1705
💠لیلا سلطانی 🍃روانشناس 🍃زوج درمانگر 🍃مهارتهای فرزندپروری 🍃سنجش شخصیت جهت مشاوره تلفنی و حضوری: 09331772816 پرسش و پاسخ @Counsellor_Soltani @Anatomy1997
✅جزوات کنکور ارشد و دکتری
(مشاوره و روانشناسی)👇👇👇
@counseling97
😍این فولدر کلی ویدئو و فایل‌های آموزشی در حوزه‌های مختلف #روانشناسی. #زبان و #ادبیات داره و کلی اطلاعات مفید و فرصت‌های شغلی بهتون میده
😍فقط کافیه دکمه‌ی ADD رو بزنید و این فولدر تخصصی رو در تلگرام خود ذخیره کنید:
👇👇👇
/channel/addlist/W6gv4j-fkSw1M2U0
#پست_موقت
#پیشنهاد_عضویت_فوری👏
پسرکی دو سیب در دست داشت
مادرش گفت:
یکی از سیب هاتو به من میدی؟
پسرک یک گاز بر این سیب زد
و گازی به آن سیب!
لبخند روی لبان مادر خشکید!
سیمایش داد می زد که چقدر از پسرکش ناامید شده
اما پسرک یکی از سیب های گاز زده را به طرف مادر گرفت و گفت:
بیا مامان!
این یکی، شیرین تره!
مادر ، خشکش زد
چه اندیشه ای با ذهن خود کرده بود.
هر قدر هم که با تجربه باشید
قضاوت خود را به تأخیر بیاندازید
و بگذارید طرف، فرصتی برای توضیح داشته باشد.
📚
🌱
بیشترین کسی که در طول عمر باهاش
صحبت میکنی خودت هستی...
زن‌ها "یهو" قاطی نمی‌کنن!
سکوت و صبوری‌ای که ماه‌ها تحملش کردن، فقط برای این بوده که رابطه حفظ بشه...
ولی چون طرف مقابل فقط بلده وقتی داد زده شد یا اشک ریخته شد متوجه بشه، فکر می‌کنه دعوا "ناگهانی" بوده!
نه عزیزم...
این آخرین مرحله‌ی یک فرسایش طولانیه که تو نفهمیدیش...
زندگی رسم پذیرایی از تقدیر است
سهم من هرچه که هست من به اندازه این سهم نمی اندیشم
وزن خوشبختی من وزن رضایتمندی است
شاید این راز همان رازِ کنار آمدن و سازش با تقدیر است.
صبح بخیر زندگی
🌸
مزلو می‌گوید بسیاری از افراد، وقتی در آستانه‌ی شکوفایی استعدادها، خلاقیت، قدرت درونی یا تحقق خود واقعی‌شان قرار می‌گیرند، احساس ترس یا اضطراب می‌کنند. این ترس می‌تواند شکل‌های مختلفی داشته باشد:
✳️ چرا از ظرفیت‌های خود می‌ترسیم؟ 1.ترس از مسئولیت:شکوفا شدن، ما را ملزم میکند که مسئول انتخاب‌ها، ارزش‌ها و تأثیر خود بر جهان باشیم. بسیاری از افراد از این مسئولیت گریزان‌اند. 2.ترس از متفاوت بودن:فرد خودشکوفا معمولاً مسیر خاصی را طی میکند، که ممکن است با تأیید اجتماعی همراه نباشد. این تفاوت ممکن است احساس تنهایی ایجاد کند. 3.ترس از موفقیت:برخلاف تصور رایج، گاهی موفقیت بیش از شکست ما را می‌ترساند، چون زندگی را از حالت پیش‌بینی‌پذیر خارج میکند. 4.ترس از نور و بزرگی درون:انسان‌ها گاهی آن‌قدر به نقص‌ها و ضعف‌های خود خو گرفته‌اند که نمی‌توانند عظمت و قدرت درونی‌شان را باور کنند. 5.عادت به محدود کردن خود:بسیاری از ما از کودکی با جملاتی مثل «تو نمی‌تونی»، «زیادی بلندپرواز نباش» و… رشد کرده‌ایم. این باورهای محدودکننده، باعث ترس از رشد می‌شوند.
✅ نتیجه‌گیری زیبا:مزلو معتقد است که شکوفایی، سرنوشت طبیعی و زیبا برای انسان است؛ اما ترس از روشنایی درون، ما را در سایه نگه می‌دارد.رشد واقعی، با پذیرش نور و توانایی‌هایی که درون‌مان نهفته است آغاز میشود.شجاعت یعنی باور کنیم که لایق رشد، موفقیت، خلاقیت و معنا هستیم.مزلو ما را دعوت میکند که از خود نترسیم؛ بلکه خود را کشف کنیم.
منبع: •مزلو، ا. (۱۳۸۰). روانشناسی هستی. ترجمه‌ی یوسف کریمی. •Maslow, A. H. (1962). Toward a Psychology of Being
🌱
🔸️رها کردن به این معنا نیست که ما چیزی را به طور کامل از دست می دهیم، بلکه به این معناست که ما دیگر به آن وابسته نیستیم در واقع، رها کردن می‌تواند یک عمل قدرتمند
برای رهایی و رشد شخصی باشد.
وقتی چیزی را رها می کنیم، به خودمان اجازه می‌دهیم که آزادانه حرکت کنیم و به سمت چیزهای مثبت تر و سازنده‌تر پیش برویم. این می‌تواند شامل رهایی از احساسات منفی مانند غم، خشم، یا ترس باشد و یا رها کردن افرادی که به ما تعلق ندارند و ما را از رشد و پیشرفت باز می‌دارند.
📌بنابراین، رها کردن یک عمل مثبت و سازنده است که می‌تواند به ما کمک کند تا به آرامش و شادی بیشتری دست یابیم. این یک فرآیند است که نیاز به زمان و تلاش دارد، اما در نهایت می‌تواند به ما کمک کند تا زندگی بهتری داشته باشیم.
برای رها کردن باید اعتمادبه نفس و شهامت کافی داشته باشیم.
✅️برای این منظور کتاب‌های خودیاری زیر
در این زمینه پیشنهاد میشه:
✔️کتاب فکر و خیال بیش از حد ممنوع
✔️کتاب رهایی از افکار منفی
✔️کتاب تصمیم گرفتم خودم باشم
✔️کتاب زندگی خود را دوباره بیافرینید
✔️کتاب شهامت
✔️کتاب آدمهای سمی
🌱
• اگه افسردگی داری این پستو بخون :
1- سعی نکن کل آیندت رو پیش بینی کنی. قرار نیست به یکباره تمام مشکلات رو حل کنی، اگر مدام تلاش کنی در یک زمان از پس همه چی بربیای بیشتر دچار ناامیدی و درماندگی میشی.
2- حواست باشه که تو نمیخوای به زندگیت پایان بدی، تو فقط میخوای به بخش تلخ زندگیت پایان بدی اون بخشی که اتفاقات و تجارب دردناک زندگیت اتفاق ،افتادند یا مشکلاتی که در حال حاضر با اونها درگیر هستی.
3- افسردگی همیشگی نیست، اگه در جهت درمان و بهبودی قدم برداریم، افسردگی بالاخره تموم میشه. یکی از بزرگترین دروغهایی که افسردگی به ما میگه همینه که قراره تا ابد با ما باشه ولی باورش نکن.
4- حواست باشه که افکار منفی ای که داری واقعی نیستند، افسردگی همیشه دروغ میگه سعی کن دروغ هاشو باور نکنی و اونهارو با واقعیت جایگزین کنی.
یالوم بر این باور است که بسیاری از افراد، به‌خصوص در روابط نزدیک و عاطفی مانند رابطه با مادر، همسر یا شریک زندگی، بخشی از هویت خود را گم می‌کنند.در این شرایط، فرد به جای آنکه خودش باشد، تبدیل میشود به بازتابی از خواسته‌ها، ترس‌ها یا نیازهای طرف مقابل. اینجاست که دیگر «خودِ واقعی» فرصتی برای ظهور نمی‌یابد.یالوم این وضعیت را نوعی هم‌جوشی ناسالم می‌نامد، جایی که مرز میان “من” و “تو” از بین میرود. در چنین حالتی، فرد نیاز دارد موقتاً یا حتی دائماً فاصله بگیرد، تا بتواند بدون سایه‌ی دیگری، به بازتعریف خود بپردازد، اولویت‌های شخصی‌اش را بشناسد و معنای زندگی‌اش را خودش انتخاب کند.
📘 مثال در کتاب:در یکی از داستان‌های مامان و معنی زندگی، مردی که سال‌ها در خدمت مراقبت از مادرش زندگی کرده، متوجه میشود که همیشه خواسته‌های خودش را سرکوب کرده تا رضایت مادرش را جلب کند. درمان با یالوم به او کمک میکند بفهمد که این عشق، گرچه واقعی است، اما او را از خودش دور کرده. او با پذیرفتن فاصله‌ای عاطفی، توانست برای اولین‌بار صدای درونی‌اش را بشنود و راه خودش را انتخاب کند.
🎯 نتیجه‌گیری:
از نگاه یالوم، فاصله گرفتن از کسانی که دوستشان داریم، گاهی نه تنها ضروری، بلکه سالم است.این فاصله فرصتی است برای رشد، آگاهی و بازگشت به خویشتن.درست همان‌طور که درختان برای رشد، به فضای تنفس نیاز دارند، انسان‌ها نیز برای شکوفایی درونی، گاهی نیاز دارند خودشان را از درون روابط حل‌نشده بیرون بکشند.و اگر عشق واقعی باشد، این فاصله نه پایان رابطه، بلکه آغاز ارتباطی آگاهانه‌تر و انسانی‌تر خواهد بود.
📚 منبع:یالوم، اروین دی. مامان و معنی زندگی. ترجمه سپیده حبیب
🌱
زندگی را تو بساز
نه بدان ساز که سازند و پذیری بی‌حرف
زندگی یعنی جنگ، تو بجنگ
زندگی یعنی عشق، تو بدان عشق بورز
زندگی یعنی رنگ تو چنان پُررنگ باش
تابلوی زندگیت را تو بِکِش
زندگی یعنی حس، تو پُر از احساسی
معدن عشق بشو، تو خودت الماسی
زندگی آواز است به چکاوک بنگر
روزگارت خوش باد...
📚
پدیدار از تو آمد صُبح عالم
خوشا عالم، خوشا صبح و خوشا من...
صبح بخیر زندگی🌹
Sometimes there is no next time ,
no time _outs , no second chance
Sometimes it's now or never
بعضى وقتها دفعه ى بعدى وجود نداره
شانس دوباره و وقت اضافه اى نيست
گاهى فقط "الان" هست یا "هرگز"
فرصت ها را از دست ندهيد.
📚
کاش بچه ها نمی مردند...
کاش برای مدتی کوتاه به آسمان می رفتند.
و آنگاه که جنگ تمام شد
سلامت به خانه باز می گشتند.
و وقتی پدر و مادرشان می پرسیدند
کجا رفته بودید؟
می گفتند رفته بودیم با ابرها بازی کنیم...
👤غسان کنفانی
📚
- همسر سفیر گفت: ازدواج عاشقانه؟ شما مثل عهد دقیانوس فکر می‌کنید! امروز دیگر چه کسی صحبت از عشق میکند؟
+ ورونسکی گفت: چه میشود کرد؟ این رسم احمقانه‌ی کهنه هنوز منسوخ نشده است.
- بیچاره کسانی که هنوز به این حرفها پایبندند. ازدواج‌های موفقی که من می‌شناسم فقط از روی عقل و مصلحت صورت گرفته‌اند.
+ ورونسکی گفت: بله، ولی در خیلی از این ازدواج‌های موفقی که روی مصلحت صورت گرفته، وقتی عشقی که اول به آن اعتنا نکرده‌اند سربلند کند خوشبختی بر باد میرود.
- ولی منظور از ازدواج مصلحتی یا عاقلانه ازدواج‌هایی است که هر دو طرف قبلا دیوانگی‌هایشان را کرده‌اند. این داستان عشق مثل مخملک است. مرضی است که همه باید بگیرند. وقتی گرفتی خیالت راحت است.
📚 آنا کارِنینا
👤 لئو تولستوی
🌹
همه مردم آموزگاران شما هستند:
آدمهای خشمگین
به شما آرامش می آموزند؛
آدمهای ریاکار
به شما یکرنگی می آموزند؛
آدمهای سرسخت
به شما نرمش می آموزند؛
آدمها ی وحشت زده
به شما شهامت می آموزند؛
همیشه در رابطه با آدمهایی که وارد زندگیتان میشونداز خود بپرسید:
این شخص برای آموزش چه چیزی به من فرستاده شده؟؟!
📚
پسرها بیشتر از آنکه به نصیحت نیاز داشته باشن، به «تماشای یک مرد واقعی» نیاز دارن.
مردی که وقتی خسته‌ست، باز هم محترمانه حرف می‌زنه؛
وقتی اشتباه می‌کنه، عذرخواهی می‌کنه؛
وقتی تصمیمی می‌گیره، پای تبعاتش می‌ایسته.
مردی که برای احساساتش خجالت نمی‌کشه، و به جای سرکوب پسرش، بهش راه نشون میده.
📚 طبق یافته‌های روانشناسی رشد، هویت‌یابی پسران (خصوصاً بین ۷ تا ۱۴ سالگی) تا حد زیادی تحت تاثیر رابطه با پدر یا جانشین نقش پدره. اگر پدر، نقش خودش رو صرفاً به کنترل و تنبیه تقلیل بده، پسر یاد نمی‌گیره مسئول باشه، فقط یاد می‌گیره بترسه یا پنهان‌کاری کنه.
✅ مسئولیت‌پذیر بار آوردن پسرها یعنی:
– بهشون اجازه بدیم تصمیم بگیرن، حتی اگر اشتباه کنن.
– باهاشون درباره احساسات‌شون حرف بزنیم، نه فقط درباره کارنامه و نظم.
– به جای گفتن «مرد گریه نمیکنه»، بهش یاد بدیم چطور احساساتش رو مدیریت کنه.
– خودشون رو از درون قوی کنیم، نه فقط از بیرون.
🎯 پسرها آینده‌ی مردان این سرزمین هستن. بیایید بهشون مرد بودن رو یاد بدیم، نه فقط “سخت بودن” رو.
🌱
مرکز آموزش های تخصصی لوح سپید برگزار میکند:
📌کارگاه مداخله روایت محور در بحران و تروما
مدرس: سپیده رحمت
🗓تاریخ برگزاری:
۱ مرداد و ۸ مرداد
(ساعت ۱۰ الی ۱۵)
به صورت حضوری و آنلاین
📌کارگاه فنون پرسشگری در روان‌درمانی
مدرس: علیرضا بوستانی پور
🗓تاریخ برگزاری:
۲ مرداد و ۹ مرداد
(ساعت ۱۰ الی ۱۶)
به صورت آنلاین و آفلاین
⭕️با ثبت نام در هر ۲ کارگاه میتوانید
۳۰ درصد تخفیف بیشتر داشته باشید⭕️
🔰جهت ثبت نام و کسب اطلاعات بیشتر به آیدی زیر در تلگرام پیام دهید:
@lohesepid_workshop
مرکز آموزش های تخصصی لوح سپید
/channel/lohesepid_edu
لاکچری‌های واقعی در دنیای امروز، چنین چیزهاییه:
فکر آزاد، خواب عمیق
رهایی از شتاب‌زدگی و زندگی در لحظه
حفظ سکوت و خلوت در دنیایی که مملو از صداست.
📚
آرتور شوپنهاور معتقد بود:
«ازدواج، معامله‌ای است که نیمی از لذتِ زندگی را فدای نیمی از آرامش میکنی.»
از اون طرف سورن کیرکگور باور داشت:
«تنها در عشقِ متعهد است که انسان به شکوهِ واقعیِ وجودش دست می‌یابد.»
چرا؟
زیرا ازدواج همیشه میان دو قطب می‌رقصد: آزادیِ فردی و وحدتِ عاطفی.
آیا ازدواج پایانِ خودِ اصیل ماست؟ یا آغازِ کشفِ عمیق‌ترین لایه‌های عشق؟
شوپنهاور فریاد می‌زد:
«ازدواج مثل این است که دو خارپشت در سرمای زمستان بخواهند همدیگر را گرم کنند؛ هرچه نزدیک‌تر می‌شوند، بیشتر زخمی می‌شوند او عشق و ازدواج را صرفا فریب اراده ی کور طبیعت برای بقا می دانست!»
اما کیرکگور می‌گفت: «عشق واقعی، جایی آغاز میشود که ترس از "فردا" را رها میکنی و به "امروز" متعهد می‌شوی او عشق و ازدواج را پرشی به سوی ورای ترس و جایی که یکی شدن موجب شکوه می شود عنوان می کرد.
بنظر شما زندگیِ مشترک، قفس طلاییه که آرامش رو با کسالت عوض می‌کنه ؟
یا آزمون مقدسیه که انسان رو از خودخواهی به سمتِ ایثار می‌بره؟
این بحث، انفجارِ منطق و احساس است!
تا حالا شده از ترسِ "از دست دادن آزادی"، از عشقِ عمیق فرار کنید؟
🌱
✔️
سنم بالا رفته است....
این را از موهای سفید‌شده‌ام نمی‌فهمم،
این را بی‌حوصلگی‌هایم به من می‌گویند.
سنم بالا رفته و این را از پاهای سست‌شده‌ام
نمی‌فهمم، بلکه این را احساسِ سخت‌شده‌ام
به من می‌گوید.
سنم بالا رفته چون دیگر انتخاب می‌کنم
کی و کجا باشم. از قبلِ هر قرار میدانم کی
بازخواهم گشت. حالا بی‌پروا کاری را نمی‌کنم
و خیلی با احتیاط به آدمها نزدیک می‌شوم.
حالا وقتی دستِ دو عاشق را در دستِ هم در
خیابان می‌بینم، با خودم می‌گویم: «کاش با
هم بمانند.» دیگر فکر نمی‌کنم عشق‌ها لزوماً
به سرانجام می‌رسند.
حالا وقتی کسی خیلی مادرش را دوست
دارد، بیشتر از اینکه فکر کنم چقدر آدم
خوبی‌ست، دلم برایش می‌سوزد...
حالا وقتی می‌خواهم از خیابان بگذرم،
میدانم ماشین‌ها قبل از رسیدن به من
سرعتشان را کم خواهند کرد.
حالا وقتی کتابی می‌خوانم، دیگر آن را به
کسی پیشنهاد نمی‌کنم.
صدای رعد و برق دیگر مرا نمی‌ترساند، و
راستش برای ترسِ کسی هم اعتباری قائل
نیستم.
حالا وقتی به مشکلی برمی‌خورم، میدانم
دیر یا زود حل میشود و دیگر خودم را برای
هر اشتباه کوچک یا بزرگی شماتت نمی‌کنم.
حالا توانم در مدیریتِ احساسات خیلی
بیشتر از قبل شده است. چند سالی‌ست که
دیگر نمی‌گذارم کسی برایم تعیین‌تکلیف کند.
راستش دیگر به درست و غلط اهمیت
نمی‌دهم. سر خاک پدرم نمی‌روم و میدانم
گر زنده بود، احتمالاً با او نیز حرف
نمی‌زدم...
نمی‌خواهم با مد روز همراه باشم و به‌جای
باس‌های جدید، فقط سعی می‌کنم شبیه
پیرمردها لباس نپوشم.
هنوز می‌خواهم به دوره‌ی خودم وفادار باشم
و ورزشکاران قدیمی را بیشتر از این جوان‌ها
دوست دارم.
می‌بینی چقدر پیر شده‌ام؟ حالا شبیه
میان‌سال‌هایی هستم که هنوز به خودشان
نرسیده‌اند.
فکر می‌کنم کاش دوربینی تمام من را ضبط
می‌کرد.
البته اشتباهاتم را همه دیده‌اند،
اما قابی از زیباییِ نور آباژور خانه هست
که کتاب‌های مورد علاقه‌ام را زیر آن روشن
میکند و هیچ‌کس این صحنه را نمی‌بیند.
آینه‌ای دارم که هر روز نشان می‌دهد چرا
تارهای سفید بین ریش‌هایم رشد کرده است،
و این داستان‌ها را نیز کسی نمی‌داند.
من آدم وفاداری هستم؛ به خیلی از چیزهایی
که دیگر نیستند.
آدمهایی که یا عوض شده‌اند، یا دست‌کم
دیگر اینجا نیستند.
آدمهایی که از اینجا به دنبال آرزوهایشان
کوچ کرده‌اند، و انگار آرزوهایشان هم پیش
از آن‌ها به مکانی نامعلوم رفته‌اند،
تا حالا در غربت، مثل من، جلوی هیچ
دوربینی بی‌حوصله باشند.
من به همه‌ی آن‌ها نیز وفادارم، و این
وفاداری نیز دیده نمی‌شود.
فکر نمی‌کنم آدمی فقط با استخوان‌های
متراکم یا تار موهای سفید پیر شود.
آدمی با خُلق‌اش پیر میشود،
از نور فرار میکند،در جشن‌ها محکم دست
می‌زند، بقیه را نصیحت میکند،
خودش را آرام میکند،
خاطراتش را قُلُو میکند،
موسیقیِ بی‌کلام گوش می‌دهد،
قیمت دلار را نمی‌پرسد،
تی‌شرت‌های طرح‌دار نمی‌پوشد،
همسایه‌ای که سگ دارد را قضاوت میکند،
و در اوجِ بی‌حوصلگی می‌نویسد:
سنم بالا رفته است.
این را از موهای سفید‌شده‌ام نمی‌فهمم،
این را بی‌حوصلگی‌هایم به من می‌گویند...
#اردلان_امین_جواهری
شما وقتی با خودتان صحبت می‌کنید، آیا خود را سرزنش می‌کنید
یا به خودتان روحیه می‌دهید؟
متأسفانه، بیشتر مواقع، ما از خودمان انتقاد می‌کنیم. این تصویر که مبنایش شرمندگی از خود است روی بیشتر انتخاب‌های زندگی‌مان اثر منفی می‌گذارد.
یکی از بهترین روش‌های تغییر گفت‌وگوی درونی منفی دلسوزی برای خود به‌شکلی فعال است.
آیا با خودتان طوری صحبت می‌کنید که انگار با بهترین دوست‌تان حرف می‌زنید؟
اگر پاسخ منفی است، پس زمان آن رسیده تا گفت‌وگوی درونی‌تان را به شکلی که به شما انرژی و نیرو بدهد تغییر دهید.
گفت‌وگوی درونی مثبت برای سلامتی بدن، رضایت از زندگی، افزایش سرزندگی و اضطراب کمتر بسیار مفید است.
سعی کنید لحظاتی را که شروع به گفت‌وگوی درونی منفی می‌کنید به‌سرعت شناسایی کنید و این مکالمه را تغییر دهید.
به‌جای اینکه روی موضوعات منفی خودتان متمرکز شوید، به موفقیت هایی که در زندگی کسب کرده‌اید افتخار کنید.
از دیدگاه ویکتور هوگو، نزدیکی واقعی بین انسان‌ها نه از راه جسم، بلکه از راه دل و اندیشه شکل می‌گیرد. او معتقد است که پیوندهای روحی بسیار عمیق‌تر و ماندگارتر از تماس‌های سطحی هستند. در رمان‌هایش مانند بینوایان، می‌بینیم که کاراکترها با وجود فاصله‌ی فیزیکی، در قلب و ذهن یکدیگر زنده‌اند. مثلاً پیوند میان ژان والژان و کوزت، یا میان ماریوس و کوزت، از راه فکر، دلسوزی و یادآوری دائم، محکم‌تر میشود تا لمس فیزیکی.هوگو عشق را اتحاد دو روح می‌دانست. به باور او، وقتی کسی را در ذهن و قلبت جای می‌دهی، حتی اگر فرسنگ‌ها از او دور باشی، هنوز با او هستی. این نوع پیوند، نه از طریق حضور جسمانی، بلکه از طریق همدلی، خاطره، دعا و یادآوری‌های بی‌صدا ایجاد میشود.در نوشته‌هایش، تأکید دارد که عشق واقعی با حضور ذهنی و عاطفی زنده می‌ماند، نه با تملک و نزدیکی ظاهری. او باور داشت گاهی یک نگاه، یک خاطره یا حتی یک فکر پاک، می‌تواند انسان‌ها را به‌هم پیوند دهد، بیش از هزاران لمس و گفت‌وگوی بی‌روح.نتیجه‌گیری از دیدگاه ویکتور هوگو:از نگاه ویکتور هوگو، قلب انسان‌ها خانه‌ای‌ست که دیوار ندارد؛ فاصله‌ها نمی‌توانند مانع حضور کسی در آن شوند. او باور داشت که انسان‌ها وقتی به یاد یکدیگر هستند، در واقع در کنار هم‌اند—even اگر سال‌ها و فرسنگ‌ها از هم دور باشند.هوگو عشق را جریان آرامی میان دو روح می‌دید؛ جریانی که با یک نگاه، یک دعا، یا حتی یک فکر ساده زنده می‌ماند. لمس جسمانی ممکن است لحظه‌ای باشد، اما آنچه انسان‌ها را واقعاً به هم پیوند می‌دهد، یادآوری صمیمانه، وفاداری در دل، و زنده نگه داشتن تصویر یکدیگر در ذهن است.او می‌گفت: اگر قلبت برای کسی می‌تپد، حتی در سکوت، حتی از دور، این تپش‌ها صدای عشق‌اند. این نزدیکی واقعی‌ست؛ نزدیکی‌ای که با زمان و فاصله نمی‌میرد.در یک جمله از زبان هوگو:«نزدیکی دو انسان، نه در لمس دستان، که در تلاقی اندیشه‌ها و تپش دل‌های‌شان معنا می‌یابد.
🌱
▫️
فرقی نمیکنه کی زودتر به مقصد و هدفش
میرسه...
مهم اینه که تو مسیر چقدر حال دلت خوب
بوده....
چقدر با دوستات زدی زیر آواز، چقدر تا
نصف شب بیدار موندی و از آرامش شب
لذت بردی، چندتا از اون خنده های
پرشیطنتت رو تحویل لنز دوربین دادی...
چقدر با یه آهنگ حال کردی...
و چقدرهای دیگر...
مهم اینه که از مسیر لذت ببری...
یه کلیپ حال خوب کن 😍
"میدانم اگر دیگر پیدایت نکنم و نبینمت
در زندگی بعدی ام پرنده ای خواهم شد
که بر شانه ات می نشیند و قربان صدقه ات میرود."
📚
اگر تو نتوانی بخندی ، برقصی ، آواز بخوانی ، زندگیت مانند یک کویر است .
زندگی باید مثل باغی شود که در آن پرندگان آواز می‌خوانند گل‌ها شکوفه می‌دهند و درخت‌ها به رقص در‌می‌آیند ، جائی که خورشید با شادمانی برخیزد .
این یکی از بزرگترین حماقت‌های بشر است که در دنیا هیچ دانشگاهی هنر زندگی کردن ، هنر عشق ورزیدن و هنر شاد بودن و مراقبه کردن را به مردم آموزش نمی‌دهد .
تمام چیزهائی که در دانشکده ها تدریس می‌شوند نمی‌توانند به تو احساس شوخ‌طبعی بدهند .
به‌جز عشق نیایشی نیست ...
اشو
🎆
به خاطر داشته باش، کتابی که در بیست یا سی سالگی، حوصله ات را سر می‌برد، در چهل یا پنجاه سالگی، درهایی را به رویت خواهد گشود.
#دوریس_لسینگ
📚
keep smiling , one day life will
get tired of upsetting you...
به لبخند زدن ادامه بده، يه روزى
زندگى از ناراحت كردنت خسته میشه...
📚
اگر عقیده مخالف، شما را عصبانی میکند نشانه آن است که شما ناخودآگاه میدانید که دلیل مناسبی برای آنچه فکر می کنید ندارید!
اگر کسی مدعی باشد که دو بعلاوه دو میشود پنج، یا این که ایسلند در خط استوا قرار دارد، شما به جای عصبانی شدن احساس دلسوزی می کنید، مگر آن که اطلاعات حساب و جغرافی شما آن قدر کم باشد که این حرفها در افکار شما تزلزل ایجاد کند ....
اغلب بحثهای بسیار تند، آنهایی هستند که طرفین درباره موضوع مورد بحث دلایل کافی ندارند.
شکنجه در الاهیات به کار می رود، نه در ریاضیات زیرا ریاضیات با علم سر و کار دارد، اما در الاهیات تنها عقیده وجود دارد بنابراین هنگامی که پی میبرید از تفاوت آرا عصبانی هستید، مراقب باشید
احتمالا با بررسی بیشتر درخواهید یافت که برای باورتان دلایل تضمین کننده ای ندارید...!
#برتراند_راسل
📚
| رهایی از گذشته |
دو اردک بعد از دعوایی که هیچ‌وقت زیاد طول نمی‌کشد، از هم جدا می‌شوند و در جهت مخالف هم شنا می‌کنند. بعد هریک از اردک‌ها چند بار بال‌هایش را به شدت به هم می‌زند و انرژی مازادی را که در طول دعوا در او جمع شده، آزاد میکند. آن‌ها بعد از به هم زدن بال‌هایشان با آرامش روی آب شناور می‌شوند، مثل این که هیچ اتفاقی نیفتاده است. اگر اردک، ذهن انسان را داشت، این درگیری را با فکر کردن و داستان‌سازی درباره‌ی آن زنده نگه می‌داشت. داستان اردک احتمالا این می‌شد: «باور نمی‌کنم چنین کاری کرده باشد. تا چند سانتی‌متری من جلو آمد. فکر میکند برکه مال اوست. اصلاً ملاحظه‌ی حریم مرا نمی‌کند. دیگر هرگز به او اعتماد نخواهم کرد. دفعه‌ی بعد برای اذیت و آزار من کاردیگری خواهد کرد. مطمئنم از حالا دارد توطئه‌چینی میکند. ولی من دیگر نمی‌توانم تحمل کنم.
درسی به او می‌دهم که هرگز فراموش نکند.» اگر اردک دارای ذهن انسان بود،چه‌قدر زندگی برایش دشوار می‌شد. درسی که اردک به ما می‌آموزد این است: بال‌هایت را به هم بزن، ماجرا را رها کن و به تنها مکان قدرت یعنی زمان حال برگرد.
🌱