Hikoyalar (G&M)

18 July 2024 04:03

Коинотнинг Яратувчиси ҳаётни шундай яратганки, ҳатто ҳар томонлама муваффақиятга эришган бўлса ҳам, у ҳаётнинг расмини онгли равишда тўлиқсиз қолдиради.

Ушбу номукаммалликнинг мавжудлиги доимий равишда оёқлар ердан узилмаслиги учун эслатмадир.

Март ойи бошида дунёнинг ўн биринчи ва Осиёнинг энг бадавлат тадбиркори Reliance Group компаниясининг раҳбари Мукеш Амбани ўғли Анант Амбанининг дунёдаги энг қиммат тўй маросими бутун дунё бўйлаб сарлавҳаларга ва ижтимоий тармоқларда ҳам муҳокамаларга сабаб бўлди.

Тадбир давомида меҳмонларга нонушта, тушлик, пешиндан кейин чой, кечки овқат ва ярим тунги газак учун 12.000 та маҳсулот тақдим этилди. Ушбу тадбирда кино саноатининг барча супер юлдузлари рақсга тушишди. Бутун дунёдан машҳур ва юлдуз шахслар борлигига қарамай, барчанинг эътибори жисмонан баҳайбат бўлган Анант Амбанида эди. Чунки у оғир хасталикдан азият чекмоқда. Бу анъанавий тиббиёт билан даволаш мумкин бўлмаган касаллик. Даволаш учун унга доимий стероидлар берилиши керак. Ушбу кортикостероидлар назоратсиз иштаҳани келтириб чиқаради, бу эса одамни кўп миқдорда озиқ-овқат истеъмол қилишга олиб келади. Натижада, у назорат қилиб бўлмайдиган вазнга эга бўлади.

Миллиардлаб доллар бойликка эга бўлишига қарамай, Мукеш Амбани севимли ва кенжа ўғли касалликдан азият чекмоқда, бу оламда стероидларнинг ножўя таъсиридан бошқа давоси йўқ.

Анант филга ўхшаш (еlephantiasis) касалликка чалинганида, Мукеш Амбани минглаб гектар ерларни филларни даволаш, ўйин-кулги, курорт ва массаж воситалари билан тўлдирилган сафари боғига айлантиради. Ушбу сафари боғида ҳар куни филларга юзлаб тонна қуруқ мевалар берилади. Фил касаллиги (еlephantiasis) - шиш пайдо бўлишига олиб келадиган касаллик бўлиб, терини филнинг терисига ўхшаш қалин ва қаттиқ қилади.

Бу Мукеш Амбани касал ўғли билан шахсий курашининг бир кўриниши. У ўғлига мукаммал бир кунлик “соғлом кун”ни сотиб ололмайди, гарчи барча қулайликлар унинг оёқлари остида бўлса ҳам.

Мукеш Амбани маросимда минглаб меҳмонларга мурожаат қилар экан, унинг ҳаёти атиргул тўшаги эмас, балки тиканларга тўла саёҳат эканини айтди.
Мукеш Амбани бу сўзларни айтар экан, камера Осиёнинг энг бой одамининг юзини катталаштирди, унинг юзи чуқур қайғуда, кўзларида ёш оққан ҳолда кўринди. Бу кўз ёшлардаги оғриқ ва ночорлик сезилиб турарди. У миллиардлаб доллар бойлигига қарамай, ўғлига бир кун ҳам мукаммал соғлик сотиб ололмаганидан афсусда эди.

Яратганнинг адолати қанчалик ғалати? У қаердадир ҳаёт тасвирини тугалланмаган ҳолда сақлайди. Бу эса комилликнинг моҳияти мана шу номукаммалликда ётганини кўрсатади...!

Бунинг маъноси – Мукеш Амбани ёки кимнингдир бойлигига ҳавас қилиш ўрнига, ҳаётимизнинг тўлиқ бўлмаган сурати учун Яратганга шукр қилишимиз керак. Чунки бизнинг расмимиз Амбани тўлиқ бўлмаган расми каби жарроҳлик талаб қиладиган эмасдур.

Шундай экан, келинглар, хурсанд бўлиб, Аллоҳга ҳамд ва шукроналар айтиб яшайлик.

Азамат Акбар

Hikoyalar (G&M)

17 July 2024 12:15

​​Уларнинг бу гапларидан сўнг кўз олдимдаги барча суратлар йўқолиб фақат отамнинг суратлари пайдо бўлди. Отамнинг насиҳатлари зоҳири қаттиққўллик аммо ботини раҳмат, муҳаббат, шафқат, хотиржамлик бўлган катта бир эшик экан. Отамга нисбатан қаттиқ бир соғинчни ҳис қилиб оёқ-қўлларини ўпиш учун уйим томон шошилдим...

Аммо дарвозамиз олдида қўшнилар, қариндошлар жамланишганини кўрдим. Улар менга умидсиз ва шафқат билан қараб туришар эди. Ҳаммасини тушундим. Кечикибман...вақт ўтибди.

Отамнинг овозларини эшитишга муштоқ эдим. Насиҳатларига қулоқ тутишга тайёр эдим. Нега отамни олдинроқ англамадим?! Нега у кишини олдинроқ кўрмадим?!
Бадалсиз атоларини, ҳудудсиз муҳаббатларини нечук ҳис қилмадим?!
Отажоним!

Bayyinauz

Eng zo'r, sara, tarbiyaviy va sevimli @Hikoyalar shu yerda

📜📚📖 @Hikoyalar kanaliga qo'shilish uchun 👇
https://t.me/joinchat/AAAAADuknkYHGVbghYjS1A
👆 ni bosing va OK.
Bizni aslo tark etmang! Yaxshilari albatta bo'ladi. Biz izlanishdamiz!

Hikoyalar (G&M)

17 July 2024 05:25

Vaqt va odatlar o'zgarishi....

@Hikoyalar

Hikoyalar (G&M)

14 July 2024 18:25

Ибратли Ҳикоя.

ОБДАСТА

Бу воқеага салкам ўттиз йил бўлиб қолди. Бавосил (Гемарой) касали билан оғриб юрардим. Муродуллахонни тажрибали, қўли енгил жарроҳ деб эшитган эдим.
Дард мени кундан-кунга ўз исканжасига олар эди. Ниҳоят, чидай олмай, бир куни Муродиллахонни ҳузурига бордим.
Муродиллахон менга бўш ўриндиқни кўрсатиб; "Ўтиринг, аввал бир оз сухбатлашайлик, ахир сиз билан қадрдонмиз~ку!" дея мулозамат кўрсатди.
Кейин аста сўз бошлади: " Биламан, сиз зиёли одамсиз, аммо намозхон эмассиз. Кундалик хаётингизда обдастадан фойдаланмайсиз, чамамда. Акс холда, хозирги аҳволга тушмаган бўлардингиз. Дўстим, сизни даволашда, аввало халқона усулни қўллаб кўрамиз. Шу бугундан эътиборан обдастани ўзингизга дўст деб биласиз ва ҳар гал хожатга борганингизда илиқ сув билан покланиб юрасиз. Иш жойингизда, сафарга чиққанингизда бошқа идишлардан ҳам фойдалансангиз бўлаверади. Бундан ташқари, ҳар куни эрта тонгда, уйқудан уйғонишингиз биланоқ, 0.5 литр миқдоридаги қайнатилган сувни, бироз илиқ ҳолда ичасиз ва нонушта қилмай, ярим соат ховлида сайр қилиб юрасиз. Бу қабзиятни олдини олади. Бу муолажа усулини канда қилмай бажарасиз. Аллоҳ насиб этса, 4-5 ой ичида касалликдан бутунлай фориғ бўлиб кетасиз. Бу усул хаётда синаб кўрилган, ўзини оқлаган. Ҳузуримга шифо излаб келишган кўплаб беморлар, шу оддийгина халқона усул билан шифо топиб кетишган. Сиз ҳам ҳеч нарса кўрмагандек бўлиб кетасиз, ИНШААЛЛОҲ ".
Жарроҳ тавсияларига риоя қилиб, олти ой деганда бавосил касаллигидан батамом халос бўлдим.
Энг муҳими шу дард баҳона, Аллоҳ буюрган фарз амалларни бажаришга киришиб кетдим: беш вақт намоз, рўза ва бошқа солиҳ амалларни адо этадиган бўлдим. Ҳозир руҳим анча тетик, соғлиғим яхши. Фарзандларимизнинг барчаларини уйли, жойли қилиб бўлдик. Энди, насиб қилса аёлим билан бирга ҳаж зиёратига боришни ният қилганмиз".
Ҳамроҳимнинг ҳикоясидан кейин динимиздаги ҳар бир амал, албатта бир ҳикматга эга эканига яна бир бор амин бўлдим. Мусулмон қилиб яратгани учун меҳрибон Аллоҳга ич-ичимдан шукроналар айтдим...

" Ҳидоят" журналидан....

Hikoyalar (G&M)

09 July 2024 16:20

Бир куни шогирд устозидан сўради:
— Нима учун чақалоқлар ҳамма ерда бир хил йиғлайдилар. Улғайганларида эса уларда ҳар хил хислатлар пайдо бўлади?
Устоз жавоб берди:
— Бу тарбиянинг натижасидир.
Шогирд сўради:
— Эй маънолар хосхонасини эгаллаган пири комил, тарбиянинг ҳосиласи ёшга ҳам боғлиқми?
Доно устоз дедилар:
— Ҳа, албатта. 20 ёшда ҳиссиёт, 30 да истеъдод, 40 да ақл ҳукмронлик қилади.
Илмталаб шогирд яна сўради:
— Эшитишимча, тана қартайганда, аҳлоқ мустаҳкамланади, дейдилар. Бунинг сабаби не?
Пири комил бир лаҳза ўйга чўмгач, шундай деди:
— Чунки инсон танасидаги барча аъзолар ўз нафсини қондиравериб чарчайди, ҳолдан тояди, руҳ эса ҳаёт чарҳида чарҳланиб, аҳлоқ орзу ҳолини бойитиб бораверади.
Қизиққувчан шогирд яна сўради:
— Эй, устоз, минг машаққат ила юксаликка кўтарилган инсонни нима пастга тушириши мумкин? Мен шундан огоҳ бўлайин.
Сермулоҳазали устоз шогирдига қараб, шундай деди:
— Киши қанчалик юксакликка эришмасин, аҳлоқда оқсаса, пастга тушиб кетиши муқаррардир. Эй, шогирд, мисқоллаб йиққан обрўйинг бир зумда тўкилмасин десанг, ақлингни ҳамиша раҳнамо этгил. Нолойиқ ишлардан олисга кетгил.

@Hikoyalar

Hikoyalar (G&M)

09 July 2024 05:40

“Одамлар нима дейди?...”
🍃
      Кун жуда иссиқ бўлди. Кўчага кўйлакчан чиқдим. Қаршимдан бир танишим келиб қолди. Салом берар-бермас, жиддий туриб:
-  Нимага бундай қилдингиз?! – деди.
Бу саволдан довдираб қолдим.
-  Нима қилибман?
-  Ахир кастимсиз  юрибсиз-ку? Бундай юриш сизга ярашмайди. Одамлар нима дейди?
Жавоб қилмай ўйланиб қолдим.
      Демак, мен одамларга савлатли кўринишим учун шу жазирамада ҳам кўчага кастим кийиб чиқишим керак экан-да!
      Теваракка разм солдим. Илк кўрганим баланд пошнали туфли кийиб олган бир аёл эди. Бундай туфлида юриш қийин. Ишонмасангиз марҳамат, оёғингиз учида юз қадам юриб кўринг. Ўзини бундай қийнашда қандай маъно бўлиши мумкин? Трамвайда ўриндиқлар бўшлигига қарамай, тик туриб кетаётган аёлга кўзим тушди. Ўтиришга таклиф қилсалар-да, кўнмас эди. У жуда тор кийим  кийиб олган, ўтира олмаётганининг боиси ҳам шу. Сўрашингиз мумкин: ўзини нега бунақа азоблайди? Чиндан ҳам, шўрлик аёл ичдан азобланиб турган бўлса ҳам, зоҳиран одамларга чиройли кўринмоқчи бўлади.
Баъзи йигитчалар сочини тартибга келтиришга ярим соат овора бўлади. Сўнг шабада эсишидан ёки автобусда бирор адашган қўл тегиб кетиб, бу антиқа кўргазмани йўққа чиқаришидан кунбўйи қўрқиб юришади.
    Ҳеч кўрганмисиз, айрим аёллар меҳмонларни, дугоналарини очиқ чеҳра билан қаршилашади . табассум, мулойим гап-сўз, чиройли одоб кўрсатишади. Эри билан муомаласида эса, бошқача...
    Баъзилар кўчага чиқса, бегоналар учун зийнатланади, либосларнинг энг чиройлисини кияди. Турмуш ўртоғига эса сочлари ҳурпайган, кир-чир кийим билан юзланаверади.
    Тўй маросимлар ҳам хўжа кўрсинга елиб-югуришлар, машаққат чекишлар кўп. Барча ўйларимиз бир кунда ўтадиган тўй ҳақида бўлади. Одамлар кўриб: “Аллоҳ ёрлақасин, жуда зўр!” дейишлари учун сеп-сидирға йиғамиз. Никоҳ маросимида тўй-томошани дабдабали қилишга  уринамиз. Молларни увол қилиш билан шайтонни хурсанд қиламиз. Бир-икки соатга кийиладиганкелин либосига қанча-қанча пул сарфлаймиз. Баъзиларнинг тўй дастурхонига қўядиган писта-бодом пулига ўртачароқ тўйни ўтказса бўлади.
Булар ҳаммаси нима учун Келин куёвнинг фойдаси учунми? Савоб учунми? Йўқ! Унда нима учун? Одамларга мақтаниш учун!
     Бироқ биз ҳар қанча сарфласак, биздан ҳам кўпроқ сарфлайдиганлар топилаверади. Одамлар эса: “Фалончи мана бундай тўй қилган эди”, дея гапиришини ташламайди. Таъзияларимизда ҳам исроф оз эмас. Қўшнимиз бой-бадавлат бўлса-ю, бизнинг ойлик маошдан бошқа даромадимиз бўлмаса, шундаям паст кетмаймиз: агар у минг долларлик қандил, музлатгич, кир ювадиган машина, ё гилам сотиб олса, биз ҳам сотиб олишимиз керак, йўқса одамлар гап қилади.
     Хулоса шуки, туришимиз, ўтиришимиз, ейишимиз, кийинишимиз, кундалик сарф-харажатларимиз одамлар хоҳлаганидек бўлиши керак. Бўлмаса, одамларнинг тескари тилига тушиб қоламиз...
     Ахир биз қачон ўзимиз учун яшаймиз?
     Биз қачон ақл чегарасида тура оламиз?
     Орамизда мана шу исканжаларни синдирадиган ақлли, бақувват кишилар борми?!
      Шундай иродали, иймони комил бўлишни истаганларга, мана, улуғлардан қолган насиҳат: ҳар ким, аввало динига эргашсин, бирор ҳаром иш қилмасин; сўнг ақлига эргашсин, нимани яхши деб билса, шуни қилсин, кўрпасига қараб оёқ узатсин. Бойларнинг бойи бўлса ҳам, зарурий харажатга пул сарфласин, исрофдан қочсин. Одамларнинг гапларидан қўрқмай яшасин...

"Ибратли ҳикоялар" китобидан.

© Hazrati Abbos namoz vaqtlari

@Oybek_Muallim

Hikoyalar (G&M)

06 July 2024 21:53

Қайсидир Африка қабиласида қизиқ бир одат бор экан. Бу қабиладан бирор киши ёмон иш қилса, уни гузарга олиб келиб, атрофини ўраб олишади ва икки кун давомида қабиладошлари унинг қилган барча яхши амалларини айтиб, эслашади, бунинг учун миннатдорчилик билдиришади.
Бу қабила фалсафасига кўра, ҳар бир инсон дунёга яхши бўлиб келади. Ҳар бир инсон муҳаббат, бахт, тинчлик, хавфсизликка муҳтож. Баъзида одам буларга эришиш учун хато қилади.
Қабила эса бу хатони шу одам ёрдамга муҳтож эканига ишора деб билади. Улар йиқилганларни кўтариш, уни асл табиатига қайтариш ва унинг кимлигини эслатиш учун бирлашадилар.

@Hikoyalar

Hikoyalar (G&M)

04 July 2024 15:39

Дунё юлдузи Шохруххондан олтинга тенг маслахат

@Hikoyalar

Hikoyalar (G&M)

03 July 2024 21:56

Kechgi poe’zdga chipta olib yo‘lga tushdim. Samarqand vokzaliga tushganimda vaqt yarim tundan og‘ib, tong otishiga ikki-uch soatlar qolgan edi. Vokzalning yonginasidagi bozorchani ko‘rib o‘ylanib qoldim. Bekzodjonni uyga olib borsam ota-onam nima deydi. Akalarim naq o‘ldirib qo‘ya qolar. Qarindosh-urug‘, qo‘ni-qo‘shni, mahalla — ko‘y degandek... Bir qarorga keldim: Bolani bozor devori yonida qoldiraman. Sal turib odamlar g‘imirlab qolishadi. Biror yaxshi inson chiqib olib ketar dedim-u o‘ylaganimni amalga oshirishga kirishdim. Bolani yo‘rgaklab, orasiga mana shu suratning ikkinchisini joyladim, — deya  Rohila opa rasmga turmilib yig‘lab yubordi. Sohibjonning ahvoli unikidan bir oz tuzuk edi, xolos.  — Bolani devor yoniga qo‘yib o‘zim nariroqda poylab turdim. Kimdir o‘sha tomonga yurdi. Bolani ko‘rib qo‘liga oldi. Keyin uni ko‘tarib chiroq nurlaridan o‘tdi-yu qorong‘ulikka singib ketdi. YUzini ko‘rolmadim. Lekin egnidagi kiyim militsiya formasi ekanligini payqadim. Domlangiz bilan toshkentga qaytganimizdan keyin u kishi mendan anchagacha xafa bo‘lib yurdi. Lekin g‘isht qolipdan ko‘chgan, o‘n joyimni o‘ymayin befoyda... Sohibjon boshqa tinglolmadi. Uning boshini o‘zining o‘y-xayollari chulg‘ab oldi. Rohila opaning o‘g‘lini boshqa ko‘rmagani, umrining oxirida loaqal bir marta diydorlashgisi kelayotgani haqida aytganlari umuman ahamiyatsizdek tuyuldi. U onasining «suratdagi chaqaloq sensan» deganidan tortib, qaynonasining «egnida militsiya formasi bor edi» degan so‘zlarini ko‘nglidagi shubha bilan bir kelmasligini chin dildan istardi. — Rohila opa tashlab ketgan go‘dak menman. Mening otam ofitser, demak men bu ayolning o‘g‘liman. Uning xayollari qat’iy hukm chiqardi. Butun olamga iztirobli boqdi ko‘zlari. Kuyovining ahvolini ko‘rgan qaynona aytganlarimdan kuchli ta’sirlandi deb choy quyib uzatdi. Sohibjon esa o‘rnidan turdi-da mashinasiga o‘tirib jo‘nab ketdi. Uydagi sandiqlarni titkilarkan nihoyat izlaganini topdi. Rasmga tikilib qo‘shni xonada gurunglashib o‘tirgan ota-onasidan so‘radi: — Oyi, dada suratdagi bolakay menman-a? — Ha, — dedi ular baravar. — Ha-da, kim ham bo‘lardi, — takrorladi otasi. Yigit ularni boshqa bezovta qilmadi. Tun. Hammalari uyquga yotarkan, ota-onasining suhbati bexos qulog‘iga chalindi. Onasi zorlandi: — Dadasi, necha marta aytdim zormanda suratni yo‘qotaylik deb. Ana, o‘g‘lim nimanidir sezgan... Bir umr ota-onasi kelib olib ketishidan cho‘chib yashadim. — Qo‘y, onasi, hech narsa bo‘lgani yo‘q-ku. Uni hech kim olib ketmaydi. SHunchaki so‘radi-da. Sohibjonni biz katta qildik. Voyaga etkazdik. U bizning o‘g‘limiz, birovga berib qo‘ymaymiz. O‘sha tunni yaxshi eslayman. Vokzal yonidagi bozorcha oldidan topgandim uni. Kimlardir boladan bezor bo‘lganda, biz tirnoqqa zor edik. Uni hech kimga bermaymiz, hech kimga, — har so‘zini dona-dona qilib gapirardi SHerzod aka xotiniga. Endi Sohibjonda hech qanday shubha qolmadi. SHerzod To‘raev va Latofat opa uni asrab olgan ota-onasi, SHuhrat Solihov hamda Rohila opalar tuqqan ammo voz kechgan ota-onasi ekanligiga u amin bo‘ldi. Sohibjon hozir bu narsalar haqida o‘ylamasdi. Uning qalbini bundan ming chandon ortiqroq g‘am kemirardi. — Nahot Nigina menga singil... Nahot o‘z singlim bilan... Bu savol bir necha kunda uni ado qilayozdi. Kimdan qanday qilib, nimani so‘rashni bilmadi. Biroq o‘sha kundan boshlab Sohibjon hech kimga churq etmasdan Fransiyaga hujjat to‘g‘rilay boshladi. Va tez muddatda oilasi bilan jo‘nab ketdi. Uning bu ishiga hamma hayron edi. Erining uyiga qo‘ng‘iroq qilishga ham ruxsat bermagani Niginani qattiq ranjitdi. Sohibjon ayoliga yaqinlashmay qo‘ydi. Alamini ishdan oldi. So‘ng miyasiga kelgan fikrni amalga oshirishga kirishdi. U taqdiri haqida kitob yoza boshladi. Azob va iztiroblarga, javobsiz savollarga to‘lib bir necha oy o‘tdi. YOzganlari «Xazonlarda qolgan kunlarim» nomi bilan nashrdan chiqdi. Sohibjon kitobga o‘zining hayotini tushirdi. O‘sha xazonli tunda tashlab ketilganidan tortib, bugungi kunigacha yozdi. Yigit kitobning ilk nusxasiga uch oylik Bekzodning suratini solib ota-onasi, qaynota-qaynonasiga yubordi.

Hikoyalar (G&M)

03 July 2024 21:56

XAZONLARDA QOLGAN KUNLARIM
Latofat bilan SHerzodning turmush qurganlariga o‘n yildan oshdi. Biroq farzand ko‘rishmadi. Hayotdan nolishmaydi. Hamma narsalari bor. Lekin bolaning o‘rni boshqa. Ular xudodan erta-yu kech farzand tilashadi. Xonadon sohibi SHerzod ichki ishlar xodimi, kapitan. Uning ko‘p vaqti ko‘chada — ishda o‘tadi. Latofat uy bekasi — uzzu-kun erini kutishdan o‘zga iloji yo‘q. Har doimgidek SHerzod ishda navbatchi bo‘lib qoldi. Tun yarmidan oqqanda, mayor ofitserlar o‘tirgan xona eshigidan boshini tiqib dedi: — Kapitan To‘raev, uchastka nozirlari bilan atrofni ko‘zdan kechirib chiqinglar-da, keyin uyga ketaveringlar. SHerzod o‘rnidan turdi. Komandirining To‘raev degani, ayniqsa oldiga kapitan deb qo‘shib qo‘ygani unga moydek yoqib tushdi. Ikki serjant bilan hovliga chiqdi. — Sizlarga javob, — dedi SHerzod To‘raev. — O‘rtoq kapitan, biz... — Buyruq muhokama qilinmasin, — qat’iy talab qo‘ydi kapitan. Nozirlar ketdi. SHerzodning bir o‘zi sukunat hukmronligi poyoniga etayotgan tun bag‘rida tevarakka ziyrak boqib, bozorcha oldiga keldi. YOn-verini ko‘zdan kechirdi. O‘zidan sal nariroqda, bozor devorlari tubida oppoq tugunga nigohi tushdi. Faqat e’tiborini tortgani shu bo‘ldiki, mato qimirlardi. Kapitan yaqinroq borib qaradi. «Mushukning yoki itning bolasidir-da» o‘yladi To‘raev. Vaholanki, bunday bo‘lmadi. Yo‘rgakda taxminan ikki, uch oylik bo‘lib qolgan chaqaloq yotardi. SHerzod bir muddat kalovlanib turib qoldi, so‘ng bolani qo‘liga oldi. Uzoq o‘ylagandan keyin «bolakayni uyga olib ketish kerak» degan xulosaga keldi. Uning shu mahalda boshqa chorasi ham, yana o‘ylashga hafsalasi ham yo‘q edi. Latofat hali uyqudan turmagan edi. Darvoza qo‘ng‘irog‘ining tovushi uni bir oz cho‘chitib, vahimaga soldi. Quvlik bilan boquvchi ko‘zlarini ishqalab ostonada paydo bo‘lib, samimiyat ila so‘radi: — Kim u? — Menman, — dedi SHerzod hayajonli ohangda. — Eshikni och! Yo‘rgakdagi bolani ko‘rgan juvon yoqa ushladi. — Kim bu? — dedi beixtiyor. Eri bir necha soniya jim bo‘lib qoldi. — Bozor devori yonidan topdim. — Oradagi soniyalik sukut o‘tib gapida davom etdi. — Kimlardir tirnoqqa zor-u kimlardir bezor... — YAratganga shukr, ohlarimiz etib bordi, bizga ham farzand ato qildi, — dedi Latofat ko‘z yoshlarini yashirolmay. Yo‘rgakning ichidan bolaning shu kunlarda olingan surati chiqdi. Orqa tomonida «Bekzodjon uch oylik» degan yozuvi bor edi. Er — xotin gapni bir joyga qo‘yib, agar bolaning ota — onasi topilmasa o‘zlari asrab olishga qaror qildi. SHerzod To‘raev o‘ylagan ish amalga oshadigan bo‘ldi. CHaqaloqning biror qarindoshi da’vo bilan chiqmadi. Ular bolani o‘z shariflariga o‘tkazib ismini «Sohibjon» deb o‘zgartirishdi hamda SHerzodning xizmat safari bois tez fursatda boshqa tumanga ko‘chib ketishdi. Vaqt o‘tishi bilan Sohibjon ulg‘ayib borar, esini tanib tili chiqqandan buyon rassomchilikka qiziqardi. O‘zi ham rasmlar chizib, turli bolalar ko‘rik tanlovlarida ishtirok etib faxrli o‘rinlarni qo‘lga kiritdi. Maktab quchog‘idan uchirma bo‘lgan tengdoshlari kabi Sohibjon ham xujjatlarini oliy o‘quv yurtiga topshirib talaba bo‘ldi. Talabalikning ilk bosqichini samarali yakunladi. U betinim o‘qidi, izlandi, o‘z ustida ishladi. Universitetda SHuhrat Solihov degan ko‘pchilikka ma’lum va mashhur domla bor edi. SHu domla shogirdlari orasida rassomlikka bo‘lgan iste’dodi uchun Sohibjonni boshqacha xushlardi. Yigitcha ham bu e’tiborni sezib va bilib yurardi. Odatiy o‘qish kunlarining birida guruh sardori: — Sohibjon, sizni SHuhrat domla chaqirayapti, — dedi. U eshikdan chiqib uzun yo‘lka bo‘ylab yurarkan, SHuhrat Solihovday domla nega chaqirganligiga hech aqli etmadi. Ohista eshik qoqdi. «Kiring» dedi ichkaridan kelgan ovoz. Keyin ohista o‘tirishga undadi. — O‘qishlaringiz yaxshimi? — Rahmat. — Sizni chizgan suratlaringizni ko‘rdim. Menga yoqdi. SHu bois shogirdim bo‘lsangiz deb chaqirtirgandim. Yigit ustozini jimgina tingladi. Uning besas o‘tirganini ko‘rib domla so‘radi: — Qaerda turibsiz? — Ijarada. — Sohibjon sizga bir taklifim bor. Keling, biznikiga ko‘chib o‘ting.

Hikoyalar (G&M)

01 July 2024 04:17

- Bugun ayamga ajoyib surpriz tayyorladim, Malika!
Ko'zlari quvnab so'z boshladi Akmaljon. Xotini Malika esa mayin jilmaydi.
- Bugun ayamni tug'ilgan kunlari edi-ya?! Telefon qiib tabriklab qo'ydingizmi?
- Yo'q, atay qilmadim. Kechki payt hammamiz boramiz kotta bayram qilamiz. Axir onajonim 60 yoshni qarshilayaptilar! Qaynay sovg'a tayyorladiz deb so'ramaysanmi, hoy?
- Qanday sovg'a ekan?
Akmaljon tantanali e'lon qilgandek mag'rur ovozda gapirdi:
- Hajga yo'llanma! Onamni insha'Allah ertaga kechki payt Hajga jo'nataman!
- Voy! Juda yaxshi o'ylabsiz, dadasi. Alloh sizdan rozi bo'lsin. Xursand bo'ladigan bo'ldilar. Lekin...
- Nima lekin?
Havotirli qaradi Akmaljon.
- Bir og'iz ertalab telefon qilib tabriklab qo'ymabsizdaa. Ayam kutib o'tirgan bo'lsalarchi?! Tag'in ko'ngillari og'rimagan bo'lsin deyman-da.
- Yo'g'e, mendan xafa bo'lmaslar. Hali o'zlari qo'ng'iroq qilgandilar. Atayin tabriklamabman. Surpriz bo'lsin degandimda. Bandman deb telefonni qo'yib qo'yganidim. Mayli qo'yaverchi hali borsak xafaliklariyam ketadi, quvonadilar rosa ko'rasan.
- Maylikuyaa, baribir odamni yoshi o'tganidan keyin ko'ngli shishadek noziklashib ketarkan. Salga darz ketishi mumkun-da, dadasi. Baribir kutib o'tirishgan bo'lsaya. Haliyam kechmas telefon qilib tabriklab qo'ying, keyin kechki payt desayiz kechki payt borib tabriklayveramizda.
"Ayolim haq. Balki rostan kutib o'tirgandirlar" o'yladi Akmaljon.
- Yo'q yaxshisi hozir boramiz, nima deding. Yo'llanmani beramiz. Ularni tezroq xursand qilamiz insha'Allah. Keyin o'zim qo'lbola qilib kabob pishiraman. Kechka barcha qarindoshlarni chaqirib kotta ziyofar qilamiz.
- Juda yaxshi fikr.
Mamnun jilmaydi Malika.
- Yo'ldan oq lolalar olamiz. Onam shunaqasini yoqtiradilar.
- Xo'p albatta. Unda biz bolalar bilan kiyinib chiqaylik.
- Haa shunday qil, tezlash. Yo'lga tushamiz.
Malika kiyingani kirib ketayotib ortiga buruldi:
- Dadasi, peshin namozini o'qib olaylikmi avval?
Akmaljon biroz o'ylanib turdi-da dadil javob berdi.
- Yo'q o'sha yerda - ayamnikida o'qirmiz. Hali peshinni chiqib ketishiga ancha vaqt bor-ku.
* * *
- Onajonim! Biz keldik!
- Ayajon! Nevaralariz sizni rossa sog'inishdi-da!
- Onam! Sizga ajoyib sovg'a op keldim! Chiqmaysizmi?!
- Menimcha dam olyaptilar shekilli yo namoz o'qiyaptilarmikin?
Akmaljon "Bilmasam" degandek yelkasini qisdi.
- Yurchi, uyga kiraylik.
Akmaljon ichkari eshikni ochib uyga kirib ketdi. Birozdan so'ng... O'kirib yig'lagan ovozi eshitildi. Malika yugurib borib eshik ostonasida qotib qoldi.
- Onajonimmmm! Meni Mehribonim! Meni tashlab kettizmi onam?! Ulgurmadim! Ulgurolmadim-ku onajon?! Sizni hoji qilmoqchi edim onam! Ulgurmadim-ku!
Akmaljon joynamoz ustida onasining jonsiz tanasini quchoqlagan ko'yi ho'ngrab yig'lardi.
- Sizga surpriz qilmoqchi edim onam. Nega ertalab kelmadim?! Nega kelib sizni suyuntirmadim?! Quvonch yoshlarizni ko'rolmadim. Nega vaqtliroq kelmadim?! Nega?! Onam nega meni tashlab kettiz?
Malika boshidagi ro'molini yechaman deganida qo'lida yo'llanma borligini ko'rdi. Unga uzoq termuldi. Ko'zlaridagi yoshlar haj yo'llanmasi ustiga oqdi.
- Armon bo'p qoldi bizga ayajon... Armon bo'p qoldi...
Ohista pichirladi Malika.

TAMOM.

✍ Usmonaliyeva Munira
02.06.2024. ⏰14:14
@Hikoyalar

Hikoyalar (G&M)

01 July 2024 04:17

- Bilasizmi, men oilada kenja farzandman. 4 ta opam, 1 ta akam bor. Men tug'ilishimga yaqin onam qattiq betob bo'lgan ekanlar. Unga agar bolani oldirsang yashab ketishing mumkin deyishganida, "yo'q, men o'z jonimdan bo'lgan bolamni o'ldirmiman" deb hech ko'nmagan ekanlar. Men tug'ilibman-u onam vafot etibdilar...
Mehri qattiq yig'lab yubordi.
- Har safar bahor kelganida men o'zimdan nafratlanaman. Qani endi shu kuni tug'ilmasaydim deyman. Onamni o'limida o'zimni ayblayman!
- Unaqa gaplarni gapirma! Allohga shirk keltirma, Mehri! Allohimni taqdiri shu ekan-da, bunda sening zarracha aybing yo'q. O'zingni ayblamagin, xo'pmi? Opalaring senga onadek-ku, to'g'rimi? Qolaversa sen menga judayam keraksan!
Mehri Akbarning yelkasiga boshini qo'yganicha ufqqa qarab uzoq o'tirib qoldi...
* * *
- Onajonim!
- Akmaljon, bolam. Maktabdan yaxshi kevoldingmi o'g'lim? Qorning ham ochdir aa? Hozir sen kiyimlaringni almashtirib chiqqin, men ovqat suzib turaman.
Akmaljon bir qo'li bilan orqasiga nimanidur yashirib olganicha onasiga kulib qarardi.
- Haa, Akmaljon nega turibsan?! Bor, kiyimlaringni almashtir...
- Onajonim! Mehribonim! Tug'ilgan kuniz bilan!
Akmaljon shunday deb ortiga yashirgan oppoq lolalarni oldi. Ular shu qadar oppoq, shu qadar chiroyli edi-ki hech unutilmaydi endi, Mehrining qalbida bir umrga muhrlanib qoladi...
Mana o'sha kunlar ham oqar suvdek o'tib ketti. Lekin... Bir savol Mehrixon ayaning yuragini siqadi. Nahot bolam o'zgargan bo'lsa, vaqt ham peshinga borib qoldi, u esa kelmadi...

Hikoyalar (G&M)

30 June 2024 13:08

🏆“Ота, менга кубокни олиб келинг” – қизининг сўнгги истагини шараф билан бажарган футболчи ота

⚽️Куни кеча Германия-Дания ўйини бўлиб ўтди ва унда немислар ишончли ғалаба қозонишди. Бу икки терма жамоа узоқ 1992 йилда Европа чемпионати финалида учрашишган ва унда Дания чемпион бўлганди. Бу ютуқнинг ўзига хос ва ниҳоятда таъсирли бир жиҳати бор эди.

🎗Тасодифларга тўла ўша чемпионатда аслида Дания умуман иштирок этмаслиги керак эди. Саралашдан ўта олмай, бутсаларни отиб юборган жамоа тарқалиб ҳам кетганди. Аммо қатнашиши керак бўлган Югославияда уруш бошланиб кетади ва бу жамоа мусобақалардан четлаштирилади.

🏝Унинг ўрнига дарҳол Дания термаси йиғилади. Жамоа футболчилари рўйхатида Ким Вильфорт ҳам бор эди. У турнирга боришни рад этади – чунки жондан азиз қизалоғи Лин қон раки касаллигига чалинган, жон олиб жон бераётган пайтлари эди. Қиз оғриқлардан, умидсизликдан азоб чекаётган бир пайтда ота уни ташлаб кетишни хаёлига ҳам келтира олмасди.

🚑 Бироқ қиз отасига шундай дейди: “Ота, мусобақада қатнашинг ва ғолиб бўлиб, кубокни менга олиб келинг!”. Атрофдагилар бу мутлақ ушалмас орзу эканлиги, қизнинг соғайиши каби сароблигини ҳис қилиб, аччиқ-аччиқ йиғлашади.

❤️‍🩹 Вильфорт бу қизи Линнинг сўнгги истаги эканлигини ҳис қилади ва чемпионатга отланади. У дастлабки икки ўйинни жуда яхши ўтказади. Учинчиси олдидан уйидан қўнғироқ бўлади ва қизининг аҳволи оғирлашгани ҳақида хабар келади. Дарҳол ортга қайтган ота қизининг олдига етиб келади ва руҳини кўтаради. Иккиси Даниянинг Франция устидан эришган шонли ғалабасини бирга томоша қилишади. Шундан кейин қизи, оиласи ва бу воқеадан хабар топган бутун мамлакат Кимдан чемпионатга қайтишни ўтиниб сўрайди.
Вильфорт ярим финалга етиб боради, Голландия дарвозасига тўп киритади ва яна қизи ёнига қайтади. Кўзларида сўнгги шуълалар чақнаётган қизалоқ кубокни кутаётган эди. Юм-юм йиғлаган ота қалбини фарзанди ёнида қолдириб, вужуди билан финалга етиб боради.

🥇Финалдаги рақиб анойилардан эмасди, Германия деса нафақат Европа, балки бутун дунёнинг оёғи титрарди. Икки йил олдинги жаҳон чемпионлари Еврони ҳам қўлга киритишга астойдил бел боғлашган, тасодифий чиқиб қолган Дания улар учун писта пўчоқдек парча-парча бўлиб кетиши керак эди.
Лекин бу ўйинда умид ўйнади, орият ва мўъжизага ишонч майдонга тушди. Кўзда ёш билан тўп сурган Ким Вильфорт яна тўп киритди ва Дания Германия устидан 2:0 ҳисобида ғалаба қозониб, ўз эртагини ёзди.

❣️Кубокни олиши билан уйига қараб шошган ота уни қизига топширди. Қизалоқ Лин жони азобдалигига қарамай шодликдан сармаст бўлди. Кўп ўтмай унинг жони узилди. Дафн маросимида Дания терма жамоаси саф тортди, бутун мамлакат иродали қизалоқни сўнгги йўлга кузатиб қўйди.

🤲 Айтингчи, Сиз ҳануз мўъжизаларга ишонмайсизми?

Аброр Зоҳидов

Hikoyalar (G&M)

28 June 2024 19:27

Iste’dodli qizlar uchun ta’lim granti

She’r yoki hikoya yozadigan talaba qizlarning ijodiy ishlarini ko’rib, ularning moddiy imkoniyatlarini hisobga olgan holda, boshlanishiga 2 ta qizni tanlab olib, ularning 1 yillik shartnoma to’lovini to’lab bermoqchiman.

1-iyuldan 1-ivgustgacha @Mehrnozbot manziliga arizangizni yuborishingiz mumkin.

Tanlab olingan 2 ta talaba qizdan tashqari boshqa iqtidorli
opa-singillarimiz bilan ijodiy hamkorlik qilish, shu sohada rivojlanishlari uchun ko’mak berishni ham xolis niyat qilyapmiz.

Postni imkon qadar ijodiy kanallarda ulashing, iste’dodli qizlarni topishimiz uchun bu muhim.

@mehrnoz_abbos

Hikoyalar (G&M)

24 June 2024 16:38

Акс-садо

— Дадаси, мен бозорга чиқиб келай, уйда нон қолмабди.
— Майли, борақол!
У эшик ортидан ёпилганини эшитибоқ таниш рақамларни терди:
— Жоним, роса соғинтириб юбордингиз-ку! Яхшимисиз?.. Ҳа-а-а, хотинимми, бозорга кетди, бемалол гапираверинг... Шу пайт эшик қўнғироғи жиринглади.
— Эээ, кимдир келди, хотиним қайтган кўринади. Майли, яна гаплашамиз.
Гўшакни қўяркан энсаси қотди: «Нега бунча дарров қайтди, бундоқ бозор айланмайдими?»
Остонада қўлида катта сумка, кўзида ёш билан синглиси турарди:
— Тинчликми? − сўради у.
— Ака, куёвингизнинг иккинчи оиласи бор экан...

Дилрабо Жумаева

Hikoyalar (G&M)

17 July 2024 19:27

“Банда вафот этиб, қабрга киргандан сўнг, 7 нарсадан унга ажр боради”

• Илм ўргатган бўлса,
• Ариқ ўтказган бўлса,
• Қудуқ қазиган бўлса,
• Ҳурмо ўтказган бўлса,
• Масжид қурган бўлса,
• Қурьон мерос қолдирган бўлса,
• Унга истиғфор айтиб турадиган фарзанд қолдирган бўлса.

Энди савол қай бирига харакатингиз бор ?

#Иноятуллох_Андижоний

Hikoyalar (G&M)

17 July 2024 12:15

ҲУДУДСИЗ МУҲАББАТ

У отаси ҳақида гапириб берди:
"Отам хонамга кирсалар хонамнинг чироғи ёниқ қолган бўлса ва мен ташқарида бўлсам менга танбиҳ берадилар:
- Нега чироғингни ёниқ қолдирдинг? Электрни исроф қилмаслик керак!
Агар ҳожатхонага кирганларида сув жўмрагидан сув томиб турганини кўрсалар:
- Нега жўмракни яхшилаб ёпмадинг. Сув исроф бўлаяпти ахир!- дейдилар.
Доимо мени танқид қиладилар. Салбий гаплар билан айблайдилар. Майда ва арзимас ишларда ҳам насиҳат қилиб тергайверадилар. Ҳатто бемор бўлсалар ҳам бу тўхтамайди...Ҳозир беморлар.

Бир куни анча интизорликдан сўнг янги иш топдим. Бугун катта бир ширкатнинг яхши лавозимига жойлашиш учун суҳбат бўлади. Шунга боришим лозим. Агар суҳбатдан ўтсам ва мени қабул қилишса шу уйдан ҳам, отамнинг ҳадеб тергайверишларидан ҳам қутуламан.

Эрталаб турдим. Энг чиройли кийимларимни кийдим. Хушбўй атирлар сепдим. Энди чиқаман деб турсам елкамга бир қўл тегди. Қарасам отам. Кўзлари бироз сўлғин. Касалликнинг белгилари юзларига урган. Аммо ним табассум қилиб менга озроқ пул бериб дедилар:
- Фақат ва фақат ийжобий(позитив) бўлишингни истайман. Ўзингга ишон. Саволлар олдида ҳаяжонланма. Ўзингни эркин тут!
Насиҳатларини истамасам ҳам эшитдим. Ичим "уфф" десада, сохта табассум қилиб турдим юзларига. Ҳатто шу лаҳзаларда ҳам насиҳат қиладилар-а! Ҳаётимдаги энг муҳим лаҳзаларда ҳам асабимни бузмоқчилар...
Уйдан тез чиқиб таксига ўтириб ширкат томон йўл олдим.

Етиб бориб ширкат эшигига киришим билан таажжубландим. Эшик олдида қўриқчи ҳам , кутиб оладиган ходим ҳам йўқ эди. Фақатгина учрашув бўладиган йўналишни кўрсатадиган бир лавҳа осиғлиқ турибди.
Эшикдан киришим билан биринчи мулоҳаза қилганим эшикнинг тутқичи бузилгани бўлди. Агар унга кимдир урилиб кетса узилиб тушиши мумкин эди. Мен отамнинг "ийжобий бўлишингни истайман" деган насиҳатларини эслаб уни жойига ўрнатиб тузатиб қўйдим.
Сўнг лавҳада кўрсатилган йўналишдан юриб ширкатнинг боғчасига кириб қолдим. У ерда ҳовуз тўлиб сув тошиб кетаётган эди. Йўлакларни сув босган эди. Афтидан боғбон бирор ишга машғул бўлиб ҳовузга сув қўйганини унутган кўринади. Мен ҳовуздаги сув шлангини олиб ёнидаги бошқа ҳовузга ташлаб қўйдим ва бу ҳам боғбон келгунича тошиб кетмасин деб сув жумрагидан сувнинг келишини камайтириб қўйдим.
Сўнг йўналиш бўйича хонага кирдим. Ичкарида зинадан кўтарилишда йўлакда кўп чироқлар ёниқ турганини кўрдим. Кундузи эди. Беихтиёр отамнинг овозлари қулоғимда жаранглагандек бўлди. Чироқларни ўчириб чиқдим.

Юқорига чиқдим. Жуда кўп кишилар мен кўзлаган мансабга даъвогар экан. Мени ҳам рўйхатга олишди. Келганларнинг юзларига, кийимларига боқаман. Улар олдида мен ва кўринишим жуда ғариб бўлиб қолди. Баъзилар Америка олийгоҳларидан олган дипломлари билан фахрланар эди.
Аммо ҳар бир киши билан бўлаётган суҳбат икки дақиқадан кўп вақтни олмаётганини сездим. Ўзимча булар шунақа кўринишлари ва шунақа дипломлари билан қайтарилаяпти. Менга йўл бўлсин, деб улар узр айтишидан олдин бу ердан кетишим керак деган ўйда ўрнимдан туриб чиқиб кетмоқчи бўлдим.

Шунда бир ходим исмимни айтиб, киришим кераклигини айтиб чақириб қолди. Мен "наилож, кириб кўрайчи нима гап", деб суҳбатлашиш хонасига кирдим. Хонада уч киши ўтирибди. Улар менга табассум қилиб туриб дейишди:
- Ишни қачон қабул қилиб оласиз?
Олдинига ҳайрон бўлдим. Улар мени масхара қилишаяптими ёки бу учрашувнинг саволларидан бирими, деб ўйладим. Отамнинг насиҳатлари ёдимга тушди: "Саволлар олдида ҳаяжонланма. Ўзингни эркин тут!".
Мен уларнинг саволларига дарҳол:
- Имтиҳондан иншааллоҳ муваффақиятли ўтганимдан сўнг, дея жавоб бердим.
Улардан бири:
- Сиз имтиҳондан ўтдингиз. Иш битди, деди.
Мен:
- Ахир мендан бирорта ҳам савол сўрамадингиз-ку!, дедим.
У деди:
- Биз шуни биламизки, бир неча савол билан инсонларнинг моҳиятига баҳо бериб бўлмайди. Шунинг учун биз кишиларга баҳо беришни амалий томондан белгилашга қарор қилдик. Биз бир нечта амалий имтиҳонлар жадвалини тузишга қарор қилдик. Улар бизга имтиҳон топширувчиларнинг иқтидорини белгилаб берар эди. Биз йўлда қўйиб қўйган камчиликларни фақат сиз тузатиб кирдингиз. Биз бу ишингизни кузатув камерасидан кўриб турган эдик.

Hikoyalar (G&M)

16 July 2024 08:58

ЯХШИЛИК ЗАНЖИРИ

Абдураҳим чўл йўлидан кетиб борарди. Тўсатдан кўзи йўл четидаги машинага тушди. Унда бир қария аёл ўтирар, атрофга чорасиз алангларди. Йигит машина ёнига келиб, эски уловини тўхтатди. Аёл қўрқиб кетди, чунки шунча вақтдан буён ҳеч ким унга эътибор бермаган, ёрдам қўлини чўзмаган эди. Бу одам бирор ёмонликни кўзламаганмикан?
– Менинг исмим Абдураҳим,– деб ўзини таништирди йигит.– Сизга ёрдам бераман, онахон. Унгача менинг машинамда ўтириб туринг, озроқ исиниб оласиз.
Йигит машинанинг у ёқ-бу ёғини текширган бўлди. Йўқ, унақа ваҳимали нарсанинг ўзи йўқ экан. Ғилдирак тешилибди, холос. Бироқ қария аёл буни қандай тўғрилашни билмай анча азоб чеккан кўринади. Абдураҳим чўккалаб, машина остига қаради. Қулай жой топиб, кўтармани қўйди. Сўнг қўлларини куҳ-куҳлаб иситгач, ишга киришди. Ғилдиракни алмаштириб бўлгач, юзига табассум инди. Муаммо ҳал бўлганини кўрган аёл:
– Сизга неча пул беришим керак? – деб сўради, сўнг шоша-пиша қўшиб қўйди. – Тортинмай айтаверинг, қанчалигининг аҳамияти йўқ. Абдураҳим шундай жавоб берди:
– Хижолат бўлманг, ҳеч нарсанинг кераги йўқ. Мен бир ёрдамга муҳтож одамга кўмаклашдим, холос. Менинг ўзимга шу пайтгача қанча одам ёрдам қўлини чўзган – биргина Худога аён. Агар миннатдорчилик билдиришни жудаям хоҳлаётган бўлсангиз, ёрдамга муҳтож бирор одамга дуч келсангиз, унга ёрдам беринг ва мени эсланг.
Аёл қайта-қайта раҳмат айтди ва машинасига ўтирди. Бир неча чақирим юргач, бир ресторанга кўзи тушди. Йўл олдидан бироз исиниб, тамадди қилиб олиш ниятида ресторанга кирди. Унга хизмат қилган жувон жуда истарали экан. Кун бўйи оёқда тик турган бўлса-да, табассум билан муомала қилди. Иши ҳам, ҳомиладорлиги ҳам, кундалик ташвишлар ҳам ундаги мулойимликни йўқота олмагани шундоқ кўриниб турарди. Аёл овқатланиб бўлгач, ҳақини ортиғи билан тўлади. Қайтим олиб келингунича эса ресторанни тарк этди. Унинг кетиб қолганини кўрган жувон ҳайрон қолди. Шу пайт кўзи стол устидаги қоғозга тушди. Унда ёзилганларни ўқиган жувоннинг кўзлари ёшланди:
“Ҳайрон ҳам, хижолат ҳам бўлманг. Мен шунчаки, йўлусти кирган эдим. Бугун менга бир инсон самимий ёрдам қилди ва мен ҳам сизга беғараз ёрдам қўлини чўздим. Агар чиндан ҳам менга миннатдорчилик билдирмоқчи бўлсангиз, ушбу оқибат риштасини узиб қўйманг. Вақти келиб бирор муҳтож кишига кўмак беринг”.
Жувон хатни ўқиб бўлгач, сочиқ остида бир даста пул турганини кўрди. Юраги тўлқинланиб, ҳайрат-ҳаяжонга тушди. Бу нотаниш аёл у ва эри анчадан буён пулга зориқиб юрганини қандай сезди экан-а? Жувон уйига келгач, эрига мамнунлигидан ял-ял ёниб боқди ва ички бир ишонч билан деди:
– Ҳаммаси яхши бўлади! Сиз яхши одамсиз, Абдураҳим ака!

Hikoyalar (G&M)

11 July 2024 22:56

Омонат

Ўғил кўча эшигидан чиқиши биланоқ бир даста пул топиб олди. Шошиб қўйнига яширди. Тўғри бозорга чопди. Aввал сархил ва маззали таомлар билан яхшилаб қорнини тўқлади. Сўнгра оёғига қимматбаҳо этик билан эгнига замонавий кастюм-шим сотиб олди.
Кечқурун кун бўйи  пулларни тугатиб қайтгач гўштсиз овқатни нарига суриб қўйди. Яна ширин хаёлларга берилиб турган чоғи эшикдан отаси кириб келди.
- Онангга дори ололмадим деди оғир қайғу билан - қаергадир пулни тушириб қўйибман.

Hikoyalar (G&M)

09 July 2024 10:01

Унинг эри бир дўсти билан Қатар давлатига хизмат сафарига кетадиган бўлиб қолди. У хотинига эртаси куни кечқурун соат еттида қайтишини айтди. Хотини эртани интизорлик билан кутди, эр эса айтилган вақтда келмади. Хотин кутди, кутди яна кутди, эр келмади. Хотин қўшни хотиннинг олдига чиқиб, эри қайтиб келганида уни қандай кутиб олишини ва уч соатдан кўпроқ кечиккани учун уни қай даражада қаттиқ койишини режалаётганини айтди. Ахир нега кеч қолади, нега?!

Ногаҳон, Қатардаги мудофаа вазирлиги ходимлари унга қўнғироқ қилиб, ўша кеча эри минган кема катта тўлқинлар туфайли ҳалокатга учраб чўкиб кетганини, оқибатда эри ва дўсти ҳам денгизга ғарқ бўлиб вафот этганини айтишди.

Инна лиллаҳи ва инна илайҳи рожиъун!

Орадан бир неча кун ўтиб аёл дугоналарига оғир дард ва алам билан шундай деди: Қанийди, ўша кетганича бир ҳафта, икки ҳафта, уч ҳафта кечикса-да, лекин қайтиб эшик қоқиб кириб келса эди!..
Йўқотиш, айрилиш мунчалар оғир бўлмаса!..
——

Баъзан эр ҳам, хотин ҳам яқинлик онларидаги ҳаловатни билмайди. Ёки билишни истамайди. Ҳатто улар оддий суҳбат гаштини, озгина бўлса ҳам вақтини шунчаки бир-бирига термулиб, чақчақлашиб ўтказиш қанчалик мароқли, қимматли эканини ҳис қилишмайди. Чунки улар ҳеч қачон айрилиқ ва йўқотишнинг асл маъносини бошдан кечиришмаган-да.

Баъзида оддий бир тортишув туфайли ҳаётимиз тинчлигини ёки кунимиз ҳаловатини бузишимиз мумкин. Ҳолбуки, бир оғиз сўз кўп яхшиликлар боғлаган эр-хотонлик риштасини узишга, бир-бирига қовоқ-тумшуқ қилишга сабаб бўламаслиги керак эди.

Бир лаҳзада қовоғингизни уйиб, пушаймон бўладиган ҳолатлар ориз бўлишидан олдин ҳаётингиздан роҳатланиб, бахт туйиб яшашни ўрганинг.

Бу мен таъмини тотган ҳақиқий воқеа эди.
© Муҳандис Ғойс Ҳоний Қузот

Икром Шариф таржимаси

Hikoyalar (G&M)

08 July 2024 10:02

Аёл зоти турмуш қургунича отаси, ака-укаси ёки бошқа бирор эркак қариндоши нафақасида бўлиши маълум. У оила қуриши билан эрнинг нафақасига ўтади. Бас, оиласи бузулиб эридан ажраган аёлга ким қарайди? Уни нафақа билан таъминлаган киши савоб оладими? Агар савоб оладиган бўлса, қандай ишнинг савоғини олади? Бу каби саволарга жавоб ушбу бобда келади.

Суроқа ибн Жаъшам розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи вассалам:

«Эй Суроқа, сенга энг улуғ садақанинг ёки садақадан ҳам улуғроқ нарсанинг далолатини берайми?» дедилар.

«Ҳа, эй Аллоҳнинг Расули», деди.

«Ҳузурингга қайтиб келган ва сендан бошқа таъминотчиси бўлмаган аёл зотига икром кўрсатмоғинг», дедилар».

Шарҳ: қизми, сингилми турмуши бўлмай, оиласи бузилиб, қайтиб келган бўлса-ю, унга сендан бошқа касб қилиб садақасини ёки нафақасини қиладиган бўлмаган аёл зотини икром қилсанг, жаннатга кирасан. Қайтиб келган дегани турмуши бўлмай эридан қайтиб келган маъносини билдиради.

Одатда турмуши бузулиб эриникидан қайтган қиз ёки сингил ёхуд қай бир аёл зоти уйида яхши кутиб олинмайди. Иложи борича уни қайтаришга, ўша ерда туравергани яхшийди деган маънода, кимдир етишмовчиликдан кимдир одамларнинг гап сўзидан, яна кимдир бошқа ҳолатларни мулоҳаза қилиб қайтиб келган қизлар, келинлар, опа сингилларни ҳолати бироз тангликка дучор бўлиб қолади.

Аммо, Аллоҳнинг иродаси экан ана шунақа бўлибди, унга бир касб қилиб, икром қилиб турган одам энг улуғ садақа ишларидан бирини қилган бўлар экан. Бу Пайғамбаримиз алайҳиссалоту вассалламнинг ҳадислари, айтган гаплари, тавсиялари экан.

Турмуши бузулиб ота уйига қайтиб келган аёл зотини нафақа билан таъминлаш энг улуғ садақанинг ёки садақадан ҳам улуғроқ амал ҳисобланишни ушбу ҳадиси шарифдан билиб оламиз.

Eng zo'r, sara, tarbiyaviy va sevimli @Hikoyalar shu yerda

📜📚📖 @Hikoyalar kanaliga qo'shilish uchun 👇
https://t.me/joinchat/AAAAADuknkYHGVbghYjS1A
👆 ni bosing va OK.
Bizni aslo tark etmang! Yaxshilari albatta bo'ladi. Biz izlanishdamiz!

Hikoyalar (G&M)

04 July 2024 20:18

Интернетсиз бир кун

Қишлоқ барибир бошқача-да. Эрталаб сигир-бузоқнинг маърашию, танани сескантирувчи елдан уйғониб кетаман. Яна бир кун, янги ташвишлар бошланади.
Энди буёғини сўрасангиз, замонавий ёшлар айтганидек ҳаммаси «окей», аммо кичкина муаммо бор. Айтсаммикин ёки айтмасам? Қишлоқда ҳаво беғубор эмас, дейсизми? Бе, шундай тозаки, ўпкани тўдириб нафас олар эканман, бутун дил-дунёйим равшанлашиб кетади. Айни ёз бўлганидан ҳаммаёқ ям-яшил, боғларда сайроқи қушлар, дала-даштда меҳнаткашлар тинмайди. Хуллас, китобларда тавсифланадиган «сахий ва қувноқ ёз»нинг ҳақиқий кўриниши!
Бу тарафдан-ку эътироз йўқ. Аммо қишлоққа келганимда бир-икки кун ўтгач, ўзимни қўярга жой тополмай қолдим. Шаҳарда юрган вақтимда қишлоғимизнинг баланд тоғлар билан ўралган водийда жойлашгани ва сиз таҳлил ва танқид қиладиган «ўргимчак тўри»нинг  яхши ишламаслигини бироз унутиб қўйибман. Мендек «зукко ва янгиликка интилувчи» талабага эртаси куниёқ интернет зарур бўлиб қолди.  Дарҳол уяли телефонимни олиб ишга киришдим. Афсус, қани энди «сигнал» деган нарса кўринсаю, телефоним қимир этса?! Бирпасда совуқ терга тушдим. «Шошганда лаббай топилмайди» деганларидек ойим буюрган ишлар ҳам эсимдан чиқиб кетибди. Ҳамма ҳайрон. Худди чироқ ўчиб қолиб, ўйиннинг давомини кўрмай қолган футбол ишқибози каби ғамга ботиб қолдим. На «ҳаётнинг ёрқин тарафида бўлиш»га ундайдиганлар, на «бир қадам олдинда бўл» дея даъват этадиганлар менга ёрдам бера олдилар.
Вақт худди бир жойда қотиб қолганга ўхшайди. Бошқа юмуш йўқлигидан атрофни жимгина кузатишга қарор қилдим. Шунчаки разм солиш ғалати машғулот, аммо мундоқ ўйлаб қарасам фойдали экан. Нуқул матн ва тасвир билан қотиб қолган нигоҳни жонли ифода аста-секин юмшатиб, бойитиб боради, ўшанда киши ҳаётнинг гўзаллигию, ҳар бир «ҳаёт» деб турган ҳужайранинг мўъжиза эканлигини англаб етади.
Аммо унинг ҳам ўз чегараси бор. Соатга қарасам ҳеч қанча ҳам вақт ўтмабди. Ов-асбобни кўтариб, боғга отландим, ахир у ерда ажойиб гуллар, сабзавотлар, мевалари ғарқ пишган ва пишаёзган дарахтлар кўп эди. «Қалам тегди — қўл тегди» қабилида у бу жойни кетмон билан тирнаган бўлдим. Жўякларга сув тарадим. Иш асносида кўкка боқаман, назаримда, қуёш қимир этмайди, уфқнинг чеккасига ёпишиб қолгандек.
Шу пайтда «Facebook»да нималар бўлаётган экан-а?
Боғдан қайтганимда ҳам қуёш ботмаган эди. Анҳорнинг салқини уриб турган салқин томонга қараб қурилган хонамда китобларим уюлиб ётган экан. Негадир аввал уларга эътибор бермас эдим, энди кўзимга китоблар ғаройиб ва қизиқарли туюлиб кетди.
…Мутолаадан зерикканимда қош қорайганди. Олдинда бутун бошли тун турардики, мен уни қандай ўтказишни билмас эдим. Мен уни нимага сарфлашни билмасдим. Ҳатто хаёлимга тузукроқ нарса келмасди. Тасаввур ва ўйларимнинг нақадар ғариблашиб қолганини ҳис қилдим.
Соат миллари эса ҳамон имиллаганича юриб борар эди.
Ҳамма нарсанинг давоси вақт, дейдилар. Кунлар ўтиши билан «интернетсизликка» ҳам ўрганиб қолдим. Энди мени табиат жозибаси, китоблар завқи ва муҳаббат қиссалари ва тоғнинг муздек нафаси олиб келадиган кумушранг дарё қизиқтирар эди.
Сиз-чи, қишлоғимизга бир келмайсизми?

Улуғбек Орипов

Hikoyalar (G&M)

03 July 2024 21:56

SHerzod aka bilan Latofat opa tushunmadi. Biroq domla bilan Rohila opa hangu-mang edi. Kitobni olgan kundan domlaning ayoli to‘shakka mixlandi. SHuhrat aka kuyovi bilan qiziga telegramma jo‘natdi. Ular etib kelishganida Rohila opa so‘nggi nafaslarini olayotgandi. Ayol Sohibjonni yoniga chorladi, nafasi bo‘g‘ziga tiqilib bazo‘r pichirladi: — Meni kechir o‘g‘lim! Onasini so‘nggi yo‘lga kuzatarkan, Sohibjon kuyunib yig‘ladi. Bu kuyunchaklikni hamma o‘zicha mushohada qildi, o‘zicha tushundi. Qabr boshidan qaytganlarida domla Sohibjonga uydagi sandiqdan pul olib chiqishni buyurdi. Yigit sandiqni ochdi. Bir chetida turgan qutichani ko‘rdi. Qo‘liga olib qopqog‘ini ko‘tardi. Qutichaning ichida uyum xatlar bor edi. Endi qutichaning og‘zini yopishga shaylangan edi, bir maktubning ustidagi yozuv e’tiborini tortdi. Aftidan u yaqindagina kelgandi. Xatni ochib o‘qidi: —... 01 — sonli «Mehribonlik uyi» ma’muriyatidan... SHuhrat Solihovga. Yigit qaynotasining «mehribonlik uyi» bilan qanday bog‘liqligi borligiga qiziqib nomaga ko‘z yugirtirdi: —... Sizlar sharifingizga rasmiylashtirib, farzandlikka olgan Nigina Solihovaga yaxshi tarbiya berganlaringiz uchun tashakkur bildiramiz...

Shavkat Odiljon

@Hikoyalar

Hikoyalar (G&M)

03 July 2024 21:56

Birga yashaymiz, birga ishlaymiz. Uyda iymanadigan hech kim yo‘q. Kelinoyingiz va yolg‘iz qizim bor. Sohibjonning so‘z aytishga tili lol edi. SHuhrat Solihov talabasidan javob bo‘lavermagach sukut alomati rizo deb tushundi. — YUklaringizga mashina yuboraymi? — Yo‘q. O‘zim... — Unda kechqurun sizni uyda kutaman. — Albatta. — Xayr. Kun shomga yaqinlashganda amallab domlaning uyini topdi. Eshik qo‘ng‘irog‘i chalindi. Darvozani domlaning xotini Rohila opa ochib, samimiy kutib oldi. Qizi ham bog‘oyat maftunkor, xuddi arman qizlaridek ko‘zlari quvlik bilan boquvchi, yanoqlari serjilo bo‘lib — ismi Nigina edi. Sohibjon to‘rtinchi bosqichda davlat imtihonlari o‘tayotgan mahal SHuhrat Solihovning sa’i-harakatlari bilan grant asosida Sohibjon Fransiyaga bir oylik malaka oshiruvchi o‘qishga jo‘natildi. Yigit o‘zga yurt havosidan bahra olarkan vatanini, ota-onasini ayniqsa Niginani benihoya sog‘indi. YUrtiga qaytadigan kuni hammaga sovg‘a oldi. Niginaga esa alohida eng yaxshi, eng qimmatbahosini... Aeroportdan to‘g‘ri SHuhrat Solihovning uyiga kelgan yigit ertasi kuni Samarqandga ota-onasining bag‘riga shoshildi. Oilaviy suhbat asnosida yigit onasiga Niginada ko‘ngli borligini e’tirof etdi. Onasi Sohibjonga dedi: — Nigina domlangni yolg‘iz qizi bo‘lsa, uzoqqa qiz bermas-ov. — Oyi, siz borib ko‘ring. Bilaman, Niginaning ham menda ko‘ngli bor. SHunday qilib sovchilik ko‘ngildagidek o‘tib, har ikki tomon kelishib to‘y qilindi. SHuhrat Solihov kuyoviga mashina sovg‘a qildi. So‘ng Sohibjonning topgan-tutganlariga dadasi hamda qaynotasi ko‘maklashib uy olib berdi. Oradan o‘tayotgan fursat oilani baxt daraxtiga maxkamroq va mustahkamroq bog‘ladi. Nigina o‘g‘il ko‘rdi. Vaqt to‘fondek uchadi. Ana shu to‘fon Rohila opani dardga chalintirib ketdi. Tez-tez sog‘ligi yomonlashadigan bo‘ldi. Odatiy kunlarning birida Sohibjon ishdan qaytarkan, rafiqasi qo‘ng‘iroq qilib onasining holidan xabar olib kelishini so‘radi. U ashinasini qaynotasining hovlisi tomon burdi. Manzilga etib kelganida darvoza qiya ochiq edi. Ichkari odimlarkan uyning peshayvonida qaynonasining uxlab yotganiga ko‘zi tushdi. Oldiga borib o‘tirdi. Picha vaqt o‘tib odam nafasidan uyg‘ongan ayol shoshib o‘rnidan turdi. Lahzalik shoshilish vaqtida qo‘lida quchoqlab uyquga ketgan surat pastga tushib ketganini sezmadi. Hol-ahvol so‘ralib, Sohibjon erdagi rasmni qo‘liga olib dedi: — Hali kelsam qo‘lingizda ekan. Pastga tushib ketdi. Qaynonasiga uzatishdan oldin suratga ko‘z yugirtirdi. Qo‘lidagi rasm uyidagi surat bilan bir xil edi. Ortidagi yozuv ham o‘sha — «Bekzodjon uch oylik». Keyin qaynonasini so‘roqqa tutdi: — Bu kimning yoshligi? — O‘g‘lim, dardmanligimning davosi shu suratda! Sohibjonning yuragi muzlab ketdi. Axir onasi Latofat opa rasmni ko‘rsatib «O‘g‘lim bu sensan» demaganmidi! «Nega Bekzod deb yozilgan» deb so‘raganida «Dadangga ko‘proq Sohibjon ismi yoqardi, shuning uchun o‘zgartirganmiz» degandi-ku. Yigit uzoq xayol surdi, keyin mayingina shivirladi: — Tushunmadim. Bu suratning sizga nima aloqasi bor? — O‘g‘lim, oradan shuncha yillar o‘tdi. Boshimizdan o‘tgan voqealarni hech kimga aytmadik. Nigina ham bilmaydi. Sabr bilan eshitsangiz sizga ko‘nglimni yoray. Zora engil tortsam! Sohibjon «eshitaman» degandek bosh chayqadi. — Domlangiz bilan institutda birga o‘qirdik. Bir-birimizni yoqtirardik. U kishiga juda ishonardim. Ana shunday kuchli ishonch bilan ba’zida u kishining ijara uyida tunab qolardim. Kunlarning birida homilador ekanligimni bilib qoldim. Men to‘y qilamiz dedim. Uyiga qo‘ng‘iroq qilgan ekan otasi «Bu yil uylantira olmaymiz» debdi. Bu gapdan keyin SHuhrat aka boshqa ijara uy topdi. Birga yashay boshladik. Kursdoshlarimiz ham sezmadi. Ko‘zim yorishiga yaqin qolgan oylarda darslarga qatnamadim. Farzandimiz tug‘ildi — Bekzodjon. U uch oylik bo‘lganda rahmatli qaynotam qo‘ng‘iroq qilib «O‘sha samarqandlik qizga uylanasanmi» debdi. To‘y kuniga ikki kun qolganda bolani nima qilishni o‘ylab qoldik. SHuhrat aka «Mehribonlik uyi»ga topshiramiz, to‘ydan keyin kelib qaytarib olamiz dedi. Men ahmoq ko‘nmadim. Uyga olib ketaman, oyimga beraman deb turib oldim.

Hikoyalar (G&M)

02 July 2024 16:09

Qanday tarbiya berayapmiz?

@Hikoyalar

Hikoyalar (G&M)

01 July 2024 04:17

Havo anchayin sovuq. Qish zahri hali ketmagan. Xuddiki bu joylardan ketishni xohlamagandek atrofda izg'irin shabboda esib yuribdi. Mehrixon ayani sovuq oldimi yoki ertalabdan buyon bir nuqtaga - ko'sha eshikka tikilgani uchunmi ko'zi milt-milt yumila boshladi...

" - Qizim, qizalog'im Mehri!
- Voy! Siz kimsiz?
- Men onangman qizim, tanimadingmi?
- Yo'q men sizni faqat suratlarda ko'rganman. Hech qachon tushlarimga kirmagandiz...
- O'zimni go'zal qizim. Tavallud kuning muborak bo'lsin!
- Qo'ying... Tabriklamang! Sizni o'limizga men aybdorman.
- Unaqa emas qizim. Allohimni taqdiri bu. Sen tug'ilsang, tug'ulmasang Alloh baribir peshonamga bitgan kuni jonimni olardi. Qolaversa men bundan xafa emasman. Sababi sendek ajoyib qizni dunyoga keltirdim.
Mehrixon aya yig'lab yubordi. Lablari muttasil titrar, gapirishga bir so'z topolmas edi.
- Qizim... Senga Hojilik libosi rossa yarashibdi. MaashaAllah. Qilgan Haj amalingni Alloh dargohida qabul qilsin!
- Qanaqa hojilik?! Men hali Hajga bormadim, aya. Yoshim ham 60 ga bordi. Alloh nasib qilishini tinmay duolarimda so'rayman...
- Yo'q Mehri. Hajga borib keldingku. O'zim ko'rdimku seni! Ana ustingda ham hojiar kiyadigan libos. Judayam yarashibdi senga. Libosingdan nur taralyapti go'yo!
Mehrixon aya qarasa haqiqatdan ham ustida oppoq ko'ylak. Undan yorqin, porloq nur taralib turardi. Shosha pisha onasiga qaradi.
- Aya, qayoqqa ketyapsiz?
- Men endi ketishim kerak. Haj amalingni Allohim qabul qilsin qizim..."

"Allooooohu Akbar Alloooohu Akbar!" Mehrixon aya azon ovozidan cho'chib uyg'onib ketdi. Peshin vaqti bo'ldi. "Tavba, ajib bir tush ko'ribman. Alloh xayrli qilsin" o'ziga o'zi pichirladi. Mehrixon aya obdastaga iliq suv qildi. Yuragi qattiq sanchdi. Yiqilib ketib zina yoniga o'tirib qoldi. Anchagacha yurak og'rig'i bosilmadi. Bazor o'rnidan turib taxoratxonaga yo'l oldi...
* * *

Hikoyalar (G&M)

01 July 2024 04:17

Mehri

(Hikoya)

Ajoyib joylar. Tog' havosi toza, musaffo. Atrofdan yoqimli ifor taraladi. Bahor havosi. Yoshlik, navqironlik havosi. Bugun go'zal faslning ilk kuni - 1-mart! Televizorda boshlovchi tinmey bahorni alqab maqtamoqda : "... Bahor fasllar kelinchagidir. Mana qishni ortda qoldirib yurtimizga go'zal fasl bo'lmish bahor ham kirib keldi..."
Bejirimgina, ozodagina hovlida o'rik daraxti ostidagi supachada yoshi oltmishlarga borib qolgan kampir boshini sarak-sarak qilganicha bir nuqtaga tikiladi... Nimalarnidir o'ylaydi... Nimadur bo'lishi kutayotgandek go'yo. Bu Mehrixon aya! Mehrixon aya oxiri ko'zlarini chirt yumib oldi. Chuqur xo'rsinib qo'ydi. Qo'liga so'tka telefonini oldida ekranini yuziga yaqinlashtirdi. Ko'zlari xira tortib qolganidanmi sinchiklab qaradi, qaltiroq bosgan barmoqlari bilan telefon tugmalarini bosdi. Allakimni raqamini qidirayotgan bo'lsa kerak asabiy bosh chayqadi. Va nihoyat qidirayotganini topdi shekilli mamnun jilmaydi. Telefon uzoq gudok chaldi... "Tuuuut... Tuuuut..."
- Alyooo, o'g'lim...
- Alo, Assalamu alaykum aya! Hozir band edim-da, majlisdaman! Keyinroq o'zim tel qilaman, xo'pmi? Zerikmay o'tiring...
Telefon o'chdi. Mehrixon ayaning ko'zidan achchiq yosh sizdi. Qalbida allaqanday g'alayon ko'tarildi. Nahotki, yakka-yu yolg'iz o'g'li, bir donagina jigarbandi shunchalar o'zgarib ketgan bo'lsa?! "Onajonim!" Deb eshikdan kirib keldigan o'sha kichkina Akmaljon, Mehrixon ayaning Akmaljoni, borini bergani undan bir og'iz shirin so'zini ayasa! Axir bugun ayaning tug'ilgan kuni edi-ku! 1-mart! Bahorning ilk kuni. Mehrixon aya ertalabdan beri o'g'lini kutadi. Ko'zlarini eshikdan uzmadi. O'g'lim keladi, meni tabriklaydi deya o'ylagan edi. Yo'q-yo'q! Mehrixon ayaga sovg'a-salom kerakmas, u o'g'lidan hech narsa kutgani yo'q. Kutayotgani ozgina mehr, bir og'iz shirin so'z...
Mehrixon aya yosh eridan beva qoldi. O'sha paytlar Akmaljon hali emizikli go'dak edi. Bir amallab farzandini katta qildi. O'zini o'qqa-cho'qqa urdi. Maktabda farroshlik, restoranlarda idish-tovoq yuvuvchilik qildi. Kamiga bo'sh paytlari mardikorlik qilib odamlarni uyida ham ishlagan paytlari bo'ldi. Unga juda ko'pchilik og'iz soldi. "O'g'limni turtkilashlariga chidolmayman. Qolgan umrimni shu bolam Akmaljonimni iqboliga bag'ishlamoqchiman."deb boshqa turmush qurmadi. Ham bir tomondan u erini juda qattiq sevar edi. O'zini boshqa erkak bilan tasavvur qilolmasdi. O'z-o'zidan Mehrixon ayaning ko'z o'ngidan butun bir hayoti o'tib ketgandek bo'ldi. Bolaligi, yoshligi, sevgiga limmolim, lekin juda qisqa bo'lgan turmushi, undan keyingi ko'rgan qiyinchiliklari...
* * *
- Mehri! Jonim! Shoshmasangchi?!
- Baribir yetolmaysiz!
Mehri qiyqirganicha uzumzor tomonga yugurdi. Oxiri charchadi shekilli hansiraganiga uzum zangiga suyanib qoldi. Bu yil hosil ancha mo'l bo'ldi. Uzumlar g'arq pishgan. Toklarni ostiga osilganicha "Meni ol, meni ol " deb chorlayotganday... Baquvvat qo'llar kelib Mehrining belidan maxkam quchib oldi. Mehri seskanib ketdi. Shosha-pisha u qo'llarini olib tashlashga harakat qildi.
- Akbar aka! Teginmang... Kimdir ko'rib qolmasin tag'in...
- Nima bo'pti? Axir, unashtirilganmiz-ku, bir oy ichida to'yimiz bo'lsa, o'zi shundoq ham meniki bo'lasan...
Akbar Mehrining qo'llarini maxkam qisdi, yuzini Mehrining yuziga yaqinlashtirdi.
- Eee, qoching! Xiralik qilmang dedim.
- Xo'p-xo'p, mana qochdim.
Akbar asta jilmaydi. Sekin gap boshladi.
- Mehri, tug'ilgan kuning qachon?
- Nega so'rayapsiz?
- Shunchaki, bilmaskanmanda. Bilib olsam yaxshida, gulim. Senga o'sha kuni gullar olib beraman. Xo'sh qalay?
- Bahorning ilk kuni. 1-martda tug'ilganman.
Mehri birdan xomush tortdi. Ko'zlari yoshlandi. Akbar buni ko'rib hayron bo'ldi.
- Mehri, nima bo'ldi? Bu hafa bo'laydigan narsamas-ku. Nimaga yig'layapsan, tushunmadim?

Hikoyalar (G&M)

29 June 2024 01:39

СИЗГА РАҲМИМ КЕЛЯПТИ...

Ризқдаги тангликдан шикоят қиламиз. Қанча одамлар нафас олишдаги тангликдан қийналадилар.

Тўполончи бўлса ҳам болаларимиз бор. Қанча одамлар фарзандсизликдан қийналадилар.

Тез-тез дори ичиб турадиган бўлсалар ҳам дуогўйимиз ота-онамиз борлар. Қанча одамлар ота-онасининг ҳидига, поябзалининг чангига зор.

Тез асабийлашиб, бақирадиган бўлса ҳам эрингиз бор. Қанча аёллар оила бекаси бўлиш орзусида, қўли калта, фақир бўлса ҳам, романтикани билмаса ҳам бошида эри бўлишини истайди.

Сариёғ, қаймоқ, творог, банан, мураббо емасак, турли шарбатлар ичмасак ҳам, нон соладиган идишимизда устини бироз пўпанак босган, қотган бўлса ҳам нонимиз бор. Қанча инсонлар бир бурда нонга зор.

Ижарада ўтирган бўлсак ҳам уйимиз бор. Қанча-қанча ижара тўлашга ҳам қурби етмайдиган, уйсизликдан сарсон бўлаётган юртдошларимиз бор.

Бир киши Муҳаммад ибн Восеъ раҳимаҳуллоҳнинг оёғига чиққан ярани кўриб, «Сизга раҳмим келяпти» деганида, у киши «Мен эса худди шу яранинг кўзимдан чиқмаганига шукр қиляпман» деган эканлар.

Биттаси фақирлигидан шикоят қилиб, бойларга ишора қилиб «Аллоҳ таоло бу бандаларига бойлик, мол улашаётганда биз қаерда бўлган эканмиз?» деди. Шунда оғайниси уни шифохонага олиб бориб, беморларга ишора қилиб: «Аллоҳ таоло бу бандаларига беморлик улашаётганда биз қаерда бўлган эканмиз?» деган экан.

Аллоҳ таоло миллиардлаб бандалари орасидан сизу бизни танлаб, Иймон, Ислом неъматини ато қилди, Ўзигагина ибодат қилиш, Пайғамбари соллаллоҳу алайҳи васалламга эргашиш бахтини ато этди. Қанчадан қанча кимсалар бу неъматдан маҳрум ҳолда, залолатда юрибди.

Аллоҳ таоло ҳаммамизни Ўзининг ҳидоятидан айирмасин ва хотимамизни чиройли қилсин!

Нозимжон Ҳошимжон

Hikoyalar (G&M)

27 June 2024 16:51

Елкадош

—Юр, салқинроқ жойда ўтирамиз
—Темур ака, қорним очди
Йигит бир лаҳза сукут сақлади, сўнг аёлининг дўппайиб қолган қорнига қараб
—Нон ейсанми? —деди
—Бир бошгина узум ҳам олинг, иложи бўлса.
Темур битта буханка нонни кўтариб келаркан узоқдан уни кўриб ҳафсаласи пир бўлган аёлининг кўзига қарамасликка тиришди.
—Узум тополмадим.
Эри ёлғон гапира олмайди, аммо нима қилсин жувон ҳам биттагина ёпган нон билан узум олиб келишига умид қилганди-да.
Қишлоғида узумлар ғарқ пишган ҳозир. Онаси ҳар саҳар тандирда нон ёпарди...
Тамилланинг буханка егиси келмади. Шундоқ бўлсада эри ушатган нондан бир бўлагини оғзига солди.
—Иссиққина экан... Бироздан сўнг эса ҳомиладорлигида пайдо бўлган касали-жиғилдони қайнай бошлади.
Ўша куни йўлкирага пули қолмаган ёш оила уйга пиёда қайтдилар.
—Юриш —соғлиғим учун фойдали, деди аёл...

Йиллар йилларни қувиб ўтди. Улғайдилар. Пойтахтга мослашиб, яшаб, сингиб кетдилар. Бу йиллар ҳаёт учун кураш йиллари бўлди.
Энди Темурнинг ошиғи олчи. Ўзи ҳам салобатли одамга айланди. Аёли ҳам ўқиди, изланди. Ҳозир хусусий шифохона эгаси.
Темур машинасига ўтирар экан узоқдан келаётган Сулувни кўриб, кўрмасликка олди. Тезроқ жўнаб қолиш пайига тушди. Бу қизнинг ниятини билиб юрибди. Ўзига бефарқ эмаслигини ҳам сезади.
Ўтган куни фаррош аёл хонанинг чангларини артган бўлиб гап бошлаб қолди
—Темуржон, Сулув айтяпди. Яхшироқ йигитлар бўлса, иккинчи хотин бўлиб ҳам эрга тегардим деб. Ўртоқларингиз орасида шунақалари йўқми?
Йигит доим ўзига оро бериб, атрофида гирдикапалак бўлиб юрадиган ҳисобчи аёлни бир лаҳза ўзиники деб тасаввур қилиб, юраги ҳапқириб кетди.
—Билмасам, опа, —деди фаррош аёлга қарамай. Кейин ўзини ишга шўнғигандек қилиб кўрсатишга тиришди.

Эрталаб аёли аввал уни ишга кузатади, сўнг ўзи машинасига ўтиради. Бугун ҳам иккиси нонушта қилдилар. Таътил бўлгани учун болаларни уйғотишни истамадилар.
—Узум енг, чиллаки пишибди , кеча бозордан олгандим. -деди аёл нон ушатаркан қоп-қора узум солинган ликопчани хаёл суриб ўтирган эрининг олдига сураркан
Эркакнинг хаёллари тумандек тарқаб кетди. Хотиралар олисга етаклади. "Бир бошгина узум ола келинг..."
Ишхонасига келганида фаррош аёл унга яна Сулувни эслатди
—Опа, сизни тушундим, мен аёлимни яхши кўраман. Оғир кунларимда елкадош бўлган, садоқатли дўстимга нисбатан бундай хиёнат қилолмайман. Илтимос, менга бошқа бу мавзуда оғиз очманг,— деди.
Фаррош аёл униинг шаъмасини осон илғаб, чиройли рад этган бошлиқдан уялиб кетди. Сулувга ваъда берганди. "Тузоққа тушмайдиган эркак бўларканми?!" -деганди. Дунёда ҳали ҳам мард эркаклар бор экан деган хулосага келди у.

Темур Сулувнинг таъқибидан қутулди. Эрта ўтиб индинига эса уни бош бухгалтер олдида қилпиллаётганини кўриб яна аёлини ва унинг доим такрорлайдиган гапларини эслади.
— Биз ҳали ҳаммадан ўтамиз, Темур ака, ўйламанг, сиқилманг, мен ёнингиздаман!

Феруза Салходжаева

Hikoyalar (G&M)

20 June 2024 16:08

Ҳаётда сизни хафа қилувчилар кўпайса, демак кечиришни унутибсиз. Кечирувчан, раҳмдил бўлинг, шунда хафа қилувчилар камайганини кўрасиз. Йиққан молу давлатингиз қўлдан кетдими, демак қалб бойлиги тўплашни унутибсиз. Энди қалб бойлигига эришиш йўлида сабр йиғиш вақти келди.

Бошингиз қарздан чиқмай қолдими, демак шукурни унутибсиз ёки Яратганнинг амрига хилоф иш қилибсиз.…

Атрофингизда сиздан хафа булувчилар кўпайса, билинг, дилозор ва такаббур бўлиб қолибсиз. Ақл-ҳушингизни йиғиб олинг, кибр-ҳавони йиғиштириб, дилларга меҳр улашинг, ана шундагина ҳаётингиз ўзгаради.

Фарзандингиз қайсарлик, ўзбошимчалик қила бошласа, билинг, ўзингиз шундайсиз. Ўзингизни ўнгланг, чунки фарзанд ота-она учун кўзгудир.

Лавозимингиз ошдими, билинг, атрофингизда лаганбардорлар кўпайди. Эътиборли бўлинг, бундай ёлғон "дўст"ларни чин дўстларингиз билан алмаштириб қўйманг!