یک جنبه از ارادۀ آزاد مجاز است: این آزادی که فکر کنید ارادۀ آزاد دارید. اما این به هیچ وجه این حقیقتِ واقعی را تغییر نمی دهد که شما کننده نیستید، بلکه منبع از طریق شما در هر لحظه کارهایی می کند. شما جز در تخیلی که از جدایی دارید، به صورت جدا از منبع وجود ندارید. هیچ شمایی به عنوان "من" وجود ندارد. فقط آگاهی به صورت "من" در حالت استراحت و "من هستم" در حالت پدیدار وجود دارد.
تلاشهای شما برای تغییر زندگی از آنچه هست -هر طوری که هست- به چیزی متفاوت، بیهوده است. شما به سمت مسیرِ سرنوشتی می روید که در لحظۀ بسته شدن نطفه تان تعیین شده است. اگر برخی اهدافِ طراحی شده در زندگی تان را تحقق می بخشید، آن یک انطباق است زیرا آن طرح پیشاپیش توسط فیض و سرنوشت ریخته شده است. آن علیرغم شما رخ می دهد نه به خاطر شما! منبع در سردرگم نگه داشتن شما در این مورد که چه کسی در اینجا متصدی امور است، بسیار زیرک است.
همینکه بیدار شوید و این نکته در شما نفوذ کند که همۀ آنچه هست، آگاهی است و شما به عنوان "من"، کننده نیستید، آنگاه فقط یک دورۀ بی عملی برای شما باز می ماند که در آن آرام بگیرید و آن اینست: فقط بودن، هیچ کاری نکردن، فقط درک و بس!
وقتی این درک، عمیق می شود و بخشی از بینش مرواریدی شما می شود [در برابر بینش پیازی که در آن، مرواریدِ وجود با لایه های بسیاری پوشانده شده است] رهایی با یک رویکردِ "آنچه هست، همانطور که هست" در زیستن آشکار می شود.
#ساتیام_نادن
"از پیاز به مروارید"
@LAHZEHAL
حدود یکسال قبل از بیداری ام پدیده ی دیگری که برای رؤیا رخ داد این بود که برای اولین بار در زندگی ام شروع به دیدن رؤیاهای شفاف کردم. من در رؤیا بودم و درون رؤیا بیدار بودم و می دانستم که همه اش فقط یک رؤیاست. درحقیقت من می توانستم از رؤیا لذت ببرم، مهم نبود که رؤیا چه جهتی به خود بگیرد. در ابتدا من رؤیا را در جهتی که می خواستم هدایت می کردم و با اطمینان کافی، تخیل من کل نتیجه را خلق می کرد. اما پس از این تجربه، به سرعت تشخیص دادم که اجازه دادن به رؤیا که به میل خودش آشکار شود و فقط به صورت یک شاهد با آن همراه شدن، هرچند شاهدی شفاف که می دانست آن فقط یک رؤیاست، به نحوی رؤیا را بسیار لذتبخش تر و متنوع تر از رؤیاهای کارگردانی شده می سازد.
یکی از فواید رؤیای شفاف این بود که اجازه دادن به آنچه هست، که همانطور که هست باشد بدون تغییر دادن هیچ چیزی (مانند یک رهگذر) بهتر از راندن اتوبوس رؤیا در مسیرهای خودخواسته بود. درسی بسیار ارزشمند در زندگی!
#ساتیام_نادن
"از پیاز به مروارید"
@LAHZEHAL
اگر به عنوان خالق سیاره زمین منصوب می شدید، چه می کردید ؟
بسیاری از ما به عنوان بخشی از شرایط نامساعد موروثی و شرطی شده مان، به اطراف سیاره زمین نگاه می کنیم و فکر می کنیم که اشتباه وحشتناکی در اینجا وجود دارد. آیا خدا با همۀ این اشتباهات گند زده است؟ ما همه فکر می کنیم که می توانستیم امور را بسیار متفاوت انجام دهیم و منظورمان از "متفاوت"، "بهتر" است. بسیار بهتر.
بسیار خوب، بیایید وانمود کنیم که شما یک موجود مجزا از خدای عجیب و غریبی هستید که این اوضاع آشفته را خلق کرده است. و این خدا تصمیم می گیرد که به شما اجازه دهد آنرا با طراحی خودتان از نو خلق کنید. حالا باید بدی ها را حذف کنید، مواری از قبیل:
همۀ بیماریها: با شروع از سرطان و ایدز
قحطی و بی خانمانی
خشونت
درد و رنج
جنگ و درگیری
آلودگی محیطی
جرم و جنایت
مرگ و سن پیری
بیرحمی انسان به حیوان
بیرحمی انسان به انسان
بی عدالتی
فقر
ترس
حسادت
غضب
روابط ناشاد
ویرانگری توسط طبیعت
اعتیاد
مطمئنم که این لیست می تواند به صورت نامحدود ادامه یابد. اما وقتی از نو خلق کردن سیاره را تمام کنید، اگر کارتان را بطور کامل انجام داده باشید، همۀ محدودیتها را از چهرۀ زمین پاک کرده اید. اساساً همه یکسان خواهند بود، در اینجا برای همیشه در محیطی ملال انگیز و سانتیمانتال گیر کرده اند، با بدنی نامیرا.
اما بسیار مهمتر از آن، شما خدا را به عنوان منبع در یک مخمصۀ واقعی قرار داده اید. اینجا او را در یک جهان بدون محدودیت اما همچنان در دنیای ظاهری قرار داده اید. کل دلیل این تجلی در وهلۀ اول این بود که منبع بتواند خودش را با محدودیت های متناهی سرگرم کند. حالا شما دلیل وجودیِ هستیِ ما را حذف کرده اید. منبع هم ممکن است به استراحت برگردد و کل خلقت را حذف کند. مطلب را گرفتید؟
ما همه با یک ذهن محدود می بینیم و فاقد دیدگاه تصویر بزرگ هستیم، هیچ کسی قادر نیست بداند چه چیزی برای زندگی روی زمین آنطور که ما آنرا می شناسیم، بهترین است. اما منبع می داند و از خرد بینهایت استفاده می کند تا این لی لا (بازی) را زنده و لذتبخش نگه دارد. بنابراین با بینش مرواریدی نخواهید خواست حتی یک چیز را در دستورالعمل فعلی سیاره زمین تغییر دهید. رهایی تان به شما آموخته است که وجد و خلسه در پذیرش آنچه هست، همانطور که هست، نهفته است! بنابراین شما دیگر مسئول نجات دادن، تغییر دادن یا تبدیل سیاره به مکانی بهتر برای زیستنِ همگان نیستید. اگر منبع می خواهد از این کیسۀ پوست قدیمی شما استفاده کند تا برخی تأثیرات روی زمین را انجام دهد، شما، به عنوان "من"، بخشی از شخصیت نفسانی، نمی توانید آنرا متوقف کنید، به آن کمک کنید یا آنرا آهسته کنید. آن به هر حال اتفاق خواهد افتاد، نه به خاطر شما، بلکه علیرغم شما. آیا این شما را تشویق نمی کند که بدانید صرفنظر از آنچه درمورد خود می بینید، همه چیز به راستی خوب است و خواهان تغییر حتی یک جزء از این سرنوشت در تجلی و آشکارشدنش نباشید؟
#ساتیام_نادن
کتاب از پیاز به مروارید"
LAHZEHAL
معجزاتی درمورد مسیح گزارش شده است، اما رویهمرفته منبع ترجیح می دهد در گرفتاری انسانی بدون استفاده فراوان از معجزه زندگی کند. معجزات در طرفِ آزادیِ تعادل قرار داند و مقدار زیادی محدودیت لازم دارند تا آنها را متعادل کند. نگاه کنید به تمامی معجزات مسیح و سپس به شیوه ای که کارش در نهایت به صلیب کشید. تعادل! منبع برای تجربۀ آزادیِ صرف وارد پدیدارها نشده است. آزادی پیشاپیش وقتی منبع در استراحت باشد، موجود است. آنچه منبع با آن بازی می کند، محدودیت در گرفتاری انسانی است. چه آواتار چه غیر آواتار!
[...] من یک بینش دارم که دوست دارم با شما سهیم شوم. گرچه ما برخی آواتارهای بسیار شگفت انگیزی در طول تاریخ بشری داشته ایم، اما تأثیر شخصی آنها کافی نبوده است تا همۀ جویندگان را به یابندگان بدل کند. اما آنها یک آگاهی عمومی برای یک جابجایی بزرگ فراهم کردند. من معتقدم که اکنون آن جابجایی دارد اتفاق می افتد. من فکر نمی کنم که هیچ آواتار بیشتری نیاز است تا این جابجایی از بعد سوم به بعد چهارم اتفاق بیفتد زیرا آن دارد در یک سطح درونی و شخصی برای همۀ جویندگان رخ می دهد، مهم نیست از چه فرهنگ یا دینی باشند. منبع در حال آماده شدن برای بازی آگاهی با نقشهای تعاملیِ جدید است که مستلزم هیچ آواتار بیشتری نیست. قوانین جدید ساده اند:
بدان که آگاهی همۀ چیزی است که هست.
بدان که تو کنندۀ کارها نیستی.
بدان که مجبور نیستی با تلاش خودت بیدار شوی.
فقط باش و بدان واقعاً چه کسی هستی.
سپس به عقب برگرد و از رژه ای که در جریان است لذت ببر!
#ساتیام_نادن
کتاب از پیاز به مروارید
@LAHZEHAL
داستانی که اینجا دارید می خوانید مستقیماً به شما اطمینان می بخشد که کسانی از شما که اکنون آماده اند از این هواپیمای شرطی شدگی شان بدون چتر یا تور نجات به فضای باز اما ترسناکِ بی عملی در ارتفاع سه هزار پایی پرش کنند، سالم فرود خواهند آمد.
آنچه من اینجا از تجربۀ عملی به شما می گویم اینست که اگر در بی عملی به عنوان شیوۀ زندگی آرام بگیرید، اینطور نیست که سقوط کنید و بسوزید. قطعاً یک تور ایمنیِ منبع وجود دارد که آشکار شدن قانونیِ سرنوشت شما را حفظ می کند. شما از من می پرسید: «اما من چگونه کارم، خانه ام یا زندگی ام را در بی عملی به عنوان حالتی از تسلیم، اداره خواهم کرد؟ کارها چگونه انجام خواهند شد؟» خب، من می توانم به شما اطمینان بدهم که اگر به آنچه دارد رخ می دهد توجه کنید و در این دانستن آرام بگیرید که شما مطلقاً فاعل یا یک عامل با ارادۀ آزاد نیستید، این چیزها را مشاهده خواهید کرد: هر چیزی که قرار است رخ دهد، رخ خواهد داد! چیزها، با شما یا بدون شما، صرفاً انجام خواهند شد، علیرغم شما، نه به خاطر شما.
شما خود را در حال بالا رفتن، حرکت کردن، تلفن کردن و گفتن کلمات خواهید یافت و در همۀ زمانها می دانید که این منبع است که از طریق شما عمل می کند. در ابتدا خوب است طوری عمل کنید که "انگار" شما فاعل هستید، تا اینکه در قلبتان بدانید که اصلاً اینطور نیست. پس از گذر زمان و رهایی، در همۀ زمانها در حالت اتوپایلت (خلبان خودکار) باقی می مانید. شما بطور قطع می دانید که چه کسی دارد این وسیله را می راند و دیگر عمل کردن به صورتیکه "انگار شما فاعل هستید"، بی ربط می شود.
این رویکردِ بی عملی، رویکرد انفصال از نتایج آنچه تلاش می کنید انجام دهید را ترویج می کند. اگر شما کننده کارها نیستید و به نتایج پروژه وابسته نیستید، فقط یک نقش باقی می ماند: یک شاهد در آگاهی بدون انتخاب.
من این را با شما سهیم می شوم زیرا از روی تجربۀ خودم مطمئنم که این آرامش دائمی و آزادی که من در حالت نشئگی تجربه می کنم، از این "بهار-زندگیِ" بی عملی و تلاش بدون اراده جاری می شود. و وقتی خود را در حالت آویزان به این وضعیتِ "از میان برخاستن" و آزادی می یابید، شما نیز می توانید در یک چشم بهم زدن با مولانا در شگفتی فرو شوید: «چه کسی این کلمات را با دهان من می گوید؟»
#ساتیام_نادن
#کتاب_از_پیاز_به_مروارید
@LAHZEHAL
آنچه برای من در تعامل با به اصطلاح "وقت مرده" در زندان رخ داد جالب است. اگر فیلم روح (Ghost) را دیده باشید، ممکن است با توضیحات من بیشتر ارتباط بگیرید. پس از آنکه پاتریک سویزی کشته شد، به صورت یک روح بی بدن در اطراف سرگردان بود و از همۀ موضوعات آگاه بود اما نمی توانست در آنها اثر کند. این امر او را از نومیدی به دیوانگی می کشاند، زیرا می خواهد نامزدش را از آسیب نجات دهد، ولی ناتوان است.
در رهایی من پس از مرگ نفس در ندای بیداری، احساس کردم که مانند آن روح در محدودۀ زندان سرگردان هستم. اما تلاش نمی کردم هیچ چیزی را تغییر دهم یا بهتر کنم. احساس می کردم که در یک مأموریت خاص از طرف روح هستم تا فقط شرایط زمین را در این زندان خاص گزارش دهم. بدون قضاوت آنها، یا مقایسۀ آنها، یا داشتن نظری در مورد آنها یا حتی اولویتی درمورد گزینه ها. به طور خلاصه یک روح به صورت یک شاهد ساکت در آگاهی بدون انتخاب در یک خانۀ بزرگ. با فیض و رهایی، این نقش تازه پس از یک عمر مقاومت در برابر آنچه هست -زیرا می خواستم چیزی باشد که من می خواهم- بسیار لذتبخش بود. بنابراین من در خانۀ وحشت، شادی یافتم. آنقدر به این شوخی کیهانی خندیدم که اشکم جاری شد. و در پایان، سرانجام تشخیص دادم که مهم نیست هرگز از زندان خارج شوم. در هر صورت، هرجا که باشی، همه اش یکسان است. من آن هستم!
#ساتیام_نادن
@LAHZEHAL
شوخی های بزرگ کیهانی
شما فکر می کنید که باید به روشنضمیری برسید.
اما پیشاپیش روشنضمیر هستید!
شما فکر می کنید باید مسیری را دنبال کنید تا به آنجا برسید.
مسیری وجود ندارد!
شما فکر می کنید روشنضمیری یک هدف است.
هدفی وجود ندارد!
شما فکر می کنید باید خود و جهان را تغییر دهید تا آنرا مکان بهتری سازید.
هیچ کاری برای انجام دادن وجود ندارد!
شما فکر می کنید می توانید خدا را در هند یا تبت بیابید.
هیچ جایی برای رفتن نیست. آگاهی در همه جا یکسان است!
شما فکر می کنید که حاصلِ داستانِ شخصیِ شما مهم است.
همه اش یکسان است بدون توجه به اینکه چه از آب در می آید!
شما فکر می کنید که داستان شما واقعی است.
آن یک توهم، یک رؤیاست!
شما فکر می کنید که مسئول زندگی تان هستید.
اما چیزی جز عروسکی در دست منبع نیستید!
شما فکر می کنید که ارادۀ آزاد دارید و انتخاب می کنید.
فقط سرنوشت در حال آشکار شدن قانونی است!
شما فکر می کنید در بیرون دشمنانی دارید.
در بیرون فقط منبع وجود دارد!
شما فکر می کنید که فرمولی جادویی برای یافتن خدا هست.
آرام باشید. شما پیشاپیش در آن، خانه دارید!
شما فکر می کنید نمایش غمبار زندگیِ هرکسی یک واقعیت است.
همه اش با دود و آینه انجام می شود!
شما فکر می کنید که خدا آگاهی برتری روی سیاره می خواهد.
منبع فقط اینجاست تا در محدودیت بازی کند!
شما سرگرم قضاوت، مقایسه، نظرات و ترجیحات هستید.
فقط "آنچه هست" وجود دارد، همانطور که هست، دقیقاً همانطور که باید باشد!
شما می خواهید مهم و مورد تحسین باشید.
فقط باشید!
شما از مرگ به عنوان غمبارترین رویداد می ترسید.
مرگ پایان توهم است!
شما امید دارید که دفعۀ بعد زندگی بهتری داشته باشید.
خودی برای متناسخ شدن وجود ندارد. فقط منبع به صورت "من هستم" وجود دارد!
شما پشیمان از گذشته، نگران حال و هراسان از آینده هستید.
اما شما منبع بینهایت هستید که رؤیایی بازیگوشانه دارد. آرام باشید!
شما مجذوب تئوریهای توطئۀ پیچیده می شوید.
فقط منبع وجود دارد که با خودش تفریح می کند!
شما فکر می کنید در زندگی هدفی دارید.
اما هیچ "من فردی" وجود ندارد که هدفی داشته باشد. فقط منبع وجود دارد. منبع هدفی از این پدیدار دارد. شما نمی توانید از طریق یک ذهن محدود آن هدف را بشناسید!
#ساتیام_نادن
@LAHZEHAL
دوره بی نظیر مدیتیشن🔻
مراقبه #من_دوستداشتنی
مراقبه #نیایش
✅ جهت شرکت در این دوره
فوق العاده به آدرس زیر رجوع کنید.
👇👇👇👇
/channel/prem_anannd
@LAHZEHAL
روشن‌بینی به معنی فرار از آسیب‌پذیر بودنِ آدمی نیست،
بلکه شهامتِ در آغوش رفتن آن است.
آنهایی که ادعا میکنند که از احساسات انسانی فراتر رفته‌اند،
آنهایی که مصون بودنِ خود را لاف می‌زنند،
در واقع از انسان بودنِ خود بسیار ترسیده‌اند.
شهامت بسیار زیادی لازم است تا در این دنیای سخت، نرم و انعطاف‌پذیر باشیم.
قهرمانِ حقیقی داستان، محدودیت‌های انسانی خویش را می‌شناسد.
قدرتِ حقیقی در در آغوش گرفتن ِانرژی ها و احساساتِ سخت است:
تردید، شرم، ترس و قلب درد.
و دیدن آنها به عنوان یک جنبش دوست داشتنی!
پس امروز، روشن باش و بدرخش.
آنچه را دوست نداری ببینی، ببین
در لحظه‌های سخت، نرم باش.
با نقص‌ها و کمبود‌ها مهربان باش.
تاریکی را در آغوش بگیر،
مانند نوزادی تازه متولد شده.
#جف_فاستر
@LAHZEHAL
گفتگوی خودمونی
#پرم_آناند
@prem_anannd
#موفق_شدن
لینک کانال👇👇
@moraagebh
#جو_دیسپنزا
🎥افکار زبان مغز هستند و احساسات زبان بدن. افکار و احساساتتان واقعیت زندگی شما را خلق میکنند☝️
🔺در وبینار فوق دکتر جو دیسپنزا در مورد"ماوراء طبیعی شدن"توضیح میدهد
@LAHZEHAL
@LAHZEHAL
خویش (خدا) همچون آهنربایی قدرتمند در درون ماست. او ما را به تدریج به درون خود می‌کشاند، هرچند تصور کنیم که ما به اختیار خود به سمتش می‌رویم:
وقتی که به اندازه کافی نزدیک باشیم، او به فعالیت‌های ما پایان میدهد ، ما را خاموش می‌کند و سپس هویت شخصی ما را می‌بلعد، در نتیجه هویت اشتباه (کاذب) ما را از بین می‌برد.
او هوش را غرق می‌کند و تمامیت ما را در هم می‌شکند. ما فکر می‌کنیم که ما روی او مراقبه می‌کنیم و در جهت او توسعه می‌یابیم،
در حالی که حقیقت این است که ما براده‌ی‌های آهن هستیم و او آهنربایی که ما را به سمت خود می‌کشد. بنابر این سلوک یافتن آن خویش، حالتی از مغناطیس الهی است.
#رامانا_ماهارشی
@LAHZEHAL
@LAHZEHAL
شاید متوجه شده باشید که سعی در نادیده گرفتن ترس هایتان معمولا فایده ای ندارد. هر قدر سعی کنید، باز هم در مواقع فشار یا دلشکستگی دوباره آشکار می شوند؛ مگر این که در آغوش گرفته شده باشند. به قصد آن که از مانع میان خود و شجاعتتان رو برگردانید و آن را نادیده بگیرید، می توانید ترس هایتان را با خوردن و نوشیدن، خريد، جنب و جوش، پرکاری، شکایت، غیبت و هر واکنش دیگری بپوشانید. پس از آن که پذیرفتید شما ترس های خاص خود را دارید و قبول کردید که سپردن اختیار زندگی تان به دست آنها چه هزینه ای دارد، اندک اندک فضایی برای تنفس به خود می دهید و در این فضا می توانید ترس های خود را با روشنی و درک بیش تری مشاهده نمایید. آنگاه در آغوش کشیدن ترس هایتان را آغاز می کنید و رفته رفته از زیر آنها بیرون می آیید.
شاید این مثل قدیمی را شنیده باشید: «در برابر هر چه مقاومت کنی، مقاومت می کند.» درک این گفته، کلید در آغوش کشیدن ترس های شماست. مقاومت، قضاوت و نفرت از ترس ها، فقط این امکان را به آنها می دهد که مسلط تر شوند. هنگامی که آنها را نادیده می گیرید، قضاوت می کنید یا پنهان می سازید، در واقع نیروی خود را به آنها وامی گذارید. راه پس گرفتن این نیرو، آن نیست که ترس هایتان را تار و مار کنید، این است که قلبتان را به روی بخش زخمی خود، یعنی «گربه ترسوی كوچولويتان» بگشایید.
#دبی_فورد
#کتاب_شجاعت
@LAHZEHAL
@moraagebh
خودت رو دست کم نگیر دوست من،
تو لایق یک زندگی پر عشق و برکتی.
دوست من، وقتی تو هم مثل من خدایی داری که پر از عشق و انرژیه،
وقتی منبعی داری در درون خودت که پر از عشق و مهربانیه، چرا خودتو از اون منبع عشق و انرژی محروم میکنی؟؟
عزیز من، به خودت برگرد، هر چه که هستی ، هر چه که هستی، حتی اگر بشدت احساس گناه میکنی، بخودت برگرد.
هر آنچه نیاز داری و تو داری در بیرون اون رو جستجو میکنی، در درون خودته و داره انتظارت رو می کشه.
#پرم_آناند
جهت ثبت نام در دوره های آموزشی مراقبه به آدرس زیر مراجعه کنید
🔻🔻🔻👇👇👇👇
/channel/prem_anannd
@moraagebh
کارما و تناسخ
این دو مفهوم، موضوعات مطلوب عرفان شرق و نهضت "آگاهیِ عصر جدید" (New Age) بوده اند. اساس موجودیت آنها این است که انسان از منبع جدا است و یک موجودیت مستقل دارد و از ارادۀ آزاد و انتخابش استفاده می کند تا گناه یا کار نیک انجام دهد و بر این اساس اینجا یا در زندگی بعدی مجازات می شود یا پاداش می گیرد. بینش پیازی طی هزاران سال توسط ادیان، متون مقدس و پیامبران شرطی شده است.
وقتی به اصول بینش مرواریدی برگردیم، می بینیم که انسان صرفاً آنطور فکر و عمل می کند که منبع طراحی می کند. منبع، سوژه (فاعل) است و انسان و همۀ چیزهای دیگر اُبژه (موضوع) هستند. گرچه فاعل و موضوعِ عمل یکی هستند، موضوع به صورت مستقل از فاعل عمل نمی کند. پس کل این تصور که انسان می تواند از خودش، مستقل از منبع، تأثیر خوب یا بد داشته باشد، یا حتی اینکه واقعیتی به صورت خوب یا بد وجود دارد، در نور آگاهی جایگاهی ندارد. حتی دورتر از واقعیت، این تصور است که انسان توسط خدایش برای عملی که در وهلۀ اول انتخاب نکرده است، مجازات خواهد شد یا پاداش خواهد یافت.
حال برای اینکه واقعاً راهی به میان توهم بگشاییم، این مفهوم را به میان می آوریم که یک زندگی برای مجازات یا پاداش دادن به اعمالمان کافی نیست، بنابراین آنرا به زندگی های بیشمار در آینده یا گذشته بسط می دهیم برای جبران بیشتر. درواقع انسان بقدری در باور به خودش به عنوان خود مجزا شرطی شده است و بقدری از تصور مرگ متنفر است که تناسخ یک پس زمینۀ کامل برای جاودانگی خود مجزا –"من"- فراهم می کند.
کارما دم دست است تا ما را از اضطراب شدید درمورد کسانی را که کارهای بدی نسبت به افراد خوب انجام می هند، آسوده کند. آنها سرانجام به آنچه سزاوارش هستند می رسند. بنابراین این عبارت رایج است که "هرچه کنی به خود کنی." حتی اگر در این زندگی آنرا دریافت نکنند، همانطور که به نظر می رسد افراد شر اغلب کامیاب می شوند، لااقل در زندگی بعدی دریافت خواهند کرد.
کارما و تناسخ دو اصطلاح از اطلاعات غلط عمدی هستند که منبع زیرکانه استفاده می کند تا میدان محدودیت را ماندگار کند. آنها بزرگترین منبع محدودیت -موجودیتِ خودِ مجزا- را زنده نگه می دارند. همینکه انسان شرطی شد تا احساس استقلال کند، آنگاه وضعیت نامساعد انسان از ناتوان بودن و هرگز ندانستنِ چرایی رویدادها و زمان وقوع آنها، از تغییر دائمی چیزی نگویم، همه باهم کار می کنند تا محدودیت دائمی و بی وقفه را -که طلب اصلی منبع است- ایجاد کنند.
بنابراین بینش مرواریدی می گوید که هیچ کارما یا خود شخصی وجود ندارد که سرزنش یا تحسین شود یا دوباره متولد شود. متأسفم!
#ساتیام_نادن
از پیاز به مروارید"
@LAHZEHAL
قدرت تفکر مثبت
این مفهومی از بینش پیازی است که میان طرفداران نهضت عصر جدید در طول نسل گذشته قطعاً مورد علاقه بوده است. ما همه کتابهای کافی خوانده ایم و در سمینارهای کافی شرکت کرده ایم تا بدانیم چگونه آنچه را می خواهیم از زندگی بدست آوریم. هر گیجی می داند که هرچه فکر کنی، همان خواهی شد؛ فکر، پدر عمل است؛ انرژی، فکر را دنبال می کند. بنابراین ما از نظر دینی خواسته هایمان را تعیین می کنیم، اهدافمان را طراحی می کنیم، اولویتها را معین می کنیم و تمرینهای خود از جملات تأکیدیِ مثبت را تنظیم می کنیم تا معامله را ببندیم. اما مشکل اینست که تنها چیزی که تنظیم می کنیم، سطح بالایی از انتظارات است که با سطح نومیدی که در پی می آید، تناسب مستقیم دارد.
ما بعنوان یک "منِ" مستقلِ توهمی می خواهیم کنترل زندگی و نیازهایمان را در دست داشته باشیم. فکر می کنیم با استفاده از قدرت تفکر مثبت و جملات تأکیدی نوعی کنترل بر بوالهوسی های زندگی ایجاد می کنیم. ما همه افرادی را می شناسیم که طراحی می کنند که طی 5، 10 یا 25 سال آینده می خواهند کجا باشند و آنگاه پیش می روند و یک برنامۀ سفر را دنبال می کنند تا به آن برسند.
بینش مرواریدی، که از منظر آگاهی می بیند، می داند که ارگانیسمِ بدنذهنِ فردی مسیر یا هدفی ندارد. تنها منبع به عنوان فاعل، هدف دارد. موضوع ها به عنوان وسیلۀ منبع هستند. فاعل اهداف فردی ندارد. اما اینجا دوباره می بینیم که منبع چقدر زیرکانه موضوعها را شرطی کرده است تا فکر کنند که فاعلهایی هستند که بطور مستقل زندگی می کنند و اهدافی دارند و با استفاده از تفکر مثبت به آن اهداف متصل می شوند. این، امیدها و انتظارات را تنظیم می کند که اغلب به نومیدی می گرایند که به نوبۀ خود به انبوهی از تراکمها یا محدودیتها دامن می زند. و اینجا منبع در حال بازی با این خیالاتِ محدودیت است، زیرا از بیدار شدن از رؤیا و تشخیص اینکه خودش واقعاً منبع است که در حالت استراحت است و در هر ظرفیتی نامحدود و بینهایت است، بسیار احساس خوبی می کند.
بینش مرواریدی همچنین می بیند که مهم نیست چه مقدار تلاش عمدی روی یک هدف گذاشته شود، نه تنها آن بیربط است، بلکه بیهوده و بی ثمر است. اگر نتیجۀ نهایی مشابه با هدفِ همۀ تفکرات مثبتِ شما از آب درآید، آنگاه آن علیرغم شما اتفاق می افتد و نه هرگز به خاطر شما! و همۀ آن جملات تأکیدیِ مثبتِ قوی و روشن که به کار گرفتید، در هر حال فقط افکار منبع بودند.
#ساتیام_نادن
"از پیاز به مروارید"
@LAHZEHAL
یک داستان بسیار رایج دیگر که در حلقه های عصر جدید می چرخد به این نتیجه منجر می شود که وقتی نوعی مشکل خاص را در مخمصۀ انسانی تجربه می کنید، خدا دارد شما را امتحان می کند، یا این یک درس جدید است، یا شاید موجب تقویت عزم و ارادۀ شما شود.
دوستان! منبع نیازی به هیچ درس یا امتحانی ندارد. آن همه چیز را می داند! این رؤیای محدودیت است. رؤیا طوری برنامه ریزی شده که پایان یابد. هیچ زمانی درواقع نگذشته است. هیچ تخریبی انجام نشده است. هیچ درسی آموخته نشده است. هیچ کسی نمرده است زیرا هیچ کسی هرگز متولد نشده است!
یکی از لذتبخش ترین احساساتی که در حالت وجد و خلسه رخ میدهد از مشاهده واقعیت مطلق علیه پس زمینۀ همۀ شرطی شدگی های گذشته حاصل می آید. در چند ماه اول از خندۀ بسیار و شدید تقریباً از کار و بار می افتید. پس از مدتی به این "شوخی" دائمی که در همۀ اطرافتان در هر لحظه اتفاق می افتد خو می گیرید و از عهدۀ کنار آمدن با آن همراه با لبخندی شیطنت آمیز بر می آیید. لبخندی از نوع خندۀ گربه ای که قناری را می بلعد.
#ساتیام_نادن
کتاب از پیاز به مروارید
@LAHZEHAL
مدام اشاره می کنم که منبع چقدر در این بازی آزادی/محدودیت زیرک است. چه کسی می توانست تصور کند که نقطۀ بزرگترین و شدیدترین محدودیت من در زندگی -یک زندان با حداکثر گارد امنیتی- بطور همزمان نقطۀ بزرگترین رهایی از شرطی شدگی -یا آزادی- نیز باشد. قبل از زندان، در جستجوی منبع بصورت شهودی تصور می کردم که روح باید در زیباییِ کاملِ طبیعت یافت شود. بنابراین برای عمل به آن خیلی سالها پیش یک ملک در بالای کوه در کاستاریکا با ارتفاع یک مایل خریدم که باورنکردنی ترین مناظر و بهترین آب و هوای دنیا را داشت. از هیچ پولی برای تبدیل این ملک به یک باغ بزرگ ذن با چشمه ها، آبشارها و مسیرهای پیچ در پیچ دریغ نشد. اینجا می توانستم تمرین ذاذن را روی سکویی بر فراز برج آب در طلوع و غروب خورشید انجام دهم. و طی مراقبۀ قدم زدن در میان باغها روی روح تأمل کنم. تنظیمات کامل برای بیداری، درسته؟ نه اینطور نیست! آن فقط باعث تعمیق احساس بیگانگی من از کل این مخمصۀ انسانی شد. چگونه کار من به سیارۀ اشتباهی مانند این کشیده بود؟ احساس می کردم که بیگانه ای در سرزمینی بیگانه هستم.
اکنون بیایید به سرعت صحنه را برای عمل بعدیِ منبع در صحن نمایش عوض کنیم. ما به یک سیاهچال زیرزمینیِ گرم، کثیف، شلوغ در یک زندان ایالتی جابجا می شویم که من دو سال آنجا زندگی کردم. متضاد هرچیزی که در خانۀ معبدگونه ام در کاستاریکا تجربه کردم. اما اینجا بود که ندای بیداری آمد! سپس دوباره به یک زندان فدرال با حداکثر امنیت در جزیره ترمینال جابجا می شویم. اینجا رهایی آغاز می شود. سراسر روز -هر روز- صد بار در روز، با وضعیت محدودیت شدید مواجه می شوم: خشونت، نفرت، خصومت، ظلم، قلدرها، تجاوزها، شورش، سلول انفرادی در سوراخ، لازم است ادامه دهم؟ در زندگی در زندان، محدودیت جسمی و روانی هرگز فرجه ای ندارد. اما آنچه در اینجا (در خودش) اتفاق افتاده است دیدن تدریجیِ دست منبع در همۀ اینها است. ذوب شدن مقاومت و تبدیل آن به تسلیم. تغییر ترس و تبدیل آن به درآغوش کشیدن عشق.
#ساتیام_نادن
کتاب از پیاز به مروارید
@LAHZEHAL
آن هجومهای اولیۀ آزادی همچون موج شکن در موج سواری بر من فرو می ریزند: دائمی و تازه کننده. جستجو و تلاش سر آمده است! خواه من ذره ای دیگر را در طلب معنوی ام تغییر دهم یا نه، نه تنها آن به "من" مربوط نیست، نه تنها استفاده از تلاش ارادی یا قدرت اراده ممکن نیست، بلکه حتی ربطی هم ندارد. حتی یک "من" برای اصلاح وجود ندارد.
در اولین هجوم آزادی، توانستم ارزش ذاتی صدام حسین را در ایجاد هرج و مرج بی اندازه در خاورمیانه ببینم، در کنار تعادل مادر ترزا که از جذامیان در هند مراقبت می کند. همه اش برای منبع یکسان است.
#ساتیام_نادن
@LAHZEHAL
سلیقه من در موسیقی بیشتر کلاسیک است تا پاپ و از صدای هوی متال بدنم می لرزد. پس از دو سال حبس در زندان ایالتی که بیست و چهار ساعته چیزی جز "رپ گنگستا" از آن جعبه های غران [رادیوها] پخش نمی شد، حالا هر بار که آنرا می شنوم از سندرم "استرس پس از سانحه" رنج می برم.
یک روز بعد از ندای بیداری در گوشه ای خلوت مراقبه می کردم و کسی با یک رادیو که موسیقی رپ بلندی از بلندگوهایش پخش می شد آمد و درست در کنار من نشست. آنگاه در فضای درونی ام به آغوش گرفتن آن صدای ناهنجار توسط منبع را احساس کردم. و بنابراین من در دو سطح عمل می کردم. یک بخش هنوز در آگاهیِ حضور بود، و بخش دیگر اجازه می داد که موسیقی رپ بخشی از حضور باشد. یکدفعه کل صحنه یک تجربۀ خارج از بدن شد آنگاه شنیدم که موسیقی رپ به زیباترین صداها و رنگهای آسمانی بدل شد که اصلاً بخشی از تجربیات انسانی قبلی من نبود. در حیرت کامل، سعی کردم دریابم چه اتفاقی دارد می افتد و در آن هنگام یک صدای درونی واضح را شنیدم که می گوید: «منبع اینگونه موسیقی رپ را می شنود!» من آنرا درک کردم!
آن تجربه به من کمی نکرد که موسیقی رپ را بیشتر از قبل تحسین کنم، زیرا آن هنوز به صورت یک صدای بعد سوم پخش می شود. اما درک مرا از اجازه دادن به آنچه هست، همانطور که هست و دقیقاً باید همانطور باشد، در آگاهی من عمیقتر کرد.
#ساتیام_نادن
@LAHZEHAL
اکنون که توجه شما جلب شده است، درمورد این روند بیداری چه باید بکنید؟ چگونه بلیط لاتاریِ جهانی را نقد کنید قبل از اینکه مرگ، شما را نقد کند؟ خب، این کتاب طراحی شده تا به شما کمک کند که در هیچ کاری نکردن آرام بگیرید. فقط باشید و آرام بگیرید بی هیچ تلاش عمدی برای ایجاد رخداد بیداری. همه اش موضوع سرنوشت و فیض است. لحظه ای که نطفۀ شما بسته شد، بلیط را خریده اید، و شماره های برنده قبلاً ارسال شده است. بنابراین هیچ کاری وجود ندارد که شما اکنون بتوانید درمورد آن انجام دهید، جز اینکه منتظر بمانید و ببینید چه اتفاقی می افتد.
اگر هنوز در جستجویتان به سوی عمل کردن کشیده می شوید، لااقل آنرا با این آگاهی انجام دهید که شما کنندۀ کارها نیستید، بلکه منبع از طریق شما این بازیِ محدودیت را بازی می کند. شما طوری عمل خواهید کرد که "انگار" هنوز کننده هستید، اما در اعماق وجودتان می دانید که آن فقط یک نما برای منبع است. در خلوت تنهایی آرام بگیرید، این همان عروسک "پیچ کلمی" است که معجزات تحول می تواند از آن نشأت بگیرد. اکنون که لااقل به صورت عقلی درک می کنید که ما درمورد چه چیزی بحث می کنیم، این درک می تواند به اتاقهای شهودیِ قلبتان نفوذ کند و آنگاه از سینه شما با دانشی مطلق و ورای کلمات و ورای شرح، منفجر می شود.
درحالیکه همۀ اینها دارد اتفاق می افتد شما می توانید به آن بخش از وجودتان که هنوز شک و ترس را درمورد بخشهای ترسناک زندگی به دوش می کشد اطمینان دهید که اینجا منبع مسئولِ امور است، با پشتوانۀ خردی بینهایت و یک طرحِ بازی که کامل است. تا بیدار نشوید آن طرح را نخواهید فهمید و وقتی بیدار شوید دیگر به آن توجه نخواهید کرد! وقتی سرانجام در موقعیتی هستید که همۀ پاسخ ها را به زندگی دارید، همۀ سؤالها خشک می شوند. پس از بیداری فقط یک آواز در آن جعبۀ جوک در سر شما پخش می شود: «آگاهی همۀ چیزی است که هست و من آن هستم!» درحقیقت چند سال پس از رهایی، آن آواز به "مَن-مَن" تغییر کرد. به بیان دیگر، شما شروع به رابطه گرفتن با زندگی به عنوان منبع بدون شکل می کنید، به جای منبع در پدیدار و فرم.
#ساتیام_نادن
"از پیاز به مروارید"
@LAHZEHAL
اگر بتوانی موسیقی درونی ات
حقیقت درونی ات
عشق درونی ات
و امید درونی ات را احساس کنی
آنرا در پیرامونت نیز تشخیص خواهی داد
کل کیهان برای تو تغییرخواهدکرد
زیرا تو تغییر کرده ای...
@LAHZEHAL
🔻
دوره جدید مراقبه #موفقیت
حامل ۲ فایل و ۲ مرحله مجزا
با تکنیک و روش های فوق العاده
✅ برای شرکت و ثبت نام در
دوره مراقبه #موفقیت به آدرس زیر رجوع کنید.
👇👇👇👇
/channel/prem_anannd
مراقبهٔ #عشق 🧘♂🧘🧘♀
📣 #پرم_آناند
@prem_anannd
جهت تجربه این مراقبه ، میتوانید از نور شمع استفاده نمایید.
حتما با هندزفری 🎧 این مراقبه را در مکان ، زمان و شرایط روحی، روانی مناسب تجربه کنید.
✅ برای شرکت و ثبت نام در
دوره هاي غیر حضوری مراقبه آموزشی، توسط فایل های صوتی مرحله به مرحله، به آدرس زیر رجوع کنید
👇👇👇👇
/channel/prem_anannd
لینک کانال آموزش مراقبه👇
@moraagebh
مراقبهٔ #دعا_و_نیایش
#پرم_آناند
@prem_anannd
این مراقبه را با هندزفری 🎧
همراه با تنفس های عمیق و آرام تجربه کنید.
✅ برای شرکت و ثبت نام در
دوره هاي غیر حضوری مراقبه آموزشی، توسط فایل های صوتی مرحله به مرحله، به آدرس زیر رجوع کنید
👇👇👇👇
/channel/prem_anannd
لینک کانال آموزش مراقبه🔻
@moraagebh
مراقبهٔ #بخشش
#پرم_آناند
@prem_anannd
لطفا قبل از تمرین این مراقبه،
نام کسانی که از آنها رنجش دارید را بنویسید و بعد از پایان مراقبه آن را بسوزانید.
حتما با هندزفری 🎧 این مراقبه را در مکان ، زمان و شرایط روحی، روانی مناسب تجربه کنید.
📣 #پرم_آناند
@prem_anannd
لینک کانال آموزش مراقبه👇
@moraagebh
@LAHZEHAL
همه امراض از عدم بخشایش ناشی میشوند. هرگاه که بيماريم, باید در خود جستجو کنیم و بیینيم که چه کسی را باید ببخشاييم .
کتاب « تعلیم معجزات » می گوید همه امراض از عدم بخشایش ناشی می شوند و هرگاه که بیماریم باید به پیرامون خویش بنگریم و ببینیم که چه کسی را باید عفو کنیم .
من به اين نظریه می افزایم که عفو و بخشایش هرکس را دشوارتر می یابید هم اوست که بیش از هرکس دیگر باید رهایش کنید .
بخشایش یعنی دست برداشتن و رها کردن.این به معنای تأیید رفتار آنها نیست.
این به معنای دست برداشتن از سر آن کس و آن مسأله است.
لازم نیست که بدانیم چگونه عفو کنیم..تنها کاری که باید بکنيم این است که مشتاق عفو و بخشایش باشیم، کائنات خود ازچگونه ها مراقبت خواهد کرد.
#لویز_هی
#کتاب_شفای_زندگی
@LAHZEHAL
