آوای بوف | AVAYe BUF
02 August 2025 18:59
📚 واحد_400 | جلد سوم
ترورهای برون مرزی سپاه پاسداران ج.اسلامی
✍️ نویسنده: حوریه قره داغی
نشر آوای بوف
فرمت: PDF
آوای بوف
━⊰✹🦉✹⊱━
آرشیو کتاب:
@
سایت:
avayebuf.com
یوتیوب
https://www.youtube.com/watch?v=2XuINYJ4fw4&list=PLZc3g5J25BFqhzqfOyKT5a_bU5ZwPLV
Читать полностью…
آوای بوف | AVAYe BUF
21 June 2025 18:56
📝 پرچم‌های خاکستری
✍️ نویسنده: قاسم قره داغی
قسمت سوم
در این بحران پیچیده، راه سوم همان قدر که دشوار است ضروری نیز می باشد. راهی که نه در ستایش‌نامه‌های حکومتی و ضدصهیونیستی معنا دارد، نه در حمایت‌های کورکورانه از حملات اسرائیل. راهی که از جان انسان آغاز می‌شود و به نجات حقیقت می‌انجامد. ما باید اعلام کنیم که دشمن مردم ایران، تنها آخوندها نیستند؛ هر بمبی که بر سر ما بیفتد، هر موشکی که خانه‌ای را نابود کند، هر حمله‌ای که زیرساختهای کشور را از بین ببرد، دشمن مردم است. هر که باشد، از هر جا بیاید.
ما بر عقلانیت، بر حقوق بشر و بر مرزناپذیری همدلی انسانی اصرار داریم. نه خاک ایران مقدس است، نه خاک اسرائیل؛ آنچه مقدس است، جان انسان است. و امروز، جان‌های بی‌دفاع در ایران، قربانی محاسباتی شده‌اند که هیچ ربطی به آن‌ها ندارد. حتی اگر جمهوری اسلامی نابود شود، با این روش، فقط خاکسترش به‌جا خواهد ماند، نه زندگی. هیچ جامعه‌ای با بمباران آزاد نمی‌شود. آزادی، پروژه‌ای درونی، عقلانی و جمعی است، نه محموله‌ای هوایی که از اف-۱۶ یا اف – 35 فرو می‌ریزد.
ما تنها در برابر موشک و آخوند، تسلیم نمی‌شویم؛ بلکه در برابر فریب نیز تسلیم نخواهیم شد. آن‌ها که این جنگ را دوگانه‌ی خیر و شر می‌بینند، کور شده‌اند. هیچ خیر و شری در این خاک نیست؛ فقط سوگ است و خشم و فاجعه.
هیچ پایان شکوهمندی در انتظار ما نیست، مگر آنکه خودمان آن را بسازیم. و این ساختن، نه با دخیل بستن به قدرت‌های جهانی ممکن است، نه با توهم نجات از سوی جناحی درون حکومت. آنچه ایران را نجات خواهد داد، بازسازی دوباره‌ی ارزش‌های جمعی بر پایه‌ی آزادی، برابری و عقلانیت است. اکنون، در این روزهای پرخون و خفقان، زمان آن رسیده که سکوت را بشکنیم و بپذیریم: وطن ما مردم‌اند، نه رژیم، نه دین، نه خاک، نه مرز و نه آنکه با بمب و پهباد به جان این خاک افتاده است.
آینده‌ی ایران به آن‌ها تعلق دارد که هم از آخوند متنفرند، هم از جنگ‌طلبان. هم از حجاب اجباری می‌گریزند، هم از بمباران مقدس. به آنان که نه به‌نام خدا، نه به‌نام وطن، نه به‌نام امنیت، انسان را قربانی نمی‌کنند. اگر ما از این لحظه برای خلق چنین نگاهی اقدام نکنیم، تاریخِ آینده ما را نه بازمانده، بلکه بخشی از فاجعه یاد خواهد کرد.
#قاسم_قره_داغی
31 خرداد 1404 - 2025 21 June
لینک یوتیوب:
ghasemgharehdaghi" rel="nofollow">https://www.youtube.com/@
AVAYeBUF.com
Читать полностью…
آوای بوف | AVAYe BUF
21 June 2025 18:56
📝 پرچم‌های خاکستری
♟جنگ ایران و اسرائیل و نتایج ویرانگر آن در آینده‌ی دو کشور
✍️ نویسنده: قاسم قره داغی
قسمت اول
در لحظه‌ای از تاریخ ایستاده‌ایم که آینده، به‌طرز دردناکی از گذشته عبور کرده و در برابر ما به توده‌ای خون‌آلود، آشفته و سرشار از ابهام تبدیل شده است. جنگ میان ایران و اسرائیل، اکنون به عریان‌ترین شکل ممکن، ریشه‌های پوسیده‌ی حکومت دینی را نمایان کرده است. این جنگ، نه صرفاً در میدان نظامی، بلکه در عمیق‌ترین لایه‌های روان جمعی و آگاهی سیاسی مردم ایران در جریان است. ما اکنون با دو واقعیت متضاد اما همزمان مواجه هستیم: سقوط مشروعیت رژیم مذهبی حاکم، و تهاجم بی‌رحمانه‌ی یک قدرت نظامی خارجی به خاک کشوری که با همه‌ی زخم‌ها و عقب‌ماندگی‌های تحمیل‌شده، خانه‌ی میلیون‌ها انسان زنده است.
هیچ رژیمی در تاریخ، همان‌قدر که جمهوری اسلامی ایران دروغ را به هنر بدل کرده، موفق به چنین اختفا و تحمیق گسترده‌ای نشده است. از ابتدای انقلاب ۵۷ تا امروز، دستگاه فکری جمهوری اسلامی، مردم را میان دوگانه‌ای مرگبار نگه داشته است: یا تسلیم ولایت فقیه باشید، یا بعنوان خیانت‌کار به کشور محاکمه خواهید شد. این دوگانه نه تنها واقعی نبوده، بلکه به‌شکل حساب‌شده‌ای برای پاک‌سازی هرگونه آلترناتیو فکری، اجتماعی و سیاسی طراحی شده است. حال، در میانه‌ی این جنگ که زیرساختهای حیاتی کشور که از پالایشگاه‌ها و فرودگاه‌ها گرفته تا مراکز تحقیقاتی و دفاعی هدف قرار گرفته‌اند و ده‌ها شهروند عادی جان خود را از دست داده‌اند، مردم ایران نه تنها شاهد فروپاشی فیزیکی قدرت حاکم هستند، بلکه با فروپاشی نمادهای جعلی مشروعیت آن نیز مواجه‌اند.
نکته‌ی کلیدی در تحلیل این وضعیت آن است که هیچ‌کدام از قطب‌های درگیر در این ماجرا، نماینده‌ی اراده و خواست واقعی مردم ایران نیستند. نه رژیم جمهوری اسلامی با فقه شیعه‌محور، حامی آزادی و رفاه ایرانیان بوده، نه ارتش اسرائیل که با دقت مهندسی‌شده، مراکز حیاتی را بمباران می‌کند، نجات‌دهنده است. آنچه امروز بیش از همه قربانی می‌شود، نه فقط بدن انسان‌های بی‌دفاع، بلکه ظرفیت تاریخی یک ملت برای بازآفرینی خود در غیاب روایت‌های تحمیل‌شده است. مردم ایران، گرفتار میدانی از جنازه‌ها هستند که بر آن، هیچ پرچم قابل افتخاری برافراشته نیست.
ما باید بپذیریم که وطن، نه در خاک و نه در مرزهای قراردادی خلاصه می‌شود، بلکه در کیفیت زندگی مردمانی‌ست که در آن خاک، تنفس می‌کنند، رویا می‌بافند و رشد می‌کنند. وطن ما، همین مردم بی‌دفاع‌اند که نه به‌خاطر خدا جنگ می‌خواهند و نه به‌نام ایدئولوژی بمب می‌سازند. آنچه امروز باید فریاد زد، نه شعار دفاع از «میهن» است و نه نفی حق مردم برای بیزاری از حکومتی که سال‌هاست آنان را به بند کشیده. امروز باید فریاد زد: نه جمهوری اسلامی نماینده‌ی مردم ایران است، نه راکت‌ها و پهپادهای اسرائیلی، ناجی آنان.
از سوی دیگر، ما با واقعیت خطرناک‌تری مواجه هستیم: ساختن روایت‌هایی جدید از دل بحران. در سال‌های آینده، و حتی در هفته‌های آتی، قدرت‌های بزرگ تلاش خواهند کرد با اتکا به تحلیل‌گران اجاره‌ای و رسانه‌های پرمخاطب، چهره‌ای از این درگیری ترسیم کنند که هر دو سویش را تطهیر کند. جمهوری اسلامی، کشته‌شدگان خود را «شهدای مقاومت» خواهد خواند، و اسرائیل، عملیات‌های خود را «دفاع مشروع» معرفی خواهد کرد. اما کجاست روایت سوم؟ صدای آن کودک بی‌خانمان، آن زن داغ‌دیده، آن مردی که خانه‌اش را در یک لحظه از دست داده، آن جوانی که نه طرفدار رژیم است و نه حامی جنگ، اما هر روز از ترس حمله‌ی هوایی، مرگ را از نزدیک لمس می‌کند؟ روایت سوم، هنوز نوشته نشده است، چون نویسندگان مستقل آن یا کشته شده‌اند، یا در زندان‌اند، یا از فرط ناامیدی، قلم را زمین گذاشته‌اند.
آنچه ما با آن مواجهیم، فقط یک جنگ نیست. این نبرد، انعکاس بحران عمیق‌تری‌ست که از سال‌ها پیش آغاز شده: بحران معنا، بحران مشروعیت، بحران سکوت و سرکوب. جمهوری اسلامی با سرکوب اعتراضات مردمی، با انکار خواست عمومی برای آزادی، با اعدام، شکنجه، تحقیر و سانسور، زمینه‌ساز چنین فاجعه‌ای شد. اما اگر امروز به‌جای اعدام و تجاوز حکومتی، بمباران خارجی جایگزین شده، این تغییری در ریشه‌ی بحران ایجاد نمی‌کند. ساختار قدرتی که مردم خود را گروگان گرفته باشد، دیر یا زود در برابر عقلانیت اجتماعی سرنگون خواهد شد. اما خطر بزرگ اینجاست: در غیاب نیروهای آلترناتیو واقعی، فروپاشی به هرج‌ومرج ختم خواهد شد، نه آزادی.
ادامه دارد...
👇👇👇
Читать полностью…
آوای بوف | AVAYe BUF
17 June 2025 14:34
#ولایت_کشی_در_تهران
نگاهی متفاوت به جنگ اسرائیل و رژیم اسلامی
نویسنده: #قاسم_قره_داغی
گویش: #مریم_درخشش
تولید تیم #آوای_بوف
🔥 آیا ایران اشغال شده است؟
🎯 آیا هدف واقعی موشک‌ها "مردم" بودند یا ساختار قدرتی که دهه‌هاست خون می‌مکد؟
🧠 این مقاله با تحلیلی ساختارشکن، زیر پوست ایران امروز را می‌کاود.
🚨 نه وطن‌پرستی جعلی، نه سانتیمانتالیسم، نه فریب رسانه‌ای؛ فقط حقیقتی که سال‌ها سانسور شده.
📌 بخوانید و قضاوت کنید: پایان اسطوره‌ها آغاز شده...
https://youtu.be/7lD3J8ehJ9U
Читать полностью…
آوای بوف | AVAYe BUF
17 June 2025 14:34
📝 ولایت کُشی در تهران
♟نگاهی متفاوت به جنگ اسرائیل و رژیم اسلامی
✍️ نوسینده: قاسم قره داغی
در قلب این سیاهی که از دیرباز بر سرنوشت مردم ایران سایه انداخته، رخدادی بی‌سابقه در تاریخ معاصر کشور روی داد. در جریان حملات هوایی دقیق و از پیش طراحی‌شده اسرائیل به مراکز نظامی، هسته‌ای و موشکی رژیم اسلامی، نه‌تنها تأسیسات کلیدی آسیب دید، بلکه چهره‌های محوری ساختار فرماندهی و مهندسی نظامی رژیم نیز از بین رفتند. اما آنچه این رخداد را به نقطه عطفی تاریخی بدل می‌سازد، نه فقط بُعد نظامی آن است، بلکه تغییری است که در مفصل‌بندی فهم ما از «ملت»، «دولت» و «اشغال» باید پدید آید.
در طول چهار دهه اخیر، رژیمی ایدئولوژیک با اتکا به بازوهای نظامی و امنیتی، ساختار قدرت را نه بر اساس اقتدار دموکراتیک، بلکه بر پایه سرکوب داخلی و ماجراجویی خارجی بنا کرده است. بازتولید خشونت در مقیاس ملی و فراملی، نه‌تنها منجر به فروپاشی اخلاق عمومی، که به تهدیدی واقعی برای بقاء خود ملت بدل شده است.
ایرانِ امروز، نه کشوری تحت حاکمیت قانون، بلکه جغرافیایی گروگان‌گرفته‌شده توسط شبکه‌ای از منافع فرقه‌ای، نظامی، مذهبی و مافیایی است.
در چنین شرایطی، حمله به ساختار قدرت این فرقه، بیش از آنکه حمله به «ایران» تلقی شود، باید به‌مثابه انقطاعی جدی در پیوستار اشغال تعبیر گردد. آنچه از میان رفته، تنها یک سردار یا یک کارشناس هسته‌ای نیست؛ بلکه بخشی از ماشین پیچیده کنترل، ترور، سرکوب و توسعه خشونت است که بقای رژیم اسلامی را تضمین می‌کرد.
این ضربه، به‌واسطه دقت نظامی و اطلاعاتی‌اش، نشان داد که سازوکار قدرت جمهوری اسلامی، به‌رغم ادعای نفوذ منطقه‌ای، به‌طور چشمگیری آسیب‌پذیر و شکننده است.
واقعیت آن است که جمهوری اسلامی نه نماینده مردم ایران، بلکه دشمن نظم مدنی، علم، آزادی و کرامت انسانی است. هر ساختاری که بر پایه مرجعیت دینی، مداخله الهی، و پادگانی‌سازی فضای عمومی استوار باشد، به‌طور خودکار علیه ارزش‌های مدرن انسانی می‌ایستد.
فرماندهان کشته‌شده، علیرغم مهارت فنی یا سابقه نظامی‌شان، در نظامی خدمت می‌کردند که با صدور خشونت به سوریه، لبنان، عراق و یمن، نه تنها منطقه بلکه آینده ایران را نیز به آتش کشیده است.
نابودی مغزهای موشکی و هسته‌ای این رژیم، ضربه‌ای راهبردی نه فقط برای مهار خطر منطقه‌ای، بلکه برای پایان دادن به سرکوب درونی است. نباید فراموش کنیم که پهپادهای ساخت آنان، پیش از آنکه در جبهه‌ها به پرواز درآیند، بر فراز خانه‌های معترضان ایرانی به پرواز درآمده‌اند. موشک‌هایشان، پیش از اصابت به هدفی در تل‌آویو یا اربیل، زیرساختی برای سرکوب اجتماعی، ایجاد رعب و حذف فیزیکی مخالفان بوده‌اند.
این زیرساخت‌ها نه ملی‌اند، نه مشروع، نه دموکراتیک؛ بلکه ستون‌های استبدادی هستند که جامعه ایران را از درون می‌فرسایند.
از این‌رو، هرگونه دلسوزی نمادین برای آنان که در قلب پروژه اتمی، موشکی یا اطلاعاتی جمهوری اسلامی فعالیت داشته‌اند، از اساس نادرست و انحرافی است.
انسان‌گراییِ ناب، در کنار عقلانیت سیاسی، ایجاب می‌کند که میان «انسان» به‌مثابه موجودی با حقوق ذاتی و «عناصر سیستم سرکوب» به‌مثابه عاملان حذف این حقوق، تمایز قائل شویم. نه مرگ هر انسان، تراژدی است، و نه حیات هر کسی ارزش پاسداری دارد.
در جهانی که میلیون‌ها انسان در فقر، سانسور، اعدام و تبعید دست‌وپا می‌زنند، ادای احترام به تکنوکرات‌های رژیمی که خود عامل این ویرانی‌هاست، عین خیانت به حقیقت است.
باید با صراحت گفت که این رخداد، نه یک «حمله خارجی»، بلکه تجلی یک واقعیت داخلی است: رژیم جمهوری اسلامی، دیگر توان نگهداری خودش را در برابر خشم جامعه و آسیب‌پذیری سیستماتیک از درون و بیرون ندارد.
ضربه اخیر، نخستین علامت پایان فاز بقا و آغاز فاز فروپاشی آن است. سیستم‌هایی که متکی به تمرکز قدرت در اقلیت، حذف نهادهای مستقل، و ارعاب جمعی هستند، به‌طور ساختاری در برابر ضربات نقطه‌ای از هم می‌پاشند. جمهوری اسلامی نیز از این قاعده مستثنی نیست.
فروپاشی دیکتاتوری‌ها، همواره ناگهانی، اما نه تصادفی رخ می‌دهد. سال‌ها انباشت نارضایتی، فقر، بی‌اعتمادی، شکاف طبقاتی، فرسایش مشروعیت و اختناق فکری، نظام را همچون سازه‌ای پوسیده در معرض فروریختن قرار داده است. آنچه اکنون از دل ویرانه‌های مرکز پژوهش‌های دفاعی یا ساختمان فرماندهی سپاه بیرون می‌آید، نه فقط غبار بتن و فلز، بلکه آگاهی تاریخی است: آگاهی از اینکه دیگر نمی‌توان زیر پرچم حکومت جعلی، مردم را به گروگان گرفت؛ نمی‌توان هر منتقدی را مزدور و هر بمب را جنایت خواند؛ نمی‌توان ماشین سرکوب را پشت نقاب «اقتدار ملی» پنهان کرد.
ادامه
👇👇👇👇
Читать полностью…
آوای بوف | AVAYe BUF
17 June 2025 14:33
📚 توهم در اندیشه انسان
✍️ نویسنده: علیرضا غلامی
نشر آوای بوف
فرمت: PDF
آوای بوف
━⊰✹🦉✹⊱━
آرشیو کتاب:
@
سایت:
avayebuf.com
یوتیوب
https://www.youtube.com/watch?v=2XuINYJ4fw4&list=PLZc3g5J25BFqhzqfOyKT5a_bU5ZwPLVg
Читать полностью…
112744