31855
Хаётий ва Ибратли ҳикоялар... Хикматлар хазинаси... Инсон такдирини аччик синовлари... Hamkorlik va reklama uchun 👇👇 @Bronzam . . . . . .
📝Куёв қандай танланса, келин ҳам шундай танланади.
Исломда куёв танлаш қандай бўлса, худди шундай равишда келин танлаш керак. Баъзи бир инсонлар келинни чиройига қараб, баъзилари мол-мулкига, кейингилари насл-насабига қараб ўлчашади. Лекин инсонларнинг ичида унинг хулқи ва динига қараб танлайдиганлар ҳам бор. Мана шу охирги танлаш усули Ислом чорлаган усулдир.
Бу ҳақда Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам айтдилар:
«Аёл тўрт нарса туфайли никоҳга олинади: гўзаллиги, мол-дунёси, насл-насаби ва дини учун. Бас, диндоридан ол, қўлинг тупроққа тўлгур!» (Бухорий, Муслим, Абу Довуд, Насоий ва Ибн Можа ривоятлари).
Инсонлар аёл кишида мавжуд бўладиган тўрт сифат – чирой, мол, насл-насаб ва динига қараб рағбат қиладилар. Мана шу нарсаларга ҳадиси шариф далолат қиляпти.
Биринчиси чирой бўлгани учун у зикр қилинмоқда. Эркаклар аёлга қўядиган дастлабки талаб. уларга ёқадиган нарса чирой бўлса, кейингиси мол-мулк. Лекин улуғ мураббий ва комил йўлбошчи Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам йигитларни хулқ ва дин, тақво соҳибасини танлашга васият насиҳат қиладилар. Чунки хулқ чиройли бўлса, у аёлга нисбатан эрининг муҳаббати давомли бўлади, дин (тақво) билан эса эрининг мол-мулки ва номусини сақлайди.
Шу маънони кейинги ҳадис ҳам таъкидлайди.
Анас розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам айтганлар: «Ким аёлга чиройи учун уйланса, Аллоҳ унга фақат хорликни зиёда қилади. Ким унга мол-мулки учун уйланса, Аллоҳ унга фақат фақирликни зиёда қилади. Ва кимки аёлга, ундан фақат (кўзини ҳаромдан тўсиш ва фаржини (ҳаром ишлардан) сақлаши учун фарзанд кўришни ирода қилиб уйланса, Аллоҳ унга ва аёлга барака беради» (Ҳадисни Табароний «Алавсат»да келтирганлар).
Абдуллоҳ ибн Амр ибн Ос розияллоҳу анҳудан ривоят қилган ҳадисда:
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам айтдилар: «Аёлларга ҳуснлари учун уйланманглар, ҳуснлари уларни ҳалок қилади. Уларга моллари учун уйланманглар, балки мол дунёлари уларни ҳаддан ошириб юборар. Лекин уларга динлари учун уйланинглар, ҳатто бурни тешилган, қора чўри (тақво)дор бўлса, ўша афзалроқдир» (Ибн Можа ривояти).
Агар чирой ва дин жамланса, бу камолот ҳисобланади.
Дин деганда аёл фақатгина намозхон, рўзадор бўлиши ирода қилинмай, балки ирода қилинаётган нарса – аёл тақводор (Аллоҳ таолодан қўрқадиган) меҳрибон, омонатдор, Ислом одоблари билан зийнатланган, дин ҳукмларини ушлаган бўлишлиги ўзининг устида Аллоҳнинг ва эрининг ҳаққини тушуниб унга хиёнат қилмаган, молини Аллоҳ норози бўладиган равишда ишлатмасдан, эрини бахтли ва рози қиладиган аёл бўлиши керак. Шундагина турмуш қуришдаги мақсад амалга ошади.
Жон таскин ва роҳат топади, Унга қуйидаги ояти карима ишора қилади:
«Унинг оятларидан (яна бири) – У Зот сизлар ҳамдам бўлишларингиз учун ўзларингиздан жуфтлар яратиши ва ўрталарингизда ошнолик ва меҳр-муҳаббат пайдо қилишидир. Албатта бунда тафаккур қиладиган қавм учун оят-ибратлар бордир» (Рум сураси, 21-оят).
Демак, солиҳа аёл – неъматдир ва фожира (гуноҳкор) аёл – азоб ва қийноқдир. Ва фазилатли, диндор (тақводор) аёл – жаннат ва саодат бўлса, дин ҳукмларидан қочадиган аёл эса бахтсизлик ва дўзахдир.
«Парвардигоро, бизларни тоқатимиз етмайдиган нарсага зўрлама!» (Бақара сураси, 286-оят)
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Бас, аёл баъзан жаннат ва баъзан дўзахдир», деб айтганлар.
Ислом. уз
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
#акси_дунё
135-қисм
Дунё жирканч ва шафқатсиз бир ер эди. Унда ҳақиқатни топиш учун баъзи фидойилик қилишга мажбур эдим. Табиатдаги ваҳший ҳайвонлар ўз жонини сақлаб қолиш учун тутадиган йўллари, худди одамзод билан бир хилга ўхшайди.
Одамлар ва ҳайвонлар хавф остида бўлганида, омон қолиш учун ҳимояланиш ёки ҳужум қилишга мойил бўлади. Бу инстинкт ҳаётий заруриятларни қондиришда муҳим роль ўйнайди. Яна бир бошқа ўхшаш ери, кўпгина ҳайвонлар- тўдаларда ёки гуруҳларда яшашади. Улар ўзларининг гуруҳлари билан мулоқот қилади. Инсонлар ҳам ижтимоий мавжудотлар бўлиб, оилалар, жамоалар ва жамиятлар яратадилар.
Ҳар иккала гуруҳ ҳам тирик қолиш учун озиқ-овқат топиш, овлаш ёки етиштириш билан шуғулланади. Ҳайвонлар ўлжаларини овлайди ёки ўсимликлар билан озиқланади, инсонлар эса овқатни етиштиради ёки тайёрлайди.Одамлар ва ҳайвонлар ҳам вақт ўтиши билан муҳитга мослашиш ва яшаш учун зарур бўлган қобилиятларни ривожлантириш учун эволюциядан ўтади.Ўзларини ва ўз авлодларини ҳимоя қилиш одамлар ва ҳайвонларда умумий хусусиятдир.
Ҳайвонлар йиртқичлардан ҳимояланиш учун яшириниш ёки ҳужум қилишса, одамлар эса хавфдан ҳимоя қилиш учун турли чораларни кўради. Бу ўхшашлик биологик ва эволюцион бўлса, яна бошқа бир ўхшашлик бу хулқ- атворда бўлади. Ҳайвоний хати -ҳаракатларини қилган кишига ҳайвон номлари билан чақирсангиз ёки дашном қилсангиз, сиздан хафа бўлиб баттар ҳайвонлашади.
Бу ўхшатишларнинг акси бўлган, гуноҳ ва айб ишлашга мойил бўлмаган бошқа мавжудот бўлган фариштага ўхшатсангиз сиздан яхши одам йўқ. Аммо унутилган бир нарса борки, бизлар инсонмиз тўлиқ фаришта бўла олмаймиз лекин бу дегани ҳайвон бўлишимиз мумкин дегани ҳам эмас.
Аҳвол шундай экан ҳайвоний хулқлардан бўлган ваҳшийлик, жаҳл, бировга дабдурустдан ташланиш яхши одат эмас. Ярим соатдан бери уй олдидаги паркда ёнимда ўтирган аёл, бошидан ўтган воқеаларни йиғлаб балки, бўрттириб айтиб берарди. Биздан сал нарида итини ўйнатаётган одамни кўриб, ҳайвон ва инсон орасида фикрларим чалғиб, бориб- келди. Одам итга нима кайфиятда яқинлашса, ит ҳам худди шу шаклда жавоб қайтарарди.
“...Адолат мени йўқ қилиш учун бор кучини сарфлади, сарфлаяпти” ,-дея гапида давом этарди исмини Ирода дея таништирган аёл.
“Унинг кўзида, наздида мен унинг эрини бошини айлантириб олгандек кўринсам-да, асли ундай эмас. Олий маълумотли, зиёли оила фарзанди эдим. Турли тадбирларда ташкилотчи бўлиб ишлардим. Ота -онам менга ишонгани учун ўз билим ва иш маҳоратим билан яхши ишларда, фойдали кадр бўлишимни исташганди.Бошқа оилалар каби турмушга узатишга шошилишмади. Ёшим 30 дан ошганда, яна ўз орзулари кетидан қувган қиз сифатида, бир катта тадбирни ташкил қилганлар орасида жой олган эдим.
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
📝ЭТИКСИЗ ҚОЛГАН АКАМ. (ҳикоя)
Муалиф: Хонбиби Ҳиммат қизи...
Эсимни танибманки, отажонимнинг тиззасидан тушмасдан овқатланардим. Гоҳида онам мени койиб қўярди. Шунда отам
:— Анорой, мени онашимни урушма.
Бу ҳали шундай бир қиз бўлсинки, биз фахрланиб юрайлик, — дерди
.Афсуски отажонимизга камолимизни кўриш насиб этмади.
Тўрт ярим ёшимда меҳрибонимдан айрилиб қолдим.
Энди талпиниб қучадиган, мени кўтариб боғ кезадиган падарим йўқ. Гоҳида отажонимни соғинганимда онамга хархаша қилсам, Пирмамат акам мени даст кўтариб оларди.
Мен бўлса қочишга ҳаракат қилардим.
Пирмамат акам менинг кўнглимга қарайман деб, доим ишдан қайтаётганида ширинликлар, ўйинчоқлар кўтариб келарди.
Мен эса уларни улоқтирардим.
Эсимда, қиш яқинлашган пайт эди.
Акам ҳаммамизга пойафзал олиб келиш учун оёғимизни ип билан ўлчаётганди.
— Мен ҳам дўконга бораман, — деб туриб олдим.
— Ўзим кийиб оламан.
Отам шундай қиларди.
Акам онамга ялт этиб қаради.
Онам “олиб бор” дегандек имо-ишора қилди.
Шундай қилиб, акамга ўз “ҳукм”имни ўтказдим.
У фақатгина мени дўконга олиб борди.
Ўзим чиройли бир этикни танлаб, кийиб кўрдим.
Аммо унинг нархи қиммат экан.
Шунда акам менга бошқа бир этикни кўрсатиб, уни оёғимдан ечишимни талаб қилди. Мен бўлсам акамнинг ҳолатини тушунмасдан ҳар доимги хархашамни бошладим.
Хуллас, ноилож қолган акам мен учун ўша қиммат этикни харид қилди. Кейин эса бошқаларга ҳам сотиб олди.
Уйга янги этикда хурсанд бўлганимча кириб бордим.
Уйдагиларга уни роса мақтадим.
Бироқ мени деб ўша йили акамнинг ўзи этиксиз қолди.
Қишни туфлида ўтказди.
Шунда ҳам бир оғиз гина қилмади.
Пирмамат акам оилада тўнғич фарзанд бўлганлиги учун рўзғордаги барча ташвишларни онам билан бараварига ўз бўйнига олганди. Оиламизга керакли бўлган ҳамма нарсаларни онам билан маслаҳатлашиб сотиб оларди.
Биз улғайдик.
Энди қизларни узатиш ҳам акам ва онамнинг гарданида эди.
Акам бизларни ҳеч кимдан кам қилмай турмушга узатди.
Укаларини уйлантирди.
Бугун тўрт қиз ҳам оилали, фарзандлимиз.
Энди ўзимнинг болаликдаги тантиқликларимни фарзандларимда кўрсам, жаҳлим чиқади. Шунда пайтда кўз олдимга акам келади.
Уларнинг сабр-тоқатига қойил қолмасдан иложим йўқ.
Акамнинг ҳам тўртта фрзанди бор. Бири-биридан ақлли, босиқ, сабр-бардошли. Отасига ўхшаган.
Бир куни синглим Нозигулникига бордим. Тўнғич қизи Ситора аясининг бўянадиган пардоз қўтичасини маҳкам қучиб олибди.
— Қизим, сен ҳали кичкинасан. Катта бўлганингда ўзим сенга бунданам чиройлисини олиб бераман. Буни эса ҳозироқ жойига қўй, — деса ҳам қўлидагиларини бермасди.
Она-болани бироз кузатиб турдим.
— Қанақа тушунмайдиган бола бўлдинг!
Қўлингдагини қўй жойига!
Ҳей, қиз бўлмай кет!
Кимга ўхшагансан, билмадим, — деди-да, Нозигул қизининг қўлидагиларни мажбурлаб олиб қўйди.Ситора йиғлаганича аразлаб ҳовлига чиқиб кетди.Мен кулиб юбордим
.— Нозигул, сен болангдан хафа бўлма!
Ўзинг ҳам кичкиналигингда худди шундай эдинг, — дедим кулгидан ўзимни зўрға тўхтатиб.
— Эсингдами, Инобат опамнинг бўянадиган нарсаларини олволиб, “Бермайман. Бу энди меники!” деб туриб олгандинг. Опам иккаламиз зўрға қўлингдан тортиб олганмиз.
Қизинг ҳам худди болалигингни эслатди. Ўзинг бўлибди.
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
📝ҚОРЛИ ОҚШОМ ТУШЛАРИ.
( Ўқинг, сизга илиндим таъсирли ва йиғлатадиган ҳикоя)
Изғирин қиш оқшоми.
Совуқга чидаб бўлмайди. Қақшатгич изғирин изиллатаяпти. Онда-сонда йўлдан ўтаётган йўловчилар палто-пўстинларининг ёқасини кўтариб олиб, тез-тез юриб кетаяпти. Биров уйига шошиляпти, бирови бориши зарур бўлган жойга ошиқаяпти, йўловчиларнинг бари кўчада мажбуриятдан юрганлар эди.
Фақат совуқни писанд қилмаётган ўйинқароқ болалар ҳар томонга чопар, қорбўрон ўйнардилар. Совуқ тун завқини шу беғубор болалар туяётгандилар. Бир бирига юмалоқланган қор отиб кулар, шодон қийқирардилар.
Лекин шу атрофда яна бир бола бор эдики, унга ўтган-кетган эътибор бермас эди. Кичкинагина қизалоқ эди у. Бошяланг, кийимлари йиртиқ-ямоқ, йўқсилгина қизча. Эшик олдида мунғайиб, оёқларини қучиб, совуқдан қалтираб, дийдираб ўтирарди. Қизалоқ устида ўтирган тош муздай совуқ эди.
Мурғак қизалоқ гўёки бир муз парчасига айланган эди.
Олдига қўйилган қути қопқоғи устига терилган гугурт қутиларига термулиб ўтирган қизалоқнинг кўзларидан совуқданми ё йиғиданми ёшлар оқарди.
Қизалоқ гугурт сотарди. Ўша куни ҳатто бир қутигина ҳам гугурт сота олмаганди. Сотиб бирор чақа пул топса, уйига кирар, онаси билан бирга бир косагина ёвғон шўрва ичарди.
Кетолмасди. Чунки кун бўйи битта ҳам гугурт сотолмаганди.
Совуқдан, аламдан титраганча, ғамгин, ингичка овозда “Гугуртлар бо-о-ор” дея бақирарди. Аммо кўчадан ўтаётганларнинг ҳеч бири бошини кўтариб унга қарамасди. Ҳеч бўлмаганда оёқчаларида шиппак бўлса эди-я. Бироз аввал кўчама кўча кезаётиб, шиддат билан келаётган автомашина олдидан югуриб ўтган эди, шиппаклари оёғидан учиб кетди. Машина ўтиб кетгач, орқасига ўгирилиб шиппакларини олмоқчи бўлди, аммо бир безори бола уларни олиб қочаётгани кўрди.
Орқасидан чақирганди, бола қочиб кетди. Гугурт сотадиган қизалоқ бир уйнинг кираверишида, қунишибгина ўтирди. Бармоқлари совуқдан қотиб қолган эди. Совуқнинг иззиллатаётган оғриқларига дош беролмади қизча. Қутилардан бирини очиб, гугурт донасини олди. Бармоқлари увишиб, гугурт чўпини аранг тутиб турарди. Қўллари титраб гугуртни деворга сийпалади. Ўт олди, ёқимли, иссиқ оташ. Шўрлик қизалоқ гугурт чўпини бир қўлидан иккинчи қўлига олиб, бармоқларини иситди. Қўли исиганди гўё ичига ҳам тафт киргандай бўлди. Худди гур-гур ёнаётган ўчоқ қаршисида тургандек тани яйради. Гугурт оловига тикилганча рўёларга берилди; Шинам бир хонада, иссиқ ўчоқли печ олдида ўтирарди. Орқасига қалин, жунли рўмол ташлаган, оёқларида пахмоқ, иссиқ шиппак кийган эди...Исиди, ҳатто терлай бошлади. Гугурт чўпи сўнарди. Унинг сўниши қизалоқнинг ширин хаёлларини ҳам тўзғитди. Қизчанинг бармоқлари яна совуқдан қотиб, жизиллаб оғрий бошлади. Яна бир гугуртни ёқди. Шу орада совуқ шамол эсди.
Гугурт чўпи сўнишидан чўчиган қизалоқ деворга ўгирилди ва бир қўли билан чақнаётган ўтни пана қилишга уринди. Оловга тикилар экан гўё қаршисидаги девор олиниб, оралиқ очилди. Ичкари кўринди. Хона кенг эди. Қордек оппоқ дастурхон ёзилган хонтахта устида ҳар хил тансиқ ноз-неъматлар иштаҳани қитиқлаб, кумуш шамдонлардан таралаётган нур хонани ёритаётганди. Қизалоқнинг кўзлари дастурхон ўртасидаги қип-қизил қовурилган товуқ гўштига тушди. Оғзининг суви оқди. Қўлларини дастурхонга узатди.
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
ЧИМИЛДИҚA КИРМAЙ
ЎЗИНИ ОСГAН КИЁВ (ТЎЛИҚ)
Қўшюраклар ёғдуси
Ўзин бешак чимилдиқ
Бўй қизларнинг орзуси
Aтлас тўшак чимилдиқ
Гўшангада ширин ҳаёллар
оғушида ўз ёрини кириб келишини кутаётган
келинчакнинг
ҳаёллларини ҳовлида кўтарилган
йиғи овози бўлиб қўйди.
Ҳовли ўртасида "Чимилдиққа ҳам киришга улгурмаган болам” – деб
фарёд тортаётган она, унинг қўлларида эса келинчак интиқлик билан кутаётган куёв боланинг жонсиз жасади ётарди. Чимилдиққа кирмай ўзини
осган куёв тўйдан уч кун олдин Жамшидни қўл телефони жиринглади
- Aлло.
- Жамшид мен Бобурман…
- Ҳозир сен хақингда ўйлаб тургандим бой бўларкансан. Тезроқ уйга кел бир иккита ишлар
бор ёрдамин керак дўст…
- Сенга айтадиган жуда муҳим
гапим бор…
- Тинчликми нима бўлди…
- Тез етиб кела оласанми…
- Қеердасан ?
- "Мерси” кафесида.
- Ҳозир бораман.
Жамшидни кафега кирганда Бобур чеккадаги столда ўзи ёлғиз ўтирарди. - Қандай муҳим гап экан жуда шоширтирдиндинг
одамни.
- Бир ой олдин дачада дам олганимиз эсиндами?
- Ҳа эсимда. - Нигорачи?
- Кел шуларни эслатма? Бундай
ишларни ташлаганман энди. Учкундан кейин тўйим
бўлаяпти ахир.
- Ўша Нигора "СПИД” экан.
- Ҳазиллашяпсанми?
- Йўқ жиддий айтяпман. Бир ҳафтадан бери ўзимни ноҳуш ҳис қилиб юргандим. Клиникага бориб дўхтирга учрашсам анализ топширишимни айтди. Ман уни айтганларини бажардим. Aнализ
натижаларига кўра ОИТС га
чалинганим малум бўлди. Ишонгим келамади. Дохтир касалликни юқиш йўлларини
тушинтиргандан кейин эсимга
Нигора тушди. Тезда уни топтим. У ҳам анализ топширди. Тахминим тоғри чиқди манга ундан юққан экан. Нигорани ўша пайтда ўлдиргим
келди, лекин уни шундоқ ҳам
Худо уриб қўйганку ўзи. Шунинг учун "СПИД” бўлганини
билиб қийналаниб яшасин деб
тинч қўйдим. Нима бўса ҳам худодан. Бугун кечаси даволангани Германияга
учиб кетяпман.
- Нима дейишни ҳам билмайман дўстим. Худо шифо берсин.
- Яна бир гап ўша куни Нигорага тегмагандинг?
- Йўғэй! Ман одобли боламанку – бу гапдан кейин иккаласи ҳам бирданига кулиб юборишди. Бубур хурсанд эди чунки ўша
куни Жамшид Нигорага яқинлашмаган экан. Демак у
сўғлом.
- Дўстим афсус тўйинда хизмат қилиш насиб этмас экан.
- Муҳими сўглик Бобур.
- Ўгил тўйинда ёнинда туриш
насиб қилсин
- Aйтганинг кесин. Бобур билан хайрлашиб кафедан чиққан Жамшид тўғри клиника борди. Чунки у ҳам ўша куни
Нигора билан бирга бўлганди.
Уни ҳам ОИТС га чалингани маълум бўлди. Жамшид анализ
топширмасдан ҳам олдин буни
сезганди. У узоқ ўйлади. Бир ёқда тўй бир ёқда бу касаллик. Охири бир қарорга келди "Тўй
бўлади чунки хақиқатни ундан бошқа хеч ким билмайди”.
Тўй ҳам ўтди. Чимидиққа кирадиган пайт ҳам бўлди. Жамшид куёвжўрага "Мен ҳозир келаман” дедида ҳовлини
орқа томонига ўтди. Оғилхонага кириб юқоридаги устунга арқонни боғладида ўзини осди…
Сўнги дамда ўзининг бедаво
касалини Келинчакка ҳам юқишини истаганман Жамшид
уни баҳти учун ўзини осишга қарор қилганди. Aммо у адашган эди. Чимилдиққа кирмай ўзини осган Куёвнинг
бевасининг ҳаёти бахтизликнинг тупсиз жарига қулашини ўйлаган эди...
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
📝Менинг дардим
ҚАДРСИЗГИНАМ
Холида бу ҳовлига келин бўлиб тушдики, қўли косов, сочи супурги келин бўлди. Аслида ўзи болалигидан қийналиб ўсмаганми, у сира меҳнат қилишдан қочмайди. Бироқ унинг кўнглини хира қилган нарса бу эмас, эрининг унга этиборсизлиги, қўрс муомаласи, ҳатто баъзида одам ўрнида кўрмаслигидир. Эри Даврон уни «ҳей, Аломат», «аҳмоқ хотин», «тасқара» деб чақираркан, бирор марта ширин сўз эшитмаган дили оғринади. Эрини сел бўлиб армонли муҳаббат ҳақида қўшиқларни тинглаб ўтиришини кўрганда эса ич-ичидан кўнгилсиз турмушига қараб хўрлиги келади, баъзан пана-паст¬қамда йиғлаб ҳам олади. Ахир бир пайтлар эри ўша сулув қиз Санамга қанчалар ошиқ бўлганини бутун қишлоқ биларди-ку. Лекин тақдир унинг ҳаётини Холида билан боғлаб қўйди. Аксига олиб худо уларни фарзанддан ҳам қисди. Ишнинг бошидан охири кўринмайдиган турмуш ташвишлари Холидани ютиб юборгандек эди. Дам сигирга, дам товуққа, дам далага, дам бозорга чопади, орада тандирга нон ёпади...
Ниҳоят у бугун эрини бошқача интиқлик билан кутди. Сочни турмаклаб, юзига упа чаплаган бўлди. Ташқарида эрининг йўталгани эшитилди, эри кўриб устидан кулишидан чўчидими, рўмолча билан лаб бўёғини артди. Эри ҳафсаласиз эшикка яқинлашди, Холиданинг янги кийган атлас кўйлагини пайқамади ҳам.
- Нега шам ёқиб ўтирибсан, светни тежашни ўрганибсанми? - деди совуққонларча хонтахтага яқинлашиб.
Бироздан сўнг Холида меҳр билан пиширган мантини паққос тушираркан деразага тикилиб қолди.
Аёл ҳануз яхши сўз илинжида умид билан ундан кўз узмай қаради.
- Ҳавонинг авзойи бузуқ, ёмғир ёғадиган. Пичанни томга ташиш керак эди. Бугун ўзи нима иш қилдинг?
Холида нима дейишни билмай қолди. Секин бўшаган идишни олгандек бўлиб, ташқарига отилди. Ичида қаттиқ исён кўтарилди. «Наҳот шунчалар бепарво бўлса?! У мени ҳеч қачон севмайди».
Бироздан сўнг дераза орқасида эрининг хуррак отгани эшитилди, аёлнинг қизиб турган юзига битта совуқ ёмғир томчиси урилгандек бўлди. У шартта ўрнидан туриб, пичан уюмига яқинлашди. Жони бўғзига тиқилганча, пичанга ёпишиб таший бошлади, бир, икки, уч, тўрт... Нимагадир кўз олди қоронғилашиб кетди...
Кўзини очганда шифохонада ётган экан, хонада тонггача мижжа қоқмай чиққан эрига кўзи тушди. Тўсатдан дераза пардасини шамолда ҳилпиради, аёл ташқарида шаррос ёмғир ёғаётганини пайқаб қолди.
- Пичан, - деди қуруқшаган лаблари билан пичирлаб.
Эри кутилмаганда аёлнинг қадоқ қўлларидан маҳкам ушлади.
- Кечир, кечир мени, қадрсизгинам! - унинг иссиқ кўз ёшлари аёлнинг кўз ёшларига қўшилиб кетди. Эшик ёнида хушхабар айтишга чоғланган ҳамшира, уларга халақит бергиси келмай кутиб турарди.
Тамара РАШИДОВА
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
📝Кўйлаги ямоқ бола...
Ҳазрат Умар ибн Хаттобнинг (розияллоҳу анҳу) ёш ўғиллари кўчада болалар билан ўйнар эди. Боланинг кўйлагига бир неча ямоқ солинган бўлиб, тенг қурлари унинг устидан кулишди. “Отанг амирул мўминин бўлса-ю, сен шундай йиртиқ-ямоқ кийимда юрсанг”, деб камситишди. Ҳазрат Умар (розияллоҳу анҳу) ўғиллари бундан жуда хафа бўлди. Отасининг ҳузурига бориб:
– Болалар кийимимдаги ямоқларни кўриб, устимдан кулишяпти, – деб бўлган воқеани сўзлаб берди.
Шунда Ҳазрат Умар (розияллоҳу анҳу) ўғлига:
– Хазиначига бориб, хазинадан бир кийимлик мато берар экансиз, отам маошларидан олиб ўрнига қўяр эканлар, дегин, – деб тайинладилар.
Ўғил хазиначининг олдига бориб амирул мўмининнинг сўзларини айтди. Хазиначи унга:
– Aгар отангиз маош олгунларича яшаб туришларига кафолат берсалар, сиз айтган матони бераман, – деди.
Ўғил хазиначининг ҳеч нарса бермаcлигини тушунди. Оталари Ҳазрат Умар (розияллоҳу анҳу) ҳузурларига бориб, хазиначи нима деб жавоб берганини айтди. Шунда Умари Одил:
– Aгар хазиначи сен айтган матони бериб юборганида эди, мен уни шу ондаёқ ишдан бўшатган бўлар эдим, – дедилар, сўнгра ўғилларига таскин бердилар...
🍀 Мўминлар амири, мусулмонларга энг суюкли инсонлардан бири, адолати ҳануз Қалбларда Қуёш бўлиб порлаётган мўътабар зот - Умар ибн Ҳаттобнинг ўғиллари либосида ямоқ бўлса... Биз боя нимадан нолиётган эдик..?!
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
📖 ЎҒРИНИНГ ҲИММАТИ
Амакимнинг ўртоғи ҳикоя қилади:
“Бир йил аввал “Дамас”да Nokia 6300 русумли уяли телефонимни тушириб, йўқотиб қўйдим. Дарров қўнғироқ қилдим. Бир ёшроқ бола олди.
— Болам, шу телефон меники эди, қайтаргин.
— Йўқ, қайтармайман, мен уни топиб олдим.
Бола телефонни қўйди. Сўнг яна қўнғироқ қилдим. Олди.
— Болам, майли, телефон сенга қолсин-у, лекин сим картамни қайтаргин.
— Майли. Унда сиз марказдаги почта олдидаги телефон будкасига боринг. Унинг юқори қисмига сим картангингни қистириб кетаман.
Бордим. Айтганидек ўша телефон будкасининг юқори қисмига қистирибди. Янги телефонга энди сим картани солган эдимки, қўнғироқ бўлди.
—Ака, сим картангизни олдингизми?
— Олдим.
— Майли, телефон учун раҳмат, ака.
— Болам, майли, телефон сенга бўлсин-у, лекин мабодо бирон кун келиб, уни қайтаргинг келиб қолса, шу рақамни сақлаб қўйгин.
Орадан бир йил ўтди. У телефонни ёдимдан хам чиқариб юборгандим.
Бир куни нотаниш рақамдан қўнғироқ бўлди:
— Мен ўша — сизнинг телефонингизни ўғирлаган боламан.
— Ҳа, яхшимисан, болам.
— Ака, мен телефонингизни қайтармоқчиман. Мендан рози бўлинг. Ўшанда залолатда юрган бола эдим. Худога шукр, ёмон йўлдан қайтдим. Аллоҳ инсоф бериб, намоз ўқишни бошладим. Марказдаги фалон дўконга келсангиз, сизга телефонингизни беришади.
Айтган манзилига бордим. Бир йигит унга кимлигини ошкор қилмаслик шарти билан ушбу омонатни ташлаб кетганини айтиб, телефонимни қўлимга тутқазди…”
© Давронбек Тожиалиев
#акси_дунё
132-қисм
“Сен билан вақт ўтказиш, сенга туйғу боғлашни бошқача гашти бор. Боя айтганимдек, бир- биримизни жуфт сифатида яқиндан танишимиз керак, шошмасдан. Биз бироз тескари бошладик бу ишни. Аввал турмуш қурдик, энди танишмоқчи бўлиб турибмиз. Кел, ҳаммасини бошдан бошлаймиз. Энди танишиб, учрашишини бошлаганлар каби, бир -биримизга ўзимизни таништиришга имкон берайлик. Мен таниган осий, қайсар мафия-ча, Нафисанинг бошқа- кўнгли бўш, таъсирчан ўзидан аввал бошқани ўйлаган меҳрибон томонларингни, менга тирноқ ботирмай кўрсат“
Унинг гапларини бошимни кўксига қўйиб тингладим.
“Келишувимиз, нима бўлади?” -дедим мени қийнаган саволни бериб.
“Келишувнинг моддаларига ўзгартириш киргизишимиз керак бўлади. Кеча оқшом инсоний ва нафсоний ёнимиз билан ҳаракат қилдик. Бундан пушаймон эмасман. Аммо сен янада келишувимиз давом этсин, куни келиб ажралайлик десанг, ҳеч нарса дея олмайман. Сендек қизни қафасларга, қолипларга сиғмаслигингни Ригада кўрсатдинг. Агар шундай йўл тутаман десанг, сенга тўсқинлик қилмайман лекин шуни бил, сен мен учун доим бошқа бўлиб қоласан”
“Севги изҳорими бу”?
“Муҳаббат изҳор қилиш билан уни ҳис эттириш орасида фарқ бор, буни унутма.”
“Демак, сўзда эмас амалда кўрар эканман-да? “ -деган гапимни нотўғри тушди шекилли, кўзи порлаб менга қараганда, қорнига қўлим билан бир мушт қўйдим.
“Икки сония эркаланишни эплолмайсан-э”,- деди қорнини ушлаб.
“Нима бўлди, бошқача эдим? Менинг борим шу, ёқса шу ёқмаса....” катта кўча демоқчи бўлдим лекин гапимни тугатмадим. Низом билан орамда ҳеч нарса ўтмай, уни қизғанган бўлсам, энди бошқасига қараши у ёнда турсин, хаёлидан ўтказганини тушуниш мени ақлдан оздирса керак.
“Нафиса сендан бир нарсани илтимос қилиб сўрайман. Нима бўлган тақдирда ҳам менга бир иш бўлса, бирор нохуш гап эшитсанг-да айт. Мен анча вақт ўтгандан кейин бошқалардан эшитиб ёки умуман бошқа гаплар эшитиб, сени ранжитмай. Энди бирга бўлсак, маслаҳат қилишимиз керак. Бу икки- уч кунлик таътилни шу учун уюштирдим. Ишимиз кўп, пайт пойлаб турган мингта.
Кўзимизни уяй дейдиганлар билан атрофимиз ўралган. Ҳар нима бўлганда ҳам мен билан келиб гаплашишдан тортинма. Кучли қизсан, ироданг бақувват биламан, аммо ёнингда эринг бор ёлғиз эмассан. Хаёлингга келгандек йўл тутиб, муаммонг бўлса ўз бошимчалик қилиб еча олмайсан.”
“Тушундим, осон бўлмаса-да майли ҳаракат қиламан. Янги одат ва қоидаларга риоя қилишим учун вақт керак “
“Вақт иккимизга ҳам керак. Яна бир бошқа масала....Ота -она бўлишга шошмаслигимиз лозим деб ўйлайман. Дадамнинг ишлари, сенинг ўқишинг атрофимиздаги тушунмовчиликлар бироз енгиллашсин. Соғлом муҳитда фарзандли бўлайлик дейман. “
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
#акси_дунё
131-қисм
“Қара! Қара! Мана яна сен” ,-деб яна баланд овозда кулар эди.
Видеони кўришни бошлаганимиздан бери, бу хонадан фақат бир қаҳқаҳа овози эшитиларди. У ҳам бўлса, Низоминики. Мен эса қўлларимни атрофимдан ўтказиб олиб қовоқларимни уйиб видеода йиллар аввал тасвирга олинган лавҳалар ичида, сочи ўғил болалардек пасайтирилган сабаби, мактабда биринчи синфда бошимни бит босганди.
Сочим-ку, мажбурий пасайган лекин ойим ва бошқа катта аёллар қошларига ўсма қўйишиб, мени ҳам қошимга қалин қилиб қўйишганди. Эсимда, болалар ортидан югуриб қошимдаги ўсмамни ювиш ўзимни ва хизматда бўлган ойимни эсидан чиққанди. Бўйнимда кўз тегмасин деб осилган катта кўз мунчоқ, атласми, адрасми матоси билинмаган кўйлак лозим оёғимда эса резина шиппак.
Маросим вилоятда бўлгани учун деярли 90% болалар каби эди.
“Бу соч нима?” -дедим ниҳоят менга навбат етиб. Катталар даврада рақсга тушар экан, тасвирчи амаки ҳаммани бир чеккадан суратга олиб,орада бир неча ёш болаларни ҳам ўз кадрига олган эди. Низомнинг олдида шаҳарлик меҳмонларнинг ўғиллари ва сочини орқага тараб, қўли чўнтагида кўйлагининг ёқаси анча очиқ, бўйнида занжир аммо ўзи ўлгидек озғин.
“Сен модани қаердан тушунардинг, ўсмангни қара “,-деди чунки унга ёқмаган биргина ўсмам шекилли.
“Ҳаммасини тушундим, қоп -қора кийиниб сочни орқага қилиб яна занжир, нима сизлар ўзларингни кичкина мафия деб ўйлаганмисизлар?” -деб баттар кула бошладим.
“Сени ақлинг олмайди. Бригада деган сериал берарди шуни ётиб олиб кўрар эдик. Қора ранг соч турмаги ва занжир ўша сериал ва давр модаси эди”
“Сизлар бир сериални кўриб мафияга ўхшамоқчи бўлибсизлар, мени ўзим мафия эдим” ,-дедим керилиб. Низом бир деганда мени ўзига тортиб
“Сени мафия-ча, э” ,-дея бурнимни қўли билан қисиб мен билан ўчакишни бошлаганди.
“Ҳозир ҳам кам эмассан, чала мафия бўлиб одамлар билан тортишасан. Тузоқлар қурасан “ -тузоқ дегани Меҳри билан унинг машинадаги ҳолатини оммага ифшо қилганим эди. Бир амаллаб қўлидан қутулмоқчи бўлсам-да, бунга йўл қўймай, қўлини елкамдан ўтказиб олиб бошқа қўли билан бармоқларимни ўйнай бошлади.
Ҳар қанча мен билан ҳазиллашиб, талашиб тортишса-да, нимадир айтмоқчи бўлиб, айта олмаётганини сезиб турибман. Унга ичидаги дардини очишга имкон бериб, ўзи гап бошлашини кутиб турдим.
“Сен билан вақт ўтказиш, сенга туйғу боғлашни бошқача гашти бор. Боя айтганимдек, бир- биримизни жуфт сифатида яқиндан танишимиз керак, шошмасдан. Биз бироз тескари бошладик бу ишни. Аввал турмуш қурдик, энди танишмоқчи бўлиб турибмиз.
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
#акси_дунё
130-қисм Нонушта, иккимизнинг ҳам олдидаги егуликдан кўзини узмаслиги билан сукунат ичида давом этарди. Биринчи бўлиб Низом гап бошлади.
“Қўлинг дард кўрмасин, ширин чиқибди “ ,-деди овозидан туйғусини англамасам-да, айтган раҳмати ичимни иситди.
“Ош бўлсин “ ,-дедим айни оҳангда “Бугун уйда зерикиб қолмаслик учун бирор нарса ўйлаб топсак, яхши бўларди “ ,-деди пиёладаги чойини ҳўплаб.
“Билмадим, иккаламиз тортишмасдан, охири соч- бош юлмасдан бирор иш қила олармиканмиз? “ -деганимда қаҳқаҳа отиб кулди.
“Менимча эплай оламиз “ ,-деб кўзини қисиб қўйди. Юзим қизарганини бекитиш учун ўрнимдан туриб, ўзимга бир нарса олмоқчи бўлгандек бўлдим.
“Шу пайтгача бир- биримизни таниш, қариндош ёки бир сирни бўлишган икки кишидек танир эдик. Энди эса бир жуфтлик сифатида яқиндан танишимиз лозим ва вақти келди деб ўйлайман, сен-чи?”
“Бошқа шартларда, бошқа пайт бўлса, қайрилиб ҳам қарамас эдим. Энди меники мажбурият бўлиб қолди” ,-дедим ҳеч ҳам ҳазиллашганимни билдирмай.
“Ана бўлмаса, эрталабдан бери бу уятчан Нафисахон қаердан келди? Мени безори Нафиса танишим қаерга кетди, деб ўйлаб тургандим “
“Безорими? Нима безорилик қилдим ҳали?”
“Нималар қилмаганингни санашдан бошласам, борми оҳоо “
“Туҳмат, мени бировга зарарим тегмайди. Ўз ҳолида юрган қиз бўлсам “
“Деди, ҳар куни уруш- тўполон қилиб юрган қиз”
“Болалик ҳисоб эмас. Натижада ҳар доим бола бўлиб қолмаймиз, улғайдик шундай эмасми?”
“Аммо мен сени энг кўп болалигингни эслайман. Айниқса қўшнини қизи билан жанжаллашиб ҳамма еринг тирналган, кўкарган бўлиб калтак еб келганингни” ,-деди яна кулиб
“Фақат мен эмас, у қизнинг ҳам ҳамма ери кўкарган эди. Кўзига бир мушт ургандим, ери билинди. Яна мени тирнаган қўлларини ҳам, тишлаб олган эдим” ,-деб жавоб қайтардим узоқ ўтмишни эслаб.
Ўшанда, ойимга бошқа уларнинг уйига бормасликларни айтиб, чеклов ҳам қўйган эдим.
“У майлида, бизда бир видео ёзув бор. Уйда бўлган бир маросим тасвирлардан. Шуни қўйиб бераман сенга. Ана ўшанда ҳақиқий Нафисани кўриш мумкин “
“Қайси тасвирлар экан у?”
“Сен ишингни битир. Мен унгача видео тасмани топиб, тайёр қилиб тураман “ ,деди-да дастурхонга қисқа омин айтиб ошхонадан чиқди.
Бир оз аввал жуфтлик сифатида бир- биримизни танишимиз керак деган, гапи қайта хаёлимдан ўта бошлади. Ҳақиқий жуфтлик сифатида илк нонуштамизни қилдик, энди эса бирга бир видео кўрмоқчимиз.
Ҳаяжоним худди етти маҳаллага таралиб тургандек эди.
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
📖 ТИЛАБ ОЛИНГАН ДАРД
Тўқсонинчи йилларда, айни баҳор чоғлари томорқаларда ишлар қизғин пайтлар. Мактабда ўқитувчи бўлиб ишлардим. Ўқув йили охирлаб бораётганидан ҳаммада чарчоқ аломатлари сезиларди. Мен ҳам ҳеч бўлмаса бир ҳафта дам олиш ниятида шифокор танишимга учрадим-да, бирор касаллик баҳонасида варақа очиб беришини сўрадим. Ваҳолангки, ўзим соппа-соғ эдим. Шифокор ҳам ҳеч ким текширмайдиган касаллик деб бавосил «ташхис»и билан касаллик варақаси ёзиб берди.
Ишим битганидан хурсанд бўлиб кўчага чиқдим ва шифохона дарвозаси ёнида бир танишимни учратдим. У мотоциклида мени ҳам олиб кетадиган бўлди. Раҳмат айтиб, орқага мингашдим ва йўлни текширганимдан сўнг юриши мумкинлигини, автомашина йўқлигини айтдим. Эндигина қўзғалгандик ҳамки, орқадан катта тезликда келаётган машина мотоциклни уриб юборди. Бу ҳолат жуда тез рўй берди. Мен йўлнинг нариги томонига учиб тушдим. Ажабланарлиси, мотоцикл ҳайдовчисига, яъни танишимга ҳеч нарса қилмаганди. Менинг эса оёғим синганди. Кейин синган оёғим туфайли бир ой шифохонада ётиб қолдим. Қарангки, оёғим тузалганидан сўнг бавосил касаллигини орттирдим. Бир жойда узоқ қолганимнинг таъсири эди бу. Шу хасталик туфайли яна икки ой ишга чиқолмадим. Ишдан бироз ҳордиқ олишни ният қилгандим, ортиғи билан дам ҳам олдим ва ёлғон касалликка рози бўлгандим қимматга тушди...
Гулхумор СИДДИҚОВА
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
📖 БАХТЛИ ЯКУН
Ҳайит намозидан чиқарканман ёнимдан ўтиб кетаётган юзларидан нур ёғилиб турган файзли отахонларни кўриб беихтиёр бундан олти йил аввал бўлган воқеа ёдимга тушиб кетди.
Ўшанда мен 12 ёшда эдим. Ёзнинг жазирама кунлари ойларнинг султони рамазон ойи эди. Ўша кун ҳеч қачон эсимдан чиқмаса керак. Жума куни эди, ҳаммамиз оилавий сахарлик қилиб оғзимизни ёпдик, сахарликдан сўнг бувам, отам ва мен бомдод намозини ўқишга масжидга чиқиб кетдик.
Масжидга кираётганда бувам менга қараб: «Болам, ҳаммамиз бир кун бу дунёдан ўтамиз, шундай экан бу дунёда қўлингдан келганича яхшилик қил. Ана ўшанда сени инсонлар бу дунёдан ўтганингдан сўнг ҳам яхши ном билан эслашади. Албатта, барча яхшиликларинг мукофотсиз қолмайди» дедилар. Бувамни гапларини эшитиб қандай қилиб масжидниниг ичига кириб қолганимизни ҳам сезмай қолибман. Аллақачон азон айтиб бўлинган, энди эса такбир айтилаётган эди. Бувам, отам ва мен бир сафга турдик, қулоқ қоқдик, намоз бошланди, биринчи ракат, ундан сўнг иккинчи ракат, иккинчи ракатга сажда қилиб бўлиб бувамдан ташқари ҳамма бошини кўтарди. Лекин бувам.... Аввал ўнг томонга сўнгра чап томонга салом бериб намозни тугатишимиз биланоқ бувам томонга отилдик. Бувамнинг жони аллақачон узилиб бўлганди. Нақадар бахтли якун, Aллоҳга ибодат пайтида бандаликни бажо келтирдилар.
Бувамни пешинга чиқардик. Жума намозидан сўнг бувамни охирги йўлга кузатиб қўйдик. Ростан ҳам бу бахтли якун эди, моҳи рамазон ойи, жума куни, аллоҳга ибодатда, рўзадор бўлиб бандаликни бажо келтирдилар. Ҳаммага ҳам насиб қилавермасди бундай бахт.
Жанозадан қайтарканмиз бир неча қадам орқада келаётган кишиларнинг гапи қулоғимга чалинди: «Раҳматли Анвар ота жуда ҳам яхши инсон эди. Тириклик чоғида маҳалладагиларга қўни-қўшниларга беминнат яхшилик қиларди. Кексаларга соя-салқин болаларга эса мева бўлсин деб маҳаллага анча мунча дарахтлар экканди. Ҳеч кимдан яхшилигини аямас, қўлидан келганча яхшилик қиларди».
Шу гапларни эшитарканман беихтиёр бувамнинг гаплари эсимга тушди: «Болам, ҳаммамиз бир кун бу дунёдан õтамиз, шундай экан қõлингдан келганича яхшилик қил...»
Азиз Аҳмад
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
😔 HAR OY HAYOTIM OʻZGARARMIKIN DEB KUTISHDAN CHARCHADINGIZMI ???
😞Pul ham topish qiyin. Har oy u kam , bu kam , odamlarni eri sayohatga olib chiqadi , sovg‘alar beradi siz nima qilib berdingiz deb janjallashib charchadingizaaa...
💁♀Men sizga ayollik fishkalarini oʻrgatib , barcha qirollarning geyshalari kabi qirolingizni suyklisi boʻlish orqali oila hotirjamligi, baxt sevgi va pullarga ochilish mumkinligini isbotlab beraman.
Hoziroq pastdagi havolani bosib kanalga qo‘shilib oling…
👇 👇 👇 👇 👇 👇
😱ГЎРКОВ ҚЎЛИДА ҲЎРЛАНГАН ҚИЗ НОЛАСИ....
.......Шундай бўлиши мумкинми? — деб сўради у қоровулдан. Гўрковни топиб келишди. Қабрни қазишса… қиз йўқ эди. Жиноят қидирув бўлими ходимлари етиб келганидан сўнг эса ҳаммаси ойдинлашди. Марҳуманинг танаси гўрковнинг омборхонасидан, эски ваннанинг ичидан топилди. На одам ва на ҳайвон бўлмиш гўрков марҳума тупроққа қўйилган куниёқ қазиб олиб, иссиқ сувга солиб қўйган ва ҳар тун…....😱😳
ДАВОМИ УЧУН👇🏼БОСИНГ
/channel/Solixa_Ayol/23482
😳 ОДАМХӮР КЕЛИН...
Тӯй жуда ҳам даб - даба билан ӯтди. Лекин менга Келинойим ёқмади совуқроқ эди қараши гӯё. Мен тӯйдан сӯнг икки ёшли қизим билан Акамнинг уйида қолдим. Эртаси куни қарасам Қизим йӯқ ӯша куни сӯрамаган одамим қолмади кейин Қидирувга бердим орадан 15 кун ӯтди топилмади. 2 кундан сӯнг Онам ҳам тӯсатдан Ғойиб бӯлди анча Акам билан қидирдик тополмади. Шу тарзда Онам ҳам йуқолди. Бир кун соат кечаси 05:15да ер тӯлага секин мӯралаб қарасам Келинойим...😳😱😱 БУ ДАХШАТ...
ДАВОМИ👉👇
/channel/Solixa_Ayol/37821
#акси_дунё
134-қисм “Ёки сенга ўхшаган олифта бўлса, кўзи тушган қизларни сочини, ўзим юламан шекилли “ ,-деганимда кулиб юборди.
“Сендан қандай қайнона чиқишини тасаввур қила олмайман. Ҳар куни уйда баланд оқим бўлиб турса керак”
Йўлни мени қайнона бўлишим-у, бечора келиннинг ғамини ўйлаган эрим, дарди билан якунлаган эдик. Асал ойи ўрнига, асал кунларни ўтказиб яна ҳаққоний ҳаётга қайтиб ўқиш иш ва рўзғор ишига шўнғиб кетдик. Ойимларнинг даволанишдан қайтиши ва Низомнинг вилоятга бориб келиши сабаб, ойимларникида қоладиган бўлдим.
“Кўзларингни ичи кулади қизим, қайнонангни йўқлиги сезилибди “,- деди ойим мендаги ўзгаришни кўриб.
“Йўқ, ойи шунчаки яхши дам олдим, уйда ёлғиз қолиб” ,-дедим.
“Маҳфуза, Меҳрига совчи келяпти йўқ деяпмиз, бир кун бизникига келинглар маслаҳат қилиб олайлик. Сўраб келганлардан бирига розилик беришимиз керак, деб қўнғироқ қилди “
“Ойи, Меҳрига муносиб деб билган совчиси чиқса, янгам ҳеч кимдан сўраб ўтирмайди, биласиз. Шунчаки сизга катталик қилиш учун қиляпти “
“Ким билсин? Дарди бедаво у хотинни”
“Дадам қаерга кетди?”
“Эски танишини кўргани, келади ҳа демай. Сен нима ичяпсан қанақа дори у?” Ойим кунлик ичадиган рақамли доримни қўлимда кўриб сўради.
“Ҳайз циклимни тўғрилаш учун “ ,-дедим яна бир бор ойимга ёлғон гапириб, чунки поликистоз овер деган ташхисим бор эди ва унга кўра ҳар ойда қон кўрмас эдим. Ойим буни никоҳ ҳужжатлари учун ўтган текширувимиздан билгани учун гапларимга ишонди.
“Яхши қилибсан қизим. Дўхтир айтгани эсингдами, бунақа ташхис билан фарзанд кўриш сал қийинроқ бўлади деганди. Адолатнинг юраги ёнган ҳозир. Бир невара у уйга қанча қувонч олиб келади. Худо хоҳласа этак -этак болаларнинг бўлади” ,-ойим беозор қилган дуолари юрагимни санчиб ўтди.
Мен шифокорларнинг айтган гапини унутган эканман. Бир тарафдан дори ичмаган биринчи кунни эслаб тинчлансам, бошқа ёндан шундоқ ҳам оз имконим бўлган аҳволни янада мураккаблаштирган эдим.
Ойим билан гаплашиб бўлгач, мен телефонда Низом билан хабарлашиш билан банд бўлдим. Ойим эса, ювиниб чиқай деб олдимдан кетган эди. Эшик жиринглади, дадам келгандир деб ўйлаб бориб очдим. Аммо эшик олдида бундан бир неча ҳафта олдин боласини олдига солиб келган ва мени Адолатнинг қаҳрига отган хотин рўпарамда турарди.
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
Шу куни опа-сингил гапдан-гап чиқиб, акамга бемаъни хархашалар қилиб, қанчалар озор берганимизни эсладик...
Ҳа, энди-энди акалар ҳам ота ўрнини босишини тушуниб етдик.
Тўйлар қилсак, албатта, акамизга биттадан тўн кийгизишни ният қилдик. Синглимникидан қайтдим. Уйга бориб, оиламиз учун тутган альбомимни варақладим. Мана, альбомдаги менинг қайсарлигимни эслатувчи ҳар хил суратлар. Яхшиямки, шу бор экан. Бўлмаса болалигимни яхшироқ эслай олмасмидим. Айниқса, акамга берган озорларимни.
Отажонимдан айрилиб қолганимдан сўнг онажонимнинг этагини тутиб юрардим. Онам қаерга борса, мени ҳам ўша ёққа судрарди. Чунки олиб бормаганларига қўймасдим. Онам бирор жойга боришини, уст-бошларини кўчалик кийим-бошга алмаштирганидан сезардим. Бир куни уйимизга қандайдир кишилар келишди.
Онамга нималардир дейишди.
Афсуски мен уларнинг гапларини эшитмай қолдим. Улар кетишгач, онам кийимларини ўзгартириб, бошларига катта оқ рўмолини ёпиниб олди.— Қаерга кетаяпсиз? Мен ҳам бораман, — дедим тумшайиб.— Айноқхўжага (қабристонимизнинг номи) бораяпман! Қоч йўлимдан! — деди онам.Кейин опамларга қиладиган ишларини тушунтириб, менга эътибор ҳам бермасдан кўчага чиқиб кетди.Мен ҳам ортидан эргашдим.— Уйга қайт, эси йўқ қиз! Мен таъзияга бораяпман! — деди онам худди мен тушунадигандек. Ўшанда “таъзия” деган гап нима эканлигини билмасдим. Шунинг учун “Менам бораман, ўша ерга” дея тўнғилладим. Онам йўловчи машинага ўтириб кетворди. Ортидан йиқилиб-суриниб югурдим, етолмадим. Кейин ўша машинани қора қилиб кетавердим. Анча йўлни босиб қўйдим. Машина ҳам кўринмай кетди. Бир пайт ортимдан ҳаллослаганича акам етиб келди. Мени алдаб-авраб зўрға йўлдан қайтарди...Акажон, бир умр сизга таъзим қиламан. Сизга етказган озорларимни жуда кеч англадим.
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
👶 7 ёшли болага савол беришди:
- Сенинг битта-ю битта орзуйинг нима?
- Тезроқ катта бўлиш...??
🎓 18 ёшли ўсмирга ҳам шу саволни беришди:
- Олий Таълим Юртлари (ОТМ)га ўқишга кириш...??
❤️ 29 ёшли йигитга ҳам шу савол берилди:
- Идеалимдаги қизни топиб, у билан бирга яшаш...??
😊 40 ёшли эркакка ҳам шу саволни беришди:
- Болаларимни ва умр йўлдошимни беками-кўст яшашларини...??
👰 51 ёшли кишидан ҳам сўрашди:
- Фарзандларимни эсон-омон турмушга бериш...??
💑 62 ёшли инсондан ҳам сўрашди:
- Невараларимни тўйларини кўриш...??
😢 73 ёшли кишидан сўрашган-да:
- Қанийди кичкиналимга қайтсам-да, ота-онамни яна кўрсам...??
Сизда ҳали вақт борлигида, бор нарсаларингизни қадрланг...??
Чунки орзу кўпинча армон бўлиши мумкин...??
Билол.
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
📝Ҳикоя қилишларича, бир аёл ҳар куни оиласига деб ва яна битта ошиқчаси билан йўлдан ўтган кетган гадойга деб, нон ёпар экан. Оч-наҳор олар деган мақсад билан нонни деразасидан чиқариб, осиб қўяр экан. Букри одам ҳар куни шу дераза ёнидан ўтиб, нонни оларкану, уй эгаларига миннатдорчилик билдириш эвазига минғирлаб, "ёмонликни улашсанг ўзинг билан қолажак, яхшиликни илинсанг, ўзингга қайтажак!" деб кетар экан. Ҳар куни шу аҳвол, букри одам келиб нонни оларкану, шу сўзларни айтиб йўлида давом этар экан. Аёл, букри одамни нон учун миннатдорчилик билдирмаганига тоза жахли чиқа бошлабди.
Аёл ўзига ўзи шундай деди: Бу букри деганлари ҳар куни тушунарсиз гапларини қайтаргани қайтарган, нимани назарда тутаётган экан, деб ҳайрон бўлибди. Кунлардан бир куни, аёл букрига қарши бир нарсаларни ҳаёл суриб, қарор қилибди. "Шундай қилсам, бу букридан қутиламан", дебди. Ўрнидан дарров туриб, букрига деб алоҳида нон қориб, хамирга озгина захар ҳам қўшиб юбориб пиширибди. Тайёр бўлган нонни тезгина шошиб деразага осиб қўйибди-ю, лекин қилган ишидан қўллари дир-дир қалтирай бошлабди. Дарров ўзига ўзи , "Бу нима қилганим" деб, нонни олиб оловга улоқтириб юборди. Сўнг бошидан хамир қориб, яна ўша-ўша жойга нонни осиб қўйибди. Одатдагидек букри келиб нонни олиб "ёмонликни улашсанг ўзинг билан қолажак, яхшиликни илинсанг, ўзингга қайтажак!" деб, аёлни дилидаги фикрларидан бехабар букри минғирлаб, йўлида давом этиб кетаверибди. Аёл ҳар куни нонини ёпар экан, узоқ узоқларга келажагини ўзгартираман деб кетиб қолган ўғлининг хаққига дуо қилар экан. Мана орадан ойлар ўтибдики, ўғлидан ҳеч бир дарак йўқ экан. Доим, "эсон омон уйга қайтсин" деб, дуолар қилар экан. Захарли нондан қутилган кун, кимдир аёлнинг эшигини ярим тунда тақиллатибди. Очиб қараши билан аёл даҳшатга тушади. Чунки унинг қаршисида ўғли турган эди. Ранглари ўчган, кўринишидан жудаям нимжон ва заиф эди. Кийимлари эса йиртилиб кетган, деярли гадойдан фарқи йўқ эди. Кўринишидан жудам оч ва толиққан. Бола уйга кириб, нафасларини ростлаб олиб онасига: "менинг бу ердаги вужудим, мўъжизанинг ўзи онажон, бу ердан бир неча миллиард узоқликдаги масофада эдим. Мазам йўқ, жуда ночор аҳволда эдим. Йўллар шу даражада оғир эдики, жудаям қаттиқ толиққан эдим. Агар букри одам бўлмаганида, мени ўлишим аниқ эди. У менга ўзида бор таомини мени қутқариб қолиш учун, умид билан берди. Тақдиримга битилган бу яхши инсон мени ейишимга бир бутун нон берди. Нонидан бераётганида эса, бу унинг ҳар кундаги озуқаси эканлигини айтди. Менинг хожатим унинг хожатидан катта бўлгани учун, бугунги насибасини менга берди". Она шўрлик бу сўзларни эшитиши биланоқ юзидан даҳшатга тушгани билиниб турар эди. Кўзлари эшикка қадалиб, эрта тонгда туриб тайёрлаган заҳарли нонини ҳаёлидан ўтказди! Агар заҳарли нонни оловга улоқтириб юбормаганида, айланиб келиб ўғлига насиб қилган бўлиб, ҳозир ёнида ўтирмаган бўлар эди. Ўша лаҳзада, букрини айтган маъноли гапларига тушуниб етди. "ёмонликни улашсанг ўзинг билан қолажак, яхшиликни илинсанг, ўзингга қайтажак!"
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
Арзон аёл!
-Рустамжон домланинг
"Аёлларингизни дўзахий қилиб қўйманг деган сўзини эшитиб ўйланиб қолдим.
Кечир бизни бугуннинг аёли,
БИЗ - сени мусофир юртларда сарсону-саргардон қилиб, туркларнинг тўшагига, арабларнинг ҳарамига, русларнинг подъездига, корейсларнинг никоҳига, қозоқларнинг чўлига ва дўзахнинг йўлига ташлаб қўйдик!
Биз эркаклар фарзанд дунёга келиши учун дақиқалик ва лаззатлик "меҳнат" қиламиз. Аёллар эса шу "меҳнат"ни роҳатини тўққиз ой вужудида токсикоз, варикоз ва паровоз бўлиб олиб юради. Туғиб ҳам қутулмайди бу "меҳнат"нинг маҳсули бўлган фарзанд деган эгоистдан. Сутидан, уйқусидан, соғлигидан кечиб минг бир азобларда вояга етказган ўғил-қизи, кун келиб битта танноз келинни ва нокас куёвни деб ўз онасини унутиб қўяди.
Яқинда бир қори аканинг:
-" Статитикани олиб қарасак Ўзбда аёллар донорлик қилиб хаста отаси, акаси, укаси, боласи ва эри учун ўз буйрагини биттасини беришибди, лекин минг афсуски эркакларнинг бирортаси ҳам касал аёли учун донор бўлиб буйрагини бермабди!" - деб куйиниб айтган сўзларини эшитиб, почкамни итларга ташлаб едириб юборгим келди.
Наъмунча арзонсан аёл, бунчалар қадрсизсан она, нақадар ожизсан опа-сингил, наҳотки ортиқчасан қиз фарзанд?
Онаси учун юрагини, жигарини ёки буйрагини берган бирорта фарзанд бормикан бу дунёда?
Бўлса айтинг, мен у фарзандни тавоф қилиб ҳоки-пойини ўпай! Атрофида лаббайкани айтиб етмиш марта айланай!
Рафиқасига норковая шубани Finezzaсини, Ленинградский тиллани 585 пробалик цепини, iPhone 12 Pro Maxсини, MALIBU А/Т 2,0 Turbo Faceliftини олиб берган ўғиллар, ОНАси учун ҳеч бўлмаса битта камзул, калиш ёки кўзойнак олиб берганмикин???
Вафот этиб кетган ота-онасини қабрига қабртош қўймай, уйини сарой қилиб юрганларни ўликлари кўчаларда қолиб кетса адолатдан бўлади.
Ҳатто қабристонга бориб ўз ота-онасини қабрини топа олмейдиган итлар ҳам бор!
Хондамир Юнусов
Каналимиздан узоклашманг.
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
#Ҳикоя
Кексалик ҳаловатини истайсизми?
Ўғил уй қуриш тарадудида юрибди. Ҳар куни ҳисоблайди-чамалайди, янги ҳовлининг қаерига нима қуришни мўлжаллайди, хоналар сонини чамалайди. Ҳар куни кўчага-чиқиб кирганда, ота-онаси яшайдиган хона деразаси олдига бориб улар билан салом-алик қилади. Буни қарангки, ўғил ҳар куни ўша хона олдидан кам деганда беш-олти маротаба ўтса-да, дераза ойналаридан бири сингани, шабадани тўсиш учун ойнасиз ромга ёстиқ тиқиб қўйилганини “кўрмайди”...
Тўй бошлаганидан бери аёлнинг ороми йўқ. Ҳар куни эрига алланималарнинг рўйхатини тутқазади-да, гап орасида “Қиз узатиш осонми?!” деб қўяди. Тилла тақинчоқлару чинни идишларни бир неча маротаба алмаштирди “модадан қолган” эмиш. Парда, мебеллар, келин-куёв сарполарини хориждан олиб келди. Она бир четда мунғайибгина ўтирибди. Тўнғич неварасининг ҳам тўйи кўнглига сиғмаётгани шундоқ юз-кўзидан сезилиб турибди. Набираси ¬ ўғлининг ўғли оғир касалликка чалинган, операцияси учун катта миқдорда пул керак экан. Ўғли боши қотиб унча пулни қаердан топишни ўйлаб эзиляпти. Боласи фарзандининг дардида эзилаётган онанинг кўнглига тўй сиғсинми? “Қизим, шунча пулни бугун урф бўлиб эртага эскирадиган матоҳларга сарфлагунча, укангга бер, ўғлини даволатсин, савобидан ҳам сен, ҳам фарзандларинг баҳраманд бўлади” деган ифодани онасининг кўзидан ўқиёлмаётган аёл эса дабдаба васвасига ғарқ бўлган...
Беш нафар фарзанди бор. Беш болани тарбиялаб, ўқитиб элга қўшдилар. Орзу-ҳавасли тўйлар қилиб уйлантирдилар, узатдилар. Уйлар қуриб, бешик тўйлар қилиб фарзандлари олдидаги қарзларини уздилар. “Болалардан тинчидик, Худога шукур”, деганларида қарашса, етмишни қоралаб қўйишибди. Энди тўй-маъракаларда кекса отахон-онахон дея уларни тўрга ўтирғизиб эъзозлашади. Муборак ҳаж зиёратига бораётганлар маҳалланинг ёши улуғ, пиру бадавлат кексалари дея улардан фотиҳа олишади. Шундай кезларда отанинг ҳам, онанинг ҳам кўнглида “Қанийди, бизга ҳам шундай улуғ ибодатга бориш насиб этса” деган хўрсиниқ аралаш илинж уйғонади. Болалар эса омонат дунё ҳаваслари ва тирикчилик ташвишларининг асирига айланган, ота-онасининг кекса қалбидан кечаётган орзулардан бехабар...
Мулоҳазаларимиз кўзгусидаги қиёфалар аксини танияпсизми, юртдошим? Улар мен, сиз, ҳаммамиз. Баъзан узоқдаги ота-онамизга бирровгина қўнғироқ қилиб қўйишга вақт топмайдиган, “иши кўп”, “бош қашишга вақти йўқ” одамлар...
Эрта бир кун сизу биз ҳам қариймиз. Ота-онамиз ва ён-атрофдаги кексаларга меҳр-мурувват кўрсатиш билан фарзандларимизга ибрат бўлайлик. Бугунги амалларимиз пиру бадавлатлик ва кексалик ҳузур-ҳаловатимизнинг тамал тошларига айлансин.
Умида АЗИЗ.
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
#акси_дунё
133-қисм
Низомнинг сўнги гапларигача она бўлиш ҳақида ҳеч ҳам ўйлаб кўрмаганлигимни фарқига бордим. Четдан эшитилганда ҳар қанча ғалати эшитилса-да, гапларида жон бор эди. Атрофимиз ҳар куни асабийлашиш ва муаммолар билан лиқ тўла экан, бу аҳволда фарзанд дунёга келтириб, унинг масъулиятини олиш, заҳматли иш. Низомга қараб уни тасдиқлаганимни, айтганимда пешонамдан ўпиб қўйди.
“Эртага бирга дорихонага чиқиб, сенга сақланишинг учун бирор контрацептив восита оламиз “,- деганида келажак ҳақида режа қилмасликка, ўз- ўзимга сўз берган эдим. Уч кунлик таътилда, бир марта дорихонага бориб рақамли дори олишимиздан ташқари ҳеч ҳам кўчага чиқмадик.
Дорихонадаги аёл рақамли дорини қандай ичишимни айтиб баъзи огоҳлантиришларни ҳам санаб ўтди. Бу дори баъзиларда шиш, вазн кўпайиши ёки камайиши, кўнгил айниши ҳамда қайт қилишдек ножўя таъсири бўлиши мумкинлигини, ҳамда дорини ҳар куни қолдирмай ичишни айниқса лозим кунлари 5 соатдан кечиктирмасликни тайинлади. Чунки орадаги жадвал бузилиши кутилмаган ҳомиладорликка олиб келиши мумкин экан. Низом ҳам бу гапларни мен билан бирга эшитганида, иккаламиз бир- биримизга қараб қолдик.
Чунки кеча.... лозим бўлган пайтдан бир суткага яқин вақт ўтиб бўлган эди.
Дорини олиб чиққач, Низом ҳеч нарса демай қўлини менга узатди ва машинагача қўл ушлашиб бирга юриб бордик.
“Бир мартада бўлиб қолиш эҳтимолини сўраш ёдимиздан кўтарилибди” ,-деганида нимани назарда тутганини билиб, мен ҳам хавотирга тушдим.
“Бир- икки мартадан дарров бўлиб қолмас. Одамлар йиллаб кутишади “ ,-дедим буни кўпроқ ўзимга таъкидлаш учун. Машинада турган сув шишасини олиб тезда жадвалдаги кунига қараб дорини ичиб олдим. Низом жим бўлиб, машина ҳайдар экан, ичимда тутишга қийналганим бошқа саволни бердим.
“Агар бўлиб қолса, уни хоҳламаган бўласанми?” -деганимда бурилиб менга қаради. Жавоб беришга шошилмади. Бироқ мен жавобни олгандек бўлдим. Ҳали фикр бўлган эҳтимолдан, кўзларим тўлди. Боламиз бўлишини истамаганини кўзларидан билиб турардим. Унинг ўз сабаблари бор эди албатта. Аммо бизнинг қўлимизда бўлмаган бир иш учун, боладан воз кечиш бу бошқа нарса саналарди.
“Йўқ, нега хоҳламай? Сенга ўхшаган битта лўли- мафия туғсанг ҳаётимни қолган қисмини, бошқа болаларнинг отаси билан жанжал қилиб ўтказаман “ ,-деганида юзимда табассум пайдо бўлди.
Қимматбаҳо кўйлак кийган гўзал аёл ўз руҳшуноси ёнига келиб, ҳаёти мазмунсиз, ўзи эса тушкунликда эканлигини айтди.
- Мен ҳозир Меридан, қандай қилиб бахтга эришгани ҳақида айтиб беришини сўрайман. Сиздан ягони илтимосим, диққат билан тингланг.
Руҳшунос офис полини тозалаб юрган аёлни чақирди, қайтиб бадавлат аёлни ёнига ўтирди.
Қари фаррош аёл супургисини йўлакда қолдириб, келиб стулга ўтирди ва ўз ҳикоясини сўзлаб берди:
- Турмуш ўртоғимни саратон олиб кетди, 3 ой ўтиб ягона ўғлим автоҳалокатда вафот этди. Менинг ҳеч кимим қолмади... Менинг ҳеч нарсам қолмади... Мен ухлай олмас эдим, томоғимдан овқат ўтмасди. Мен ортиқ ҳеч кимга табассум қилмай қўйдим. Ҳатто ҳаётимга қасд қилиш ҳақида ўйлардим.
Шундай кунларнинг бирида ишдан қайтар чоғим кичкина мушукча ортимдан эргашди. Мушукчага раҳмим келди. Ташқари совуқ эди, мушукни уйга киргизишга қарор қилдим. Унга сут бердим, мушукча товоқчани тозалаб қўйди. Сўнг келиб оёқларимга суйкалди, шу он мен неча ойлардан буён илк маротаба табассум қилдим.
Шунда ўйлаб қолдим: агар кичкинагина мушукчага берган ёрдамим мени табассум қилдира олган бўлса, балки бошқа инсонларга хизмат қилиш менга бахт олиб келар.
Эртасига мен ширинликлар пишириб, бемор ётган қўшнимдан ҳол аҳвол сўрашга чиқдим.
Ҳар куни мен бошқа инсонларга нимадир ёрдам қилишга ҳаракат қилардим.Уларга кичик бўлсада далда беролганим ўзимни хам бахтиёр қиларди.
Бугунги кунда мендан яхшироқ ухлайдиган инсонни билмайман. Мен бошқаларга бахт бериш орқали бахтимни топдим.
Ҳикояни эшитган бой аёл йиғлаб юборди. У пул билан сотиб олиш мумкин бўлган барча нарсага эга эди, лекин пулга олиб бўлмайдиган бахтиёрлик неъматидан айрилганди.
Ҳаётнинг гўзаллиги сен сабаб қанча инсонларнинг бахтли бўлолганида. Чунки, Бахт яхшилик қилиш орқали кўпаядиган неъматдир.
БАХТ - СЕНИНГ НИМАГА ЭГА ЭКАНЛИГИНГ ЭМАС, СЕНИНГ КИМ ЭКАНЛИГИНГДА
Феруза Турғунова таржимаси
•┈┈┈┈•❈••✾••❈•┈┈┈┈•
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
— Миллион долларсиз яшамоқ мумкинми?
— Мумкин.
— Юз, ўн, ҳатто бир долларинг бўлмаса-чи?
— Яшамоқ мумкин. Ризқни Тангри беради. Кишининг тирик юриши учун кунда бир кесим нон кифоя. Оғир кунларда одамлар шундай яшашган. Одам нима учун таомланади? Ўлиб қолмаслик, ҳаракатдан тўхтамаслик учун. Бунинг учун катта бойлик шарт эмас.
— Шон-шуҳратсиз яшамоқ мумкинми?
— Одамлар яшашяпти-ку? Нега мумкин эмас экан?
— Юқори мансабсиз-чи?
— Одамларнинг барчаси мансабдор эмас-ку?
— Амалинг бўлмаса, бойлигинг бўлмаса, шон-шуҳратинг бўлмаса, тўй-ҳашамларда сенга пойгакдан жой тегади.
— Демак, улар Одамни эмас, амал ва бойликни тўйга чорлашган экан. Пойгакда ўтиришдан афсус чекмаслик керак. Чунки ўша тўрдагилар ҳадемай пойгакка тушадилар.
— Хўш, бойликсиз, амалсиз, шуҳратсиз яшамоқ мумкин экан. Нимасиз яшамоқ мумкин эмас?
— Иймонсиз. Иймон билан яшаётган киши Аллоҳнинг ҳузурида энг бой, энг шуҳратли кишидир. Тангри ҳузуридаги дастурхон тўри ҳам иймон эгалариники бўлади. Дунёвий бойлик, мансаб, шуҳрат хиёнаткордирлар. Иймон бойлиги эса садоқатлидир. Бу дунёда ташвишли ёки қувончли кунларда ҳам ёлғиз қўймайди. У дунёда эса ўзингга кўшк бўлиб хизмат қилади.
Тоҳир Маликнинг «Меҳмон туйғулар» китобидан
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
📖 Одамларни рози қилиш ― эришиб бўлмас мақсаддир.
•Кулган эдим, тортинмайсанми?, ― дедилар.
•Йиғлаган эдим, табассум қилмайсанми?, ― дедилар.
•Табассум қилган эдим, риёкорлик (иккиюзлик) қиляпти, ― дедилар.
•Қовоқ солган эдим, яширган нарсаси фош бўлди, ― дедилар.
•Сукут қилган эдим, тили заиф (дудуқ), ― дедилар.
•Гапирган эдим, сергап, ― дедилар.
•Ҳалимлик қилган эдим, қўрқоқ; агар қодир бўлганида, ўч оларди, ― дедилар.
•Жасурлик қилган эдим, енгилтак; агар ўйлаб иш қилганида, журъат қилмаган бўларди, ― дедилар.
•Агар "йўқ" десам, (йўлдан) четга чиқди, агар "ҳа" деб, уларга мувофиқ бўлсам, текинхўр, ― дерлар.
•Ва шуни аниқ билдимки, одамларнинг розилигин қанча истасам ҳам, маломат, мазаммат қилинишим лозим ва лобид экан.
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
ҲАЁТ САБОҚЛАРИ.
Банкка босқинчилар кириб, уларнинг каттаси ичкаридагиларга бақирди: "Қимирламанглар! Пул давлатники, жон эса сизники!".
Банкдаги одамлар тезда ерга ётишди. Бунга "фикрни чалғитувчи усул" дейилади – одатий фикрлардан чалғитиш.
Бир аёл эса столнинг устига ётиб олганди, тўдабоши унга ўшқирди: "Хоним! Бу ерда зўравонлик эмас, ўғрилик бўляпти. Қани, ерга ётинг!"
Бунга "маҳорат" дейилади – фақат ўзингиз қойиллатиб қиладиган ишни бажаринг!
Босқинчилар ишни битириб, банкдан чиқиб кетгач, ҳали ёш, тажрибасиз ўғри тўдабошидан сўради: “Қанча ўғирлаганимизни бир санаб кўрмаймизми?" Тўдабошига унинг гапи ёқмади: "Аҳмоқ! Шунча пулни қачон санаб бўламиз? Кечроқ телевизорда қанча ўғирлаганимизни ўзлари айтишади".
Бунга "тажриба" дейилади – бугунги кунда ҳаётий тажриба қоғоздаги расмий малакадан кўра анча муҳим.
Ўғрилар банкдан чиқиб кетишлари билан банк раҳбари ишчисига тезроқ полиция чақиришни буюрди. Аммо ишчи раҳбарига қараб: "Тўхтанг! Келинг, яна 10 миллион олиб, кеча беркитган 70 миллионимизга қўшиб қўямиз", деди.
Бунга "оқимга қараб сузиш" дейилади – ҳар қандай қийинчиликни ўз фойдасига буриб олиш мумкин.
Ишчи яна: "Қани эди, ҳар ой шундай ўғрилик бўлиб турса", деб орзуга берилди.
Бунга "кўнгилхушлик" дейилади – ишлаш кайфияти ишдан муҳим.
Орадан бир кун ўтди. ТВ орқали банкдан 100 миллион ўғирлангани хабар қилинди. Ўғрилар ишонмай пулларини санаб чиқишди: пул атиги 20 миллион эди.
Тўдабоши ғазабланиб шундай деди: "Биз ҳаётимизни хавф остига қўйиб атиги 20 миллион олдик. Банк раҳбари кўз очиб юмгунча 80 миллион ўмарди-я! Бунақа ўғри бўлгандан кўра, ўқимишли ўғри бўлганим яхши эди!"
Бунга "билим бойликдир", дейилади.
Банк раҳбари ўз ишидан мамнун. Унинг қилмишларини мазкур ўғрилик ёпиб юборди.
Бунга "вазиятдан унумли фойдаланиш" дейилади.
Cизнингча ҳақиқий ўғри ким?
Саид Комил.
📚 Ibratli Hikoyalar 📚
БЕҒУБОР, БЕГУНОҲ, БЕЧОРА ҚИЗАЛОҚ
(Ўзингизни йиғидан тўхтата олмайсиз)
Қизча ширингина уйқудан бақир-чақир овози сабабли уйғониб кетди. Кўзларини ишқалаб кроватидан тушди ва овоз келаётган томонга юра бошлади. Унинг ота-онаси ҳар кунгидек ўзаро жанжаллашишарди. Улар қизчанинг уйғонганлигига ҳам эътибор беришмасди. Ота-онасининг жанжалидан қўрқиб, бир четда уларни кузатиб турган тўрт ёшли қизча йиғлаб юборди. Бир-бирларини турли одоб доирасидан ташқарида бўлган сўзлар билан ҳақорат қилаётган эр-хотин болага эътибор беришмасди:
- Сиз мен учун нима қилиб қўйибсизки, менга бақирасиз?
- Ўчир овозингни шаллақи, ифлос, болангни олиб йўқол бу уйдан. Менга сен ҳам, боланг ҳам керакмас.
- Нима дедиз? Ҳали боламни олиб йўқолайми? Майли, кетсам, ўзим кетаман! Бу уйга ёлғиз келганманми, ёлғиз кетаман! Бола битта меники эмас, туғдириб қўйдизми, так што эплаб боқинг энди! Аёл шундай дедида жаҳл билан хонасига кириб кетди. Худди шу тахлит ота ҳам ташқарига чиқиб кетди. Қизча эса ҳамон йиғларди. У эндигина тўрт ёш бўлсада, ота-онасига керак эмаслигини, уларга ортиқчалик қилаётганлигини тушуниб турарди. Чунки деярли кун ора шундай жанжаллар юз берарди. Қизалоқ нима қилишни билмас, у ҳам кўчага чиқиб кетишни ва уйга ҳеч қачон қайтмасликни истарди. Онасининг ёнига кирмоқчи эди, йўқол кўзимдан деган жавобни олгач ниҳоят кўчага чиқди. Қизалоқ қаерга боришни билмас, ягона биладиган жой нариги маҳалладаги бувисининг уйи эди. Қизча бувисининг уйи томон кетаркан ўйларди: “Бувим мени яхши кўради, мени ҳайдамайди, агар уйдан кетиб бувимни ёнида яшасам, адам ойимни урмайди, ойим ҳам бошқа йиғламайди. Мен уларга яхши қиз бўлолмадим...“ Шу хаёллар ичида кетаётган қизалоқ ёнидан чиқиб қолган машинани сезмай қолди. Қизча йўл четида ҳолсиз ётар, кичкина юзларига ёш аралаш бошидан қон сизарди. Оғриқ кучли, қиз ҳатто овозини чиқариб йиғлай олмасди. Ҳайдовчи машинага қаттиқ урилган қизалоқни қўлига кўтариб оларкан, қизча унга қараб аччиқ жилмайди, қон сизиб чиқаётган кичкина лаблари билан сўнгги марта пичирлади:
“Раҳмат амаки... Энди адам билан ойим ҳеч қачон урушишмайди...“
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
📝ОНА УЧУН САДАҚА
Якшанба куни эди. Бозор тонг саҳардан қизигандан қизиганди. Бозор дарвозаси рўпарасига келиб тўхтаган серҳашам ва қимматбаҳо машина хаммани кўзини ўйнатди. Унинг ичидан келишган хушсурат бир ёши 30 ларда бўлган йигит тушиб келди. Қўлида аллақайси дўконга етказиб берилиши керак бўлган катта сумма солинган қоғоз ҳалтани олганча бозор ўртасидаги икки қаватли дўкон ёнига етиб келди. Дўкондор билан анчадан бери олди берди қилиб турса керак , интиқиб кутаётганлиги сабаб дўкондор оломон орасидан уни дарров кўриб қаршисига чиқди. Шу онда қуюқ қучоқлашиб кўришаркан энди хол ахвол сўрашаётган маҳалда қаердандир пайдо бўлган юпун кийинган жуда ғариб онахон йигитга юзланди:
— Бошинг тошдан бўлсин илойим ўғлим! Болам садақа қил. . Мен онангга садақа қил...
— Мана шунақа дайди гадоларнинг дастидан бемалол гаплашиб хам ўтиролмайсан ее! – дея йигитнинг шериги дўкондор кампирни қувиб солди.
Йигит аксига олиб минг истиҳола билан атрофга аланг жаланг қараркан ёнидаги шеригидан пул сўраб садақа беришни ўзига эп бермади. Онахоннинг қоқ суяк оёқ қўллари кир бўлиб кетган рўмоли хира тортиб тўзиган кўйлаги унинг дийдасига қаттиқ озор берди. Кўзига алланечук ёш қалқиди. Авваллари хам турфа хил лўлими, ўзбекми ёки русми гадойларни кўрганди, аммо бу онахон умуман гадойга хам ўхшамасди.
Худди йўқчилик тўсатдан бошига чақмоқ мисол урган–у, Тақдир кажрафтори сабаб мана шу маҳзунликка чўккан мазлумлик йўлига ўтганди.
“ Уч кундан бери туз тотмаганга ўхшайди “ ҳаёл қилди йигит онахоннинг нон расталарига тарфага судралиб кетаётганига кўзини узмай қараб қоларкан шеригининг ;
— Тушликка зўр жойга борамиз.. Бир кабобхўрлик қиламиз ... деган сўзлари негадир қулоғи остида
“...ҳўрлик қиламиз” дегандек туйилди. Жирканч илондан безиган одамдек бир сонияда ундан нари турди ва “Дўстим. Бироз шошиб тургандим , бошқа сафар “ дея хайр маъзурни хам насия қилиб дарвоза томонга йўл олди.
Шошилиб кўйлагини орқа томонини шими устидан чиқариб олди ёқаларини кенгайтириб тугмасини иккитаси очди.
Аравакашлар турадиган жойда бир озғингина ёши 15 дан ошмайдиган болани кўриб қолди. Бола унинг кўзига нажоткоридек кўриниб кетди.
— Укам аравангни икки соатга ижарага бериб тур. Илтимос шу икки соат ичида қанча фойда кўрсам шуни ярмини сенга бераман. Йигит шошиларди. Сабаби кампирни йўқотиб қўйишни сира истамасди.
Болакай бунақа ноёб таклифдан аввалига эсанкираб қолди. Бироз ўйланиб турганди, йигитни алдамаётганига ишонч хосил қилдими, аравасини берадиган бўлди.
Бизнинг қаҳрамонимиз эса нақ икки соат ичида терлаб, қора кир чир бўлса хам роса арава сурди. Гоҳ сабзи қопларини, гоҳ мева чева ортилган челак тоғораларини гоҳ эса бойвучча эр–хотинларнинг гап гаштагига бозорликларини машиналари юкхонасигача олиб бориб берар, ўзи кўтариб жойлаб хам қўярди. Балким, юклари бор одамлар бунақа тоза ўзига қараб юрган “ғаройиб аравакаш” йигитга қизиқиб қолганликлари сабаб хам айнан уни ёллашарди. Соат қоқ пешинга келганида йигит хориб пишиб ишлаган олтмиш минг пулини қуртдек санаб боланинг ёнига келди ва аравасини хамда қоқ ярим даромад ўттиз минг сўм пулни болага тутқазди. Бола хам бунақа саҳийликдан шошиб қолиб “ Яна арава сургингиз келса мен шу ерда бўламан, ака” деб қолди.
Онахон фаввора ёнидаги мармар зинада бехол ўтирган экан. йигит худди ўз онасини кўриб қолгандек шошиб унинг истиқболига учди. Қўлидаги хамма пулларини онага тутаркан, гадой кампир ҳаяжон ва шодликдан титраб–титраб дуога қўл очди ;
— Бошинг тошдан бўлсин болажоним! Илойо топганинг зар , ушлаганинг олтин бўлсин!
Йигит онага меҳр билан қараб энди ўрнидан туриб кетмоқчи эди, онахон йигитни боя дўкондор ёнида кўрганини эслаб қолди , тилга кирди:
— Боя хам сени кўргандек эдим. Кейин арава суриб юрганингни хам кўрдим аммо бошқа бўлса керак , деб ўйлагандим...
Йигит эса хўрсиниб жавоб берди;
— Боя сизга беришга бир тийин хам пулим йўқ эди. сизни кўриб марҳум онам ёдимга тушди, шу сабаб сизни бир лаҳза бўлса хам бахтиёр кўришни истадим.
Чўнтагингда бир чақа пулинг бўлмаса хам кўксингда бир дунё юрак бўлсин, экан инсонда.
#акси_дунё
121-қисм Бу виждон билан мени ташлаб қўйма. Ухлаб қолмаслик учун қанча финжон қаҳва ичганимни ва кети узилмай ёққан тамакиларимни ҳисобига ета олмадим.
Яна уч ярим соатдан сўнг телефонимга смс келди. Жадзе расм жўнатиб пастига шу сатрларни ёзган эди.
“Сендан фақат яхши дўст чиқади лекин яхши эр эмас, буни билдим. Ва бугунги стресс учун иложи борича узун муддат мени безовта қила кўрма. Хатингни топдим. Фақат унда ўзингни топа оласанми, у муаммо. Севсанг эгалик қил. Қушни инини бузсанг, қайтиб сенинг уйингда ин қурмайди. Бай, Жадзе “
Смсни ўқиб, кула бошладим. Жадзе дили, тили бир қиз. Нимани кўрса, нимани ҳис қилса, шуни гапиради. Расмни катта қилганимда, денгиз бўйида ердаги қумда, орқаси ўгирилиб, ёнида оёқ кийими ва бир шиша суви билан денгиздаги тўлқинларни томоша қилган Нафиса тасвири бор эди. Унинг кўз узмай турган тўлқинлари, аллақачон менинг қалбини еридан қимирлатганидан хабари йўқ, билмайди.
Н А Ф И С А
Воз кечдим дея олиш учун аввал куч тўплаб олиш керак эканлигини ички ҳиссиётим туртиб турди. Қатъий қарор олиш осон эмас экан. Тилда иродали, аслида эса ичдан заиф, тез кўнглига оладиган, буни ташқарига кўрсатмасам-да, руҳан синиб бўлганимни яқинда фарқига бордим. Бошидан беозордек кўринган келишув, мен кутмаган бурилишлар билан давом этмоқда. Пушаймонмисан десангиз, бу саволингизга жавоб беришга қийналаман. Нимани хоҳлаганимни нимадан норози эканлигимни ҳали тўлиқ англаб етганим йўқ. Аммо ширинлик истаб қўл чўзган болакайнинг, бўш қолган ҳовучларидек, ичим бўшаб ўксинганим рост.
Кўздан йироқ, кўнгилдан ҳам йироқ бўлади дейишади. Бу йироқликнинг масофа ўлчови ҳақида эса ҳеч ким бир нарса демаган. Қанча узоқлашсам етарли бўлар бу туйғу қопқонидан қутулишимга? Халқ орасида шунчаки айтилган мақолларни, мендек оддий инсонлар тушуниб етиши учун уларнинг изоҳи шарҳи мутлақо ёзилиши шарт. Бошқа бир нақл яна ёдимга тушди. Меҳр кўзда. Қайси кўзда, деб айтилмаган? Сендан қочишга уринган кўзларда, меҳр қандай қидирилади?
Ёки нафрат билан камситиб боққан кўзларга, қанча муддат қараб, юрагини юмшатиш мумкин? Озор берган тилларида, кун келиб гуллар очиш эҳтимоли қанча? Шундай одамлар борки оғизлардан чиққан ҳар гаплар, вирус каби. Теккан одамини бетоб қилади. Ичинг қалтираб, руҳинг чарчайди. Уларга бас келишга келасан-у, аммо асорати қалбингга ўрнашиб олади. Ҳаммадан йироқда, ёлғиз қолиб сарҳисоб қилар экан киши. Кимга керак борлигим, нафас олишим, кулишим ,иссиғим- совуғим.