اختلافات قدیمی و شعارها و ادعاهای بی‌حاصل نه آن که تاریخ را نبینیم و ندانیم که اتفاقاً بخش قابل توجهی از گرفتاری‌های ما اصرار بر اختراع دوباره چرخ و ندیدن دیروز و ریشه‌هاست...
منبع: هم میهن
@mohsenhashemi_ir
غرفه دفتر نشر معارف انقلاب
متولی نشر آثار آیت الله هاشمی رفسنجانی
نمایشگاه کتاب
سالن شبستان، ردیف ۲۹ ، غرفه ۲
@mohsenhashemi_ir
از توهین صداوسیما به مقدسات اهل سنت تا عزل امام جمعه مدینه بخاطر توهین به مقدسات شیعه
محسن هاشمی
به بهانه توهین جدید در صداوسیما به خلفا و مقامات عربستان در دو برنامه متفاوت با وجود سفر موفق اخیر وزیر دفاع عربستان به دعوت رئیس ستاد مشترک سردار باقری و اقدام به‌موقع دست‌اندرکاران برای تقبیح آن، بی‌مناسبت نیست که اعتراض تاریخی آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی به صحبت‌های حذیفی، امام مسجدالنبی نسبت به شیعه و امامان و امام خمینی و عکس‌العمل امیر عبدالله، ولیعهد وقت عربستان یادآوری شود.
برای کارشناسان روابط ایران و عربستان و وهابی‌شناسان این واقعه مورد توجه بوده و فراموش نمی‌شود
ایشان در سفری به عربستان با دعوت امیر عبدالله، در نمازجمعه مسجدالنبی مدینه شرکت کرده و وقتی امام جمعه مشهور مدینه، شیخ حذیفی، به مقدسات شیعه و شیعیان توهین نمود، نمازجمعه را با همراهان ترک کرد.
این اعتراض به‌موقع به گوش امیر عبدالله رسید و او شیخ حذیفی را به سرعت تنبیه کرد به صورتی که ضمن برکناری چندساله از منصب امام مسجدالنبی که 50 سال آن را یدک می‌کشید، حتی نوارهای قرائت قرآن او را که به وفور در مدینه و‌مکه به فروش می‌رفت، جمع می‌کنند. این تنبیه در افکار عمومی عربستان مشهور می شود و سبب آن را دلجویی امیر از رفسنجانی می‌دانستند.
ایشان در خاطرات 8 اسفند 76 خود بخش نمازجمعه را چنین می‌نویسد:
به مدینه برگشتیم. برای شرکت در نمازجمعه رفتیم. توسط آقای حذیفی اقامه می‌شد. خطبه اول را مفصل خواند. بحث‌ها سیاسی بود. از قدرت‌های بزرگ، اسرائیل و ترکیه و حضور نیروهای خارجی و عراق و سلسله اجانب به‌شدت انتقاد کرد.
ولی از شیعه هم به خاطر اهانت شیعه به صحابه و خلفا و عایشه و اعتقاد به مهدی موعود و ولایت فقیه و نیابت امام خمینی از امام زمان به‌شدت انتقاد کرد.
من و همراهان به عنوان اعتراض از صفوف جماعت بیرون رفتیم. در اتاق کناری، نمازمان را جداگانه به جماعت خواندیم.
به همراهان‌مان از سعودی‌ها و رئیس حرم شریف که همراه ما بودند، گفتیم که این اظهارات تفرقه‌انگیز بین مسلمین دلیل عدم صلاحیت این فرد برای امامت جمعه است. آنها حرف ما را تأیید کردند.
رئیس حرم عذرخواهی کرد و گفت این امام جمعه فرد بی‌اطلاعی است. ساعتی بعد آقای دکتر نفیسه، وزیر همراه، تلفنی گفت که مأموران به دستور مرکز مشغول رسیدگی به اظهارات او هستند و برخورد شدیدی خواهد شد و عذرخواهی کردند.
عصر امیر عبدالله هم تلفنی از ریاض با من صحبت کرد و شدیدا اظهار تأسف کرد و گفت «انی اسف، کثیر، کثیر، کثیر» و گفت این شخص تنبیه می‌شود.
چمدان را بستم و عصر به زیارت بقیع رفتیم. این بار بدون معطلی همه زنان را هم راه دادند. همگی بر سر قبور ائمه روی خاک نشستیم، زیارت امین‌الله توسط آقای افشار خوانده شد. پلیس هم همراهمان بود. بعد از آن اعتراض این برخورد خوب سعودی‌ها شاید برای دلجویی بود و یا دهن‌کجی به تندروهای وهابی.
منبع: شرق
@mohsenhashemi_ir
محسن هاشمی در گفتگو با اعتماد:
کنترل افراطیون داخلی نشانه عزم نظام برای توافق با امریکاست
بخش اول :
اعتماد: ارزیابی شما از فضای عمومی حاکم بر مذاکرات چیست؟
فضا به گونه‌اي است كه دشمنان ايران و انقلاب كه تندروهاي صهيونيستي در راس آن قرار دارند، عصباني شده‌اند. به همين دليل هم تلاش‌هاي افراطي‌هاي خارجي براي مانع‌تراشي در مسير مذاكرات بيشتر شده است.
خوشبختانه افراطيون داخلي كنترل شده‌اند و كم‌كم يك صداي واحد از داخل ايران به گوش مي‌رسد. اگر اين روند تداوم داشته باشد و تندروهاي داخلي بهانه‌‌اي به دست افراطي‌هاي خارجي ندهند، دست جنگ‌افروزان و تندروهاي خارجي هم خالي مي‌شود و قادر نخواهند بود مذاكرات را به هم بزنند. اميدوارم اين عقلانيت در داخل تداوم داشته باشد.
البته فكر نمي‌كنم، در زمينه غني‌سازي دستاوردي بالاتر از برجام به دست بياوريم، اما با توجه به اينكه امريكا پاي كار آمده و بيشتر تحريم‌هاي ايران هم تحريم‌هاي ثانويه مرتبط با امريكاست، گرفتن حق غني‌سازي در حدي كه مورد نياز دانش هسته‌اي ايران است (۳ درصد)، بسيار مهم است.
موضوع مهم بعدي هم برداشتن تحريم‌هاست كه مطالبه اصلي ايران است. برخي تحليلگران معتقدند بايد دو طرف تضاميني را ارايه كنند تا ديگر بن‌بستي در مسير مذاكرات و توافق احتمالي ايجاد نشود. ايران بايد مراقب باشد تا افراطيون خارجي با كمك تندروهاي داخلي در مسير توافق مشكل‌سازي نكنند.
- شما از تضمين صحبت كرديد. اخيرا برخي چهره‌هاي سياسي و اقتصادي اعلام كرده‌اند، مهمترين تضمين براي توافق، شكل‌گيري پيوست‌هاي اقتصادي است، نظر شما درباره اين تضامين اقتصادي چيست؟
اين بحث‌ها، بحث‌هاي پساتوافق است. البته طرح اين بحث‌ها باعث مي‌شود توافق احتمالي زودتر به نتيجه برسد و جنگ‌افروزان خارجي را ساكت كند. اما سرمايه‌گذاري‌هاي خارجي پس از توافق است كه معنا و مفهوم پيدا مي‌كند. البته اعداد بزرگي كه در داخل درباره سرمايه‌گذاري خارجي مطرح مي‌شود، خوش‌بينانه است.
اما بايد قبول كنيم سرمايه‌گذاري در صنعت نفت ايران به اندازه‌اي كه توليد نفت ايران را به 2الي 3ميليون بشكه بيشتر از ظرفيت فعلي برساند، نيازمند سرمايه‌گذاري قابل توجهي است. از طريق مذاكرات با اوپك مي‌توان به سمتي رفت كه سهميه ايران در اوپك بالا رود. سرمايه‌گذاري در نفت ايران درآمد جديدي را ايجاد مي‌كند كه از طريق آن مي‌توان تضاميني براي سرمايه‌گذاري آتي شكل داد اينكه اين سرمايه‌گذاري‌ها تنها اختصاص به كشورهاي اروپايي يا امريكايي داشته باشد، هم عددي بزرگ و هم در كوتاه‌مدت بعيد است محقق شود.
ولي اگر براي ۲ الي ۳ دهه آينده برنامه‌ريزي شود، تحقق اين اعداد و ارقام و حتي بيشتر از آن ممكن است. ايران بايد فرض را بر اين بگذارد كه همه كشورها بتوانند در ايران سرمايه‌گذاري كنند و هيچ كشوري در بازار ايران حضور انحصاري نداشته باشد.هم اروپايي‌ها، هم امريكايي‌ها، هم كشورهاي منطقه و هم چين و روسيه بايد در بازار ايران امكان حضور داشته باشند.
اما براي اينكه اين همكاري‌ها شكل بگيرد و تضاميني براي تداوم اين سرمايه‌گذاري‌ها ايجاد شود، لازم است سرمايه‌گذاري‌هاي جدي در توسعه زيرساخت‌هاي نفت و گاز ايران شكل بگيرد. به گونه‌اي كه ايران توليد نفت خود را به مرز 4ميليون بشكه سهميه اوپك بيشتر كرده و به ظرفيت‌هاي جديدي برساند.
اين روند تضمين مناسبي براي جذب سرمايه‌هاي خارجي و فاينانس‌هاي خارجي درازمدت ايجاد خواهد كرد. در گذشته ايران فاينانس‌هايي در حد 11سال داشته و مي‌تواند اين روند را تا فاينانس‌هاي 20ساله هم ارتقا دهد. اما همانطور كه گفتم اين موضوعات مرتبط به دوران پساتوافق است.
- شما ترامپ را بماهو ترامپ به عنوان يك تهديد مي‌بينيد يا يك فرصت؟
ترامپ در دوره گذشته هم خواستار توجه بيشتر به خود بود. اين يك ويژگي مهم است كه مي‌توان از آن بهره‌برداري درستي كرد.
به نظرم در اين نوبت، ايران در حال استفاده عاقلانه‌تر از ترامپي است كه توسعه كيش شخصيت دارد. ترامپ متوجه است اگر خواسته‌هاي حداكثري داشته باشد، نمي‌تواند بهره‌اي از ايران داشته باشد، لذا خواسته‌هاي حداقلي خود را مطرح كرده است. ظاهرا قصد دارد گام به گام و مرحله به مرحله پيش برود. بايد مراقب بود كه در آينده شرايط به گونه‌اي نشود كه زياده‌خواهي خاصي صورت بگيرد.
ايران بايد از زمان نهايت استفاده را داشته باشد تا ترامپ احساس موفقيت كند و ديگر مطالبات بيشتري طرح نكند. ايران هم به خواسته خود براي تداوم غني‌سازي و رفع تحريم‌ها برسد. نبايد فراموش كرد كه ايران با غني‌سازي پايين هم مي‌تواند نيازهاي هسته‌اي خود را برطرف كند تا در آينده با اعتماد‌سازي با امريكا و آژانس، حتي سطح غني‌سازي خود را بالا ببرد.
بخش دوم گفتگو ⬇️
@mohsenhashemi_ir
خواب عجیبی که ۲۳ سال قبل هاشمی درباره مذاکرات مستقیم ایران و آمریکا در پرونده هسته ای دیده بود:
بخشی از خاطره سوم بهمن سال ۱۳۸۱:
امروز صبح با خواب عجیبی بیدار شدم: در عالم رویا قرار بود در رأس هیاتی چهار نفره که دکتر روحانی هم جزو آن بود با امریکا مذاکره کنیم. آقای خاتمی هم جزو هیات بود.
من ترجیح می‌دادم که چون ایشان رییس‌جمهور است رییس هیات باشد و ایشان می‌خواست چون من بزرگ‌ترم رییس هیات باشم. بدون اینکه این مساله را حل کرده باشیم
به محوطه‌ای رسیدم که مثل جماران کوچه پس کوچه‌ای بود. از ما استقبال گرمی نمودند. وارد حیاط بزرگی شدیم. مجموعه‌ای از نژادهای مختلف مردم آنجا بودند و با صدای بلند و شعارگونه از ما استقبال کردند و گروهی عرب هم بودند که با شعار «مرحبا» خوش‌آمد می‌گفتند.
اینجا آقای خاتمی همراه نبود نزدیک سالن اصلی که رسیدیم شخصی را به عنوان بوش معرفی کردند. ته‌ریشی هم داشت و با من معانقه کرد. با هم راه افتادیم کنار پله و ستونی رسیدیم آنجا حالش به هم خورد و به زمین نشست و دهانش بازماند.
لحظه‌ای بعد او را بردند و شخص دیگری به جای او نشست. در این لحظه از خواب بیدار شدم و برای نماز صبح بلند شدم.
⬆️
بخش دوم مقاله
۱۱ آبان ۸۲
عصر در برنامه افطار رهبری شرکت کردیم. مدیران و مسئولان جمع بودند.آقای خاتمی ورهبری سخنرانی کردند.
و رهبری هم گفتندکه: تا اینجا درست عمل شده ولی ما برای خنثی کردن توطئه آمریکا و اسرائیل که به اتهام نارواي برنامه ساخت سلاح اتمی درصدد ایجاد اجماع علیه ایران بودند، پذیرفتيم که همه چيز شفاف باشد ولی برای توليد چرخه سوخت مصمم هستیم و کوتاه نمی‌آیيم. آقای خاتمی گفت: تولید سوخت را متوقف می‌کنیم که این دو اظهار با هم ناسازگار در آمد
۲۸ بهمن ۸۲
شب مهمان رهبری بودم. در مورد مسائل هسته‌ای هم بحث کردیم. ایشان مصمم است که در مورد چرخه سوخت تسلیم نشوند و مقاومت كنند، گرچه به برخورد رسد.
۵ خرداد ۸۳
شب مهمان رهبری بودم. از من خواستند که در جلسه مشورتی فردا که برای مسائل هسته‌ای داریم، با پیشنهاد لغو تصمیم تعلیق موافقت کنیم. گفتم: بهتر است عجله نشود و فرصت دیگری به دکتر روحانی و دولت بدهیم که بتوانند آژانس و اروپا را قانع کنند که ما شفاف و در چارچوب مقررات آژانس عمل می‌کنیم و از عکس‌العمل تند غرب جلوگیری کنیم.
۶ خرداد ۸۳
عصر در دفتر رهبری جلسه مشاوره بود برای اقدام در صورت عدم ختم پرونده ما در آژانس در ماه ژوئن که قرار شد تصمیم را به بعد از ژوئن موکول کنیم. رهبری نظرشان این بود که در صورت عدم ختم پرونده، تعلیق را لغو کنیم، ولی اکثریت جلسه با توضیحاتی که دکتر روحانی و آقازاده دادند، موافقت نداشت.
۱۷ تير ۸۳
البرادعي براي اطلاع از اوضاع هسته‌اي اسرائيل به آنجا سفر كرده، آمريكا و اسرائيل علناً ايران را در خصوص مسائل هسته‌اي تهديد كرده‌اند و رهبري در همدان گفته‌اند كه دست متجاوز را قطع مي‌كنيم و براي ضربه متقابل محدود به مكان خاصي نخواهيم بود
۷ مرداد ۸۳
عصر آقاي معيري آمد وگفت: مقامات اتريش رسماً اطلاع دادهاند كه: اسرائيل قصد حمله به تأسيسات هسته‌اي ايران دارد.
۲۰ مرداد ۸۳
شب مهمان رهبري بودم. در مورد مسائل هسته‌اي مذاكره كرديم. تصميم اين شد كه غني سازي را آغاز كنيم و احتمال حمله اسرائيل را جدي مي‌دانند
۱۷ شهريور ۸۳
شب مهمان رهبري بودم .از تصميم جلسه مشورتي، در مورد توقف موقت مونتاژ و قطعه سازي هسته‌اي ناراضي اند. ولي من گفتم: تصميم خوب و به جايي است.
۵ مهر ۸۳
عصر در دفتر رهبري، جلسه ادامه بحث مسائل هسته‌اي بود. سرانجام به اين نتيجه رسيدند كه قطعه سازي و مونتاژ و راه اندازي U.C.F اصفهان انجام شود ولي گازدهي را تا اجلاس آينده آژانس شروع نكنند. چون دكتر روحاني معتقد است كه اگر گازدهي شروع نشود، امكان تفاهم هست. و رهبري حفظ تكنولوژي هسته‌اي را خط قرمز خواندند.
۴ آبان ۸۳
عصر در مركز تحقيقات استراتژيك با معاونان جلسه داشتيم. دكتر روحاني مذاكرات اخير با اروپائيان را توضيح دادكه در مقابل تعليق زمان نامعلوم غني سازي، مانع رفتن پرونده به شوراي امنيت شوند. امنيت ايران را تضمين كنند وبراي ساخت نيروگاه هسته‌اي و تأمين سوخت همكاري كنند. براي پذيرفته شدن ايران در سازمان تجارت جهاني كمك كنند و همكاري فني و صنعتي را توسعه دهند. براي مشكل هواپيماي غير نظامي كمك كنند و پس از حصول اعتماد و ضمانت عملي براي خودداري ايران از ساخت سلاح هسته‌اي به غني سازي هم كمك كنند. و گفت: نظر كميته اين است كه پيشنهاد را بپذيريم. من گفتم: قبلاً پيشنهاد داده بودند براي اعتماد در صلح آميز بودن كار ايران، آنها در غني سازي شريك شوند، يا محصول اصفهان به فرانسه برود براي غني سازي و به ايران برگردد.
۱۱ آبان ۸۳
عصر در دفتر رهبري جلسه مشورت درباره مسائل هسته‌اي بود. سرانجام پذيرفته شد كه با شرط بسته شدن پرونده ايران در آژانس و جلوگيري از بردن به شوراي امنيت توسط آمريكا و قبول نهايي توليد سوخت توسط ايران و امكان انجام كارهاي جنبي خارج از غني سازي در مدت مذاكره با اروپا كه بيشتر از شش ماه طول نكشد، تعليق را بپذيريم. آيت‌الله خامنه‌اي مخالف تعليق بودند اما چون ديگران موافق بودند ايشان پذيرفتند.
۲۵ آبان ۸۳
بيانيه ايران و اروپا همزمان درباره توافقات هسته‌اي منتشر شد و دكتر روحاني در مصاحبه‌اي توجيهات خوبي داشت و البرادعي در گزارشي به آژانس، ضمن اينكه پنهان كاري گذشته ايران را تخلف خواند، از همكاري مؤثر فعلي ايران ابراز رضايت كرد و گفت: پرونده ايران از اين به بعد، به صورت عادي پيگيري مي‌شود. كه يكي از بندهاي توافق ما با اروپا بوده.
۲۷ آبان ۸۳
یک مقام نظامی اسرائیل تهدید کرده که: اگر آژانس جلوي برنامه هسته‌ای ایران را نگیرد، اسرائیل از قدرت نظامی استفاده می‌کند.
۹ آذر ۸۳
بالاخره بعد از كلي مذاكره قطعنامه اروپايي‌ها، با اصلاحات مورد نظر ايران، با اجماع در شوراي حكام آژانس هسته‌اي تصويب شد و دكتر روحاني از من به خاطر چند بار باز كردن گره كار، قدرداني كرد.
@mohsenhashemi_ir
محسن هاشمی: اسم ورشکستگی را گذاشتند ناترازی که کسی ناراحت نشود
@mohsenhashemi_ir
موثرترین پدافند ایران چیست؟
محسن هاشمی
این روزها، صحبت از خطر حمله هوایی اسراییل به مراکز هسته ای کشور است. البته این تهدید وخطر برای نخستین بار مطرح نشده است، دست کم در دومقطع دیگر نیز در سالهای ۱۳۸۳ و ۱۳۹۲ این تهدید بصورت جدی از سوی آمریکا واسراییل طرح گردید.
البته در سالهای گذشته برخی چهره‌ها، با اشاره به برخورداری ایران از پدافند موثرهوایی بخصوص سامانه‌های باور ۳۷۳ و اس ۳۰۰، آسمان ایران را در برابر تهدیدات هوایی مقاوم معرفی می کردند
اما به نظر می‌رسد با حملاتی که در شهریورماه گذشته از سوی جنگنده های اسراییلی شد، این ابزار دفاعی شايد بازدارندگی كامل را در برابر تهدیدات هوایی نداشته باشد و بهمین دلیل نگرانی نسبت به حمله اسراییل وجود دارد
اما پرسش اینجاست مگر بیست سال قبل که کشور در معرض تهدیدات آمریکا واسراییل بود، ما سامانه پدافند عجیب وغریبی در کشور داشتیم که مانع حمله شود؟ پس چه چیزی مانعی حمله به ایران شد؟
برای پاسخ به این سوال کافی است به شرایط آن روزکشور بازگردیم، در سال ۱۳۸۰ آقای خاتمی در انتخاباتی با ده کاندیدا و تنوع سلایق، با حدود ۲۲ میلیون رای در انتخاباتی که ۷۰ درصد واجدان شرایط شرکت کرده بودند مجدداَ موفق به کسب بیش از نیمی از رأی واجدان شرایط و ۷۷ درصد شرکت کنندگان شد.
این میزان مشارکت بسیار بالاتر از نرم معمول کشورهای دموکراتیک غربی بود و بر عمق مردمسالاری در نظام جمهوری اسلامی تاکید می کرد.
طبیعی است در آن شرایط اتهامات و ایران هراسی و تخریب‌ها نمی‌توانست در افکارعمومی جهان وحتی میان دولتهای مستقل جهان، اثرگذاری جدی داشته باشد ومسیر را برای ایجاد اجماع جهانی علیه ایران محدود می‌کرد.
بنابراین موثرترین و بازدارنده پدافند برای ما، مردمسالاری و مشارکت وحمایت مردمی از نظام است که موجب می‌شود تهدیدات علیه نظام به نتیجه نرسد.
اکنون ما با شرایطی مواجهیم که در انتخابات ریاست جمهوری اخیر، در دور اول بیش از ۶۰ درصد و در دور دوم بیش از ۵۰ درصد مردم در انتخابات شرکت نکردند و آقای پزشکیان با رای حدود ۲۶ درصد واجدان شرایط یعنی حدود یک‌چهارم ایرانیان رییس جمهور شده است
بازهم جریاناتی قدرتمند در کشور وجود دارند که همین رییس جمهور حداقلی را برنمی‌تابند و در نمازهای جمعه، تجمعات و رسانه های عمومی و وابسته به نهادها، به توهین وتخریب دولت می‌پردازند.
این جریانات که خود را انقلابی می نامند و ما آنها را سوپرانقلابی می‌نامیم ، باید متوجه باشند که اینگونه برخورد و دفع کردن بخش‌های بزرگی از جامعه از مشارکت در نظام، به بهانه‌هایی نظیرموضع متفاوت آنان در حجاب، زندانیان سیاسی، فرهنگ، قومیت و فضای بازسیاسی موجب می شود که :
ریشه‌های درخت انقلاب، یکی پس از دیگر خشک شوند و اگر این جریانات کوچکترین علاقه‌ای به ایران، انقلاب واسلام دارند و از سوی جریان نفوذ و دشمنان کشور خط نمی‌گیرند، باید بدانند به فرمود امام خمینی و تاییدات رهبری ، مهمترین دلیل پایداری و تداوم انقلاب ونظام جمهوری اسلامی همین مردم هستند
اگر اعتماد عمومی ومشارکت مردم آسیب ببیند همانطور که در سالهای اخیر دیده است، هیچ سلاح و پدافندی قادر به مقابله با تهدیدات نخواهد بود.
اکنون که نظام با تهدیدات خارجی مواجه است باید از آخرین فرصت‌ها برای احیای مشارکت عمومی و حضور مردم در صحنه استفاده کنیم
قبل از آنکه دیرشود و ممنوعیت‌های بی دلیل وبی فایده ای نظیر فیلترینگ شبکه‌های اجتماعی، برخورد و زندانی کردن منتقدین، فضای بسته رسانه ای، یکسویه عمل کردن نهادهای عمومی نظیر رسانه ملی، تریبون‌های ائمه جمعه و نهادهای فرهنگی را رفع کنیم و فضا را برای بازگشت نشاط اجتماعی وامید به جامعه فراهم آوریم ومطمئن باشیم همانطور که این انقلاب متعلق به مردم وتوسط مردم به پیروزی رسید، همین مردم از کشورشان در برابر همه تهدیدات حفاظت وپاسداری خواهند کرد.
@mohsenhashemi_ir
🖌سراب مذاکره با ترامپ
محسن هاشمی
این روزها در مورد مذاکره با ترامپ، طیفی از بستن تنگه هرمز و خروج از ان‌پی‌تی و تغییر دکترین هسته‌ای کشور سخن می‌گویند و به نوعی به استقبال جنگ می‌روند.
نتیجه این موضع، حل‌نشدن مسئله کشور یعنی تحریمهای فزاینده و بحران اقتصاد ملی و معیشت عمومی است؛ چراکه نه با بزرگ‌کردن، پیچیده‌کردن و لاینحل نشان‌دادن یک مسئله می‌توان به سوی حل آن رفت.
البته که آمریکا به دنبال مهار و کنترل ایران هستند و نمی‌‌خواهند ایران قدرتمند شود اما برای حل مسئله ابتدا باید صورت‌مسئله را درست فهمید. تخاصم میان ایران و آمریکا و تحریمهای اقتصادی، سابقه‌ای ۴۵ساله دارد؛ یعنی از زمان تسخیر سفارت آمریکا در سال ۱۳۵۸. در این ۴۵ سال، به تدریج بر شدت و وسعت تحریم‌ها افزوده شده است.
نسل دوم تحریم‌ها در دوره ریاست‌جمهوری بیل کلینتون تحت عنوان قانون داماتو به تصویب رسید.
نسل سوم تحریم‌ها در دوران ریاست‌جمهوری اوباما، تحت عنوان تحریمهای هسته‌ای با تصویب قطع‌نامه‌های شورای امنیت سازمان ملل تصویب شد و نسل چهارم تحریم‌ها نیز در دوران اول ریاست‌جمهوری ترامپ، ذیل عناوین تروریسم، حقوق بشر و موشکی به تصویب کنگره آمریکا رسید.
با تصویب برجام، تحریمهای هسته‌ای توسط دولت اوباما تعلیق شد؛ اما در دوران ترامپ و با خروج آمریکا از برجام، این تحریم‌ها احیا شد. بنابراین اکنون با چهار عنوان تحریم مواجه هستیم: تحریمهای هسته‌ای، تحریمهای موشکی، تحریمهای حقوق‌بشری و تحریمهای تروریستی.
البته این تحریم‌ها به‌صورت یک‌جانبه از سوی دولت آمریکا اعمال می‌شود و تعدادی توسط غربی‌ها به دلیل روابط اقتصادی با آمریکا دنبال و اعمال می‌شوند.
یکی از شعارهای مهم دکتر پزشکیان در انتخابات، رفع تحریم‌ها بود؛ اما پرسش اینجاست که آیا فراتر از شعار و وعده، دولت استراتژی و برنامه مدونی برای رفع تحریم‌ها دارد یا خیر؟
البته در دولت و شورای امنیت، چهره‌هایی نظیر دکتر ظریف و دکتر عراقچی و تیم مذاکرات هسته‌ای، از نیروهای باتجربه و توانمند در حوزه دیپلماسی و سیاست خارجی هستند، اما حل مسئله‌ای به این پیچیدگی و گستردگی فراتر از دیپلماسی به راهبرد ملی نیاز دارد؛ موضوعی که در ۳۰ سال گذشته آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی در مقاطع مختلف سعی می‌کرد این حلقه مفقوده را جبران کند.
تجربه نخست در سال ۱۳۶۴ آغاز شد. تحریمهای تسلیحاتی کشور، شرایط دشواری را برای رزمندگان به‌خصوص در حوزه پدافند و نیروی هوایی ایجاد کرده بود. آیت‌الله هاشمی به‌عنوان فرمانده جنگ و رئیس وقت مجلس شورای اسلامی، با تأیید سران قوا و امام خمینی، مسئله تأمین نیازهای تسلیحاتی جبهه‌ها را در برابر آزادی گروگان‌های آمریکایی در لبنان هدایت کرد که در ابتدا با موفقیت همراه بود، ولی افشای این مسئله، موجب بروز یک رسوایی برای دولت وقت آمریکا و توقف موضوع شد.
تجربه دوم در دولت سازندگی و حمله عراق به کویت به وقوع پیوست. دولت آمریکا که به صلح‌طلبی و رفتارهای قانونمند جمهوری اسلامی در برابر جنگ‌طلبی صدام اذعان داشت، در پی رفع تخاصم با ایران بود و بوش پدر، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، با ارسال پیام‌ها و حتی تماس تلفنی شخصی با دفتر رئیس‌جمهور وقت ایران، آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی، حل این مسئله را دنبال می‌کرد و آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی نیز در شورای عالی امنیت ملی مسئله را طرح و برای رفع تخاصم با آمریکا، جمع‌بندی کرد، ولی مورد موافقت قرار نگرفت که شرح تفصیلی آن در خاطرات ایشان تحریر شده است.
تجربه سوم، در دوران ریاست‌جمهوری اوباما شکل گرفت که بلافاصله پس از آغاز به کار، اقدام به ارسال نامه به رهبر انقلاب کرد و سپس مذاکرات دوجانبه میان معاون وزیر خارجه آمریکا و دبیر وقت شورای عالی امنیت ملی در سال ۱۳۸۸ انجام شد و پس از آن در مذاکرات عمان میان وزیر خارجه وقت و نمایندگان دولت آمریکا دنبال شد. با آغاز دولت دکتر روحانی، دولت برای رفع تحریم‌ها اقدام به مذاکره با ۵+ ۱ کرد که در نهایت به برجام و رفع تحریم‌ها منجر شد که البته سه سال بعد در دوران ترامپ، آمریکا از برجام خارج شد.
تجربه چهارم نیز در سال ۱۴۰۱ و همزمان با پیروزی بایدن و آغاز جنگ اوکراین رخ داد و پیشنهاد احیای برجام در تابستان ۱۴۰۱ به ایران ارائه شد؛ اما شعار زمستان سخت اروپا، مانع به‌نتیجه‌رسیدن مذاکرات دولت مرحوم رئیسی شد.
اکنون ایران در شرایط حساسی قرار دارد و در چشم‌انداز آینده، اگر راهبرد و برنامه دقیقی برای مدیریت تنش در سیاست خارجی وجود نداشته باشد، امکان انتقال از وضعیت تحریم حداکثری به تهدید حداکثری وجود دارد.
ما نیازمند برنامه‌ای فراتر از رویکردهای افراطی و تفریطی، ماجراجویانه و ساده‌انگارانه هستیم. موضوعی که در بخش دوم مقاله به آن خواهیم پرداخت.
منبع: روزنامه شرق
@mohsenhashemi_ir
