صبح ۲ مارچ
آخرین قسمت اصل کل الخیر
حضرت بهاءالله در لوح اصل کل الخیر می فرمایند:
(رَأسُ كُلِّما أذكَرناهُ لَكَ ) هُوَ الاِنصافُ وَ هُوَ خُروجُ العَبدِ عَنِ الوَهمِ وَ التَّقليدِ وَ التَّفَرُّسُ فی مَظاهِرِ الصُّنعِ بِنَظَرِ التَّوحيدِ وَ المُشاهَدَةُ فی كُلِّ الاُمورِ بِبَصَرِ الحَديدِ. كَذلِكَ عَلَّمناكَ وَ صَرَّفنا لَكَ كَلِماتِ الحِكمَةِ لِتَشكُرَ اللّهَ رَبَّكَ فی نَفسِكَ وَ تَفتَخِرَ بِها بَينَ العالَمينَ.
مضمون بیان مبارک به فارسی : راس کل آنچه برای تو ذکر کردیم انصاف است و آن خروج عبد است از وَهم و تقلید؛ و جستجو در مظاهر آفرینش خداوند به چشم یگانگی، و مشاهده در همه امور به دیده تیزبین. اینچنین ما تو را آگاه کردیم و کلمات حکمت را برای تو آشکار نمودیم برای آنکه شُکر کنی خداوند پروردگارت را در نَفست و به آن در بین عالمیان افتخار کنی.
ادعیه حضرت محبوب ص۴۴
صبح ۱ مارچ
جمال قدم می فرمایند:
اگر گفته شود که آنچه در ظهور بدیع ظاهر، از قبل نبوده و کل بدیع است این قول هم صحیح و تمام است، چه اگر حق جل ذکرُه به کلمه ای الیوم تکلم فرماید که جمیع ناس از قبل و بعد به آن تکلم نموده و نمایند آن کلمه بدیع خواهد بود لوکنتم تتفکرون ... و همچه مدانید که ظهور حق مخصوص است به اظهار معارف ظاهره وتغییر احکام ثابته بین بریه، بلکه در حین ظهور، کل اشیاء حامل فیوضات و استعدادات لاتحصی شده و خواهند شد و به اقتضای وقت و اسباب ملکیه ظاهر می شود.
آیات الهی ج۱ ص۳۵۴
صبح ۲۹ فوریه
جمال قدم در لوح اصل کل الخیر می فرمایند:
(رَأسُ الكُفرِ ) هُوَ الشِّركُ بِاللّهِ وَ الاِعتِمادُ عَلی سِواهُ وَ الفِرارُ عَن قَضاياهُ.
مضمون بیان مبارک به فارسی : بالاترین حدّ کفر شریک گرفتن برای خدا و اعتماد به غیر او و فرار کردن از قضایای او است.
ادعیه حضرت محبوب ص۴۴
صبح ۲۸ فوریه
جمال قدم می فرمایند:
أی رَبِّ بَدِّلْ عُسرَ أولیائِکَ بِالٰیُسْرِ وَ شِدَّتَهُم بِالرّخاءِ و ذُلَّهُم بِالعِزِّ و حُزنَهُم بالفَرَحِ الأکبرِ یا مَن بِیَدِکَ زِمامُ البَشَرِ إنَّکَ أنتَ اللهُ الفردُ الواحدُ المقتَدِرُ العلیمُ الخبیر.
(مصابیح هدایت، ج۹، ص۵۶۲)
مضمون بیان مبارک:
ای پروردگار من، سختی اولياء خود را به راحتی و شدتشان را به رخا و ذلتشان را به عزّت و ناراحتی شان را به سرور بزرگ تبدیل نما. ای کسی که زمام بشر به دست توست، همانا تو یگانه و واحد و مقتدر و دانا و آگاه هستی.
صبح ۲۷ فوریه
جمال قدم می فرمایند:
و اگر عاشق به تأییدات خالق از منقار شاهین عشق به سلامت بگذرد در مملکت معرفت وارد شود و از شک به یقین آید و از ظلمتِ ضلالتِ هوی ، به نورِ هدایت تقوی راجع گردد و چشم بصیرتش باز شود و با حبیب خود ، به راز مشغول گردد ، درِ حقیقت و نیاز بگشاید و ابواب مجاز در بندد ، در این رتبه قضا را ، رضا دهد .
آثار قلم اعلی ج ۳ ص ۱۰۳
صبح ۲۶ فوریه
جمال مبارک در وادی عشق هفت وادی می فرمایند:
عشق در هر آنی عالمی بسوزد و در هر دیار که علم بر افرازد ویران سازد در مملکتش هستی را وجودی نه و در سلطنتش عاقلان را مقری نه ، نهنگ عشق ادیب عقل را ببلعد و لبیب دانش ، به شگرد هفت دریا بیاشامد و عطش قلبش نیفسرد و هل من مزید گوید ، از خویش بیگانه شود و از هر چه در عالم است کناره گیرد .
با دو عالم عشق را بیگانگی
اندر او هفتاد و دو دیوانگی
آثار قلم اعلی ج ۳ ص ۱۰۱
صبح ۲۵ فوریه
جمال قدم در هفت وادی(وادی عشق) می فرمایند:
در این شهر آسمان جذب بلند شود و آفتاب جهانتاب شوق طالع گردد و نار عشق بر افروزد و چون نار عشق بر افروخت ، خرمن عقل بکلی بسوخت ، در این وقت سالک از خود و غیر خود بی خبر است ، نه جهل و علم داند و نه شک و یقین ، نه صبح هدایت شناسد و نه شام ضلالت ، از کفر و ایمان هر دو در گریز و سم قاتلش دلپذیر ، این است که عطار گفته :
کفر، کافر را و دین، دیندار را
ذرهء دردت دل عطار را
مَرکب این وادی درد است و اگر درد نباشد هرگز این سفر تمام نشود و عاشق در این رتبه ، جز معشوق خیالی ندارد و جز محبوب پناهی نجوید و در هر آن صد جان رایگان در ره جانان دهد و در هر قدمی ، هزار سر در پای دوست اندازد .
آثار قلم اعلی ج ۳ ص ۹۹
صبح ۲۴ فوریه
جمال قدم در مثنوى مبارک می فرمایند:
هو الابهى
اى حيات العرش خورشيد وداد
که جهان و امکان چه تونورى نزاد
گر نبودى خلق محجوب از لقا
يک دو حرفى گفتم از سرّ بقا
تا که جانها جمله مرهونت شوند
تا که دلها جمله مجنونت شوند
تا ببينى عالمى مجنون و مست
روحها بهر نثار اندر دو دست
تا رسد امر تو اى فخر زمان
بر فشانند بر قدومت رايگان
سر‌برآر ازکوه جان‌خورشيد وار
تا ببينندت عيان از هر‌کنار
جلوه ده آن روى همچون ماه را
سبز‌و‌‌خرّم کن ز لطف اين‌گاه را
قطره مى‌جويد ز بحرت کوثرى
کوثرى کن زانکه شاه مهترى
ذرّه گشته ملتمس نور تو را
وا دهش از لطف بيچون و چرا
دانه بگشاده دهان سوى سما
تا بيايد بر وى از فضلت بها
قطره هاى رحمتت بر وى ببار
اى مليک عرش و اى مير ديار
خرق‌کن‌اين پردهء صد‌‌توى را
خوش تماشا ده کنون آن روى را
زانکه در فضلت نباشد شبهه‌اى
بهر ما بر بند زلطفت توشه‌اى
آثار قلم اعلی ج۳ ص۱۶۰
صبح ۳۱ ژانویه
حضرت بهاءالله می فرمایند:
حق منیع خلق را مخصوص این یوم از نیستی به هستی آورد و بعد آفتاب فضل بر کل به یک نحو تجلی فرمود ، تا جمیع به عرفان دوست حقیقی فائز شوند و همچنین کل را بر استقامت ، امر نمود.
آثار قلم اعلی جلد ششم ص ۲۸۱
صبح ۳۰ ژانویه
حضرت بهاءالله می فرمایند:
بنام خداوند عالم دانا
در لیالی و ایام قلم مالک انام ساکن نه، در جمیع احوال به ذکر دوستان متحرک و به آنچه سبب ارتفاع امر و ارتفاع نفوس و علت راحت خلق بوده بیان فرموده. انشاءالله باید کل بما امروا به عامل باشند و از دونش منقطع. طوبی لامة فازت فی ایام الله و عملت بما امرت به فی کتابه الکریم. در جمیع احوال به حق متشبث باشید و به افق رضایش ناظر. هیچ شیئ در کام عشاق الذ از رضایت حق نبوده و نخواهد بود.
کتاب آیات الهی جلد ۲ صفحه ۳۴۳
صبح ۲۹ ژانویه
حضرت بهاءالله در مناجاتی می‌فرمایند: "ای پروردگار، ما به مثابه اطفالیم. تربیت لازم داریم. از دریای کرمت مسألت می‌نماییم که ما را به ایادی اراده‌ات تربیت نمایی و به مقام بلوغ، که انقطاع از غیر و توجّه به فناء باب تو است، مزیّن و فائز فرمایی."
(مجموعه آثار قلم اعلی، شماره ۲۷، ص۱۳۱)
صبح ۲۸ ژانویه
حضرت بهاءالله در لوح اصل کل الخیر می فرمایند:
(رَأسُ الْاِحسانِ ) هُوَ اِظهارُ العَبدِ بِما اَنعَمَهُ اللهُ وَ شُكرُهُ فی كُلِّ الْاَحوالِ وَ فی جَميعِ الْاَحيانِ
مضمون بیان مبارک به فارسی:
جوهر نیکوکاری آن است که عبد نعمتهای خداداد را بیان کند و در هر حال و در هر حین او را شکر گزارد.
ادعیه حضرت محبوب ص ۴۲
صبح ۲۷ ژانویه
جمال مبارک می فرمایند:
هوالمحبوب
در این ساعت که عروس حُبّ از پرده بر آمد و آتش فراق از دل و جان شعله برآورد؛ صبر را از صدر برانداخت، چون جمال دوست چهره برافراخت.
در فراقیم و به امید وصل جان دربازیم. اگرچه در وصال هم بیم فراق هست؛ بلکه در سبیل عشق فصل از وصل نیکوتر و بُعد از قُرب محبوب‌تر و فراق از وصال پسندیده‌تر است. زیرا که در وصال ، بیم فراق است ولکن در فراق ، امید وصال. از پسِ هر هجری لِقاست و بَعدِ هر بقایی فنا.
عالم را مرکّب از شهد و حنظل خلق نموده‌اند. کجا گذارد که انسان بی‌دل در خاکدان آب و گِل نَفَس راحت کشد و یا بستر راحت گسترد. اگر به لب نوشی دهد از جان خروشی برآوَرَد. پس، باید جان صافی، دل را در او نبندد و چون سحاب از او بگذرد و همچه عقاب از او برپرد . و نه به شیرینی‌اش خورسند شود و نه از زهرش مستمند. دل به مُلک باقی نهد و از تراب فانی بگذرد که شاید به پَر معنوی به آشیان قدس الهی پرواز نماید تا به آهنگ بدع عراقی به این نغمۀ عزّ روحانی بسراید:
ما مست فنائیم همه؛ ما نور بهائیم همه؛ ما روح بقائیم همه؛ ای جان و دل آگاه شو، آگاه شو.
باقیِ این داستان را هر که خواهد در آستانِ دوست حاضر شود و ادراک نماید. تاخدا کِی نصیب کند و همه را جمع نماید.
(لوح جمال مبارک مندرج در عندلیب، شماره 78، ص3)
صبح ۲۶ ژانویه
جمال مبارك می فرمايند :
بعد از عرفانِ مَطلَعِ وحیِ الهی و مَشرِقِ اوامرِ صَمَدانی ، استقامت از اعظم اَعمال بوده . بايد نُفوسِ مُقبِله به شأنی مستقيم باشند که جميعِ اهلِ ارض اگر بخواهند ايشان را از بحرِ قُرب ، دور نمايند خود را عاجز مشاهده کنند . نيکوست حالِ نَفسی که از کَأسِ استقامت آشاميد و به اين فيضِ اعظم ، فائِز شد . اوست از مُقَرّبين. ای دوستان ، جَهد نمایيد تا گمگشتگانِ وادیِ اوهام را به افق يقين کشانيد . اِنَّهُ لَهُوَ النّاصِحُ العَليمُ .
( آیات الهی ؛ جلد اوّل ؛ صفحه ٣٢٠)
معاني لغات :
- عرفان : شناختن و دانستن بعد از نادانی ؛ آگاهی ؛ شناختن خداوند ؛
- مَطلَعِ وحی الهی : محل برآمدن وحی خداوند ؛ در اینجا منظور حضرت بهاءالله است .
- مَشرِق : محل اشراق
- نُفوس : جمع نَفْس . اشخاص ؛ افراد ؛
- مُقبِله :اقبال کننده
- شأن : قدر ؛ مرتبه ؛ پایگاه
- اهل اِرض : ساکنان زمین
- قُرب : مقابل بُعد . نزدیکی
- کأس : کاسه ؛ پیاله
- فائِز : رستگار
- مُقَرَّیین : جمع مُقَرَّب . نزدیکان ؛ نزدیک
- جَهد : سعی ، تلاش
- وادی : دره
- اَوهام : جمع وَهم . خیالات ؛ گمان‌ها
- « اِنَّهُ لَهُوَ النّاصِحُ العَليمُ » : همانا او اندرزگوی داناست .
صبح ۲۵ ژانویه
حضرت بهاءالله می فرمایند :
ولکن حال ایامی است که باید اصحاب حق به اخلاق حق حرکت نمایند و صفات شیطانیه را به اخلاق حمیده ربّانیه تبدیل کنند ، لم یزل فساد ممنوع بوده و خواهد بود و در این ظهورِ اعظم کلّ امم از فساد ممنوعند ابداً نفْسی تعرّض به نفسی ننماید و بر محاربه قیام نکند، شأن اهل حق خضوع و خشوع و اخلاق حمیده بوده و خواهد بود ، دنیا قابل آن نه که انسان مرتکب امورات قبیحه شود و از مالک احدیه بعید ماند .
اقتدارات ص ۳۰۰-۳۰۱
شب ۱ مارچ- 10 اسفند
حضرت بهاءالله در هفت وادی می فرمایند:
ولکن مسافران حدیقه عرفان ، چون آخر را در اوّل بینند ، لهذا در جنگ صلح و در قهر آشتی ملاحظه کنند و این رتبهء اهل این وادی است و اهل وادیهای فوق این وادی اوّل و آخر را یک بینند ، بلکه نه اوّل بینند نه آخر ، لا اوّل و لا آخر بینند، بلکه اهل مدینه بقا که در روضه خضرا ساکنند لا اوّل و لا آخر هم نبینند،از اوّلها در گریزند و به آخرها در ستیز ، زیرا که عوالم اسماء را طی نموده اند و از عوالم صفات چون برق در گذشته اند .
آثار قلم اعلی ج ۳ ص ۱۰۷
شب ۲۹ فوریه
جمال قدم در لوح "اصلُ کل الخیر" می فرمایند:
(أصلُ كلِّ العُلومِ ) هُوَ عِرفانُ اللهِ جَلَّ جَلالُهُ وَ هذا لَن يُحَقَّقَ اِلاّ بِعِرفانِ مَظهَرِ نَفسِهِ.
مضمون بیان مبارک به فارسی : اصل همه دانشها عرفان و شناخت خداوند جلّ جلاله است و این محقّق نمی شود مگر به شناخت مظهر نفس او (پیامبرش)
ادعیه حضرت محبوب ص۴۳
شب ۲۸ فوریه
جمال قدم در لوح "اصلُ کل الخیر" می فرمایند:
(اَصلُ النّارِ ) هِیَ الْجِحادُ فی آياتِ اللهِ وَ المُجادَلَةُ بِما يُنَزَّلُ مِن عِندِه وَ الاِنكارُ بِهِ وَ الِاسْتِكبارُ عَلَيهِ.
مضمون بیان مبارک به فارسی : اصل آتش انکار آیات و نشانه های الهی و مُجادله با آنچه از جانب او نازل شده و انکار کردن او و تکبّر جُستن نسبت به او است.
ادعیه حضرت محبوب ص۴۳
شب ۲۷ فوریه
مثنوی مبارک منزَله از لسان اطهر جمال قدم جلّ اسمه الاعظم:
هوالابهی...
اى سرافيل بها اى شاه جان
يک حياتى عرضه کن بر مردگان
سدره اوّل بود زاغصان دل
وا رهانش از هوا و آب و گل
تا ز‌جوهر و ز‌عرض فارغ شود
تا ز شمعش شمسها بازغ شود
اين نهالت غرس کن در ارض دل
پس مقدّس دارش از اشراق و ظل
هم تو حفظ از مختلف بادش نما
هم ز وهم مشرک آزادش نما
اصل او ثابت نما در ارض جان
فرع او را بگذران از آسمان
نو بهارى تو ز نو آور عيان
تا زحشرت بر جهند اين مردگان
جوش درياهاى عشق از جوش‌تو
هوش اطيار بقا از هوش تو
بوى پيراهن بوز از مصر جان
سدره موسى نما اينجا عيان
آثار قلم اعلی ج۳ ص۱۶۳
شب ۲۶ فوریه
مثنوی مبارک منزَله از لسان اطهر جمال قدم جلّ اسمه الاعظم:
هوالابهی...
مشرق کل کن کنون این غرب را بهجت مل ده کنون اين شرب را
نور دل را نور ده ز انوار نور
تا ببينند از رخت انوار طور
هان بکش آن تيغ اللّهيت را
هين بکش اين دشمنان دينت را
بر فروزان نار ربّانيت را
خوش بسوزان ملحد حربيت را
جمله خفّاشند اى خورشيد روز
سر بر آر و جمله ظلمانى بسوز
صاف‌کن اين درد غم‌آلوده را
نور ده اين شمع شب افسرده را
عالمى قائم به تو چون تو‌‌به جان
تا شود پيدا ز امرت کُن فکان
اى بهاى جان به ياد روى تو
نکته هاگويم همى از خوى تو
تا بر آرم جانها را از خِرد
تا ببينم درّ عشقت که خَرد
بر فروزم آتشى اندر جهان
تا بسوزم پرده هاى قدسيان
حور معنى را بر‌‌آرم از حجاب
نور غيبى را کنم کشف نقاب
رمزى از اسرار عشق سرمدى
باز گويم چون بجان باز آمدى
خوش بيا اى طير نارى در بيان
تا نماند وصف هستى در ميان
پاک‌کن اين قلبهاى پر حسد
نقد کن اين قلبهاى بى رصد
تا که بيهوشان عهدت اى‌کريم
هم به هوش آيند از جام قديم
بلکه از الحان قدس اى يار ما
دورکن هم هوش و بى هوشى زما
آثار قلم اعلی ج۳ ص۱۶۱
شب ۲۵ فوریه
جمال مبارک در هفت وادی در ادامه وادی عشق می فرمایند:
ای برادر من تا به مصر عشق در نیایی به یوسف جمال دوست واصل نشوی و تا چون یعقوب از چشم ظاهری نگذری ، چشم باطن نگشایی و تا به نار عشق نیفروزی به یار شوق نیامیزی و عاشق را از هیچ چیز پروا نیست و از هیچ ضُرّی ضرر نه ، از نار سردش بینی و از دریا خشکش یابی.
آثار قلم اعلی ج۳ ص ۱۰۰
شب ۲۴ فوریه
جمال قدم می فرمایند:
خداوندِ عالم - جَلَّ و عَزَّ - روحِ مؤمن را قبض فرموده در اَعلی عِلّيّين صاعِد خواهد گردانيد . در اين مقامِ عِزِّ روحانی ، ارواحِ مؤمنين يکديگر را به طريقی ، که خداوندِ عالم قبلاً مُقَدَّر فرمايد ، خواهند شناخت و با هم مُستَعرَج به اَعلی عُلُوّ خواهند شد ... درکِ عالمِ ارواح در اين عالمِ اجساد ، ممکن نشود . هر آنچه در قوّهء خياليّه دست دهد آن عالم ، سوای آن است . در اين اجسادِ فانيه درکِ عوالمِ باقيه نتوان نمود اِلّا ما اَنتُم مِنَ الرُّؤيا تَشهَدونَ .
( آیات الهی ؛ جلد اوّل؛ صفحه ٣٥٠)
معاني لغات
- « جَلَّ و عَزَّ » : بزرگوار و ارجمند باد !
- قَبض : گرفتن ؛ تَصَرُّف ؛ تَمَلُّک
- اَعلی : برتر(ین) ؛ بهتر(ین)
- عِلّیّین : جمع عِلّی ّ . بهشت بَرین ؛ آسمان ؛ عالم بالا
- صاعد : صعودکننده ؛ بالارونده
- مُقَدَّر : اندازه‌کرده ؛ تقدیرشده
- مُستَعرَج : مایل به درجات و جایگاه بلند
- عُلُوّ : مقابل دُنُوّ . بالا ؛ بلندترين
- سَوا / سِوی : جز ؛ غیر ؛ مگر
- « اِلّا ما اَنتُم مِنَ الرُّؤيا تَشهَدونَ » : مگر آنچه شما در خواب می‌بینید .
شب ۳۱ ژانویه
جمال قدم می فرمایند:
امروز باید دوستان طراً به اخلاق و اعمالی که سبب ارتفاع کلمه الله و ابقاء نفوس است مشغول گردند ، رایت اخلاق مرضیه از هر رایتی سبقت گرفته و عَلَمِ اعمال طیبه مقامش از جمیع ، اعلی و اقدم بوده و هست . بگو ای دوستان لَعمرُالله جدال منع شده و نزاع و فساد و سفک دِماء و اعمال خبیثه کل نهی شده نهیاً عظیماً فی کتابِهِ العظیم.
آثار قلم اعلی جلد ششم ص ۳۰۲
شب ۳۰ ژانویه
جمال قدم می فرمایند:
ای مغروران به اموال فانیه ، بدانید که غنا سدّی است محکم میان طالب و مطلوب و عاشق و معشوق. هرگز غنی بر مقرّ قرب وارد نشود و به مدینه رضا و تسلیم در نیاید مگر قلیلی. پس نیکو است حال آن غنی که غنا از ملکوت جاودانی منعش ننماید و از دولت ابدی محرومش نگرداند. قسم به اسم اعظم که نور آن غنی اهل آسمان را روشنی بخشد چنانچه شمس اهل زمین را.
کلمات مکنونه فارسی آیه۵۲- آیات الهی - جلد ۱صفحه ۲۳۵
شب ۲۹ ژانويه
حضرت بهاءالله می فرمايند :
به نامِ خداوندِ مهربان
امروز بر جميع ، اطاعتِ امرالله لازم و واجب است . بايد کل به عنايتِ الهيّه به طِرازِ احکام ، مُزَيَّن شوند . آنچه از سَماءِ مشيّتِ الهی نازل شده ، سبب و علّتِ ترقّیِ اهلِ عالم و نجاتِ مَن فيهِ بوده . طوبی از برای نُفوسی که به محبّةُالله و ما اَنزَلَهُ فِی‌الکِتابِ ، فائِز گشتند . جميعِ عِباد و اِماء ، نزدِ حقّ ، مذکورند و لِحاظِ عنايت به نُفوسِ عاملين، متوجّه است . بايد به نارِ محبّت به شأنی مُشتَعِل باشند که احدی قادر بر اِطفای آن نباشد .
( آیات الهی ؛ جلد دوم ؛ صفحه ٣٤١)
معاني لغات :
- امرالله : دین خدا ؛ فرمان خدا
- عنایت : توجّه ؛ دقّت کردن
- طِراز : عربی‌شدۀ واژۀ فارسی تراز . زیور و زینت و نقش و نگار جامه و پرچم
- مُزَیَّن : تزیین‌شده ؛ آرایش‌شده
- مَشیَّت : تجلّی ذاتی و عنایت حقّ بر آفریدن چیزی که نبوده و یا نابود کردن چیزی که هستی یافته است . ( فرهنگ علوم عقلی؛ سیّد جعفر سجادّی )
- مَن فیهِ : کسی که در آن است ؛ کسانی که در آن‌اند
- طوبی: خوشا ؛ خوشا به حال ؛ مژده و بشارت باد
- « ما اَنزَلَهُ فِی‌الکِتابِ » : آنچه نازل کردیم آن را در کتاب.
- فائِز : رستگار ؛ غالب ؛ چیره
- مَذکور : یادشده ؛ ذکرشده
- لِحاظ : دیدن ؛ ملاحظه
- شأن : قدر ؛ مرتبه
- اِطفاء : فرونشاندن آتش ؛ خاموش‌کردن آتش
شب ۲۸ ژانویه
حضرت بهاءالله می فرمایند:
محبوب عالمیان می فرماید ای بندگان اول امری که سبب ایمان و ایقان و تقدیس و تنزیه است توحید ذاتم بوده ازاشباه و امثال. هر نفسی به این مقام فائز شد او از موحدین لدی العرش مذکور است و اسمش در الواح الهی مسطور. انشاءالله به فضل رحمانی به این مقام فائز شوید و از این رحیق بیاشامید. و چون قلب و جان از توجه بما سوی الله پاک و مقدس شد باید به آنچه در الواح نازل است عامل شوید تا هیاکل عباد در ظاهر هم مقدس و منزه گردند. این است مقامی که ظاهرعین باطن است و باطن عین ظاهر و این مقام محبوب بوده و دون آن مردود.
آیات الهی جلد ۱ صفحه ۳۲۲
شب ٢٧ ژانويه
جمال قدم می فرمايند:
يا حسين ، عَلَيکَ بَهائی ؛ اين يومِ مبارک به حقّ ، مَنسوب و در آن ظاهر شد آنچه که چشمِ عالم ، شِبهِ آن را نديده . نعمتِ بيان ، ظاهر و مائدهء عرفان ، نازل و بحرِ جود ، مَوّاج و آفتابِ علمِ الهی از افقِ سَماءِ بُرهان ، مُشرِق و لکن خلق ، غافل ؛ چه‌که حُجُباتِ اوهام به شأنی اخذ نموده که قُرب را از بُعد ، تميز نمی‌دهند و همچنين علم را از جهل .طوبی از برای نَفسی که از قِصَص‌های شُبُهات و اشارات و ظُنون و اوهام گذشت و به افقِ ايقان ، توجّه نمود . اوست از اهلِ بهاء و اصحابِ سفينهء حَمرا .
آیات الهی ؛ جلد ۲ ص۳۴۰
- عَلَيکَ بَهائی : روشنایی من بر تو باد !
- مَنسوب : نسبت‌داده‌شده ؛ قوم و خویش
- شِبه : مانند ؛ مِثل
- مائده : خوراک ؛ طعام ؛
- جود : بخشش ؛
- مَوّاج : پُرموج ؛ موج‌دار
- سَماء : آسمان
- بُرهان : دلیل ؛ حُجَّت
- مُشرِق : اشراق‌کننده ؛ روشن
- حُجُبات : جمع حُجُب، که آن هم جمع حجاب است . پرده‌ها ؛ حجاب‌ها ؛ موانع
- شأن : قدر ؛ مرتبه ؛ پایگاه و جایگاه
- قُرب : مقابل بُعد . نزدیکی
- تمیز / تمییز : جداکردن ؛ بازشناختن از یکدیگر ؛
- طوبی: خوشا ؛ خوشا به حال
- قِصَص : جمع قصّه . داستان‌ها
- شُبُهات : جمع شُبهَة . شک‌ها
- سفینۀ حمراء : کِشتی سرخ . اشاره به امر بهائی
شب ۲۶ ژانویه
حضرت بهاءالله می فرمایند:
به نام خداوند بيمانند، آنچه در رتبهٴ اوّليّه سبب نظام عالم و ترقّى امم است صلح اكبر بوده و خواهد بود و تفصيل آن در زبر و الواح ذكر شده، ان شاءالله در مدينهٴ انصاف مؤتَمرى از ملوك به مفاوضهٴ اين صلح اكبر جمع شوند و آنچه از قلم اعلى نازل شده مجرى دارند در اين صورت عالَم ساكن و خود مستريح گردند، آنچه كه سبب و علّت ترقّى دولت و ملّت است اين است كه ذكر شد و لكن آذان واعيه بايد و ابصار حَديده شايد تا ببينند و بشنوند، اميد هست كه حق جَلَّ جَلالُهُ از توجّه و استقامت اُمنا و اصفياى خود برانگيزاند خلقی را كه ملتفت شوند و به اصلاح عالم قيام نمايند، عجب در آنكه قلم اعلى در جميع احوال به نصايح مشفقانه مشغول بوده و هست، در ايّامی كه سهام بلا از سحاب بغضا مثابه باران در حركت و نزول بود كلمهٴ حق را ذكر نموديم و ناس را به صراط مستقيم هدايت فرموديم مَعَذلك اثرى از او ظاهر نه ... اي اهل بها، لئالى آگاهى را از غير خود منع ننمایيد به حكمت و بيان اين دُرّ ثمينه را بر ابصار خلق عرضه داريد شايد بصرى يافت شود و به منظر اكبر توجّه نمايد، الأَمْرُ بِيَدِ اللهِ رَبِّ الْعالَمِيْنَ.
لئالی حکمت ج۳ ش ۱۵۷ ص ۲۸۵
مؤتَمَر: گرد هم آیی برای مشورت
مفاوضه:گفتگو
واعیه: شنوا
ابصار حدیده: چشمهای تیزبین
ثمينه: گرانبها
شب ٢٥ ژانويه
جمال عشق می فرمايند :
يا اَيُّهَا الطّائِرُ فی هَواءِ مَحَبَّةِ رَبِّکَ ، قلم اعلی لازال عباد را نصيحت نموده و بِما يَنفَعُهُم امر فرمود . هر کلمه از کلماتِ نُصحيّه را مکرّر ، اظهار داشته که شايد عارف شوند و نعمتِ ابديّه را به اَشياءِ فانيه تبديل ننمايند . طُغيان و عِصيان ، ناس را از صَريرِ قلمُ الله و حَفيفِ سِدرهء مبارکه ، محروم نموده. آن جناب بايد به قوّتِ ذِکر و بيان ، اهلِ آن ارض را به افقِ عنايتِ مقصودِ عالميان ، هدايت نمايند . اِنَّهُ مَعَکَ و يُؤَيِّدُکَ بِجُنودِ البُرهانِ . منعِ عالم ، ثمری نداشت و ضَغينه و بَغضای اُمَم ، حِجاب نگشت . کلمه ، نفوذ نمود ؛ اراده ، احاطه فرمود.
( آیات الهی ؛ جلد دوم ؛ صفحه ٣٣٨)
معاني لغات :
- « يا اَيُّهَا الطّائِرُ فی هَواءِ مَحَبَّةِ رَبِّکَ » : ای پرواز کننده در هوای مهربانی پروردگارت
- قلمِ اَعلی : قلم بلندمرتبه‌تر ؛ قلم برتر؛ منظور مقام مظهر امر و حضرت بهاءالله است .
- لازال : همیشه ؛ همواره
- « بِما يَنفَعُهُم » : به آنچه ایشان را سود می‌رساند .
- نُصحیّه : پندآموز ؛ اندرزگو
- طُغیان : نافرمانی
- عِصیان : سرپیچی و عدم اطاعت از فرمان الهی
- صَریر : فریاد ؛ بانگ ؛ آوازِ قلم به۰ وقت نوشتن ؛ بانگِ قلم
- حَفیف : صدای برگ درخت به هنگام وزش باد
- سِدره : درخت
- « اِنَّهُ مَعَکَ و يُؤَيِّدُکَ بِجُنودِ البُرهانِ » : او [ خداوند ] با توست و با لشکرهای دلیل و برهان تو را یاری می‌کند .
- ضَغینه : کینۀ شدید و زیاد ؛ حسد
- بَغضا : بيزاري و كراهت زياد ؛ دشمني سخت
- اُمَم : جمع اُمّت . گروه‌ها ؛ جماعت‌ها ؛ پیروان
شب ۲۴ ژانویه
حضرت بهاءالله می فرمایند:
چون به حکمت امر نمودیم ، لذا بعضی از مقامات را مستور داشتیم تا جذب مختار زمام اختیار را اخذ ننماید و کل به آداب ظاهره مابین بریه مشی نمایند و سبب هدایت ناس شوند .
اقتدارات ص ۱۶۸
