12036
يادداشت هاي توسعه ایران امیرحسین خالقی تماس: t.me/AmirHosseinKHQ و twitter.com/amirkhaleqi و joinclubhouse.com/@amirkhaleqi و instagram.com/amirhosseinkhqi حمایت از راهبرد: http://hamibash.com/rahbordchannel
چند نکته در باب سرقت قانونی اخیر (مالیات بر سفته بازی و سوداگری)
1. پس انداز (حفظ قدرت خرید) با سرمایه گذاری (کسب سود با تحمل ریسک) فرق دارد. خرید طلا و دارایی های مشابه هم عمدتا به نیت اولی انجام می شود. فرد با درآمدش خرید می کند که در ابتدا مالیاتش را پرداخته است.
2. اگر هدف اعلامی جلوگیری از سفته بازی ( خرید و فروش سریع در کوتاه مدت) است پس دوره اعمال مالیات بر عایدی باید محدود باشد؛ طرف 3 سال پیش طلا خریده و حتی به فرض نبود تورم، هزار اتفاق در بازارهای جهانی افتاده و قیمت طلا بالا رفته؛ اینجا دیگر سفته بازی موضوعیت ندارد پس چرا باید مالش را غصب کرد؟
3. نرخ تغییر شاخص قیمت مصرف کننده CPI حتی برآورد نزدیکی برای کاهش قدرت خرید پول نیست که مبنای اخذ مالیات باشد.
4. هزینه نگهداری طلا صفر نیست که سود مبادله را معادل تفاوت قیمت ها بگیریم و مثل یک شرکت! بر آن مالیات ببندیم.
5. در عادلانه بودن آن 25 درصد سود شرکتی هم حرف و حدیث زیاد است.
6. فرض کنید خریدها با هدف سفته بازی و کسب سود کوتاه مدت انجام می شود؛ دولت زیان را جبران نمی کند پس منطقا شراکت در سود هم وجهی ندارد. اگر بناست مالیاتی هم باشد چیزی از جنس ارزش افزوده برای هر خرید و فروش باز منطقی تر به نظر می رسد.
دولت ها وقتی خرجشان زیاد می شود به بهانه های مختلف جیب رعیت را می زنند ولی شنونده باید عاقل باشد و به هر توجیهی گوش ندهد! چنین مالیات هایی به ویژه در اقتصادهای تورمی مصداقی از راهزنی آشکار است و هدفی جز افزایش درآمد دولت ندارد؛ اینکه در برخی کشورهای دیگر هم به اشکال مختلف اجرا می شود تغییری در این واقعیت نمی دهد. کار درست اینست که مخارج دولتی کم شود که به دلایل مشخص زیربارش نمی روند. الله اعلم.
کانال راهبرد/امیرحسین خالقی
@RahbordChannel
حمایت از راهبرد:
https://bit.ly/2Hja5HY
برنامه زمینه شروع شد
هر دو هفته یک بار همراه با دکتر آرش رئیسی‌نژاد در برنامه زمینه به یک موضوع روز در حوزه سیاست بین‌الملل و ژئوپلیتیک می‌پردازیم. این برنامه درباره ترامپ و ترامپیسم صحبت کردیم. ببینید و پیشنهاد بهبود دارید هم که منت بگذارید و بگویید، الله اعلم.
نسخه کامل در تلگرام
نسخه کامل در سایت
@ecoiran_webtv
کانال راهبرد/امیرحسین خالقی
@RahbordChannel
حمایت از راهبرد:
https://bit.ly/2Hja5HY
در باب مزایای سفته بازی
از معایب سفته بازی زیاد شنیده اید که باعث نوسان شدید قیمت ها می شود و به رفتارهای قمارگونه دامن می زند؛ منشاء و بانی حباب های مختلف است و شرایطی به وجود می آورد که حتی شایعات بتوانند ثبات اقتصادی را به طور جدی به هم بزنند. به همین منظور رندان اهل سیاست هم به سراغ مالیات های مختلف برای کنترل این شر مجسم می روند!
اما سفته بازی مزایایی هم دارد که اغلب ناگفته می ماند؛ مهمترین آنها افزایش نقدینگی (نقدشوندگی) دارایی هاست که سفته بازجماعت با خریدوفروش مکرر، باعث خریدوفروش سریعتر و آسان‌تر دارایی‌ها می شود؛ تصور کنید در همین بازار مسکن سفته بازان حضور نداشتند طبیعی بود که پیدا کردن خریدار و فروشنده دشوارتر می شد که از نظر اقتصادی خبر خوبی نیست. دومی کشف دقیقتر قیمت هاست؛ سفته باز که اغلب ادمی اهل بخیه است با تحلیل و پیش‌بینی آینده باعث می شود قیمت‌ها بازتابی دقیقتری از اطلاعات موجود درباره دارایی باشند.
سومی بحث مدیریت ریسک است که سفته بازها ریسک نوسان قیمت را بر عهده می گیرند و تولیدکننده و مصرف کننده می توانند با خیال جمع با قیمت های مشخص کارکنند؛ اهل فن می دانند که کل سازوکار بازار آتی روی چنین منطقی می چرخد. بحث کارایی بازار و واکنش سریعتر به تغییرات قیمتی هم هست که سفته بازان نقش مهمی در آن دارند و حتی در مورد سرمایه گذاری های خطرپذیر و ابزارهای مالی جدید هم حضور آنها بسیار موثر است.
اینها که گفتیم مزایای سفته بازی در یک اقتصاد متعارف است ولی در اقتصادی با تورم بالا مثل ایران مزیت دیگری هم پیدا می شود و آن حفظ ارزش پول و مدیریت بهتر سرمایه در گردش بنگاه هاست. در شرایط کاهش شدید ارزش پول، عجیب نیست که اهل کسب وکار برای مدیریت سرمایه در گردش، پول را تبدیل به دارایی های سختتر بکنند و در زمان مناسب برای پرداخت هزینه های جاری دوباره آن را بفروشند؛ حال فرض کنید در این اوضاع دولت فخیمه بخواهد سفته بازی را مهار کند راستش یک چیز بیشتر به ذهنم نمی رسد: شمای دولت زیادی بی پول شدی! الله اعلم.
کانال راهبرد/امیرحسین خالقی
@RahbordChannel
حمایت از راهبرد:
https://bit.ly/2Hja5HY
این چارچوب به پنج حلقه واردن معروف است که سلسله مراتبی از اهداف را بر حسب اهمیت برای درهم شکستن دشمن را نشان می دهد؛ حرفش اینست که دشمن را فقط نباید با سازوبرگ های نظامی و ملموسش (حلقه بیرونی) تعریف کرد بلکه ارگانیسمی پیچیده و تودرتوست که برای فلج استراتژیک او باید مغزش (رهبری، درونی ترین حلقه) را مورد اصابت قرار داد.
این حلقه درونی اشاره به تصمیم گیرندگان کلیدی و چهره های شاخص و ابزارهای کنترلی و هماهنگی آنهاست ، حلقه بعدی منابع حیاتی نظیر پالایشگاه ها، نیروگاه ها، مراکز مالی و امثالهم است، حلقه بعدی زیرساخت ها نظیر جاده ها، راه آهن و مسیرهای ترابری است، حلقه دیگر جمعیت است که بر کاهش حمایت مردم از رهبری سیاسی-نظامی و ایجاد تردید در آنها برای ادامه جنگ و واکنش دلالت دارد و حلقه بیرونی هم سازوبرگ معمول نظامی است که از قضا از کمترین اهمیت نسبی برخوردار است. تفسیر بیشتر با شما، الله اعلم.
کانال راهبرد/امیرحسین خالقی
@RahbordChannel
حمایت از راهبرد:
https://bit.ly/2Hja5HY
در باب دولت و خصوصی سازی و اقتصاد سیاسی در حوالی ما
«دولت» همه جا بنا به تعریف معمول آن «نهاد (غیرشخصی) دارای حق حاکمیت بر قلمرو سرزمینی معین با استفاده از بوروکراسی» نیست؛ نهادی که ثبات و استمرار سیاسی را در عین تحولات پرشمار ممکن می سازد. «دولت» در جایی مثل سوریه صرفا نام دیگری است برای یک فرد؛ مثل سیدالرئیس در عراق که دولتی بیرون از او وجود نداشت و حاکم و حکومت مترادف بودند.
وقتی از خصوصی سازی و دیگر مفاهیم اقتصاد سیاسی استفاده می کنیم باید توجه کرد که دولت خاورمیانه ای (اگر چنین نامی درست باشد) با یک دولت یکپارچه با بوروکراسی وبری بسیار متفاوت است! خصوصی سازی خاورمیانه ای هم یعنی همین دارایی قبلا به اسم دولت «مال» سیاسیون بود الان مالکیتش واضح است! در حوالی ما وقتی می گوییم چیزی دولتی است یعنی آدمی سیاسی به صلاحدید شخصی برایش تصمیم می گیرد و سازوکاری هم برای محدود کردن وی وجود ندارد! اینجا وقتی از خصوصی سازی صحبت می کنیم ناله از اینکه الیگارش ها اموال عمومی را غارت کردند زیادی شیک به نظر می رسد، در حالت قبل از آن هم آن الیگارش ها! خیلی محدودیتی ندارند و منتظر اجازه ما ننشسته اند! فقط در این حالت کار «دولتی» است و بقیه خیلی از جزئیاتش خبر ندارند مگر آنکه یک گروه سیاسی بخواهد دیگری را اذیت کند که چیزهایی افشا می شود!
خلاصه از عشق هایتان افسانه نسازید؛ این پیشنهادهای «دولت باید ...» را در صحاری خاورمیانه با احتیاط استفاده کنید ضرر ندارد، الله اعلم.
کانال راهبرد/امیرحسین خالقی
@RahbordChannel
حمایت از راهبرد:
https://bit.ly/2Hja5HY
در باب اقتصاد سیاسی مملکت و باقی ماجرا
اینجا با جناب دکتر سوری در رسانه پارسی صحبت کردیم ببینید رفقا من را از نظرات و نقدها و پیشنهادهای خودتان محروم نکنید. الله اعلم.
ویدیو کامل گفتگو را اینجا ببینید.
@parsi_live
کانال راهبرد/امیرحسین خالقی
@RahbordChannel
حمایت از راهبرد:
https://bit.ly/2Hja5HY
و اینک ایران‌شهر!
با دو استاد بزرگوار درباره ایران‌شهر و اندیشه‌های مرحوم سید جواد طباطبایی گفتگو کردیم. به زودی در اکوایران.
کانال راهبرد/امیرحسین خالقی
@RahbordChannel
حمایت از راهبرد:
https://bit.ly/2Hja5HY
در حالت تخاصم با امریکا توسعه ای در کار نخواهد بود!
در کتاب «تازه‌به دوران رسیده» می خوانیم که چگونه چین در سه دهه گذشته با بهره‌گیری از یک استراتژی نوآورانه به جایگاه یک قدرت بزرگ جهانی رسید بی آنکه وارد جنگ یا رویارویی مستقیم با ایالات متحده شود.
چینی ها یک استراتژی سه وجهی داشتند: نخست، تقلید یعنی پیروی از رویکرد ها و سیاست های قدرت‌های بزرگ نظیر مشارکت در نهادهای بین‌المللی و تجارت جهانی (فعالیت به عنوان نگهبانان صلح سازمان ملل و سازمان های مالی جهانی). دوم، فرصت طلبی یعنی استفاده از خلأهای موجود در نظم جهانی و ضعف‌های رقیب یعنی ایالات متحده (ایفای نقش میانجی در روابط بین کشورهای دیگر، دستکاری نهادهای بین المللی ضعیف و همکاری های امنیتی داخلی با کشورهای دیگر فارغ از تفنن هایی مثل حقوق بشر و آزادی). سوم، خلاقیت یعنی طراحی روش‌های جدید بومی (سیاست صنعتی، راه ابریشم جدید و مانند آنها).
خلاصه کنم اگر بناست اهالی سیاست این سرزمین از چین چیزی یاد بگیرند همین سرشاخ نشدن با بزرگترین قدرت نظامی، سیاسی و اقتصادی دنیاست نه کنترل حداکثری شهروندان! شاید این را باید دوباره تکرار کرد که بدون نرمال شدن (فارغ از اینکه از نظر سیاسی چقدر موجه است) راهی به توسعه وجود ندارد. والله اعلم.
http://bit.ly/4cZcDFM
کانال راهبرد/امیرحسین خالقی
@RahbordChannel
حمایت از راهبرد:
https://bit.ly/2Hja5HY
معرفی کتاب نوروزی
نهمین قسمت از برنامه ایماژ نوروز ۱۴۰۴
جاده جدید امپراتور
راه اژدها
در چند دقیقه سعی کردیم کتاب را به رفقا معرفی کنیم تا یار چه پسندد، الله اعلم.
کانال راهبرد/امیرحسین خالقی
@RahbordChannel
حمایت از راهبرد:
https://bit.ly/2Hja5HY
معرفی کتاب نوروزی
هفتمین قسمت از برنامه ایماژ نوروز ۱۴۰۴
پروژه شیلی
در چند دقیقه سعی کردیم کتاب را به رفقا معرفی کنیم تا یار چه پسندد، الله اعلم.
کانال راهبرد/امیرحسین خالقی
@RahbordChannel
حمایت از راهبرد:
https://bit.ly/2Hja5HY
معرفی کتاب نوروزی
پنجمین قسمت از برنامه ایماژ نوروز ۱۴۰۴
«صاحبان منافع سیاسی»
در چند دقیقه سعی کردیم کتاب را به رفقا معرفی کنیم تا یار چه پسندد، الله اعلم.
کانال راهبرد/امیرحسین خالقی
@RahbordChannel
حمایت از راهبرد:
https://bit.ly/2Hja5HY
معرفی کتاب نوروزی
سومین قسمت از برنامه ایماژ نوروز ۱۴۰۴
«تاریخ مختصر اقتصاد»
نوشته نیل کیشتینی
در چند دقیقه سعی کردیم کتاب را به رفقا معرفی کنیم تا یار چه پسندد، الله اعلم.
کانال راهبرد/امیرحسین خالقی
@RahbordChannel
حمایت از راهبرد:
https://bit.ly/2Hja5HY
واکاوی ریشه‌های ناپایداری اقتصاد ایران
(در گفتگو با امیرحسین خالقی)
در انداختن طرحی نو برای فردای ایران و گذر اقتصاد ایران از وضعیت ناپایدار کنونی به وضعیتی پایدار و شایستهٔ ایران و مردمان این سرزمین، نیازمند واکاوی ریشه‌های وضعیت کنونی و آشنایی با ایده‌هایی برای ساختن فرداست.
در این گفتگو با امیرحسین خالقی تلاش شده است به تحلیل وضعیت کنونی، پیش‌بینی وضعیت اقتصاد ایران در سال ۱۴۰۴ و طرح مقدماتی ایده‌هایی برای ساختن فردا پرداخته شود.
نسخهٔ کامل برنامه را می‌توانید در پیوند زیر مشاهده نمایید
https://youtu.be/zSXBqPwn5-w?si=_UVgTKlfP_58v33l
برنامه‌های مرتبط با مسئله‌شناسی اقتصاد ایران
💬 حمایت از ایران مانا:
حامی‌باش:
https://hamibash.com/iranemana
ارسال پیام:
@Iranemaanaa
#ایران
#ایران_مانا
#رسانه_پارسی
#اقتصاد
#امیرحسین_خالقی
⭕️ ایرانِ مانا؛ بنیادی برای ایران‌شناسی، مانایی و پایداری ایران، و شادی ایرانیان.
t.me/iranemana_official
کانال راهبرد/امیرحسین خالقی
@RahbordChannel
حمایت از راهبرد:
https://bit.ly/2Hja5HY
اینجا با رفقای رسانه پارسی گپی درباره اقتصاد سیاسی ایران زدیم، تا یار چه پسندد، الله اعلم.
اینجا ببینید
کانال راهبرد/امیرحسین خالقی
@RahbordChannel
حمایت از راهبرد:
https://bit.ly/2Hja5HY
درسی از بیسمارک برای ایران
اوضاع بد البته تازگی ندارد ولی سیاه‌کاری باعث شده است که نگران کوچک شدن این گربه زیبا (ایران) باشیم؛ چیزی عجیبی هم نیست جوان کُردی که از خیلی‌ها ایرانی‌تر است وقتی اوضاع سلیمانیه را می بیند و با وضعیت خودش مقایسه می‌کند حرف‌های خطرناک تجزیه‌طلبی هم گوشی برای شنیده شدن پیدا می‌کنند؛ همین را برای جوانان ترک و بلوچ و عرب و دیگر اقوام ایرانی می شود تکرار کرد.
بیسمارک می‌گفت برای میهن‌دوستی باید دولت چیزی به مردم بدهد؛ حرف بی‌ربطی است؛ دولت چیزی از خود ندارد که ببخشد! همه مال مردم است.
راه بهتر اینست که دولت مال مردم را به آنها بازگرداند! نفت، معادن و جنگل‌ها و ... مال مردمند؛ آنها باید در کشورشان مالک چیزی باشند تا برای آن بجنگند! یک پروژه برای حفظ ایران بازگرداندن انفال به مالکان واقعی آنهاست؛ چالش‌های سیاسی و حقوقی و فقهی و .... فراوانند ولی چاره‌ای نیست. ایران مهمتر از این چيزهاست.
شاید بازگرداندن مالکیت انفال به مردم بتواند ایران را نجات دهد و البته تجارب موفق نظیر oil2cash هم هست، الله اعلم.
کانال راهبرد/امیرحسین خالقی
@RahbordChannel
حمایت از راهبرد:
https://bit.ly/2Hja5HY
وقتی شیردل کوچک بود!
روانشناسی سیاسی از رشته های جذابی است که در ایران آنقدرها قدرش را نمی دانند، اینجا یکی از مشهورترین کتاب ها در مورد روانشناسی ترامپ را می خوانیم که با رویکرد روانکاوی کاربردی به بررسی او پرداخته است. طبیعتا نقدهای روشی بر چنین ارزیابی های هست و دموکرات جماعت هم از کوبیدن شیردل لذت می برند؛ شخصا او را آدمی باهوش و متفاوت می دانم که بررسی روانشناسی او ارزش وقت را دارد، اینجا به مرور مختصر آن پرداخته ایم؛ ویدئو کامل را ببینید که به نظرم حرف ها ی خوبی دارد . الله اعلم
نسخه کامل در تلگرام
نسخه کامل در سایت
@ecoiran_webtv
کانال راهبرد/امیرحسین خالقی
@RahbordChannel
حمایت از راهبرد:
https://bit.ly/2Hja5HY
نخوانده نروید!
دوستی مدتها پیش متنی از کتاب جامعه قوی و دولت ضعیف جوئل میگدال را اینجا گذاشته بود:
«مشکل اصلی کشورهای جهان سوم قدرت بیش از حد دولت نیست ،مشکل ضعیف بودن و ناکارا بودن آن است . در کشورهای جهان سوم جامعه مدنی ضعیف نیست برعکس بسیار پویا و توانمند است ، مشکل اصلی این نیست که دولت بر تمام شئون اجتماعی مسلط است، مشکل اینجاست که دولت تقریبا بر چیزی مسلط نیست . در فرایند مدرنیزاسیون در کشورهای جهان سوم دولت مدرن تقریبا زائده ای بود در شبکه ای پیچیده و درهم تنیده از نهادها و بازیگران پیشا مدرنی و جامعه ای مدنی که بسیار توانمند تر از قدرت دولت بودند . شبکه ای از روحانیون ، پاسداران نهادهای سنتی ، خان های محلی ، روسای عشایر و... که همگی در توافقی در تقسیم منابع نظم کهن را حفاظت می کردند .
در چنین شرایطی دولت عملا در اجرای دو کارویژه اصلی خود یعنی بسط اقتدار و قانونگذاری کاملا ناتوان بود زیرا نه می توانست خود را بعنوان تنها منبع دارای مشروعیت قانونی تثبیت کند و نه سایر بازیگران به به تصمیمات آن وقعی می گذارند . در غرب گسترش دولت تقریبا با منکوب کردن سایر بازیگران و از تار ومار کردن شبکه گسترده جامعه مدنی پیشا مدرنی همراه بود. قدرت گرفتن دولت مدرن و رشد نهادهای بازار آزاد تقویت کننده یکدیگر اند ، تنها بازیگرانی که همیشه منافع مشترک داشته اند . گسترش نظام بازار موجب کوچکتر شدن حوزه قدرت بازیگران و شبکه ای مدنی پیشامدرن می شود و بسط الزامات دولت مدرن را در پی دارد .جامعه مدنی مدرن کاملا در تضاد با جامعه مدنی پیشا مدرن است ، شبکه تشکیل شده از کنشگران فردی نه گروهای اجتماعی که بدنباب افزایش منافع فردی خود هستند نه حفظ پرستیژ اجتماعی گروه اجتماعی منسوب به آن . دولت در چنین شبکه ای بعنوان قدرتمند تریت بازیگر با سازوکاری خود محور داور و قانون گذار عرصه منازعات جامعه مدنی است نه بازیگری در ردیف سایر بازیگران و.......»
از این گفته وی ساده نگذرید که در آن نکته هاست برای اهل دل، الله اعلم.
http://bit.ly/4mmrTQt
کانال راهبرد/امیرحسین خالقی
@RahbordChannel
حمایت از راهبرد:
https://bit.ly/2Hja5HY
در باب ایران و همبستگی ملی
در بخشی از فیلمی که نامش یادم نیست بازیگر می گفت آشویتس و داخائو نشان داد که ادم ها چه بلاهایی می توانند بر سر هم بیاورند! هشداری است که همواره باید پیش چشم باشد؛ کمبودها و کینه ها در ترکیب با هم می توانند از انسان های درظاهر متمدن جانورانی درنده بسازند.
در نبرد 12 روزه با اسرائیل (جنگ تازه شروع شده!) کسانی از همبستگی گفتند؛ در نجابت بسیاری از ایرانی ها که حرفی نیست ولی رتوریک سیاسی نباید ما را بفریبد. همبستگی اجتماعی باید خود را در همراهی با اهالی قدرت در هنگام اصلاحات نشان دهد، اما بعید بدانم حتی پرت ترین سیاستمدار وطنی هم چنین همراهی را فرض بگیرد! واقعیت اینست که وضع بد فعلی خیلی زود می تواند به بحرانی تمام عیار بدل شود؛ بحران تامین انرژی که به تدریج خود را نشان می دهد فقط نوک کوه یخ است؛ کاهش رشد اقتصادی، ناامیدی عمومی فزاینده و بی آیندگی اوضاع را از این هم بدتر خواهد کرد. در نبردهای بعدی زیرساخت ها هم به طور جدی زیر ضرب خواهند رفت؛ بعید بدانم با قطع پی در پی آب و برق و گاز بشود خیلی روی همبستگی ایرانی ها حساب کرد.
از اهالی اقتصاد می پرسی همه دست نگه داشته اند تا ببینند چه می شود و کی ماشه را می چکانند. در چنین فضایی «توسعه» کالای لوکس می شود! فراموش نکنید ایران فعلی با امپراتوری ژاپن و آلمان هیتلری متفاوت است و حتی در کوتاه مدت هم نمی تواند دست به دامن میلیتاریسم شکوه مند! بشود تا جانی به اقتصادش بدهد. راستش آن دوران گذشته و کشوری وسیع با جمعیتی متننوع و مرزهای رها و نارضایتی شدید سیاسی و بوروکراسی فشل تکلیفش روشن است. بازی بازی تکنولوژی است و ماجرا پیچیده تر از اینهاست که با صرف حرف درمانی بشود کار را پیش برد.
عده ای هم مثل طوطی تکرار می کنند اول امنیت بعد اقتصاد؛ بدترین اشتباه اینست که این دو را از هم تفکیک کنیم! اقتصاد یک مولفه اصلی امنیت است نه چیزی فرعی پس از امنیت! باور ندارید؟ امتحان کنید و سعی کنید بدون یک اقتصاد قدرتمند امنیت پایدار ایجاد کنید! رئالیسم درسیاست یعنی اول از همه رئالیسم نسبت به قدرت خود؛ نه تکرار بدیهیاتی نظیر دنیا را قدرت می چرخاند و قدرت چیز خوبی است! نابودی یک کشور فقط این نیست که تمام ساختمان هایش ویران شود وقتی به تدریج توان اثرگذاری اش از دست می رود هم در واقع نابود شده! زمان علیه بقای این کشور در حال حرکت است و البته ظاهرا از کسی هم کاری برنمی آید و برای خیلی حرف ها دیر شده! ما در شرایط عراق بین دو جنگ خلیج فارس هستیم و تازه در آغاز جنگی ظاهرا طولانی! اما یک چیز روشن است راه خروج از سیاست می گذرد و همواره سیاستمداران کاربلد ما را شگفت زده کرده اند. خداوند ایران را حفظ کند.
کانال راهبرد/امیرحسین خالقی
@RahbordChannel
حمایت از راهبرد:
https://bit.ly/2Hja5HY
هفت استمباد! در باب «واقعی» کردن قیمت ها
1. قیمت واقعی یعنی قیمت بازار؛ واقعی تر از آن نداریم چرا که علامت مطلوبیت اهالی اقتصاد است و تمامی تصمیم های اقتصادی را تحت تاثیر قرار می دهد. فقط بحث مصرف نیست و به طور خاص پس انداز و سرمایه گذاری و دیگر تصمیم های اقتصادی هم متاثر می شوند.
2. قیمت بازاری مستلزم اینست که مالکیت کالای مورد مبادله (خاویار، طلا، ارز، بنزین یا هر چیز دیگر) مشخص باشد و رجحان ها و خواست وی را بازتاب دهد؛ این هم یعنی مالکیت «خصوصی» آن کالا؛ یک چیز از میزس یاد بگیریم اینست که وقتی دولت «مالک» یک کالاست یعنی مالک واقعی ندارد! وقتی در مورد کالاهایی مثل بنزین صحبت می کنیم که خروجی یک زنجیره تولید هستند که از چاه نفت شروع می شود کار دشوارتر هم می شود.
3. از کدام بازار صحبت می کنیم ؟ شهر؟ استان؟ کشور؟ قاره؟ سراسر جهان؟ بازار یعنی جایی که عرضه و تقاضا به هم می خورند! یعنی طرفین به صورت خودخواسته (داوطلبانه) و بدون اجبار سیاسی پای کار بیایند! در این معنا چه بسا یک قیمت یکسان برای همه جغرافیای ایران بی معنا باشد (دستکم در کوتاه مدت!).
4. کشف قیمت بازاری در شرایط تحریم و منع نقش آفرینی شرکت ها و بنگاه های خارجی اگر نه غیرممکن، بسیار دشوار است!
5. قیمت های «غیرواقعی» شبکه ذینفعان خاص خود را به وجود می آورند و تغییر آن بسیار دشوار است؛ به زبان ساده، کسانی جیبشان پر می شود که در شرایط یک بازار آزاد نمی شد.
6. در کشورهایی مثل ایران «غیرواقعی» بودن قیمت بعضی از کالاها را باید جزئی از قرارداد اجتماعی دولت و مردم به حساب آورد، برای رفتن به سوی قیمت بازار باید در آن قرارداد اجتماعی بازنگری شود که در دوره انسداد سیاسی شدنی نیست.
7. اصلاح قیمت ها در کوتاه مدت نیازمند یک پروژه سیاسی است؛ مردم باید به امیدی فشارهای کوتاه مدت را تحمل کنند و آینده ای مطلوب را متصور شوند. باید مشوق هایی برای آنها تدارک دید که دوران گذار را تحمل کنند. این هم کار مشترک اهالی اقتصاد و سیاست است و نیازمند هوشمندی سیاسی، شانس مساعد و درجاتی از عوام گرایی و ... (خاویر میلی را ببینید!) چنین جمعی در فضای سیاسی ایران نداریم.
واقعی کردن قیمت ها دیر یا زود دارد ولی سوخت و سوز ندارد اما به اصطلاح قاطعیت! در اجرای آن باعث می شود مثل آبان 98 مردم در خیابان پرپر شوند. ژست بیسمارک را نگیرید و بدون یک روابط عمومی هوشمندانه و ارتباط خوب با مردم با یک جامعه در حال انفجار بازی نکنید که مصیبت کم نداریم. الله اعلم.
کانال راهبرد/امیرحسین خالقی
@RahbordChannel
حمایت از راهبرد:
https://bit.ly/2Hja5HY
در باب توسعه آمرانه!
خاطره ای از یکی از دختران هوادار گروه های چپ می خواندم که تجربه حضورش در خیابان انقلاب را چند روز پیش از 22 بهمن 57 شرح می داد. می گفت که از ترکیب جمعیت حاضر و برخی رفتارها متعجب شده بود. پیشتر با کسانی شبیه خودش روبه رو می شد که برای رهایی پرولتاریا با هم بحث سیاسی می کردند و شعر می خواندند و ... اما الان آدم هایی را می دید با زبان و رفتار متفاوت که گویا متلکی هم به او پرانده بودند. احساس ناامنی کرده بود و مجبور شد محل را ترک کند. اما فکر کنم به خوبی فهمید که «پرولتاریا» واقعی با چیزی که او در بحث های حزبی با آن آشنا شده بود متفاوت است. آزادی البته عالی است ولی باید واقعیت های روی زمین را هم در نظر داشت.
شخصا و از نگاهی لیبرال باور دارم که رشد و پیشرفت مملکت از دل انتخاب آزاد شهروندان آن می گذرد. در کوتاه مدت می توان با مداخله دولتی کارهایی کرد ولی با پیچیده تر شدن اقتصاد و جامعه باید به بازار سلام کرد. از منظر سیاسی هم که بعید است کسی با آزادی های مدنی و مشارکت و ... مخالفتی داشته باشد. اما مقصد را نباید با مسیر اشتباه گرفت! برای رسیدن به آزادی مجبوری با دشمنان آزادی ستیز کنی! ما حق نداریم دنیا را کارتون ببینیم؛ واقعیت ها جدیتر از این هستند که بتوان نادیده شان گرفت. یک لیبرال رادیکال می تواند به مردانی سیاه پوش با ریش انبوه و پرچم سیاه وسفید داعش هم حق آزادی بیان و ترویج عقاید بدهد ولی آدم عاقلی که از گذشته درخشان (و آینده درخشانتر!) سیاه پوش های خلافت اسلامی خبر دارد خیلی پای آزادی بیان را در این موارد پیش نمی کشد!
اما توسعه آمرانه. از دو منظر می شود به آن نگاه کرد: یکی اینکه اتوریته سیاسی تخصیص منابع را برای اهداف سیاسی-اقتصادی تغییری اساسی دهد و منطق تخصیص بازار را به درجاتی ندیده بگیرد؛ دوم اینکه بازارها نیاز به بستر و شرایطی برای فعالیت خود دارند که تنها با ابزارهای سیاسی می توان به وجودشان آورد. چالش های مالکیت و نظم بدون خشونت که پیش نیاز عمل بازارهاست یا آشوب گروه های قدرتمندی که اساسا نظم بازاری را تاب نمی آورند.
درباره منظر اول می شود نقدهای جدی داشت ولی دومی به ویژه در صحاری خاورمیانه بحثی جدی است، اساسا باید کسی در ابتدا بربرهای دشمن آزادی را به جهنم بفرستد تا تو عزیز لیبرال بتوانی به آزادی فکر کنی! اسلحه و توحش دستکم در کوتاه مدت بر هرگونه استدلال نظری پیروز است! در میدان عمل نیز حق با کسی است که علاوه بر ایده های خوب از زور بیشتری برخوردار باشد و البته اراده اعمال آن را هم داشته باشد. توسعه آمرانه چیزی خوبی نیست ولی مشروط بر اینکه نوع غیرآمرانه آن دم دست باشد!
اما چرا امروز و الان این حرف ها را می زنیم؟ بربریتی ارتجاعی این گربه بزرگ (ایران) را تهدید می کند و آن هم چیزی نیست جز «سیاست ورزی قومیتی»؛ ارتجاعی که سیاسیون نادان (چه در قدرت و چه در سودای قدرت!) آن را ترویج می کنند و فقط بر نفرت می افزاید! تنها چیزی که به نظر می تواند این شکاف را پر کند «توسعه» است (اگر غیرآمرانه سراغ دارید که عالی است!)؛ ایران برای همه اقوامش جا دارد ولی اول باید ایرانی باشد که بتوان به آینده اش فکر کرد! در این مسیر همه اوباش ایران ستیز را هم باید تبعید کرد به غار! الله اعلم.
کانال راهبرد/امیرحسین خالقی
@RahbordChannel
حمایت از راهبرد:
https://bit.ly/2Hja5HY
لحظه مائویی!
در پی از سرگیری مذاکرات ایران و آمریکا نظرات گوناگونی در خصوص آینده بازارها و شرایط ایران در سناریوهای مختلف وجود دارد. اما بنده مخلص معتقدم که تصور توافق با آمریکا خوش‌بینانه است و این پیش‌فرض‌ها به شدت مخدوشند. والله اعلم.
📺 @ecoiran_webtv
کانال راهبرد/امیرحسین خالقی
@RahbordChannel
حمایت از راهبرد:
https://bit.ly/2Hja5HY
دل و جانم به تو مشغول و نظر بر چپ و راست
تا ندانند حریفان که تو منظور منی!
گفتگویی درباره معنای مفاهیم چپ و راست و اقتصاد سیاسی با جناب میرزایی چراز کردم، به نظر چیز بدی نشد، ببینید و فکر کنم بپسندید، الله اعلم.
فیلم کامل گفتگو
/channel/choraz/480
کانال راهبرد/امیرحسین خالقی
@RahbordChannel
حمایت از راهبرد:
https://bit.ly/2Hja5HY
معرفی کتاب نوروزی
آخرین قسمت از برنامه ایماژ نوروز ۱۴۰۴
مارکسیسم بی‌نقاب
نقد ایدئولوژی شر!
در چند دقیقه سعی کردیم کتاب را به رفقا معرفی کنیم تا یار چه پسندد، الله اعلم.
کانال راهبرد/امیرحسین خالقی
@RahbordChannel
حمایت از راهبرد:
https://bit.ly/2Hja5HY
معرفی کتاب نوروزی
هشتمین قسمت از برنامه ایماژ نوروز ۱۴۰۴
اقتصاد پوتین
داستان تزار گازی شمالی و اقتصاد
در چند دقیقه سعی کردیم کتاب را به رفقا معرفی کنیم تا یار چه پسندد، الله اعلم.
کانال راهبرد/امیرحسین خالقی
@RahbordChannel
حمایت از راهبرد:
https://bit.ly/2Hja5HY
معرفی کتاب نوروزی
ششمین قسمت از برنامه ایماژ نوروز ۱۴۰۴
«اقتصاد، قانون و سیاست»
اندیشه‌های بیوکانن
در چند دقیقه سعی کردیم کتاب را به رفقا معرفی کنیم تا یار چه پسندد، الله اعلم.
کانال راهبرد/امیرحسین خالقی
@RahbordChannel
حمایت از راهبرد:
https://bit.ly/2Hja5HY
معرفی کتاب نوروزی
چهارمین قسمت از برنامه ایماژ نوروز ۱۴۰۴
«قول های کاغدی»
نوشته فیلیپ کاگن
در چند دقیقه سعی کردیم کتاب را به رفقا معرفی کنیم تا یار چه پسندد، الله اعلم.
کانال راهبرد/امیرحسین خالقی
@RahbordChannel
حمایت از راهبرد:
https://bit.ly/2Hja5HY
معرفی کتاب نوروزی
دومین قسمت از برنامه ایماژ نوروز ۱۴۰۴
«اقتصاد و دولت در ایران»
نوشته موسی غنی‌نژاد
در چند دقیقه سعی کردیم کتاب را به رفقا معرفی کنیم تا یار چه پسندد، الله اعلم.
کانال راهبرد/امیرحسین خالقی
@RahbordChannel
حمایت از راهبرد:
https://bit.ly/2Hja5HY
معرفی کتاب نوروزی
نخستین قسمت از برنامه ایماژ نوروز ۱۴۰۴
«شاه و شطرنج قدرت در خاورمیانه»
نوشته آرش رییسی‌نژاد
در چند دقیقه سعی کردیم کتاب را به رفقا معرفی کنیم تا یار چه پسندد، الله اعلم.
کانال راهبرد/امیرحسین خالقی
@RahbordChannel
حمایت از راهبرد:
https://bit.ly/2Hja5HY
به بهانه بهبود سرمایه گذاری جیب مردم را نزنید!
حالا که بناست زیاد از سرمایه گذاری بشنویم بد نیست به تفاوت میان پس انداز و سرمایه گذاری هم دقت کنیم، پس انداز نگه داشتن پول (قدرت خرید) است برای خریدهای آتی ولی سرمایه گذاری یعنی پذیرش ریسک برای به دست آوردن سود! این دو فرق دارند هرچند سرمایه علی الاصول از پس انداز تامین می شود.
بیشتر تقاضای طلا و ملک و امثالهم در واقع برای پس انداز است تا سرمایه گذاری؛ باید پس اندازی باشد تا سرمایه گذاری صورت گیرد؛ پس به بهانه جذابیت زدایی از فعالیت های نامولد، زدن جیب مردم با ابزارهایی نظیر مالیات بر عایدی سرمایه CGT را تبلیغ نکنید، وقتی پول سالم نداریم، تورم بیداد می‌کند و تکنولوژی مناسبی برای پس انداز وجود ندارد هجوم مردم به سمت طلا و دیگر دارایی های سخت طبیعی است. مردم حق دارند مالشان را حفظ کنند پس اول پس انداز و بعد سرمایه گذاری! الله اعلم
کانال راهبرد/امیرحسین خالقی
@RahbordChannel
حمایت از راهبرد:
https://bit.ly/2Hja5HY
ریاکاران بخوانند!
گفتوگو با بنده مخلص درباره شیوع فرهنگ ریاکاری در بنگاه‌ها
مانند دومینو که دیگری را روی زمین می‌اندازد و سبب سقوط دومینوی بعدی و بعدی می‌شود، اولین فرد ریاکار، سبب گسترش رفتار ریاکارانه و تسری آن در سازمان می‌شود. پیشتر و در پرونده‌های قبلی توضیح دادیم که «نوچه‌پروری» چه بلایی بر سر بنگاه‌های اقتصادی خواهد آورد. ریاکاری نیز مانند نوچه‌پروری، همین که در دل فرهنگ سازمانی جا خوش می‌کند، در وهله اول تخصص را کنار زده و افراد متملق و ریاکار را به سمت‌های عالی سازمانی منتصب می‌کند و این سیکل معیوب مدام بازتولید می‌شود تا جایی که سازمان از افراد کارآمد و نخبه خالی شده و تنها کسانی که توانسته‌اند خود را با خرده‌فرهنگ ریاکاری و تملق در سازمان همسو کنند، در آن باقی می‌مانند و رشد خواهند کرد.
البته این امر، تنها مختص ایران نیست و تقریباً در همه جای دنیا، به یک آفت تبدیل شده است. حال آنکه آنچه ریاکاری در ایران را از سایر کشورهای جهان متمایز می‌کند، تسریع و تشدید دولتی این روند است. اگر بخواهیم مصادیقی برای ریاکاری بیابیم حتی لازم نیست زحمت جست‌وجو به خودمان دهیم؛ احتمالاً همه ما به خاطر بیاوریم فلان مدیر، شهردار، استاندار، وزیر یا رئیس‌جمهور وعده‌ای داد اما همزمان قواعد را به نحوی تنظیم کرده که عملاً نیل به آن وعده غیرممکن شده است یا به اصطلاح، «چون به خلوت رفته، آن کار دیگر کرده است».
امیرحسین خالقی، پژوهشگر و تحلیلگر اقتصاد که در این پرونده با ایشان به گفتوگو نشسته‌ایم، معتقد است که درجاتی از ریاکاری همیشه و در همه‌جا، محسوس و قابل مشاهده است اما آنچه ریاکاری را نگران‌کننده می‌کنند، تبدیل آن به یک خرده‌فرهنگ سازمانی است که سبب از بین رفتن کارایی سیستم خواهد شد.
📌متن کامل را در سایت تجارت فردا مطالعه کنید.
@tejaratefarda
کانال راهبرد/امیرحسین خالقی
@RahbordChannel
حمایت از راهبرد:
https://bit.ly/2Hja5HY